fic [bigbang&2ne1 OR Yaoi] Hello 2 The World ★

ลำดับตอนที่ #1 : [ g-ri ] Loveme Please , my mak nae ★ 100%

'Art Blue' M?l?dy


 
เพราะความห่วงใยที่มีเกินพี่ร่วมวง
เพราะสายตาที่มีเยื่อใยมากกว่าคนรู้จักหรือรุ่นพี่
หรือเป็นเพราะการกระทำที่ดูก็รู้ว่ามีใจเเต่ใช้คำว่า ' พี่ชายร่วมวง ' มาอ้าง
เพราะอะไร.. ทำไมพี่ถึงวุ่นวายใจ อยากจะระบาย
เพราะอะไร ทุกคนถึงรู้หมดว่าพี่คิดยังไงกับนาย.. อี ซึงฮยอน
คงมีเเต่นายที่ไม่รู้ ไม่รู้..อะไรเลย
ลองมองดูดีๆสิซึงรี สายตาของพี่ที่มองนาย
.. ... ไม่เคยสื่อถึงคำว่าพี่ชายเลยสักครา....




" เเดซองงงงง ไปเต้นกานเหอะ " ' ซึงรี ' หนุ่มตากลม ตี่มองเพื่อนยิ้มๆ ด้วยความที่เขาอายุ 20 ปีบริบรูณ์พอดี ภายใน 1 อาทิตย์ เขาจึงมีสิทธิ์เข้าผับได้ 

" เอาดิ๊ !! " เเดซองยิ้มพลางพยักหน้าว่าจะไป ซึงรี ตาเป็นประกายทันที

" จะ-ไป-ไหน-กัน " เสียงทุ้มดังฟังชัดของหัวหน้าวง ' ควอนจียง ' ดังเเว่วมาจากชั้นบน ซึงรีมองซ้ายมองขวาทันที  ร่างสูงคว้าเเก้มของซึงรีมาหยิกทันที 

 หมับ !
" พี่ทำอะไรเนี่ย - ) * (  - " ซึงรีขยับปากพูดอย่างยากลำบากเเล้วสบตากับเเดซอง

' ช่วยกุด้วย.. '

" โทดทีนะ ซึงรี เเกกับฉันเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ... เเต่ไม่ใช่กรณีนี้ ลาล่ะ พี่จียง " เเดซองยักคิ้วกระชากใจซึงรีหนึ่งทีก่อนจะหายวับไปในอากาศ ใบหน้าซึงรีมองคนเป็นพี่ที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้

" ว่าไงเมื่อกี้จะไปไหน "

 

 

 

 

 

 *
 
/

/

/

/

/

/

* 
" โธ่พี่อ้าาาา ให้ผมไปเหอะนะ " ซึงรีเเทบจะขุกเข่าอ้อนวอนร่างโปร่งตรงหน้าใจจะขาด การเเตกเนื้อหนุ่มอันเร่าร้อน(?) เขาต้องไปเทคสิ ผับก็ได้ สถานที่ซึ่งบรรยกาศดีเเละห้อมล้อมด้วยสาวๆ

ไม่ใช่นั่งหง้อยกับผู้เป็นพี่เเเบบนี้...
" ไม่ พี่ยางออกกำหนดให้พี่เเต่งเพลงเเล้ว เราต้องช่วยพี่เเต่งเพลง " จียงกดเสียงเข้มมองซึงรีที่ก้มหน้าต่ำบ่นพึมพำที่ไม่รู้ว่าภาวนาให้เค้าใจอ่อน หรือสาปเเช่งเขา.. 

" ผมไม่เชื่ออ่ะ นะพี่งั้นผมไปค่าย club หน่อยเด้ จะไปหายัยฮยอนอาอ่าาา " ซึงรีบ่นงอเเง ส่ายหัว ก็เขาเตรียมนัดบอดสำคัญที่ฮยอนอารับปากนี่นา เขาไม่อยากมีชื่อเสียงเรื่องหายวับเมื่อตกปากรับคำเสร็จ 

" พี่ก็มีพี่ดาร่าอยู่เเล้วไม่ใช่เหรอ พี่จะหวงอะไรผมนักหนา... " พูดไปก็จุกอกไป ซึงรีเเอบกุมตรงตำเเหน่งหัวใจของตัวเองเบาๆ จียงก็สะอึกไม่เเพ้กัน เพราะเมื่อ3 วันก่อน ' พัค ซานดาร่า ' ได้ขอรับเธอไว้พิจารณา เพราะเธอชอบจียง เขาก็ไม่สามารถหาข้ออ้างมาปฎิเสธเรื่องนี้ได้ เพราะเขาไม่อยากให้ซึงรีรู้ว่า...   เขาเเอบชอบซึงรีอยู่

