คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของ ร.ร. ใหม่
ณ หน้า ร.ร. โกโยตากิ
ซาโยมิ
“ไฮ ! โดริ”
“ไงยะเด็กใหม่ ไม่เจอกันตั่งนานเธอเปลี่ยนไปเยอะเลยนะน่ารักกว่าเดิม”
“หลอจ้า ปากหวานขึ้นเยอะนะ”
“ย้ายไปฝรั่งเศษเป็นไงบ้างหนุกมะ”
“ไม่ ! แกก็รุว่าเราตกวิชาฝรั่งเศสทุกปีที่ได้เรียนนิ”
“เออจิงด้วยฉันลืมไป
“หัวเราะอะไรมิทราบ”
“เปล่าจ้า แล้วใครมาส่งแกวะโคตรหล่อเลยอะแฟนหลอ”
“บ้าแฟนที่ไหนนั่นนะพี่โยอิ”
“หลอนั่นพี่โยอิจิงๆหลอหล่อกว่าเดิมตั่งเยอะอะจำไม่ได้เลย”
“ที่นี่มีโรงอาหารมะ”
“ทำไมหลอ”
“เมื่อเช้ารีบอะเลยไม่ได้กินข้าวมา”
“อืมมีสิ”
“แล้วตอนเช้าเค้าเปิดรึเปล่าอะ”
“เปิดสิ”
“อืม งั้นไปกินข้าวกันนะหิวจะตายอยู่แล้ว”
“อืมๆ ไปสิ เมื่อเช้าเราก็ไม่ได้กินข้าวเหมือนกัน”
“อืมงั้นไปกันเลย”
“อืม”
ฉันย้ายโรงเรียนมาเรียนที่นี่เพราะฉันหนีแม่มาอยู่กับพี่ชายสุดที่รักของฉัน คือพี่ ซาโยอิ พี่ก็เลยให้ฉันเรียนที่ โรงเรียนนี้เพราะโรงเรียนนี้นะเป็นทางผ่านที่จะไป โรงเรียนของพี่พอดีนะจะได้มาส่งฉันได้ แล้ว ก็จะได้ไม่เปลืองน้ำมันด้วย เพราะพี่ไม่อยากให้ฉันขับรถมาเองกลัวไปชนนูนชนนี่ แล้วก็ไม่อยากให้นั่นรถโดยสารมาเพราะมันอันตรายอะ พี่เค้าเป็นคนที่ชอบคิดนูนคิดนี่มากๆ ต้องเข้าใจ แต่ก็ปลอดภัยไว้ก่อนแล้วกันไปกับพี่นี่แหละปลอกภัยที่สุดสบายด้วย และอีกอย่างยายโดริเพื่อนสนิทของฉันก็เรียนที่ โรงเรียน นี้พอดี จะได้มีเพื่อนด้วย แล้ว โรงเรียน นี้ก็มีชื่อในโซลด้วยนะ แต่ถึงแม้จะ....ไม่ค่อยดี ( คือโรงเรียนนี้มักจะมีชื่อในเรื่องที่ไม่ค่อยดีอะ แต่ก็เข้ากับฉันดีนะว่ามะ ) โรงเรียนนี้จะเรียน2วันแล้วก็หยุดให้วันนึ่งด้วยหละ
______________________________________________________________________________________
ณ โรงอาหาร
ซาโยมิ
“หิวข้าวจะแย้อยู่แล้ว”
“ไปต่อแถวสิ”
“อืม ไปสิ”
ตอนนี้ฉันได้หมี่กอบราดหน้ามาถ้วยนึงน่ากินเป็นบ้าเลย
