คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 ( Stole a kiss )
ฉันนั่งแช่อยู่ในรถไม่ยอมลงถึงแม้ว่าเอเทนจะจอดรถได้เกือบ 10 กว่านาทีแล้ว ก็ฉันไม่ได้เต็มใจมานี่หน่า รู้จักก็ไม่รู้จักใครสักคนใน 6 Creators แค่ชื่อยังไม่อยากจะได้ยินนี่เล่นลากมาสุงสิงกันเลยหรอเนี่ย! ลัทธิบ้าบออะไรกันก็ไม่รู้ฉันไม่อยากเข้าร่วมด้วยหรอก ฉันอยากกลับบ้านนน T^T ถึงแม้ว่าฉันจะนั่งอารมบูดอยู่บนรถแต่ก็ไม่ลืมที่จะกวาดสายตาไปทั่วละแวกบ้านของแม่นางเฟลอร์ อู้วววว นี่บ้านหรือทำเนียบขาวเนี่ย ใหญ่โตไม่พอขาวแลดูสะอาดไปหมดทั้งหลังเลย ถ้าฉันเผลอเอามือแตะผนังบ้านจะโดนรอบทำร้ายมั้ย
ปัง! เสียงปิดประตูรถดังสนั่นเล่นเอาความคิดที่จะแตะผนังบ้านยายเฟลอร์กระจายไปกับอากาศ
“อยากจะอยู่บนรถก็เชิญ กว่าเทนจะกลับคงอีกหลายชั่วโมง ผมไม่ขับไปส่งพี่ด้วย อย่าแตะต้องอะไรบนรถนะ รถเทนได้โปรดให้ความเคารพกับมันหน่อย” ไอเอเทนชะโงกหน้าเข้ามาในรถเพื่อที่จะบอกลาพี่สาว (บอกทีว่าคือคำบอกลา) พอมันพ่นน้ำลายใส่หน้าฉันเรียบร้อยมันก็เดินสะบัดตูดเข้าไปในทำเนียบขาวของยายเฟลอร์โดยไม่หันมามองกันเลย ยังดีนะที่เปิดกระจกรถไว้ให้ - -* แล้วคือจะให้ฉันนั่งตูดเปียกอยู่บนรถนี่อีกกี่ชั่วโมงกัน ทำไมแกไม่มีความอดทนกับฉันเลยหะ! อ้อนฉันอีก 5 นาทีฉันก็จะเดินตามตูดแกไปแล้ว ฮืออออ car alone จนได้ T^T ( เขามีแต่ Home alone ปะว้า )
ตุบ ตุบ ตุบ!
แว้กกกก! ลิงค่างบางชะนีที่ไหนมาทุบกระจกรถเนี่ย ใจปลิวหมด =0= ฉันหันไปมองข้างกระจกรถทันทีด้วยความตกใจก่อนจะสังเกตได้ว่ามันคือนายคิปเปอร์ สองมือแปะกระจกอมยิ้มหวานทะเล้นตึงตังพร้อมกับปากก็คาบบุหรี่อยู่ นี่ถ้าฉันเห็นน้องฉันสูบบุหรี่นะฉันพูดได้เลยว่าความผิดนายนี่แน่ๆ
“มาด้วยหรอครับ ^^” คิปเปอร์เริ่มบทสนทนาพร้อมกับลงท้ายคำพูดซะไพเราะสะเหนาะเจาะใจ สายน้ำหลั่งไหล ไม่ใช่และ - -
“ไปสูบบุหรี่ไกลๆฉันหน่อยได้มั้ย เหม็น” ฉันทำหน้าไม่สบอารมก่อนจะเบินหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจแถมยังกอดอกวางมาทอีก จริงๆแล้วอยากจะลงจากรถจะแย่ ร้อนไส้ติ่งสั่นไปหมดละ
“ทำเป็นเหม็น ไม่เคยสูบบุหรี่หรอ" ถึงแม้ว่าคิปเปอร์จะพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมแต่เขาก็โยนบุหรี่ทิ้งก่อนจะเหยียบไฟให้มันดับยังไม่พอยังมีหน้าพ้นควันบุหรี่เฮือกสุดท้ายใส่หน้าฉันอีก โอ้ย! ถ้าไอเอเทนสตาร์ทรถไว้แม่จะปิดหน้าต่างหนีบคอให้ซะเลยหนิ
“หน้าฉันดูดูดเป็นมากเลยหรอไง” ฉันปัดควันบุหรี่ออกจากอนานิคมรูจมูกฉันอย่างรำคาญ
