lover out

ลำดับตอนที่ #11 : สิ่งที่เป็น...

บรรยากาศเงียบไปชั่วครู่...

       "ฉลาดมาก...ใช่ครับ" ซินหัวตอบ "ผมปิดทุกคนมาตลอดทั้งยินเอ๋อและคนอื่นๆ" เขาเล่า
       "แล้วคุณไม่กลัวถูกพวกปราบปีศาจฆ่ามั่งหรือคะ" ฉังเหว่ยเอ่ย
       "ผมเคยสู้กับพวกปราบปีศาจคนหนึ่ง เธอสวยและเก่งมาก เรียกว่ามีความสามารถ และพรสวรรค์มากทีเดียวหละ...แต่เสียดายที่สู้ผมไม่ได้เพราะเธออ่อนแออยู่ในระดับหนึ่ง...เธอจึงต้อง--" เขาต้องหยุดประโยค เพราะประตูห้องได้เปิดออก
        "ฉังเหว่ย...อยู่นี่เองเมื่งกี้คุนนายเฉินโทรมาเตือนเรื่องงานที่เธอตกลงไว้" ยินเอ๋อพูดอย่างไม่หายใจ "อะอ้าวซินหัวคะคุณก้ออยู่ที่นี่ด้วย งั้นฉันไปก่อนนะ" 
"เอาล่ะ เธอไปเตรียมของนะ--"ซินหัวกล่าวพลางลุกขึ้น "ฉันหวังว่าคนฉลาดอย่างเธอน่ะจะมีจุดจบที่ดี.." ซินหัวกล่าวอย่างไม่ใส่ไจ ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่กนึ่ง ก่อนที่ซินหัวจะเดินออกจากห้อง ฉังเหว่ยยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเดินตามซินหัวออกไป  

       วันนี้แทนที่จะเป็นวันที่เรียบง่ายอย่างเคยแต่กลับเป็นวันที่ว้าวุ่นใจสำหรับฉังเหว่ย ความคิดต่างๆ วนเวียนในสมองจนแทบจะระเบิด
 ถ้างานนี้ฉันทำพลาดวิญญาณของแม่จะต้องผิดหวัง และเสี่อมเสียไปถึงวงศ์ตระกูล "แม่คะถ้าหนูทำพลาดแม่จะว่าหนูมั้ยคะ" ฉังเหว่ยล้มตัวนอนลงบนที่นอน... ร่างบางๆปรากฏขึ้นที่ปลายเตียง... "ฉังเหว่ย" ร่างบางเอ่ยเสียงนั้นดังก้องสะท้อนไปทั่วห้อง
    "แม่...แม่ใช่มั้ยคะ " ฉังเหว่ยลุกขึ้น "แม่มั่นใจลูกจะทำได้ จะไม่ทำให้บรรพบุรุษต้องผิดหวัง " ร่างบางเข้ามาใกล้ฉังเหว่ยมากขึ้นพลางโอบกอดร่างของเธอไว้ "แม่...แม่อยู่กับหนูนะ.แม่อย่าทิ้งหนูไปหนูไม่มีใครนะแม่ "ฉังเหว่ยกอดแม่ และกลั้นน้ำตา  "แม่รักลูก และจะไม่มีวันทิ้งหนูไป หนูยังเก็บสร้อยที่แม่เคยให้ไว้อยูรึเปล่า" ร่างบางๆ กล่าวถาม "เก็บสิคะมันอยูกับหนูค่ะ "ดี-- จำไว้นะแม่จะอยู่กับหนูเสมอ"  ร่างบางค่อยจางหายไปเรื่อยๆๆจนหายลับไปกับตา 

       ฉังเหว่ยรู้สึกตัว เธอเผลอนอนหลับไปบนเตียง "เราคงฝันไป " เธอหันมองไปนอกหน้าต่าง ข้างนอกมีฝนตกหนัก เธอลุกขึ้น เตรียมจะหยิบสร้อยของแม่ที่อยูในกล่อง แต่เธอกลับเหยียบสิ่งของบางอย่างที่อยู่บนพื้น