ลำดับตอนที่ #77
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #77 : ตอนที่ 28 ศึกดวลเดือด ไทรเวเซอร์ปะทะเอฟซีตรอน โฉมหน้าที่แท้จริงที่คาดไม่ถึง และการเสียสละอันยิ่งใหญ่อีกครั้ง พาร์ทสอง
"ก่อนอื่นเลย ฉันไม่มีอะไรจะต้องปิดบังแล้วน่ะ" การ์ดเชสเตอร์บอกพร้อมกับ "แว้งงงง ครี้งงงงงง" เปล่งแสงขึ้น จนร่างเปลี่ยนแปลงขึ้นมา โดยร่างแปลงของการ์ดเชสเตอร์นั้น มีโลห์ห้าเหลี่ยมยาวติดอยู่ที่ด้านข้างหัวไหล่และหลังแขน ส่วนหน้าผากมีเขาสามง่ามผสมสมอเรือรวมกันจนแลดูเหมือนโลห์ติดอยู่ ส่วนหน้าอก หัวเข็มขัด หัวเข่าและหน้าแข้งติดโลห์ใหญ่ไว้ โดยโลห์ประทับลายเทพโพเซดอนที่เป็นเงือกเอาไว้ พร้อมกับถือดาบที่มีโก่งสามง่ามสีทองไว้ "ฉันคือการ์ดฟอร์เทสโต้ การ์ดเชสเตอร์ผู้เป็นกำแพงอันแข็งแกร่งและทำทุกทางเพื่อปกป้องทุกชีวิต ด้วยการทำลายศัตรูผู้รุกรานขึ้นมา ซึ่งนาย ไม่มีทางโค่นล้มฉันลงไปได้หรอก" การ์ดฟอร์เทสโต้บอก
คลอเวฟกล่าว "เพราะว่านายใช้พลังแห่งการป้องกันสะกดเกซเฟลิคไว้ใช่มั้ย ดังนั้น ฉันจะทำลายการป้องกันของนาย เพื่อปกป้องความสงบสุขของระบบดาวนี้เองแล้วกัน แทรนซิงค์" แล้วก็ "แว้งงงง เปรี้ยงงงงง" เปล่งแสงพร้อมกับเสกเสาน้ำพุ เพื่อเปลี่ยนอัลติมารีนคลอเวฟขึ้นมา
"งั้นนายแสดงฝีมือและพลังมาได้เลย" การ์ดฟอร์เทสโต้กล่าว คลอเวฟพยักหน้า แล้วก็ "อควอติคเวฟ" ซัดพลังคลื่นมหาสมุทรพุ่งเข้า "ป้ากกก ป้ากก ป้ากกก" ปะทะใส่การ์ดฟอร์เทสโต้ ซึ่งสร้างโลห์พลังไฮโดรฟอสขนาดใหญ่ต้านทานไว้ "วอลสแมช" การ์ดฟอร์เทสโต้ปล่อยพลังโลห์พุ่งเข้าใส่คลอเวฟ "ครี้งงงง หวับบบ ฉั้วะๆ" ซึ่งใช้ไฮเปอร์แองเกอร์แอ็กซ์ฟันทำลายโลห์พลังไฮโดรฟอสทิ้ง "ซูมมมมมมม" แล้วก็พุ่งทะยานเข้าใส่ด้วยไทดัลสตรีมแพค "กร้องงงงง" และกระแทกหัวไหล่อัดใส่การ์ดฟอร์เทสโต้ ซึ่งสร้างโลห์ขนาดใหญ่ป้องกันไว้ "ไทดัลวอลสวีปเปอร์" การ์ดฟอร์เทสโต้เปลี่ยนโลห์ให้เป็นกำแพงคลื่น "ซ่า" ผลักคลอเวฟให้ถอยไป "เจ็ทสตรีมบอม" คลอเวฟยิงกระสุนแรงดันน้ำออกจากปืนใหญ่ยาวเข้า "ป้าก ป้าก ตรูม บรึมม" เป่าทำลายโลห์ของการ์ดฟอร์เทสโต้ให้แตกกระจุยโดยเข้าถึงตัวการ์ดฟอร์เทสโต้ไปเต็มๆ
"ไม่เลวเลยนิ เจอนี้หน่อยสิ สตรีมชิลด์นัคเคิ้ล" การ์ดฟอร์เทสโต้เสยหมัดขวาพุ่งเข้า "กร้องงงงง" อัดใส่คลอเวฟให้ถอยไปอีก "หวับๆๆๆๆๆ เคร้งๆๆๆๆ" แต่คลอเวฟโต้กลับด้วยการซัดไฮเปอร์แองเกอร์แอ็กซ์เข้าอัดใส่การ์ดฟอร์เทสโต้ไปหลายที
"สงสัยว่าการดวลกับนายคงอีกยาวแล้ววะ สหาย จนกว่าจะมีใครทรุดลงไปก่อนน่ะ" คลอเวฟบอก
"ไม่มีทางเสียหรอก เนคเกอร์ เพราะฉันจะเอาจริงแล้วละ" เดโบรมกล่าวแล้วก็ "แว้งงงงง เปรี้ยงงงงง" เปล่งพลังควอตไซเซอร์จนตัวเรืองแสงขึ้นมา พร้อมกับดาบมีออร่าสีม่วงโพยพุ่งปกคลุมดาบไว้ "ต่อให้นายมีดาบยอดผู้กล้าอยู่ในมือ นายไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก" แล้วก็ฟาดดาบสาดลำแสงเข้าใส่ "ตรูมมมม" จนเป่าระเบิดใส่เนคมาดูซัมไป เดโบรมยิ้ม แต่.... "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ ตูมๆๆๆๆๆๆ" กระสุนแสงพุ่งเป่าใส่เดโบรมไปเต็มๆ จาก....