“ชำนาญเลยแหละ 555 โอ้ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย เจ็บนะเว้ย! = =^” ฉันไม่รอช้าพอมันอ้าปากหัวเราะฉันถึงกับรีบเปิดประตูพร้อมกับใส่พลังสุดแรงม้าไปที่ท่อนแขนก่อนจะดันประตูออกไปกระแทกคิปเปอร์อย่างแรงด้วยความเอ็นดู - -
“พูดมากจริงๆ” พูดจบฉันที่ลงมายืนสวยๆอยู่นอกรถก็ปิดประตูดังสนั่นแสดงความพึงพอใจ เอเทนไม่อยู่เพราะฉะนั้นจะทำอะไรกับรถมันก็ทำไป (-w-)
“ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะฉันต่อยกะโหลกแตกไปแล้วเนี่ย - -*” คิปเปอร์พูดพรางถูสีข้างที่ฉันเปิดประตูกระแทกเขาเมื่อกี้ด้วยความเจ็บปวด
“พวกบ้าชอบใช้กำลัง”
“ฉันชักจะทนไม่ไหวกับเธอและนะ”
“และนายจะทำไม!” ฉันชะโงกหน้าเข้าไปใกล้คิปเปอร์อย่างท้าทางแต่ก็ต้องชะงักกับการกระทำงี่เง่าของตัวเองนิดหน่อยเมื่อฉันเพิ่งสังเกตหน้าเขาใกล้ๆ (อย่างไม่ตั้งใจ) แล้วอยู่ๆก็รู้สึกเขินขึ้นมาสะงั้น เขาหล่อจัง สีหน้าเวลาเขาโกรธมันชั่งดูหน้าจับต้องเสียเหลือเกิน -..- ฉันรีบสะบัดความคิดนั้นออกก่อนจะเก็บหน้าตัวเองเข้าที่แล้วเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบหน้า เชื่อเลยว่าตอนนี้หน้าฉันแดงมาก หวังว่านายคิปเปอร์จะไม่ทันสังเกตนะ ><
“ฉันจะมอบเหล้าแล้วปล้ำเธอหลังจากนั้นฉันจะทิ้งเธอไว้แถวๆถนนดินแดงให้เดินกลับบ้านเอง พอเธอหลงทางเธอจะกลายเป็นพวกไม่มีบ้านแล้วคุ้ยขยะกินและฉันก็จะภูมิใจกับสิ่งที่ฉันได้ทำมันลงไป”
“นี่นายพูดจริง? -0-” เขาเมาบุหรี่ป่าวเนี่ย
“ไม่จริง แต่ประโยคแรกจริง” พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบปากฉันดื้อๆก่อนจะยืนฉีกยิ้มหน้าตาเฉย ฉันได้แต่ยืนปิดปากตัวเองก่อนจะฝาดเข้าให้ที่หัวของเขาอย่างแรง
“โอ้ย! อีกแล้วนะ อีกแล้วนะ!! =_=*” คิปเปอร์เอามือกุมหัวตัวเอง
“นั่นมันจูบแรกฉันนะโว้ย!” ฉันโวยวาย ผู้ชายสมัยนี้ทำไมมันคิดแล้วมันก็ทำเลยขนาดนี้เนี่ย จูบนะเว้ยไม่ใช่เช็คแฮนด์ที่จะทำกับคนที่ไม่รู้จักกันก็ได้หนะ หยาบคาย! TOT
“อย่ามาทำหน้าเป็นแมวอโศกไปหน่อยเลยหนะ ฉันไม่ได้จูบใครง่ายๆนะขอบอก” คิปเปอร์กล่าวด้วยหน้าตาที่จะทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นที่เขาได้สละจูบอันมีค่าของเขาให้ฉัน
“มีคนเคยบอกมั้ยว่านายมันเลว T^T”
“แรง... แต่ไม่เจ็บหรอก ^^” ไอบ้า TOT
“อ้าว คิดว่าตายแล้วซะอีก” ก่อนที่ฉันจะกระโดดบิดคอคิปเปอร์เอเทนที่ได้เคยทอดทิ้งฉันไว้ในรถก็เดินออกมาจากบ้านเพื่อที่จะมาเช็คว่าฉันตายหรือยัง - - ฉันจึงหยุดคิดการกระทำนั้นก่อนจะเดินตรงดิ่งเข้าไปหา
“ฉันจะกลับบ้าน!”
