คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รถไฟเหาะมาแล้ว~!!(50%)
"เฮ้อ~อิ่มจริงๆ"เฟรินตบท้องป้าบๆทำเอาผู้ติดสอยห้อยตามทั้งหลายต่างพร้อมใจกันส่ายหน้ากับความไม่เป็นหญิงของคนตรงหน้านี้
"เฟริน"คาโลปรามดุๆ
"ไปเล่นรถไฟเหอะกันเถอะ*_*"เฟรินเอ่ยชวน
ทั้งๆที่เพิ่งกินข้าวมาเนี่ยนะ- -"
"พวกเราเพิ่งกินข้าวมาเองนะโว้ย เดี๋ยวก็อ้วกแตกตายพอดีหรอก"คิลโวย
"ปุ่โธ่ แกกลัวรถไฟเหอะอ่ะสิ~แหมๆๆไม่ต้องยอมรับก็ได้นะ แกคงเป็นโรคกลัวความสูงชิมิล่า~"เฟรินยักคิ้วใส่คิลพร้อมกับพูดอย่างกวนๆทำเอาคิลน้อยของเราเส้นกระตุก
"ฉันไม่ได้กลัวโว้ย!!แกตะหากที่กลัว!!"คิลชี้หน้าเถียงเฟริิน
"งั้นแกก็ต้องขึ้นรถไฟเหอะเป็นการพิสูจน์ว่าแกไม่ได้กลัวจริงๆ"เฟรินพูดลองเชิง
"เออ!!!ได้!!รถไฟเหอะอยู่่ทางไหนฟ่ะ!!??"คิลตอบรับและรีบสอดส่ายสายตาหารถไฟเหอะทันทีก่อนที่เฟรินจะหยามเขาไปมากกว่านี้
ภาพเหล่านี้ทำให้ทั้งหลายชีวิตที่ทำหน้าที่เป็นแบ็คกราวน์อยู่ข้างหลังได้ตระหนักว่า..
เฟรินนั้นเรื่องกวนประสาทเป็นที่หนึ่งยังไม่พอ แถมยังเจ้าเล่ห์เป็นที่หนึ่งอีกตะหาก!!
"ทางซ้ายโว้ย!!!"เฟรินตะโกนกลับอย่างสะใจนิดๆ
"เออ!!แกนำ แล้วแกจะรู้ว่าฉันไม่ได้กลัวรถไฟเหอะ!!"ดวงตาของคิดมีประกายเพลิงลุกโชติช่วงอยู่ภายในทำให้เพิ่มความขำให้กับเฟรินมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
"เออ!!อย่ามาเปลี่ยนใจทีหลังนะโว้ย!"
ณ รถไฟเหอะ
"กรี๊ดดดดดด!!!/ว้ากกก!!!"เสียงกรีดร้องของ2เพศที่นั่งอยู่บนรถไฟเหอะดังลั่นทำให้ผู้ที่เข้ามาใหม่บางคนเริ่มหน้าซีด
"อะ.....ไอ้คิล...ชั้นว่านะ...เลิกเหอะ เนี่ย คนเยอะจะตาย ไปเล่นอย่างอื่นกันดีกว่าเนอะ^^;;"เฟรินที่เริ่มมีความรู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างสะกิดหลังหนุ่มนักฆ่าที่ยืนอยู่ข้างหน้า
"อะไรว่ะ??แกเป็นคนชวนชั้นเองนะเว้ยแถมยังมาท้าอีกแบบนี้ไม่เล่นไม่ได้เฟ้ย!!"คิลตอบอย่างมาดมั่นทำให้เฟรินเริ่มรู้สึกผิดขั้นรุนแรงว่าไม่ควรไปท้ามันเล้ยยยย
"โหย~แต่คนเยอะสุดๆไปเลยนะเฟ้ย แกจะทนรอไหวเร้อ~"เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆแต่ในใจนั้นร้อนจนแทบจะเป็นเตาอบ
"รอๆไปเหอะน่า~เอ๊ะ!?รึแกกลัวรถไฟเหอะเข้าแล้ว??"คิลเริ่มหันมามองเฟรินด้วยรอยยิ้มเหยียดๆบ้าง
"คะ.....ใครว่่าชั้นกลัว!!อะโด่~แค่รถไฟเหอะเด็กเล่นแค่นี้ทำอะไรชั้นไม่ได้หรอกโว้ย"เฟรินทำท่ายืดอกเล็กน้อยแต่ความเป็นจริงนั้นกลัวจับใจ
"หึๆๆแกพูดเองแล้วห้ามคินคำนะเฟ้ย"คิลหัวเราะหึๆอย่างชั่วร้าย
"อะ..เออ!เฟริน เดอบาโรว์คนนี้ไม่มี่คืนคำอยู่แล้ว พูดคำไหนคำนั้น!!"
1ชม.ผ่านไป
"เชิญค่ะ"พนักงานสาวสวยผายมือเข้าเชิญนั่งบนรถไฟเหอะี่เมื่อถึงตาเหล่าคณะที่มาจากเอดินเบิร์ก ทำเอาคนอวดเก่งขาสั่นเป็นเจ้าเข้า
"ไงเฟริน ทำไมไม่รีบนั่งล่ะ"คิลส่งยิ้มให้อย่างล้อๆทำเอาเฟรินเลือดขึ้นหน้าเล็กน้อย
"ไม่บอกก็นั่งอยู่แล้วเฟ้ย!!"เฟรินเดินขึ้นนั่งรถไฟเหาะเป็นคนแรกอย่างสง่าผ่าเผย(?)
"กรุณาคาดเข็มขัดและเกาะที่ล็อคตัวไว้แน่นๆนะคะ เราจะเริ่มเดินเครื่องเล่นอีกภายใน10วินาที"เสียงหวานใสดังออกมาจากลำโพงพร้อมๆกับที่ที่ล็อคตัวสีดำเคลื่อนลงมาพาดข้ามหัวลงมาล็อคที่ลำตัว
"9"เสียงนับเวลาเริ่มดังขึ้น
"8"
"7"
"6"ไม่น้าาายังไม่ทำใจเลยยยยย
"5"อ้ากกกกก
"4"ตายแน่ๆๆ!!
"3"สูดหายใจเข้าาาา
"2"ผ่อนลมออกกกก
"1"จ้าก!!
เฟี้ยว~~~!!!!!!
"กรี๊ดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
และอีก10นาทีผ่านไป
"อ้วกกกกก"ทันทีที่เฟริน สาวน้อยจอมอวดเก่งของเราลงมาจากรถไฟเหอะ เจ้าหล่อนก็วิ่งปรู๊ดไปคว้าถังขยะแล้วขย่อนของที่อยู่ในกระเพาะออกมาทันที
"หึๆๆๆใครหว่าบอกว่าไม่กลัว แต่ดันแหกปากร้องกรี๊ดซะดั้งดัง"คิลหัวเราะหึๆด้วยความเจ้าเล่ห์พร้อมกับเหล่สายตาไปมองเฟรินที่เกาะถังขยะอยู่ข้างๆ
======================================================
หมกนานจนลืม= =
ความคิดเห็น