"ฉันยอมรับในพลังแห่งความตั้งใจของนายมากเลยนะ เดโบรม แต่เกรงว่านายไม่มีทางเอาชนะฉันที่เอาจริงกันได้หรอกน่ะ" เนคมาดูซัมที่แปลงร่างเป็นแกตเซียทเนคเกอร์ขึ้นมา
"ถ้าฉันไม่สามารถโค่นนักรบแกตเซียทอย่างนายลงได้ ฉันก็ไม่ใช่เดโบรมที่ใช้นามเทรซซัคเคิ้ลกันไปได้หรอก" เดโบรมกล่าวแล้วก็พุ่งเข้าหวดดาบพลังแสงใส่ "กร้องงงงง" เนคมาดูซัมหวดดาบฟาดป้องกันไว้ พร้อมกับ "หวับบบบ เปรี้ยงงง" เสยหมัดแมกซอนโบลท์นัคเคิ้ลใส่เดโบรมไปเต็มๆ หากแต่เกราะที่หนาบวกกับพลังควอตไซเซอร์ที่แรงกล้าช่วยลดทอนพลังของเนคมาดูซัมไปได้ "ว้ากกกก" เดโบรมยิงลำแสงจากปืนกลบนเกราะเข้าใส่เนคมาดูซัมจนหน้าอกเป็นรอย แล้วถีบเนคมาดูซัมให้ถอยไป
"ถึงนายไม่เป็นนักรบแกตเซียท แต่พลังควอตไซเซอร์ของนายที่แรงกล้าบวกกับมีเจตจำนงที่อยากจะชนะด้วยนั้น ฉันประมาทนายไม่ได้แล้วละ" เนคมาดูซัมกล่าว
"แน่นอน เพราะว่าฉันใช้เวลาตอนอยู่ที่เกาะนี้ตลอด 3 ปี ฝึกซ้อมเพื่อให้ฉันแข็งแกร่งมากขึ้นมากกว่าเดิม จนฉันก้าวข้ามผ่านพี่ชายไปได้แล้วน่ะ" เดโบรมยิงลำแสงจากฝ่ามือเข้าใส่เนคมาดูซัม "แฟ้วววว เปร้งงงงง หวับบบ เปรี้ยงงง" ซึ่งบล็อกด้วยดาบเบรฟัลสปาดัสแล้วพุ่งเข้าถีบเดโบรมให้ล้มกลิ้ง "เฮ้ยยยย" เดโบรมเลยหวดดาบฟันใส่แกตเซียทเนคเกอร์ไปเต็มๆ แล้วก็หวดดาบเพื่อแทงใส่ "หวับบบบ เคร้งงงง ป้ากกก" เนคมาดูซัมเลยหวดดาบฟาดกดคมดาบของเดโบรมให้ปักพื้น พร้อมกับ "หวับบบ เคร้งงงง" ฟันเสยใส่เดโบรมให้เป็นรอยฟันขนาดใหญ่
"แสดงว่านายมีความตั้งใจจะเอาชนะฉัน เกฟฟาร์ดแล้วก็เมลกวินกับพวกเลยสิน่ะ ฉันยอมรับในความพยายามของนาย แต่คงไม่ยอมให้ความพยายามของนายสำเร็จไปได้หรอก"
"พูดดีไปเถอะน่า เนคเกอร์ เพราะฉันจะทุ่มสุดตัวเพื่อชนะนายให้ได้เลย" เดโบรมกล่าว แล้วก็บุกเข้าใส่เนคมาดูซัมพร้อมกับฟาดดาบเข้า "กร้องงงง" แต่เนคมาดูซัมหวดดาบต้านทานไว้
"แสดงพลังของนายมาเลยสิ น้องชายของเดโรค"
"แต่ผมจะแสดงให้พี่เห็นเองแหละ" ซอลดอชกล่าวโดยสวมหน้ากากปิดหน้า แล้วก็ "หมับบบบ" ใช้มือซ้ายจับคมดาบจนเลือดออก โดยที่ดาบนั้นดูดเลือดเข้าไปจนออร่าสีแดงโพยพุ่งขึ้นมาปกคลุมร่างของซอลดอชไว้
"ถึงเธอจะหลั่งเลือดให้ดาบมากแค่ไหน เธอเอาชนะฉันไปไม่ได้อยู่ดีนี้แหละ โทชิอิ" มาสวาร์ทาร์บอก
"หรือ แต่ผมจะจัดการกับพี่ให้ทันก่อนที่พี่จะหวดดาบใส่ได้นี้แหละ" ซอลดอชบอกแล้วก็ "หวับๆๆๆ ฉึก" แทงดาบลงพื้นจน "ครี้งๆๆๆๆๆๆๆๆ" ปรากฎหนามสีแดงพุ่งขึ้นจากพื้น ล็อกตัวมาสวาร์ทาร์เอาไว้รอบทิศ
"นั้นคงจะเป็นไม้ตายที่เธอคิดขึ้นมาเลยสิน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก โดยที่หนามออร่าเลือดตรึงดาบของตนไว้
"ใช่ ไม้ตายหมุดโลหิตนี้ ผมคิดขึ้นเพื่อใช้จัดการกับพวกขี้ขลาดที่หลบหนีหรือซ่อนตัวไว้ เหมือนที่เพื่อนปากดีและอวดดีนั้นสมควรโดนพร้อมกับครอบครัวของมันแล้ว" ซอลดอชบอก "แล้วก็เตรียมตัวตายเสียเหอะ พี่มัสด้า!!!!" จากนั้นก็เสยดาบเพื่อปล่อยพลังออร่าสีแดงเลือดอันรุนแรงพุ่งเข้า "เปรี้ยงงงง ตรูมมมม" เป่ามาสวาร์ทาร์ให้ระเบิดไปตามๆกัน จนซอลดอชยืนยิ้มอย่างดีใจ ได้เพียงแค่สองวินาที เพราะ.....
