ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : สถานที่ที่สอง
- แ็สัน -
ผมยืนมอนัวเล็ว่า ที่ผมแล้เธอไปเมื่อรู่ เธอเินนเห็นไ้ัใบหน้าแล่ำอเธอ ่อนะเินออไป อยาะรู้ว่าเธอะหลอัวเอว่าไม่อบผมไ้นานอีแ่ไหน
สถานที่ที่สอที่เราไปันือฮ่อีสนีย์แลน์ – Hongkong Disneyland
สวนสนุที่มีทั้เรื่อเล่น ารแสโว์ บวนพาเหรอัวาร์ูนีสนีย์ เ้าัวบอว่าไม่่อยไ้ไปสวนสนุึอยามา และยับออีว่ามันเป็นเหมือนแนมหัศรรย์อเ็ๆเลย ถ้าเ้าไปแล้ว็สามารถอยู่ไ้ทั้วัน
เราเ้ามาอยู่ในีสนีย์แลน์ันแล้ว แู่เหมือนว่าผู้นะไม่เป็นใ เพราะำนวนนที่เยอะมาๆทำให้เราพลาเรื่อเล่นไปหลายอย่าไ้แ่ามเ็บอันที่ไม่่อยมีนเล่น
" อโทนะที่ทำใหุ้ไม่สนุ " ผมพูึ้นเมื่อเรานั่อยู่รทาเินเล็ๆอสวนสนุ เพราะผม้อปิบััวนึทำให้ไม่สามารถไปในที่ที่นเยอะๆไ้
" ใรบอ ฟ้าสนุะาย " เธออบมาทั้ที่ใบหน้ายัับออยู่ที่เรื่อเล่น
" ุโหผมหรอ "
" ป่าวนะ่ะ ปิฟ้าไม่อบนเยอะอยู่แล้ว ไ้เล่นแ่นี้็ีแล้ว่ะ " เธอพูอีรั้่อนหยิบล้อึ้นมาถ่ายรูปและอะไรสัอย่าลบนสมุูเหมือนว่าะเป็นไอารี่ มันหนามา ผมสัเว่ามันมีพวรูปภาพและั๋วรถไฟ รวมถึอแ่มามายอยู่
เธอำลัหาแรบรราลใสินะ เธอะรู้รึป่าวว่าแรบรราลใในารทำเพลอผมือเธอ
ผมหยิบล้อึ้นมาถ่ายอนเธอเผลอๆบ้า ปิผมไม่่อยเห็นเธอถ่ายรูปัวเอเลยสันิ นาล้ออเธอูแล้ว็พอรู้ว่าเธอะเป็นนอบถ่ายรูป แ่ไม่มีสัรั้ที่ผมเห็นเธอถ่ายัวเอ
" ุๆไปเล่นบ้านผีสิัน " ั้แ่เรามาเราพึ่ไ้เล่นไปแ่ 3 เรื่อเล่นที่นน้อยที่สุ ผมเห็นว่าบ้านผีสินเล่นไม่มานัึวนเธอ
" ไม่ีว่า่ะ " เธอปิเสธผมทันที
" ุลัวหรอ " ผมถามเป็นเิวนๆเพราะผมรู้ว่าเธอะอบรับำวนผมหาใ้วิธีนี้แม้เธอะลัวมา็าม
" ฟ้าไม่ไ้ลัว่ะ ไป็ไป " เธอพูึ้น่อนลุยืนและเินนำหน้าผมไป
อนนี้เรามาอยู่ในบ้านผีสิันแล้ว นำนวนน้อยมาๆ แทบะไม่มีเลย็ว่าไ้ ผมไม่ลัวเลยสันิเพราะมาที่นี่บ่อยแล้วบ่อยนรู้ว่าัหวะไหนผีมาออ แ่นัวเล็้าๆผม ูเหมือนเธอะลัวมาๆเลย
" ึ ึ " ผนั้าๆทาเินสั่นึ้น มันเป็นลไลที่ถูสร้าึ้น แ่ใระไปิว่า แฟนลับนเ่อผมะลัวนัวสั่นนานี้
" ุลัวมานานั้นเลยหรอ " ผมถามเ้าัวที่เอาแ่เาะแนผมแน่นึบ
เธอเพียพยัหน้า่อนะมอไปที่ทาเิน้วยสีหน้า แบบไม่อบสุๆ
" แฮร่ๆๆๆๆๆๆ " เสียผีหลอมาา้าหลัและมีเสียนำลัวิ่มา ทำให้ภาพฟ้าเธอับมือผมและวิ่ไปอีน
" แฮ่ แฮ่ๆ " เรามาหยุันรทาแย เราวิ่ันนหอบ
" 555 หมันแฟนลับนเ่อผม " ผมำและแวเธอเบาๆ ่อนเธอะทำหน้าบูและเินไปาผม
" ้าหน้ามันน่าลัวน้าาา " ผมะโนบอเธอ ่อนเธอะะัและสายา็บ่บอไ้ว่าเธอลัว
" ันไม่ลัวสะหน่อย ไม่พึุ่แล้ว " เธอะโนลับมา่อนหันหน้าลับไป
" แนผมยัว่าใหุ้เาะนะ " ผมะโนบอเธออีรั้แ่เ้าัวลับไม่สนใ ผมรีบเินามเธอมาให้ทัน
" แฮร่!!!!"
