ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เข้าใจผิด
" เข้าใจผิด "
ฉันจะหายไปจากชีวิตเธอสักพักตามที่เธอต้องการ ถ้าเธออยากให้ฉันกลับมา เธอลองไปที่หน้าต่างห้องเธอแล้วนับดาวให้ครบสิบดวงดูสิ
- กอล์ฟ -
วันนี้เป็นวันหยุดกอล์ฟจึงอาสามาซื้อของไปทำอาหารเช้า
"ฐาชอบ กินอาหารญี่ปุ่นนี่หน่า โทรสั่งเอาละกันง่ายสุด แต่มื้อเช้าละ .." กอล์ฟนิ่งคิดสักพัก "ข้าวต้มปลาละกัน ฐาแพ้กุ้ง ฐาไม่ชอบกินกุ้ง" ที่กอล์ฟเลือกปลาเพราะกอล์ฟเองก็ชอบปลา .. หลังจากที่กอล์ฟนั่งครุ่นคิดเรื่องอาหารการกินสักพักเขาก็ออกจากรถไป ซูเปอร์มาร์เก็ต
- ที่หอพัก -
ฐาตื่นขึ้นมาแล้วยังไม่เจอใครเลย อาการของเธอดีขึ้นแล้ว แต่ยังมีมึนๆอยู่บ้าง
"ฐา ตื่นแล้วหรอ"
"ออย .." ฐาเอามือขยี้ตาเบาๆ
"หืม มีอะไรหรอ"
"ฉันหิวแล้วอ่ะ"
"รอแป๊บนึงนะ กอล์ฟกำลังกลับมา"
"ฉันไม่อยากกินอาหารของคนแบบนั้น!"
"เดี๋ยวเธอก็ต้องกิน เธอทนความหิวไม่ได้หรอกฐา" ออยพูดเสร็จก็หัวเราะออกมาดังลั่น
"ฉัน จะ ไม่ กิน เธอคอยดูก็แล้วกัน!"
"จ้า จะคอยดู"
"ฉันกลับมาแล้ว"
"พวกเรากำลังหิวอยู่เลย"
"ใครคือพวกเรา ออยเธอหิวคนเดียวนะ"
.
.
.
.
.
"หือ หอมจัง"
"เดี๋ยวฉันตักใส่ถ้วยให้นะ"
"กอล์ฟนี่เก่งเนาะ ทำอาหารเก่ง อยากได้แฟนแบบนี้จัง"
"อะแฮ่มๆ จะจีบกันอีกนานไหมคะ"
"ฐาหิวอ่ะดิ อร่อยน้าาา" กอล์ฟค่อยๆยกถ้วยข้าวต้มมายั่วฐา
"เหอะ ฉันขอตัวนะ"
"ฐา .."
ปั๊ง !!!
"เข้าห้องปิดประตูหนีไปซะละ เรามากินกันต่อเถอะกอล์ฟ"
"ฉันว่าฐาต้องโกรธฉันเรื่องเมื่อวานแน่เลย"
"ไม่เอาหน่ากอล์ฟ อย่าเป็นแบบนี้สิ ยิ้มสิค่ะยิ้ม" ออยเอามือของเธอมาดึงแก้มนุ่มนิ่มสองข้างของกอล์ฟ "ยิ้มน้าาา คนดี"
"ยิ้มก็ยิ้ม" กอล์ฟยิ้มตาหยีจนตาเป็นเส้นตรง แต่ภายในใจกอล์ฟยังเป็นห่วงแต่ฐา "ออย กอล์ฟเอาน้ำส้มไปให้ฐาดีกว่า"
"โอ เคค่ะ กอล์ฟดูแลแต่ฐา อย่าลืมดูแลตัวเองบ้างนะ" และก็ดูแลออยด้วยได้ไหม .. ประโยคสุดท้ายออยพูดได้แค่ในใจ เธอรอโอกาสที่เธอจะบอกรักกอล์ฟ เธอมั่นใจแล้วว่าเธอรักกอล์ฟจริงๆ ขอแค่โอกาสและเวลา
ก๊อกๆๆ "ฐา เปิดประตูหน่อย"
"..."
ก๊อกๆ "ฐา .. เอ่ะ! ไม่ได้ล็อคนี่"
"ฐา กอล์ฟเอาน้ำส้มมาให้"
"..."