"บอกตามตรงน่ะ ว่าไม้ตายที่เธอใช้นั้น เป็นการกระทำอันขลาดเขลาและไร้ศักดิ์ศรีของซามูไร ที่ต่อสู้กันอย่างตรงไปตรงมา ด้วยการสังหารคนที่ไม่มีทางสู้หรือไม่อาจต่อสู้ได้เช่นนี้ ถึงเธอจะชนะฉันลงไปได้ เธอก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นนักรบซามูไร หรือสุภาพบุรุษกันได้แล้วละ โทชิอิ" มาสวาร์ทาร์แปลงร่างเป็นเซย์เคนมาสวาร์ทาร์กันแล้ว
"พี่ยังใช้มุขแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ฮีโร่เอาตัวรอดแบบนี้ ถือว่าเป็นวิธีเอาตัวรอดแบบโง่ๆที่ไม่รับประกันว่าพี่จะชนะผมได้หรอก เพราะว่าผม มีดาบอันทรงพลังที่พร้อมจะผ่าร่างเกราะเข้าเนื้อของพี่ให้ขาดได้ในคราวเดียวแล้วละน่า" ซอลดอชบอก
มาสวาร์ทาร์บอก "ส่วนหนึ่งเพราะออร่าจากดาบอังเซนคิที่ถูกกระตุ้นด้วยเลือดของนายและของคนอื่นที่นายหลั่งเลือดเลยสิน่ะ" แล้วก็ชูนิ้วชี้ขึ้นมา "ดังนั้น ถึงฉันไม่ก้าวออกไปไหน ฉันก็ชนะนายลงได้นี้แหละ โทชิอิ"
"ชนะผมด้วยการไม่ขยับสักก้าวนะหรือ ก็เอาสิ เพราะว่าต่อให้พี่ทุ่มพลังมาแค่ไหน ก็ไม่มีทางตัดผ่านพลังออร่าจากดาบสุดเทพเล่มนี้ได้หรอก" ซอลดอชกล่าวโดยเปล่งพลังออร่าสีเลือดให้เข้มข้นมากกว่านี้
มาสวาร์ทาร์ส่ายหน้า พร้อมกับชักดาบเก็บฟักไว้ "ฉันย้ำหลายเที่ยวแล้ว ว่าต่อให้เธอพยายามแค่ไหน เธอไม่มีวันชนะฉันได้อยู่ดีละน่า โทชิอิ เพราะเธอทำลายความเป็นจริงนี้ไม่ได้หรอก"
"ฉันไม่ยอมให้นายเล่นงานฉันไปได้หรอกน่ะ พีวิล เพราะฉันจะชนะแมนิเกเตอร์ที่อ่อนแอและโง่เง่าอย่างนายลงกันนี้แหละ" เบลซาร์ทกล่าว แล้วก็ "แว้งงงงงง" เปล่งแสงขึ้นทั่วร่าง พร้อมกับฉาบดาบพลังแสงเข้า "เฮ้ยยยย" แล้วก็ตวัดดาบซัดคลื่นพลังเข้าใส่ "เอนเนอจี้โบลท์" พีวิลซัดกระสุนพลังเข้าทำลายคลื่นคมดาบทิ้ง แต่ "แฟ้วววว เชร้งงงง" เบลซาร์ทพุ่งเข้าฟันใส่พีวิลจนได้แผลบนหน้าอก
"ระ เร็วขนาดเลยหรือเนี้ย" พีวิลกล่าว
"ตกใจแล้วสิน่ะ กับเพลงดาบความเร็วแสง หนึ่งในเคล็ดวิชามหาศาสตราวุธเทวะ ที่ท่านแม่ทัพใหญ่โอลดาธสอนให้ฉันและอัศวินรุ่นเดียวกันเองแหละ" เบลซาร์ทบอก แล้วก็ "แฟ้วววว แฟ้วววว แฟ้ววว แฟ้ววว" พุ่งเข้าใส่พีวิล จนต้องรีบโดดหลบออกอย่างหวุดหวิด "ช้าไป" เบลซาร์ทกล่าวแล้วก็ "เคร้งงงงง เคร้งงงง เคร้งงงง" ฟันใส่พีวิลไปสามที แม้จะหุ้มด้วยผลึกอีเนลเซี่ยม แต่ความเสียหายนั้นยังแรงอยู่ "เฮ้ยย ย้า" เบลซาร์ทฟาดดาบเข้าใส่พีวิล จน "เปรี้ยงงงง" แม้พีวิลจะกลิ้งหลบออกมาได้ แต่พื้นและกำแพงเป็นรอยผ่าแนวตรงตามลำแสงไว้
"ที่นายสามารถผ่าพื้นและผนังให้ขาดลงได้ด้วยพลังของนายเองนั้น แปลว่า นายคงจะเป็นศิษย์หัวกระทิของโอลดาธ ที่เรียนรู้ได้ไวและเก่งมากที่สุดเลยสิน่ะ"
"ใช่ เพียงแต่ แม่ทัพแก่โอลดาธกลับหาว่าฉันอ่อนด้อยกว่า ทั้งๆที่ ฉันฝึกฝนเพลงดาบที่ฉันได้เรียนรู้มาจนกล้าแกร่งยิ่งกว่าผู้สอนถึงสามสี่เท่าด้วยกัน ซึ่งฉันควรจะกำชัยชนะมาให้ทุกๆคนและช่วยให้แรซัลก้ายึดโฟรเดริม-4 ลงไปได้แล้ว ถ้าไม่เพราะว่าแม่ทัพใหญ่โอลดาธให้ฉันอยู่แนวหลัง และให้ฉันออกมาหากพวกพ้องต้องการความช่วยเหลือ ซึ่งทุกๆคนออกไปสู้จนสิ้นชีพแบบโง่ๆ จากการที่พวกนั้นคิดว่าตนเองเก่งพอจนไม่ต้องพึ่งพาแมนิเกเตอร์เผ่าอื่นๆ แม้กระทั่งฉันเองเลยก็ตาม" เบลซาร์ทบอก
พีวิลบอก "แต่ฉันกลับไม่คิดเช่นนั้นน่ะ แม่ทัพโอลดาธเห็นว่านายเก่งกาจมาก แต่ด้วยอายุที่น้อย ซึ่งในสายตาของโอลดาธคงไม่ยอมให้นายกับอัศวินรุ่นเดียวกับนายที่ไม่ได้ไปด้วย ต้องพลาดพลั้งจนเสียชีวิตไปแน่ๆ เลยสั่งการเพื่อช่วยเซฟนายให้อยู่ต่อและฝึกฝนตนเองให้แกร่งกว่านี้แหละ"
"ความคิดที่ว่าจะพัฒนาและฝึกฝนตนเองให้แข็งแกร่งนั้น เป็นแนวคิดของแมนิเกเตอร์ที่อ่อนแอกันนี้แหละ ที่ไม่ยอมรับในความแข็งแกร่งที่มีอยู่เดิม เลยทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งความแข็งแกร่งที่พวกเขาต้องการไว้ เหมือนที่นายเป็นอยู่นี้แหละ" เบลซาร์ทบอก
