คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Intro :: บทนำ
~~Intro~~
****************************
ตึก SM Town โซล
ค่ายเพลง SM Entertainment เป็นบริษัทตัวแทนและผลิตผลงานเพลงอุตสาหกรรมดนตรีของประเทศเกาหลีใต้ และเป็นสถานที่ที่รวมเหล่านักร้อง (หน้าตาดี) มากมายรวมตัวกันทั้งนักร้องหน้าเก่าและใหม่ เช่น Trex , Boa, Kangta, The Grace, Black Beat, TVXQ, Super Junior และนักร้องน้องใหม่ที่มาแรงไม่แพ้รุ่นพี่อย่างวง SHINee
ในตอนนี้ทาง SM ก็ได้จัดโปรเจคใหม่ขึ้นมานั้นก็คือ Asain Lovely หรือ
“Asain Lovely ??” อีทึก ยุนโฮและอนยูต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันเมื่อได้ฟังสิ่งที่ท่านประธานอี ซูมานได้พูดจบ ทั้งสามคนเปิดตากว้าง. . .ซึ่งคำตอบก็มีเพียงการพยักหน้าเบาๆเท่านั้น
“พวกผมพูดภาษาไทยได้ไม่เท่าไรเองนะครับ” ยุนโฮพูดหน้าเหวอ “แล้วน้องๆวงชายนี่ก็ใช่ว่าจะพูดภาษาไทยได้คล่องนะครับ”
“ใช่ครับ” อีทึกเสริมทัพโดยที่ลีดเดอร์วง SHINee อย่างอนยูยังไม่ได้เสนอความคิดเห็นอะไรแม้แต่น้อย
“ใครว่าจะให้พวกนายไปร้องเลยล่ะ โปรเจคนี้ฉันจะทำในสิ้นปีนี้ต่างหาก และภายในสิ้นปีนี้พวกนายทั้ง 3 วงต้องไปเรียนภาษาไทยกับหลานของคนขับรถของฉัน. . .”
คำสั่งถูกพูดออกมาทำเอาลีดเดอร์ของทำสามวงทำหน้าไม่ถูก. . .ทำไมต้องเป็นหลานของคนขับรถด้วยล่ะครับ. . . คำถามที่อยากได้แต่คำตอบแต่กลับไม่มีใครกล้าถามกัน. . .
“อ้อ วันที่ 7 กุมภาพันธ์ที่พวกนายต้องไปคอนเสิร์ตพวกนายทั้ง 3 วงไม่ต้องกลับมาเพราะตั้งแต่วันนั้นพวกนายทั้งหมดต้องไปอยู่ที่ที่พักที่ฉันจัดให้ ตกลงแล้วใช่มั๊ย เอาล่ะออกไปได้แล้วไปๆๆ”
มัดมือชกกันเรียบร้อยก็ไล่ออกจากห้องอย่างไม่ใยดี ทั้งสามเดินคอตกออกมาก็ต้องเผชิญหน้ากับเหล่าสมาชิกของวงที่ยืนรอตาเป็นประกายกันอยู่
“มีอะไรรึเปล่าครับฮยอง. . .ทำหน้าเครียดเลย” แทมินเดินมาถามอนยูที่ทำหน้าเศร้ากับชีวิต แต่คำตอบกลับเป็นเพียง. . .
“เฮ้อ!~” เสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนเท่านั้น
“หลังจากคอนเสิร์ต SM จบพวกเราจะกลับเกาหลีไม่ได้นะ” อีทึกพูดเสียงอ่อยและเบาเหมือนกับจะกระซิบกับตัวเองแต่สมาชิกของวงทุกๆวงกลับหูดีได้ยินกันอย่างแจ่มแจ้ง
“ห๊า!!!!!!~~~” พร้อมใจกับอุทานลั่นตึก SM
“ฟังก่อนๆ ที่พี่อีทึกพูดน่ะหมายถึงเราจะกลับเกาหลีไม่ได้จนกว่าจะสิ้นปีนี้น่ะ เฮ้อ!~~~~~~~~~” ยุนโฮปรามเสียงเบาแล้วถอนหายใจยาวๆครั้งหนึ่ง “คือพวกเราต้องอยู่เพื่อเรียนภาษาไทย. . .”