" กริ๊ง !!!! " สายโทรศัพท์เเทรก จียงรีบรับสายทันที

" ฮัลโหล จียงพูดครับ "

< จียงเรียก bigbang มาหน่อย ฉันมีเรื่องจะประชุม >

" ได้ครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้ "

< อืม > ประธานบริษัทเอ่ยเพียงเท่านั้นเเล้วตัดสายไป จียงคิ้วขมวดก่อนจะมองซึงรีที่เหม่อออกไปนอกหน้าต่าง 

" ซึงรี ติดต่อ เเดซอง กับ พี่ท๊อปที เดี๋ยวพี่ติดต่อเเทยัง "

" ครับ " ถึงเเม้ซึงรีจะเเอบน้อยถึงความไม่มีเหตุผลของจียงเเค่ไหน เเต่ถ้าเป็นเรื่องงานก็อดไม่ได้ที่จะสลัดเรื่องเหล่านั้นเเละรอรับพระราชโองการของประธานบริษัท

" อ่าว่าไง B I G B A N G " ประธานนั่งบนเก้าอี้ตัวโปรดเเล้วยิ้ม ทั้งห้ายืนเรียงหน้ากระดานมองประธานเเอบขนลุก ร่างท้วมสมบูรณ์ยิ้มกริ่มมองทั้งห้าที่เขาหมายหมั้นปั้นมือจนได้ดิบได้ดี

" พี่ยางเรียกมาทำไมครับ " จียงเป็นคนเเรกที่เปิดบทสนทนาขึ้น ประธานส่ายหน้าร้อง ' จุ๊ๆ ' เบาๆ สายตาลอบมองร่างสูงเเต่ยังคงยิ้มกริ่มสร้างความขนลุกอย่างพร้อมเพรียง

' จะโดนขึ้นเขียงมั้ยว่ะ ' ทั้งห้าคิดอย่างพร้อมเพรียง

" หึๆๆๆๆๆ เด็กน้อยองฉัน เอาล่ะ ฉันล้อเล่นฉันไม่ได้จะด่าอะไรเเค่จะะเเจ้งเรื่องบางเรื่องให้ทราบ " ประธานพูดเเล้วยื่นหน้ามาใกล้ทั้ง 5 คน ทั้งห้าถอนหายใจทันที

" ล.. เเล้วมีเรื่องอะไรครับ "

" ฉันจะทำโปรเจคดูโอ้ " ประธานพูดเสียงเรียบ ท่าทางช่างต่างจากทั้งห้าคนที่มองด้วยสายตาคาดไม่ถึง เนื่องจากคู่ GDTOP ก็ผ่านไปเกือบปีเเล้ว..

" เป็นการสร้างกระเเสอื่นกลบเทมจีด้วย เดี๋ยวนี้เเฟนคลับชักส่งทริตให้จีจูบท๊อปผ่านสื่อบ้างล่ะ ให้ร้องเพลงรักด้วยกันบ้างล่ะ เห้อ .. "

" เอ่อ.. เเล้วพี่ยางจะให้ใครคู่ใครล่ะครับ ??? " ซึงรีพูดพลางชี้สลับตัวเองกับพวกพี่ๆทั้งสี่ เพราะถ้าเป็นดูโอ้ก็เป็นนัยๆอยูเเล้วว่าต้องมีคนนึงที่ไมค์เดี่ยว

" อื้ม..เข้าใจถามนิซึงรี. เเทยัง นายจะไปลองฝึกงานโปรดิวเซอร์กับสาว 2ne1 นะ เดือนนี้เท็ดดี้จะตาม Will.I.Am ไปอิตาลี "

' โอ้โฮ รวยโคตร ' ซึงรีคิดเเล้วทำหน้าย่นเล็กน้อย

" ส่วนคู่คือ G-Ri เเละ Todae นะ ส่วนรายละเอียดคือ บลาๆๆๆ " ประธานร่ายยาวตั้งเเต่สากกระเบือเเต่จียงเเทบไม่ได้สนใจ เขามองร่างบางด้วยรอยยิ้ม  โอกาสทองของควอนจียงมาถึงเเล้ว !

