พระสนมโจ่วจิงชวู่ BaekDo

ลำดับตอนที่ #3 : นกน้อยช่างยั่ว 100%

   

  CR.SQW

           

#นกน้อยช่างยั่ว

ยังไม่ตรวจคำผิด

               ศาลาริมน้ำกลิ่นหอมดอกไม้ที่ปลูกประดับไว้ลอยมาจมูกอ่อนๆ สายลมเย็นพัดมาเเป็นระยะทำให้ผ่อนคลาย มือใหญ่เปิดอ่านบทกวี่หน้าที่กษัตริย์ เรียนที่จะปกครองเมืองในภายหน้า นั้นคือหน้าที่ที่ต้องทำ ละสายตาจากหนังสือ เงยหน้ามองก็เห็นขบวนไฉเหรินเข้าใหม่ต่อแถวกันยาวหลายแนว ตาคมเฉียดมองคนตัวเล็กหน้าตาหวานตากลมนั้น ใช่...เขาจำได้ดี แม่นกน้อย... ฉายาที่ตั้งให้คนตัวเล็กว่านกน้อย ก็เพราะแววตาที่ฉายความขี้กลัวปนเศร้านั้นยังไงล่ะ เหมือนกับลูกนกหัดกางปีก แต่เดี๋ยวชุดนางขาดลุ้ย แวกหลังกว้าง ทำให้เห็นผิวขาวๆนั้น ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ขุนนางที่เดินผ่านไปหันขวับกลับมามองแผ่นหลังเล็ก หน้าแดงรื่น หึ... นี่เจ้าชอบเป็นจุดเด่นหรือไง แต่ชุดที่ขาดขนาดนี้คงไม่ได้ทำเองเป็นแน่ ลุกขึ้นเดินตามอย่างห่างๆ มือเรียวค่อยๆถอดเสื้อคลุมด้านนอก เสื้อนี่เป็นเสื้อที่ท่านพ่อทำให้เป็นพิเศษ ดูผ่านๆคนจะไม่เห็นความละเอียด ผ้าไหมสีดำปักดิ้นสีดำลายมงกรล้อมพระอาทิตย์ บงบอกที่ความเป็นผู้ที่มีเชื่อพระวงศ์ ขุนนางที่ผ่านมาจะเอ่ยคำคำนับ ข้าเองยกมือห้ามแทบจะไม่ทัน 'เดี๋ยวนกตื่น' เดินเอาเสื้อไปคลุมตัวให้คนตัวเล็ก  ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้ามอง ตาโตๆเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก จ้องมองข้าปานตกใจหนักหนา  ทำไม?   ข้าไม่แก่เท่าพวกขุนนางหรือจึงตกใจขนาดนี้  แล้วทำไมข้าต้องรู้สึกโกรธด้วยล่ะเนี้ย

 "ขะ...."  ก่อนคนตัวเล็กจะพูด ก็ก้มหน้า ไปกระซิบเบาๆว่า

          "เก็บไว้ยั่วสวาทฮองเต้เถอะเจ้านกน้อย หยุดยั่วขุนนางได้แล้ว เจ้าจะไปไหนลำบากนะ" 

 ก่อนจะหัวเราะในลำคอ  แล้วตบไหล่เล็กเบาๆ ยิ้มมุมปากแล้วหันหลังเดินหนี คงแสบไม่ใช่น้อยระบายยิ้มออกมาหน่อยๆ ทำไมข้ารู้สึกดี ร่างสูงเดินกลับมาอ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ กลิ่นของคนตัวเล็กกลับติดจมูกจนกลิ่นดอกไม้ที่นี้ดับไปเลย.....ข้าขอคิด  "เจ้ายั่วข้าด้วยรึเปล่านะ"  ยิ้มเล็กๆ

"ฝ่าบาท ในหนังสือ มีสาวงามรึเปล่าพะยะค่ะ"  ร่างสูงหุบยิ้ม หันกลับไปมองคนที่มาก็ขัดความสุขเสียเลย 

"เฉิน... เจ้าก็ลองอ่านดูสิ ในนี้บรรยายถึงสาวงามที่ข้านั้นชื่นชอบ"  ปิดหนังสือเล่มใหญ่ ยื่นให้ขันทีคนสนิท

"จริงหรือพะยะค่ะ"  ขันทียิ้มร่า รับเอาหนังสือมาเปิดก้มอ่านอย่างตั้งใจ คนที่เป็นเจ้านายค่อยๆเดินหนี เจ้าเฉินเป็นขันทีที่น่าแกล้ง เพราะความใสซือ ขำเบาๆให้กับอีกคนแล้ว ปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่ข้างริมสระบัว มือเรียวหยิบขลุ่ยมาเป่าเป็นเพลง สื่อรัก เสียงเพลงไม่ดูหดหู่เหมือนแต่ก่อน จนขันที ที่อ่านหาสาวงามที่องค์ชายชื่นชอบยังตกใจ พระองค์ทรงมีความรักหรือ? ใครกัน... นางในหนังสือนี่รึเปล่า เฉินสงสัย ได้แต่ก้มหน้าอ่านหาหญิงสาวที่พระองค์สนใจ แต่รู้ไม่ว่าที่อ่านนั้นคือหน้าที่กษัตริย์ หูของขันทีคนสนิทพลันฟังเพลงที่พระองค์เป่าบรรเลง มีความสุขดีจริง

