ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ดอกท้อ 100%
#ดอกท้อ
50%
ยังไม่ตรวจคำผิด
สระน้ำที่อุ่นกำลังพอดี พร้อมทั้งกลิ่นหอมของสมุนไพรลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นไปเสียหมด พร้อมกับเริ่มชีวิตใหม่อีกครั้งในฐานะพระสนมลำดับที่สี่ หลีเต๋อเฟยจับกลุ่มผมดำมาทักเป็นเปียพร้อมเอาดอกไม้แซม ท่านไม่ได้เข้าใจผิดหรอก ตอนนี้อยู่ในห้องสรงถึงสี่พระนาง นั้นก็คือฮองเฮา หยางกุ้ยเฟย หลีเต๋อเฟย และข้า พระนางทั้งสามนั้นเอ็นดูข้ามาก ทั้งเขินทั้งเกรงใจพระนาง ก่อนจะมาถึงพระตำหนักหลวงของฮองเฮาทรงตรัสไว้ว่า "ข้าแต่งตั้งเจ้านั้น เพื่อจะรักษาเจ้าไว้ ไม่อยากให้โดนกลั่นแกล้ง ด้วยความเอ็นดูจึงตั้งตำแหน่งให้ เจ้านั้นมีอำนาจมากขึ้น คนลวนแต่จะเกรงกลัว ส่วนการถวายงานฮองเต้นั้น ไม่จำเป็นแล้ว เพราะฮองเต้ทรงมีอายุมาก จึงไม่อยากใช้ร่างกายเรื่องนี้ เจ้ามีหน้าที่แต่งกวีถวายฝ่าบาทให้พระองค์ทรงสำราญ ด้วยเหตุนี้ จึงได้ตอนรับอย่างยิ่งใหญต่างจากไฉเหรินคนอื่น" ฮองเฮาและหยางกุ้ยเฟยต่างมีเรื่องเล่ามากมายมาเล่าให้สนุกสนานในห้องสรง ส่วนหลี่เต๋อเฟยพระนางทรงสนใจในตัวข้าเหลือเกินจับข้าประดับนู้นนี้ ประหนึ่งว่าเป็นตุ๊กตาเลยเชียว
"โจ่วจิงชวู่ ทำไมเจ้าจึงมีกลิ่นหอมติดตัว กลิ่นสมุนไพรต่างจากที่อาบในนี้นัก" หลีเต๋อเฟยจับผมข้ามาดม
"บ้านหม่อมชั้นขายสมุนไพร่ เครื่องหอม จึงมีดอกไม้จากแดนอื่นมากมาย ต่างจากในวังหลวงที่ วังหลวงจะนำดอกไม้มาจากที่แห่งเดียวมั้งเจ้าคะ" ตัวเล็กก้มหน้ารินน้ำชาเตรียมไว้ให้หลีเต๋อเฟยจิบ
"จริงหรือ กลิ่นเป็นยังไงหรือ" ฮองเฮาและหยางกุ้ยเฟยเดินจากฝั่งตรงข้ามมาซ้อนหลัง ดมกลิ่นของผมตัวเลิกใบหน้าแดงปรั่ง
"เจ้ามีกลิ่นนม ประสมกับดอกท้อจึงหอมแตกต่าง แถมยังหอมปนหวานของน้ำผึ้ง" หยางกุ้ยเฟยกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"ในวังหลวงปลูกต้นดอกท้อในทางทิศใต้ แต่ไม่ค่อยมีใครนำมาใช้เป็นเครื่องหอม เพียงแต่ปลูกประดับไว้เท่านั้น" ฮองเฮาพูดพร้อมกับยกน้าชาขึ้นมาจิบ
"ข้าว่าให้นางกำนัล นำดอกท้อมาให้พวกเราสรงน้ำทุกวันดีหรือไม่เจ้าคะ" หลีเต๋อเฟยพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
