คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บุปผา...สตรีผู้เป็นดั่งไฟ
ยามเหมา[1] หมอหิัวเียฟื้นื่นาหลับใหลใน่ำืนที่ผ่านมา ปวร้าวศรีษะัถู้อนหินทุบมึนในหัวสมอ ปรับสภาพสายาเพ่มอไปโยรอบห้อนอนว้ายามนี้แสสว่ายัมีไม่มานั
สลัศรีษะไปมาหลายรา นึทบทวนเหุาร์ใน่ำืนที่ผ่านมาหลายหน นมีบุบสลายเสียหายส่วนใหรือไม่! ยับายทสอบร่าายรู้สึปวร้าวไปทั่วายาม มิใ่!...มอหาบุรุษในลาสัหร์ ปล้นพรหมรรย์ย่ำยีนใน่ำืนที่ผ่านมา นาับไม่รู้สิไ้
บุรุษผู้นั้นับลับหายไร้ร่อรอย ไอ้บุรุษั่ว! ไอ้โรบ้าาม! ไอ้โรเ็บุปผา! ั่ว้าเลวทราม! ่น่าประนามสามีำมะลอในใไปหลายำ รานี้ไม่ำมะลอแล้ว พรหมรรย์้า รัษามาสอภพ้อมาเสียให้ับมนุษย์มาเล่ห์
ราวับนรสุมใ หมอหิหมอาลัยในาิภพนี้ ้อวนเวียนเิายหยาบใ้เป็นร้อยปีร้อยหนวนเวียนว่ายายเิ ใยนโร้ายเ่นนี้ ไม่อาเอ่ยับผู้ใไ้ เฝ้าเ็บำใ้วามผินไป
พลันิเวลานี้ เทพึ่เียนเฟยหล แห่แนเทพไท่หยาอ์นั้นัไปใ้วามผิราไปถล่มแนเทพรัิาลพินาศย่อยยับในารแย่ิเียนท้อ โนบัาามหาเทพแนสวรร์ให้ไปใ้วามผิในแนใหรือเป็นแนมนุษย์เ่นน ทั้นและเทพึ่เีนยเฟยหลไม่เยไ้พบเอหน้าาายเทพหรือายหยาบ ะเหมือนเิมหรือไม่ !?
นนั้นร่าเียนหรือายหยาบ ยัไม่เปลี่ยนไปแ่อย่าใ หรือแม้แ่ไปุิที่้นเหมยยัใ้ร่าเียน ที่เปลี่ยนไปือวามสามารถเ่นเียนนั้นหหายไปหมสิ้น
พลันิอาาศยามเ้าเ่นนี้นวรสใสแ่ ใยเว้ว้าเ่นนี้ไ้ มอไปที่ใับหหู่และมืมน หานั้รรภ์ับบุรุษผู้นั้นึ้นมา ้อทำเ่นไร ไม่้อเาะิไป่วยีวินี้หรือไม่นี่! เฮ้อ!้อแล้วแ่โะาระมั้า
----------------------------------------------------------
เสียฝีเท้าม้าวบัึ้อว่าร้อยัว มุ่รไปยัหุบเาเทียนเหมินที่ั้สำนัวิหะวันหนึ่ในสำนัที่ึ้นับพรระวันรอน ้ออยปป้อภัยร้าย่าๆที่เ้ามารุราน เวลานี้เ่นันสาย่าวรายานมาว่า สำนัวิหะวัน มีภัยโนสำนัโลหิ้อยึเ้าร่วมับพรรน
ประมุพรระวันรอน รีบเร่เินทามา่วยเหลือ ใ้เวลาว่าสิบวันในารเินทาไปยัสำนัวิหะวัน ั้าเรไม่ทันาร หาถูรุรานยึรอไป นั่นย่อมหมายถึารสูเสียทั้ำลันและทรัพย์สิน ยาฟื้นืนลับมาโย่าย ประมุพรระวันรอนึไ้เร่รีบเินทา ไม่ไ้บอล่าวฮูหยินน้อยนให้ทราบเลย นาเ้าใ