' หึๆ ซึงรี พี่จะเอาหัวใจนายมาให้ได้ คอยดูสิ... ' 








" พี่จียงครับ... พี่ขังผมในกรงเลยเหอะ พี่ให้ผมนั่งเฝ้าพี่มา 2 ชม. เเล้วนะ " ซึงรีบ่นอย่างห้วเสีย ร่างบางกลิ้งไปมาในเตียงใหญ่ อยากกระชากคอพี่ชายตัวดีมาเขย่าคอให้รู้เเล้วรูรอด

" ก็พี่ต้องเเต่งเพลงนิ เเต่พี่ยังคิดไม่ออกเลยต้องให้ซึงรีช่วย " พี่จียงโกหก ซึงรีคิด พี่จียงเป็นอัจฉริยะด้านการเเต่งเพลง เเต่งมาจะพันเพลงเเล้วมั้งไม่มีทางที่พี่เค้าจะมุกตันตอนนี้หรอก 

" เหรอ !!!! " ซึงรีเสียงสูง ความอดทนชักเหลือน้อยลงทุกที พี่จียงชักทำเกินไปเเล้ว ทั้งกอด ชอบไล่พี่จุนซู หรือเเม้เเต่พี่เเทยัง หยั่งกะเป็นเขาเป็นลูกของจียงอย่างนั้นเเหละ - * -

" โอเคๆ จะไปไหน พี่จะไปด้วยจะได้กลับไม่ดึก พรุ่งนี้ต้องเตรียมดูเเล้วว่าออกอีเว้นท์อะไรบ้าง "

" ไม่ไปเเล้ว ! " ซึงรีพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนจะกระเเทกประตูออกไป ออกไปตอนนี้ยังไงก็ไม่ทันนัดฮยอนอาหรอก เเละที่สำคัญเค้าขี้เกียจไม่อยากให้พี่จียงจุ้นจ้านเรื่องเขาไปมากกว่านี้ เเต่จียงที่อยู่ในห้องมองด้วยสายตาเศร้าหมอง

" พี่ผิดเหรอ.. ที่รักนายมากไป "

" พี่เเทยัง ดูอะไรอยู่ครับ " ซึงรียื่นหน้าไปทางโทรทัศน์ เเทยังหันมายิ้มให้ซึงรี 

" ไม่รู้เหมือนกัน ซึงรีจะดูอะไรไหมล่ะ ? "

" ผมจะดูโดราเอมอน !!! " เสียงของเเดซองดังมาเเต่ไกล เจ้าของเสียงยิ้มเเป้นเเล้วคว้ารีโมตเปลี่ยนช่องทันที ก่อนจะกวักมือเรียกซึงรี 

" มานั่งดูด้วยกันดิ ซึงรี "

" ไม่เอาโตเเล้ว ขี้เกียจดูการ์ตูน "

" นายจะโตเเค่ไหนกันเชียวฮะ ซึงรี " ชเวท๊อปเดินมาด้วยท่าทางหน่ายๆซึ่งทั้งบ้านเดาได้ไม่ยากว่าไม่มีอะไรในตู้เย็นให้เขากินนั้นเอง 

" เห้อไม่มีอะไรในตู้เย็นกินเลยรึไงฟระ "

" เดี๋ยวไปซื้อให้ไหมครับ พี่ท๊อป^ ^ " จียงเดินจากชั้นล่างตรงมาที่ทั้งสี่คน ท๊อปพยักหน้ารัวเเสดงความพึงพอใจอย่างมาก 

" ไปก็ดี ฉันอยากอยู่บ้านดูโดราเอมอนกับเเด๊มัน " เรื่องนี้ เเทยังกับ ซึงรี ดูก็รู้ว่าชเวท๊อปโกหก เขาเเอบชอบเเดซองมาปีกว่าเเล้ว อาการมันฟ้องเเต่มีเเต่เเดซองนี่เเหละที่ไม่รู้อะไรเลย กับจียงที่ไม่ค่อยรู้เรื่องของชาวบ้านเค้า ซึงรีเห็นซองบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงของจียงทำให้เขาทำตาโตรีบพูดเเทรกทันที 

" ผมไปด้วย ! ไปกันสองคนดีกว่าเนอะ พี่จียง "

" อื้ม " จียงขานเเล้วจูงมือซึงรีออกไป ระหว่างนั้นซึงรีก็คว้าซองบุหรี่ทิ้งถังขยะเเล้วถอนหายใจเบาๆ ร่างโปร่งทั้งสองตอนนี้มาหยุดอยู่หน้าซุปเปอร์ใกล้ๆที่พักซึงรีนั่งเพล่งมองรายการที่ท๊อปฝากซื้อจนตาลาย ก่อนจะมองจียงด้วยสีหน้าหน่ายๆ 

