ปฏิบัติการลับ ของยายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : อดีตของ คิมจองซู

“แพร  ทำให้มันเข้มแข็งหน่อย”  ครูฝึกตะโกนใส่เธอ

“พอแล้วครูฝึกแค่นี้ยายแพรก็จะไม่ไหวแล้ว”คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของทุกคนในนี้กำลังบอกครูฝึกให้ยายแพรหยุด  situp  ที่ทำมากว่า  500 ครั้ง

“ขอบคุณค่ะ”ฉันบอกกับพ่อบุญธรรมที่เลี้ยงฉันมากว่า12ปีและฉันก็รู้ว่าเค้าเลี้ยงฉันไว้เพื่ออะไร

“นี่แพรหนูรู้ใช่ไหม  ว่าพ่อฝึกหนูไว้เพื่ออะไร”คนที่เป็นพ่อมองหน้าลูกสาวบุญธรรมที่รักมากแต่ต้องไม่แสดงออกเพราะกลัวเสียการปกครอง

“หนูทราบดีค่ะ”หนูทราบค่ะว่าพ่อเลี้ยงหนูไว้เพื่อทำงานให้ราชการ

“ดี  นั้นภารกิจแรกคือ  ตามหาคนชื่อ  ฮานกังซอง  แล้วสืบว่าเค้าทำอะไรที่ผิดกฎหมายไหม”ถึงแม้ว่าเค้าจะพูดด้ายน้ำเสียงแต่ในใจก็ยังอดห่วงไม่ได้  พ่อขอโทษที่ช่วยเราไม่ได้  เพราะทางการเค้าต้องการผู้หญิงซึ่งก็มีแต่เราทั้งนั้นชายมีแต่เราเท่านั้นและที่เป็นผู้หญิง

“แล้วเริ่มงานเมื่อไรค่ะ”แต่จะว่าไปทำงานครั้งแรกมันไม่ดีอย่างที่คิดเลย

“พรุ่งนี้   พ่อจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้แล้วเที่ยว  4.00น.”

“ค่ะ”จบซักจะได้ไป

“เดี๋ยวเราไปอยู่ที่นี้นะ  เค้าจะดูแลเราส่วนเรื่องประวัติที่นี้จะไม่มีชื่อเรา  มีแต่นางสาว  คิมซองจู  จำไว้นะ”

ในที่สุดก็มาถึง  โซลซักทีแต่ไอ้บ้านที่ว่ามันอยู่ไหนวะ

“แท็กซี่   ช่วยไปส่งตามบ้านในแผนที่ด้วย”

“คุณครับ  ถึงแล้วครับ”

“คะ  ถึงแล้วเหรอ”

“ครับ”

“นี้เงิน   ไม่ต้องทอน”

โอ้โฮ้!!!นี้ฉันต้องอยู่บ้านหลังนี้จิงๆหรอ   ใหญ่เป็นบ้าเลย  แม่งเป็นบ้านหรือคฤหาสน์วะ  ใหญ่ฉิบ

“มาถึงแล้วหรือจะหนูแพร”หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอช่างสวยจิงๆไม่หน้าเชื่อเลยว่าจะมีสามีแล้ว

“ค่ะ”แม้คุณน้านี่ก็เห็นเราอยู่ยังจะมาถามอีก

“เข้ามาเลยจ๊ะ”หญิงสาวยิ้มอย่างเชิญให้เข้าบ้าน

“แล้วนี้ห้องหนูจ๊ะ”

“ขอบคุณค่ะ”ห้องสวยเป็นบ้าเลยสีดำช่างเท่ห์มาก

“พักผ่อนให้สบายนะจ๊ะ”แล้วเธอก็เดินออกไป

“สุดยอดไปเลยห้องเท่ห์มากๆเลย  เตียงก็โคตรนุ่มหลับดีกว่า”

“แพรกินข้าวได้แล้วจ๊ะ”

“เดี๋ยวลงไปค่ะ”นี่เราหลับไปนานเท่าไรแล้วเนี้ย

 “เป็นไงบ้างจ๊ะหนูแพร”เธอถามอย่างแจ่มใส

“ก็ดีค่ะ”

“มาเข้าเรื่องสำคัญฉันรู้เรื่องหมดแล้วนั้นต่อไปนี้หนูจะเป็นลูกของฉันไปอยู่กับสามีฉันมา15และหนูก็ชื่อ  คิมซองจู”เธอเริ่มทำหน้าเคร่งเครียด

“ค่ะแล้วคุณชื่อ  อะไรค่ะ”

“เออ  โทษทีจ๊ะลืมแนะนำตัว  ฉันชื่อ  ปารค์เซจิน  เคยเป็นสายลับเหมือนกับหนูแหละ”

“อ้อ  ค่ะ  คุณน้าเซจิน”

“เรียกฉันว่าแม่ซิ”เธอทำหน้าไม่พอใจเมื่อฉันจำไม่ได้ที่เธอบอกให้เรียก

“ค่ะ  แม่”มันรูสึกเขินยังไงก็ไม่รู้แฮะ

“อีก3เดือนแม่จะพาเราไปสมัครเรียนก็แล้วกัน”

“ค่ะ”

“อีกอย่างฉันรู้ส่าแม่เธอตายแล้วแต่คิดว่าน้าแม่ก็แล้วกันนะ”

“ค่ะ”รู้สึกดีจังในที่สุดฉันก็จะได้มีแม่แล้วอยากร้องไห้จัง

“อ้าว  จองซู  ไม่ร้องไห้ซิจะเดี๋ยวไม่สวยนะ”

“ค่ะ”

“มะ  มากินข้าว”

รูปแพร/คิมจองซู