คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปอกคอ
ตอนที่ 7 ปอกคอ
“คุณคันดะจะทำอะไรนะ”ร่างเล็กดิ้นไปมาภายใต้ร่างของคันดะซึ่งตอนนี้อเลนเองก็มีสีหน้าที่ซีดเผือก
“ก็จะสร้างปอกคอให้ยังไงละแกจะได้รู้ไงว่าแกเป็นของใคร”คันดะที่คร่อมอเลนอยู่โน้มใบหน้าลงประกบกับริมฝีปากของร่างบาง ลิ้นเรียวตวันเก็บเกี่ยวความหอมหวานอย่างไม่รู้เบื่อก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงมาที่ซอกคอสร้างรอยแดงบริเวณรอบๆต้นคอจนดูเหมือนปอกคอ
“ยะ หยุดเถอะครับ คะ คุณคันดะผมขอร้อง”อเลนร้องขอคันดะก่อนที่หยาดน้ำตาจะค่อยๆไหลออกมาจากพวงแก้มที่แดง
เมื่อเห็นดั่งนั้นร่างสูงจึงพยายามยับยั้งความรู้สึกที่ประทุออกมาแต่ร่างบางที่อยู่ข้างใต้กลับมีกลิ่นกายหอมกรุ่นเย้ายวนจนปลุกสัญชาตญาณดิบของเขาจนไม่อาจห้ามได้มือเรียวพยายามปลดกระดุมเสื้อของร่างเล็กออกแต่กลับยากเย็นเมื่อร่างตรงหน้าไม่ให้ความร่วมมือ คันดะจึงตัดสินใจกระชากเสื้อจนขาดก่อนจะไล้เลียตั้งแต่ซอกคอลงมา
“คะ คุณคันดะหยุดเถอะครับผมยอมทุกอย่างเลยแต่ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย”
ร่างบางมองหน้าคันดะอย่างร้องขอ
คันดะที่เห็นน้ำตาของร่างบางก็เริ่มได้สติก่อนจะลุกออกจากร่างของอเลน
“ฉันขอโทษ”สิ่งแปลกใหม่เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อจู่ๆคันดะก็กล่าวคำขอโทษกลับอเลนโดยที่อเลนไม่ได้ตั้งตัวทำให้ความกลัวทั้งหมดหายไปแต่ความตกใจกลับมาแทรกแทน
“กะ ก็ฉันบอกว่าขอโทษไงเลาอย่าจ้องหน้าฉันแบบนั้นนะ”คันดะหันหน้าหนีอเลนเพื่อเก็บซ่อนความเขินอายของตน
“หึ หึ”อเลนหัวเราะน้อยๆให้กับความน่ารักที่หาได้ยากของคันดะ
“หะ หัวเราะอะไรหยุดนะ”
“คร้าบ~ ครับหยุดก็ได้”อเลนมองหน้าคันดะด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เจ็บแล้วใช่ไม”คันดะถามก่อนจะเอามือไปลูบๆที่ข้อมือของอเลนที่เป็นรอยแดงจากการบีบของเขาเอง
“ก็ยังเจ็บอยู่ครับแต่ไม่เป็นอะไรแล้วละ”อเลนยิ้มบางๆให้กับคันดะอีกทีเพื่อเป็นการยืนยันว่าตนไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ
“ยกโทษให้ฉันได้ไม”คันดะมองหน้าอเลนซึ่งสงผลให้หน้าของอเลนแดงเป็นลูกมะเขือเทศ
“คะ ครับ”อเลนตอบตะกุกตะกกก่อนจะเก็บซ่อนใบหน้าที่แดงของตนคันดะที่เห็นดั่งนั้นก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับความน่ารักของอเลน
“แล้วทำไมถึงยกโทษให้ฉันละ”
“กะ ก็เพราะว่าคุณไม่ได้ตั้งใจนี้น้า”อเลนยังคงก้มหน้าตอบ
“รู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ก็คุณราวี่บอกว่ามันเป็นเพราะยาของคุณโคมุอิครับ”อเลนตอบไปอยู่นานก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากคันดะจึงเงยหน้าขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าคันดะกลายเป็นยักษ์ไปอีกแล้ว(ไม่ใช่หมาป่าแล้วเหรอ)
“คะ คุณคันดะ”
“เมื่อกี้ว่าไงนะ”คันดะพูดเสียงเรียบแต่อเลนก็พอรู้ว่าคันดะกำลังโกรธอะไรบางอย่างอยู่
“เออ ผมบอกว่าที่คุณเป็นแบบนี้เพราะยะ ยาของคุณโคมุอิ”อเลนตอบเสียงสั่นๆเพราะเริ่มรู้สึกกลัวคนตรงหน้าแล้ว
“ไม่ใช่ก่อนหน้านั้นแกพูดชื่อใคร”
“คะ คุณโคมุอิ”
“ไม่ใช่อีกคน”
“คะ คุณราวี่เหรอครับ”
“แกบอกใช่ไมว่าจะยอมทำทุกอย่างนะ”คันดะจ้องมองอเลนที่ตอนนี้ลืมไปแล้วว่าตัวอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าขาดรุ้งริ้งรอบคอมีแต่รอยแดงๆที่คันดะสร้างไว้
“อะ เอ๋”เมื่ออเลนรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหนก็พยายามหาของใกล้ตัวมาปิดตัวเองก่อนจะหันมามองคันดะอีกที
“ต่อไปนี้ห้ามเรียกชื่อของเจ้านั้นเป็นอันขาดไม่เช่นนั้นแกจะโดนมากกว่าวันนี้”คันดะมองหน้าอเลนเพื่อให้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงและถ้าผิดสัญญาเมื่อไร หึ หึ งานนี้สนุกแน่
จบอีกตอนแล้ว
ตอนแรกว่าจะเขียนแบบ NC แต่สงสารงอกน้อยเลยเอาไว้วันหลังก็แล้วกัน
ว่าแต่อยากให้อเลนผิดสัญญาอะเปล่า อิ อิ -.,-
ความคิดเห็น