พีวิลบอก "แล้วนายคิดว่าตัวนายแข็งแกร่งมากเลยหรือ ถึงไม่คิดจะปรับปรุงหรือพัฒนาตนเองให้เหนือชั้นยิ่งกว่านี้เลยละ"
"สำหรับฉันนั้น ฉันถือว่าฉันแข็งแกร่งมากแล้ว หากแต่ พวกศัตรูมันเหนือกว่าและร้ายกาจยิ่งกว่าก็เท่านั้นเอง ซึ่งถ้าไม่เพราะว่าโอลดาธโง่และให้ฉันลงไปช่วยแล้วละก็ ปานนี้ ฉันคงจะช่วยเหลือทุกๆคนให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของพวกเฮซเทิร์ซกันไปนานแล้ว" เบลซาร์ทกล่าว "และถ้ากองทหารคุ้มกันชาวอาณานิคมที่คาเทรน่า-5 เป็นพวกมีฝีมือและเก่งกาจมากกว่านี้ ก็คงไม่ต้องพลาดท่าให้กับมาโดวเวลเดอร์และกาเบลแบนเยอร์หรอก"
พีวิลบอก "นายกำลังจะบอกว่า ที่พวกทหารคุ้มกันชาวอาณานิคมที่ดาวคาเทรน่าตายด้วยน้ำมือของกาเบลแบนเยอร์และมาโดวเวลเดอร์นั้น เพราะว่าพวกเขาตายแบบโง่ๆ ตามที่นายคิดไว้นะหรือ"
"ก็ถ้าพวกเขาเก่งกาจจริง ก็คงไม่ต้องตายด้วยน้ำมือของสองฆาตกร จนชาวเมืองต้องล้มตายกันหรอกน่ะ" เบลซาร์ทบอก "แน่นอน ว่านายกับพวกไทรเวเซอร์นั้น เป็นพวกโง่ที่ปล่อยให้พวกเราจัดการกับเฟอร์กินซ์เอง ฉันมีสิทธิ์ที่จะโค่นล้มนายกันอยู่แล้วละ"
พีวิลส่ายหน้า "ฉันรู้อีกเหตุผลหนึ่งแล้วละ ที่แม่ทัพโอลดาธไม่ให้นายออกรบ เพราะเขารู้ถึงความเห็นแก่ตัวของนาย ที่เป็นนิสัยเสียของชาวซัลคาเลี่้ยนกัน จนทำให้เหล่าแมนิเกเตอร์ฝีมือดีที่เข้ามาช่วย ต้องตายไปไม่น้อยน่ะ"
"นายจะหาว่าฉันอวดดีอย่างงั้นนะหรือ ไอ้แมนิเกเตอร์อดีตมนุษย์หน้าโง่" เบลซาร์ทบอก
พีวิลกล่าว "ถึงฉันจะเป็นอดีตมนุษย์ที่ตายและคืนชีพมาในฐานะแมนิเกเตอร์ ซึ่งนายมองว่าพวกเราอ่อนด้อยและอายุขัยสั้นกันก็จริง แต่ เพราะเราได้ประสบกับความตายมาก่อนนั้น ทำให้เราเรียนรู้ถึงความสำคัญของชีวิตไม่ว่าจะของมนุษย์หรือของแมนิเกเตอร์ ว่ามันมีค่า ต่อให้เป็นของคนเลวๆเลยก็ตาม ในฐานะที่นายยังมีชีวิตอยู่ นายไม่มีสิทธิ์มาว่าการเสียสละของผู้ที่ตายไปนั้นเป็นการตายแบบโง่ๆเป็นอันขาด"
"ฉันมีสิทธิ์จะพูดอะไร มันเป็นสิทธิ์ของฉันเองนะ พีวิล และนายไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก ไอ้ศพเดินได้" เบลซาร์ทกล่าวแล้วก็ฟาดดาบซัดพลังดาบแสงเข้า "เปรี้ยงงงง ตรูมมมม" เป่าใส่พีวิลจนระเบิดไป แต่ระเบิดเศษเกราะให้กระเด็น "เปรี้ยงงงง โครมมมม" เบลซาร์ทถูกเบรซซิ่งพีวิลชกจนตัวอัดกับผนังอย่างจังๆ
"ถึงจะเป็นอดีตมนุษย์ แต่ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่แม้จะเป็นแมนิเกเตอร์เลยก็ตาม แม้การตายของฉันอาจจะเป็นเรื่องโง่เง่าในสายตาของนาย แต่....ทั้งคำพูด การกระทำและความเชื่อผิดๆของนายนั้น นอกจากจะทำให้นายไม่ใช่อัศวินเกราะเงิน ที่แม่ทัพใหญ่โอลดาธสอนสั่งมาดี แต่นาย มิใช่ลูกผู้ชายกันอีกด้วย เพราะลูกผู้ชายที่แท้จริง จะไม่ดูถูกคนตาย ต่อให้เขาเป็นคนเลวเลยก็ตาม ในเมื่อคนที่ยังมีชีวิตอยู่ จะต้องลงเอยด้วยความตายเหมือนกันนี้แหละ"
"สุดท้ายนายก็เผยโฉมที่แท้จริงกันละสิน่ะ พีวิล" เบลซาร์ทบอก "แต่ ต่อให้นายแปลงร่างมา นายไม่มีทางสู้กับเพลงดาบที่แข็งแกร่งและทรงพลังกันไปได้หรอก"
พีวิลบอก "ถ้านายคิดว่าแน่จริง ก็ลองดูสิ เบลซาร์ท"
"งั้นก็ตายเสียเหอะ แฟลชคัตเตอร์" เบลซาร์ทหวดดาบพลังแสงพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว โดยที่ตนพุ่งเข้ามาก่อน "เปรี้ยงงงงง" แต่พีวิลพุ่งเข้ามาถีบใส่เบลซาร์ทให้ล้มแล้วก็ "หวับบบ ป้ากกก" ต่อยพลังคมดาบแสงด้วยเบรซฮาร์ดนัคเคิ้ลให้กระจุย "ไม่จริง นายโต้ตอบเพลงดาบที่รวดเร็วที่สุดของฉันไปได้ไงกันน่ะ"
พีวิลบอก "จะบอกอะไรให้ก็ได้น่ะ ฉันโต้ตอบเพลงดาบที่นายพุ่งเข้ามาถึงตัวได้นั้น เพราะฉันฝึกกับมาสวาร์ทาร์ที่ใช้เพลงดาบแบบเดียวกับนายมาก่อนแล้วละ"
