ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 ; พบเจอ....
พลับดังย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง......
พลั่ก!! โอ้ย ใครมันบังอาจเดินชนลีแทมินคนนี้ว้ะครับ เสื้อแบรนด์เนมตัวนี้ที่เค้าโปรดปรานตอนนี้เต็มไปด้วยสีของเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายทำหกใส่
"เห้ ขอโทษครับ นายป็นอ่ะไรมากไหม?" คนตัวสูงถาม
"ไม่เป็นอ่ะไรมั้ง โว๊ะ ก็เห็นอยู่ว่านายทำน้ำหกใส่เสื้อตัวโปรดของฉันหน่ะ" ก้มหน้าก้มตาเช็ดเสื้อตัวเอง ปากก็ด่าไอคนตัวสูงข้างหน้าไปด้วย (นางเอกเรามันอารมณ์ร้อนจริงไรจริง =0=")
"นี่นายอ่ะจะ.........." พอเงยหน้าขึ้นมาจะว่าไอ้คนตัวสูงซะหน่อยก็ดันพูดไม่ออกก็มันหล่อนิหว่า เห้ย ไม่ได้ อย่าเผลอดิว้ะไม่แมนเลยกูหนิ แง้ๆๆๆๆไอ้เหี้ย ใครส่งมันมาเกิดว้ะ
"จะ? จะอ่ะไรหรอครับ :)"
โครตพ่อโครตแม่รอยยิ้มหล่อกระชากใจ ชายโสดมากกกกกกก (ลีแทมินของเราจิตหลุดไปแล้วคร้า= =")
"อะฮึ่ม กะ..ก็ นาย นายจะชดใช้ยังไงห๊า?" โอ้ยยยยยยยยย กูจะบ้า กว่าจะพูดได้แต่ละคำT^T ไอ้หล่อนี่มันเป็นใครว้ะ
"ชดใช้? แค่นำหกต้องถึงขั้นชดใช้เลยหรอครับ ฮ่าๆ"
"ก็เออสิ นี่นายไม่คิดจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยเหรอไง แมนป่ะเนี้ย?? ':l " อะไรว่ะหล่อซะป่าว เหอะ!
"อยากพิสูจน์ไหมครับว่าแมนจริงป่าว :D" ไม่พูดป่าวครับ มันขยับเข้ามาด้วย TT
".....................ไม่ต้องๆ" ตายห่า หน้าแตกเต็มๆเลยกู ทำงี้แม่งก็รู้ดิว่ะว่ากูกลัวมันนนนนนนนน อ้ากกกกกกกกก ลีแทมินคนนี้ไม่เคยตกต่ำขนาดนี้มาก่อน
"ล้อเล่นหน่ะครับ แค่นี้ถึงกับเหวอเลยหรอ อ่าๆ นายนี่ตลกดีจัง" แคนี้ต้องเหวอด้วย ไอเชวอยากจะขำครับ
"เออๆ ช่างแม่ง และก็รุ้ไว้ด้วยนะว่าฉันไม่ได้กลัวนายหน่ะ ><" ผมต้องยอมมันอ้ะครับ เสียselfเล้กๆแต่ก็เอาว่ะ
"อ่ะห่ะ ว่าแต่นายชื่ออ่ะไรหน่ะ? :)" ส่งยิ้มกระชากไปให้มันด้วย ก๊ากกกกกก
"เออ แทมิน ลีแทมินนายอ่ะ?" 'พ่อสุดหล่อ' *0* มันถามชื่อผมด้วยอ้ะ กรี้ดดดดด (ตุ๊ดแตกซะล้ะที่รักเรา= =")
"แหม นึกว่าจะไม่ถามซะล่ะ มินโฮครับ เชวมินโฮ"
