°°§ღღ~อีกด้านหนึ่งของฉันที่พึ่งพิง~ღღ§°°

ลำดับตอนที่ #1 : ღღบทนำ

p. nutp. mouse -Num fone123-

จากหนึ่งบทเพลงสู่หนึ่งบทกลอน ที่ถูกติมแต่งสร้างสรรลงในผลงาน

กลอน..จากหลากหลายความรู้สึก

กลอน..จากความนึกคิดของทุกคนกลอน..ที่ถูกถ่ายทอดออกมาสู่ทุกคน

เพราะกลอนๆนี้ แต่งด้วยความรู้สึกจากใจ

ยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก

คำว่ารักคำนี้ที่คงอยุ

เทอก้รุว่าฉันรักเทอแค่ไหน

แต่ทำไมเทอคิดจากฉันไป

รุบ้างไหมใจดวงนี้มันเจ็บช้ำ

เทอมีไหมหัวใจมีรึปล่าว

ถึงมัวเอาแต่คบหญิงกันซ้ำๆ

เทอหลายใจแต่ฉันเจ็บไม่จำ

ยังคงรักไม่สำนึกว่าเทอเลย

ทั้งตอนนี้ฉันก้ยังรักเทออยุ

ถึงแม้เทอจากไปและเมินเฉย

ก้ต้องเจบต้องทนเหมือนเคยๆ

โถ่รักเอยยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก

รักข้างเดียว

เทอรักเขาฉันเองก้รุดี

แต่ใจนี้ก้รักเทอไม่แพ้เขา

ทำไมรักถึงไม่เกิดระหว่างเรา

ถึงฉันเหงาเทอก้คงไม่ใยดี

เพราะว่าเราต่างก้อยุคำว่าเพื่อน

ฐานะนี้ดูเหมือนเทอให้แค่นี้

สำหรับฉันเทอเองคือคนดี

ถึงแม้มีเทอเปนเพื่อนอยุเคียงกาย

แค่เท่านี้ก้ดีเกินสำหรับฉัน

ไม่รักกันไม่เปนไรไม่คาดหมาย

ฉันก้รักอยุตรงนี้เพียงเดียวดาย

ไม่เสียหายกับคำว่ารักข้างเดียว

 

รักสามเศร้า

ทำไมหนอรักพวกเราเปนแบบนี้

กับคนที่มีใจให้เปนสอง

เทอบอกว่ารักฉันไม่เปนลอง

ฉันมัวหมองข้องใจกับรักนี้

ทำไมหละไม่รักฉันเพียงคนเดียว

แต่ถึงกับมีใจให้เขาคนนี้

นี่ใช่ไหมรักที่เทอต้องการมี

รักทั้งพี่รักทั้งน้องเท่าๆกัน

เทอมีใจสองใจได้ยังไง

แต่ว่าใจของฉันไม่เปลี่ยนผัน

แค่รักเทอฉันนั้นต้องฝ่าฟัน

ย้ำกับใจฉันไม่ใช่ที่หนึ่งเทอ

 

เพื่อนสนิท

ความใกล้ชิดความผูกพันระหว่างเพื่อน

แต่ดูเหมือนยิ่งนานวันยิ่งเพิ่มให้

จนกลายเป็นเพื่อนสนิทมากเกินไป

ทำให้ใจเริ่มผูกพันกับใจเรา

แต่ถึงแม้เราทั้งคู่ต่างรักกัน

แต่ฉันนั้นก็อยากเก็บไม่ให้เฉา

สิ่งที่เรียกคำว่าเพื่อนที่เรียกเรา

ถึงไม่เอาคำว่ารักไว้สูงเกิน

และเพราะฉันกับเทอนี้เพิ่งรู้จัก

กันและกันมักแค่นี้ดูผิวเผิน

อยากให้ลองลึกกว่านี้ให้มันเกิน

พอที่จะบังเอิญมารักกัน

รักนะพี่ชาย

คนๆนึงอยุเคียงข้างกายของฉัน

แม้ว่าวันจะหมุนไปเพียงแค่ไหน

แต่ยังมีชายคนนี้อยู่เคียงใจ

ยามทุกข์ใดยังมีเทอเสมอมา

พี่ชายคะขอบคุนที่อยุข้างฉัน

คอยปกป้องทุกคืนวันมากเลยหนา

เพียงวันนี้มีพี่ชายมาเยียวยา

ความทุกข์มาให้จางมลายไป

ฉันสุขจริงและซึ้งใจกับพี่นี้

ทุกนาทีอยากขอบคุนจะได้ไหม

และถ้าบอกอีกคำจากดวงใจ

รักนะพี่ชายที่แสนดีคนนี้เอย

รักดังเส้นขนาน

รักของเราเปรียบดังเส้นขนาน

ไม่มีทางบรรจบกันแม้เพียงหน

เราไม่อาจฝืนรักทรมานตน

มันเจ็บจนใจนี้เจ็บมากเกินไป

เมื่อนึกถึงยามที่เรารักกัน

เพราะเรานั้นมิอาจทนกันอยู่ได้

ทุกเรื่องราวที่เข้ามาเราใส่ใจ

จนร้องไห้เพราะไม่เข้าใจกัน

รักแบบนี้เหนื่อยเปล่าๆอย่าดีกว่า

ขอหยุดพักให้เวลามันเปลี่ยนผัน

แล้วค่อยกลับมารักกันมันคงทัน

อย่าได้เป็นเส้นขนานนั้นอีกเลย

 
ยิ่งเกลียดเทอยิ่งเจอรัก

สำนวนไทยบอกเอาไว้คำๆหนึ่ง

ยิ่งเราพึงเกลียดอะไรยิ่งได้พบ

จนวันนี้ฉันนั้นได้ประสบ

อยากจะลบออกไปทำไม่ได้

เพราะอะไรยิ่งฉันหนีมันยิ่งตาม

ยิ่งไม่อยากพบเทออยากผลักใส

แต่เหมือนกลับมีบางอย่างไม่ให้ไป

วนเวียนในความรู้สึกซ้ำๆมา

หรือว่านี่ฉันได้รักเทอเข้าแล้ว

อยากให้แคล้วคลาดไปมากเลยหนา

แต่ยิ่งลืมยิ่งตอกย้ำรู้สึกว่า

ทุกสิ่งนั้นยิ่งนำพายากลบเลือน