The good story of heart เรื่องดีของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : เวลาอันรวดเร็ว

 ... เช้าวันรุ่งขึ้น...



"กี๊ฟๆๆๆ   ตื่นนน เร็ว"   พลอยปลุกกี๊ฟที่ยังคงนอนอุตุอยู่บนเตียง

"โอ๊ย นี่ยังเช้าอยู่เลย ง่วงๆๆๆ" กี๊ฟคลุมโปง      

  "อย่ามาขี้เกียจ เร็วๆ เดี๋ยวก็หาแฟนไม่ได้หรอก" พลอยพูดกรอกหู 

"ไม่เกี่ยวกันสักหน่อยตื่นก็ได้" กี๊ฟพูดพลางโผล่ขึ้นมาจากโปงผ้า  


"แผนนี้ใช้ได้ผลเสมอล่ะ อิ อิ"     พลอยพูดอย่างร่าเริง


"ไร ยะ   โอ้ยหิวๆ มีไรกินมั่งล่ะ" กี๊ฟเดินหัวยุ่งออกจากเตียง 


"ตื่นมาก็ซมซานหาของกิน    โจ้กบนโต๊ะน่ะ รีบๆ กินซะ"   
พลอยพูด 


" โอ้เพื่อนสุดประเสริฐ ของข้าเจ้า ที่ฟ้าประทานมาให้ทำกับข้าวให้กินทุกวัน  "
กี๊ฟซี่พร่ำอย่าภูมิใจ ขณะเดินอย่างล่องลอยไปกินโจ้ก

"วันนี้เราไปไหนป่าวล่ะ" กี๊ฟถาม  


"ไม่รู้สิแต่คงต้องรอแม่คุณน่ะอาบน้ำแต่งตัว อีกสักครึ่งวันล่ะมั้ง"   พลอยเอ่ย 

"รู้แล้วน่า ทำเป็นบ่น หัดทำตัวเหมือนแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ จ้ะ" กี๊ฟพูดขณะที่กำลังกินโจ้ก    


"เธอเคยคิดมั่งมั้ย ถ้าเรียนจบแล้วจะทำไรต่อ"พลอยถาม    


  "ฉันน่ะไม่รู้แต่เธอน่ะคงจะต้องแต่งงานกับพี่ฟิล์ม น่ะสิ" กี๊ฟพูดแกมหัวเราะ 


"ยี้ นี่โจ้กเนี่ยไม่ต้องกินมันแล้ว" พลอยพูดและเข้าไปแย่งโจ้กมาจากกี๊ฟ 


  ทั้งสองเล่นกันอย่างสนุกสนาน 


              และหลังจากนั้นก็ออกมาจากห้องพัก และเดินเตร่ไปตามทาง   


"พลอยฉันยังไม่อยากกลับไทยเลย ทำไมพ่อกับแม่ไม่ให้เราเรียนต่อซะที่นี่" กี๊ฟ


กล่าวอย่างเศร้าๆ    ตรงกันข้ามพอลล่ากับยิ้มกว้าง
 

"แหม เราเป็นคนไทย ต้องรักไทย กลับไปหาแผ่นดินเกิด  โย่ๆ" พลอยพูดพลางทำท่าไชโย 

"ใช่ มาร้องเพลงกัน  ตื่นเถิดชาวไทยอย่ามัวหลับไหลลุ่มหลง  โย่ โย่"  ทั้งสองกอดคอกันร้องเพลง แต่ก็ต้องผงะ   เมื่อหันไปเห็นแววตาของคนหลายคนที่มองอย่างงงงัน    


"กี๊ฟบ้าทำไรเนี่ย " พลอยพูดขำๆ  "พอลแหละบ้าอายมั่งเปล่าเนี่ย  เพื่อนหนูบ้าค่ะอย่าคิดมาก" 


กี๊ฟหันไปพูดกับผู้คนริมทางเดิน 



                               +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-