"เออๆ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างป็นทางการละกัน เออ ฉันขอตัวก่อนนะพอดีนัดเพื่อนไว้" ผมเดินแยกออกมาแล้วแหละ ผูชายคนนั้น นายเชว เค้ามีบางอย่างที่แตกต่างจากผู้ชายหลายคนที่ผมรู้จัก แค่คุยกันแปปเดียวก็รู้สึกอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เห้อ จะไดเจออีกไหมน้ะ เอ้อ ผมกำลังตามหาเพื่อนสนิทคนเดียวของผมอยู่หล่ะ ไม่รู้นั่งอยู่ไหน
อ่าอ่า เจอแล้ววววว >< "ออมม่าคีย์~~~~~~~" ผมก้มีเพื่อนสนิทจริงๆอยู่คนเดียวนี่แหละ เห้อ ที่จริงก้มีคนเข้ามาทำความรู้จัก พูดคุยกกับผมอยู่เสมอเลยน้ะ ก้แหงแหละเพราะผมมันคนดังนี่ :) นี่ผมไม่ได้หลงตวเองน้ะ ฮ่าๆ แต่ผมรู้สึกว่าไม่มีใครจริงใจกับผมเท่าออมม่าแล้วแหละ ว่าแล้วก็
หมับ!! กอดสักหน่อย อิอิ "คิดถึงจังเลยยยยยยอ่ะ" ตัวออมม่านิ้มนิ่มอ่ะ -.,-
"นี่นี่ นายแทมินปล่อยก่อนสิ ฉันหายใจไม่ออกแล้ววว แล้วนี่อ่ะไร พึ่งจะเจอกันเมื่อเช้าเองมาคิดถงคิดถึงอ่ะไรเล่า และก็มาซะช้าเชียวนะยะ" หมอนี่มันเป็นบ้าอ่ะไรว่ะ _ _""
"อ่อ เจอปัญหานิดหน่อยอ่ะ เดินชนกันแล้วหมอนั่นมันทำเครื่องดื่มหกใส่เสื้อตัวโปรดอ้ะ YY ดูดิดูดิ" ผมโชว์เสื้อเชิ้ตตัวเก่งที่ตอนนี้เละเทะไปหมดให้ออมม่าดู
"ว๊าย ตายและ แล้วแกก็เอาเสื้อแกมาโดนเสื้อฉันนี่น่ะ ไอบ้านี่"
อ่าวเวร ออมม่ามันไม่ห่วงกุเลยหรอว่ะ แทนที่จะห่วงกันไม่มีอ่ะ บ่นใส่อีก เอ้อให้มันได้งี้ดิว่ะ :( กูงอลแม่งและ
"ชิชะ แทนที่จะห่วงเค้า ออมม่าอ่ะ :("
"อ่าว ฉันผิดหรอว่ะ ?" งงดิครับ เอ้อ แม่งงอลเค้าเฉยเลย ง้องแง้งอย่างกะตุ๊ดแหนะเพื่อนผม (เอ่อ ออมม่าว่าแทม ไม่ดูตัวเองเลยนะ.__.)
"ผิดดิ ออมม่าต้องง้อเค้าด้วยน่ะ" พูดจบก็สะบัดหน้าหนีใส่ออมม่าสักทีนึง อิอิ
"โอเคอ่ะ ซื้อเชิ้ตของ Amani ให้ตัวนึงม่ะ ว่าไงจ้ะสุดหล่ออออออ" หล่อน้อยกว่าผมหน่อยอ่ะน้ะ วะฮะฮ่า สะใจครับมันไม่ได้ยิน
เอ่อ อ่ะไรนะ ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหมคีย์จะซื้อ Amani ให้ผมหรอ ครั้งแรกเลยอ่ะที่ออมม่าจะซื้อให้ผม *0* โหยอย่างงี้ก็ "เออๆ ก็ได้ แต่ไม่ได้เห็นแก่เสื้อหรอกนะ"
"เออ มึงจะเอาไรดีครับ? มึงสั่งก่อนเดี๋ยวไม่ได้แดกมัวแต่คุย" ไอห่านี่ชวนคุยซะเมามันส์เลย
"เห้ย น้องๆ รับออเดอร์ดิ๊"
"รับอ่ะไรดีครับพี่?"