"ถึงนายจะฝึกกับเพื่อนของนายจนจับทางได้ มันก็แค่ลูกฟลุ๊คละน่า" เบลซาร์ทพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว โดยวนรอบพีวิล พร้อมกับ "ฟ้าวววว แฟ้วๆๆๆๆๆๆๆ" ปล่อยพลังคมดาบแสงเข้าใส่ "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลใช้ฝ่ามือจู่โจมรอบทิศเข้าทำลายพลังคมดาบแสงที่พุ่งมารอบทิศให้กระจุยกันทั้งหมด "ว้ากกกกก" เบลซาร์ทพุ่งเข้าแทงดาบใส่พีวิลจากข้างหลัง "ป้ากกก" พีวิลเสยหลังแหวนเข้าหน้าอัศวินความเร็วแสงไปเต็มๆ แล้วก็ "หมับบบ หวับบบ โครมมม" เอามือจิกตรงคางและจับทุ่มข้ามหัวฟาดกับพื้นไปเต็มๆ
"ไม่อยากจะบอกหรอกน่ะ ว่าตอนนี้ ฉันจับทิศทางการบุกของนายได้หมดแล้วละ เบลซาร์ท นายไม่มีทางโค่นฉันลงไปได้หรอก"
"ถึงนายจะโค่นฉันลงไปได้ แต่นึกหรือ ว่าพวกพ้องของนายจะชนะพวกพ้องของฉันได้ ในเมื่อแต่ละรายนั้นจะแข็งแกร่งและทรงพลังมากเลยน่ะ" เบลซาร์ทบอก
พีวิลกล่าว "ได้สิ เพราะชัยชนะของพวกเรา กองกำลังไทรเวเซอร์นั้น มันไม่ได้มาจากฝีมือที่เหนือชั้นและพลังอันกล้าแกร่ง ที่ผ่านการฝึกฝนและขัดเกลามาตลอดเวลากันอย่างเดียว แต่มาจากความไว้เนื้อเชื่อใจซึ้งกันและกัน แม้จะมีบางคนไม่ชอบขี้หน้าบางคนเลยก็ตาม ถ้าเพื่อกอบกู้ความสงบสุขให้กับทุกๆคนด้วยแล้ว พวกเราละทิ้งความขัดแย้งเล็กๆน้อยๆ เพื่อรับมือกับปัญหาทั้งหลายไปด้วยกัน ซึ่งปัญหาของพวกนายคือหนึ่งในปัญหาที่เราต้องมาแก้กันนี้แหละ"
"นายจะบอกว่า ปัญหาของพวกเราคือปัญหาของพวกนาย คือสโลแกนของพวกนายที่ยึดถือเลยสิน่ะ แต่สำหรับฉัน มันคือการสอดเรื่องยุ่งเรื่องของชาวบ้านแบบโง่ๆนี้แหละ" เบลซาร์ทกล่าว
พีวิลส่ายหน้า "เกรงว่า ที่โอลดาธไม่ให้นายออกรบนั้น เพราะวิสัยทัศน์ที่เห็นแก่ตัวของนายที่มองทุกคนแม้กระทั่งโอลดาธเองว่าโง่เช่นนี้ คือเหตุผลที่ฉันต้องสั่งสอนนายแล้วละ"
"แชดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตรูมๆๆๆๆๆๆๆๆ" พวกวอร์คิไมรอสระดมยิงลำแสงออกจากฝ่ามือและปากเข้าใส่พวกสเตฟอร์ดกันอย่างต่อเนื่อง จนเป่าระเบิดวินาศสันตะโรไป "แฟ้วววว ป้ากกก โครมมมม" แต่มีหมัดผลึกขนาดใหญ่พุ่งออกจากกลุ่มควันอัดใส่วอร์คิไมรอสให้ชะงักอย่างจังๆ โดยตอนนี้ จายด์ พลัสเชอริท ฟิเกซและสเตฟอร์ดแปลงร่างแทรนซิ่งกันแล้ว
"สงสัยว่าเราต้องเล่นแรงกันเสียแล้วละ" ฟิเกซกล่าว
สเตฟอร์ดบอก "แม้ว่าพวกมันจะยิงลำแสงออกมาถล่มพวกเรา แต่ก็แค่นั้นแหละ"
"กรรรรรรรร" วอร์คิไมรอสตัวที่โดนจายด์เล่นงานร้องคำรามและพุ่งเข้าใส่ "สตอร์มสแตมบิทเบลด" ฟิเกซเสกดาบและหอกพลังพายุหลายอันพุ่งเข้า "แฟ้วๆๆๆๆๆ ฉั้วะๆๆๆๆๆ" ผ่าสับหัว แขนขาและปีกของวอร์คิไมรอสให้ขาดสะบั้นพร้อมกับผ่าลำตัวให้ขาดจนเผยลูกบอลแกนกลางที่อยู่ข้างใน "จีบลัสต์ฟิงเกอร์" จายด์ยิงกระสุนผลึกโชนโครคิฟจากปลายนิ้วเข้า "ฟิ้วๆๆๆๆๆ ปั้กๆๆๆๆๆ ตรูมมมม โพละ" ปักทำลายแกนกลางจนระเบิดและเป่าชิ้นส่วนวอร์คิไมรอสกระจุยกระจายเป็นชิ้นๆ "กรรรรรรร" วอร์คิไมรอสตัวที่สองพุ่งเข้าใส่จายด์ "โซลาร์ไดนาไมท์ฟิสท์" สเตฟอร์ดรั่วต่อยหมัดดินระเบิดสุริยันใส่วอร์คิไมรอส จนร่างมันบุบอย่างต่อเนื่องไปถึงลูกบอลแกนกลางที่อยู่ในตัว "แกว็กกก" มันเสยกงเล็บบรูซาเรมเข้าใส่ "โซลาร์แฮมเมอร์" สเตฟอร์ดหวดค้อนสุริยันเข้า "กร้องงงง ตรูมมม" ทุบใส่อุ้งตีนหมีให้กระจุย แล้วก็ "กร้องงงง แฟ้ววววว" ฟาดค้อนเสยเข้าที่ท้องส่งวอร์คิไมรอสให้ปลิวขึ้นฟ้า แล้วกระโดดขึ้นสูงพร้อมกับจับค้อนที่เรืองแสงขึ้น "ซันไลท์อิมแพค" ฟาดใส่วอร์คิไมรอสไปเต็มๆจน "แฟ้วววว ตรูมมมม บรึมมม" พุ่งไปเป่าระเบิดจนป่าราบเป็นหน้ากอง
