คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
อา....มันนานมาแล้วล่ะที่พวเรา3นไ้ผภัยันในโล่า ๆอ่ะเี๋ยวผมะเล่าให้ฟั
ว่าพวเราไ้่อสู้และใ้ีวิในโล่า ๆยัไบ้า
ย้อนเวลาไปเมื่อ่อนนี่พวเราะไ้ไป่าโลแบบบัเอิ
ที่โรเรียนมัธยมปลายแห่หนึ่
ผมมีื่อว่าวีโ้ื่อแปลีใ่ไหมล่ะใ่ผม็ว่าแปลล่ะ555ส่วนนั้น็ทัพับนัทที่สอนนั้นเป็นเพื่อนผมเอใระไปรู้ล่ะว่าพวเรา3นะร่วมผภัย้วยันมา
“ไทัพไนัท” ผมหันไปุยับทัพับนัท้วยเบียวนิๆ
“ว่าไวีโ้” ทัพหันหน้าหาผมแล้ว็อบผม
“มา้าะว่ะโ้” นัทหันมาอบผม้วยวามเป็นันเอ
หลัานั้นพวเรา็เรียนในโรเรียนามปินที่พวเราทั้3ำลัะลับบ้าน
พอพวเราทั้สามนำลัะ้าวาออาโรเรียนัวอพวเรา็ยับไม่ไ้
“เิเี้ยอะไรว่ะเนี้ย!!!” พวเราทั้สามทำท่าใเป็นอย่ามา
แล้วหลัานั้นไม่นาน็แสลมาาพื้นแล้ว็ส่ไปที่ไหน็ไม่รู้
็นั้นล่ะนี้แ่เริ่ม้นหลัานี้ผมะไม่สปอยล่ะไปูารเินทาอพวเราเอ็เเล้วัน
“นี้เราอยู่ที่ไหนเนี้ย?” นัทหัน้ายหันวาไปมา้วยวามใ
“ให้ายสิ”
“เี๋ยว???” พวผมหันมาพร้อมทำท่าใ
พวนายเป็นใรันเนี้ย!!!!
หน้าาอแ่ล่ะนเปลี่ยนไป
“เี๋ยวๆนายเป็นใร” “เี๋ยวสิ ันนี้แหละวรถามนายเป็นใร” “เี๋ยวๆ นายมาาไหน”
โรเรียนมัธยมปลาย!!!
“นายือนัทแล้วนายือวีโ้ใ่ไหม” ทัพถาม้วย้วยวามใเย็น
“ใ่!!!” ผมับนัทอบ
“ทำไหมหน้าาอพวเราเปลี่ยนไปหมเลยล่ะ” ผมถาม้วยวามๆ
“นี้ทัพแล้วะทำไ่อเราอยู่ที่ไหนไม่รู้ไม่มีทาลับบ้าน” นัทถาม้วยวามัวลใ
ฮี้!!!
“นั้นเสียม้านิ” ผมับเพื่อนรีบวิ่ไปูว่ามีอะไร
สรุปว่าเป็นทาเ้าเมือึ่เมือนี้มีื่อว่า Golden dawn
“นั้นหมู่บ้านนิเ้าไปู้วยันเถอะ” พวเราทั้สาม็เินเ้าไปหน้าหมู่บ้านแล้ว็เอทหารหิราระเวนอยู่
มีทหารหิผมสั้นสีาวประบ่าแววาสีเหลือทอ ะโนมาหาพวผม
“พวเธอหยุ่อน!!!”