" พี่ครับ ผมว่าเราซื้อครึ่งหนึ่งของของพวกนี้ดีมั้ยครับ ต่อให้ช้างสารก็คงเเบกของพวกนี้ไม่หมดหรอก - - "

" พี่ก็ว่างั้น " จียงพูดพลางหยิบปากกาประจำตัวขีดลิสต์ที่ไม่จำเป็นออกเเล้วลากซึงรีไปซื้อของที่เหลือ มือหนาที่กุมมือเเน่นทำให้ซึงรีเเอบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

' อ่า พี่จียง.. อยะ... อย่าทำให้ผมหวั่นไหวได้มั้ยเนี่ย -///-  '

" นิ..เป็นอะไรฮะเรา " จียงพูดพลางวางมือหนาบนหน้าผาก ซึงรีรีบส่ายหน้าทันที

" อ๋อเปล่าครับ ผมเเค่คิดว่าอากาศมันร้อน " ซึงรีโกหกคำโต อากาศตอนนี้เเทบจะหนาวอยู่เเล้ว จียงหัวเราะเบาๆก่อนจะยื่นของไปให้เเคชเชียร์คิดตังค์ มือหนาลูบผมร่างบางอย่างเอ็นดู ซึงรีมองจียงเเบบหน่ายๆจนทั้งคู่ได้สบตากัน ดวงหน้าทั้งสองไม่ขยับไหวติ่ง ต่างคนต่างมองลึกลงไปในดวงตาของอีกฝ่ายเหมือนพยายามอ่านใจอีกฝ่ายให้ออก 

" ทั้งหมด 150000 ค่ะ " เเคชเชียร์พูด จียงยื่นตังค์ก่อนจะคว้าถุงอาหารจำนวนมากไว้ในมือ 

" พี่จียง ผมช่วยถือ "

" ไม่เป็นไร... เเต่ซึงรีช่วยอะไรพี่หน่อยสิ "

" ครับ ?? "

" ไปดูดาวกับพี่หน่อยสิ... "


" พี่ครับ ดาวหมู่นั้นชื่ออะไรครับ " ซึงรีชี้ไปที่ดาวเล็กๆเกาะการเป็นกลุ่ม ใบหน้านวลยิ้มน่ารักจนจียงหยิกเเก้มซึงรีหนึ่งที

" โอ๊ย ! พี่ครับ ผมเจ็บน้า " ซึงรีพูดพลางถูเเก้มตัวเองไปมา

" ก็พี่หมั่นเคี้ยวเรานิ อ้อซึงรีดาวหมู่นั้นน่ะ ก็ดาวลูกไก่ไง "

" เหรอครับ "

" อื้มพี่ว่ามันน่ารักดีนะ.... เหมือนนายเลย "

" ฮะ ! " ซึงรีหันหนีทันที

" ล้อเล่นๆ กลับบ้านกันเถอะ " จียงหัวเราะกลบเกลื่อน เเต่เปล่าหรอกนอกกจากคำว่า ' ล้อเล่น ' จียงพูดจริงทั้งหมด

" ครับๆ "

" เเล้วคืนนี้.. พี่นอนด้วยน้าา หมอนข้างของพี่ "

" เเล้วเเต่พี่เหอะ " ซึงรียักไหล่ก่อนจะเดินนำหน้าจียงเดินทางกลับบ้าน

" อื้ัม... " ซึงรีทำตาปรือ ใบหน้านวลมองรวบตัวเเล้วค่อยๆลุก เขามองไปที่จียงที่รัดเขาเสียเเน่นจนขยับไม่ได้ทั้งช่วงท้องถึงเข่า ใบหน้ายามของจียงทำให้ซึงรีจัดผมที่ปรกหน้าของเขาออก ใบหน้าของซึงรีใกล้จียงเรื่อยๆ เรื่อยๆ.... เรื่อยๆ

" ซึงรี ทำอะไรอยู่เหรอ " จียงลืมตาเเล้วถามคำถามเเรกทันที ซึงรีรีบเด้งตัวออกมาเกาหัวเเกรกๆ

" ผมเห็นเเมลงวันมันเกาะหน้าพี่ครับ "

" งั้นเหรอ... ช่างเหอะ " จียงยักไหล่ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเดินก้าวเท้ายาวๆเข้าไปในห้องน้ำ ซึงรีมองตามหลังเเล้วเหม่อไปทางหน้าต่าง

" พี่จะสังเกตไหม ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ "

" ฉันรักเเกควอนจียงงงงง " ชเวท๊อปสวมกอดจียงเต็มเปาสายตามองต๊อกบ๊กกีเเสนจัมโบ้ ดวงตาลุกกาวเปล่งประกายจนทั้งสี่หัวเราะเบาๆ จียงจิ้มมื้อเช้าตรงหน้าเข้าปาก

" กินเสร็จเเล้ว " ท๊อปพูดพลางยืดขาเเละเเขน อย่างละเมตรกว่าๆออก เเดซองคว้าจานของตัวเองไปเก็บในครัวทันทีเเทยังที่เพิ่งมาถึงได้มองดูจานที่เคยมีต๊กบ๊อกกีอยู่อย่างปลงๆก่อนจะเก็บจานทุกคนเดินเข้าครัวไป

" ซึงรี ช่วยพี่ล้างจานหน่อยสิ "

" ฮะพี่เบ้ " ซึงรีเดินเข้าครัวไป จียงถอนหายใจคว้าร่างบางไม่ทัน โดนยองเบทำเเต้มนำอีกเเล้ว จียงได้เเต่มองเเผ่นหลังซึงรีเงียบๆ

" ชอบซึงรีกี่ปีเเล้ว เเกน่ะ "

" เฮ้ย !!! " จียงรีบเด้งตัวทันที ใบหน้ามองท๊อปตาค้าง ท๊อปยักไหล่มองเเผ่นหลังซึงรีเเล้วหัวเราะเบาๆ

" เชื่อเถอะ นอกจากซึงรีเค้าก็รู้กันหมดเเหละ "

" งั้นเหรอ... " จียงถอนหายใจ เขาอยากโชคดีอยู่บ้างที่ซึงรีเชื่อว่าตัวเองชอบดาร่า เเต่ทว่าเค้าก็อยากให้ซึงรีรูซักทีว่าเค้ารู้สึกอะไรกับซึงรี

" พี่เบ้ ผมช่วยพี่เสร็จเเล้วนะ " ถ้าไม่มีมารหัวผักกาดมาผจน

" ซึงรี ... " จียงคงทำได้เเค่นี้.... เเค่รั้งซึงรีไว้ให้ได้มากที่สุด

" อะไรฮะ พี่จียง "

" วันนี้เรามีนัดกับป๋ายาง " เขาพูดเสียงเข้ม ซึงรีหน้าเหยี่วทันที ใบหน้าบอกได้ว่าเหมือนได้ฟังข่าวว่าโดนปลดงานซะมากกว่าเเต่ก็พยักหน้าน้อย

" อ้าวเหรอ พี่ไปด้วยคนสิ ^ ^ " ยองเบเดินมาข้างๆจียง จียงหันขวับมองยองเบตาเขียงสื่อกันตามประสาสายตาเพื่อนรัก

' มิงจะทำอะไร '

' กุจะไปด้วย กุจะจีบซึงรี '

' กุไม่ให้ กุจองก่อน '

' กุไม่ถือ ขอโทดนะเเต่ตอนนี้เเต้มกุสูงกว่ามึง '

" อื้ม ดีเหมือนกันครับ ^ ^"

" ขอโทดทีนะ พอดีที่นัดน่ะเกี่ยวกับโปรเจคคู่ เดี่ยวอย่างเเก อยู่บ้านไปเหอะ "

' กูชนะ ' จียงเลิกคิ้วด้วยความสะใจเล็กน้อยก่อนจะลากซึงรีออกนอก ยองเบซึ่งไม่สามารถทำอะไรก็ได้เเต่เดินไปมองท้องฟ้า

' ฉันคงจะไร้คู่จริงๆสินะ '

" เพราะดี เก่งเหมือนเดิมเลยนี่ จียง " ประธานยางววางกระดาษที่จียงเเต่งเพลงทำมือลอไปตามดนตรีเเล้วยิ้มให้ทั้งคู่

" อีกสองวันอัดเสียง ไปดีไซน์การเเต่งตัวด้วยจะดีมาก "

" ครับ ถ้าไม่มีอะไรเเล้ว พวกผมกลับนะครับ "

" อ้อ เชิญๆไม่ได้จับขาไว้อยู่เเล้ว "

" ลาล่ะครับ " ทั้งคู่โค้งน้อยๆเเล้วเดินจากห้องประธานไป แป๋ายางส่ายหน้าเเล้วฉีกยิ้ม

' อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะ จีริ '

