คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แต่ก่อนกาล...
++++++
" อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกัน " เสียงของหญิงสาวในชุดโบราณสีขาวเอ่ย ขึ้นกับชายหนุ่มในชุดสีขาวเช่นกันท่าทางของนางไม่คล้ายกับคนที่ใกล้จะแต่งงานทั่วไป เพราะขณะนี้ใบหน้าของนางแฝงไปด้วยความลำบากใจ
"ใช่ แต่ข้ารู้สึกผิดต่อเค้า มาก ..มากเหลือเกิน" เธอกล่าวอีกครั้ง ในขณะที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าคว้ามือเธอมากุมไว้
"ท่านตัดสินใจแล้ว และถ้าท่านคิดว่าท่านแน่ใจ ท่านก็ไม่ควรคิดมากอีก ... แต่ถ้าท่านคิดเปลี่ยนใจก็ยังไม่สาย" ชายตรงหน้าเอ่ย
ทั้งคู่มองสบตากัน แม้ว่าหญิงสาวจะฝืนยิ้มน้อยๆ แต่ก็ไม่สามารถลบเลือนความทุกข์ในใจได้หมดสิ้น
-------------------------
"ไม่อาจเกิดร่วมกัน ... แค่ของเพืยงตายร่วมกันทุกภพ...ทุกชาติ ไม่เปลี่ยนแปลง"
เสียงของหญิงสาว และเสียงของชายหนุ่ม เอ่ยขึ้นพร้อมกัน---
++++++++++
"ชั้น ชั้น รัก---" โบพึมพำขฯที่นอนหลับอยู่บยโซฟา แต่ทันใดนั้น
ติ้งหน่อง เสียงกริ่งดังขึ้นขัดความฝันยามราตรีของเธอ
"โบ ขอฉันเข้าไป ได้มั้ย " ทาน่าพูดเสียงสั่น
"อืม " โบลุกขึ้น ปัดผมเล็กน้อยให้เข้าที่ ก่อน เดินไปเปิดประตู
เธอยังโกรธชั้น
ทาน่าเดินเข้ามาในห้อง ก้มหน้าเล็กน้อยอย่างลำบากใจ "เอ่อ โบเธอยัง โกรธฉันอยู่รึเปล่า" ทาน่าพูด
"โอ้ย นึกว่าอะไร " โบพูดหน่ายๆ ทำให้ ทาน่าหน้าเสียขึ้ยมาทันที
" ฉัน ฉัน ขอโทษนะ" ทาน่า พูดอย่างกระอักกระอ่วนใจ
" ไม่ หรอก ช่างเถอะ ไปนอนได้แล้ว " โบพูดพลางยิ้มน้อยๆ
"อือ " ทาน่ากล่าว สีหน้าของเธอโลงอกขึ้นมาทันที ขณะปิด ประตูห้องและเดินจากไป
โบ หยุดลงนั่งบนที่นอน คิดถึงเรื่องความฝัน ที่ผ่านมา ... ทำไม นะ มันถึงดูคุ้นตา เหมือนเคยเกิด ขึ้นมาก่อน ช่างเหอะ เราดูหนังมากไปเอง.... ในใจของโบ นั้นดูสับสน น้อยๆ แต่ที่เธอต้องแปลกใจคือขณะนี้ คนที่เธอคิดถึง อบู่คือ ปีเตอร์ กับ ชายกวนประสาทคนนั้น
โบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนาขึ้นก่อนเดินออกไปนอกห้องไปเดินเล่นในกลางดึกเพื่อให้สบายใจขึ้น
และไหนๆ ก็ นอนไม่หลับแล้วนี่
โบเดินออกไป
เรื่อย ๆ อย่าง ไร้จุดหมาย ในใจของเธอนั้น ยังคงคิด ถึงทั้งความฝัน เมื่อเธอรวม เอา ความฝัน ทั้ง ในอดีต และ ตอนนี้ มารวมกัน ทำให้เธอต้องสับสน "อะไรกันนี่ชีวิตฉัน" เธอคิด แม้ ว่าเธอ จะพยายาม ไม่นึกถึง แต่ถาพความฝันเหล่านั้นล้วนติดตา
อากาศ ในเวลานี้ ช่างหนาวเหน็บ แต่ ก็ไม่ทำให้โบหญิงสาวที่ภายในใจร้อนรุ่ม นั้น รู้สึกหนาวได้ ในระหว่างที่โบ กำลังเดินคิดอยู่เพลินๆ นั้น เอง โบก็ต้อง สดุ้ง ขึ้นเมื่อ เธอรู้สึกว่ามีอะไรมาสัมผัสที่ข้างแก้ม
" โบจ๋า " เสียงของปีเตอร์ดังขึ้น
"กรี้ด ไอโรคจิต ออกไปนะ " โบ รีบปัดปีเตอร์ที่นำถุงน้ำแข็ง มาแตะ แก้ม ของเทอให้ออกไปอย่างรวดเร็ว
" คำก็โรคจิต สองคำก็โรคจิต " ปีเตอร์ ทำหน้าจริงจังขึ้นมาทันที
" ก็มันจริง นี่ ว่าแต่นายเถอะ มายืนบ้าอะไรแถวนี้" โบถาม
" คุณโบ ครับ คุณ อย่าลดตัวมาคุย กับคนโรคจิตรอย่างผมเลย " ปีเตอร์กล่าว
" แหม ก็ถ้านายไม่ ชอบ ทำตัวบ้าๆ บอ ๆ ฉันก็จะไม่ว่าเธอหรอกนะ" โบ พูดเรียบๆ
" ได้ ครับ คุณโบ " ปีเตอร์ตอบ โบ แน่ใจได้เลยว่าปีเตอร์นั้น มีท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนไป โบ จ้องปีเตอร์อยู่ชั่วครู่ กับความรู้สึกผิดน้อยๆ ในใจ
" มานัด กับผู้ชายกลางดึกรึงัย " เสียงหนื่งดังขึ้น ทำให้โบกับปึเจอร์ต้องหันไปมอง
----- ตากวนประสาทนั่น --------
"ใช่ " โบพูดอย่างเย้ยหยัน. " แล้ว มันเกี่ยวอะไรกับคุณ"
" เปล่า ผมก็แค่เป็นห่วง กลัว คนอื่นจะเข้าใจผิด " ชายคนนั้น ตอบเรียบๆ
" ฉันกับปีเตอร์ เราสอง คนรักกัน ไม่ แคร์สายตาใคร" โบ พูด ขณะที่ดึงมือของปีเตอร์มากุมไว้
แต่ปีเตอร์กลับ สะบัด ออก " พอเถอะ โบ " ปีเตอร์พูดกับโบ
แล้วเขาก็หัน ไปทางชายคนนั้น " ขอโทษนะครับ ผมกับโบ เราบังเอิญมาเจอกัน ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ " ปีเตอรฺกล่าว และ ชำเลืองมองดู โบ ครู่หนึ่ง ก่อนเดิน จากไป
" ปะ ปีเตอร์ " โบ มองดูปีเตอร์อย่างตาไม่กระพริบ เขา ดูเปลี่ยนไป มาก รึว่า เพราะ เรา
" หึหึหึ คุณในตอนนี้เปลี่ยนไปนะครับ " ชายคนนั้น พูด แล้ว เขาก็ขยับ แว่น ตาคู่ใจให้เข้าที่ และเดิยจากไป
" ระ เรา ในตอนนี้ " โบ พูดกับ ตัวเองเบา ๆ กับความฉงนในใจ
++++++++++++++++
++++++
ความคิดเห็น