“เรียนทำไมครับ” ชางมินถามสวนขึ้นมาอย่างเร็ว
“ก็กำลังจะพูดนี่ไง” ยุนโฮตอบเสียงเรียบ “พวกเราต้องทำโปรเจคขอบคุณแฟนเพลงไทยโดยการร้องเพลงแปลที่มาจากอัลบั้มของเราเป็นภาษาไทย พวกเราเลยต้องไปเรียนภาษาไทยให้คล่องภายในปีนี้น่ะสิ”
“ห๊า~~~~~~” พร้อมใจกับอุทานลั่นตึก SM อีกรอบแบบไม่ต้องนัดหมาย
“แล้วเราจะไปเรียนกับใครล่ะครับ ให้ลุงอึนชงสอนให้ก็ได้นี่” จงฮยอนถามพลางทำตาปริบๆ
“ก็เราต้องไปเรียนกับหลานของลุงอึนชงนั่นแหละ” อีทึกบอกเสียงอ่อน อ่าๆๆ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ยยยยย
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ หลานของลุงต้องสอนภาษาไทยให้พวกคุณได้แน่” เสียงแหบพร่าของคนที่เพิ่งถูกพูดถึงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังทำเอาหนุ่มๆทั้งหมดสะดุ้งโหยงจนตัวโยนแล้วหันมามองลุงอึนชงอย่างรวดเร็ว “แต่ว่าถ้าเรียนกันไม่ไหวจริงๆเดี๋ยวลุงจะช่วยสอนด้วยนะครับ”
“อ่า ขอบคุณครับลุง” ฮันเกิงโค้งเล็กน้อย “แต่ผมว่าผมคงไม่รอดแน่ๆ ขนาดภาษาเกาหลีผมยังไม่ได้เท่าไรเลยแล้วต้องมาเรียนภาษาไทยอีก. . .อ่า ภาษาได้ตีกันในหัวผมแน่ๆเลย”
ลุงอึนชง หรือ ลุงเมต คนขับรถของประธานอี ซูมานที่เป็นคนไทยแต่มาทำงานที่เกาหลีแล้วมาสมัครเป็นคนขับรถให้ประธานอี ซูมานมาได้เกือบ 6 ปีแล้วเขาเป็นที่รู้จักของทุกคนเพราะความใจดีและเป็นมิตรทำให้ทุกคนในตึก SM เป็นมิตรกับเขา และเขาก็ชอบมาพูดคุยกับนักร้องในค่ายทุกครั้งถ้าเขามา และพูดให้กำลังใจเวลาที่นักร้องในค่ายต้องไปเปิดคอนเสิร์ตเพื่อให้นักร้องทุกคนทำได้ดีที่สุด. . .
“ฮ่าๆๆ หลานของลุงก็พูดแบบนั้นตอนเริ่มเรียนภาษาอื่นนอกจากไทยกับอังกฤษนะ” และนอกจากเป็นมิตรแล้วเขาก็ยังชอบพูดเรื่องหลานๆของเขาให้ฟังด้วย “หลานคนโตของลุงตอนนี้กำลังเรียนภาษาฝรั่งเศสอยู่”
“เรียนไปทำไมกันล่ะครับ” ฮีซอลเลิกคิ้วสูง “ภาษาฝรั่งเศส. . .??”
