คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สูญเสีย...
ใบหน้าที่ยิ้มอยู่ตรงข้ามห้อง ใบหน้าของปีศาจตนนี้เค็มไปด้วยความแค้นเคือง
"เจ้าจงจำไว้สักวันข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าทำกับข้าได้เจ็บแค้นมาก" ร่างของปีศาจตนนั้น
ค่อยๆเลื่อนลับไปกับสายตา
"เคโกะเกิดอะไรขึ้น" เจิ้นจงวิ่งถือดาบมาอย่างตื่นตระหนก ใจของเคโกะวูบ
ขึ้น...ชั้นทายาทตระกูลหลิน...ถ้าชั้นบอกเค้าว่าชั้นถูกปีศาจตามฆ่า...เจิ้นจงจะต้อง
จ้างคนเป็นขบวนมาคุ้มกันชั้น... "อ๋อชั้นแค่ฝันร้ายน่ะค่ะ"เคโกะตอบนิ่งๆ "โธ่ เล่น
เอาฉันตกอกตกใจหมด ถ้าเช่นนั้นก็พักผ่อนเถอะ"เจิ้นจงตอบอย่างโล่งอก
เวลาผ่านไป ลูกสาวของฉันหลินฉังเหว่ย... ที่ฉันได้ตกลงกับเจิ้นจงไว้ว่าถ้าได้
ลูกสาวขอให้ใช้ตระกูลหลินต่อไปก็เป็นที่ยินยอม ฉังเหว่ยได้เติยโตขึ้นตามกาล
เวลา... เธอหน้ารักมากจริงๆ ดวงตาของเธอมีสีฟ้าเปรียบเสมือนสายน้ำ...แต่อย่างที่
พ่อของฉันเคยพูดไว้ฉันจะได้มองหน้าลูกอีกนานเท่าไหร่...ถ้าเลือกได้ฉันอยากให้ฉัง
เหว่ยไม่เป็นตระกูลหลิน... ฉันได้สอนฉังเหว่ยทุกอย่างที่ฉันรู้... เพื่อที่ความแข็งแกร่ง
ของเขา...ฉังเหว่ยเป็นเด็กที่เข้มแข็ง และเด็ดเดี่ยว ฉันช่างภูมิใจในลูกของฉันจริงๆ
"แม่คะ วันนี้หนูสอบได้ที่ 1 ค่ะ แม่"ฉังเหว่ยพูดอย่างภูมิใจ นี่หละฉันช่างภูมิใจ
ในลูกฉันจริงๆ... และแล้ว
***************
"แม่คะ!" เด็กสาวนั่งข้างร่างเปื้อนเลือดของมารดา... "แม่ เคยบอกลูกแล้วว่า
อย่าร้องไห้... ลูกเก็บสร้อยนี้ไว้คุณยายเคยให้แม่แต่ตอนนี้มันควรเป็นของลูก"มารดา
ยื่นสร้อยคอรูปนาฬิกาทรายให้ "แม่รักลูกนะ" "คุณแม่ "
ความคิดเห็น