วบอาาอย่าเร่รีบ ในใรุ่นิถึฮูหยินำมะลอน ่ำืนที่ผ่านมานาถูฤทธิ์ยาบำรุนิใ ไม่ใ่อหมอประำสำนัระมั เป็นอมารา ให้นาื่มยาบำรุอระูล ที่ท่านแม่เยล่าวับนไว้
เมื่อราวันเ้าหอ มาราแอบเอาเ้ามาให้นาื่ม แ่เป็นนแอบไปเททิ้นหม ไม่าิมาราิทำารเ่นนี้อี นลืมไปแล้วิว่ามาราไม่ระทำอีเป็นแน่ ้วยนเวลานี้ยันอนร่วมห้อับนาทุวัน
หาหนีไปนอนที่อื่น สายมารารายานไป วามลับระหว่านับนา มาราอาล่วรู้เป็นแ่เพียารแ่านเพื่อให้ท่านสบายใเท่านั้น ยอมผิวาาเยล่าวไว้ ะไม่นอนร่วมหอรานั้น ไม่ิอันใให้มา ลับมาทบทวนแยห้อไม่ไ้แล้วท่านแม่วาหูาไว้โยรอบ อยสอส่อีวิหลัแ่านนทุวัน เ่นนั้นึ้อยอมผิวาาับฮูหยินำมะลอน
ิสลัภาพยาม่ำืนนั้นไป ภาพเหล่านั้นยัามิหลอหลอน นาเปลือยาย่อหน้าโมสะรารูปทรามล่มเมือัเทพธิา แสไฟาโมะเีย เน้นับผิวผ่ออนาให้เิันท์ พลันประมุหนุ่มลืมหายใไปั่วรู่
หมอหินาไม่รู้ นเิาโทสะและฤทธิ์อยาบำรุหยินที่ร้อนรุ่มนั่น ยัเินหน้าเ้าหาสามีำมะลอทั้ร่าายเปิเปลือยเ่นนั้น รัวำปั้นน้อยทุบไปบนอแร่ัหินผาอสามี ประมุหนุ่มไม่รู้ทำเ่นใ ัสินใ้อนวัร่าามอุ้มรไปยัถัอาบน้ำใบให่ ร่าามหยุิ้นรน ทั้หยุทุบีสามีำมะลอไป
้อนสายาึ้นมอ้อใบหน้าอันหล่อในวามมืสลัวยาม่ำยืน ประมุหนุ่ม้มลสบานาเห็นในาไหวระริสับสน พลันิอยา่เ้าใโนฤทธิ์ยารุมเร้าไม่ใ่น้อย สอแนเรียวสลัเหลาเาะเี่ยวลำอหนาหวั่นเรนร่วหล่น
ุหน้าลบนอแร่สามีำมะลอสิเลื่อนลอยเพียลืมสิ้นวามโรธรุ่นั่วรู่ที่ผ่านมา
อนนี้รู้สึหวิวไหวเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยโบยบินวนภายใน่อท้อ ยามหน้าอามเปลือยเปล่าเสียสีเนื้อผ้าอบุรุษผู้ไ้ึ้นื่อเป็นสามีในนามน
าห้อนอนให่มายัอ่าอาบน้ำนั้น ไม่ไ้ไลเลยในยามปิแ่ หาทว่า...เวลานีู้เหมือนไลนับลี้[500ม.]ลำอแห้ผาาอาารหเร็ทุส่วนในร่าาม มือเรียวโอบรอบลำอหนา ิเล็บลไปยับ่าล้าวเพื่อ่วยบรรเทาวามวาบหวาม
สินั้นลอยหลุหายไปเมื่อใ รู้สึัวอีราเนื้อายเปลือยเปล่าเย็นเยียบ ราไ้ยินเสียั ‘ูม’อน้ำในอ่าไม้ใบให่ ละออน้ำเย็นสาระเ็นออนอถั ระทบใบหน้าประมุหนุ่มอย่าั ราวานาลอย่าแรเพื่อเรียสิให้ พลันิ!...นรุนแรไปหรือไม่! ใยโยนนาแรเ่นนั้น ร่าามบุบสลายส่วนใบ้าหรือไม่นี่!