“ฮ่าๆๆ หลานของลุงอยากเป็นไกด์น่ะ อืม เห็นบ่นว่าจะมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่เกาหลีซะด้วยสิ” ลุงอึนชงอมยิ้มเล็กน้อย
“แสดงว่าภาษาเกาหลีของหลานลุงเก่งมากเลยสินะครับ” จุนซูตาเป็นประกายวาววับ ถ้าภาษาเกาหลีแข็งเขาก็ไม่ต้องห่วงว่าจะคุยกันไม่รู้เรื่องซะแล้ว *-*
“ฮ่าๆๆ” ลุงอึนชงหัวเราะเสียงดังลั่น “ไม่ได้เรื่องเลยต่างหาก เพิ่มเริ่มเรียนด้วยซ้ำไป”
คำตอบทำเอาใบหน้าที่แต้มรอยยิ้มของจุนซูหุบลงอย่างรวดเร็ว . . .ลำบากซะแล้วสิเรา - -^. . .
“ไม่ต้องห่วงๆ ถ้าไม่เข้าใจที่หลานลุงสอนก็มาถามลุงได้ ลุงจะอยู่กับพวกคุณจนกว่าจะกลับเกาหลี” คำพูดของลุงอึนชงทำให้ทั้งหมดใจชื้นขึ้นมาบ้านแต่ก็เป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น “อ้อ หลังจากคอนเสิร์ตจบลงพวกคุณอาจจะไม่สามารถออกไปไหนได้เลยนอกจากที่พักนะครับ เพราะว่าจะทำให้เกิดเรื่องแล้วอีกอย่างโปรเจคนี้ท่านประธานปิดนักข่าวไว้ เพราะฉะนั้นถ้าหากออกไปเดินที่ไหนโดยไม่ปลอมตัวล่ะก็ได้เป็นข่าวแน่นอน”
“อ่า ครับๆ” ซีวอนพยักหน้ารับเบาๆ
“งั้นลุงขอตัวไปโทรบอกหลานลุงก่อนนะครับ คงดีใจกันแน่ๆเลย” พูดจบก็เดินจากไปทิ้งไว้ให้หนุ่มๆทั้ง 23 คนยืนมองตามหลังตาปริบๆเพียงอย่างเดียว
“ดีใจ. . .อ่า ยิ่งสอนไม่รู้เรื่องแน่ๆเลย T^T” อีทึกกุมขมับตัวเองทันที ง้า~~ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะเนี้ยยยยย TT____TT
กรุงเทพฯ ประเทศไทย
~You are my everything nothing you love won’t bring My life. . .~
เสียงเพลง My Everything ดังลั่นไปทั่วบ้านแต่ดูท่าว่าเจ้าของมือถือนั้นจะไม่ออกจากห้องนอนมารับเลยแม้แต่น้อยทำให้คนที่ได้ยินเสียงมือถือคนอื่นต้องมาดูแทน
“เจ๊!!! จะขลุกตัวอยู่แต่ในห้องอีกนานมั๊ย” เสียงใสตะโกนเรียกพี่สาวซึ่งเป็นเจ้าของมือถือที่ส่งเสียงดังรบกวนคนในบ้านอยู่ตอนนี้ด้วยอารมณ์คุกกรุ่น “ตื่นรึยังเนี้ย!!!!!??”