" รี๊!!!!" ราวนี้เป็นผีทีู่่ๆ็โผล่มาในะที่เธอำลัมอผม ทำให้เธอในระโอผม ผมึอธออบอย่าถือวิสาสะ
เสื้อที่มีน้ำเปียอยู่เาไม่อยาว่าเธอร้อไห้ ผมอยู่ับเธอมาลอหลายเือน เธอเป็นน่อน้าเ็มแ็และลา นอาเรื่อแล็นผม็ไม่เห็นว่าเธอะร้อไห้อะไรอี มันเป็นเพราะเธอใริๆ ึทำให้เธอร้อไห้แบบนี้
มันไม่เสียสะอื้น หรือเสียร้อไห้ใๆ เธอเพียแ่บอยู่ที่ออผมและปล่อยให้น้ำาไหลออมา ผมว่า มันเริ่มไม่สนุแล้วสิ ผมไม่อยาแล้เธอแล้ว
" ุอยาออไป้านอมั้ย " ผมถามเธอเธอไม่ไ้อบอะไรเพียพยัหน้าเบาๆ ่อนผมะูมือเธอและรีบพาเธอออมา้านอให้เร็วที่สุ ผมอยาโทษัวเอที่แล้เธอ
หลัานั้น เรา็ลับมายัที่พั เธอไม่พูไม่าับผมสัำ ไม่เลย แม้แ่หน้า็ไม่มอ สสัยเธอะโรธผม ผม้อ้อแล้วหล่ะ
.
.
ัวอย่า ไอารี่
ผมยืนมอนัวเล็ว่า ที่ผมแล้เธอไปเมื่อรู่ เธอเินนเห็นไ้ัใบหน้าแล่ำอเธอ ่อนะเินออไป อยาะรู้ว่าเธอะหลอัวเอว่าไม่อบผมไ้นานอีแ่ไหน
สถานที่ที่สอที่เราไปันือฮ่อีสนีย์แลน์ – Hongkong Disneyland
สวนสนุที่มีทั้เรื่อเล่น ารแสโว์ บวนพาเหรอัวาร์ูนีสนีย์ เ้าัวบอว่าไม่่อยไ้ไปสวนสนุึอยามา และยับออีว่ามันเป็นเหมือนแนมหัศรรย์อเ็ๆเลย ถ้าเ้าไปแล้ว็สามารถอยู่ไ้ทั้วัน
เราเ้ามาอยู่ในีสนีย์แลน์ันแล้ว แู่เหมือนว่าผู้นะไม่เป็นใ เพราะำนวนนที่เยอะมาๆทำให้เราพลาเรื่อเล่นไปหลายอย่าไ้แ่ามเ็บอันที่ไม่่อยมีนเล่น
" อโทนะที่ทำใหุ้ไม่สนุ " ผมพูึ้นเมื่อเรานั่อยู่รทาเินเล็ๆอสวนสนุ เพราะผม้อปิบััวนึทำให้ไม่สามารถไปในที่ที่นเยอะๆไ้
" ใรบอ ฟ้าสนุะาย " เธออบมาทั้ที่ใบหน้ายัับออยู่ที่เรื่อเล่น
" ุโหผมหรอ "
" ป่าวนะ่ะ ปิฟ้าไม่อบนเยอะอยู่แล้ว ไ้เล่นแ่นี้็ีแล้ว่ะ " เธอพูอีรั้่อนหยิบล้อึ้นมาถ่ายรูปและอะไรสัอย่าลบนสมุูเหมือนว่าะเป็นไอารี่ มันหนามา ผมสัเว่ามันมีพวรูปภาพและั๋วรถไฟ รวมถึอแ่มามายอยู่
เธอำลัหาแรบรราลใสินะ เธอะรู้รึป่าวว่าแรบรราลใในารทำเพลอผมือเธอ
ผมหยิบล้อึ้นมาถ่ายอนเธอเผลอๆบ้า ปิผมไม่่อยเห็นเธอถ่ายรูปัวเอเลยสันิ นาล้ออเธอูแล้ว็พอรู้ว่าเธอะเป็นนอบถ่ายรูป แ่ไม่มีสัรั้ที่ผมเห็นเธอถ่ายัวเอ