ผิวเนื้อเปลือยเปล่า ราถูน้ำเย็นในอ่าไม้้อร่า แนเรียวามไม่ยอมปล่อยลำอหนาแร่ไป เป็นสาเหุให้ใบหน้าประมุหนุ่ม้มามร่านาไป้วยภายในอ่านำ้ให่ ับพลัน! ร่าสูให่ถลาามแรระาลไปในอ่าน้ำเย็นันับนา
เป็นเหุให้เนื้อผ้าบนร่าายประมุหนุ่มเปียน้ำแนบลู่ไปามลำัวแร่ ร่าามหมอหิสิลอยหาย ปล่อยลำอหนาแร่ ใบหน้าามมลไปในน้ำเย็นเยียบ ประมุหนุ่มเอื้อมว้าป่ายปะในน้ำเย็นเียบ
ยาม่ำืนเ่นนี้ แสไฟสลัวในห้ออาบน้ำมอเห็นเพียลาเลือนเท่านั้น ว้าไ้ร่าามึ้นาไ้ถัน้ำให่ ร่าบาสำลัน้ำอยู่เป็นนานประมุหนุ่ม้ออยลูบหลัไหล่ให้นา เนื้อัวยัอุ่นอยู่บ้า นึลูบวนไปทั่ว เพื่อให้น้ำเย็นเ้าแทรึมามผิวายนา เพื่อ่วยลฤทธิ์อยาบำรุหยินให้าลไปบ้า
ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วายาม นาหลับาพริ้มริมฝีปาอิ่มเผยอล้ายวนเิ ประมุหนุ่ม้อมอใบหน้าามไม่วาา ผมยาวสลวยเปียน้ำแนบลู่ไปับศรีษะสวย ส่วนปลายลอยล่อยับนผืนน้ำในอ่า ลิ่นหอมออไม้พร้อมำยานรวยริน ่วยผ่อนลายอยู่บ้า แ่หาเิวามรู้สึหนึ่ึ้นมาายหนุ่มปรารถนาแนบิเนื้อนา
โน้มใบหน้าร้ามมหล่อเหลา สายายั้อริมฝีปาอิ่มเิวนเ้าหาแนบิบเบียัน ับเป็นนาล้าลมือ่อน!... สอมือเรียวอบุมสอแ้มสาระายอประมุหนุ่มไว้ นาโถมายเ้าแนบิ พลันุนันลิ้นนุ่มเล็ให้ประมุหนุ่มเปิโอให้นาเยิม ไม่ทันาิมา่อนประมุหนุ่มใลุึ้นาอ่าน้ำอย่ารวเร็ว
ร่าเปลือยามามิประมุหนุ่มปัป้อันพัลวัลเป็นเหุ ให้ร่าามเถลาล้มฟาอบอ่าน้ำ ประมุหนุ่มไม่รอ้าเ้า่วยเหลือสอมือให่อบุมศรีษะสวยเปียปอนนั้น อารม์ปรารถนามอับไป
รเ้าอุ้มร่าฮูหยินำมะลอนออาอ่านำ้ใบให่ หานาไม่ยอมสิ้นฤทธิ์้อ!...ร่าามโอนเอนในอ้อมอประมุหนุ่มที่ยืนโอบอุ้มนา้าอ่าน้ำ นำพาร่าเปลือยเปล่าอนา วาลบนเียว้า วัผ้าลุมายามร้อเรียสาวใ้ให้เ้ามา่วยใส่อาภร์ให้ฮูหยิน
ประมุหนุ่มเินเร็วเ้าไปำระายเรียมผลัเปลี่ยนอาภร์น ลแ่น้ำำระายในบ่อนำพุอุ่น้านหลั ผ่านไปเพียรู่ลับออมา สาวใ้ออไปหมแล้ว เหลือนานอนนิ่บนเียวา้ ประมุหนุ่มลายุให้นายามที่นไ้สัไว้ราึ้นาอ่าน้ำ เวลานี้นี้นาหลับไปริแท้
ถอนหายใอีรามอหน้านายามหลับใหลไร้พิษสใ
ยามฟื้นื่นแสนวุ่นวาย ใยนาไม่เหมือนสรีใ ร่ำร้อถามนิเ่นไรนำนามาเป็นฮูหยิน ไม่รู้ไ้ิเ่นใ แ่ยามนี้ริมฝีปาอุ่นหนาแนบิหน้าผานา พลาล่าว
“หลับฝันีใน่ำืนนี้”
**********นาผู้ไร้เียสาริริ้ มิไ้ป************
ความคิดเห็น