คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : เรื่องเล่าของเจ้าชาย
เมื่อารเินทาไปยัเอเียะวันออเียใ้ใน่วารพันาอาวุธ และารทสอบารเินเรือที่วิัยและพันาใหม่นั้น อเรืออิมพีเรียลอามาาเิสภาวะาแลนเื้อเพลิสำหรับับเลื่อนลัรนามหึมา ึไ้เ้าเทียบท่าที่ปาน้ำเ้าพระยา เพราะัรพรริอามันโทรทราบว่าที่เลานรนั้นมีถ่านหินั้นเลวอยู่ แ่็เพียพอสำหรับารเินทาลับไปยัพระนรฟอร์นอร์ธ
ำริันั้นึให้เรือทอสมออยู่ที่ปาน้ำ และเลื่อนทัพสำหรับนเสบียอาหารและถ่านหินึ้นไปทาเหนือ ึ่ทุฝ่าย็เ้าพื้นที่ไ้ทั้หม เว้นแ่บวนทัพาเลานรที่มานถ่านหินป้อนเ้าสู่เาไอน้ำอเรือรบในอิมพีเรียลอามาานั้นหลเ้าไปในหุบเาอีทิศหนึ่ ึ่เิาสภาพารเปลี่ยนแปลอภูมิประเทศ และวามรร้าหลัาสรามาบสมุทรรั้สุท้ายสร้าวามเสียหายอย่าถาวรให้แ่าบสมุทรนี้ั้แ่สามเหลี่ยมทอำรไปยัแหลมมลายู
บวนทัพพบับหมู่บ้านเล็ๆแห่หนึ่ประมานหนึ่ำบล าาร์ว่ามีประารอาศัยอยู่อย่าเบาบา ึ่อทัพนี้เป็นอทัพหลวแห่ราโรนัสั้นอิมพีเรียล พวเาหวาลัวว่าผู้นเหล่านี้ะุ่มโมี หรือทำลายบาอย่าในทัพพวเา เพราะพวเาไม่ไ้มารบ แ่มานถ่านหิน อาวุธและเสบียไม่ไ้มาพอนานั้น...
แ่ัรพรริอามันโมิไ้ิเ่นนั้น พระอ์ทรวบม้าไปามรออย พบเห็นแ่ายหิที่สูอายุ ทุนมอมายัอทัพอพระอ์แบบพรั่นพรึและหวาลัว พระอ์พยายามมอไปยัพวเาอย่าริใว่าทระไม่ทำร้ายใร แ่นั่นทำให้พระอ์ทรพบใรบาน....
"เฮ้ ี่ม้าีๆสิไอ้อ้วน! ะนนแล้วนะ!"
ายหนุ่มหันวับมา เาอ้วนหรอ? เา็แ่ร่าายให่โเท่านั้นเอ แ่เา็มอไม่เห็นนพูน้อลาม้า และ็เอหิสาวนหนึ่ในุมอมแมมเรียบๆ ู็รู้ว่าแ่นแ้ว นาสูเพียพระอุระเท่านั้นเอ
"็แนั่นแหละไอ้อ้วน แล้วมาวาทาทำไม นะเ้าบ้าน"
เ็สาวย้ำำ ายหนุ่มหัวเราะ เสียหัวเราะอเานั้นทำให้นทั้หมู่บ้านใ แ่น้ำเสียมัน่าบริสุทธิ์ เหมือนับลายวามอึมรึมทั้ปวออทัพและาวบ้านล
ระหว่าที่เ็สาวเินเ้าบ้าน เา็เินเ้าบ้านพลาออนุาเ้าอบ้านไป้วย เ้าอบ้านเป็นหิราร่าเล็ท่าทาใี ็ัเรียมาร้อนรับอย่าีแ่พระอ์
แ่้วยารเรียมอาหารเลี้ยะเสนาธิารและบรราทหารนั้นเป็นเรื่อที่ให่โมา พระอ์มีำลัถึสี่หมื่นนาย และอาหารไม่เพียพอ ำ้อไปำบล้าๆเพื่ออื้อวัวและหมู เ็สาว็รับอาสาไปื้อ แ่ายหนุ่มล่าวว่าเาะามนาไป้วย แม้ะรู้ว่าไม่อันราย แ่เา็ไม่อยาให้เ็สาวไปนเียว
ายหนุ่มย่าม้าาวปลอวบไปับหิสาว ผ่านทั้หุบเาและแม่น้ำ แม่น้ำน่านแยเป็นสอแวเล็ๆ่อนะมาบรรบันอีรั้ ายหนุ่มในเรื่อแบบทหารบราโรนัสในำแหน่ "อมทัพ"ยืนม้าและมอมันออไป ่อนที่ะมีมือเล็ๆสะิเาอย่าเบามือเพื่อให้เินทา่อ...