“อะไรของพี่เนี่ย เมื่อกี้ก็เห็นคุยดีๆกับพี่คิปเปอร์อยู่เลย” แกเอาเม็ดเลือดแดงดูหรอถึงได้คิดว่าฉันคุยดีกับมันหนะ หะ!! TOT
“พี่เธอคงเมาแดดอะ ปะ เข้าไปในบ้านดีกว่า” คิปเปอร์ที่เดินตามหลังฉันมาเอามือกอดคอฉันก่อนจะบอกให้เอเทนเดินนำหน้าเข้าไปแล้วก็ลากคอฉันตามเข้าไปด้วย ฉันพยายามรั้งตัวเองสุดแรงแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้สักนิด
“นี่ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนายนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนะ!” ฉันพยายามแกะแขนเขาออกจากรอบคอแต่ก็ไม่ได้ผล
“อ่าวหรอ ไม่ใช่เพื่อนเล่นงั้นก็เป็นของเล่นก็ได้หนิ ^^” อ้าย! หยาบคายรอบสอง ผู้ชายคนนี้มันเดนเจอรัสมากค้า TOT ฉันเหนื่อยกับการดิ้นรนที่พยายามจะหลุดออกจากพันธนาการของเขาก็ต้องจำใจเดินเข้าไปกับเขาเสียดีๆไม่งั้นคงหมดแรงตายก่อนจะได้นั่งโซฟานิ่มๆที่อยู่กลางบ้านของเฟลอร์ พอฉันเข้ามาก็เห็นว่าทุกคนของกลุ่ม 6 Creators ได้มารวมตัวกันที่นี่ แล้วทุกคนก็ดูมีความสุขกับการดูดเหล้าเมาบุหรี่ เอ้ะ! คำพูดแปลกๆ แต่ถึงขนาดฉันที่ตัวก็ไม่ได้เล็กมากมายโดนลากมานั่งที่โซฟากลางบ้านแล้วยังไม่มีใครสังเกตเห็นฉันเลย ให้ตายเถิด สิ่งของมึนเมามันชั่งดูหน้าสนใจกว่าฉันที่สวยอยู่คนเดียวในโลกของฉันอีกหรอเนี่ย T^T ขนาดเอเทนยังเดินเข้าไปหาซีเจกับติโน่ที่กำลังยืนดูอะไรในไอโฟนกันอยู่ที่มุมห้องเลย แล้วทำไมนายคิปเปอร์มันไม่ไปทำธุรกิจของตัวเองบ้างเนี่ย มานั่งคุมฉันทำไม! บ้านสวยจัง ลืมบอก -..- สิ่งของในตัวบ้านดูดีมีคุณค่ามากบอกเลย สงสัยก่อนกลับต้องจิ๊กอะไรสักอย่างไปประดับไว้ที่บ้านบ้างและ เผื่อพ่อจะภูมิใจกับสิ่งที่ลูกทำ (ใครสั่งสอนมาเนี่ย)
“ดื่มมั้ย” เอเทนที่หยิบกระป๋องเบียร์มาจากไหนก็ไม่รู้ชูใส่หน้าฉัน
“ไม่ = =”
“ก็แค่น้ำอัดลม” น้ำเมาอัดลมอะสิไอบ้า
“ฉันอยากกลับบ้าน” ฉันพูดพรางมองไปรอบๆบ้างพร้อมกับสำรวจทุกคนที่อยู่ในบ้านอย่างหวั่นๆ แต่ไม่เห็นยายเฟลอร์เลย คิปเปอร์ที่กระดกเบียร์เข้าปากหันมามองหน้าฉัน