"เอาเตกีล่ามาละกันเร้วหน่อยนะน้อง ร้อน" เอ ว่าแต่เค้ากลับไปยังนะ มินโฮหน่ะ..........
"ปล่อยดิ๊ เดินเองไหวน่าออมม่า โอ้ยยยยย" ผมม่ายมาววววววนะคร้าบบบบบ เอิ้ก.....แหะๆ
"ไหนมึงบอกเดินเองไหว เหี้ย" ภาระผมอีกใช่ไหมที่ต้องแบกมันกลับเนี้ย เห้อ สงใสวันนี้ผมคงต้องไปค้างหอมันอีกสิน่ะ
"ปล่อยๆๆๆ ฉันกลับเองด้ายยยยย~ ไม่ ต้อง ห้วงงงงง" ผมพูดจริงน้ะ ผมยังไหว ออมม่าไม่เชื่อผมเลยอ้ะ
"แน่ใจอ่อ แต่กูไม่เชื่อว่ะ"
ครืดครืด~~ เหี้ยแม่โทรตามยิกๆเลย มีไรว่ะ อ่อ ไม่ต้องถามว่ารู้ได้ไงว่าแม่สุดรักของผมโทรมา เวลานี้มีอยู่คนเดียวแหละครับ
"ยอโบเซโย"
"คิม คิบอมมมมมมมมม! แกอยู่ที่ไหนนนน วันนี้น้องแกจะกลับมาแกต้องไปรับน้อง ลืมแล้วหรือยังไงฮ้ะ"
อ่า ผมลืมไปเลยจริงๆฮะ "เอ่ ผมกำลังไปเดี๋ยวนี้แหละครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ เจอน้องแล้วผมจะโทรหา.......ครับ แค่นี้ครับ" เห้อ แล้วผมจะทำไงกับมันดีละเนี้ย
"เอ่อ มึง..มึงกลับเองไหวแน่ใช่ป้ะ?" ผมล่ะกลัวมันจะกลับไม่ถึงบ้านมันน่ะซิ
"ไหว ก็บอกไปแล้วว่าไหวงาย แม่งไม่เชื่อกันเล้ยยยยยยยยยยย" หงูดดดหงีดดดเจรง
"เออ นั้นกูไปและ กลับดีๆหละ" แม่งจะรอดไหมว่ะ กูอยากจะตบกะบาลตัวเองสักป๊าบ ไม่น่ายอมให้มันดื่มหนักขนาดนี้เล้ย แม่งยิ่งคออ่อนอยู่
"บ๊ายบายยย~~" ผมแยกกับคีย์แล้วแหละ แล้วผมจะกลับบ้านยังไงว๊า งงจัง
โอ๊ะ ชนใครอีกและเนี้ย วันนี้วันอ่ะไรของกูว่ะ - -
"อ่าว นายยยยยย!!"
นายเชวมินโฮมายืนยิ้มอะไรตรงนี้อ้ะ ทำไมหน้าเบี้ยวๆเหี่ยวๆ เอ๊ะ เอ๊ะะะะะะ
ฟุบ "งืม งืมมมมมม~ สา-บาย-จางงงงง"
ไรเตอร์talkkkkkk
พลั่ก!! โอ้ย ใครมันบังอาจเดินชนลีแทมินคนนี้ว้ะครับ เสื้อแบรนด์เนมตัวนี้ที่เค้าโปรดปรานตอนนี้เต็มไปด้วยสีของเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายทำหกใส่
"เห้ ขอโทษครับ นายป็นอ่ะไรมากไหม?" คนตัวสูงถาม
"ไม่เป็นอ่ะไรมั้ง โว๊ะ ก็เห็นอยู่ว่านายทำน้ำหกใส่เสื้อตัวโปรดของฉันหน่ะ" ก้มหน้าก้มตาเช็ดเสื้อตัวเอง ปากก็ด่าไอคนตัวสูงข้างหน้าไปด้วย (นางเอกเรามันอารมณ์ร้อนจริงไรจริง =0=")
"นี่นายอ่ะจะ.........." พอเงยหน้าขึ้นมาจะว่าไอ้คนตัวสูงซะหน่อยก็ดันพูดไม่ออกก็มันหล่อนิหว่า เห้ย ไม่ได้ อย่าเผลอดิว้ะไม่แมนเลยกูหนิ แง้ๆๆๆๆไอ้เหี้ย ใครส่งมันมาเกิดว้ะ
"จะ? จะอ่ะไรหรอครับ :)"
โครตพ่อโครตแม่รอยยิ้มหล่อกระชากใจ ชายโสดมากกกกกกก (ลีแทมินของเราจิตหลุดไปแล้วคร้า= =")
"อะฮึ่ม กะ..ก็ นาย นายจะชดใช้ยังไงห๊า?" โอ้ยยยยยยยยย กูจะบ้า กว่าจะพูดได้แต่ละคำT^T ไอ้หล่อนี่มันเป็นใครว้ะ
"ชดใช้? แค่นำหกต้องถึงขั้นชดใช้เลยหรอครับ ฮ่าๆ"
"ก็เออสิ นี่นายไม่คิดจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยเหรอไง แมนป่ะเนี้ย?? ':l " อะไรว่ะหล่อซะป่าว เหอะ!