เาทราบื่อนาว่านาื่อ "พิรา์" แ่ทรเห็นนาเมื่อะวันเริ่มยอแส ทรเรียนาว่า "เอลาเนอร์" หรือ "รุ่อรุน"
เอลาเนอร์เอยัอยู่ในแรรุ่น อยลั่นแล้ายหนุ่มทุรั้เวลาอยู่้วยันสอ่อสอ เธอไม่เยรู้ว่าเธอะไ้สวมมุัรพรรินีแห่ราโรนัสทั้เ็ัรวรริเลย เธอิว่าเาเป็นเพียนายทหารนหนึ่เท่านั้น นเาสารภาพับเธอริมน้ำว่า "เาือประมุ"
ั้แ่เอลาเนอร์อยู่ในีวิ อามันโทรมีวามสุมา ทรเินเ้าไปในป่าับนาและลับมาพร้อมผลไม้หรือสัว์นาลา หรือทั้สอนมัพาันไปมวิวอยู่บนยอเา ึ่เป็นที่เหมาะสำหรับารั้ปราสาท ึ่อามันโ็ทรเริ่มสร้าปราสาทแบบยุลาไว้ที่นี่หลัหนึ่ ึ่็แล้วเสร็่อนะทรเส็ลับยุโรป
อามันโทรรัสับสาวน้อยว่า "้ามิไ้มอว่าสรีใเหมาะสมที่ะนั่บัลลั์นี้เีย้า้า แ่้ามอว่าสรีใที่รั้ามาเพียพอที่ะับมือ้าฝ่าฟันทุอย่าไป้วยัน"
ึ่ลอเวลาหนึ่เือนที่ทรประทับอยู่าบสมุทรสุวรรภูมินี้็ทรอยู่ที่นรน่านส่วนให่ ทรล่าสัว์ ึ้นเา สั่สอนารเพาะปลูและเสริมสร้าเทโนโลยี่าๆ
่ายที่ผาสิห์ถูสร้าึ้นอย่าหนาแน่น รมทหาร่าราโรนัสเนรมิหุบเานี้ให้ลายเป็นป้อมปราารนามหึมา ัรพรริอามันโทรำริว่า "ให้มันปป้อพระราินีลอเวลาที่ทรประทับอยู่ที่นี่"
ภายในสอสัปาห์ ป้อมปราาร็แล้วเสร็ พระอ์ฝาฝัพระราินีถึวามปลอภัยว่า "หา้าลับไปแอลแอสลอเรียล อให้เ้ารอ รอเวลาที่พ่อแม่เ้าเปิใรับ้า อย่าให้เายเ้าหรือใรมาอเ้าเลย" ึ่นา็รับำพระอ์อย่าี.....
่วเวลาที่อทัพอิมพีเรียลำลัลำเลียถ่านหินนับหมื่นันลับไปยัท่าเรือั่วราวที่ปาน้ำ ัรพรริอามันโทรประทับอยู่บนปราสาทที่สร้าึ้นใหม่บนหน้าผาในหมู่บ้านผาสิห์ โยเ็มไป้วยารอารัาที่เ้มวทั้ภายในปราสาทและถนนให่
ระหว่านั้น็ใ้ีวิเหมือนสามันทั่วไป วบม้าเ้าไปในป่าในสวนับเอลาเนอร์ บารั้็ุมพิศเรือนผมอนาเบาๆ ึ่นา็ไ้แ่เินอายับารแสวามรัแบบรุ่นหนุ่มสาวนี้
อามันโทรเป็นวัยรุ่น่วปลายที่แบภาระหนัหน่ว ่าับเ็สาว เอลาเนอร์ไม่มีสิ่ใที่้อเรีย นอาารเรียนหนัสือที่ัรพรริทรอยาให้เรียน่อมาว่าหยุอยู่บ้าน ึ่็ทรเสนอให้เ้าวิทยาลัยัรวรริเพื่อล่าใ้่าย
อามันโทรเสวยพระระยาหารเย็นพร้อมๆับทาบ้านเอลาเนอร์ แ่ทรไม่อาเสวยพระระยาหารรสัไ้ ึมัะมีอาหารรสอ่อนไว้อยับรส แ่็ทรเสวยนหมทั้อาหารรสัและรสอ่อนนั้น
วันหนึ่ยามบ่าย็ทรม้าไปับเอลาเนอร์ ระหว่า้ามสะพาน็ทรหยุม้า และทรถ่ายภาพ้วยล้อส่วนพระอ์ู่ับนา แม้นาะบอว่า "หน้าามันูเอ๋อๆ" แ่็ทรอบเป็นารส่วนพระอ์ ่อนะพาันึ้นไปถึยอเา และลับลมาเสวยพระระยาหารเที่ยริมทา และเ้าสวนผลไม้เป็นลำับไป
ัรพรริอามันโทรเยถามนาว่า "รั้ามั้ย" นาอบเพียว่า "นิๆ" เสมือนไว้เิ พระอ์็มิเยำรัสสิ่ใเป็นารเ้าี้พระนาอี
แ่ลอเวลาที่ทรประทับที่นี่พระอ์ทรมีีวิ ทรยิ้ม หัวเราะ และสใสมาว่าเิม อันเป็นสัานที่ี...
