คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
สรามรั้ให่ระหว่าเทพและปีศาที่เรียว่า อามาเอน เยเิึ้นมาแล้วและสิ้นสุลเมื่อปี2020 และหลัาสรามที่ว่า้วยารวัวามีวามั่วอมนุษย์ บล้วยัยนะอเหล่าปีศา เนื่อามีนเลวทรามบนโลมนุษย์มาว่านี
พระเ้าและเผ่าเทพ็ทิ้าววนี้และมนุษย์โลไป ปล่อยให้เหล่าปีศาึ้นมาาุมนร รอบรอโลและสิ่มีีวิบนโลทั้หม ผ่านไปอีห้าร้อยปี โลมนุษย์อนนี้มีสามเผ่าพันธุ์หลัรอบรออาศัยอยู่
เผ่าแรือ พวมนุษย์
มนุษย์แบ่ออเป็นสอสายพันธ์ือมนุษย์โบราึ่เป็นมนุษย์ปิไม่มีสายเลืออื่นปลอมปน พวนี้เป็นมนุษย์ธรรมาแรเริ่ม่อนที่พวปีศาะเ้ามารอบรอโล ไม่มีวามสามารถพิเศษใใมีแ่มันสมอเท่านั้นที่เป็นเลิศอย่าน่าพิศว
อีสายพันธ์หนึ่ือพวพ่อมและแม่ม
พวนี้ประอบไป้วย มนุษย์ลายพันธ์ พวลูรึ่ และพวมีพลัวิเศษ วิทยาารอมนุษย์ลุ่มนี้้าวล้ำหน้าทัเทียมพวปีศา นพวเาแทบไม่ิว่านเอมีสายเลือเียวับพวมนุษย์โบราอี่อไป
เผ่าถัมาือพวสัวอสูร
ในลุ่มนี้หมายถึสัว์ปีศาอาทิเ่น มัร หรือพวอมนุษย์ลายร่าอย่าเผ่าสมิหรือเผ่ามนุษย์หมาป่า แน่นอนว่าพวนี้มีำนวนน้อยและารสืบพันธ์่ำ พวเาึวุ่นวายอยู่ับารหาู่มาเป็นพิเศษ
และสุท้ายเผ่าปีศา
หลัาปีศาผู้มีสัลัษ์แห่บาปทั้เ็โยารนำอลูิเฟอร์ึ้นรอบรอโลใบนี้ เหล่าปีศา็เ้าผสมพันธ์ับสิ่มีีวิบนโลนเหลือเพียลุ่มหลัๆเพียเ็ลุ่มเท่านั้นที่ยัรัษาสายเลืออันบริสุทธิ์เอาไว้ไ้ และเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีประารมาเป็นอันับสอรอาพวมนุษย์
“อื้อ”
ร้อราเสียแผ่วหวิวเมื่อถูบัริ่หูนไ้เลือ อั์เหม่อมอูนที่ปาเปรอเปื้อนไป้วยเลืออน ประทับูบลมาบนริมฝีปาอเาเนินนาน่อนะถอนูบออไป
“ปาแแปร๊ น่ารัเหมือนสรอเบอร์รี่เลยนะ”
นถูมรู้สึไ้ถึลิ่นและรสาวอเลือ ารถูทำร้ายาเ่นนี้ อั์าินและไม่อาปิเสธ ้วยนรหน้าเป็นนายเหนือหัวและเป็นนรัอน
ไม่สิ ะเรียว่านรั อั์เอ็ไม่หาล้าพอ เพราะวารินทร์ผู้นี้เป็นถึหลานายนที่สามอราาบาปราะนามว่าแอสโมิอุส แถมยัเป็นัวเ็ในบรราบุรที่ะไ้รับสืบทอระูลอันสูส่ หนึ่ในผู้นำอโลใบนี้โยารสนับสนุนอท่านลูิเฟอร์
วามสัมพันธ์อพวเาเริ่ม้นั้แ่เมื่อไหร่ันนะ
อั์เผลอบิะำลัร่วมรั พอวารินทร์ับไ้เรื่อที่เาไม่มีสมาธิ ร่าบา็ถูลโทษ้วยารรัแไม่ยอมให้เาปลปล่อยไ้โย่าย
“อึ…ไ้โปร”
วอนอนที่ยับายระแทระทั้นอวัยวะเพศเ้าอออย่าเนิบนาบไปพร้อมับใ้มือบีบรัสัั้นารปลปล่อยอน อั์ทรมานนบิายพล่านไปมาในอ้อมออผู้เป็นนาย
“อยานึเรื่อไรสาระทำไมล่ะ”
วารินทร์ระิบเย้า้วยรอยยิ้มละมุนละไม ปลุเร้าอั์นทรมานหนัว่าเิม
“ไม่ใ่เรื่อไร้สาระนะ…อ้า…”
อั์ส่เสียสะอื้นไห้ ่อนที่วารินทร์ะลายมือปล่อยให้เรื่อเพศอเาเป็นอิสระ ในอนนั้นร่าบา็ปลปล่อยออมา เป็นัหวะเียวับที่ถูยับโยอย่าหนัหน่วนปี้าาวอันเป็นสัลัษ์อปีศาปราออมาบนแผ่นหลั
วารินทร์หัวเราะ”หึหึ”รอยยิ้มยั่วเย้าึ่ผุึ้นบนริมฝีปาอผู้เป็นนายทำเอาอั์หน้าแ่าน แทบะในทันทีร่าสูให่โน้วเ้ามาหนัว่าเิมหลายเท่าทำให้อั์ผวาอรัอีฝ่ายแน่น้วยแนและาอย่าไม่อาทน่อวามเสียวสะท้านไ้
หลัาบทรัอันยาวนานสิ้นสุล ถึแม้ร่าายะอ่อนเปลี้ยะไร้เรี่ยวแร แ่อั์็ยัลาสัารลับไปยัห้อนอนอน เพราะลัวว่าะทำให้ผู้เป็นนายเสื่อมเสียื่อเสีย เมื่อมาถึห้อ็รเ้าไปนอนบนเียโยไม่ิะทำอะไรอื่นอี
ความคิดเห็น