"อยากพิสูจน์ไหมครับว่าแมนจริงป่าว :D" ไม่พูดป่าวครับ มันขยับเข้ามาด้วย TT
".....................ไม่ต้องๆ" ตายห่า หน้าแตกเต็มๆเลยกู ทำงี้แม่งก็รู้ดิว่ะว่ากูกลัวมันนนนนนนนน อ้ากกกกกกกกก ลีแทมินคนนี้ไม่เคยตกต่ำขนาดนี้มาก่อน
"ล้อเล่นหน่ะครับ แค่นี้ถึงกับเหวอเลยหรอ อ่าๆ นายนี่ตลกดีจัง" แคนี้ต้องเหวอด้วย ไอเชวอยากจะขำครับ
"เออๆ ช่างแม่ง และก็รุ้ไว้ด้วยนะว่าฉันไม่ได้กลัวนายหน่ะ ><" ผมต้องยอมมันอ้ะครับ เสียselfเล้กๆแต่ก็เอาว่ะ
"อ่ะห่ะ ว่าแต่นายชื่ออ่ะไรหน่ะ? :)" ส่งยิ้มกระชากไปให้มันด้วย ก๊ากกกกกก
"เออ แทมิน ลีแทมินนายอ่ะ?" 'พ่อสุดหล่อ' *0* มันถามชื่อผมด้วยอ้ะ กรี้ดดดดด (ตุ๊ดแตกซะล้ะที่รักเรา= =")
"แหม นึกว่าจะไม่ถามซะล่ะ มินโฮครับ เชวมินโฮ"
"เออๆ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างป็นทางการละกัน เออ ฉันขอตัวก่อนนะพอดีนัดเพื่อนไว้" ผมเดินแยกออกมาแล้วแหละ ผูชายคนนั้น นายเชว เค้ามีบางอย่างที่แตกต่างจากผู้ชายหลายคนที่ผมรู้จัก แค่คุยกันแปปเดียวก็รู้สึกอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เห้อ จะไดเจออีกไหมน้ะ เอ้อ ผมกำลังตามหาเพื่อนสนิทคนเดียวของผมอยู่หล่ะ ไม่รู้นั่งอยู่ไหน
อ่าอ่า เจอแล้ววววว >< "ออมม่าคีย์~~~~~~~" ผมก้มีเพื่อนสนิทจริงๆอยู่คนเดียวนี่แหละ เห้อ ที่จริงก้มีคนเข้ามาทำความรู้จัก พูดคุยกกับผมอยู่เสมอเลยน้ะ ก้แหงแหละเพราะผมมันคนดังนี่ :) นี่ผมไม่ได้หลงตวเองน้ะ ฮ่าๆ แต่ผมรู้สึกว่าไม่มีใครจริงใจกับผมเท่าออมม่าแล้วแหละ ว่าแล้วก็