แ่้วยาร่อเวลานี้ำลัะหมล เพราะทหารุสุท้ายที่นถ่านหินล่วเมือสี่แวไปแล้ว พระอ์และเหล่าทหารรัษาพระอ์หาเหุใในารอยู่ที่นี่่อไม่ไ้อี่อไป พระอ์ำ้อเรียมบวนทัพเส็ลับ....
แม้พระหทัยะยัอยู่ที่นี่็าม....
ยิ่ใล้เวลาเินทัพลับไปยัอเรือ ัรพรริอามันโ็ทรอยู่ใล้เอลาเนอร์มาึ้น ลารพบปะเสนาธิารเพื่ออยู่ับนาให้มาที่สุ
เอลาเนอร์็รู้สึเ่นนั้น โยทรนำพระัรพรริเ้าไปยัสวนหลับ้าน เ็บสัปปะรสและลิ้นี่ให้เป็นเสบีย ่อนะพาพระอ์ไปทอพระเนรไหล่เาอันเป็นสวนอรอบรัว รวมไปถึพาพระัรพรริะลุยลำธารเล็ๆเพื่อไปยัสวนผลไม้ หวัใว่าะเ็บเป็นเสบียให้พระอ์
บนเนินปราสาท เอลาเนอร์ี้ให้เห็นวิวอันามอหุบเาผาสิห์ พระัรพรริทรถามนาอีรั้ว่า "หา้าาไปแล้วเ้ายัะรอ้ามั้ย" นาอบว่า "ะรอ"
เมื่อรุ่สามาถึ บวนทัพอัรพรริอามันโ็เส็ออาหุบเาผาสิห์ ่อนไปพระัรพรริทรให้แหวนแ่พระนา รัสว่า "นี่ือัวแทนอหัวใ้า รัษาให้ี" ่อนะทรวบม้าไปับทหารม้าาร์โริ้า ทหารม้ารัษาพระอ์ในพระอ์ โยมีนาอยเฝ้าูนริ้วธนั้นหายไปาสายา
เหุาร์หลัานี้เป็นอย่าไรนั้น ไม่มีผู้ใทราบนอาัวเอลาเนอร์เอ แ่พระัรพรริทรน้ำพระเนร เมื่อทรไ้รับสายาลื่นวิทยุและสัานโทรเล มันัเนว่าเอลาเนอร์ลายเป็นอื่น
ัรพรริอามันโทรเสียพระริไปั่วะหนึ่ พระอ์ไม่เสวย ไม่บรรทม ทรทำร้ายัวเอ ไม่มีผู้ใทราบว่าทรทนทุ์ทรมานแ่ไหน แม้ยามนอน็ทรละเมอลุมารรแส เป็นที่เวทนาแ่บรรานาำนัลและทหารอารัาเป็นอย่ามา
พระอ์เหม่อลอยอยู่บนหอสัเุาร์ ไม่ลสะพานเินเรือ ไม่ลห้อเสวย ไม่เ้าประทับห้อส่วนพระอ์เป็นอาทิย์ๆ นแพทย์หลวึ้นไปู็พบว่าทรสลบอยู่บนหอนั้น ึปมพยาบาลอย่าเร่่วน ็พบรอยแผลที่ทรทำร้ายัวเอนับสิบรอย แผ่นหลัเ็มไป้วยรอยไหม้อันเิาแส้โ่ และทรมีอาาราน้ำอย่าัเน
เรือัรพรริผู้ศัิ์สิทธิึเ้าเทียบท่าที่สิโปร หน่วยแพทย์ที่ีที่สุถูามมาเฝ้าพระอาารอย่ารัุม ้วยารรอมพระทัยและารทำร้ายพระอ์เอ อีทั้อาาราน้ำและอาหารเป็นเวลานานทำให้พระวรายอ่อนแอล
เมื่อแอลแอสลอเรียลทราบถึเรื่อราวอันน่าสลในี้ สมเ็พระนาเ้าอิาเบลลา พระปมบรมมหาัรพรรินีนาถ ผู้เป็นพระปิุา ็ทรส่ายหน้า ำรัสว่า "เหมือนพระปิุลาในพระบรมโศริๆ โยัีที่บ้านอสาวนั่นไม่โนเพลิาวแห่ทะเลเหนือเผาผลา"
ทุอย่าหยุะัลเือบเือน... เมื่อทรพระอาารีึ้นบาส่วน ็ทรบ่ายหน้าไปยัมอลา หมายใว่าพระราินีา่าแห่มอลาน่าะเ้าพระทัยในสิ่ที่ทรเป็น...
