ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พระสนมโจ่วจิงชวู่ BaekDo

    ลำดับตอนที่ #8 : นกน้อยกับเสนาบดี100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 421
      9
      2 เม.ย. 61











    #นกน้อยกับเสนาบดี
    50% ยังไม่ตรวจคำผิด


















                        เสียงเพลงบรรเลงพริ้วปลิวมาตามลม  สองขาเล็กกำลังก้าวเดินชมสิ้นค้ามากกมายในตลาดชายเมือง  แสงสีไฟกำลังสลัว ลมพัดมาเย็นกำลังดี  ขนมเต็มแก้มของคนตัวเล็ก พาทำให้ผู้ติดตาม ก็อดที่จะขำไม่ได้  คนตัวเล็กก็ยังคงกินจุ โจ่วเสียนเฟย ยังคงชอบที่จะชื่นชมบรรยากาศนอกเมือง ช่างมีความสุข


                        "ท่านพี่ซื่อชุน ข้าอยากไปเที่ยวโรงน้ำชา"      คนตัวเล็กไม่พูดเปล่าจับแขนทหารหนุ่มเขย่าเบาๆอย่างออดอ้อน


                        "ข้าอยากกินขนมบัวลอยประจำเทศกาลหยวนเซียว ด้วยค่ะท่านพี่  ท่าพี่ทั้งสองต้องพาข้าไปนะเจ้าคะ"      ร่างแขนคว้าแขนของนางกำนัลคนสนิทมากอดไว้แน่น


                        "น้องหญิง   พี่ว่าเราไปพักบ้านของอดีตเสนาบดีกลมการค้า ที่นี่ดีหรือไม่  น้องหญิงจะได้สรงน้ำ อบน้ำหอมก่อนจะมางานตอนค่ำ"    ซื่อชุนกล่าว 



                        "ท่านพี่ แต่ข้าว่ามันไม่สมควรสักเท่าไหร่นัก ที่จะไปพักบ้านของท่านเสนา ข้าเองก็ไม่ได้รู้จักท่านอย่างสนิทสนม แล้วข้าไม่ได้มาเกี่ยวกับเรื่ององค์การบ้านเมือง ข้าเพียงแต่มาเที่ยวเล่น งั้นเราหาหอพักกันก่อน จะได้สรงน้ำกัน "       ใบหน้าเล็กกล่าวเสร็จก็ส่องส่่ายสายตาหาหอที่จะสามารถช่วยให้ที่พักในที่นี้ได้  ขาเล็กก้าวมาเรื่อยๆ เจอกลุ่มคนมากมายกำลังกำลังล้อมมองชายผู้หนึ่งอยู่ในชุดผ้าไหมอย่างดี ดังลูกคนมีอำนาจ ทั้งสายตาและการทำ ชายผู้นั้น  ทำให้ร่างเล็กอดจะก้าวไปดูไม่ได้ ชายหนุ่มผิวขาวกำลังแจกจ่ายข้าวสาร ใบหน้าของผู้คนลายล้อมมีรอยยิ้มและคำขอบคุณมอบให้อย่างไม่ขาด 


                        "ขอโทษด้วยนะท่าน  ที่ชานเมืองนี้ มีหอพักดีๆให้พักฤาไม่"      ซื่อชุนเอ่ยปากถาม ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นเงยหน้าขึ้นมอง



                        "ในที่นี้  ไม่มีใครรู้จักได้ดีกว่าข้าอีกแล้ว"       ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้ พลัดสายตากับสะดุดเข้ากับหญิงสาวร่างเล็ก หน้าตาน่ารัก จนอดกล่าวทักไม่ได้


                        "หากท่านหญิงผู้นี้ ยังมิมีที่พักพิง  จักพักที่หอพักของข้าก็ได้ "     ดวงตากลมของหญิงสาวก็เข้าสบตากับตากลมคมนั้น แก้มกลมก็ขึ้นสีแดงระรื่น


                        "ข้ายังมิมีที่พักได้  ข้าเพียงผ่านมาเที่ยวเล่นก็เท่านั้น จึ่งไม่แปลกใช่ฤาไม่ ถ้าจะพึ่งท่าน"     เสียงหวานกล่าวตอบ  