" ุๆไปเล่นบ้านผีสิัน " ั้แ่เรามาเราพึ่ไ้เล่นไปแ่ 3 เรื่อเล่นที่นน้อยที่สุ ผมเห็นว่าบ้านผีสินเล่นไม่มานัึวนเธอ
" ไม่ีว่า่ะ " เธอปิเสธผมทันที
" ุลัวหรอ " ผมถามเป็นเิวนๆเพราะผมรู้ว่าเธอะอบรับำวนผมหาใ้วิธีนี้แม้เธอะลัวมา็าม
" ฟ้าไม่ไ้ลัว่ะ ไป็ไป " เธอพูึ้น่อนลุยืนและเินนำหน้าผมไป
อนนี้เรามาอยู่ในบ้านผีสิันแล้ว นำนวนน้อยมาๆ แทบะไม่มีเลย็ว่าไ้ ผมไม่ลัวเลยสันิเพราะมาที่นี่บ่อยแล้วบ่อยนรู้ว่าัหวะไหนผีมาออ แ่นัวเล็้าๆผม ูเหมือนเธอะลัวมาๆเลย
" ึ ึ " ผนั้าๆทาเินสั่นึ้น มันเป็นลไลที่ถูสร้าึ้น แ่ใระไปิว่า แฟนลับนเ่อผมะลัวนัวสั่นนานี้
" ุลัวมานานั้นเลยหรอ " ผมถามเ้าัวที่เอาแ่เาะแนผมแน่นึบ
เธอเพียพยัหน้า่อนะมอไปที่ทาเิน้วยสีหน้า แบบไม่อบสุๆ
" แฮร่ๆๆๆๆๆๆ " เสียผีหลอมาา้าหลัและมีเสียนำลัวิ่มา ทำให้ภาพฟ้าเธอับมือผมและวิ่ไปอีน
" แฮ่ แฮ่ๆ " เรามาหยุันรทาแย เราวิ่ันนหอบ
" 555 หมันแฟนลับนเ่อผม " ผมำและแวเธอเบาๆ ่อนเธอะทำหน้าบูและเินไปาผม
" ้าหน้ามันน่าลัวน้าาา " ผมะโนบอเธอ ่อนเธอะะัและสายา็บ่บอไ้ว่าเธอลัว
" ันไม่ลัวสะหน่อย ไม่พึุ่แล้ว " เธอะโนลับมา่อนหันหน้าลับไป
" แนผมยัว่าใหุ้เาะนะ " ผมะโนบอเธออีรั้แ่เ้าัวลับไม่สนใ ผมรีบเินามเธอมาให้ทัน
" แฮร่!!!!"
" รี๊!!!!" ราวนี้เป็นผีทีู่่ๆ็โผล่มาในะที่เธอำลัมอผม ทำให้เธอในระโอผม ผมึอธออบอย่าถือวิสาสะ
เสื้อที่มีน้ำเปียอยู่เาไม่อยาว่าเธอร้อไห้ ผมอยู่ับเธอมาลอหลายเือน เธอเป็นน่อน้าเ็มแ็และลา นอาเรื่อแล็นผม็ไม่เห็นว่าเธอะร้อไห้อะไรอี มันเป็นเพราะเธอใริๆ ึทำให้เธอร้อไห้แบบนี้
มันไม่เสียสะอื้น หรือเสียร้อไห้ใๆ เธอเพียแ่บอยู่ที่ออผมและปล่อยให้น้ำาไหลออมา ผมว่า มันเริ่มไม่สนุแล้วสิ ผมไม่อยาแล้เธอแล้ว
" ุอยาออไป้านอมั้ย " ผมถามเธอเธอไม่ไ้อบอะไรเพียพยัหน้าเบาๆ ่อนผมะูมือเธอและรีบพาเธอออมา้านอให้เร็วที่สุ ผมอยาโทษัวเอที่แล้เธอ
หลัานั้น เรา็ลับมายัที่พั เธอไม่พูไม่าับผมสัำ ไม่เลย แม้แ่หน้า็ไม่มอ สสัยเธอะโรธผม ผม้อ้อแล้วหล่ะ
.
.
ัวอย่า ไอารี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น