คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
1 ปี่อมา
ภายใน 1 ปีที่ผ่านมามีอะไรเิึ้นมามาย อย่าเ่น น้อสาวอมายไปเป็นเมียเ็บอ ยูิ หรือ อีเพื่อนอมายที่พานอื่นๆมา่มxืน+ใ้ยาับ แม่,น้อสาว นทั้สอสิหลุ
และ แม่อมายในอนนี้ เป็นประธานบริษัทเรื่อสำอานาลา ที่เธอมาถึุ นี้ไ้็เพราะมาย อนที่มายสลบ(หลับ)ไ้ 4 วันแม่อมาย็มาเยี่ยม อนที่เธอเห็นมายับสภาพห้อที่เละเทะ เธอ็ิไ้ และเธอ็........(พอละเะแม่ยาวไป)
ส่วนมาย ในอนนี้ำลันอนอยู่บนเีย ในห้อ VVIP อโรพยาบาลแห่หนึ่ ภายในห้อ มีแ่มายับพยาบาลหิ
"อืมม~" มาย
"...ันหูฝาไปรึป่าวรึนะ" พยาบาล
"เธอเป็นใร" มาย
"ว๊ายยย! เออ เออ ันเป็นพยาบาลที่นี้ะ" พยาบาล
"ใ่ๆ ุฟื้นแล้วุมาย เี๋ยวันไปามหมอมานะะ" พยาบาล รีบวิ่ออไปทันที
'ระบบ นั้นอริหรอ ไม่สิอริแน่นอนเพราะวามทรำพวนั้น' มาย
'นี้ระบบ' มาย
[ รับท่าน ]
'นายเป็นผู้ายหรอ' มาย
[ ป่าวรับผมไม่มีเพศ ]
'เ ระบบอนันะหลับำไ้ลาๆว่านายะให้อะไรันนะ' มาย
[ ใ่รับ ท่านไ้รับวามสามารถ 10 อย่าท่านอยารู้ไหม ]
'อา อธิบายมาสิ' มาย
[ รับท่าน 1 ท่านไ้รับวามทรำภาพถ่าย 2 ร่าายอท่านะพันาไ้อย่าไร้ีำั 3 ท่านะไม่รู้สึถึวามเ็บปว 4 ท่านสามารถนอนไ้วันละ 2-3 ั่วโม 5 ท่านสามารถเรียนรู้ไ้อย่าไร้ีำั 6 นาน้อายอท่านพันาเป็นมัรนาให่ 7 ท่านสามารถใ้อาวุธเย็นไ้ในระับ พระเ้า 8 เผ่าอท่านเปลื่ยนไปเป็น ฟินิ์ 25% แวมไพร์ 25% เียน 5% ยัษ์ 5% มนุษย์ 40% 9 ท่านสามารถอัเิใร็ไ้า นิยาย มัะ อนิเมะ หนั นที่ท่านอัเิมาะเื่อฟัำสั่อท่านอย่าแน่นอน 10 ือารอัปเรให้ผมสามารถพูุยับท่านไ้ รับ ]
'เออ เรื่อเผ่าันไม่ายใ้ไหม' มาย
[ ไม่ายแน่นอนรับท่านเพราะผมผนึเผ่า ฟินิ์ับเผ่าแวมไพร์แล้วรับ ]
'เออ...โอเ ีนายสุยอมา' มาย
[ อบุรับที่ม ผู้สืบทอนอื่นๆไม่เยมผมเลย ]
'อืม แล้วเผ่าที่เหลือหละ ทำไมไม่ผนึ' มาย
[ ท่านรับ ้อนนี้ท่านรู้สึแปลๆไหมรับ ]
'แปลๆ....อาใ้ๆอารม์อันมันเหมือนลล' มาย (อารม์ที่หมายถึแบบ เศร้าใ,โรธ อะับ)
[ ใ้แล้วรับท่านอารม์อท่านลล เพราะวามเป็น มนุษย์ อท่านลล ]
'แล้วอ--' มาย
"นี้ไะ! ุหมอันบอแล้วว่าุมายหนะเ้าื่นแล้ว" พยาบาล
"ไม่น่าเื่อหลับไป 1 ปีเ็มแล้วอยู่ๆ็ลุึ้-" หมอ
"อาา เสียัหน้ารำา" มาย ลุึ้นออาเีย แล้วึสายน้ำเลือออ โยมีพยาบาล,หมอ ยืนู้วยวามลึ
"มออะไร" มาย มอไปที่พยาบาล,หมอ
"ทาอออยู่ไหน" มาย
"....." พยาบาล,หมอ เียบพลา้มหน้าหลบสายาที่เย็นาอมาย
"อาให้ายสิ ไม่บอ็ไม่เป็นไร" มาย