                        "เรื่องหนักกว่านี้ ข้าก็อย่างให้เจ้าพึ่งข้านะแม่นาง"     รอยยิ้มของชายหนุ่มส่งมาให้ 


                        "จะไม่แปลกใช่ฤาไม่  ถ้าข้าอยากรู้จักนามของแม่นาง"      ตาคมมองใบหน้าหวานเสียไม่กระพริบ


                        "ข้านามว่าโจ่ว จิง ชวู่"  ร่าเล็กกล่าวตอบ


                        ข้าจิน จุ้น เหมียน เป็นหลานชายของเสนาบดีกลมการค้าวังหลวง แต่ตัวข้าเป็นเสนาบดีกลมการค้าที่นี่"


                        "ข้าขอคาระวะ  ท่านเสนาบดี"  คำกล่าวของสามพี่น้องเอ่ยออกมาพร้อมกัน ซื่อชุนพรางคิดในใจ งั้นก็ไม่ต่างจากที่ข้าแนะนำเสียนเฟยเลยแม้แต่น้อย สามคนพี่น้องต่างบรรดาศักดิ์ต่างขำกันในใจ ทำให้เกิดรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า 


                        "ข้าจะนำท่านทั้งสามไปที่หอพัก"  ร่างสูงก็ก้าวนำ ส่วนทั้งสามคนก็ทำได้เพียงเดินตาม




                        ตึกหอที่เรียกว่าหอจินจุ้น ช่างดูยิ่งใหญ่ หรูหรา สมกับผู้สร้าง  ร่างสูงก็เดินนำเข้าไปเปิดห้อง  ห้องที่กว้างพอตัว มีห้องสรงน้ำด้วย ไม่ใช่การสรงน้ำร่วมผู้อื่นนอกจากคนมาพัก ฉากผ้าไหมลายนกเกาะกิ่งก้านดอกไม้งาม เป็นฉากกั้นที่นอน ห้องนี้สามารถพักรวมกันสามคนได้สบายมาก เพียงแค่ไม่สามารถเอาม้ามาที่นี่ได้เท่านั้น รอยยิ้มผุดขึ้นตรงใบหน้าของชายหนุ่มผิวขาว เมื่อเห็นหน้าตาตื่นเต้นไปเสียทุกอย่างของคนตัวเล็ก มองไปก็เพลินนักที่จักมอง 


                        "งั้นข้าของลาท่านไว้ตรงนี้ก่อนนะ แม่นาง"    ร่างสูงโค้งให้คนร่างเล็ก


                        "หากท่านไม่รังเกียจข้า    ข้าอยากให้ท่านนำข้าเที่ยวที่นี่ ตอนงานเมื่อค่ำ  ท่านจะสะดวกฤาไม่  ท่านเสนาบดี"   รอยยิ้มหวานของคนตัวเล็ก  กำลังทำให้เมืองของเขาทั้งเมืองสดใสยิ่ง


                        "ข้าไม่รังเกียจ  แม่นางเลยแม้แต่น้อย  หากแต่อีกสองยามข้าจะมารับพวกท่าน หน้าหอนี้ พอดีงานนั้น สมบูรณ์ทุกอย่างแล้ว"

                        "ข้าจะรอไปกับท่านนะ  ท่านเสนาบดี"  ร่างเล็กยิ้มให้ ก่อนที่ร่างสูงจะส่งยิ้มกลับแล้งโค้งลาคนทั้งสามคน 



    ----------- ต่อ


                        คนตัวเล็กลงสรงน้ำในหเองกว้างตลบไปด้วยกลิ่นของดอกไม้ที่ตนซื่นชอบ มีนางกำนัลคนสนิทคอยนวดเพื่อบรรเทาอาการปวดเมื่อยให้นาง 



                        "ท่านพี่...."    ร่างเล็กเอ่ยถามนางกำนัล


                        "เจ้าคะ"   นางกำนัลตอบรับทันที  มือของนางเองก็ค่อยๆลูบไล้ไปทั่วแขนเล็ก


                        "องค์รัชทายาท    ท่านเป็นคนยังไงกันหรือ"      ใบหน้าเล็กเพียงเอ่ยถามถึงบุคลที่สามหน้าก็ร้อน จนขึ้นสี