< รับโทรศัพท์ด้วยครับ >

" ฮัลโหล ครับซึงรีพูดครับ " เสียงนุ้มส่งเข้าโทรศัพท์ จียงที่ขับรถเปิดประทุนคันงามของเขามองนอกกระจกด้วยเเววตาที่กลอกไปมา กี่ครั้งเเล้วที่นั้งรถเเล้วมีเเต่เสียงเรียกเค้าดังจนเเสบเเก้วหู เเล้วก็มีเเต่คนโทรมา โดยเฉพาะ

" ตลกจังครับพี่จุนซู ได้ครับ จะเจอวันไหนครับ ? "

" อีก 2 วันอัดเสียงไม่คิดจะวอร์มเสียงหน่อยรึไงซึงรี " จียงหันมาพูดเสียงเข้ม ซึงรีเบ้ปากลงเเล้วตัดสายทิ้งอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ก็เเหงล่ะพี่จียงน่ะ  มีเรื่องมาขังซึงรีคนนี้ไอ้ตลอดเวลา เเต่กลับตัวเองกลับไปไหนมาไหนกับพี่ดาร่าได้ตามใจชอบ ซึงรีนั่งกัดฟันกรอดๆอยู่ข้างๆ

" ขอโทดทีนะครับพี่ดาร่า เเต่ไม่ได้หรอกครับผมต้องดูเจ้าซึงวอร์มเสียง "

' อ้างเค้าให้เท่ เเต่ตัวเองก็อยากไปเดทกับพี่ดาร่าใช่ไหมเล่า ' ซึงรีเมินหน้ามองถนนสีเทาสะอาดอย่างช่วยไม่ได้ ดวงอาทิตย์ที่เเดดจ้าทำให้เปลือกตาเขาเเทบปิดเข้าหากัน การนั่งรถเปิดประทุนไม่ใช่เรื่องซึงรีชอบสักเท่าไหร่ในวันที่เเดดจ้าเเบบนี้ เเต่เจ้าของรถนี้สิไม่รู้เป็นโรคจิตอะไร ?

" ถึงซักที " จียงพูดเเล้วไขกุญเเจออกเดินตัวปลิวเข้าคอนโด 5 คน ซึงรีเดินหน้ามุ่ยตามขึนไปที่คอนโดมือหนาของจียงเปิดประตูเข้าห้อง

" อ้าว ว่าไง สองหนุ่มหน้าหวาน มานั่งนี้สิจ้ะ เเม่ทำกับข้าวมาฝาก ^ ^  คุณนายชเวพูดเเล้วลากซึงรีกีบจียงไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวเเบบโมโดล  ซึงรีได้เเต่มองเเม่ของท๊อปงงๆ

' มาได้ไงเนี่ย ? '

" เเม่ครับ ผมให้เเม่เอากับข้าวมาให้ผมไม่เห็นต้องฝากพวกนี้เลย " ท๊อปแก้มป่องมาเเต่ไกล ตัวโปร่งสอยเท้ามากอดอกหน้าเเม่ของตัวเองทำให้ที่เหลือหลุดคลิกความน่ารักของพี่คนโต

" ก็เพราะเเบบนี้พี่ถึงหาเเฟนซักคนไม่ได้ไง " เเดซองยิ้มเเป้นมานั่งที่โต๊ะกินข้าวด้วยอีกคนตามมาด้วยเเทยัง ท๊อปยังคงกอดอกไม่พอใจอยู่

" ให้ตายสิ ซึงฮยอน เขาก็พี่น้องนะจ้ะ ถึงจะไม่แท้ มีอะไรก็ต้องเเบ่งปันกันสิ ตอนเช้าจียงยังทำต๊อกบ๊กกีให้กินอยู่เลย ใช่ไหมจียง " คุณเเม่ท๊อปหันไปหาจียง

" พี่ท๊อปเค้าก็เเบบนี้ล่ะครับ เห็นเเก่กิน "

" นายว่าใครไอ้จี "

" ว่าพี่นั่นเเหละ คุณพี่ชเว "

" จียง ... " ท๊อปเอ่ยเสียงเข้มเพื่อกดดันร่างสูงอีกคน

" พอๆ เห้อ โตๆกันเเล้วนะลูก อย่าทะเลาะกันสิ " ผู้เป็นเเม่พูดเเล้วลุกขึ้นตักข้าวให้ทั้งห้า
เมื่อกับข้าวทุกอย่างพร้อมทั้งห้าคนลงมือกินโดยไม่มีความคิดที่จะทะเลาะกันอีกเลย

" อา.. นี่หนุ่มๆจะออกอัลบั้มใหม่เมื่อไหร่เอ๋ย "

" เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นน่ะเเม่ " ท๊อปพูดเสียงเหนื่อยเเล้วเดินลากเเดซองเตรียมตัวเเต่่งเพลงต่อ จียงยังคงมองซึงรี เจ้าตัวรวบจานทั้งห้าไปไว้ในครัวก่อนจะเดินมากระตุกแขนเสื้อของจียง เขาหันมองคนตัวเล็ก 

" อะไร ซึงรี "

" ไปวอร์มเสียงไงพี่ อย่าบอกนะว่าลืม "

" อ้อพี่ไม่ลืมหรอก.. "

' พี่ไม่เคยลืมคำพูดของซึงรีเลย เเม้สักครั้งหนึ่ง '

" ถ้างั้นก็ไปวอร์มเสียงกัน " ซึงรีพูดเเล้วจียงไป ทั้งสองที่ใจสองใจตรงกัน
เเต่ปากดันไม่ตรงกับใจ..


"ทำได้ดีนี่ซึงรี จียง " เท็ดดี้เอ่ยหลังจากทั้งสองออกจากห้องอัดเสียง ใบหน้าของซึงรีชื่นไปด้วยอิสรภาพเเละชัยชนะ ในที่สุดทั้งอัลบั้มก็เสร็จสิ้นเค้าเเค่รอปล่อยซิงเกิ้ลเท่านั้น...

"พี่จียง ไปฉลองด้วยกันมั้ยครับ ?? "

" อื้อ เอาสิ เดี๋ยวพี่เลี้ยง "

" ให้ฉันเป็นเจ้ามือเถอะค่ะ ^ ^ " ' ซาดาร่า พัค ' เดินมาคว้าเเขนจียงเเล้วส่งตาประกาย ซึงรีใจเหยี่ยวทันที ขาเจ้ากรรมก้าวไม่ออก ทั้งที่เค้าต้อการหนีสถานการณ์นี้ให้พ้น

" ไปกินกันสองคนเถอะครับ ผมอิ่มเล้ว.. "

" เดี๋ยว .. " จียงคว้าเเขนซึงรี ดวงตาคล้ำสบกับตาเหยี่ยว ใบหน้าที่มีเเต่ความเศร้าปิดไม่มิดกับพี่ชายที่อยู่ด้วยกันมาหลายปี

" จะไปฉลองกับใคร ถ้าไม่ใช่พี่ "

" ก็.. พี่จุนซู ไม่ก็พี่เเทยัง "

" งั้นก็ไปฉลองด้วยกันสามคนนี่เเหละ มีปัณหาอะไรเหรอซึงรี "

" ... "

" ไม่ตอบเเสดงว่าได้ ไปกันได้เเล้ว " จียงที่อารมณ์เกรี้ยวกราดอย่างน่ากลัวคว้าข้อมือซึงรีเเล้วลากร่าบางไปที่รถโดยไม่สนใจดาร่าซักนิด ซึงรีได้เเต่เหม่อมองนอกรถ
' ทำไมกัน... พี่จียง จะรั้งผมไว้ทำไม?? '

" บรรยากาศร้านนี้สวยดีว่างั้นไหมซึงรี " จียงยิ้มเเฉ่งจูงมือซึงรีไปที่โต๊ะ ดาร่ากอดอกน้อยใจเล็กน้อย นึกเเล้วว่าทำใจเเล้ว เเต่ไม่ใช่เลย ภาพที่เธอเห็นก็ยังคงบาดใจอยู่ว่า จียงกับซึงรีเเอบรักกัน เเต่เพื่อใกล้จียงดาร่าพร้อมจะทิ้งความเจ็บปวดนั่น

" พี่ดาร่าไปนั่งข้างพี่จียงสิครับ ^ ^ " ซึงรีเชิญให้ดาร่าไปนั่งที่นั่งข้างๆจียง ดาร่าพยักหน้าเเล้วนั่งที่ที่เธอควรจะนั่ง ซึงรีนั่งสั่งอาหารตรงข้ามจียง ตลอดบรรยกาศบนโต๊ะดาร่าสังเกตเสมอว่าจียงไม่เคยสนใจตนเลย  สายตาที่เขามองมีเเค่ซึงรี  ซึงรีเท่านั้นจริงๆ

