คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Risk 1
Risk พลิกแผน เสี่ยงรัก -1-
อากาศเย็นสบายมีสายลมโชยเอื่อยพัดพาไอหอมระเหยของไอน้ำปะปนมาจากหลากทิศ กลิ่นหอมจางๆ จากมวลหมู่ดอกไม้ภายในสวนหย่อมใหญ่แห่งนี้ กระจายในผิวอากาศที่มีหมอกอ่อนๆ คอยกลั่นกรองแสงแดดให้เบาบางทาบทาลงบนพื้นถนน
“เซฮุน” เด็กหนุ่มอายุ18ปีต้นๆกระชับเสื้อโค้ดตัวหนาแน่นพร้อมกับเป่าลมออกจากปากอย่างช้าๆก่อนจะมองไปรอบด้วยความรู้สึกดี
อ่า...นี่ก็นานแล้วนะที่เค้าไม่ได้กลับมาที่นี่เลย
เซฮุนค่อยๆลากกระเป๋าเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่ง…
“เห้ยย เซฮุนนนนนน นั้นมึงใช่ม่ายยยยยยยยยยยย*0*”
ห้ะ ?? ใครเรียกผม ยังมีคนจำคนหล่อคนนี้ได้ด้วยหรอ =__=;;
ผมหันหลังไปมองรอบๆเพื่อสำรวจรอบๆว่ามีใครเรียกผมจริงรึป่าว แล้วสายตาก็ต้องไปหยุดอยู่ที่ผู้ชายตัวเล็กที่ถือข้าวของพะรุงพะรังคนนึง...
“แบคฮยอน!!”
“เซฮุนนนนน T^T กูนึกว่ามึงตายแล้ววว” มันพูดแล้วก็ทำหน้างอคอหักตามสูตรปลาแม่กลอง ไม่ใช่ล่ะ แม่งนึกว่าน่ารัก? เออ มึงน่ารัก -__-
“ขอบใจ...”
“กูคิดถึงงงมึงมากนะรู้ไหมม กูนอนไม่หลับกระสับกระส่ายย แดกอะไรไม่ลงเลยยย”
สาบานได้ว่ามันคิดถึงผม -___- แดกไรไม่ลง? มึงมั่นใจ แล้วของที่มึงถือคืออะไรตอบกูที ?
“=____=”
“โถ่ววมึงงง อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เออ ใช่!! แล้วมีใครรู้รึยังว่ามึงกลับมาแล้วน่ะ ห้ะ? ยังไม่มีใครรู้ อ๋อๆ กูจะป่าวประกาศให้ แปปเดียว-+++-“
กู...ตอบมึงตอนไหน-0-;;
มันพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ใหม่เงาวิ้งมันขึ้นมาก่อนจะหาเบอร์แล้วกดโทรออก มันจะโทรใครคนแรกนะ ...
“ฮัลลลล โหลลลล เทสสสสึสึ ซารางเฮโย้วววว นี่กูเองงง กูมีข่าวมาบอกเว้ยเห้ยย อั๊ยย๊ะ”
“พร่องงงหรา... สามีกูกลับมาแล้วววววว แอร๊ยยยยย มึงดีใจหน่อยยยยย”
“เซฮุนไงไอ้เบื้อกเอ้ยยย-___-”
“แค่นี้ เดี๋ยวววววว อย่าลืมบอกคนอื่นด้วยนะเว้ยย แค่นี้จริงๆล่ะไอ้ซาลาเปา บายยยบี”
เห้ออ ไม่ต้องถามเลยว่าใคร ไอ้ฉายานี้มีคนเดียว ให้ตายเถอะ
“เซฮุนนจ้าาาา^++++^”
มันพูดยิ้มร่าก่อนจะเดินเข้ามากอดแขนผม
“วันนี้ไปบ้านกูสิ..กูจะจัดเลี้ยงมึงนะ โอเค๊...อืมม โอเคคค มึงน่ารักมากกกก มาจุ้บที”
พูดจบมันก็เขย่งบ้านเท้าของมันขึ้นมาจุ้บปากผมเบาๆ อ๋อ ไม่ต้องตกใจหรอกครับ -__- ผมทำกับมันบ่อยเอาจริงๆก่อนผมไปผมโคตรรสนิทกับมันเลยนะ ถึงผ่านไปกี่ปีก็เหมือนจะยังสนิทเหมือนเดิม...มั้ง
“กูมีสิทธิปฏิเสธไหม? - -;”
“แน่นอน^++++^ ไม่มี”
เห้อออออ ...
แต่...แล้วแม่บ้านผมใจคอจะไม่มาเปิดบ้านหรอ-___-ยืนคุยจนน้ำลายหายหมดล่ะนะ
“แบค..กูไปค้างบ้านมึงได้ไหมว่ะ สงสัยไม่มีใครอยู่ล่ะมั้ง”
“อ้าวว จริงหรอว่ะ มึงรอบอกพ่อแม่ก่อนป่ะ?”
“พ่อแม่หรอ...ไม่หรอก เค้าไม่สนกูหรอก ไปเลยเหอะ”
“เอ่อ...เรื่องของมึง ยังไงบ้านกูก็อยู่ถัดจากมึงไปซอยเดียว-+++-”
อ่า..ตอนนี้ผมอยู่บ้านมันแล้วล่ะครับ บาน้มันยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยแหะ
ระหว่างที่ผมนั่งสำรวจรอบๆบ้านอยู่ ก็มีเสียงแบคฮยอนเหมือนพูดอะไรอยู่กับใครสักคน ผมเลยเดินตามหาเสียงไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ผนังก่อนตรงทางเข้าครัว
“ไค มาเมื่อไหร่อ่า ทำไมไม่เห็นรถเลยยย”
“อ้าว จำกูไม่ได้หรอมาถึงมาใคร เสียใจนะ T^T”
“-___-มึงไม่น่ากลับมาเลยอ่ะ จริง วันนี้เพื่อนผมมาทำตัวดีๆด้วยนะ ไม่งั้นจะฟ้องม๊า ให้พากลับบ้านไปเลย”
“คร้าบๆ เห็นกูเป็นคนยังไงห้ะ?”
“เลว...ดำ...ราหู ยี๋สสสส์ สกปรก=w=”
“=__=นั้นกูเป็นคน?สาบานได้”
เอ่อ...ผมไม่ได้ยุ่งเรื่องชาวบ้านนะแต่...ผมฟังตรงนี้ไม่เห็นหน้าเลย แบบ แบคมันพูดซะผมอยากเห็นหน้าเลยแหะ หน้าตาคงอุบาว์ศ ชาติชั่วน่าดู-..-
“อ้าวว เซฮุนน มาทำไรตรงนี้=..=ไม่นั่งเฉยๆระวังโดนคนเลวฉุดไปปล้ำ”
มันพูดก่อนจะเชิดางตามองไปข้างๆ ทำให้ผมต้องลากสายตาไปอย่างยอมไม่ได้
“….”
“^__^”
“….”
“^__^;;”
“ดำ....” เห้ยยยย ผมพูดบ้าไรไปว่ะ ชิบหายนะแล้วไง...
** ยังไม่จบนะค่ะT_T จะพยายามมาเรื่อยๆอย่างสม่ำเสมอ สมุบสมับค่ะ เห้อออ **
ความคิดเห็น