The vampire

ลำดับตอนที่ #2 : สุดปลายห้องเช่า...

     "อรุณสวัสดิ์ ค่ะ ทุกคน" โบทัก 

      "อรุณสวัสดิ์เรอะ    ป่านนี้ยังอรุณอีกเหรอ"   ทาน่าสวนกลับ   


      "แหมก้อนะ  พูดไร บ้างดิ รูจ  " โบถามอย่างมีความหวัง 


        "อ่ะ เหรอ" รูจตอบอย่างงงๆ      ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังคุยเล่นกันอย่างเพลิดเพลินนั้น    ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
   
        "สวัสดีครับ ที่นี่มีห้องเช่าเหลือมั่งมั้ย .." เสียงชายหนุ่มทักเรียกอยู่หน้าห้อง  

  
         "อ้อ มีมั้งคะ" โบตอบ


         "คุณเอาให้แน่สิ ผมต้องการพักสักห้อง"  ชายผู้นั้นสวนกลับ โบพิจราณากันอยู่


ครู่หนึ่งผ่านตาแมว ก่อนที่จะเปิดประตูให้ชายผู้นั้นเข้ามา


         "ว่างัยคะ เพื่อนฉันเป็นเจ้าของอพาร์ตเม้น มาถามเองซี่ นั่น คนนั้นล่ะ" เธอพูด

พลางพยัดเพยิดไปทางทาน่า  ทาน่าจึงรีบพูดตอบทันที

         "อ๋อ มาหาห้องเหรอคะ  ก็พอมีว่างอยู่น่ะค่ะ  " เธอบอก   

      
          "ครับ ตกลงครับ "  ชายผู้นั้นบอก

       
        "จะไปดูห้องก่อนมั้ย หรือจะ เช็นสัญญาเลย" ท่าน่า ถาม 


         "แล้วแต่คุณเพื่อความสบายใจไปดูก็ได้" ชายผู้นั้น บอก 


          "รอเดี๋ยวนะคะ "   ทาน่าพูด ขณะที่รีบเร่งหันไปทางโบ


          "โบ ไปด้วยกันมั้ย "  ทาน่าชวน


        "ไม่ล่ะไม่อยากไป    เอ่อ ทาน่าฉันว่าวันนี้ฉันจะกลับไปนอนห้องฉันต่อดีกว่า   ไปล่ะนะ บาย " โบตอบอย่างเฉยเมย
 
"บะ บายจ้ะ" ทาน่าตอบยังคงดูงง  ๆ     ก่อนที่เทอจะหันหน้าไปหา ลูกค้า คนนั้น


        โบเดินออกจากห้อง ไปตามทางเดินของคอนโด สุดหรู

 
       "เราออกมาทำไมเนี่ย ช่างเหอะ เห็นหน้าตานั่นแล้วอึดอัดชมัด  "   โบยังคงเดิน

อย่างมั่นใจต่อไป  เมื่อเทอเดินมาถึงทางเลี้ยวทางหนึ่ง นั้น

     

        "ว่าไงครับคุณโบ " ชายคนที่อยู่ในห้องนั่นเอง 

         "อ้าวเมื่อกี้ ยังอยู่ในห้องนี่ แล้ว " โบ ถามอย่างงงๆ 

        "นึกว่าเห็หน้าผม แล้วรับไม่ได้หนีออกมา" ชายคนนั้นพูดต่อ

         "ไม่เกี่ยวเลย "     โบพูดฉุนเฉียว  

        "และฉันไม่มีเวลาว่างสำหรับคุณ"  โบกระชากเสียง  

         " ขอโทษนะ ไปล่ะ"   โบกล่าวพลางเชิดหน้าเดินต่อไป  



    ในใจของโบนั้นนึกแค้นแปลกๆ รู้สึกเหมือนกับว่าเราเกลี่ยดเขามานาน ซะงั้น   โบเดินอย่างรวดเร็ว ผ่านห้องต่างๆ  และห้อง    ริมสุด    โบจึงรียเร่งเดินเข้าไป
     






   ---ปั้ง----




เธอกระแทกประตูปิด ตามหลัง  

"รู้สึกไม่ถูกชะตากับตานั่นเลยสักนิด  " โบบ่นกับตัวเอง 
และนั่งลงดูโทรทัศน์บนโชฟาสีแดงสด แต่ โบก็รู้สึกว่า ทำอะไรมันก็ดูขัดใจไปซะหมด  ไม่มีรายการทีวีที่ถูกใจเลย  

-----  ทำไมกันนะ  เพียงแค่ตาบ้านั่น ทำไมเราต้องหงุดหงิดอย่างนี้ด้วยนะ  ----
 
 โบคิด ตอนนี้ดูเหมือนว่าในสมองของโบนั้นมีเรื่องต่างๆ รุมเร้ามากมาย ตัวเทอ นั้นยังคงดูเซ็งชีวิต สุดๆ