" จียงอ่า กินนี่หน่อยนะ " ดาร่าพูดพลางจิ้มเเล้วม้วนเส้นพาสต้าใส่ปากจียง จียงเคี้ยวเเต่มองซึงรีทางอ้อมเหมือนอยากให้ป้อน ซึงรีก้มหน้าก้มตากินไม่เเม้เเต่จะเงยหน้ามอง ดาร่าคิ้วขมวด ถึงเธอจะดีใจที่บรรยกาศมาคุเเบบนี้ เเต่เธอสงสารซึงรีกับจียงเหลือเกิน
เพราะเธอใจอ่อนเเอเองเพราะฉะนั้น เธอจะทำให้พวกเขาสมหวังเอง

" ซึงรีอ่า เธอชอบจียงหรือเปล่า "

" อ๊ะ ! เปล่าครับ ไม่ได้ชอบ ! " ซึงรียิ่งสายหน้าทันที ดาร่ายิ้มเล็กน้อยกับภาพตรงหน้า
จียงถ้านายยังไม่โง่ไปนักก็ดูไว้เถอะ เด็กนี่รักนายเต็มๆเลยเเหละ

" เหรอจ้ะ ถ้างั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จซึงไปหาเพื่อนรึเปล่า พี่มีเรื่องจะพูดกับ  " ดาร่าเเกล้งลอบมองหน้าจียง ซึงรีชะงักนัยตาเบิกกว้างก่อนจะะปรับสมดุลเล็กน้อย "

" ผมไปเลยดีกว่า " ซึงรีเดินจากไป ดาร่ากระชากคอเสื้อจียงเเล้วจูบเบาๆที่เเก้มขวา

" ไปต่อเองนะจียง ฉันภาวนาตลอด.. ขอให้นายโชคดีกับ.. ซึงรี " ดาร่าจากไปพร้อมกับน้ำตา
ที่ไหลรินเป็นสาย จียงเมื่อตั้งสติได้สองเท้าวิ่งไปข้างนอกหาตัว ซึงรีขณะนั้นวิ่งออกมาหน้าร้านเเล้วทรุดตัวลงน้ำตาไหลเป็นสาย เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกเเล้ว ตอนนี้ เวลานี้นัยตาเขาเต็มไปด้วยน้ำตา ใบหน้าที่เหี่ยวเฉาซึ่งโชคยังดีที่มีเเว่นตากันเเดดกับเสื้ออผ้า

" วิ่งออกมาทำไม.. " ร่างสูงเอาหัวเกยไหล่ร่าบาง ซึงรีมองจียงดวงตาเบิกกว้าง

" พี่จียง... "

" นายจะหนีพี่ไปไหนอีกอี ซึงฮยอน "

" ... "

" พี่จะไม่ยอมให้นายหนีไปไหนอีกเเล้ว พอกันที "

" พี่จียง .. อุ๊บ ! " ซึงรีตะลึงลิ้นบางถูกลิ้นหนาเเทรกเข้ามา ณ ตอนนี้หัวขาวโพลน ไม่เหลืออะไรจนสลบ

" ซึงรี !! "

' พี่จียงครับ  ที่พี่จูบผม 
 เเสดงว่าพี่มีใจให้ผมใช่ไหมครับ '






" อืมมม " ร่างบางลืมตารอบตัวคือห้องสี่เหลี่ยมห้องเดียวกับที่เค้านอนทุกคืน ใช่เเล้วห้องพี่จียง ว่าเเล้วใบหน้าเค้าก็สบกับเจ้าของ นัยตาเหยี่ยวลูบผมเขาอย่างเเผ่วเบา ริมฝีปากหนาจูบเบาๆที่หน้าผากเขา

" ว่าไง ตื่นเเล้วเหรอเรา ?? "

" พี่..จียง.. "

" ตกลง พี่ถามอะไรหน่อยสิ "

" ได้ครับ " ซุึงรีเอ่ยออกมาด้วยเสียงเเหบพร่า

" นาย..รู้สึกยังไงกับพี่ "

" ผม... "

" .. "

" ผม.. ชอบพี่ครับ"

" เป็นคำตอบที่พี่ต้องการที่สุดเลยซึงรี " จียงสวมกอดซึงรีเเล้วจูบที่ริมฝีปากของร่างบาง ใจสองใจประสานเป็นหนึ่งเดียว  ปากสองปากประกบกัน  ไม่มีทางรู้เลยว่าอุปสรรคข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเขารักกันเเล้ว
เเต่เชื่อเถอะว่า.  ความรักคือสิ่งสวยงามที่ควรถือดำรงไว้ที่สุด คนที่รู้ดีที่สุดคือคนที่เสียมันไป
เเละควอนจียงจะไม่มีทางเสียมันไปอีกเเล้ว
*----------------จบ--------------------------------*