X reader translator, มาอ่านx readerกันเถอะ

ลำดับตอนที่ #4 : Concrete Angel - Holy Rome X Reader จักรวรรดิ์โรมันศักดิ์สิทธิ์

          ลิ้นชักสลักถูกดึงออกมาด้วยมือสั่นๆคู่หนึ่ง ท่อนแขนเล็กๆที่เต็มไปด้วยบาดแผลฟกช้ำล้วงผ่านเสื้อลินินที่ไร้ระเบียบในตู้

 

       ผม___(ความยาวผม)สี___(สีผม)ทิ้งตัวลงบนหัวไหล่เปลือยเปล่าที่มีรอยแผลเป็น และบางส่วนถูกพันไว้ด้วยผ้า เสื้อลูกไม้โทรมๆสีน้ำตาล เขียวถูกนำออกมาใส่บนตัวเด็กหญิงที่มีอายุไม่เกินแปดปีอย่างช้าๆ ดวงตาซึมๆสี___(สีตา)มองหากระเป๋าที่ปะชุนจนไม่รู้จะซ่อมแซมเพิ่มยังไงภายในห้อง

 

       เธอหยิบรองเท้าที่ดูดีที่สุดเท่าที่เธอมีอยู่ แล้ว___(ชื่อคุณ)เดินผ่านห้องของผู้เป็นแม่อย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอดันเก้าอี้มาปีนขึ้นไปเพื่อหยิบของที่ต้องเอาไปโรงเรียน แอปเปิล ขนมปัง บางทีเธอน่าจะทำแซนวิชไปด้วย

 

       เสียงของขวดแก้วที่กระทบกันทำให้เด็กหญิงสะดุ้งสุดตัว และหันกลับไปมองทางทางเดิน จากนั้นเสียงตึงเหมือนคนล้มลงบนบันไดก็ทำให้เธอออกจากบ้านอย่างเร็วที่สุด ความหวาดกลัวถูกฟาดลงมาบนหัวใจ เมื่อมีเสียงกู่ร้องเรียกชื่อเธอดังออกมาจากบ้าน คำสบถ และเสียงแก้วที่แตกกระจายตามหลังมา

 

        ทันทีที่___(ชื่อคุณ)รู้สึกว่าปลอดภัยแล้ว เธอก็ลดความเร็วลง มือที่ถือกระเป๋ากำแน่นขึ้น

      

        เด็กๆที่อายุเท่าเธอและโตกว่าเดินผ่านเธอไป คุยกับเพื่อนบ้าง หัวเราะ ราวกับเธอนั้นไร้ตัวตน

 

       ออดดังขึ้นทำให้เด็กทุกคนรีบวิ่งเข้าห้องเรียน ___(ชื่อคุณ)ไม่ได้วิ่ง เพียงแค่เดินขึ้นบันไดไปให้ทันก่อนที่อาจารย์จะปิดประตู อาจารย์สาวมองดูเธอขณะเดินผ่าน แต่เก็บความคิดบางอย่างเอาไว้ไม่พูดออกมา

 

       ___(ชื่อคุณ)นั่งอยู่บนเก้าอี้ ทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับใจที่เหม่อลอย ดินสอที่อยู่ในมือขีดเขียนไปบนหน้าสมุดอย่างไร้จุดหมาย เสียงของอาจารย์ก็ไม่ต่างจากเสียงงึมงำไกลๆ

 

       ผู้เป็นครูเดินผ่านโต๊ะของเธอ อยากจะดึงตัวเธอมาคุยข้างนอก แต่ก็ไม่สามารถ เพราะเธอไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายชีวิตครอบครัวของนักเรียนได้ เธอเคยลองคุยกับครูใหญ่ดูแล้ว แต่มันก็เท่านั้น หากไม่มีความร่วมมือจากเด็ก ใครก็ทำอะไรไม่ได้ ___(ชื่อคุณ)บอกกับเจ้าหน้าที่ที่ไปที่บ้านของเธอว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แผลพวกนี้เกิดจากเธอที่เล่นซนตามประสาเด็กทั่วไป

 

       หลังจากปัดความคิดของเธอออกไป ___(ชื่อคุณ)ก็ดึงสายตาจากโลกภายนอกกลับมาที่กระดาษ เธอกำดินสอ และเริ่มวาดรูปก่อนที่ออดหมดเวลาจะดังขึ้น

 

