คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เทอยัยตัวแสบโมกิ ต้องตาย!!
"แม่จ๋าอย่าทำนู๋เลยน๊าๆๆๆ วันหลังนู๋จะไม่กลับดึกอีกแล้วววว"
"ไอลูกบ้า กลับดึกทำไมไม่โทมาบอกหะ มาให้ตีซะดีๆ"
"แม่พอแล้วแหละ เด่วก็ตายไปพอดีหลอก"
"เยริน ได้ยินข่าวเรื่อง การค้าประเวณีในโรงเรียนเราหรือเป่าหะ"
"เอ๊ะมีด้วยหลอพี่ ไม่เคยได้ยินนะ"
"ก็มีผุ้หญิงหายตัวไปหลายคนแล้วนะ แล้วก็มีคนเคยเห็นผู้หญิงคนนั้นไปค้าประเวณี"
"พี่แค่จะเตือนเราว่า ระวังตัวหน่อยนะ บางทีคนที่เราไว้ใจอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เทอคิดนะ"เอ๊ะพี่ช้านพูดให้ช้านงงแล้วนะเนี่ย แต่ช่างเหอะ ฉันต้องระวังตัวๆ
"อืมๆ"
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง(เสียงโทสับบ้านช้าน)
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ บ้านอภิตัณจรกุลค่ะ ต้องการพูดกับใคค่ะ"
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
"เอ๊ะนิคุณทำไมไม่พูดโทมาอยู่ได้ทุกวันแล้วไม่พูด เป็นบ้าไรหะ เงินเหลือนักก็เอาไปบริจาคซะสิ ชาติหน้าจะได้ไม่เกิดมาเป็นคนวิปริตแบบนี้!!!!"
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....
"กรี๊สสสสสสไอบ้าวางสายใส่ช้านหลอ"
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"มารอบนี้ช้านจะด่าซะให้เข็ดเลยไม่ก้าโทมาอีกเลย"
"ฮัลโหล ไอโรคจิต บ้าตัณหาหรือไงโทหาชาวบ้านอยู่ได้ อยากคุยเซ็กโฟนหรือไงหะ ไปคุยกับคนอื่นไป มาคุยกับคนสวยๆอย่างฉันไม่เอาด้วยคนหลอก"
"นิยัยบ้าเยริน นิฉันเอง ยาเพื่อนแกไง ไอบ้าด่าฉันเป็นชุดเลย"
อ้ายๆๆๆตายแล้วเพื่อนฉัน
"กำ ขอโทษแก มีไอพวกโรคจิต วิปริตมันชอบโทไปพูด ว่าแต่แกมีอาไรหลอ"
"ฉันจะถามแกว่าทำไมพึ่งกลับบ้านหวะ ไปเอาสมุดนานขนาดนั้นเชียว"
"เอ่อคือเจอเหตุกลางทางหนะ"
"เอ้าหลอ แล้วเปนไรหรือเป่า??" โหคุนเพื่อนแสนดี ซึ่งๆ
"ห่วงฉันหลอยะ"
"เป่ากัวมะมีคนคอยด่ากับช้านหนะ ฮ่าฮ่า" โหยฉันขอถอนคำพูดทั้งหมด!!!!!
"เออนิแก ได้ยินข่าวค้าประเวณีบ้างไหม??" ฉันถามยัยยา
"ก็มีบ้างนะ ฉันกำลังสืบสวนอยู่เนี่ย แกก็ต้องช่วยกันนะเว้ย เพื่อศักดิ์ศรีของผุ้หญิง"
"ได้เลยเพื่อน!!!"
เช้าต่อมา กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"ไอลูกบ้า ๆๆๆๆๆๆตื่นได้แล้ว เมื่อไหร่จะตื่น เด่วแม่จะให้ไอวิปริตนั่นลากไปข่มขืนเลยนะ"
"กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส"
8.30 น. โอ้พระเจ้าไม่ยอมปลุกนู๋!!!
แงแงโรงเรียนปิดแล้วทำไงดีเนี่ย
"นิยัยหน้าจืดเข้าโรงเรียนไม่ได้หลอ"
"แล้วนายเข้าได้หรือไงหะ"
"เดี๋ยวคอยดุละกัน"
"เห้ยไอยามคนนั้นอะเปิดประตูเดี๋ยวนี้"
แล้วเค้าก็พูดเสียงเบาๆกับยามคนนั้น
"ครับ"
ประตูก็เปิดโดยอัตโนมัติ โหยสงสัยอิตาหน้าเห่ยต้องเป็นญาติกับนายกแน่ๆเลย- -*T^T ออกแนวเพ้อแหละยัยเยริน
"นินาย ปกตินายมาสายประจำหลอ"
"ก็ประมาณนั้น แล้วเทอหละเป็นหญิงยิงเรือ มาสายทุกวันแม่ไม่ด่าหลอไง??"