"กวี้กกกกกกก แชดๆๆๆๆๆๆๆ" วอร์คิไมรอสระดมยิงลำแสงจากฟันทุกซี่ใส่กัลโวลท์พลัสเชอริท ซึ่งก็ "แฟ้วๆๆๆๆๆๆ" พุ่งหลบหลีกด้วยความเร็วสูงเหนือมนุษย์ "เคาน์เตอร์สไลซ์คัตเตอร์" แล้วพุ่งถีบด้วยใบมีดติดหน้าแข้งใส่สีข้างจนเลือดกระฉูด "กัลโวลท์อิลลูชั่น" จากนั้นก็แยกร่างออกเป็นสิบร่างพุ่งเข้า "แฟ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉั้วะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฟาดฟันใส่วอร์คิไมรอสไปหลายทีจนร่างขาดเป็นท่อนๆ "กัลโวลติคไวเปอร์เชน" แล้วยิงโซ่ติดใบมีดจากบ่าและหลังแขนทั้งสองข้าง "เปรี้ยงงง ตรูมมมม" แทงทะลุแกนกลางพร้อมกันจนวอร์คิไมรอสระเบิดเป็นจุล
"รีฟไทด์สวิปเปอร์" ฟิเกซเสกเสาน้ำพุพุ่งลงจากเบื้องบนอัดใส่วอร์คิไมรอสทั้งสองตัวอย่างหนักหน่วง แล้วก็ "กราวนด์แอสเซาท์" พุ่งเข้าใช้พลังธาตุดินทำให้หมัดทั้งสี่ข้างแข็งดุจหินผา "ป้ากกกก โครมมมม" ทะลวงร่างวอร์คิไมรอสจนทำลายแกนกลางทิ้งไปด้วยกัน จากนั้นก็พุ่งเข้าจู่โจมตัวถัดมาด้วย "เทอโบชาร์จสไลด์แอทแทค" พุ่งปะทะใส่วอร์คิไมรอสเข้าที่ขา จนคลื่นเพลิงวิ่งเข้าปะทะจนไฟครอกท่อนขาไปเต็มๆ เปิดช่องให้ "เบิร์นฟิงเกอร์สไตร์ค" ฟิเกซจู่โจมด้วยดรรชนีเพลิงบรรลัยกัลป์ใส่วอร์คิไมรอสเข้าที่ร่างจน "ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆ" เป่าระเบิดใส่หน้าอกไปถึงแกนกลางจนแตกระเบิดตามไปด้วย "แกว็กกกก" วอร์คิไมรอสบินโฉบเข้ามาเล่นงานฟิเกซ "จีปริซึมโทมาฮอค" จายด์ใช้ขวานผลึกแก้วชูขึ้น "ชรี้ดดดดด ฉับบ" หมุนคมขวานดุจกงจักรใบเลื้อยผ่าวอร์คิไมรอสขาดพร้อมกับแกนกลางไปด้วยกัน "ธันเดอร์แฟงค์สไลเซอร์" พลัสเชอริทซัดดาวกระจายขนาดใหญ่เข้า "กรี้กกกกก เปรี้ยะๆๆๆๆ ฉั้วะ" กรีดใส่วอร์คิไมรอสตัวสุดท้ายที่บินเข้ามา พร้อมกับช็อตร่างให้ดำตอตะโกก่อนกรีดผ่าขาดไปพร้อมกับแกนกลางในทันที
"ไม่เหลือพวกศัตรูไทป์ไฮบริดจ์แล้วละ" พลัสเชอริทกล่าวพร้อมกับคืนร่างตามเดิม เช่นเดียวกับฟิเกซ จายด์และสเตฟอร์ดด้วย
"คงจะเป็นชุดสุดท้ายกันแท้จริงแล้วละ" ฟิเกซบอกอย่างเหนื่อยอ่อน
"ตื้ดๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงเครื่องติดต่อดังขึ้น
จายด์เลยกดปุ่มตรงข้อมือ "นี้เฟรดนะครับ ตอนนี้พวกคุณไม่เป็นไรใช่มั้ยละครับ" เฟรดติดต่อเข้ามา
สเตฟอร์ดบอก "พวกเราไม่เป็นไรหรอกน่ะ ตอนนี้พวกพีทอยู่ในฐาน กำลังรับมือกับพวกเอฟซีตรอนกันอยู่ มีอะไรกันหรือ"
"ลุง ดูเหมือนว่าผบ.บัลโต้มีปัญหาเข้าให้แล้วละ" น็อกกี้กล่าว
แล้วบัลโต้ก็ติดต่อเข้ามา "ว่าแต่ตอนนี้ พวกพีวิลยังสู้อยู่ละสิน่ะ"
"ใช่ และตอนนี้เรากำลังจะตามไปสมทบกันแล้วนะสิ" จายด์บอก
อิงก็อตติดต่อตาม "พวกนายรีบพาไอ้น้องและพวกออกจากเกาะเดียวนี้เลย เรามีปัญหาใหญ่เกิดขึ้นแล้วละ"
"มันหมายความว่ายังไงกันละ" สเตฟอร์ดบอก
บัลโต้กล่าว "พวกเราตรวจสอบปฏิกิริยาพลังงานที่เกาะกันแล้ว พบว่าพลังงานของเกาะมันค่อยๆเพิ่มสูงขึ้นมาทีละนิดๆ แม้จะเพิ่มช้าไปบ้าง แต่คงไม่ดีแน่ หากมันเพิ่มแบบไม่ลดลงไปเลยนะ" แล้วก็แจ้งบอก "ตอนนี้ พวกนายรีบพาตัวพวกพีวิลออกมาจากเกาะโดยเร็วเลย"
"แต่ เราจะปล่อยให้กาโกรินและพวกหนีออกจากเกาะไปไม่ได้เด็ดขาดเลยน่ะ ผบ.บัลโต้ เพราะเรายังไม่รู้ว่าพวกพีทจัดการกับสมาชิกตัวหลักไป" สเตฟอร์ดกล่าว
ไม่ทันไรก็ "ตรูมมมมม บรึมมมมม เปรี้ยงงงง" มีเสียงระเบิดดังขึ้นสามที สองครั้งแรกมาจากข้างในตัวฐานทัพ ครั้งสาม มาจากดาดฟ้าด้านบน
"เสียงที่ดังมานี้ คงไม่ใช่อย่างที่เราคิดไว้หรอกน่ะ สเตฟอร์ด" บัลโต้กล่าว
"แม้ไม่รู้ว่ามันเป็นการระเบิดตามที่ผบ.ว่ามาหรือเปล่า แต่พวกเราคงปล่อยพวกพีทอยู่ที่เกาะไม่ได้อยู่แล้วละ เพราะเราจะรีบไปช่วยเดียวนี้แหละ" สเตฟอร์ดอ้าง
บัลโต้บอก "ในเมื่อนายพูดเช่นนั้นละก็ เร่งมือให้ไวด้วยละ ก่อนที่เราจะเสียพวกนายไปทั้งหมดเลยน่ะ"
"เอาละ แอบไบออส ฉันจะขย้ำนายทิ้งไปซะ ต่อให้นายมีดาบใหญ่อยู่ แต่ขาสองข้างของนายคงจะงอกกลับมาใหม่ไม่ทันอยู่ดี" ฟูมดาห์ไคท์กล่าว