เสียงหัวเราะคิกคักดังทั่วตำหนัก ทำให้นางกำนัลด้านนอกต่างหัวเราะตามๆกัน ในพระราชวังก็ไม่ใช่ทุกรัชกาลหรอกที่พระนางต่างเกลียดกันไปเสียทุกคน แค่สามพระนางนี้ แสดงให้เห็นแล้วว่าสามารถเป็นเพื่อนกันได้อย่างสนุกสนาน เนื่องจากฮองเต้นั้นมีเพียงฮองเฮาเพียงคนเดียว คนอื่นๆต่างได้ถูกการยอมรับจากฮองเฮาทั้งสิ้น ที่ได้ตำแหน่ง เว้นเสียแค่พระสนมอู๋ ที่ฮองเต้ทรงแต่งตั้งให้เองเพราะเป็นลูกสาวของเสนาคนสนิท
ห้องเสวยพระตำหนักหงส์คู่มังกรของฮองเฮา
โต๊ะเสวยเรียงเป็นแถว เพื่อจะเฉลิมฉลองต้อนรับพระสนมอย่างเป็นทางการ ร่างเล็กแต่งตัวด้วยชุดผ้าไหมสีชมพูลายดอกท้อสีชมพูโอรสชุดนี้ฮองเฮาเป็นคนจัดแต่งให้เพราะเห็นว่าข้ามีกลิ่นเหมือนดอกท้อ มวยผมดูจัดแต่งด้วยฝีมือหลีเต๋อเฟย เครื่องประดับถูกเอ็นดูด้วยของหยางกุ้ยเฟย วันนี้ช่างเป็นวันหน้าจดจำเสียยิ่งนัก มีความสุขเหลือเกิน ใบหน้ายิ้มแย้มแผ่กระจ่ายความสดใสของพระนางทั้งสี่ แต่กลับมาถูกสายตาสองคู่แสนดำอํามหิตแอบจับจ้องอยู่ด้วยความริษยา
"พวกเจ้าไปนั่งประจำที่เถอะ" ฮองเฮากล่าว
"เพคะ" พระสนมทั้งสามรับคำสั่ง ไปนั่งเรียงตามตำแหน่งในแนวเดียวกัน อีกฝั่งตรงข้ามจะเป็นองค์รัชทายาทและเสนาบดีคนสนิท
เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆด้านข้าง หญิงงามรำตามเพลง สวยงามเพลินเสียจริง เหล้าจอกเล็กถูกริน ร่างเล็กพลางจิบ ความร้อนลากผ่านลำคอ ทำให้ร่างเล็กสำลักเบาๆ จนทุกคนต่างกลั่นขำไม่ได้ กับท่าทีน่ารักๆ
"องค์รัชทายาทเสด็จแล้วว"
----------------------------
คนในห้องต่างพากันลุกขึ้นรวมทั้งจิงชวู่ เพื่อให้เกียรติคนมาร่วมใหม่
"ขอคาระวะท่านแม่ และพระสนมทั้งสี่" ร่างสูงโค้งตัวลงคาระวะ แล้วหันมามองคนเล็กด้านข้าง ที่แก้มนั้นแดง พรางไอเบาๆ ร่างเล็กค่อยๆเงยหน้ามองอย่างชั่งใจ คิ้วเรียวขมวด นั้น..... คนปากร้ายใจดีนี่ เป็นถึงองค์รัชทายาทเชียวหรือ ? ทุกคนต่างกันนั่ง เหลือเพียงจิงชวู่กับองค์รัชทายาทที่ต่างมองกันตาไม่กระพริบ ในตาของคนตัวสูงแฝงด้วยความเศร้า เงียบกันเสียนาน ทั้งสองคนอยู่ในสายตาของฮองเฮาพระนางยกยิ้มเบาๆ ข้าคิดไม่ผิดเสียด้วย
"ขอคาระวะโจ่วเสียนเฟย ข้ายินดีกับพระนางด้วย" คนตัวเล็กก้มโน้มตัวให้ความเคารพแก่ร่างสูง
"เออ...ขอบพระทัยองค์รัชทายาทนั้นด้วย" พระนางผ่ายมือไปที่แท่นข้างฮองเฮา องค์รัชทายาท หันหน้าจากอีกคนเดินไปที่แท่นเครื่องเสวยประจำตำแหน่ง ร่างเล็กก็นั่งประจำที่ รินเหล้าใส่จอกพรางยกดื่มอย่างระมัดระวังกว่าเดิม สายตาคมที่มองพระนางในทุกๆอริยาบถ แก้มแดงตามความร้อนของเหล้า ร่างสูงถอนสายตาหันมารินหล้าให้ตนเอง ยกดื่มรวดเดียว จนคนเป็นแม่ร้องตกใจ