“เสียมารยาทหน่า มางานวันเกิดทั้งทีไม่รอพูดอวยพรเจ้าของวันเกิดซะก่อนละ”
“แล้วไหนละเจ้าของวันเกิด” เพราะฉันยังไม่เห็นนางเลย แต่บ้านนางเละหมดแล้วเนี่ย - -* เสมือนว่ามีลิงอยู่ในบ้าน 10 ตัว ไม่รวมฉันนะ เอ้อลืมบอก มีบุคคลที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าด้วยสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่เก้าอี้มุมห้องอย่างสนุกสนาน เป็นผู้ชายกับผู้หญิงแหละ จะว่าไปหน้าตาสองคนนั้นเหมือนกันมากอย่างกับแกะ หรือจะเป็นน้องของเฟลอร์ สงสัยแต่ไม่ถามดีกว่า หยิ่งๆ -^-
“ยังไม่กลับจากเรียน” คิปเปอร์พูดหน้าตาเฉยพร้อมกระดกเบียร์อีกสองสามอึก เจ้าของวันเกิดแถมยังเป็นเจ้าของบ้านยังไม่กลับบ้านแต่พวกนายถือวิสาสะจัดปาร์ตี้ซะเละขนาดนี้เนี่ยนะ! ถ้าฉันเป็นยายเฟลอร์พอฉันกลับมาบ้านฉันคงรีบเอาถังดับเพลิงฉีดไล่ไอพวกนี้ออกจากบ้านให้ตัวขาวเป็นปาท้องโก๋ก่อนทอดกันให้หมดเลย
“เรียนตอน 6 โมงเนี่ยนะ”
“เรียนไวโอลิน”
“หะ!” ฉันเผลอทำหน้าประหลาดใจออกไปจนคิปเปอร์มองฉันยังกับว่าเพิ่งเห็นแบคทีเรียพูดได้
“มันหน้าตะหลิ่วใจมากเลยหรอ” ตอนเด็กๆโตมายังไงเนี่ยใช้คำว่าตะหลิ่วใจ - -
“หน้าตาดูไม่มีความอดทนอย่างเฟลอร์เนี่ยนะจะเรียนไวโอลิน”
“หน้าตาโง่ๆอย่างเธอยังเรียนภาษาเยอรมันได้เลย”
“นายรู้ได้ไงว่าฉันเรียนศิลป์เยอรมัน... นายแอบหลงรักฉันแล้วติดตามชีวิตฉันใช่มั้ยเนี่ย อี๋! โรคจิต” ฉันพูดพรางเอามือดันหน้าเขาอย่างรังเกียจ แต่คิปเปอร์ก็ปัดมือฉันออก ปัดแรงจัง เจ็บนะ - -*
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ไอเอเทนมันเล่าให้ฟัง”
“แล้วทำไมมันต้องเล่าเรื่องฉันให้นายฟัง”
“มันเล่าให้ทุกคนฟังนั้นแหละ ใครที่เข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้ทุกคนต้องไม่มีอะไรปิดบังกันทั้งงั้น”
“เสียมารยาทจริงๆ”
“มันบอกด้วยว่าเธอชอบนอนน้ำลายไหล- -” ล้วงลับตับแตกกันหรือป่าวเนี่ย! =[]=*
“เฉพาะวันที่ฉันเหนื่อยตั้งหากเล่า!”