เสียหวูอเรือประับานัลั่น่อแบสิโปรอีรั้ และอาเป็นรั้สุท้ายที่ะทรเส็มาเอ...
ท่าเรือมอลา ทะเลเมิเอเรเนี่ยน หนึ่สัปาห์ถัมา
ราินีาร์่าแห่มอลาทรทราบ่าวาวิทยุแล้วว่าอามันโทรประวรทาใ และอาารที่หนัหนาแสนสาหัสแล้ว พระนายืนรออยู่ที่หออยระนาบท่าเรือ เพื่อรอเรือรบอพระสวามีเทียบท่าั้แ่เ้านบ่ายล้อย
เมื่อทรเห็นธอพระสวามีที่โบสะบัอยู่บนเสาระโหอบัับารเรือ พระนาึเร่วิ่ลมาที่ท่าเรือ มิไ้รออยแห่แหนใๆทั้สิ้น และเพียเมื่อสายโยและสมอถูทิ้ สะพานถูเื่อม พระนา็แล่นผ่านเหล่าทหารโยมิไ้แยแสใๆ ทรวิ่ึ้นไปบนหอสัเุาร์ยอหอบัับาร ทรเห็นอามันโที่นั่ึ่นอนอยู่บนเ้าอี้ พระนาเอาเสื้อลุมที่วาพาอยู่สวมแ่พระอ์ ่อนร่าเล็ๆนี้ะ่อยๆประอายร่าสูเินลาหอสัเุาร์ โยมีเสนารัษ์อีสอนเร่่วยันประอพระัรพรริ่วยพระนา
เมื่อถึป้อมปราาร อามันโผู้น่าสสารึ่เป็นึ่ายอยู่ถึหนึ่สัปาห์ ท่ามลาารพยาบาลอย่าเร่รีบและทุวิถีทา พิษอไ้รันี้สร้าวามเสียหายแ่พระหทัยและำลัใในารมีีวิอยู่อย่าถาวร ทรมีพระอาารทรับทรุ าร์่าแห่มอลาในานะพระหัสถ์อพระเป็นเ้าในารรัษา พระนา็พยายามที่ะรัษาพระอาารนี้อย่าสุวามสามารถ
นระทั่ สมเ็พระนาเ้าอิาเบลลา พระปมบรมมหาัรพรรินีพันปีหลวทรทราบ พระนาส่วนถ้วยเิทอำพร้อมับยาบาอย่าที่มีลิ่นเหม็นเน่าาวละลุ้ั่โลหิมาถวาย เมื่อทรถวายยานี้ อามันโทร้อทนทุ์ทรมานาพิษยาอย่ารุนแร นเสียรีร้อ สะุ้ ปวร้าว ออามันโัลั่ปราสาท วามปวร้าวออามันโ ทำให้าร์่าผู้อ่อนหวาน้อหลบมุมไปนั่ร้อไห้้วยวามสะเทือนพระทัย
สัปาห์ถัไป อามันโทรฟื้นพระวรายและพระหทัยไ้สำเร็ และทรเส็ลับไปยัแอลแอสลอเรียล สิ่ที่เปลี่ยนไปือวามเียบัน ทรเอาแ่สวมน์ และเ็บัวอยู่อย่าโเี่ยวเป็นิวัร ทรมีรับสั่ให้บูระหออยเียวายแห่อัลลันเ้ เพื่อให้อามันโทรมีเวลาส่วนพระอ์มาึ้น หออยเียวายแห่นี้อยู่ลาทะเลสาบ มีเพียสะพานไม้เ่าแ่ทอ้ามไปาฝั่เท่านั้น...
*ริๆแล้วอนนี้วระเป็นอนที่ 28 แ่เนื่อมาามันเป็น่วเวลาเียวันึไม่รู้ว่าะไว้่อนหรือหลัี ึเียนให้ท่านไ้อ่านและเ้าใผู้เป็นัวเออเราอนนี้ ว่าำลัเผิอยู่ับสภาวะใ และะผ่านมันไปไ้อย่าไร
**้วยัรพรริอามันโทรเยเป็น "เ้าายอมพลเรือ" ึเียนื่ออนว่า "เรื่อเล่าอเ้าาย"
ความคิดเห็น