ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : กลลวง
ฉังเหว่ยเหลือบตามองรถของคุณนายเฉินที่จากไปด้วยสายตาสมเพษ...
ชิ ! ไปซะได้น่ะบุญของฉัน เธอคิด
"ฉังเหว่ย เธอจะเอาไงต่อ" ซินหัวเอ่ยถาม "แล้วแต่เวรกรรมล่ะมั้ง ไหน
ก็มาแล้วคุณว่าเข้าไปดูสักนิดไหมล่ะ "
เธอถาม
" ก็ดี จะได้ไม่เสียเที่ยว แต่ผมว่ามันต้องมีอะไรนัยๆ นะ " ซินหัวเตือน
อย่างเป็นห่วง
"ฉันไม่สนหรอก " ฉังเหว่ยพูดอย่างไม่ใส่ใจตามแบบฉบับสาวมั่นอย่างที่เป็นอยู่
แล้ว แต่ภายในเธอรู้สึก
หวาดหสั่นอย่างที่สุด
.....แม่คะเป็นกำลังใจให้ลูก คนนี้ด้วย...
"ไปกันเถอะค่ะซินหัว" เธอกล่าวและพยายามกล้ำกลืนความรู้สึกภายใน ก่อนที่
จะย่างก้าวเข้าเขตบ้าน
อันเงียบสงัด
บ้านหลังนี้กว้างใหญ่มาก รอบตัวบ้านเป็นสวนปลูกต้นไม้นานาชนิดที่มี
สภาพอุดมสมบูรณ์
เพียงแต่คล้ายขาดการดูแลมานับปี ภายในบ้านตกแต่งไว้อย่างหรูหรา แต่ที่นี่ดู
คล้ายกับมีคนอยู่จริงๆ
ไม่เหมาะกับบ้านร้างเลยสักนิด ทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับการชมบ้านจนลืมเสีย
สนิท
ว่าทั้งสองมาทำอะไร
จนกระทั่ง... มีเสียงเท้าดังใกล้เข้ามาๆ ทั้งคู่สบตากัน ฉังเหว่ยหยิบขลุ่ย
แก้วซึ่งเป็นสมบัติอันล้ำค่า
ของพ่อมากำไว้ในท่าเตรียมพร้อม
ร่างของหญิงสาวหน้าตางดงามปรากฎขึ้นจากความมืด เธอปรบมือหนึ่ง
ครั้งและไฟทุกดวงในห้องโถงก็
เปิดขึ้น "ยินดีต้อนรับค่ะ ผู้บุกรุก " เธอกล่าวเสียงเย็นเยือก และแสยะยิ้มน้อยๆ
อย่างลึกลับ
"คุณเป็นใคร " ฉังเหว่ยถามช้าๆ หญิงผู้นั้นย่อตัวลงอย่างงดงามก่อนที่
จะเอ่ย อย่างช้าๆ เช่นกันว่า
"ฉันชื่อ โอเออิ ผู้ดูแลปราสาทนี้ ยินดีต้อนรับค่ะคุณ หวังซินหัว และหลินฉังเหว่ย"
"คุณรู้" ฉังเหว่ยถาม "เรา ต้องการพบเจ้าของที่นี่ " ซินหัวถาม
โอเออิยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดว่า ง่ายไปรึเปล่าคะ"
ชิ ! ไปซะได้น่ะบุญของฉัน เธอคิด
"ฉังเหว่ย เธอจะเอาไงต่อ" ซินหัวเอ่ยถาม "แล้วแต่เวรกรรมล่ะมั้ง ไหน
ก็มาแล้วคุณว่าเข้าไปดูสักนิดไหมล่ะ "
เธอถาม
" ก็ดี จะได้ไม่เสียเที่ยว แต่ผมว่ามันต้องมีอะไรนัยๆ นะ " ซินหัวเตือน
อย่างเป็นห่วง
"ฉันไม่สนหรอก " ฉังเหว่ยพูดอย่างไม่ใส่ใจตามแบบฉบับสาวมั่นอย่างที่เป็นอยู่
แล้ว แต่ภายในเธอรู้สึก
หวาดหสั่นอย่างที่สุด
.....แม่คะเป็นกำลังใจให้ลูก คนนี้ด้วย...
"ไปกันเถอะค่ะซินหัว" เธอกล่าวและพยายามกล้ำกลืนความรู้สึกภายใน ก่อนที่
จะย่างก้าวเข้าเขตบ้าน
อันเงียบสงัด
บ้านหลังนี้กว้างใหญ่มาก รอบตัวบ้านเป็นสวนปลูกต้นไม้นานาชนิดที่มี
สภาพอุดมสมบูรณ์
เพียงแต่คล้ายขาดการดูแลมานับปี ภายในบ้านตกแต่งไว้อย่างหรูหรา แต่ที่นี่ดู
คล้ายกับมีคนอยู่จริงๆ
ไม่เหมาะกับบ้านร้างเลยสักนิด ทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับการชมบ้านจนลืมเสีย
สนิท
ว่าทั้งสองมาทำอะไร
จนกระทั่ง... มีเสียงเท้าดังใกล้เข้ามาๆ ทั้งคู่สบตากัน ฉังเหว่ยหยิบขลุ่ย
แก้วซึ่งเป็นสมบัติอันล้ำค่า
ของพ่อมากำไว้ในท่าเตรียมพร้อม
ร่างของหญิงสาวหน้าตางดงามปรากฎขึ้นจากความมืด เธอปรบมือหนึ่ง
ครั้งและไฟทุกดวงในห้องโถงก็
เปิดขึ้น "ยินดีต้อนรับค่ะ ผู้บุกรุก " เธอกล่าวเสียงเย็นเยือก และแสยะยิ้มน้อยๆ
อย่างลึกลับ
"คุณเป็นใคร " ฉังเหว่ยถามช้าๆ หญิงผู้นั้นย่อตัวลงอย่างงดงามก่อนที่
จะเอ่ย อย่างช้าๆ เช่นกันว่า
"ฉันชื่อ โอเออิ ผู้ดูแลปราสาทนี้ ยินดีต้อนรับค่ะคุณ หวังซินหัว และหลินฉังเหว่ย"
"คุณรู้" ฉังเหว่ยถาม "เรา ต้องการพบเจ้าของที่นี่ " ซินหัวถาม
โอเออิยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดว่า ง่ายไปรึเปล่าคะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น