“ว้าย ! ขอโทษค่ะ”
ฉันรุสึกว่าฉันชนอะไรบางอย่าง คราวนี้ซวยแน่
“ยายบ้าเดินดูตาม้าตาเรือบ่างเซ่ ตานะมีมะ”
อะไรวะเนี่ยแค่ชนเฉยๆ ด่าซะกระจาย เริ่มไม่ไหวแล้วนะโว้ย
“ฉันไม่ได้บ้า ตานะก็มีนะแต่ว่าที่ ร.ร. นี้ไม่เห็นจะมีม้าซักตัวแล้วจะให้ดูตาม้าได้ไง ส่วนเรือมันก็ไม่มีตานิถึงมีแถวนี้ก็ไม่มีเรือซะด้วยสิแล้วจะให้ดูตาเรือยังไงดีน้า”
“นี่เธอรุมะว่าฉันเป็นใคร”
“นายยังไม่รุว่าตัวเองเป็นใครแล้วฉันจะรุได้ไง บ้ารึเปล่าเนี่ย”
“โยมิ มีไรกันนะ”
“เปล่าหลอกแค่มีเรื่องนิดหน่อยนะ”
“อุย ! ไฮจิระ”
นายนี่ชื่อ ไฮจิระ นี่เองอืม
“เธอชื่อโยมิสินะ”
“ถ้าใช่ แล้วไง”
“เธอไม่รุหลอว่าเพื่อนฉันเป็นใคร”
เพื่อนของนายนั่นพูดขึ้น
“นี่นาย นายยังไม่รุว่าเพื่อนนายเป็นใครแล้วฉันจะรุได้ยังไงหละ”
“โยมิ ไปเถอะนะ ”
โดริจับมือฉันไว้
“ไปสิ”
ฉันกำลังจะเดิออกไปแต่นายนั่นก็ดึงแขนฉันไว้
“เธอยังไปไม่ได้”
เห็นมะว่าแล้ว อีตานี่ไม่รุอะไรกันนักกันหนา ฉันเริ่มจะรำคาญแล้วนะ
“ทำไมจะไปไม่ได้ไม่เห็นจะมีป้ายติดว่าห้ามไปนิ”
แล้วฉันก็สบัดแขนตานั่นออก
“ก็ฉันบอกว่าเธอยังไปไม่ได้ ก็คือยังไปไม่ได้ ”
“ทำไมถึงไปไม่ได้หละ”
“ก็เธอยังไม่ขอโทษฉันไงเธอต้องขอโทษฉันก่อน”
“ไม่มีวัน”
“โยมิ / ฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันละกันนะ”
“ OK ฉันเห็นแกเธอนะโดริ”
“ขอบใจนะไฮจิระ”
“ไปเถอะโดริฉันเบื่อขี้หน้านายนี้เต็มทนแล้ว”
“อย่าผึ้งเบื่อสิจ้าโยมิเราต้องเจอกันอีกนานนะ”
แล้วตานั่นก็ส่งจูบมาให้ฉัน
“แวะ ! ”
“ไปกันเถอะ”
แล้วโดริก็ลากฉันออกมา
“ฉันต้องอดกินข้าวเช้าเพราะนายไฮจิระฉันเกลียดนาย”
“หิวมากปะออกไปกินข้างนอกก็ได้นะ”
“แถวนี้มีร้านอาหารด้วยหลอ”
“มีหลัง ร.ร. มีร้านอาหารแล้วก็ขายขนมด้วยอร่อยมากๆเลยนะไปปะ”
“อืมไปสิ”
“แต่คนเยอะนะ”
“อืมไม่เป็นไร”
แล้วพวกเราก็ต้องไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านหลัง ร.ร.
