lover out

ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรก...

เธอจับสร้อยคอไว้ในมือได้ทันก่อที่เธอจะรู้สึกตัวว่า......ขณะนี้เธอไม่มีพื้นให้เหยียบเเล้ว

สายลมเบื้องล่างทำให้ร็สึกตัวเบาหวิว เสียงลมพัดผ่านใบหู

เธอพยามตั้งสติ...ขวนขวายหาทางรอด...จนมือของเธอได้เกี่ยวกระหวัดไปหาสิ่งของที่อยู่ไกล้

จนเธอคว้ากิ่งไม้ไว้ได้ในที่สุด...ความกลัวทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกไม่กล้าแม้กระทั่งมองพื้นเบื้องล่าง... ช่วยด้วย!!! 

เธอคิดแต่ไม่กล้าเปล่งเสียง...จนกระทั่ง....

"เจ้าปล่อยมือมาสิมันไม่สูงเลย"เสียงของเด็กชายหรืออาจจะโตแล้วซึ่งเธอไม่ได้สนใจตอนนี้

"ไม่...ชั้นกลัว"เธอตอบ

"ถ้าเธอไม่ปล่อยเดี๋ยวจะเจ็บมือนะ" เสียงชายลึกลับเบื้องล่างพูดอย่างเป็นห่วง

"เอางี้ เจ้าปล่อยมือนะข้าจะคอยรับ" ชายผู้นั้นตอบ
 
"แล้วถ้าเธอรับพลาดล่ะ" เธอตอบอย่างไม่แน่ใจ "ถ้าเธอไม่อยากตายก็ปล่อยมือซะ" ชายผู้นั้นยื่นคำขาด
 
"อืม ก็ได้"ว่าแล้วเธอก็ปล่อยมือทันที เสียงลมพัดผ่านใบหูอีกครั้งเธอหลับตาพร้อมเผชิญชะตากรรมตรงหน้า...ในที่สุดเธอก็สัมผัสถืงวัตถุนิ่มที่รองรับตัวเธอ...

เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เธอกำลังทับอยู่บนร่างของเด็กชายที่ใส่ชุดสีขาวสะอาดตาและเธอมั่นใจว่าเขาคือเจ้าของเสียงนั่นเอง..

."เจ้าเจ็บหรือเปล่าละ"ชายผู้นั้ไช้นนถาม

"ไม่...ไม่สักนิด ชั้นขอโทษเธอล่ะเจ็บมั้ย ตาบ้ามารับฉันยังจะถามอีกว่าฉันเจ็บมั้ยเธอน่ะรับนำหนักชั้นเต็มๆเลยนะยะ" เธอพูดเชิงต่อว่า

"ไม่หรอกชั้นไม่เจ็บสักนิด" ทั้งสองยันตัวลุกขึ้น...

"เธอชื่ออะไรล่ะ"ชายผู้นั้นถาม
 
"ชั้น หลิน เคโกะ เธอล่ะ"

"ชั้น เคน ทัดสึยะ"...


                  +*+*+**+*