"กินหน่อยนะ"
"ฉัน บอกแล้วไงว่าไม่หิว ออกไป!" ฐาสะบัดมือใส่แก้วน้ำส้ม จนหล่นแตก น้ำกระเด็นไปทั่ว เศษแก้วที่ได้รับการกระแทกแบบรุนแรงแตกละเอียดลงบนพื้น แถมยังบาดมือกอล์ฟอีก
"ถ้าเธอไม่กินเธอก็บอกฉันดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องโวยวายใส่เลย ฉันไปแน่!"
"กอล์ฟ .."
ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง กอล์ฟเดินกระทืบเท้าออกจากห้องไป
"ขอ โทษ ขอโทษ ขอโทษ ทำไมไม่พูดไปละฐา ฐาขอโทษ" ฐานั่งโกรธตัวเองบวกกับความรู้สึกผิดที่เธอทำให้กอล์ฟบาดเจ็บ เธอนั่งคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่เอ่ะ! ทำไมเธอต้องขอโทษด้วยละ ในเมื่อกอล์ฟทำให้เธอเป็นแบบนี้ก่อนเอง ช่วยไม่ได้ หึหึ
"เป็นไงบ้างกอล์ฟ ฐายอมคุยด้วยไหม"
"..." น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากตาของกอล์ฟ นี่ไม่ใช่การร้องไห้เพราะเจ็บมือหรอก แต่เขาทั้งเสียความรู้สึก ทั้งน้อยใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ นี่โชคชะตาเล่นตลกกับเขาอยู่รึไง
"กอล์ฟ กอล์ฟ"
เสียงเรียกของออยทำให้เขาหลุดจากภวังค์ "ห้ะๆ ออย ว่าไงนะ"
"นั่นมือกอล์ฟเลือดนิ่ มาๆ เดี๋ยวฉันทำแผลให้"
"ขอบคุณนะออย และก็ขอโทษด้วย"
"จะขอบคุณหรือขอโทษกันแน่เนี่ย 55555"
"ขอบคุณ"
"หือ ขอบคุณอะไร"
"ขอบคุณที่เธอคอยช่วยฉันทุกๆอย่าง"
"แล้วขอโทษละ"
"ขอโทษที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เป็นเพราะฉันคนเดียวจริงๆเลย"
"กอล์ฟเป็นแบบนี้อีกแล้วนะ เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ทุกอย่างนี้ฉันเต็มใจช่วยเธอนะ"
"เพราะอะไร"
"ก็เพราะฉัน ระ .."
ติ๊งหน่องๆ ~
"เดี๋ยวฉันไปเปิดให้นะ"
"อะไรมาส่งหรอ"
"อาหารญี่ปุ่นน่ะ ฉันสั่งไว้สำหรับฐา"
"เอ่ออ .. ฝากเอาไปให้ฐาด้วยละกัน ถ้าฉันเข้าไปตอนนี้คงโดนวีนใส่แน่"
"อืม"
ก๊อกๆ "ฉันเอง ออย"
"ออยหรอ .. เข้ามา"
"นี่ฐา อาหารญี่ปุ่นที่เธอชอบ"
"กำลังหิวพอดีเลย"
"เศษแก้วนี่เดี๋ยวฉันเก็บให้เองนะ" ออยค่อยๆนั่งเก็บเศษแก้ว
"ขอบคุณเธอมากนะออยที่คอยดูแลฉันมาตลอด คืนนั้นเธอก็เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน และยังสั่งอาหารญี่ปุ่นนี่มาให้ฉันอีก"
"ใครว่าฉันทำละ"
"ถ้าไม่ใช่เธอก็ต้องเป็น .."
"กอล์ฟ"
"กอล์ฟหรอ?!"
"ใช่ กอล์ฟดูแลเธอทั้งคืนเลยนะ แถมอาหารพวกนี้เขาก็เป็นคนสั่ง"
"กอล์ฟ เธอดูแลฉันจริงๆหรอ คนอย่างเธอเนี่ยนะ"
"ใช่ คนอย่างกอล์ฟเนี่ยแหละ เธอไม่น่าไปอาละวาดใส่เขาเลย"
"ก็ฉันไม่รู้นิ่"
"เธอควรจะไปขอโทษเขานะฐา"
"อืม"
"กอล์ฟ .."
...
"กอล์ฟอยู่ไหน"
...
"กอล์ฟหายไปแล้วอ่ะออย! เขาทิ้งนี่ไว้"
To ฐา
ฉันจะหายไปจากชีวิตเธอสักพักตามที่เธอต้องการ ถ้าเธออยากให้ฉันกลับมา เธอลองไปที่หน้าต่างห้องเธอแล้วนับดาวให้ครบสิบดวงดูสิ
- กอล์ฟ -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น