ณ ห้อง 5 - B
ไฮจิระ
ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมาด่าฉันอย่างนี้มาก่อนเพราะผู้หญิงส่วนมากจะมาคลั่งไคล้ฉันซะมากกว่าอะก็คนหล่ออะต้องทำใจ แต่ยายนี่นี่สิปากร้ายชิบเลยแต่ก็น่าลองนะ
“เฮ้ย ! รูจิ เด็กใหม่คนนี้น่ารักดีวะ”
“แล้วไงวะ”
“กรูจองแล้วนะโว้ยห้ามยุ่ง”
“เออรุแล้วน่ากรูไม่ยุ่งหลอกปากดีซะขนาดนั้น”
“เออ ก็ดี”
“เออแล้วเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
“เปล่าก็แค่ลองดูขำๆวะ”
“ไม่เห็นจะน่าลองเลยวะน่ากลัวซะมากกว่า”
“ก็ใช่ ไงตรงน่ากลัวนี่แหละน่าลอง 555+”
“มึงนิเล่นไปทั่ว ระวังเถอะเดียวจะโดนเข้าซักวัน”
“โดนไรวะ ใครจะทำอะไรกรูได้”
“เออ ระวังตัวไว้เหอะ กรูเตือนแล้วนะเว้ย”
“เออน่า แล้วยายนั่นมันมีแฟนยังวะ”
“ใครจะไปรุหละ”
“แต่ยังไงยายโยมิจะต้องเป็นของฉัน”
“ตามสบายเลยเพื่อนเดียวกรูจัดงานศบให้เอง”
“พูดเป็นลางเลยนะมึงอะ”
“แค่นี้ไม่ตายหลอก”
“ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตวะ”
“แล้วมึงก็คอยดู”
“เออกรูจะคอยดู 555+ ”
ณ ห้อง 5 – A
ซาโยมิ
“นี่โดริพวกนั้นนะเป็นใครหลอ”
“อืมนึกว่าจะไม่ถามซะอีก”
“บอกมาสิ”
“อืม คนที่เธอเดินชนนะชื่อ ไฮจิระ ส่วนเพื่อนของเขาชื่อ คุรูจิ พวกนั้นอยู่ห้อง 5 – B แล้วพ่อของพวกนั้นก็เป็นนักธุรกิจชื่อดังในฝรั่งเศษด้วยแล้วพ่อของไฮจิระยังมีหุ้นส่วนใหญ่ที่ รร นี้ด้วย นายนั่นเป็นคนเจ้าชู้มากๆเลยนะควงใครได้ไม่เว้นวัน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยแม้แต่นิด ไม่เคยขอโทษใคร ไม่เคยไหว้ใครแม้แต่ครูกับพ่อแม่ นายนี้หัวรั้นมากๆอารมณ์ร้อนสุดๆ วันก่อนได้ข่าวว่าตบผู้หญิงคนนึงอะเลือดอาบเลยอะน่ากลัวมากๆเลย แล้วเค้าก็ถูกตามใจมาตั้งแต่เล็กนะไม่เคยโดนใครด่าว่าอะแล้วไฮจิระก็ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆด้วยฉันว่าเธอแย่แน่ๆเลยคาวนี้”
“แล้วคนที่ชื่อคุรูจิหละ”
“ก็เป็นคนดีสุภาพน่ารัก”
“OK~ พอสรุปนายไฮจิระเป็นคนไม่ดีแต่คุรูจิเป็นคนดีว่างั้น”
“ใช่”
“OK~ เข้าเรียนได้แล้ว”
“อืม”
กรี๊ง !!!!.......ๆ.......ๆ.........ๆ....!!!!!!! (((เลิกเรียน)))
“เย้ เลิกเรียนซะที”
“กลับบ้านกันเถอะโยมิ”
“อืม แปบนะเก็บของก่อน”
“อืม”
พอโยมิเก็บของเสร็จพวกเราก็ลงไปข้างล่าง
“พี่มารับพอดีเลยกลับด้วยกันนะ”
“ไม่อะ”
“ทำไมอะมีนัดหลอจ้า”
“อืม”
“ไปนัดหนุ่มที่ไหนไว้นะ ใครอะบอกได้มะ”
“กลับไปได้แล้วไปเลยปะ”
“เชอะ ไม่ต้องไล่ก็ได้ยะไปแล้ว”
“บาย”
อยากรุจังว่าใครนะช่างเหอะกลับบ้านนอนดีกว่า
zZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZz
ความคิดเห็น