ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
เปิดเทอมวันแรก...
"ถ้าเจอฉันที่มหาลัยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องทักนะ เข้าใจมั้ย?" แบคฮยอนพูดขึ้นหลังจากจอดรถ ร่างบางที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูลงจากรถโดยไม่พูดอะไร ร่างหนาเห็นแบบนั้นก็รีบลงจากรถบ้างก่อนจะตะโกนทิ้งท้ายบอกร่างบางที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเดิน
"เลิกแล้วก็รีบมารอที่รถนะ เข้าใจมั้ย!" ร่างบางไม่ตอบอะไรยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไปเรื่อยๆเล่นเอาร่างหนาถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อสังเกตว่าคนรอบๆเริ่มหันมาสนใจเขา
...กล้าเมินใส่ฉันนะอี้ชิง...
...โวยวายอยู่ได้ พูดอยู่นั่นละว่าเข้าใจมั้ยๆ คนอะไรน่ารำคาญชะมัดเลย...
ร่างบางที่กำลังเดินหาห้องเรียนของตัวเองอยู่เริ่มที่จะหงุดหงิดเนื่องจากว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ นี่ดูเหมือนว่าจะวนกลับมาที่เดิมด้วยนะ ให้ตายเถอะ แบคฮยอนก็ไม่อยู่ไม่มีใครนำทางเลย แต่จะว่าไปแบคฮยอนก็เพิ่งเข้าที่นี่เหมือนกันนี่หน่าเขาก็ไม่ได้รู้ไปมากกว่าฉันหรอก เห้อ...
ร่างบางถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ป่วยที่จะเดินอีกต่อไปเลยตัดสินใจเดินไปนั่งที่โต๊ะที่มุมตึกอย่างหมดหวัง
ไม่หาแล้ว ยังไงวันนี้ก็คงเข้าเรียนไม่ทัน วันแรกคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง... ร่างบางได้แต่นั่งปลอบใจตัวเองอยู่เงียบๆคนเดียว
"อี้ชิง" ร่างบางรีบเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจเมื่อตระหนักได้ว่าคนที่เรียกเขาคือชานยอลคนที่เขาเจอที่ร้านเค้กแสนจะน่ารัก 3 วันก่อนนั่นเอง
"ชานยอล..." เสียงหวานเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างอุ่นใจเมื่อรู้สึกว่าเจอคนที่รู้จักถึงแม้ว่าจะไม่สนิทก็ตาม
"นี่นายเรียนที่นี่หรอเนี่ย" ชานยอลถามด้วยรอยยิ้มที่เปรียมไปด้วยความสดใสร่าเริง
"ใช่" อี้ชิงตอบกลับพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"แล้วนายทำไมไม่เข้าห้องเรียน... หรือว่าหลง ฮาๆ" ร่างสูงพูดพรางชี้หน้าคนตัวเล็กตรงหน้าเล่นเอาอี้ชิงถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อสิ่งที่คนตัวสูงพูดออกมาคือเรื่องจริง
"มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะชานยอล" อี้ชิงเบ้ปากไม่พอใจทำเอาชานยอลยิ้มไม่หุบเมื่อเห็นความน่ารักของคนตรงหน้า
"นี่เพื่อนฉันซูโฮ เรียนคณะเดียวกับนายเดี๋ยวให้นายนี่พาทัวร์วันนึง" ชานยอลดึงร่างสูงอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังให้มาแนะนำตัวกับร่างบางที่ยืนมองอย่างสนใจ
"สวัสดีครับ เรียกผมว่าซูโฮก็ได้นะ" ซูโฮพูดยิ้มๆให้กับอี้ชิง ท่าทางเก้งๆกังๆของเขาทำให้อี้ชิงอดยิ้มออกมาไม่ได้แต่ก็ไม่ลืมที่จะพยักหน้ารับรู้
"เดี๋ยวจะฟ้องเทาถ้าไม่หยุดเขินสักที" ชานยอลพูดชื่อบุคคลที่สามขึ้นมาซึ่งอี้ชิงไม่รู้จักแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นบุคคลที่ซูโฮรู้จักเป็นอย่างดีเพราะเขาถึงกับขรึมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
"ไหนๆก็ไม่ได้เข้าเรียนแล้วงั้นวันนี้ฉันสองคนจะพานายทัวร์มหาลัยเอง" ชานยอลเป็นคนพูดขึ้นมา
"เดี๋ยวสิ แล้วพวกนายไม่เข้าเรียนกันหรอ"
"เข้าไปเช็คชื่อมาแล้วเรียบร้อย วันแรกไม่มีไรหรอก" ซูโฮพูดขึ้น
"ส่วนฉัน... ไม่อยากเข้า เพราะไม่ชอบวิชานี้สักเท่าไหร่" ชานยอลตอบอย่างไม่หวาดหวั่นกับผลที่จะตามมาในวิชาเรียนของเขา
"นายอยู่คณะอะไรอะชานยอล"
"ฉันอยู่นิเทศฯ เด็กนิเทศฯ หน้าตาดีทุกคน ฮาๆ" ชานยอลพูดติดตลกตามประสาแต่แทนที่คนฟังจะรู้สึกหมั่นไส้แต่กลับกันคนฟังกับรู้สึกถูกใจผู้ชายคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ทั้งรอยยิ้ม ทั้งแววตาที่ซุกซนของชานยอลทำให้อี้ชิงไม่สามารถหนีสายตาออกไปจากใบหน้าของเขาได้เลย ว่าแต่คณะนิเทศฯ... มันคณะเดียวกันกับแบคฮยอนหนิ...