“แล้วก็ชอบแอบลงมากินอะไรดึกๆด้วย ตูดถึงใหญ่” คิปเปอร์พูดพรางเช็คก้นฉัน ฉันเลยฟาดเข้าให้ที่หัวเขาแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเขาคว้ามือฉันทัน
“ตบสิ ฉันจูบแม่งตรงงี้ละ - -^” แววตาจริงจังที่ฉันเชื่อว่ามันทำแน่เพราะมันทำมาแล้ว T^T ฉันค่อยๆลดมือฉันลงก่อนจะนั่งพิงโซฟาอย่างโมโห สายตาฉันที่กวาดไปทั่วราวกับคนไม่มีอะไรทำก็ไปบรรจบอยู่ที่แววตาอันหวานเยิ้มของฮันเตอร์ที่ยืนอยู่ตรงฝาแฝดที่ฉันยังคงฉงนว่านางสองคนคือใคร ก่อนจะเผลอยิ้มออกไปแล้วยิ่งบ้าระห่ำกระฉูดกระชากใจเข้าไปใหญ่เมื่อฮันเตอร์เดินตรงเข้ามาหาฉันก่อนจะนั่งลงข้างๆฉันอีกข้างด้วยสีหน้าที่ดูแล้วหน้าจะมนุษยสัมพันธ์ดีที่สุดในสถานที่โหดร้ายแห่งนี้แล้ว คิปเปอร์ชะโงกหน้ามาดูฮันเตอร์ก่อนจะยื่นกระป๋องเบียร์ให้ฮันเตอร์ข้ามหน้าข้ามตาฉัน นี่นายทำไมต้องชักชวนน้องไปในทางที่ไม่ดีด้วยเนี่ย - -*
“ฮันเตอร์ บอกให้ยายนี่ดื่มดิ้”
“แล้วทำไมต้องผม 555” ฮันเตอร์หัวเราะงงๆแต่ก็คว้ากระป๋องเบียร์ที่คิปเปอร์ดื่มจนจะหมดอยู่แล้วไว้ อ่าว ไหงมันพูดแมวๆแบบนี้ ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันจะให้น้องฮันน้อยของฉันดื่มซะอีก
“ก็เพราะว่ายายนี่ชอบแกไง” คิปเปอร์หันมามองฉันก่อนจะเอ็นตัวพิงโซฟาอย่างสบายใจ แล้วมันรู้ได้ไง!! =O=
“หะ! จริงหรอพี่อเบล O.o” ฮันเตอร์น้อยหอยสังฆ์ที่คิดว่าหน้าจะรู้ชื่อฉันจากไอเอเทนทำหน้าตกใจ ถามกันโท่งๆแบบนี้ใครมันจะไปตอบลง T^T มันหน้าฟาดมั้ยเนี่ย
“เอ่อ... พี่ขอกินที” พูดจบฉันก็รีบคว้าเบียร์ที่อยู่ในมือของฮันเตอร์มากระดกแก้เก้อซะหมดก่อนจะรำลึกถึงรสชาติที่แท้จริงของมันเล่นเอาสำลักกันเลยทีเดียว ฮันเตอร์เห็นแบบนั้นก็รีบหาน้ำให้ฉันกินยกใหญ่ ฉันรีบคว้ามากินล้างปากโดยไม่คิดวิเคราะห์ว่ามันคือน้ำจริงๆหรือไม่ = =
“ก้ากกกก! ในที่สุดเธอก็กิน” คิปเปอร์หัวเราะอย่างสะใจ