“มีอะไรหรอรับ” ผมอบลับไป้วยวามสสัย
“นี้ันไม่เยเห็นพวนายแถวนี้เลยนะพวนายเป็นนัผภัยหรอ” ทหารหิุย้วยวามสสัย
“ันมีื่อว่าพันรีเอริเ่ ิน่า เรียันว่าิน่า็ไ้ พวนายื่อว่าอะไรหรอ?” ิน่าถาม้วยวามสสัย
ทัพไ้ปลอมื่อว่า เน ส่วนนัทไ้ปลอมื่อว่า ฮารุโอะ ส่วนผมไ้ปล่อมื่อว่า าเะ
พวเราไ้อบื่อปลอมไป “ั้นหรอยินีที่ไ้รู้ั ยินี้อนรับสู่ Golden dawn”
“รับ” พวผมอบ้วยวามยินี
อนเนเห็นหน้าิน่า เน็ทำหน้าเินอายแบบที่ผมไม่เยเห็นมา่อน “อ้าว..เนทำไหมหน้าแล่ะ เป็นหวัหร๊าาาาาาา” ผมอบวนๆใส่เน
“ไม่ใ่โว้ยยยยยยยยยยยย!!!” เนทำหน้าใที่ลมา
หลัานั้นพวผม็เินเ้าไปในเมือ Golden dawn
“ว้าวเป็นเมือที่สวยมา” พวเราทั้สาม่าื่นาื่นใับสิ่สวยามอเมือแห่นี้
พวเราไ้เินทาไปยัศูนย์ลาอเมือเออทหารที่ำลั่วยเหลือประานเป็นอย่าี
ทหารหันมาหาพวผมแบบน่าสสัย “เอ้ พวนายน่ะ มาาไหน?”
“อ่อพวเาเป็นนัผภัยะ” ิน่าอบแทนพวเราว่าพวเราเป็นนัผภัย
“นั้นมันพันรีิน่านี่น่า” ทหารทั้สอนยืนทำวามเารพิน่า
“อ่อนัผภัยหรอเป็นแอท่านพันรีนี้เอ ็ว่าไม่เยเห็นหน้าเลยในเมือนี้เลยน่ะ”
“ยินี้อนรับนัผภัยทั้หลายสู่เมือ Golden dawn อพวเราฝาัว้วยล่ะ”
ทหารนนี้ยื่นมือมาให้เราับมือทัทายัน
“ฝาเนื้อฝาัว้วยนะรับ” พวผมยื่นมือไปับมือ้วยวามเป็นมิร
“นี้ถ้าไม่ว่าอะไรให้ันเป็นไ์ในารนำพาเินรอบเมือให้นะ” ิน่าถาม้วยวามเป็นมิรอย่ามา
“ไ้สิ่วยนำทา้วยล่ะิน่า” เนอบ้วยวามมิร่อิน่า
ิน่าไ้นำทาให้พวเราไ้รู้ัสถานที่่า ๆในเมือ
1 ั่วโม่อมา
พวเราและิน่าำลัเินอยู่ในเมือ ิน่าไ้ถามว่า
“นี้พวนายมีเินไหม” ิน่าถาม้วยวามสสัย
“อืมนี้พวนายมีเินไหม???” เนถามพวผม้วยวามสสัย
“อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เวรแล้วไไม่มีเินนี่หว่าาาาาา!!!” ผมทำหน้าใเหมือนอนแม่ถามว่าไ้เรเท่าไร
“นี้ถือว่าเป็นรีพิเศษนะันะเลี้ย้าวให้พวนาย็ไ้นะ”
ฮารุโอะับาเสะระโอัน้วยวามีใ “เรารอายแล้วโว้ยยยยยย”
ส่วนเนหันหน้าไปหาิน่าและล่าวอบุและยิ้มให้ิน่า ่าฝ่าย่ายิ้มให้ันและัน้วยวามเินอาย
ร้านอาหารที่อยู่้าลำธาร บรรยาาศร้านนั้นูโอ่อ่า ร้านถูัแ่ให้เป็นสไล์ะวัน ผนัถูัเาระยิบระยับ เพานถูสลั้วยลายอไม้นานานิสีทอเ็มเพาน ูสวยามน่ามอ ผิวนํ้าที่ลำธารสบนิ่ สายนํ้าไหลผ่านไปในทาเียวัน นํ้าสีฟ้าบริสุทธิ์
หลัาิน้าวเสร็ิน่า็ไ้สอบถามพวเราว่า “นี้พวนายมาาไหนหรอ”
พวผมนั้ิอยู่นานว่าะอบแบบรๆเลยีไหมแล้วพวเราสรุปไ้ว่า
“พวเรามาาเมือ….”
To Be Continues
ความคิดเห็น