วันแรกก็หน้าเบื่อซะขนาดนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่มาเรียนเสียหรอก... ร่างหนาที่นั่งหาวไปหลายรอบบ่นอุบอิบอยู่ในใจเมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองเรียนอยู่มันหน้าเบื่อมากขนาดไหน นี่ขนาดวันแรกนะเนี่ย
"นี่นายฉันขอยืมปากกาหน่อยสิ ฉันลืมเอามาหนะ" แบคฮยอนที่นั่งเท้าคางเหม่อลอยไปนอกหน้าต่างต้องละสายตาจากสรรพสิ่งนอกห้องเรียนมายังเจ้าของเสียงนั่น แววตากลมโตที่ดูขึงขังของคนตรงหน้าเล่นเอาแบคฮยอนรีบหยิบปากกาที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อให้ทันที
คนอะไรหน้าดุชะมัด...
"ขอบคุณ" เจ้าของสายตาดุดันนั้นคว้าปากกามาจากแบคฮยอนก่อนจะก้มเขียนอะไรยุกยิกๆ แบคฮยอนที่ไม่ได้ติดใจอะไรมากก็เปลี่ยนมาบิดขี้เกียจด้วยความเบื่อหน่ายก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่คนสามคนที่กำลังเดินผ่านห้องเขาไป...
จาง อี้ชิง... กำลังเดินกับใครหนะ ดูท่าทางมีความสุขเชียวนะ...
"อะ ขอบใจที่ให้ยืมนะ นายชื่ออะไร?" แบคฮยอนต้องละสายตาจากร่างบางที่กำลังเดินผ่านห้องไปเมื่อเจ้าของสายตาดุดันคนเดิมพูดขึ้นพร้อมกับยื่นปากกาคืน
"หะ?" แบคฮยอนที่แทบจะไม่ได้ฟังที่คนตรงหน้าพูดเผลอถามซ้ำไปเล่นเอาคนตรงหน้าดูเหมือนจะไม่พอใจสักเท่าไหร่
"นายชื่ออะไร" น้ำเสียงราบเรียบถูกเปร่งออกมาอีกครั้ง
"ฉันชื่อแบคฮยอน"
"เบค่อน?"
"แบค...ฮยอนตั้งหาก - -"
"ฉันล้อเล่นหน่ะ ฉันชื่อดีโอ ขอบใจที่ให้ยืมปากกานะ" คนตาดุพูดยิ้มๆก่อนจะหันไปสนใจสิ่งที่อาจารย์พูดอีกครั้ง แบคฮยอนได้แต่มองหน้าคนตรงหน้าอย่างนึกขันเบาๆ
หน้านายไม่สมควรพูดเล่นเลยนะ... ดีโอ
รอยยิ้มสดใสของอี้ชิงเห็นเด่นชัดมาแต่ไกล ร่างหนาที่นั่งรออยู่บนรถยังต้องมองโดยไม่สามารถละสายตาได้
ทำเป็นยิ้มไปทั่ว กะจะให้คนรอบข้างสนใจละสิ หึ...
แต่มันก็เป็นเช่นนั้นเมื่อคนรอบข้างที่อี้ชิงเดินผ่านเจอรอยยิ้มของเขาเข้าไปก็เป็นอันต้องยิ้มกลับทักทายกันยกใหญ่ ด้วยความน่ารักสดใสของร่างบางที่ทำให้บางทีคนแข็งนอกอ่อนในอย่างแบคฮยอนไม่ชอบที่จะอยู่ใกล้สักเท่าไหร่นัก
"หยุดยิ้มแบบนั้นได้แล้ว มันทำให้นายดูงี่เง่า"
หลังจากอี้ชิงขึ้นรถยังไม่ทันที่จะปิดประตู เจ้าของรถจอมปากเสียก็พูดจาแดกดันใส่ทันที
"ฉันไม่ได้ยิ้มให้นายก็แล้วกัน" อี้ชิงตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพร้อมกับปิดประตูเสียงดังแสดงความไม่พอใจออกมา
...แปลกจังที่ผมอยากจะเห็นรอยยิ้มงี่เง่านั่นตลอดเวลา เวลาที่อี้ชิงอยู่กับผม...