ทำไมนางถึงได้นิ่งเฉยต่อข้า ทำไมข้าถึงปวดใจ
"เป็นการเฉลิมฉลองเล็กๆในตำหนักข้า เพื่อที่จะจัดวางขุนนางให้กับโจ่วเสียนเฟย" ยิ้มหวานราวกับน้ำผึ้งเดือนห้าของฮองเฮาส่งมา ร่างเล็กพันยิ้มตอบ
"ขอบพระทัยฮองเฮาเพคะ" เสียงใสแจ๋วนั้นตอบ
"เหตุชะไหนจึงไม่เรียกหม่อมชั้นด้วยล่ะเพค่ะ" อู๋ซูเฟยก้าวขาเข้ามา ปากสีแดงดั่งดอกเหมยกล่าว ใบหน้าเรียบเฉยทั้งฮองเฮาและอู๋ซูเฟย
"ต้องขอโทษน้องด้วย นึกว่าน้องไม่อยากมาร่วม จึงมิกล้าที่จะชวน" รอยยิ้มร้ายกระตุกไว้ที่มุมปาก
"แหม่ ท่านพี่ก็ แสดงความยินดีกับเสียนเฟยเชียวนะท่านพี่" เสียงที่ผ่านรอดไรฟัน ฮองเฮาเห็นท่าไม่ดีจึงส่งสายตาให้องค์รัชทายาทพาคนตัวเล็กออกไปที่พักพระตำหนักประจำตำแหน่งที่ถูกมอบให้ ออกจากพระตำหนักหงส์คู่มังกรนั้นไปเสีย เพื่อจะไม่ได้ระคายความกังวน
มือใหญ่จับมือคนเล็กให้ กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ออกจากตำหนัก พร้อมขณะนางกำนัลและขันที
"ทำไมให้นางออกไปล่ะเพคะ ฮองเฮา ท่านรังเกียจหม่อมชั้นนั้นหรือ" สายตาฉายความโกรธ
"ข้าเปล่ารังเกียจท่าน แต่หากอย่าได้มายุ่งกับเสียนเฟยนั้นจะดีมาก" หยางกุ้ยเฟยกล่าว
"ท่านมาแบบ ไม่ได้รับคำเชิญนะเพคะ" หลี่เต๋อเฟยกล่าวย้ำ
"หึ.... ไม่ได้รังเกียจ แต่ชะไหนกับไม่เชิญชวน" นางยกยิ้ม เสียงกักกลั่นอารมณ์โกรธ
"ก็ข้า... รู็ว่าเจ้าจะต้องไม่มาร่วม ต่างหาก" รอยยิ้มยียวนของฮองเฮา ทำให้อู๋ซูเฟยกำมือ จิกเล็บเข้ากับเนื้อ เพื่อกักความโกรธ
"งานคานี้ ก็จบลงเสียแล้วเจ้ากลับไปเถอะ!" มือเรียวพัดไล่ส่ง
"ได้...เพคะ หม่อมชั้นจะกลับ" รอยยิ้มชั่วร้าย พลางคิดว่าจะต้องทำอะไร ก่อนขาจะก้าวออก อู๋ซูเฟย เจ้าต้องกำจัดพระนางทั้งหมดเสีย ทำให้นางตายอย่างช้าๆ ให้พระนางเจ็บใจที่กล้าหยาบกับข้า!!!
Talk:
น้องกับองค์รัชทายาทจะรู้จักกันแบบเป็นทางการแล้ววว อย่าเข้าใจผิดกันเลยเนอะๆ อย่าทำร้ายจิตใจน้อง
-2
องค์รัชทายาท เจ็บปวดกับรักครั้งแรก น้องและองค์รัชทายาท ต้องพบเจอกับอะไรรรร????????
คนอ่านไรท์หายยย อึ่กกหืออออ ลืมกันแล้วหรืออเจ้าหญิงของไรท์
อัพสั้นๆนะคะ เนื่องจากไม่ค่อยว่าง ตอนแรกเหมือนจะว่างแล้ว แต่ก็ไม่ว่าง(?)
ฝากติดตามต่อๆไปนะคะ ติชมได้
#เม้นไว้ให้กำลังใจด้วยนะ
#เม้นถามได้นะถ้าไม่เข้าใจอันไหน ไรท์จะเม้นตอบอิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น