ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : โดนเเซวจนเป็นลมไปเลย -////-
วันต่อมา
สึเกะก็ขออาสาพ่อของนามิไปส่งนามิที่โรงเรียนเพราะโรงเรียนเองก็อยู่ใกล้กัน ไม่จำเป็นต้องขับรถมากนักก็ไปถึงแล้ว
"นายจะไปส่งฉันแบบนี้ทุกวันเลยเร๊ออออ"นามิลากเสียงยาว
"ใช่ พยายามตื่นเร็วๆหน่อยนะ แม่คุณนาย เช้าๆเนี่ยพอตื่นสายรถมันก็ติดเห็นมั๊ย??"สึเกะพูดพลางชี้ไปที่ท้องถนน(ที่ชี้ได้เนี่ยเพราะรถติดไฟแดงอยู่)
"ค่ะๆๆๆๆ พ่อคุณชายยย"นามิทำเสียงล้อเลียนเขาบ้าง ซึ่งนั่นก็ทำให้สึเกะขำออกมาน้อยๆ
ณ โรงเรียนหญิงล้วน
"นี่ๆๆๆ เธอๆ ฉันเห็นว่ามีคนมาส่งเธอที่ไม่ใช่พอเธออ่ะ ใครมาส่งเนี่ยยย"เพื่อนสาวจอมก๊วนของเธอก็เริ่มบทสนทนาด้วยการมาโรงเรียนทุกครั้งครานี่แหละ
"อ๋อ ลูกชายเพื่อนพ่อน่ะ เขาอาสามาส่งน่ะ"นามิพูดปนเขินเล็กน้อย
"แหมๆๆๆ ฉันนึกว่าแฟนเธอซะอีก"เพื่อนเย้าหยอกไม่เลิกราจนนามิเขินจนหน้าแดงเป็ฯลูกตำลึงสุก จึงรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
"บ่นกันอยู่ได้ คนเขาก็อายเป็นนะ! -/////-"นามิสบัดหน้าที่ติดแดงๆออก จนเธอเริ่มมึนหัว และด้วยแสงแดดที่แรงจ้าจนจะเผาไก่สุกได้ทั้งเป็นเลยมั้ง โดยไม่ต้องย่างเลยแหละ เธอจึงเซล้มลงไปซึ่งนั่นเป็นช่วงที่นักเรียนเข้าเรียนกันหมดแล้วด้วย เธอรู้สึกว่ามีคนมาอุ้มเธอไปในห้องที่มีกลิ่นยา สักพักสติก็เลือนลางจางหายไป....
.
.
.
.
.
.
.
.
"น..นา..นามิ..นามิๆๆ..นามิตื่นเร็วสิ"สึเกะที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนเดินมาอยู่ที่เตียงของนามิซะแล้ว
"ฉัน...มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย"นามิถามด้วยความที่ยังมึนๆอยู่
"คุณครูห้องเธอน่ะ อุ้มมาแล้วก็ส่งเมสเสสไปที่เบอร์ล่าสุดของเธอซึ่งนั่นเป็นเบอร์ฉัน และพอได้รับข้อความฉันก็รีบบึ่งรถมาหาเธอนี่แหละ!"สึเกะพูดอย่างเป็นห่วงเป็นใยมาก
"ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ พาฉันกลับเถอะ"นามิพูด
"ได้"สึเกะกล่าวก่อนจะพยุงเธอไปที่รถและกลับบ้าน
...............................................................................................................................................................................
TBC.
ผมจะเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกคน และทุกคนก็ต้องเป็นกำลังใจให้นะครับ ผมขอให้ทุกคนเขียนบทความออกมาแล้วคนอ่านเยอะๆเลยนะครับ ^^
สึเกะก็ขออาสาพ่อของนามิไปส่งนามิที่โรงเรียนเพราะโรงเรียนเองก็อยู่ใกล้กัน ไม่จำเป็นต้องขับรถมากนักก็ไปถึงแล้ว
"นายจะไปส่งฉันแบบนี้ทุกวันเลยเร๊ออออ"นามิลากเสียงยาว
"ใช่ พยายามตื่นเร็วๆหน่อยนะ แม่คุณนาย เช้าๆเนี่ยพอตื่นสายรถมันก็ติดเห็นมั๊ย??"สึเกะพูดพลางชี้ไปที่ท้องถนน(ที่ชี้ได้เนี่ยเพราะรถติดไฟแดงอยู่)
"ค่ะๆๆๆๆ พ่อคุณชายยย"นามิทำเสียงล้อเลียนเขาบ้าง ซึ่งนั่นก็ทำให้สึเกะขำออกมาน้อยๆ
ณ โรงเรียนหญิงล้วน
"นี่ๆๆๆ เธอๆ ฉันเห็นว่ามีคนมาส่งเธอที่ไม่ใช่พอเธออ่ะ ใครมาส่งเนี่ยยย"เพื่อนสาวจอมก๊วนของเธอก็เริ่มบทสนทนาด้วยการมาโรงเรียนทุกครั้งครานี่แหละ
"อ๋อ ลูกชายเพื่อนพ่อน่ะ เขาอาสามาส่งน่ะ"นามิพูดปนเขินเล็กน้อย
"แหมๆๆๆ ฉันนึกว่าแฟนเธอซะอีก"เพื่อนเย้าหยอกไม่เลิกราจนนามิเขินจนหน้าแดงเป็ฯลูกตำลึงสุก จึงรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
"บ่นกันอยู่ได้ คนเขาก็อายเป็นนะ! -/////-"นามิสบัดหน้าที่ติดแดงๆออก จนเธอเริ่มมึนหัว และด้วยแสงแดดที่แรงจ้าจนจะเผาไก่สุกได้ทั้งเป็นเลยมั้ง โดยไม่ต้องย่างเลยแหละ เธอจึงเซล้มลงไปซึ่งนั่นเป็นช่วงที่นักเรียนเข้าเรียนกันหมดแล้วด้วย เธอรู้สึกว่ามีคนมาอุ้มเธอไปในห้องที่มีกลิ่นยา สักพักสติก็เลือนลางจางหายไป....
.
.
.
.
.
.
.
.
"น..นา..นามิ..นามิๆๆ..นามิตื่นเร็วสิ"สึเกะที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนเดินมาอยู่ที่เตียงของนามิซะแล้ว
"ฉัน...มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย"นามิถามด้วยความที่ยังมึนๆอยู่
"คุณครูห้องเธอน่ะ อุ้มมาแล้วก็ส่งเมสเสสไปที่เบอร์ล่าสุดของเธอซึ่งนั่นเป็นเบอร์ฉัน และพอได้รับข้อความฉันก็รีบบึ่งรถมาหาเธอนี่แหละ!"สึเกะพูดอย่างเป็นห่วงเป็นใยมาก
"ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ พาฉันกลับเถอะ"นามิพูด
"ได้"สึเกะกล่าวก่อนจะพยุงเธอไปที่รถและกลับบ้าน
...............................................................................................................................................................................
TBC.
ผมจะเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกคน และทุกคนก็ต้องเป็นกำลังใจให้นะครับ ผมขอให้ทุกคนเขียนบทความออกมาแล้วคนอ่านเยอะๆเลยนะครับ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น