แอมมิเตจโรงเรียนเทพปีศาจ

ลำดับตอนที่ #1 : A.M.T บทนำ

บทนำ

          แสงสีทองจากดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าสีครามสาดส่องกระทบยอดปราสาทสีเงินกระจ่างที่ตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างปราสาทสีเทาทั้งสามที่ตั้งอยู่โดยรอบ

          เด็กสาวนัยน์ตาสีแดงดังโลหิตแฝงความอำมหิตและอ่านยากรวมทั้งแววตาที่ดูทรงพลังไว้ภายใน ริมฝีปากบางราวกลีบกุหลาบดวงหน้าดูหวานละมุนและเส้นผมที่ยาวสยายปลิวตามแรงลมขณะที่เส้นผมนั้นเงยหน้าขึ้นมองยอดปราสาทอย่างเดาไม่ถูก ข้างๆกันมีเด็กสาวอีกคนผู้มีเส้นผมสีแดงเพลิงซอยสั้น ดวงตาสีฟ้ากระจ่างคู่นั้นถูกบดบังด้วยแว่นกรอบหนาทรงสี่เหลี่ยมนั้นช่วยบดบังดวงตาสีฟ้าคู่งามไว้ได้ เธอมีใบหน้าที่ดูงดงามและน่าเกรงขามหากไม่มีแว่นมาบดบังจนทำให้มองไม่ออกว่าเธอรู้สึกเช่นไรกันแน่

“ที่นี่น่ะหรอ...ที่ท่านพ่อบอกมาน่ะ พี่ซาเรีย”ซาเรีย นาฟียาน่า หันมามองเด็กสาวที่เธอรักยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้

“ใช่แล้วเพค่ะ...ท่านเฟเคอเรีย”เด็กสาวที่ชื่อเฟเคอเรียหันมามองซาเรียอย่างเด็กถูกขัดใจ

“ทงท่านอะไรกัน...พี่ซาเรีย...ข้าบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าไม่ให้พี่เรียกข้าว่าท่านน่ะ บอกว่าให้เรียกเฟรมให้เรียกเฟรมก็ไม่เคยฟังกันบ้างเลยอ่ะ”

“เพค่ะ...เฟรม....”จบคำพูดนั้นสีหน้าของเฟรม หรือ เฟเคอเรีย  ดายเดเลอเดส ก็หงิกงอลงอย่างเห็นได้ชัด

“อ๊ากกกกกก.....แล้วก็คำราชาศัพท์อะไรนั้นด้วย พี่กับข้าไม่ได้อยู่ในวังแล้วนะ...ทิ้งๆมันไปได้แล้ว...”

“อ่า...จ๊ะ”ซาเรียอมยิ้มนิดๆเมื่อเห็นท่าทางเอาแต่ใจแบบนี้ของเฟรม

“ว่าแต่...ที่นี่ที่เขาเรียกว่า แอมมิเตจโรงเรียนเทพปีศาจอะไรนั้นใช่มะ...พี่”

“ใช่จ๊ะ....เมื่ออายุครบ500ปี (อายุ500ปีของปีศาจ=อายุ15ปีของมุษย์โปรดอย่าตกใจเน้อทุกคน)ทุกคนจะต้องถูกส่งให้มาเรียนที่นี่”

“อ่า...งั้นหรอ....ข้ากับพี่ก็ด้วยซินะ”

“ใช่จ๊ะ....แล้วด้วยคำสั่งของท่านลูซิเฟอร์ ท่านเจ้าเหนือหัวของเราได้มีพระประสงค์รับสั่งว่าเมื่อ....เฟเคอเรีย มาอยู่ที่นี่แล้ว...ให้ใช้ชื่อว่า เฟเคอเรีย เลอเดส อ่ะจ๊ะ เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเองนะ...และท่านก็ได้รับสั่งต่ออีกว่าถ้าเธอเรียนจบเมื่อไร ท่านจะรับเธอกลับเข้าวังทันที”

“ชิ....ตาแก่นั่นคิดว่าข้า...อยากจะกลับเข้าวังนักรึไงนะ”ว่าพลางกระชับกระเป๋าเป้ที่สะพายไว้บนไหล่ แต่สายตาสีนิลกลับทอดยาวออกไปไกลอย่างไร้จุดหมาย

     ท่านพ่อ....กี่ปีแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นหน้าท่านเลย....ท่านจะคิดถึงข้าบ้างไหมท่านพ่อ

“เฟรม...”มือเรียวของซาเรียวางลงบนไหล่อย่าง....ปลอบใจ

“อะไร....ทำไมทำหน้าแบบนั้นเล่า....ว่าแต่ไปรายงานตัวที่ไหนเนี้ย พี่ซาเรีย รู้สึกนี่มันเป็นเวลาปิดเทอมไม่ใช่หรอ”

“อืม...พี่คิดว่าน่าจะใช่นะ...เดี๋ยวเราเข้าไปถามคนบนตึกก็ได้จ๊ะ”

            นี่ซินะ แอมมิเตจ โรงเรียนเทพปีศาจ ฮึๆคอยก่อนนะ

ฉันเฟเคอเรีย ดายเดเลอเดส มาถึงแล้ว
















ลงแค่บทนำก่อนเน้อ   เม้นๆโหวตด้วยน้า รักนะจุ๊ฟๆ