หมับ!! กอดสักหน่อย อิอิ "คิดถึงจังเลยยยยยยอ่ะ" ตัวออมม่านิ้มนิ่มอ่ะ -.,-
"นี่นี่ นายแทมินปล่อยก่อนสิ ฉันหายใจไม่ออกแล้ววว แล้วนี่อ่ะไร พึ่งจะเจอกันเมื่อเช้าเองมาคิดถงคิดถึงอ่ะไรเล่า และก็มาซะช้าเชียวนะยะ" หมอนี่มันเป็นบ้าอ่ะไรว่ะ _ _""
"อ่อ เจอปัญหานิดหน่อยอ่ะ เดินชนกันแล้วหมอนั่นมันทำเครื่องดื่มหกใส่เสื้อตัวโปรดอ้ะ YY ดูดิดูดิ" ผมโชว์เสื้อเชิ้ตตัวเก่งที่ตอนนี้เละเทะไปหมดให้ออมม่าดู
"ว๊าย ตายและ แล้วแกก็เอาเสื้อแกมาโดนเสื้อฉันนี่น่ะ ไอบ้านี่"
อ่าวเวร ออมม่ามันไม่ห่วงกุเลยหรอว่ะ แทนที่จะห่วงกันไม่มีอ่ะ บ่นใส่อีก เอ้อให้มันได้งี้ดิว่ะ :( กูงอลแม่งและ
"ชิชะ แทนที่จะห่วงเค้า ออมม่าอ่ะ :("
"อ่าว ฉันผิดหรอว่ะ ?" งงดิครับ เอ้อ แม่งงอลเค้าเฉยเลย ง้องแง้งอย่างกะตุ๊ดแหนะเพื่อนผม (เอ่อ ออมม่าว่าแทม ไม่ดูตัวเองเลยนะ.__.)
"ผิดดิ ออมม่าต้องง้อเค้าด้วยน่ะ" พูดจบก็สะบัดหน้าหนีใส่ออมม่าสักทีนึง อิอิ
"โอเคอ่ะ ซื้อเชิ้ตของ Amani ให้ตัวนึงม่ะ ว่าไงจ้ะสุดหล่ออออออ" หล่อน้อยกว่าผมหน่อยอ่ะน้ะ วะฮะฮ่า สะใจครับมันไม่ได้ยิน
เอ่อ อ่ะไรนะ ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหมคีย์จะซื้อ Amani ให้ผมหรอ ครั้งแรกเลยอ่ะที่ออมม่าจะซื้อให้ผม *0* โหยอย่างงี้ก็ "เออๆ ก็ได้ แต่ไม่ได้เห็นแก่เสื้อหรอกนะ"
"เออ มึงจะเอาไรดีครับ? มึงสั่งก่อนเดี๋ยวไม่ได้แดกมัวแต่คุย" ไอห่านี่ชวนคุยซะเมามันส์เลย
"เห้ย น้องๆ รับออเดอร์ดิ๊"
"รับอ่ะไรดีครับพี่?"
"เอาเตกีล่ามาละกันเร้วหน่อยนะน้อง ร้อน" เอ ว่าแต่เค้ากลับไปยังนะ มินโฮหน่ะ..........