“มิว ทำไมวันนี้พี่วิวเอาแต่คลุกอยู่แต่ในห้องล่ะ” เด็กสาวน่าตาแบ๊วธรรมชาติเดินเข้ามาหาคนที่ตัวเล็กกว่าแล้วแหงนหน้าขึ้นไปมองห้องของเจ้าของโทรศัพท์มือถือที่ยังดังอยู่ “รับไปเลยเถอะ”
“เอามานี่ พี่จัดการเอง” เสียงทุ้มห้าวของผู้ชายคนเดียวในบ้านดังขึ้นก่อนที่โทรศัพท์ในมือของน้องคนเล็กในบ้านจะถูกคว้าไปอย่างรวดเร็ว ร่างสูงโปร่งเดินดุ่มๆขึ้นไปชั้นสองก่อนจะลงมือทุบประตูห้องของเจ้าของโทรศัพท์มือถืออย่างดัง “ไอ้วิว ออกมารับโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้น้องบ้า หลับอยู่รึไงเนี้ย อย่าให้พี่ต้องพังประตูเข้าไปนะ”
แอดดด~~
ประตูห้องถูดเปิดออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เจ้าของห้องจะโผล่หัวออกมาพร้อมกับทรงผมที่ยุ่งเหยิง ชี้โด่ชี้เด่เหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอนแต่ผิดตรงที่ว่าชุดที่เจ้าของห้องใส่อยู่นั้นเป็นชุดอยู่บ้านไม่ใช่ชุดนอน วิวเอามือเกาหัวที่กระเซิงของตัวเองเบาๆมองคนที่เคาะด้วยสีหน้าเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
“แกหลับอยู่เรอะ ห๊ะ” ร่างสูงโปร่งยื่นโทรศัพท์มือถือสีดำขลับให้คนที่โผล่หน้าออกมา “มีคนโทรมา เสียงมันออกจะดังลั่นบ้านไม่ได้ยินเรอะ”
“ถ้าได้ยินก็ออกมารับไปแล้วล่ะน่า หาว~~~” เจ้าของเสียงแหบตอบแล้วอ้าปากหาวหวอดๆแล้วรับโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาดู ที่หน้าจอขึ้นสายไม่ได้รับ 2 สายก่อนที่โทรศัพท์มือถือของวิวจะสั่นและแสดงสายเรียกเข้าอีกครั้ง “อ๊ะๆ หวัดดีค่ะๆๆ”
((สวัสดีจ้า วิว)) เสียงคุ้นที่ไม่ต้องโชว์เบอร์ก็จำได้ วิวยิ้มร่าลืมตาที่ปรือๆเหมือนคนกำลังจะหลับโผล่งทันที ((เป็นยังไงบ้างล่ะนี่นั่นน่ะ))
“ลุงเมต!!!!” เสียงแหบๆพยายามจะตะโกนให้ดังแต่ก็ดังได้ไม่เท่าไรเพราะว่าเธอเพิ่งเกิดอาการหวัดลงคอ ชื่อของลุงเมตเรียกให้เด็กสาวทั้งสองคนที่ยืนอยู่ปลายบันไดบ้านชั้นล่างรีบวิ่งขึ้นมาหาพี่ชายและพี่สาวของบ้านทันที “ไม่ต้องถามก็ได้ เมื่อวานซืนลุงก็โทรมานี่ฮะ”
“พี่วิวๆ ลุงเมตโทรมาหรอ จริงอ่ะๆๆ *-*” มิวถามตาเป็นประกาย ถึงแม้ว่าลุงเมตจะโทรมาหาเกือบทุกวันแต่ก็ไม่มีใครเบื่อที่จะคุยกับลุงเมตเลย กลับกันแทบอยากจะคุยโดยไม่วางเลยต่างหาก “หนูคุยด้วยๆ”
“หนูด้วยๆๆๆๆ” วารินลูกพี่ลูกน้องของวิวกับมิวและเป็นน้องสาวของเรย์ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในบ้านกระโดดเหยงๆและพยายามที่จะคว้าโทรศัพท์ของวิว “เปิดลำโพงสิ พี่วิวอ่ะ -*-”
“ก็ได้ๆ” ตอบอย่างปลงๆก่อนจะกดเปิดลำโพงทำให้เสียของลุงเมตได้ยินกันอย่างทั่วถึง
((เปิดลำโพงกันแล้วสินะ))
“ค่า~~~” เสียงใสของมิวและวารินตอบรับอย่างพร้อมเพียง
((ฮ่าๆ วันนี้ลุงจะโทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกเธอหน่อยน่ะ)) ทุกคนที่จับกลุ่มกันเงียบกริบรอฟังสิ่งที่ลุงเมตจะขอความช่วยเหลือ ((วันที่ 7 กุมภาพันธ์ มิว วิว วารินจะไปคอนเสิร์ต SM ใช่มั๊ย ??))