       ทุกคนถลาออกจากตึกอิฐสีแดง และไปเล่นที่สนาม ___(ชื่อคุณ)เป็นคนสุดท้ายที่เดินออกไปที่บนม้านั่งเล็กๆใต้ไม้ดอกต้นหนึ่ง

 

       มือคู่หนึ่งโผล่เข้ามาในสายตา และรอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาพบดวงตาสีน้ำเงินที่คุ้นเคย เด็กชายที่อายุเท่ากับเธอ กับผมสีบลอนด์อ่อนๆหวีไปข้างหลัง เขานั่งอยู่ข้างๆเธอ ยิ้มให้เธอพร้อมกับโบกมือเบาๆก่อนจะจับมือเธอเอาไว้ข้างหนึ่ง 

 

       ___(ชื่อคุณ)มีเพื่อนแค่คนเดียว คนเดียวที่ทำให้เธอลืมความเจ็บปวดทั้งร่างกาย หรือกระทั่งความทรงจำอันเลวร้ายที่เอาแต่ฉายกลับไปกลับมา ครั้งแล้วครั้งเล่า ชื่อของเขาคือกาเบรีลตามที่เขาบอกเธอ ซึ่งเธอถามกลับไปว่า 'เหมือนเทวดาหน่ะหรอ?'*

 

       กาเบรียลมาหา___(ชื่อคุณ)ด้วยความเร็วราวกับสายลม เขาเป็นคนเดียวที่นั่งกับเธอ และคุยกับเธอ ทำให้เธอลืมทุกๆสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเธอ เธอเองก็รู้สึกว่าเขาเป็นแสงสว่างอันอบอุ่นที่ช่วยเยียวยาความชอกช้ำในใจเธอ สำเนียงหนักๆของเขา และรอยยิ้มจริงใจเป็นทุกๆสิ่งที่เธอต้องการเพื่อให้ก้าวข้ามผ่านวันวันหนึ่งไป

 

       หลังจากโรงเรียนเลิก กาเบรียล และ___(ชื่อคุณ)เดินผ่านสวน เขาบอกให้เธอเก็บดอกไม้ แล้วเขาจะทำอะไรบางอย่างให้ดู เด็กหญิงตัวน้อยพยักหน้า และเก็บดอกไม้สีสวย จากนั้นนำไปให้เขา

 

      เขาหันหลังกลับไปแล้วเริ่มทำบางอย่าง ขณะที่เธอยืนโล้ตัวเล่น รอว่าเขาจะทำอะไรให้เธอดู กาเบรียลเหลียวหลังมาแล้วเอามือข้างนึงบังตา เด็กหญิงหัวเราะคิกคักเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้วหลับตาลง

 

      ___(ชื่อคุณ)รู้สึกถึงบางสิ่งถูกวางลงบนศีรษะ ก่อนจะได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของกาเบรียลเรียกให้เธอลืมตาขึ้น มือเล็กๆเอื้อมขึ้นไปจับมงกุฎที่สานจากดอกไม้ ก่อนจะหันไปมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของเขา เธอหอมแก้มเขาแล้วจับมือกันเดินกลับบ้านของเด็กหญิง

 

       คืนนั้นเอง เด็กสองคนชะโงกหน้ามาจากหน้าต่าง คุยกัน หัวเราะร่วมกัน กาเบรียลเล่านิทานเกี่ยวกับดวงดาวให้เธอฟังอีกครั้ง เธอชอบที่จะฟังเรื่องเกี่ยวกับแสงประกายระยิบระยับบนฟากฟ้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีน้ำเงินเข้มยามค่ำคืน แค่ได้ยินเขาบอกกล่าวถึงโลกที่ไร้ซึ่งความเจ็บปวด ไร้ซึ่งความทุกข์ทรมาน โลกซึ่งซักวันหนึ่งเธอจะเดินทางไป และทำให้เธอมีความสุขมากกว่านี้ เขาบอกเธอเสมอคืนแล้วคืนเล่า เธอจะตอบกลับไปทุกครั้ง 'แน่นอนฉันจะไปที่นั่น ตราบใดที่เธอยังอยู่ข้างฉัน'

 

       คืนนี้ กาเบรียลจ้องมองเธอเมื่อเรื่องราวที่ได้เล่าจบลง เขาหายใจเข้าลึกๆ และล้วงเข้าไปในกระเป๋าใบเล็กๆแล้วหยิบขนนกสีขาวบริสุทธิ์ออกมา เมื่อ___(ชื่อคุณ)ถามว่าเขาจะทำอะไร เขาก็ปล่อยขนนกไป และบอกเธอให้เฝ้ามองมันล่องลอยไปตามสายลมยามค่ำคืน เธอเผยอยิ้มยามมองมันลอยขึ้นไปเหนือบ้านของเธอ แต่เสียงของเขาเรียกความสนใจของเธอกลับมา

