คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 4th
ผมเจอชลโดยบังเอิญที่ห้องชมรม ทุกคนดูมีอะไรทำกันอยู่แล้วถึงแม้ท่านประธานตัวเอ้จะไม่อยู่ ชลละสายตาจากบทละครปึกใหญ่ของตัวเองมาทักทายผมตามปกติ แต่ขอบตาลึกโหลและดวงตาช้ำๆนั่นทำเอาผมอยากตบหน้าตัวเองนัก
"พี่กันย์ใจร้ายจริงๆเลย"
น้ำเสียงตัดพ้อนั่นจากน้องฟูครับ เพื่อนสนิทอีกคนของชล ซึ่งผมก็ยอมรับทุกกรณี แต่จะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงโกหก ผมสงสารน้องจับใจด้วยรู้ดีว่าการถูกปฏิเสธมันเจ็บปวดแค่ไหน แต่ไอ้จะยอมคบไปเพราะความสงสาร ชลนั่นแหละที่จะเสียใจมากกว่า ความรู้สึกปวดเสียดวาบเข้ามาในอก ขอบตามันร้อนขึ้นมาทันที ผมกระพริบตาไล่น้ำตาให้มันอยู่ในที่ๆควรจะอยู่ ไม่ใช่ออกมาเพ่นพ่านให้ผมขายหน้าแบบนี้
แต่มีหรือที่เด็กช่างสังเกตอย่างชลจะไม่ทันเห็น แววตระหนกปรากฏชัดทันทีในตาคมคู่นั่น ก่อนจะหันไปปรามเพื่อนตัวเองด้วยเสียงไม่เบานัก
"ฟู!!"
"ชลอย่าว่าเพื่อนเลย" ผมกัดริมฝีปาก พี่เอง พี่ผิดเอง
"ขอโทษด้วยนะ" ประโยคหลังหันไปบอกฟูก่อนจะเดินจากมา แต่ละก้าวมันยากลำบากจนรู้สึกว่าจะยกขาแต่ละข้างด้วยตัวเองไม่ไหว มีเสียงเด็กผู้ชายสองคนเถียงกันล้งเล้งเป็นฉากหลัง ผมไม่รู้หรอกว่าฟูเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดยังไง แต่สิ่งที่ผมมั่นใจคือชลไม่มีวันพูดถึงผมในทางเสียหาย
คิดได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างสุดกลั้น...
ผมทำร้ายคนที่รักผมขนาดนั้นได้ยังไง
ร่างสูงๆวิ่งมาขวางผมไว้ตรงชานพักบันไดชั้นที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้เพราะไม่มีสติจะนับ ชลนั่นเอง ผมปาดน้ำตาทิ้งลวกๆก่อนจะสบตาคมคู่นั้น
"พี่กันย์อย่าโกรธฟูนะครับ วันสองวันนี้มันงี่เง่าไปหน่อย" น้ำเสียงคุ้นเคยนั่นร้อนรนจนเห็นได้ชัด
"ไม่เป็นไรหรอก ฟูมันห่วงเราน่ะแหละ" ผมยิ้มอ่อนแรงให้ไป คนตรงหน้าดูคลายความกังวลลงนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่หมดอยู่ดี "มีอะไรรึเปล่า"
"พี่กันย์ไม่สบายใจใช่มั้ย ที่ผมคิดกับพี่แบบนั้น" ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเหมือนทุกครั้ง เรื่องความรู้สึกคนอื่นชลไม่เคยล้อเล่น โดยเฉพาะกับผม
"ก็ไม่นี่ ทำไมล่ะ"
"ขอโทษครับ อาจจะคิดมากไปเอง" ค่อยยิ้มได้ขึ้นมาหน่อย นั่นพาให้ผมโล่งใจขึ้นด้วย "จะบอกว่า ผมเคารพการตัดสินใจของพี่นะ พี่ให้ผมเป็นได้แค่ไหน ผมก็พอใจแค่นั้น" ชลสบตาผมราวจะให้สัญญา
"ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ" ผมยิ้มให้อย่างชื่นชม ก่อนจะยกมือตบไหล่แข็งๆของเจ้าของตาคมที่คลี่ยิ้มตอบกลับมา
"จริงสิ ลืมไปเลย" พูดขึ้นเหมือนเพิ่งนึกได้ ผมเลิกคิ้วถามชลกลายๆ
"ผมกอดพี่กันย์ได้มั้ย?" เป็นครั้งแรกที่ความจริงจังในน้ำเสียงดูจะลดลง ผมไม่ใส่ใจจะตอบคำถาม ทำแค่เพียงยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วกางแขนออก ชลรวบตัวผมเข้าไปกอด อ้อมแขนอบอุ่นแข็งแรงที่ส่งผ่านความหวังดีทั้งหมดที่มีให้ผมได้รู้สึก
"ขอบคุณนะครับที่ดูแลน้องชายคนนี้มาตลอด" เสียงทุ้มพูดอู้อี้ "มันซื่อบื้อ มันงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่พี่ก็เอ็นดูมัน" ผมลอบยิ้มให้เบาๆ ก็น่ารักซะขนาดนี้ไง
"ต่อไปนี้ ไม่ว่าความรักที่ผมมีให้พี่มันจะอยู่ในรูปแบบไหน ผมอยากให้พี่รู้ว่ามันยังอยู่ มันไม่เคยหายไป..."
