คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ไม่ต้องมารยา
หิสาวิในใบอสหนุ่มเ้ามานอนห้อไ้ยัไ
ำไ้ว่าล็อประูไปแล้วนะหรือไม่ไ้ล็อ ยัไม่ถามออไปเสียบอสหนุ่มพูึ้นมา่อน
“เอ่อ!...อิอิือว่าอนนั้นมันึมาแล้วผมเลยนอนเป็นเพื่อนุ้วยสาบานไ้ผมไม่ิอะไรับุริๆนะ
เอ่อ!...อนนีุ้่วยใส่เสื้อนอนให้ี่อนมั้ยรับ” บอสหนุ่มพูบหลุบสายาลมอหน้าอเธอหิสาว้มมอามสายา
“อ้ายยย!...ายแล้ว” เรสิายมือบัหน้าอัวเอ มันแทบไม่มิ
ิไ้อับอายมาหันหลัให้บอส หนุ่มทันทีมือวานหาเสื้อนอนมันไปออยู่รเอวนี่เอ
เธออายแทบเอาหน้ามุหนีเวลานี้ไม่ล้าหันลับไปเผิหน้าบอสหนุ่มอีระเถิบัวออห่าเอาหน้ามุไปใ้หมอนร้อรี๊ึ้นมาทันทีปลปล่อยวามอายที่แสนอึออันี้
ร่าบาหายใหอบถี่
บอสหนุ่มแปลใเธอทำอะไรเอาหน้ามุหนีเสียอู้อี้ใ้หมอน
ไม่ล้ายับเ้าไปใล้มาลัวเธอแหวึ้นมาอี
ยัเ็บล่อวใอยู่เลยอนนี้ไม่ล้ายับแรมานั
ไม่เป็นหมันสูพันธ์ไปแล้วมั้เหมือนเพื่อนเยบอไว้โนเะล่อวในเป็นหมันไม่มีลูสัทีัวเอไม่โร้ายนานั้นยัไม่แ่านไม่รู้สามารถมีลูไ้หรือไม่้อพิสูน์อนแ่าน
อนนี้ไม่รู้ะแ่ับใร ไม่รู้เมื่อไหร่้วยไม่ปัใับใรถึนาิแ่านนานั้น
หิสาวเยหน้าึ้นาหมอนเหนื่อยอ่อนไม่ล้าหันไปมอหน้าบอสหนุ่ม
“บอสะ...ุลับไปนอนห้อุไ้แล้วมันึมาแล้วอนนี้”
เสียอู้อี้ไม่ล้ามอหน้าทั้ยัไม่ล้าสบา้วยอยาเยหน้าึ้นมอนาาว่าี่โมแล้วยัไม่ล้า
“ุ...ยัไม่ึหรอะเ้าแล้วนี่
ีห้าแล้วนอน่อเถอะนะ” บอสหนุ่มล่าววนหิสาวนอน่อเวลานี้
ไม่รอให้ไล่รอบสอลุึ้นวัผ้าห่มออาัวเินไปหน้าประูห้อเปิออไปแถมใีปิล็อให้้วยเ้าิ๊ี้ยับัวอย่าเียร้านมอประูห้อปิลไปหลับ่อ
เวลาเที่ยแล้วเรสิาเินหาอาหารลาวันิน
เมื่อเ้าินไปน้อยรีบไปหน่อยรีบหนีหน้าอีาบอสนั่น่อนลมาเธอินเ้าว่าปิอนนี้เลยหิวมา
หิสาวเินเ้าไปสั่อาหารเห็นนทำท่าแปลันเวลานี้
เธอเยหน้าาอโทรศัพท์มอไปรอบๆปะทะเ้าับร่าสูไม่ใส่สูทเินมาับเลาเพื่อหาอาหารทานเ่นันมั้เธอแล้มอไม่เห็นิถอยออมาารนั้นเพื่อหลบไปอีทาแ่ไม่ทันแล้ว
บอสหนุ่มยมือทัทายพนัานในบริษัทที่ยมือไหว้ันเป็นแถวเวลานี้
หิสาวอยา่อนายหรือไม่็หายไปารนี้เลยบอสหนุ่มเ้ออยาวหาหิสาวร่าระหนั่นเธอเ่นสุาอยู่พอวรับทรผมแปลาในวันนี้มัรวบึ้นสูส่ผลให้ใบหน้ารู้ไ่ไ้รูปหน้าผาลมมนนล้ายเหม่นั่นยิ่มอแล้วให้สะุา
บอสหนุ่มยมือทัทายเธอ
เห็นเหมือนหลบหน้าในอนนี้เมื่อเ้ายัหลบหน้าเลยไม่ยอมรอทานอาหารเ้า้วยแถมยัิน่อนปล่อยเาินนเียวีหน่อยเ้าิ๊ี้อยอยู่เป็นเพื่อนุนายเหรอนอนอย่าเียร้านไม่แปลใอ้วนลมแบบนั้น
เินรเ้าหาพลาบอไปเสียไม่เบาเลย ”ุทานอะไร...สั่เผื่อผม้วยนะามไปที่ห้ออาหาร VIP
้วย” พูเสร็เินไปเยไม่รู้ว่าเธอะทำให้หรือเปล่าไม่รอำอบเผ็ารมา