"ถึงนายหาว่าฉันคิดผิดจนพ่ายแพ้แบบมหันต์เช่นนี้ แต่เกรงว่า นายเองต่างหากที่เป็นเสียเองน่ะ" แอบไบออสยิ้มอยู่ "ฉันยังยืนกรานตามเดิมน่ะ ฟูมดาห์ไคท์ เหตุผลที่นายแพ้นั้น มันมีสองเหตุผลใหญ่ๆด้วยกันน่ะ"
"สองเหตุผลนะหรือ ฉันจะแพ้แกได้ยังไงกันมิทราบ...." ฟูมดาห์ไคท์บอก
ไม่ทันไรก็ "กึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กลางหลังเกิดการปูดโปนอย่างถี่ๆ ตามด้วย "กึกๆๆๆๆๆๆ ปร้าดดดด แปร้ดดดด" แขนขวาที่เป็นแขนดาบนั้นเกิดการพองตัวจนกล้ามเนื้อปูดพองโตขึ้นมา "กะ เกิดอะไรขึ้นเนี้ย แขนของฉันเป็นอย่างงี้ได้ไงกันน่ะ" จากนั้นกลางหลังก็บวมโตจนทะลุเปลือกกระดองไปด้วย จนขาสองข้างที่ใหญ่โตนั้นถึงกับทรุดลงเพราะรับกับน้ำหนักไม่ไหว
"เกรงว่าข้อแรกจะมาแล้วนะสิ และต้นเหตุนั้น มันมาจากความตระกละตะกรามของนายที่กินคนแบบไม่เช็คให้ละเอียดด้วยน่ะ" แอบไบออสกล่าว
"มนุษย์นะหรือ แกจะบอกว่า มนุษย์ที่ฉันกินไปนั้น มีโรคแฝงอยู่เลยหรือ ที่ทำให้ฉันบวมแบบนี้ได้น่ะ" ฟูมดาห์ไคท์กล่าว โดยตอนนี้กล้ามเนื้อพองได้กดหัวของตนไปแล้ว
แอบไบออสบอก "ใช่ ทหารพลังจิตที่อยู่ในออสเตรเลียที่นายเขมือบไปนั้น ติดโรคเท็ตสึโอะซินโดรม โรคร้ายสำหรับมนุษย์พลังจิต ที่ได้รับเชื้อจากเด็กพลังจิตที่เสียสูญจนทำให้เซลกล้ามเนื้อขยายตัวอย่างรวดเร็ว จนสมองไม่สามารถคอนโทรลเซลกล้ามเนื้อเหล่านั้นได้ เพื่อเปลี่ยนพวกเขาเป็นนักรบพลังจิตที่กล้าแกร่งพอที่จะมาสู้กับพวกเรา แต่ทำให้ตัวทดลอง กลายเป็นก้อนเนื้อขนาดใหญ่ยักษ์ไปโดยปริยาย ซึ่งนายก็เป็นเหมือนกับพวกทหารที่นายยังไม่ได้เขมือบลงไปนี้แหละ"
"นายจะบอกว่า เพราะฉันกินคนที่ติดโรคมนุษย์ลูกโป่งนี้ ฉันจะแพ้นายได้นะหรือ ไม่มีทางหรอกน่า เพราะว่าฉันยังสามารถฆ่านายได้อยู่ดีนี้แหละ" ฟูมดาห์ไคท์กล่าวโดยยืดแขนกล้ามเนื้อปูดพองหมายจะขย้ำแอบไบออส ซึ่งบอกไปว่า
"ข้อที่สองที่นายทำพลาดอย่างใหญ่หลวง กับการที่นายกินแขนขาและดาบของฉันไว้ ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจไว้แต่แรกแล้วละ"
"ปากดีไปเหอะ เพราะนายไม่มีทางกระโดดหลบด้วยขากุดทั้งสองข้างของนายได้หรอก" ฟูมดาห์ไคท์กล่าว
แอบไบออสเลย "กึก" กัดฟันบนและล่างไปดังๆ "กึกๆๆๆๆๆๆ ตรูมมมมม พรึบบบบบ" แขนที่ยืดยาวของฟูมดาห์ไคท์ปูดโปนและเปลี่ยนเป็นสีเขียว จนแตกระเบิดเป็นเพลิงกรดสีเขียวแผดเผาแขนยาวข้างขวาของฟูมดาห์ไคท์ให้มอดไหม้ไป "นี้แก ทำอะไรกับตัวฉันกันละเนี้ย ไอ้เดธเทน" ฟูมดาห์ไคท์โวยลั่นด้วยความเจ็บปวด
แอบไบออสบอก "จะบอกอะไรให้ก็ได้น่ะ ต่อให้นายกลืนแขนขาของฉันและย่อยมันให้เป็นอาหารเข้าร่างของนายอย่างรวดเร็วแค่ไหน แย่หน่อย ที่มันไม่ย่อยเซลล์ระเบิดตัวเองที่ฉันใส่ไว้ หากแขนขาของฉันถูกขย้ำและกลืนเข้าไปโดยสัตว์ประหลาดหรือนายเองลงไปแล้ว โดยที่ฉันเลือกวิธีการระเบิด ด้วยการกัดฟันแบบนี้ไง" แล้วก็ "กึก" ขบฟันไปเต็มแรงเป็นหนที่สองจน "กึกๆๆๆๆๆ ตรูมมมมม" กลางหลังของฟูมดาห์ไคท์ปูดโตจนแตกระเบิดเป็นเพลิงกรดแผดเผาฟูมดาห์ไคท์ไปทั่วร่าง "กึก" จากนั้นก็ขบกัดเป็นหนที่สามจน "กึกๆๆๆๆๆๆๆ ตรูมมม" ส่วนขาที่ไม่ได้ปูดโปนก็พองตัวและแตกระเบิดจนไฟสีเขียวครอกขาของฟูมดาห์ไคท์ไปด้วย
"นี้แก เลือกที่จะฆ่าตัวเองเพียงเพื่อเอาชนะฉันได้นะหรือ แอบไบออส" ฟูมดาห์ไคท์สบถ โดยที่มันพยายามฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ก็ทำให้ผิวหนังมีตะปุมตะปั้มจากเชื้อเท็ตสึโอะซินโดรมที่เหลือน้อย จากการถูกเพลิงกรดแผดเผาเชื้อไปเป็นส่วนมากแล้ว