“พี่คิปเปอร์เล่นสกปรกอีกแล้วนะครับ” ฮันเตอร์พูดใส่คิปเปอร์อย่างสุภาพ ดูท่าทางจะนับถือนายนี่มากเลยนะเนี่ย หน้าสงสารความหลงผิดของเธอจังฮันเตอร์ กินยาสักพักคงหายดี (หมอสถาบันไหนกล่าว = =)
“ใช่!” ฉัน
“ก็ยายนี่ 555 มันหน้าแกล้งนี่หน่า” ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก! ฉันที่ไม่ชอบคิดก่อนทำคิดอยู่แล้วก็สาดน้ำที่ยังเหลืออยู่ก้นแก้วใส่คิปเปอร์จนเสื้อนักเรียนเขาเปียกมันเลยทำให้เขาหยุดหัวเราะแต่มาส่งสายตาอาฆาตให้ฉันแทน ฝากบอกพ่อฉันด้วยว่าฉันรักเขามาก เฮือก TOT
“เธอทำเสื้อฉันเปียก - -^”
“กะ ก็นายหัวเราะเยาะฉัน” ฉันตอบพรางค่อยๆขยับตัวไปติดกับฮันเตอร์หวังจะขอให้ช่วยชีวิตแต่ก็ไร้ผลเมื่อคิปเปอร์ลุกขึ้นแล้วคว้าแขนฉันอย่างแรง แอ้ยยย!! เจ็บ TOT
“ไปทำยังไงก็ได้ให้เสื้อฉันแห้งเดี๋ยวนี้!” คิปเปอร์โวยวายแต่ก็ไม่มีใครสนใจ ไอคนพวกนี้มันหูทวนลมเก่งจัง
“ใจเย็นหน่าพี่คิปเปอร์” ฮันเตอร์ที่ไม่ได้มีสีหน้าตื่นตกใจอะไรแลดูจะชินกับอาการขี้โวยวายของคิปเปอร์ซะมากกว่าพูดขึ้น
“มันไม่ใช่เรื่องของนาย” คิปเปอร์หันไปมองฮันเตอร์ อั้ย! แกอย่าพาลใส่ฮันเตอร์นะ กลัวๆ ได้แต่คิดไม่กล้าห้าม T^T
“แล้วฉันจะทำยังไงเล่า!” ฉันรีบพูดก่อน
“คิดดิทำไงให้เสื้อแห้ง”
“ตาก T^T”
“ตอนทุ่มนึงเนี่ยนะ?”
“งั้น... รีดก็ได้อะ T^T”
“แล้วเฟลอร์มันเก็บที่รีดผ้าไว้ไหน”
“ฉันจะไปรู้มั้ยเล่า ยายนั่นเพื่อนนายนะโว้ย! TOT” ฮืออออ หนูเกลียดไอบ้าอำนาจนี่ที่สุดเลย เอเทนแกไม่รักพี่สาวแกแล้วหรอมัวแต่คุยกับพี่โมนารีสอยู่ได้!
“งั้นนั่งรถไปเปลี่ยนเสื้อกับฉันที่บ้าน”
“หะ! บ้านใคร” ฉันรั้งตัวเองไว้เมื่อคิปเปอร์เตรียมลากฉันออกไปข้างนอก
“บ้านฉันไง”
“นายอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องมโหรีได้มั้ย เดี๋ยวมันก็แห้ง T^T”
“เมื่อไหร่!”