                        "จากที่หม่อมชั้นรู้สึก  ข้าคิดว่าท่านใจดีเจ้าค่ะ" นางกำนัลกล่าวตอบ


                        "ข้าก็คิดเช่นท่าน องค์รัชทายาททรงเก่งในทุกเรื่องด้วย  ข้าขอชื่นชม"   ใบหน้าเล็กก้มหน้าลงเพื่อนลูบไล้ผิวตรงเนินอก


                        "ชื่นชมได้  แต่ไม่สามารถชื่นชอบได้..."  เรียวปากอิ่มกล่าวอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นไปซับน้ำตามตัว  นางกำนัลคนสนิทเองก็ได้แต่ส่ายหัวเบาๆให้  ก่อนจะยื่นชุดสีหวาน กับเสื้อคลุมสีแดงให้กับเสียนเฟยตัวเล็ก   


                        "คุณหนูต้องคลุมไว้ เดี๋ยวค่ำแล้วอากาศข้างนอกนั้นเย็นนัก เดี๋ยวจะไม่สบายได้"     เอ่ยทักก่อนจะแต่งผมที่ยาวสวยของคนตัวเล็ก


                        "ขอบใจ ท่านพี่มาก"   ร่างเล็กส่งยิ้มหวานไปให้


                        "ข้ากับทหารผู้นั้น จะเดินตามคุณหนู  ให้คุณได้เที่ยวกับเสนาบดีผู้นั้น "     พี่สาวนางกำนัลคนสวยก็ได้ส่งยิ้มหวานไปให้คนตัวเล็ก แก้มกลมก็เปล่ง


                        "ถ้าไม่มีพวกท่าน  ข้าคงทำตัวไม่ถูกนัก "   ร่างเล็กกล่าวตอบ


                        "พี่อยู่ห่างเจ้าแค่นิดน้อย  ไม่ห่างเจ้าไปไกลแน่   พี่มีหน้าที่ปกป้องเจ้าเท่าชีวิต"      นางกำนัลกล่าว คนตัวเล็กก็เข้าไปกอดเสียแน่น  ความรักและความอบอุ่นทุกอย่างได้จากนางผู้นี้  แม้จะไม่ใช่พี่น้องในสายเสือด ก็รู้สึกได้ว่าพี่สาวคนนี้ นางข้าไม่ต่างจากพี่น้องคานตามกันมา


                        "ไปกันเถอะ เดี๋ยวท่านเสนารอท่านนานจะไม่งามนัก"   ร่างเล็กพยักหน้าก่อนจะก้าวนำ  ขาเล็กก้าวมาลงมาจากหอพัก โคมไฟสวยงามที่ประดับตามห้อง  สีส้มนวลสะท้อนเข้ากับหอไม้ และเทียนที่ประดับและให้แสงสว่าง  สวยงามไม่แพ้กับบ้านของนางเลย  กลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำชาเมื่อรินลงจอกหินอ่อน  ของผู้คนที่ห้องอาหาร  ก็ช่างน่าหลงไหลได้เช่นกัน    ก่อนจะเจอชายหนุ่มในชุดไหมสีขาว  ผมยาวสวย  ผิวขาวเนียน เหมาะสมกับความเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่  ช่างเหมาะสม    


                        สายตาคมมองร่างเล็ก  ใบหน้าหวานและปากอิ่มสีหวาน  ชุดคลุมสีแดงนั้นทำให้ใบหน้าของนางมีสีแดงแต้มแก้มด้วยรึไม่  ช่างหน้าหลงใหล  แม้จะไม่รู้ว่านางผู้นี้เป็นใครมาจากไหน   รู้จักแค่นามเท่านั้น  ก็หลงใหล   ข้าอยากได้นางมาเป็นภรรยา มาเป็นคุณหญิงของบ้าน  มาเป็นนายหญิงของหญิงเล็กๆของข้า   เพียงหวังให้เจ้ารักข้า  ข้าจะไปสู่ขอท่าน  ไม่ว่าอย่างไร  ก็ตาม ข้าต้องการเจ้า


