ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Older!HRExReader I will always return songfic ฟิคเพลง จักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์
โน้ตจากผู้เขียน: เรื่องราวต่อไปนี้เกิดในช่วงกลางสงครามที่จักรวรรดิโรมันฯทิ้งจิบิตาเลียเพื่อไปสู้ แต่ในเวอร์ชั่นนี้จะไม่มีจิบิตาเลียค่ะ คุณคือเพื่อนสนิทของจักรวรรดิโรมันฯ หวังว่าคุณจะชอบมันนะค่ะ~! เรื่องนี้มีเพลงที่ผู้แต่งใช้เป็นฐานการแต่งอยู่ด้วย ฟังไปอ่านไปคงจะอินขึ้น http://youtu.be/aO32vkkKs7U //หมายเหตุค่ะลิ้งค์นี้ผู้แปลไปหามาเผื่อใครอยากจะฟังภาษาไทยมากกว่า... ก็บทความนี้รับแปลนิ่ค่ะ
---
"โรมันศักดิ์สิทธิ์!"
เมื่อลมพัดเรียกรำพัน
ช่วยนำพาฉันสู่บ้านเคยนอน
มันเป็นรอบที่สามของวันแล้วที่เขาหูแว่วได้ยินเสียงคุณ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเขาอาจจะไม่มีวันได้เจอคุณอีกเลย มันผ่านมา10ปีแล้ว แต่ไอ้สงครามบ้าๆนี่ก็ยังไม่จบ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ได้เติบใหญ่ขึ้นเป็นหนุ่มหล่อรูปงาม โอ้ เขาคิดถึงคุณเหลือเกิน คิดถึงคุณมากจนนอนร้องไห้ทุกคืน พอๆกับความรู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ได้บอกคุณว่าเขารักคุณ รัก ด้วยหัวใจทั้งหมดที่เขามี
กระนั้นเขาก็ร่วมสู้ในทุกๆสนาม เพราะเขารู้ว่าซักวันนึงมันจะทำให้เขากลับไปพบคุณได้อีกครั้ง
และเปลวไฟในหัวใจ สว่างขึ้นเหมือนก่อน
แน่นอนฉันต้องหวนคืนสู่เธอ
"โรมันศักดิ์สิทธิ์! ตื่นเร็ว! มีสาวมาหาหน่ะ!" ทหารนายหนึ่งเรียกเขาจากนอกเต้นท์ หรือว่าจะเป็น...?
เขาวิ่งออกไปข้างนอกสายตาแลเห็นเด็กสาวคนสวยผู้มีเรือนผมสี___(สีผม) และดวงตาสี___(สีตา)ที่ส่องประกาย เธอสวมชุดเดรสสีขาวเปื้อนดินซึ่งเขาบอกได้เลยว่ามันเคยสวยมากๆมาก่อน เมื่อสายตาของเขาสบกับเธอ เขาก็รู้...
...เธอคือ___(ชื่อคุณ).
ยังรู้สึกถึงลมหายใจ
ยังยลยินเสียงของเธอฝังลึกในฤทัย
เสียงของคนรักของฉัน... ดึงความแข็งแกร่งออกมา
ที่ไหนที่มีเธอ... มันเป็นที่ของฉันเสมอ
เขาวิ่งเข้าไปกอดคุณ "___(ชื่อคุณ)... นั่นเธอจริงๆใช่มั้ย?" เขาเพิ่งจะรู้ว่าคุณตัวสั่น จึงอุ้มคุณขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว "ฉันจะช่วยเธอเอง..."
เขาพาคุณเข้าไปในเต้นท์ วางคุณลงบนเตียงผ้าใบ "___(ชื่อคุณ)... เธอเดินทางมาถึงที่นี่... เธอต้องเหนื่อยแน่เลย..." เขาห่มผ้าให้คุณแล้วหอมแก้ม จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตูเต้นท์
"โรมันศักดิ์สิทธิ์..."
เขาหันมาทันทีที่ได้ยินเสียงคุณ "มีอะไรหรอ?"
คุณยืนขึ้นด้วยแรงอันน้อยนิดที่มีเหลืออยู่ "ฉะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว... ที่ไม่เห็นหน้านาย... ฉันรักนายโรมันศักดิ์สิทธิ์..." คุณใช้พลังสุดท้ายของคุณประทับจุมพิตเบาๆลงบนริมฝีปากของเขา
"___(ชื่อคุณ)..."
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันเป็นความจริง
เส้นทางร้อยพันที่พาฉันไปหาเธอ
และในห้วงเวลาแห่งความมืดมิด ที่รัก
แสงสว่างของเธอนำพาฉันออกมา
คุณทิ้งตัวลงบนอกแกร่งของเขา รู้ดีว่ายังไงเขาก็รับคุณได้แน่นอน มันช่างรู้สึกราวกับไร้ตัวตน "ฉันก็รักเธอ..."
เขายังจำวันที่เจอคุณครั้งแรกได้อย่างดี เหมือนกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
~ย้อนเวลากลับไป~
คุณกำลังเดินอยู่ในป่า ไร้แสงเดือน มีเพียงแสงจากไฟฉายที่ช่วยส่องทาง "นี่เธอ! มาทำอะไรที่นี่หน่ะ?" เขากล่าวขึ้น กังวลเกี่ยวกับสวัสดิภาพของคุณ
"ฉันกำลังสำรวจอยู่หน่ะ! มาด้วยกันมั้ย?" คุณตะโกนตอบกลับไปโดยไม่ออกจากเขตป่า "เอาสิ... คิดว่านะ..."
พวกคุณสองคนใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในป่า หาอะไรก็ตามที่พวกคุณจะพบเจอได้ และกลายเป็นเพื่อนสนิท แทบจะเข้ามาอยู่ร่างเดียวกันถ้าสามารถ ตอนที่เขาต้องจากมาทำสงคราม โลกของคุณแทบจะทลายลง คุณขอร้องไม่ให้เขาไป "ได้โปรด... อย่าไปเลยนะ โรมันศักดิ์สิทธิ์... นายอาจจะบาดเจ็บได้นะ..."
"___(ชื่อคุณ) ฉันต้องไป... ฉันต้องไปปกป้องประเทศของฉัน..." เขาก็เสียใจไม่ต่างจากคุณ แต่ดูเหมือนจะไม่มีตัวเลือกมากนักสำหรับเขา เขาจากไปแล้ว และคุณก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
"คะ แค่... สัญญาได้มั้ยว่าจะกลับมา?"
"ฉันสัญญา"
พุ่งตรงไปเหมือนน้ำหลาก วันพาเราย้อน
จะโบยบินเหมือนนกร่อน ให้ถึงจุดหมาย
จะฝืนทนที่ไกลห่าง ต้องฝันเพียงเดียวดาย
ต้องฝืนให้จงได้ และสุดท้ายคงเจอกัน
และตอนนี้ เขาได้คุณกลับมา...
โอ พระพายเฝ้าเพรียกเรียกชื่อเธอ
คือเสียงที่นำพาฉันกลับสู่ที่พักพิง
มันจุดประกายราวกับอัคคี เปลวเพลิงที่ยังคงไม่มอดไหม้
ถึงเธอที่รัก ฉันจะกลับมา กลับมาอย่างแน่นอน
Credit: http://sailorsun1998.deviantart.com/art/Older-HRExReader-I-will-always-return-songfic-359446917
This story belongs to SailorSun1998 from deviantart
I own nothing... Just translate it in Thai.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น