 

       “เธอต้องกล้าหาญนะ___(ชื่อคุณ) จำไว้ ฉันจะอยู่กับเธอเสมอ”

 

       ก่อนที่เธอจะได้ถามว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ผู้เป็นแม่ก็กระแทกประตูเข้ามา ตะคอก และจับตัว___(ชื่อคุณ)ไว้ เธอพยายามถามว่าเธอทำอะไรผิดไป แต่มารดาก็ตบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยขวดเบียร์ในมือ

 

       กาเบรียลหลับตาแน่น บีบนิ้วมือเข้าหากันแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องไห้ เสียงตี เสียงแก้วแตก เสียงชีวิตของเด็กน้อยแสนบริสุทธิ์ที่ถูกพรากเอาไปด้วยผู้ที่ให้มันมา

 

       เขาถอยออกมาจากหน้าต่าง ดวงตาเปิดขึ้นช้าๆ จับเงารางๆของคนคนนึงตรงข้ามหน้าต่าง เขาเดินออกจากบ้านหลังนั้นขณะที่เสียงไซเรนดังโหยหวนเสียดหูยากค่ำคืน ผู้คนออกจากบ้านมามุงดูรอบๆ ตำรวจ และรถพยาบาลแล่นเข้ามาตามคำให้การของเพื่อนบ้านผู้ไม่สามารถทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอีกต่อไป

 

       แต่เมื่อแสงอรุณฉายลงตกกระทบโลกในวันใหม่ มันก็สายไปแล้ว หยาดฝนเริ่มตกลงจากท้องนภา และกาเบรียลหันหลังให้กับบ้าน เขามีสิ่งเดียวที่เหลือที่เขาต้องทำ สถานที่สุดท้ายเพียงแห่งเดียวที่ต้องไป

 

       กลุ่มผู้คนที่สวมใส่ชุดสีดำมารวมตัวกัน ชายวัยกลางคนยืนขึ้นอ่านหนังสือข้างๆหินที่ถูกทำความสะอาดเรียบร้อย กับเทวดาสีขาวที่กำลังแกะสลักรูปเด็กหญิงข้างๆมันอีกที ดอกไม้ถูกวางไว้ข้างใต้ศิลาโดยผู้คนผู้หวังจะช่วยเหลือดวงจิตน้อยๆแต่สายไป

 

       เด็กชายยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ไม่มีน้ำตาที่จะเสียต่างจากคนอื่น เขาก้มศีรษะทำความเคารพ แล้วเดินสวนกับผู้คน และเมื่อเขาเดินไปถึงอีกด้านหนึ่งของมวลชน เขายิ้ม

 

       เด็กหญิงตัวเล็กๆกับดวงตาสี___(สีตา)ที่ส่องประกายยิ้มให้เขา เธอใส่ชุดมีขาวกับดอกไม้สี___(สีที่ชอบ) ผมหน้าม้าสี___(สีผม)ถูกรวบไว้ข้างหลัง และมีมงกุฎดอกไม้บนศีรษะ

 

       กาเบรียลวิ่งไปหาเธอ จับมือเธอแล้วนำทาง___(ชื่อคุณ)ไปที่เนินเขาเล็กๆ ที่ๆแสงสว่างอันอบอุ่นตกกระทบที่พื้นโลก ที่นั่น เด็กๆคนอื่นๆรออยู่ และทันทีที่พวกเขาสองคนไปร่วมกับเขา ___(ชื่อคุณ)ก็หัวเราะ และตามไป ไปสู่หมู่ดวงดาว สู่บ้าน สู่สถานที่ของเธออย่างแท้จริง

 

---

 

*กาเบรีลเป็นอัครทูฑสวรรค์ที่นำสารมาให้มนุษย์หน่ะค่ะ ศึกษาเพิ่มเติมที่นี่ละกันค่ะ เพราะไรท์ก็ไม่ใช่คริสต์ http://th.wikipedia.org/wiki/กาเบรียล

 

Credit: http://silvia-x-gaara.deviantart.com/art/Concrete-Angel-Holy-Rome-X-Reader-390846119

 

This story belongs to  Silvia-x-Gaara from deviantart

I own nothing... Just translate it in Thai.