เฮลริงมีอยู่เพียงแค่หกวงเท่านั้นในโลกใบนี้
ว่ากันว่ามันต้องคำสาปที่สุดแสนเลวร้าย
คำสาปที่ทำให้แม้แต่คนที่จิตใจอ่อนโยนที่สุดก็กลายเป็นคนโหดเหี้ยมได้
สูญเสียความเป็นตัวเองไป... ในทุกๆครั้งที่ใช้มัน
แต่ว่า
เรื่องแบบนั้น... แล้วมันทำไมกันล่ะ!
ฟรานคือคนสำคัญของฉัน คือคนที่ต่อให้ต้องตายก็จะต้องช่วยเอาไว้ให้ได้
ฉันน่ะ จะไม่ยอมแพ้ให้กับคำสาปหรอกนะ
ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม...
ต่อให้นั่นจะหมายความว่ามันต้องแลกด้วยชีวิตของฉันก็ตาม!
...
สุดท้ายแล้วคำสาปจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหนกัน
เขา... ต้องหันหลังให้คนที่แคร์มากที่สุดเพื่อไม่ให้ตัวเองทำร้ายใครเข้าอีก
ส่วนเธอ... ต้องหันหลังให้คนทั้งโลกเพื่อปกป้องเขาเอาไว้
...
"เฮลริงกลืนกินเขาไปแล้ว ตอนนี้ฟรานคือตัวอันตรายที่ต้องกำจัด เธอก็รู้นี่"
"ค่ะ... ฉันทราบดี เรื่องนั้นน่ะ"
"งั้นก็รู้สินะ ว่าครั้งต่อไปที่เจอกัน... ฉันอาจจะจำเป็นต้องเก็บมันซะ"
"ถ้าเช่นนั้นแล้ว... คุณก็อาจต้องเก็บฉันด้วยอีกคนค่ะ
เพราะตราบเท่าที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่มีวันยอมให้ใครทำร้ายเขาอย่างแน่นอน!"
...
[ ฟราน ]
"เธอน่ะ... คือแสงสว่างเดียวของMeในโลกที่มืดมนแบบนี้นะครับ.."
"จะบ้าไปแล้วรึไง! ออกไปให้ห่างๆซะ!! ร่างกายของผมน่ะ... จิตใจของผมน่ะ... มันผิดเพี้ยนไปหมดแล้ว!!! เก็บความโลกสวยโง่ๆนั่นของคุณกลับไปซะเถอะครับ แล้วก็หยุดตามหาผมสักที!!!!"
[ เอลล่า ]
"ฟรานเอง... ก็เป็นสิ่งเดียวในโลกที่ฉันยังคงแคร์เหมือนกันนะ ที่พูดมา ดีใจมากเลยล่ะ"
"ถ้าหากว่าอยากฆ่าฉัน ก็ฆ่าซะสิ ถ้าหากว่าไม่มีฟรานล่ะก็... ฉันเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้วเหมือนกัน! ดังนั้น... ขอร้องล่ะ อย่าหายไปนะฟราน!! อย่าหายไป... เด็ดขาดเลยนะ!!!"
ทอล์คๆ
ฟิคเรื่องนี้ถูกเปิดขึ้นมาเพราะอยากแต่งค่ะ ชอบนุ้งกบ ไม่รู้จะมีใครอ่านมั้ย
ถ้าหากว่าชอบเรื่องนี้หรืออ่านเรื่องนี้แล้วก็ช่วยๆกันเม้นด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะ เพราะว่าเค้าเองก็หมดไฟง่ายเหมือนกันถ้าหากว่าไม่มีคนอ่าน ยังไงก็ฝากติดตามติชมคุยกันเรื่อยเปื่อยด้วยนะ
ความคิดเห็น