“อ่า ฮะ” ตอบแล้วก็พยักหน้าเบาๆเหมือนกับว่าคนที่ถามนั้นจะเห็น
((อืม ลุงวานหาพาเพื่อนๆมาหลังเวทีตอนคอนเสิร์ตจบด้วยนะ ลุงมีงานให้พวกหนูช่วยน่ะ))
“งานอะไรหรอครับ” เรย์ถามสวนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
((ฮ่าๆๆ เรย์ก็อยากทำอย่างนั้นหรอ)) ลุงเมตแอบแซวเล็กน้อย ((สอนภาษาไทยน่ะ))
“สอนภาษาไทย. . .สอนใครหรอคะ ทำไมต้องไปหลังเวทีตอนคอนจบด้วยล่ะคะ ??” มิวถามพลางเลิกคิ้วสูง อ่า ทำไมต้องไปหลังเวทีด้วยล่ะ ??
((สอนภาษาไทยให้นักร้องวง Super junior TVXQ แล้วก็ SHINee น่ะ))
“ห๊า!!!~~~” เสียงใสสองเสียงและเสียงแหบๆอีกสองเสียงอุทานดังลั่นเรียกให้แม่ของวิวและมิววิ่งออกมาจากห้องครัวเพื่อมาดูว่าทั้งสี่คนเสียงดังอะไรกัน
((ไม่มีใครหาย ไม่ต้องหาหรอก ฮ่าๆๆ วันนี้ลุงฟังเสียงร้อง หา มา 3 รอบแล้วนะ ฮ่าๆๆ)) ลุงเมตหัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน
“อ่า ลุงเมตฮะ ลุง. . .อย่าโกหกกันดิ ถึงลุงจะเป็นคนขับรถให้ท่านประธานอี ซูมานก็เถอะ แต่มาแหลแบบนี้ไม่ดีต่อหัวใจของหลานนะลุงนะ *-* ไม่ดีๆ” เสียงแหบของวิวทำให้ลุงเมตหัวเราะร่าอีกครั้ง “ยังจะมาขำอีกนะลุง”
“ใช่ๆค่ะลุงเมต แล้วท่านประธานอี ซูมานเจ้านายของลุงไม่มีปัญญาไปหาที่เรียนภาษาไทยรึไงคะ??” มิวเสริมทัพเสียงเรียบนิดๆ “ใช่มั๊ยพี่วา”
“จริงอ่ะ จริงหรอคะลุง หนูไม่ได้ฝันใช่มั๊ย แล้วๆๆจะได้สอนวันไหน ตอนไหน เมื่อไร สอนถึงตอนไหนแล้วสอนใครมั๊งอ่ะคะ อ๊ายยย วาจะได้สอนเห็ดน้อยแทมินรึเปล่าคะ อ๊าๆๆๆๆ” ทั้งมิว วิวและเรย์นิ่งเงียบมองเด็กสาวหน้าแบ๊วธรรมชาติที่ตอนนี้แทบกรี๊ดลั่นบ้านหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่ลุงเมตบอกมา
((จริงสิ ลุงไม่โกหกหรอกนะแล้วลุงก็คิดว่าวิวกับมิวตอนนี้ก็กำลังดีใจด้วยใช่มั๊ย อย่าลืมชวนเพื่อนๆของพวกหนูๆล่ะ พวกหนูสามคนจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเพราะต้องสอนภาษาไทยให้นักร้องทั้ง 23 คนน่ะ)) น้ำเสียงของลุงเมตยังคงความสนุกสนานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ((อ้าว แค่นี้นะได้เวลาทำงานของลุงแล้ว อย่าลืมล่ะ อ้อ สอนตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ที่ใกล้จะถึงนี้ จนไปถึงเกือบๆสิ้นปีนี้เลย ฮ่าๆๆ อ๊ะ! ลุงต้องไปแล้วล่ะ ))