                        "ท่านชาย  ท่านรอข้านานฤาไม่ "   ร่างเล็กหน้าตาตื่น


                        "ข้ารอเจ้าไม่นานหรอก แม่นาง  แต่ว่า ท่านอยู่ในชุดนี้แล้วงามหนัก "    รอยยิ้มจากใจถูกส่งให้กับแม่นางตรงหน้า


                        "ข้าขอบใจในคำชมของท่านมาก"   ร่างเล็กกล่าวพร้อมทั้งอาการเอียงอายของนางก็อยู่ในสายตาใครสักคน


                        "ไปกันเถอะ แม่นาง"   ว่าพร้อมพ่ายมือเชิญ  ร่างเล็กมายืนเคียงข้าง  ใจข้าก็เต้นแรงจนไม่เป็นอันจะแนะนำอะไรนางเลย  ตัวร่างเล็กเองก็ตื่นตาตื่นใจ ในเทศกาลยิ่งนัก  ส่องสายตาไปทั่ว  พรางกล่าวชื่นชมข้าเองไม่ขาดปาก  


                        "แม่นาง หากข้าอยากถามแม่นางสักเรื่อง จะล่วงเกินแม่นางเกินไปรึไม่"  ตาคมมองใบหน้าเล็ก  ที่สายตาพึ่งจดจ้องกับเครื่องประดับมากมาย  หันมาสบตาคม


                        "หากข้าตอบท่านได้ ข้าก็จะตอบท่าน"  ร่างเล็กกล่าวตอบพร้อมยิ้มน้อยๆ


                        "ท่านเป็นลูกผู้ใดกันหรือ"  คนตรงหน้าถาม ร่างเล็กเองก็ตกใจไม่น้อย


                        "นึกว่าเรื่องอะไรที่ยาก ข้าเป็นบุตรของอดีตเสนาบดีกลมการคลัง   ตอนนี้เป็นพ่อค้าอยู่ชานเมือง "  ยอยยิ้มหวานพูดพรางกล่าวตอบ  แม่หญิงบุตรของอดีตเสนบดีกลมการคลัง หญิงงามนักกวี!


                            "หญิงงามนักกวีใช่ฤาไม่?"  ตาคมเบิกโตอย่างตกใจไม่น้อย
        


                             "หญิงงาม ข้าคิดว่าคงไม่งามปานนั้น หญิงที่งามกว่ามีมากโข  ส่วนนักกวี  ข้าเองก็แต่งกลอนไม่กี่เรื่อง ไม่มีฝีมือมากนัก แต่หากเป็นที่พึ่งใจของทหารเวลามาเยื่อมพ่อข้าเสียมากกว่า"   ร่าเล็กกว่าพร้อมยิ้มแย้ม  กลับไปเลือกปิ่นปักผมอีกครั้ง  ทุกการกระทำถูกสายตาคมอีกสี่คู่จ้องมองอยู่อย่างเงียบๆ

    ------------ จบตอน





    ท่านเสนาบดีกลมการค้า




    โจ่วเสี่ยนเฟยของบ่าว
                        




    ตอนใหม่มาแล้ววว 50%

    มาตามคำบอก อาจจะมาช้าไปหน่อยนะ  แต่หนุ่มคนดี ผิวขาวอาจะเป็นพระเอกรึเปล่า555 เปลี่ยนเป็นจุนได้ไหมอ่ะ ฟินดี 555
    เจอคำผิดเตือนได้นะคะ ติชมได้ค่าา
    อย่างไรก็ติดตามกันด้วยน้าาา 
    เม้นให้กำลังใจด้วย ข้าอยากรู้ความรู้สึกของท่าน 
    พรุ่งนี้เจอกันอีก 50%
    ครบ 100%

    อัพจบตอนแล้วทิ้งข้อสงสัยไว้ให้สืบว่าเป็นใครที่จ้องมองแม่นางโจ่วอยู่  
    ตอนหน้ามีคนเจ็บตัวแน่นอนค่ะ

     

    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×