"ปล่อยดิ๊ เดินเองไหวน่าออมม่า โอ้ยยยยย" ผมม่ายมาววววววนะคร้าบบบบบ เอิ้ก.....แหะๆ
"ไหนมึงบอกเดินเองไหว เหี้ย" ภาระผมอีกใช่ไหมที่ต้องแบกมันกลับเนี้ย เห้อ สงใสวันนี้ผมคงต้องไปค้างหอมันอีกสิน่ะ
"ปล่อยๆๆๆ ฉันกลับเองด้ายยยยย~ ไม่ ต้อง ห้วงงงงง" ผมพูดจริงน้ะ ผมยังไหว ออมม่าไม่เชื่อผมเลยอ้ะ
"แน่ใจอ่อ แต่กูไม่เชื่อว่ะ"
ครืดครืด~~ เหี้ยแม่โทรตามยิกๆเลย มีไรว่ะ อ่อ ไม่ต้องถามว่ารู้ได้ไงว่าแม่สุดรักของผมโทรมา เวลานี้มีอยู่คนเดียวแหละครับ
"ยอโบเซโย"
"คิม คิบอมมมมมมมมม! แกอยู่ที่ไหนนนน วันนี้น้องแกจะกลับมาแกต้องไปรับน้อง ลืมแล้วหรือยังไงฮ้ะ"
อ่า ผมลืมไปเลยจริงๆฮะ "เอ่ ผมกำลังไปเดี๋ยวนี้แหละครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ เจอน้องแล้วผมจะโทรหา.......ครับ แค่นี้ครับ" เห้อ แล้วผมจะทำไงกับมันดีละเนี้ย
"เอ่อ มึง..มึงกลับเองไหวแน่ใช่ป้ะ?" ผมล่ะกลัวมันจะกลับไม่ถึงบ้านมันน่ะซิ
"ไหว ก็บอกไปแล้วว่าไหวงาย แม่งไม่เชื่อกันเล้ยยยยยยยยยยย" หงูดดดหงีดดดเจรง
"เออ นั้นกูไปและ กลับดีๆหละ" แม่งจะรอดไหมว่ะ กูอยากจะตบกะบาลตัวเองสักป๊าบ ไม่น่ายอมให้มันดื่มหนักขนาดนี้เล้ย แม่งยิ่งคออ่อนอยู่
"บ๊ายบายยย~~" ผมแยกกับคีย์แล้วแหละ แล้วผมจะกลับบ้านยังไงว๊า งงจัง
โอ๊ะ ชนใครอีกและเนี้ย วันนี้วันอ่ะไรของกูว่ะ - -
"อ่าว นายยยยยย!!"
นายเชวมินโฮมายืนยิ้มอะไรตรงนี้อ้ะ ทำไมหน้าเบี้ยวๆเหี่ยวๆ เอ๊ะ เอ๊ะะะะะะ
ฟุบ "งืม งืมมมมมม~ สา-บาย-จางงงงง"
ไรเตอร์talkkkkkk
- I'm sorry มากค้ะทุกคน ที่มาได้แค่นี้ แบบว่า แบบว่า เค้าคิดไม่ออกง่ะ
TTTTT ^ TTTTT แล้วเราจะรีบปั่นรีบมาอัพให้น้ะค้ะ i luv u จ้วบบบบบบ~~
- วันละนิดจิตแจ่มใสเน้อทุกคนนนนน ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้หมดมุก นอนก่อนละกัน คร่อกzZZZ
sweet dream น้ะ <3
-อ่า จบแล้วค่ะหนึ่งตอน ดีใจครั่กๆเลยยย ตื้นตัน ไม่เคยได้ขนาดนี้เลยอ่ะ *นำตาเล็ด*
ยังไงก็อย่าพึ่งเบื่อนะค่ะ :) ถึงเค้าจะอัพช้าไปมากกกกกกกกก็เถอะ แหะๆ โอเค เจอกันตอนหน้าน่ะ งุงิงุงิ *ยิ้มกว้าง :D*
TTTTT ^ TTTTT แล้วเราจะรีบปั่นรีบมาอัพให้น้ะค้ะ i luv u จ้วบบบบบบ~~
- วันละนิดจิตแจ่มใสเน้อทุกคนนนนน ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้หมดมุก นอนก่อนละกัน คร่อกzZZZ
sweet dream น้ะ <3
-อ่า จบแล้วค่ะหนึ่งตอน ดีใจครั่กๆเลยยย ตื้นตัน ไม่เคยได้ขนาดนี้เลยอ่ะ *นำตาเล็ด*
ยังไงก็อย่าพึ่งเบื่อนะค่ะ :) ถึงเค้าจะอัพช้าไปมากกกกกกกกก็เถอะ แหะๆ โอเค เจอกันตอนหน้าน่ะ งุงิงุงิ *ยิ้มกว้าง :D*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น