ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แค่ตามใจ... รักวุ่นวายของผู้ชายหัวตีฟ[yaoi]

    ลำดับตอนที่ #6 : SPECIAL : CHOL’S PART 100% uploaded

    • อัปเดตล่าสุด 23 พ.ค. 54


    SPECIAL   :    CHOL’S PART

    กลับมาที่รถหลังจากแยกกับพี่กันย์  ไม่ได้ไปส่งที่บ้านเพราะพี่บอกว่ามีนัดกับพี่กิ่ง  ระหว่างทางเดินกลับรู้สึกหัวสมองมันโล่งอย่างประหลาด  เพราะเรื่องที่เคยคิดกังวลมาตลอดนั้น

    ผมทำมันลงไปแล้ว...

    ถึงการถูกปฏิเสธอย่างนุ่มนวลจะทำให้รู้สึกโหวงๆอยู่ซักหน่อย  แต่ผมก็ไม่ได้เสียใจ

    หรืออย่างน้อย ผมก็บอกตัวเองอย่างนั้น

    ขณะไขกุญแจรถแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง  ผมไม่คิดว่าเมื่อประตูปิดลง โลกมันจะเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละใบ

    ห้องโดยสารเงียบจนลำพังแค่เสียงหัวใจผมก็ดังจนเกินไป  กลิ่นจางๆของน้ำหอมที่พี่เลือก  เสื้อโค้ทสีเทาเข้มที่พี่ชอบหยิบไปคลุมตัวยังวางอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ กล่องหมากฝรั่งรสโปรดของพี่ก็นอนกลิ้งอยู่ในช่องเก็บของใกล้มือ   ผมนึกโทษอย่างพาลๆว่าทุกอย่างดูจะไม่เอื้อให้ผมทำใจเอาเสียเลย

    แค่นยิ้มและส่ายหน้าอย่างระอา  เพิ่งจะรู้เอาวันนี้  ว่าผมยังไม่รู้จักตัวเองดีด้วยซ้ำ

    ถึงคอนโดด้วยความรู้สึกเลื่อนลอย  ผมไม่มีกะจิตกะใจจะนับว่าตัวเองโดนบีบแตรด่าไปกี่ครั้ง  และเป็นครั้งที่สองในรอบชั่วโมงที่การปิดประตูดูเหมือนจะกั้นผมออกจากโลกภายนอก

    ผมอาบน้ำด้วยความหวังว่าจะให้ใจเย็นลงและสมองโปร่งขึ้น มันช่วยได้บ้างแต่ก็แค่แป๊บเดียว  พอผมมานั่งว่างๆอยู่ซักพักความรู้สึกเดิมก็ค่อยๆแทรกเข้ามาอย่างโดยไม่ทันให้สังเกต  มันไม่ใช่ความน้อยใจ  เสียใจ หรือผิดหวัง  มันเป็นแค่ความอัดอั้นที่ผมไม่เคยอนุญาตให้ใครรับรู้  แม้กระทั่งตัวผมเอง

    ผมบอกตัวเองมาตลอดว่าจะไม่ขออะไรจากพี่กันย์นอกจากการได้พูดประโยคนั้นออกไป  เรื่องราวหลังจากนั้นจะเป็นแบบไหนผมก็สัญญากับตัวเองว่าจะยอมรับมันให้ได้  ผมมั่นใจมาตลอดว่ามันต้องเป็นแบบนั้น  เพิ่งมารู้เอาวันนี้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด  ...ผมประมาทเกินไปจริงๆ

    เบียร์ที่เหลือจากตอนที่เพื่อนๆมาดูบอลที่ห้องยังค้างอยู่ในตู้เย็น  มันอาจไม่ช่วยให้ผมได้ทางออกที่ดีนัก  แต่ผมหวังแค่ว่ามันคงทำให้ลืมสาเหตุที่ต้องมานั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้ได้บ้าง 

    ผลมันเกินกว่าที่ผมหวังไว้นิดหน่อย แอลกอฮอล์ลอกทิฐิผมออกทีละชั้น  ยิ่งของเหลวรสขมฟองฟู่ผ่านลำคอผมลงไปมากเท่าไหร่  ผมก็ยิ่งรู้ตัวมากขึ้นทุกทีว่าผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่หวังจะได้สิ่งตอบแทนจากการกระทำของตัวเอง

    หวังจะได้รักตอบ  หวังจะได้ยืนข้างๆพี่  หวังจะได้ดูแลพี่ คนที่ผมให้ไปแล้วมากกว่าคำว่ารัก


    ในนาทีที่รู้สึกราวกับตัวเองเป็นลูกแกะหลงทาง อยู่ดีๆผมก็คิดถึงใครคนหนึ่งขึ้นมา
      หยิบโทรศัพท์มากดหาชื่อคนๆหนึ่งทั้งๆที่จิ้มผิดๆถูกๆ

    “ฟู...  เมิงคุยด้ายป่ะว้า”

    “/คุย?  ได้ดิ  มีไร  ทำไมเสียงมึงเป็นงั้นวะ/”

    “มาย   เสียงกูเปนงาย”

    “/เมาปะเนี่ยชล/”

    “มาวเชี่ยยยยยอาราย   เบียร์ห้าขวดเอง อ่อน”

    “/ไอ้ควาย มึงแดกทำเชี่ยไรตั้งห้าขวด/”

    “กูอยากแดก  เรื่องของกู”