หลังจากนั้นเธอก็ล้มตัวลงนอน พยายามทำจิตใจให้สงบซะ  


แสงแดด ยามสาย ทิ่มแทงดวงตาของโบ ทำให้เทอไม่สามารถ ข่มตาให้นอนหลับได้
ภาพแห่งความทรงจำ  ในสมัยที่เธอเรียนอยู่ประถม นั้น ทำให้เทอนึกถึงน่าเพื่อน เก่าๆ  หลายๆ คน   ไม่ช้า แสงแดด   ก็ไม่มีผลกระทบ กับโบอีก โบค่อยๆ เข้าสู่ภวังค์ และกลับลงไปในที่สุด

                               +-+-+++
                       

                       ฝัน ยังคงตามหลอกหลอน 


 -- ชินซะแล้ว--   


ฝันส่วนฝัน ชีวิตจริงก็คือชีวิตจริง

เธอปลอบใจตนเอง  ลบข้อสงสัยในใจ  และพยายามใช้ชีวิต เหมือน ปกติ  



หลังจากที่ได้นอนทอดอารมณ์ ไปพักใหญ่ๆ ก็ทำให้เทอรู้สึกดีขึ้น   เมื่อตื่นใหม่เทอก็นึกไปว่า เรื่องเมื่อเช้านั้นคือเรื่องเมื่อ วานซะ


  โบก็ตื่นมากินข้าวเช้า  (เช้าสำหรับโบ)

และลงลงไปที่ห้องของทาน่าทำเป็นว่าลืมเรื่องเมื่อเช้า ระหว่างที่เธอกำลัง เดิน

อย่างสดใส

รับอากาศหนาวเหน็บตอนเช้า (ของโบ)  นั้น      

  ตา กวนประสาทคนเมื่อเช้านี่   ...  เธอยิ้มน้อยๆ  และ เดิน  เข้าไปทักตามมารยาท

คนที่เคยพบกันมาก่อน พยายามไม่นึกถึง

ความรู้สึกที่เจอเค้าเมื่อครั้งแรก 

  "สวัสดีค่ะ " เธอทัก อย่างแจ่มใส 

"อื้ม ครับ"  เค้า ทำท่าเมือนถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตอบ  

" เปนไงมั่งคะ " โบถาม พยายามทำท่าทางให้เหมือนกับว่าไม่ได้เห็นกริยาดังกล่าวจากเขา

" ก๊ดี----ครับ" เค้าตอบ แต่ก็ยังคงไร้อารมณ์ 

" โอเคค่ะ  งั้นขอตัวนะคะ "    โบ รีบ

เดินจากไปก่อนที่จะเก็บ อาการไม่อยู่       

"ผู้ชายอะไรน่ะ หยิ่งเป็นบ้า  พูดเนี่ยลำบากนักรึงียนะ"      โบคิด  และเดินกระแทกเท้าไปที่ห้องของทาน่า       
                               

                               ---------------------------------

  ---เพราะตานั่น ทำให้ วันที่อากาศดีดีอย่างนี้เสีย นะ หึ พรุ่งนี้ ฉัน จะไม่อารมณ์เสียเพราะเทอ อีกแล้ว-----

  และโบ ก็ทิ้ง การรับ อากาศที่สุดแสนจาแจ่มใสนั้น   ไปที่ห้องของทาน่า
        

   "อ้าว โบ " ทาน่า ทัก ท่าทางสดใส      "เป็นไงมั่งล่ะ  เข้ามาก่อนสิ"     ทาน่า

เปิดประตูให้    โบ เดินเข้ามาอย่าง เสียอารมณ์เต็มที่     "เป็นไรไป  อารมณ์ เสียแต่

เช้านี่ไม่ดีนะ"     ทาน่าพูด พลางยัดเยียด กาแฟแก้วหนึ่งให้เธอ 

  "ก็ ตาคนที่มาเช่าห้อง ของเเม่เธอเมื่อกี้น่ะสิ ฉันอดทนกับเขาแทบไม่ไหว" โบพูด ดูเหมือนระบายอารมณ์    

"อ้อ    ทำไมล่ะ "    ทาน่าถาม  

 "ก็เมื่อกี้น่ะสิฉันอุตส่าห์ เดินเข้าไปถาม     ดันทำหยิ่งใส่ เจ็บใจจริง"  โบทำหน้าเครียด       แต่ทาน่ากลับหัวเราะ   

  "ปาก อย่างเธอน่ะนะ เข้าไปทักใคร    เค้าไม่วิ่งหนีไปเลยก็บุญแล้ว "  ทาน่า ยังคงหัวเราะ  

" ปากอย่างฉันมันทำไมยะ "      โบ พูดเสียงเครียด 

"โอ๋ๆๆๆๆ  อย่าเครียดน่ะ น่าสงสาร เด็กน้อย " ทาน่าปลอบ


    " ไม่ต้อง ฉันไปช็อบปิ้งให้หายเครียดดีกว่า"  โบ วางแก้ว กาแฟลงบนโต๊ะ

อย่างแรง (หูแก้วแทบหัก)     โบ สบัด หน้าเดิน ออกจากห้อง ไม่สนใจเสียงคัดค้าน

ใดๆ จากทาน่าทั้งสิ้น



-----------------------อ่านแล้วเม้นด้วยนะจ้ะ---------------------------------------