“อ่าค่ะๆ สวัสดีค่ะลุง” มิวที่เรียกสติได้เป็นคนแรกตอบรับอย่างรวดเร็วก่อนที่ลุงเมตจะวางหูไป
“มิว. . .คิดว่าตอนนี้พี่กำลังฝันอยู่รึเปล่า” วิวถามน้องสาวเสียงเบา มือหนึ่งก็พยายามที่จะตบหน้าตัวเองเหมือนกับจะพยายามเรียกสติตัวเองอยู่ “เจ็บอ่ะ”
“ไม่ใช่เจ๊คนเดียวหรอกที่คิดว่าตัวเองฝันไปน่ะ” คนเป็นพี่พยักหน้ารับเบาๆแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง “อ๊ะ ไปไหนน่ะเจ๊”
“เข้าห้องน่ะสิ จะไปสูบรูปพี่หมีต่อ เมื่อกี๊สูบเพลินแล้วเผลอหลับคาคอมฯไปน่ะ เหอๆ” ตอบอย่างตรงไปตรงมาแล้วใช้เท้าปิดประตูใส่หน้าคนอีกสามคนที่ยังยืนอยู่ทันทีอย่างไร้เยื่อใย
“สาบานได้มั๊ยไอ้คนที่เดินเข้าห้องไปมันเป็นผู้หญิงจริงๆ กุลสตรีหรือกุลส้นติงกันวะเนี้ย” เรย์หัวเราะในลำคอเบาๆแล้วหันหลังเดินลงไปที่ห้องครับ “คุณน้าคร้าบ~~ ทำอะไรกินอ่าคร้าบ~~~~~”
“ทำไมทำเหมือนกับเมื่อกี๊ไม่เกิดอะไรขึ้นเนี้ย เฮ้อ!~ไปแต่งรูปต่อดีกว่า” มิวถอนใจเฮือกแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไปอย่างเงียบๆแต่ใบหน้านั้นก็ดันเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
“แล้ววาจะทำอะไรล่ะ อ๊าๆๆๆ ไปหาคุณน้าดีกว่า” พูดกับตัวเองจบก็วิ่งฉิวลงไปที่ห้องครัวทันที “คุณน้า~~~ ให้วาช่วยนะค๊า~~~~”
“สอนภาษาไทยให้เหล่าเทพ เหล่าลิง แล้วก็ชายนี่หรอ. . .อ๊ายๆๆๆๆๆๆ จะได้เจอโอป้าจริงๆหรอเนี้ย กรี๊ดดดดดดดดด~~ สวรรค์ทรงโปรด~~~~ ๐>///<๐”
*****************************
Talk :: ทอล์คกันหน่อย
โอเคๆ สนคุงเปิดเรื่องแล้วฮะ (กว่าจะมาลงอินโทรได้นะแก - -*)
ฮ่าๆ ก็สนคุงต้องสอบนี่ฮะเลยออกอาการเครียดมาก
แล้วส่งผลให้สมองส่วนการคิดนิยายมันเกิดตันโดยอัตโนมัติอ่ะ
สนคุงเหลือสอบอีก 1วัน *0* แล้วก็ซ่อมคะแนนสอบย่อยอีกก็เป็นไทยแล้ว
อาจจะมาลงตอนที่ 1 ช้าหน้อยนะฮะ
ขอโทษล่วงหน้าฮะ แหะๆ
ปล. วันนี้วันเกิดน้องของสนคุง (นางเอกตาเปาเย่)
เอ้า HBD. กันหน่อย ฮิ้ววว แปะๆๆ (มันบ้าอย่าถือสามันเลย - -")
ลงอินโทรเนื่องในวันเกิดน้องฮะ เอิ๊กๆ ^^~
ความคิดเห็น