"ด่าจนชินอะ แล้วนายยุ่งไรหละ"
"โหยช่วยแล้วด่า ไม่ช่วยหละต่อไป"
"เออต่อไปคาบไรอ่ะนิมันหมดคาบแรกแล้วนะ"
"จำไม่ได้หลอ"
"จำได้แล้วจะถามหรือไง?"
"พละ"
"เฮ้ ยัยเยริน เทอมาสายอีกแล้วนะ" เสียงยัยจินตะโกนมาแต่ไกล แต่แล้วมันก็ต้องตาค้างที่ฉันมากับ อิตาหน้าเห่ยยยย
"เอ่อหวาดดีเดย์ มาสายหลอค่ะ"
"อืมครับ งั้นผมขอไปเล่นบาสก่อนนะครับ"
"ค่ะ" ทีงี้อะพูดเพราะเชียวนะแก ทีกับช้านเนี่ยคนละคน อิเพื่อน2หัว!!!!
"เออนิแก เลือกชมรมยังอะ"
"เอ่อยังเลย แกเลือกแล้วหลอ"
"ช้านจะเลือกชมรม บาส !!!!เพราะเดย์แสนน่ารักของฉันอยู่นะสิ"
"โหยนิแกบ้าไปแล้วหลอไง แกเล่นบาสเป็นที่ไหน ฉันก็เล่นไม่เปนด้วยแหละ"
"ไม่รุ้แหละแกต้องเลือกตามฉัน แล้วเดย์ก็เป็นหัวหน้าชมรมด้วย อีกอย่างคนนี้ฉันจิงจังนะเว้ย"
"เออๆก็ได้เลือกๆไปงั้นนะเว้ย บอกเพื่อนๆยัง"
"พวกช้านรู้หมดแล้วหละ ช้านก็ค้านเหมือนแก แต่ มันเป็นไปไม่ได้ที่ค้าน ยัยจิน ได้สำเร็จ!!" เสียงยัย2ตัวเอ้ย2คนพูดอย่างเบื่อหน่าย
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เสียงลูกบาสโดนหน้าช้านล้มไปกับพื้นเลย
"โอ๊ยยยยย"ฉันร้องด้วยความเจ็บ
"อุ้ยๆๆโมกิขอโทษนะค่ะ โมกิไม่ได้ตั้งใจ"ยัยโมกิขอโทษออกมา
"เยรินเจ็บไหม เดี๋ยวฉันพาไปห้องพยาบาล" อิตาหน้าเห่ยวิ่งมาหาฉันอย่างกับติดปีกมาเชียว นายใส่ผ้าอนามัยโซฟีแบบมีปีกหลอออ>//<
"เดย์ค่ะ ให้คนอื่นพาไปสิค่ะ เยรินไม่ได้เป็นอารายมากซะหน่อย ใช่ไหมเยริน"
"อือ"
"นิเทอ เทอทำลูกบาสใส่หน้าเพื่อนช้านนะ แล้วยังไม่ให้อิตาเดย์พาไปห้องพยาบาลอีกแล้วจะให้ราชรถมาเกยยัยเยรินไปหรือไงหะ!!!"
"เด่วเราพาไปเอง" เสียงโยสุดหล่อ
"ป่ะเยริน" โยประคองช้านออกไป ทำไมในใจช้านต้องเหมือนจะเจ็บปวดด้วยนะTOT
ณ ห้องพยาบาล
โยกำลังทำแผลให้ช้านอยู่ และแล้วก็เสร็จ
"ขอบคุณมากนะโย"
"อือไม่เป็นไรหลอก ฉันก็ควรต้องรับผิดชอบสิงที่ฉันทำไป"
"เอ๊ะนายพูดว่าไงนะ"
"อ่อเป่าอ่ะๆ"
"ฉันไม่รู้ว่านายเป็นอารายนะโย ดูนายซึมลง แต่ฉันจะบอกไว้ว่า ถ้านายอมทุกข์ไว้อย่างนี้ นายจะไม่มีทางเจอสิ่งที่ดีๆแน่นอนนะโย ลองลืมๆมันไป อารายที่ผิดพลาดก็แก้ใหม่ซะ มันไม่สายไปหลอก เอ้อฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย^O^"
"มันสายไปแล้วตังหาก เยริน"
Feeling YO
เมื่อ2ปีก่อนฉันแอบหลงรักผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคู่หมั้นของเพื่อนฉัน แต่ตอนนี้ฉันก็แอบรักเค้าฝ่ายเดียว แต่ยัยนั่นก็มีใจให้เพื่อนฉันอยู่ดี เมื่อก่อนฉันเคยกลัวความรัก เพราะยัยนี่แหละที่ทำให้ฉันกลัว แต่ตอนนี้จะไม่กลัวมันอีกแล้วหละเพราะฉันมีเทออยู่ข้างๆนะเยริน
ความคิดเห็น