"เรียนเป็นไงบ้าง" ร่างหนาแกล้งทำเป็นถามด้วยความอยากรู้ว่าร่างบางไปทำอะไรที่ตึกคณะเขาแถมยังเดินไปกับผู้ชายอีกสองคนอีก จะว่าไปไอสองคนนั้นก็หน้าตาไม่เลว แค่หล่อน้อยกว่าผมนิดนึง... นี่ผมไม่ได้คิดอะไรนะ ก็แค่อยากรู้ เผื่ออี้ชิงทำอะไรไม่ดีจะได้ไปรายงานคุณป้าได้เท่านั้นเอง...
"ก็...สนุกดี" ร่างบางตอบตะกุกตะกัก
"อย่ามาโกหก"
"ฉันเปล่า!" ร่างบางร้อนตัวหันไปแหวใส่ทันที
"ก็เห็นๆอยู่ว่าเดินผ่านห้องฉันไปกับผู้ชายอีกสองคน วิชาอะไรหละหนะ เรียนกันอยู่ 3 คน สนุกมากเลยหละสิ" ร่างหนาใส่ชุดใหญ่ราวกับว่าเป็นพ่อที่กำลังจับผิดลูกอยู่ อี้ชิงเกาหัวตัวเองแก้เก้อก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง
"นี่นายเห็นฉันด้วยหรอ..."
"นายคิดว่านายตัวเล็กมากเลยหรอไงเดินเป็นจุดเด่นขนาดนั้นใครไม่มองก็บ้าแล้ว"
...นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย...
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวโดนดุจะไม่ทันตงิดใจกับคำพูด แร่มต่ำจริงๆเลย
"ก็ฉันหาห้องไม่เจอหนิ..."
"ก็เลยไปเดินเล่นกับผู้ชายแทนว่างั้น?"
ร่างบางยังไม่ทันพูดจบร่างหนาก็แหวใส่เสียก่อน
"ฟังฉันก่อนได้มั้ย แล้วอีกอย่างฉันจะไปเดินกับใครหรือผู้ชายคนไหนมันแปลกตรงไหนกัน" ร่างบางจ้องหน้าร่างหนาอย่างไม่พอใจ
"ชานยอลกับซูโฮเขาอาสาพาฉันเดินทำความรู้จักมหาลัยตั้งหากละ คนดีกว่านายตั้งเยอะแบคฮยอน" ร่างบางพูดจบก็มุ่ยหน้าใส่ ร่างหนาเห็นแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่เกาแก้มตัวเองแก้เก้อก่อนจะสตาร์ทรถ
"ฉันจะพาทำความรู้จักทั้งโซลเลยว่าไง เหนือกว่ามั้ย" แบคฮยอนที่กำลังออกตัวรถพูดขึ้นอย่างภูมิใจกับข้อเสนอของตัวเอง
"อย่ามาเพ้อเจ้อ" อี้ชิงพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความไร้สาระของอีกฝ่าย
"ว่าฉันเพ้อเจ้อหรอ... โซลใหญ่กว่ามหาลัยตั้งเยอะ เลือกไกท์มากกว่ามั้ง ถ้าเป็นไอสองคนนั้นนายคงไม่ปฏิเสธหรอก"
"นายกำลังโมโหหิวแน่ๆเลย ถึงได้พาลขนาดนี้อะแบคฮยอน" อี้ชิงจ้องหน้าแบคฮยอนอย่างเป็นห่วง ดูก็รู้เป็นการเป็นห่วงที่เสแสร้งมากที่สุด แบคฮยอนเห็นแบบนั้นก็เลือกที่จะเงียบก่อนจะขับรถไปพรางข่มอารมณ์ไม่ให้โวยวายใส่ร่างบาง
...นี่ผมพูดจาเพ้อเจ้อจริงๆนั่นละ ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับนายนี่เลย ผมไม่อยากให้นายนี่มีเพื่อนด้วยซ้ำ อี้ชิงไม่สมควรมีคนให้ความรักกับเขา เขาไม่สมควร...
-----------------------
เกลียดหรือหึงกันน๊อวววววแบคฮยอนเอ๋ย? ตอนที่ 2 มาแล้วหวังว่าจะพอรับได้กับคู่นี้นะ :)
ไรต์แอบดีใจมีคนเริ่ม comment กันแล้ว T^T ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะ ยังคงคำเดิม อย่าทิ้งไรต์นะ ฮาๆๆ ดีโอมาแล้วววววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น