------------------------------------------------------------------------------------

               ศาลาหลวงด้านหลังเป็นสวนไม้ต้นใหญ่ทั้งต้นผลไม้และไม้ประดับ ดอกไม้ต้นเล็กใหญ่ส่งกลิ่นหอมลอยปลิ่วตามลม 

4 หญิงงามในศาลาหลวง พระราชวังต้องห้าม เครื่องทองทั้งตัวของฮองเฮาผ้าไหมสีแดงเลือดนกปักดิ้นทองลายหงส์ประสมด้วยดอกโบตั๋น เครื่องประดับพระนางทั้งสี่สวยงามจนไฉเหรินใหม่มองตาค้างก่อนจะก้มลงถวายความเคารพ ก่อนหัวจะขาด สวยงามจนต้องตะลึงแม้นั่งอยู่ด้านหลังสุด

ซื่อฟูเหริน (四夫人) "สี่พระสนม" ขั้น 1 ชั้นเอก มีทั้งหมด 4 ตำแหน่ง โดยกำหนดตำแหน่งละ 1 คน คือ

 กุ้ยเฟย (貴妃)

 ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 1 

ซูเฟย (淑妃)

ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 2

เต๋อเฟย (德妃) 

ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 3

เสียนเฟย (賢妃)

ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 4 

     ในรัชกาลนี้ตำแหน่งเสียนเฟย ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 4 ยังว่าง เป็นตำแหน่งที่หลายคนในที่นี้ปรารถนา เกิดการแย่งชิ่งกัน มากมายในกลุ่มไฉเหรินตำแหน่งด้อย 

"หน้าที่ตอนนี้ คือการเลือกไฉเหรินเข้ารับใช้องค์ฮองเต้"  ฮองเฮากล่าว เสียงหวานอ่อนโยน 

"เลือกคนที่มีเมตตาเหมือนน้องๆด้วยก็คงจะดี เลือกผู้ที่มีความสามารถทุกด้านด้วยนั้นยิ่งดี"    พระนางกล่าวอีกครั้งพร้อมหันหน้าไปมองพระสนมทั้งสาม

"แต่ถ้าหากเลือกผิดเอาคนร้ายกาจ ใช้อำนาจในทางที่ผิด สร้างความเดือดร้อนนั้นย้ำแย่"    รอยยิ้มแฝงของอู๋ซูเฟยตอบกลับฮองเฮา

ศึกพระนางนั้นแม้จะมีตำแหน่งสูงแล้ว ก็ยังมีคนอยากล่มแล้วเข้าไปแทน เพื่อเสริมรากพื้นฐานของตน

"ไฉเหรินคนใดมีความสามารถมากพอ ก็จะได้เลื่อนขึ้นไปในตำแหน่งที่สูง ห่างแต่พึงวาสนานั้นด้วยเช่นกัน"    สายตาคมเสียดของฮองเฮาไปเห็นหญิงงามหน้าตาน่ารัก ตากลมโตรับกับจมูกโด่งพอดีสวย ปากสีชมพูหวาน ชุดด้านในสีชมพู เสื้อคลุมด้านนอกสีดำ เสื้อนั้นคุ้นๆนะ เหมือนขององค์รัชทายาทของข้าเลยที่เดียว ฮองเฮาเสด็จลงจากที่ประทับ ก้าวลงมาหาคนตัวเล็กที่อยู่ด้านหลังสุดของแถวหญิงงาม

"ไฉเหรินผู้นี้มีนามว่าอะไรหรือ"      พร้อมจับที่เสื้อคลุม ปักดิ้นด้ายดำลายมังกรเช่นนี้ ไม่ผิดเป็นแน่ ลูกข้าสนใจนางหรือ?

"หม่อมชั้นโจ่วจิงชวู่ถวายบังคมฮองเฮา"        คนตัวเล็กเปร่งเสียงหวานพร้อมกับก้มหน้าคำนับ 

"เจ้าใช่หญิงงามนักกวีหรือไม่"    พระนางมองคนตัวเล็กอย่างถี่ถ้วน

"ไม่ใช่เพียงแต่เป็นหญิงงามบ้านนอกเท่านั้น แต่ยังเป็นลูกสาวพ่อค้าบ้านนอกอีกด้วย"   คนร่างเล็กยังไม่เอ่ยตอบ เสียงของอู๋ซูเฟยตอบกลับแทนพร้อมกับหัวเราะเบาๆกับคนที่ฮองเฮานั้นสนใจ  น้ำตาคลอหน่วงอีกครา พร้อมเม้มปากไว้แน่น

