คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 3rd 100%
“ห๊ะ”
ก็นั่นมันประโยคที่ผมอยากพูดเหลือเกินเมื่อวันก่อน พอวันนี้มาได้ยินจากปากอีกคน อึ้งครับ ผมเพิ่งบอกคุณไปใช่มั้ยว่าผมยังไม่พร้อมจะรับใครเข้ามา แล้วตอนนี้ความรู้สึกที่ผมมีให้ชลมันคือพี่น้องจริงๆ
“ชล...” ผมพยายามเรียกด้วยเสียงเนิบที่สุด บังคับด้วยแรงที่เหลือทั้งหมดไม่ให้มันสั่น พลางนึกคำพูดไปด้วย ไม่กล้าพูดประโยคปฏิเสธออกไปตรงๆ “ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน จนถึงวันนี้ ชลเป็นน้องพี่นะ”
“ครับ” ผมคาดว่าชลคงจะอ่านอาการผมออกตั้งแต่แรก ตาคมดุคู่นั้นหม่นแสงลง ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย
“แต่พี่ก็ดีใจนะที่เราชอบพี่” ปากบางสีสวยที่ฝืนยิ้มให้ทำเอาใจผมกระตุกวูบ “พี่ขออะไรหน่อย... ได้มั้ย??”
“ครับ”
“อย่าทำตัวเป็นคนหล่ออกหักได้ปะ เป็นน้องที่น่ารักของพี่คนเดิมได้มั้ย พี่ขอมากไปมั้ยชล”
“ไม่ครับ” ชลยิ้มเพราะอยากให้ผมสบายใจ ทำไมผมจะไม่รู้ นิสัยเจ้าเด็กคนนี้น่ะ “เอ่อ พี่กันย์... ลืมๆมันไปก็ได้นะ” ริมฝีปากบางถูกกัดเม้มจนเหลือเพียงเส้นบางๆเท่านั้น
“ไม่! ฮ่าๆๆๆ” ผมแลบลิ้นทำทะเล้นกวนประสาทมันนิดนึง ก่อนปรับเข้าสู่โหมดจริงจังอีกครั้ง
“ชล... ความรู้สึกดีๆ ไม่ว่าจะมาจากใครก็แล้วแต่ มันมีค่ามากกว่าที่คนรับจะลืมมันได้ง่ายๆนะ”
ผมลอบมองมุมปากหยักที่ยกเป็นรอยยิ้มราวกับเจ้าของมันไม่รู้ตัว ดวงตาสีเข้มปรากฏแววเก้อเขินจางๆ
“ขอบคุณครับ”
เราคุยเรื่องสัพเพเหระกันต่อนิดหน่อย ดวงตาสีเข้มจัดที่ผมชอบมองแทบกลายเป็นลูกแก้วคู่หนึ่งที่ไร้ประกาย ผมสงสารน้องจนแทบจะร้องไห้ออกมาตรงนั้น แต่จะทำยังไงได้
...ในเมื่อผมเป็นคนทำลายมันเอง...
กินเสร็จผมจะลุกไปจ่ายตังก็โดนห้ามอีกครับ
“พี่กันย์ไม่ต้อง มื้อนี้ตาผมเลี้ยงนะ”
“ผิดคิวซักวันเป็นไรไป” ผมยักคิ้วกวนประสาทมันทั้งๆที่ใจจริงยิ้มไม่ออกด้วยซ้ำ แต่ผมไม่อยากให้บรรยากาศมันอึมครึมไปมากกว่านี้แล้ว
เดินออกมานอกร้าน เราต่างคนต่างเงียบราวกับมีโลกส่วนตัวกันคนละใบ
“พี่กันย์กลับบ้านเลยรึเปล่าครับ ผมไปส่งนะ”
“ไม่ต้องหรอกชล พี่นัดพี่กิ่งไว้” อันที่จริงคือกลัวตัวเองใจอ่อนกลับคำทีหลัง ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ไม่มีอะไรดีกับเราทั้งคู่ ผมไม่รู้ว่ามันเหมือนกันมั้ย แต่สถานการณ์ใกล้เคียงกันนี้เองที่ผมเพิ่งเจอมา ดูสิครับ แผลยังสดอยู่เลย
ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะใจแข็งกับเพื่อนร่วมชะตากรรมได้นานแค่ไหน ทางที่ดีกันไว้ก่อนจะดีกว่า
talk : หายไปนานโฮกกกก ขอโทษจากใจ ไม่ได้ตั้งใจอู้หรอกแต่ก็อู้จริงๆ (?)
แอบดีใจว่านอกจากรีดเดอร์ที่เป็นหน้าม้าแล้วก็มีคนอื่นเข้ามาอ่านด้วย (กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ) อันที่จริงแค่ view เพิ่มก็ดีใจละ ถึงบางคนจะหลงเข้ามาก็เถอะ ฮ่าๆๆๆ
จะขอไถ่โทษที่ปล่อยร้างไปเกือบเดือนด้วยสเปเล็กๆน้อยๆฮะ คาดว่าพรุ่งนี้คงพร้อมเสิร์ฟ :DDD
ความคิดเห็น