คำพูดหวานๆเหมือนละครอาจฟังดูธรรมดา แต่พอเจอกับตัว ยิ่งคนพูดคือน้องที่ผมรู้จักดีว่าเป็นคนจริงใจที่สุดในโลกคนหนึ่ง ลำคอผมตีบตัน น้ำตาที่แห้งไปแล้วก็พรูออกมาอีกครั้ง
ผมซบหน้าลงกับไหล่แข็งแรงนั่นแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลอย่างหมดแรง ทำไม ทำไมถึงดีกับพี่ได้ขนาดนี้
ชลคงเห็นผมเงียบไปเลยผละจากอ้อมกอดมาจับไหล่ผมไว้ กลายเป็นว่าผมโดนบังคับให้จ้องตาสีเข้มดุคู่นั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ผมรักพี่กันย์ครับ" ปากหยักสวยยิ้มจางๆให้ผมที่หน้าเห่อร้อนจนตาลายไปหมด
"ผมเพิ่งนึกได้ว่า..." ทิ้งช่วงให้สงสัยได้ถูกจังหวะจริงๆ "เมื่อวานผมบอกชอบพี่กันย์แต่ยังไม่ได้บอกรัก"
เออ! คิดได้ว่ะ ผมยิ้มให้ประโยคเพี้ยนๆที่ได้ยินพลางหัวเราะ
"ไอ้เด็กบ๊องเอ๊ยย" จิ้มลงไปที่ดั้งจมูกสุดหวงของมัน หมั่นไส้ครับ ชลเบี่ยงหน้าหลบ เรียวปากได้รูปนั่นยกยิ้มกว้างขึ้นจนเห็นฟันแทบครบทุกซี่ และมันแทบจะกลายเป็นสงครามย่อมๆเมื่อชลดีดปลายจมูกผมกลับ
เสียงฝีเท้าหยุดลงใกล้ๆ
น้องฟูยืนหน้าช็อกทำอะไรไม่ถูกอยู่ที่บันไดขั้นบนสุด
"อะไรอีกล่ะ" เสียงชลยังติดเหวี่ยงๆอยู่หน่อย แต่ยังดีกว่าในห้องเมื่อครู่เยอะ
"มึงคิดว่ามึงขอโทษเป็นอยู่คนเดียวรึไง" พูดพลางเดินลงบันไดมาหยุดตรงหน้าผมแล้วยกมือไหว้ “ขอโทษครับพี่”
ผมรับไหว้น้องแล้วทำสัญญาณบอกว่าอย่าคิดมาก ก่อนจะขอตัวก่อนเพราะมีเรียนต่อตอนเย็น ไอ้สองหน่อนั่นโบกมือให้ผม ก่อนฟูจะลากคอยาวๆของอีกคนกลับขึ้นไปชั้นบน
ผมคิดอย่างเห็นแก่ตัวว่าอย่างน้อยก็ยังไม่เสียน้องชายคนนี้ไป
“เห็นมั้ย พี่กันย์น่ารักจะตาย”
“แหม พี่กันย์ของมึงนี่ใครแตะไม่ได้เลยนะ”
“เปล่าซะหน่อย ก็พี่เค้าไม่ผิดจริงๆนี่”
“...”
“พี่กันย์ก็แค่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เหมือนที่กูชอบเค้า เหมือนที่มึงชอบใครซักคนมากๆจนไม่เหลือที่ให้คนอื่นน่ะ”
“เออ รู้น่า”
talk : เอามาลงก่อนเพราะรู้ตัวว่าจะต้องหายไปซักพัก ล็อตแรกสุดแต่งไว้แค่นี้ค่ะ แต่มันเหมือนยังไม่จบเนาะ ฮ่าๆๆ ว่าจะต่ออีกหน่อย แต่ตอนนี้ขอไปทำหน้าที่เฟรชชี่ที่ดีก่อน อิยะะะ
ความคิดเห็น