"นางไม่ใช่แค่ลูกสาวพ่อค้า แต่เป็นถึงลูกอดีตเสนาบดีกลมการคลัง มีแม่เป็นถึงพระยาทพระราชปนัดดาฮองเต้องค์ก่อน"    หยางกุ้ยเฟยที่ทนฟังอยู่นานกับการต่อปากต่อคำของอู๋ซูเฟย อู๋ซูเฟยทำหน้าขัดใจเล็กน้อย พร้อมกับไฉเหรินใหม่ที่ชื่อซุนไฉเหรินคนที่ชอบแกล้งโจ่วจิงชวู่ เพราะมีอู๋ซูเฟยค่อยให้การสนับสนุนเพื่อที่จะได้เข้าเฝ้าฮองเต้

"ทำไมจึงใส่เสื้อคลุมนี้เล่า"   ฮองเฮาลูบผมนุม พร้อมหยางกุ้ยเฟยและหลีเต๋อเฟยลงมาให้ความสนใจกับจิงชวู่เพียงคนเดียว

"เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเสื้อผ้าจึงขาดลุ้ยเช่นนี้"    หลีเต๋อเฟยประคองแขนคนตัวเล็ก

"เออ..."         ตากลมมองไปที่ซุนไฉเหริน ส่งสายตาเขียว เพียงถ้าหากบอกไปเขาได้ตายเป็นแน่  มือสวยของฮองเฮาค่อยๆถอดเสื้อคลุมด้านนอกออก เผยให้เห็นชุดที่ถูกฉีกกว้างให้เห็นทั้งแผ่นหลัง ฮองเฮามองไปยังซุนไฉเหรินตามสายตาของจิงชวู่เห็นสายตาเสียดด่าทางสายตา

"ซุนไฉเหริน"       เสียงของฮองเฮาเรียก ทำให้ทุกคนมองไปที่ซุนไฉเหริน

"หม่อมชั้นไม่ใช่คนทำนะเพคะ"  ตอบเสียงใส แล้วหันกลับมาทำตาขวางให้จิงชวู ทำให้คนตัวเล็กหน้าก้มชิดอก 

"งั้นเหรอ..."    ข้าไม่ได้โง่นะจึงดูไม่ออกว่าอะไรจริงหรือเท็จ

"เอาซุนไฉเหริน ไปทำโทษ จนกว่าจะยอมรับความจริง พร้อมสืบด้วยว่าใครเป็นคนสมรู้ร่วมคิด หากใครยอมรับ จะไม่ได้รับโทษ"   เสียงทรงคำอาจประกาศลั่น ขันทีลากตัวซุนไฉเหรินออกจากศาลานี้  เสียงไฉเหรินซุนเรียกหาอู๋ซูเฟย เพื่อขอความช่วยเหลือจากคนเป็นป้า มือสวยของฮองเฮาลูบผมของจิงชวู่เบาๆอย่างเอ็นดู เด็กคนนี้ช่างน่าเอ็นดูสมกับผู้มีเชื้อพระวงศ์  ไฉเหรินคนที่ร่วมมือกับซุนไฉเหริน ต่างมาขอโทษพร้อมรับสารภาพผิด ฮองเฮากล่าวตักเตือนและห้ามทำเช่นนี้อีกมิฉะนั้นโดนรัดคอ

"จิงชวู่ เสื้อคลุมนี้ เจ้าได้มาจากไหนหรือ"   ฮองเฮากล่าวถาม

"ตอนที่ต่อแถวมาเข้าเฝ้าพระองค์ ทรงมีผู้ชายคนหนึ่งมอบให้ไว้คลุมตัวเพคะ"   รูปร่างหน้าตาสง่างาม แต่ปากเสียเจ้าค่ะ แต่ข้าเก็บไว้ในใจจะดีกว่า

ฮองเฮายิ้มกว้าง แล้วยื่นชุดใหม่พร้อมกับเครื่องประดับในพระองค์ให้ ผ้าไหมชั้นดีถ้าเป็นแค่ไฉเหริน คงไม่ได้ใส่เป็นแน่ พระองค์ทรงมีเมตตายิ่งหนัก

"พระองค์ทรงมีเมตตายิ่งหนัก ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี "  ตัวเล็กก้มคำนับ 

"ประกาศไว้เสียตรงนี้ ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเป็นเสียนเฟย ตำแหน่งพระสนมลำดับที่ 4 ในองค์ฮองเต้องค์ปัจจุบัน" 

------------------------------------------------------

Talk: 

         ทำไมตั้งตั้งให้เป็นเสียนเฟยล่ะเจ้าค่ะ ทำไมไม่ให้เป็นพระชายาขององค์รัชทายาท  งึ่กๆๆๆ

ต่อแบบจบตอนเลยเพราะเมือวานลืมเอาลง555

วันนี้สงกรานต์วันสุดท้าย เป็นยังไงกันบ้างสนุกกันมั้ยยย

ไรท์นอนอยู่บ้านทั้งวันเลย

#เม้นไว้ให้กำลังใจด้วยนะ

#เม้นถามได้นะถ้าไม่เข้าใจอันไหน ไรท์จะเม้นตอบอิอิ