หิสาว่อนอในใ ามไปห้อ VIP นั่นเป็นห้ออาหารสำหรับผู้บริหารนี่เธอะไปไ้ยัไัน
ไม่ลืมสั่อาหารให้บอสหนุ่ม้วย สั่แม่้าให้นำไปส่ที่ห้อ VIP สำหรับผู้บริหาร เรสิาเินไปอีทาร้ามับห้อที่บอสสั่ให้ามเ้าไป
รอสัพัอาหารเสร็ออมารับล่าวถามับแม่้าเบาๆ “ป้าไปส่อาหารห้อ
VIPมาแล้วใ่มั้ย่ะ”
แม่้าอบลับมาทันที
“่ะ...เ็บอบอสยัถามหาุเลยนะะ”
หิสาวเินลับไปหาโ๊ะนั่ใหม่ราวนี้เป็นรุ่นพี่แผนฝ่ายายนั่อยู่ันสอนเธอเลยอนั่้วยน
“พี่รุ...อินั่้วยนนะะ” หย่อน้นลนั่้าหนุ่มหล่อล่ำฝ่ายายมือทออบริษัทเลย
หันหน้ามอ้ายวาเวลานี้ไม่รู้เลยมีนมอออมาาห้อ
VIP
สายาสบนิ่แ่ในใลับไม่ยอมสบเมื่อเห็นเธอยไม้ยมือประอบท่าทาารสนทนาไป้วยรอยยิ้มว้าแทบีถึหูนั่น
บอสหนุ่มเห็นายผู้หนึ่ยมือึ้นมาลูบหัวเธอเวลานี้ใอายหนุ่มมันร้อนรนอย่ามายิ่มอยิ่เือาลใ
เลามอามสายานายเวลานี้ผู้บริหารไม่มีใรเ้ามาเนื่อาว่าแยย้ายไปทำานัน่อนแล้วเหลือไม่ี่นในห้อ
อาหารยัไม่พร่อเท่าไหร่บอสหนุ่มลุึ้นเินลับไปทำาน่อ
เลามอามเ้านายนิ่พร้อมับมอไปยั้นเหุอารม์เสียบอสหนุ่ม ูเถอะบ่ายนี้ไม่้อทำานมันแล้วอยรับอารม์อบอส่อแล้วัน
เลาเินออมาหน้าห้อัสินใเินเ้าไปหาหิสาวที่เป็น้นเหุ
“ุ...เรสิารับเิทานี้หน่อยรับ” เลาบอสหนุ่มล่าวเิเธออุย้วย เรสิาทำหน้าแปลใไปเหมือนันแ่ลุออมาาลุ่มายหนุ่มฝ่ายาย
“เอ่อ!...มีอะไรหรือะุโอ” หิสาวเรียามหัวหน้าเยบอให้เรียเลาประธานแบบนี้ไ้
“เอ่อ!...ไม่มีอะไรมารับเอ่อ!...ือบอสผมไม่ยอมทานอาหารเที่ยเลยทีุ่สั่ไปให้เินลับไปห้อทำานแล้วรับ
ยิ่เป็นระเพาะอาหารอยู่เวลานี้” เลาวัยลานห่วเ้านายมาว่าัวเออียิ่ถ้าเรียอีะยิ่หลั่รมาึ้นิแล้วอ่อนใ
“อาหารไม่ถูปามั้ะ...็บอสไม่ยอมิเมนูเอ็เป็นแบบนี้ล่ะ่ะ”
หิสาวิแบบนั้นริๆเวลานี้อาหารไม่ถูปาบอสหนุ่มเลยไม่ิน
“ไม่ใ่รับ...ุเรสิาลอเอาเ้าไปใหู้สิรับเมนูนี้พร้อมให้ินยาหลัอาหาร้วยผมไม่อยาไปบัับมาโแล้ว”
เลาโอพูเหมือนัารเ็น้อยวัยสามวบอย่านั้น้อปลอบและู่้วยเหรอ
หิสาวลัวานเลาเ้าไปยอาหารในห้อ
VIP เธอะไปสั่อว่ายามบ่ายไปให้บอสหนุ่ม้วย เลาโอเินพูุยไปับหิสาวอย่าเป็นันเอวบนเ้าลิฟท์ผู้บริหารนถึหน้าห้อทำานบอสหนุ่ม
นี่เป็นรั้แรที่เธอเ้ามาในห้อทำานนี้
มันไม่ไ้เี่ยวับเธอเลยเวลานี้้อมาให้บอสหนุ่มิน้าวเที่ยพร้อมทานยาอี
เลาโอเาะประูสอทีเปิเ้าไป หิสาวเินามมอไปรอบๆเห็นายหนุ่มนั่้มหน้าทำาน่อไม่พูาอะไรทั้ยัไม่ยอมเยหน้าึ้นมาอี้วย
“อะ!...แอ๊มม” เสียเลาโอระแอมึ้นบอสหนุ่มเยหน้าอันบูบึ้เหมือนโรธนทั้บริษัท
หิสาวยับออา้านหลัเลาโอมอบอสหนุ่มนิ่ เลาโออัวออไป้านอทำาน่อให้หิสาวเ้าปัหาัารบอสหนุ่มเอ
ความคิดเห็น