มายเินไปทีู่้เสื้อผ้า เพื่อที่ะหาุใส่
ผ่านไป 20 นาที
"อืมุเยอะเฮะ มีแว่นับสร้อยอ้วยหมว็มี" มาย ที่อนนี้ใส่เสื้ออเ๋าสีำ าเายาวสีำ สวมหมวบัเ็สีำ ใส่แว่นาทรลม ใส่สร้อยอรูปหัวใที่แสลายสีาว
"ะยืน้มหน้าอยู่รนั้นอีนานไหม" มาย
"รับ ุมาย ผมแนะนำใหุ้รออยู่ที่นี้สัพันะรับ" หมอ
"ทำไม" มาย
"็แม่อ--" หมอ
"ไม่ และ็ถอรอเท้าแล้วเอาเินทั้หมที่นายมีมาให้ัน" มาย
"ุมายรับเินผมให้ไ้ แ่รอเท้า.." หมอ
"ถอ!" มาย
".รับ ถอแล้วรับ" หมอ
'ฮืออ ฮืออ รอเท้าลิมิเ็ลูพ่อ' หมอ
"น..นี้รับ" หมอ
"อืมอบุ" มาย
"อาใ่ ทาอออยู่ไหน" มาย
"เรื่อนี่พวเราไม่สามารถบอไ้รับ" หมอ
"ใ่ะ ถ้าพวเราบอุมาย พวเราโนไล่ออแน่ะ" พยาบาล
"อา ั้นันหาเอ็ไ้" มาย เินออประู
"เฮอออ~ ทำไมเาถึันั" พยาบาล
"ไม่รู้สิ แ่ันเยเห็นนที่มีแรันประมานี้นะ" หมอ
"หรอะ แล้วนนั้นเาื่ออะไรหรอ" พยาบาล
"อืม อะไรัอย่านี้แหละ" หมอ
ัไปทาทาย
'ระบบ ไปร้านอาหารที่ใล้ที่สุ' มาย
[ รับท่าน เินรไป........ ]
มายเินไปเรื่อยนถึร้านอาหาร (ร้านอาหารีๆหน่อยหนะ)
'ทำไมหมอมันพเินเป็นแสนเลยวะ' มาย (ใ้่าเินเป็น วอน นะ)
'เอาเถอะ ็เหมือนัน ระยะนี้ะไ้ไม่้อิเรื่อเิน' มาย
มายเินเ้าไปนั่ในร้าน ถอหมวแล้ววาไว้บนโะ ผ่านไปสัพั็มีพนัานมา
"รับอะไรีะ ุลู้า" พนัาน
"อา อเมนูแนะนำแล้วัน" มาย
'เสียุ้นั'
"โฟี หรอ" มาย
"ะ มีอะไรรึ--" โฟี
"พี่ !!" โฟี
"ใ่ริๆ้วย" มาย ลุึ้นเินออไปาร้านทันที
แ่่อนะออาร้านโฟี็ระโมาอมาย ึ่สอลูนิ่มๆ็ทำให้มายรู้สึีนิหน่อย
"ปล่อยะ" มาย
"พี่อนที่พี่หลับอยู่หนะ หนูับเพื่อนพี่ ยู-- อึ" โฟี
"ปล่อย" มาย ที่ปล่อยออร่าสัหารออมา็พูแทนะใ้ำลั เพราะยัไ โฟี็ือน้อสาว
"....." โฟี ไม่อบแ่อแน่นึ้น
"พี่รู้ แล้วหรอ" โฟี พูเสียสั้น วาเริ่มมีน้ำา
"ใ้ ันรู้แล้ว ทีนี้ปล่อยไ้รึยั" มาย รู้สึว่ามีน้ำอยู่บนหลั
"ะ ปล่อยแล้วะ" โฟี ปล่อยมือ
"พี่นี้หมว" โฟี สวมหมวให้มาย
"อบุ หวัว่าพวเราทั้ 3 นไม่เอันอี" มาย
มาย็เินออาร้านไปโยมีเสียุบิบอยู่
"แ ูิ ผัวเมียทะเลาะัน" ป 1
"เออ ันเห็นแล้ว ผู้ายมันอย่าับพระเอเาหลี อนเินออไปลมยัพั ันว่าเ้าถ่ายหนัันอยู่มั้" ป 2
"เ รีบๆินเถอะเี๋ยวเย็นหม" ป 1
ทำไมรูปสาวๆในโมันมีแ่แ่มๆ
สาระ
ยัษ์ มีนิสัยป่าเถื่อนุร้าย อบาร่อสู้ับสุรา ถ้ายอมรับรับใรเป็นพวเียวันะไม่ทรยศหัหลัอย่าแน่นอน ยัษ์ เลียารโหและวามี้ลาที่สุ
พระเอ อารม์มันะเย็นาึ้นนะ เพราะ วามเป็น มนุษย์ หายไปั้ 60%
รูปโฟี ิสะว่าัวเล็ว่านี้
รูปแม่มาย ิื่อไม่ออ
ความคิดเห็น