    “/เออๆ ไม่ชวนกูนะสัด  แล้วนี่มึงอยู่กะใครมั่งเนี่ย เงียบจัง/”

    “กูอยู่โคนเดียว”

    “/อ้าวเชี่ย  นึกเปลี่ยวอะไรขึ้นมาแดกเบียร์คนเดียวเนี่ย/”

    “เออ กูเปลี่ยว  เหงาโคตรๆด้วย”

    “/ไอ้เกรียน  ไหนบอกกูจะชวนพี่กันย์ไปกินข้าว  ไม่ได้ไปไง?/”

    “ปายย   ปายมาแล้ว”

    “/.../”

    “ฟู...  กูบอกชอบพี่กันย์ไปแล้วนาเว้ยย”

    “/อืม  เค้า ว่าไงอะ/” หางเสียงฟูเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน  สติผมตอนนั้นเหลือไม่พอที่จะคิดหรอกว่าฟูมันคงจับอะไรบางอย่างได้

    “เค้าบอกว่ากูเป็นน้องงงงเค้าว่ะ   เหอะๆๆๆ”

    “/ชล.../”

    “เออออ  ก็กูมันเด็กนี่  กูมันก็แค่รุ่นน้องอะ”

    “/พี่เค้าไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกมึง/”

    “พี่เค้าเหม่อมากอะเมิงวันเน้...  เหมือนจาม่ายค่อยสบายด้วย ตอนแรกกูกะจะปายบอกวันหลังแล้วว   แต่ช่างมันเหอะ   คนอย่างกูมันไม่ช่ายยยย จะบอกวันหนายมันก็เหมือนกานหมดน่านแหละ”

    “/.../”

    “พี่กันย์บอกว่า   ว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว   ทำไมวะฟู  กูก็แค่อยากดูแลเค้าอะ  กูทำด้ายยนะ  ถ้ากูเป็นไอ้คนน้านนะ  กูจะ ม้ายยปล่อยให้พี่เค้าเป็นแบบเน้   แต่กูม่ายมีสิทธิ์งายยย  กูเป็นน้องง

    “/ชล  มึงใจเย็นๆนะ/”

    “กูรู้ววววว์   กูเยนแล้วว  อย่ามาขัดเด่ะวะ ฟางกูก่อน”

    “/เออๆ/”

    “กูเหนื่อยนะเว้ยฟู  เมิงรู้ม้ายที่กูทามมาทั้งหมดเนี่ย  เพื่อครายย”

    “/ทำไรวะ/”

    “ก็ที่กูไปคัดดรัมฯ  สมัครชมรมนิเทศ เล่นละครเวที  ปายๆมาๆห้องโฟโต้กับวารสารบ่อยๆอ้ะ  เมิงว่ากูทามทามมายยย”

    “/.../”

    “กูทำเพราะกูอยากเจอพี่กันนนนนนนย์”

    “/แล้วกูก็ตามมึงไปอีกทีเนี่ยนะ  เจริญละสัด/”

    “แล้วที่กูหัดร้องเพลง  หัดเล่นดนตรี  ก้อเพราะพี่กันย์เล่นน   เหอะๆ  ทุกอย่างในชีวิตกูตอนนี้ กูทำเพราะเค้า..   ไอ้ชื่อเสียงบ้าๆบอๆที่มันตามมาอะกูไม่อยากด้ายยยย”

    “/นี่กูเพิ่งรู้จริงๆนะเนี่ย/”

    “ก็กูไม่เคยบอกครายย  กูจะบอกเมิงคนแรกว่าที่กูทามทั้งหมดน่านอะกูไม่ได้อยากป๊อบบ กูม่ายด้ายอยากดัง  ผู้หญิงพวกน้านที่เมิงชอบแซวกูกูก้อม่ายสนจาย  กูแค่อยากให้เค้ามองกูมั่งง   เมิงเข้าจายม้ายยย”

    “/พี่เค้าก็ดูรักมึงออก/”

    “ฟายย กูทำทั้งหมดนั่นกูก็ยังเปนด้ายแค่น้องงง  กูเหนื่อยยอะฟู   กูก้อม่ายด้ายกะให้เค้าคบกะกูหรอก  แต่...  ไม่รู้ว่ะ...” 

    “/.../”
    “ฟู...  กูเจ็บ

    ผมจำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปอีกบ้าง  รู้ตัวอีกทีน้ำตาก็ไหลไปแล้ว และตัวผมเองก็สะอื้นจนหายใจแทบไม่ทัน  ฟูพูดอะไรซักอย่างยาวๆ  ผมได้ยินแต่ฟังไม่รู้เรื่อง  ประโยคหนึ่งที่ได้ยินเพียงแผ่วจางก่อนจะหลับไป

    “/ชล...  มึงยังมีกูนะเว้ย/”

     

     

     






    talk :  ขนาดสเปมันยังอู้!!
    ขอแก้ตัวว่าเมื่อวานไปเดินซุยในคณะพี่ทาร์ตพี่กันย์มาเลยลงช้า ฮ่าๆๆๆๆ

    talk 100% : นั่งลงตอนนี้แล้วคิดถึงน้องน้ำสิ่งเล็กๆฯยังไงไม่รู้  ชื่อดันแปลเหมือนกันอีก ฮ่าๆๆ
    ชื่อต้องคำสาปรึไงนะ??  ทนเจ็บไปก่อนละกันนะชล

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×