“คงสักพักอะ T^T”
“ฉันไม่ชอบใส่เสื้อเปียกๆ ไม่ต้องพูดมาก ไปเปลี่ยนชุดกับฉันที่บ้านเดี๋ยวนี้”
“นายไปคนเดียวสิ”
“เธอเป็นคนทำเสื้อฉันเปียก - -*” พอคิปเปอร์จิกตายโสและโทสะใส่ฉันแบบนั้น ขาฉันก็เป็นอะไรไม่รู้แทบจะลู่ลมลอยตามเขาไปทันที ฉันขอหมดรักฮันเตอร์ 1 ชั่วโมง หนูไม่ได้ช่วยอะไรพี่เลยจริงๆ ฉันโดนคิปเปอร์ลากออกมานอกบ้านโดยที่ปราศจากความใส่ใจของคนในบ้าน ชีวิตฉันมันอาภัพนัก T^T
“อ่าว คิปเปอร์จะไปไหนอะ” เสียงสวรรค์ดังขึ้นข้างหลังเราสองคนก่อนที่ฉันจะโดนยัดหัวเข้าไปในรถสุดหรูหูรูดพังสีดำสนิทของคิปเปอร์เสียก่อน พอหันไปก็ต้องผวาเบาๆเมื่อเจ้าของวันเกิดเพิ่งลงจากรถของนางกำลังเดินมาหาเรา เอาจริงๆปะ ฉันกลัวยายนี่
“แล้วนี่ใคร” เฟลอร์มองฉันหัวจรดเท้า เดี๋ยวเตะดินให้กินเลย เสียมารยาทที่สุด
“ของเล่นฉันเอง ไว้เดี๋ยวกลับมาหาขอไปทำธุระก่อน” เฟลอร์มองเราสองคนแปลกๆก่อนจะทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง
“โอเค ไม่ต้องรีบก็ได้เดี๋ยวจะไม่เสร็จ ปาร์ตี้ยังอีกยาว”
“เออ” คิปเปอร์รีบตอบรับปัดๆก่อนจะดันฉันขึ้นรถ ว่าแต่อะไรเสร็จไม่เสร็จ ยายนั่นพูดอะไร
“ยายนั่นพูดเรื่องอะไร” ฉันที่โดนยัดเข้ามาในรถถามคิปเปอร์ทันทีเมื่อนายนั่นเข้ามาในรถแล้ว
“เฟลอร์คิดว่าเรากำลังจะไปปำป้ำกัน” คิปเปอร์พูดหน้าตาเฉยๆพร้อมกับสตาร์ทรถไปด้วย
“ลามก! เพราะนายนั่นล่ะบอกว่าฉันเป็นของเล่น”
“ก็เธอเป็นของเล่นฉันหนิ”
“ใครบอก!”
“ฉันนี่ไง!” คิปเปอร์ตะคอก
“ฉันไม่ใช่ของนาย T^T”
“แต่ฉันจูบเธอเลย”
“ฉันไม่ได้เต็มใจ T^T”
“แต่ฉันเต็มใจ” แล้วมันคิดเองเออเองว่าฉันเป็นของของมันแล้วเนี่ยนะ ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาหมีพูในตู้หยอดเหรียญนะเว้ยที่หนีบได้แล้วแกจะกลายเป็นเจ้าของเลยหนะ!
“ฉันจะปลอดภัยมั้ยเนี่ยไปกับนายเนี่ย” ฉันพูดพรางเอามือขยี้หัวตัวเองด้วยอารมที่ตายอยากสุดๆ
“ไม่เป็นไร ฉันมีถุงยาง ^^”
“T[]T” ม่ายยยยยย!! คิปเปอร์พูดจบก็ออกรถทันที ใครก็ได้ช่วยตงิดใจแล้วตามฉันบ้านคิปเปอร์ที ฉันยังไม่พร้อมเรื่องใดๆทั้งสิ้น นี่ฉันกำลังจะโดนลากไปปล้ำอย่างที่มันบอกว่าจะทำจริงๆหรอเนี่ย ไม่สิๆ ใจเย็นไว้อเบล ฉันกำลังไปรับผิดชอบเขาเรื่องที่ทำเสื้อเขาเปียก อย่าตีโพยตีพาย นายนี่คงสุภาพบุรุษพอ...มั้ง T^T อ้าย! เรื่องนี้มันมากเกินไปสำหรับคนสวยแต่สมองน้อยอย่างฉันที่จะแก้ไขด้วยตัวคนเดียว ฉันอยากกลับบ้านนนน TOT
ความคิดเห็น