แอบไบออสบอก "จะบอกอะไรให้น่ะ ฟูมดาห์ไคท์ แต่ก่อน ฉันเลือกที่จะทุ่มชีวิตและร่างแบบอสูรร้ายนี้ โดยการให้ร่างกายของฉันทำลายตนเองไปได้ทุกเมื่อกันแล้ว" แล้วก็ตัวเปล่งแสงขึ้น "แต่ ร้อยเอกพีวิลเตือนสติฉันไว้ ว่าฉันยังมีครอบครัวที่ยังมีชีวิตอยู่ ยังมีหัวหน้าทริปเปิ้ลทีและทุกๆคนที่ยังอยู่ดูแลพวกเขา อีกทั้ง ฉันยังมีอีกหลายร้อยชีวิตอยู่ในร่างนี้ ที่ฉันพรากชีวิตของพวกเขาไว้ คอยช่วยเหลือฉันให้สู้ไปพร้อมกับทุกๆคนในกองกำลังไทรเวเซอร์ จนฉันมิได้รู้สึกว่าตนเองเป็นอสูรกายแต่อย่างใด และฉันสาบานว่าจะไม่ยอมแพ้ให้กับอสูรกายอย่างนายหรือศัตรูหน้าไหนไปได้หรอก ฟูมดาห์ไคท์ แทรนซิ่ง!!!!!" แล้วแอบไบออสก็ "กึกกกก พรวดดด ครี้งงงง" งอกขาสองข้างออกมา พร้อมกับเปลี่ยนร่างเป็นเอ็กซีดแอบไบออส โดยจับดาบโบนซัมเบอร์ที่เปลี่ยนเป็นเอ็กซีดโบนซัมเบอร์ขึ้นมา
"พึ่งจะมาแปลงร่างเอาตอนนี้ มันไม่มีประโยชน์หรอก เพราะต่อให้แกเล่นงานฉันจนสะบักสะบ่อมด้วยระเบิดภายในตัว ฉันยังชนะนายได้อยู่น่ะ" ฟูมดาห์ไคท์ปล่อยกระสุนเพลิงออกจากส่วนแขนหัวตะกวดทั้งสองข้างและหัวมังกรบนหน้าอก "หวับบบ ฉั้วะ ตรูมมม หวับบบ ฉั้วะ ตรูมมมม ฟึ่บบ ฉับ ตรูมๆ" แอบไบออสใช้เอ็กซีดโบนซัมเบอร์ฟันกระสุนเพลิงใหญ่ขาดสะบั้นไปสามนัด นัดที่สามถูกผ่าให้ขาดครึ่งระเบิดออกด้านข้างทั้งสองข้างไป "โว้ววว ย้ากกกก" ฟูมดาห์ไคท์กระโดดเข้าถีบด้วยอุ้งเล็บเท้า "เคร้งๆๆๆๆๆๆๆ" เข้าใส่แอบไบออสที่ตั้งดาบป้องกันไว้อย่างต่อเนื่อง "เฮ้ย" แอบไบออสตวัดดาบใหญ่ออกไปจนปัดฟูมดาห์ไคท์ให้ปลิว แล้วก็ "หวับๆๆๆ ฉึก" ควงดาบเพื่อปักพื้น เพื่อกระโจนเข้าจู่โจมด้วย "เซเบอร์ทาลอนคิก" การถีบด้วยกงเล็บอันคมกริบ "แคว้กกก ฉูดดดด" ข่วนใส่หัวมังกรจนได้แผลเลือดกระฉูดออก จากนั้นก็พุ่งเข้าตรงเพดานและถีบตัวเข้ามา "เปรี้ยงงงง ครืดดดด ป้ากกก" พุ่งถีบเข้ากลางหลังและเหยียบฟูมดาห์ไคท์ครูดกับพื้นลากยาว แล้วตีลังกามาหยิบดาบเอ็กซีดโบนซัมเบอร์ไว้ "กรอดดดดด" ฟูมดาห์ไคท์บุกเข้ามาหวดแขนดาบสองข้างเข้า "เกร้งๆๆๆๆๆๆๆๆ" ระดมฟันใส่แอบไบออสที่ใช้ดาบใหญ่ฟันโต้ตอบไปด้วยจน "ป้ากกก เปรี้ยงงง" แขนดาบใหญ่ข้างขวาของฟูมดาห์ไคท์แตกกระจุยไป "เฮ้ยยยย" แอบไบออสหวดดาบฟันใส่แขนดาบข้างซ้ายให้กระจุยตาม
"เป็นไปไม่ได้น่า ฉันกลืนดาบใหญ่ของนายลงไป มันน่าจะแข็งแกร่งกว่าของนายบ้างสิ" ฟูมดาห์ไคท์บอก
แอบไบออสกล่าว "จะบอกอะไรให้ก็ได้น่ะ ฟูมดาห์ไคท์ ดาบใหญ่ที่ฉันกลืนไปนั้น มันไม่ได้อยู่ในแขน แต่มันฝังอยู่ในตัวของฉันไว้ นายได้แค่เศษเสี้ยวของดาบนั้น มันไม่พอที่จะชนะฉันได้หรอก" แล้วก็หวดดาบเข้า "ฉั้วะๆๆ" ฟันผ่าหัวยาว หน้าอก และท้องของฟูมดาห์ไคท์ให้เป็นแผลฉกรรจ์ "แอชไดรกัน" จากนั้นก็ยิงกระสุนเพลิงกรดเข้า "ตูมๆๆๆๆ" เป่าระเบิดไปห้าทีให้ฟูมดาห์ไคท์สาหัสมากกว่าเดิม
"หึย ตายเสียเหอะ แอบไบออส" ฟูมดาห์ไคท์เลยวิ่งเข้าใส่โดยอ้าปากมังกรกลางหน้าอกหมายจะขย้ำ "หึ" แอบไบออสใช้ฝ่ามือฉาบดาบขนาดใหญ่ด้วยเพลิงกรดสีเขียวจนคมดาบเรืองแสงขึ้นมา "ย้า" แล้วก็พุ่งกระโจนเข้า "ฉั้วะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" หวดดาบใหญ่ฟันใส่ฟูมดาห์ไคท์ไปหลายที จนผ่าปากมังกรใหญ่ให้ขาดสะบั้นลง "ฮา" จากนั้นก็ปล่อยพลังเพลิงกรดพุ่งเข้า "ปั้กๆๆๆๆๆๆๆ" อัดใส่ร่างฟูมดาห์ไคท์ผ่านปากมังกรที่ถูกฟันขาดไปแล้ว
"จบเห่ละ ฟูมดาห์ไคท์" แอบไบออสกล่าวแล้วก็จับดาบใหญ่ชูขึ้น "ซูมมมม เปรี้ยงงงง" ให้เพลิงกรดลุกโชนทะลุเพดานขึ้นไป "เปรี้ยงงงง" ขัดจังหวะเดรฟมัสค์ที่กำลังสู้กับเจเนลอยู่ "ท่าไม้ตาย เอ็กซีด แมกซิมั่มเบรคคคคคคคคคคคคคคคคค" แล้วแอบไบออสก็หวดดาบพลังเพลิงกรดอันรุนแรงลงมา "หวับบบบบ แฟ้ววววว เปรี้ยงงงงง" ฟาดใส่ฟูมดาห์ไคท์ไปเต็มๆ "อุโว้ววววววววว" จนร่างถูกเพลิงกรดแผดเผาทั้งด้านในและนอกไปพร้อมกันจน "ตรูมมมมมม" ร่างแหลกเป็นจุลไป "พรึบบบบบบ ฟู้ววววว" โบนซัมเบอร์ก็มอดไหม้ลง "ฟึ่บบบ หวับๆๆๆ ฉึกกกกกก" แอบไบออสสบัดดาบและเสียบเข้าฝ่ามือซ้ายในทันที พร้อมกับคืนร่างเดิมตามไปด้วย "ความปราชัยของนาย มาจากการทำลายตัวนายเองทั้งนั้นเลยน่ะ" แอบไบออสกล่าว
"ไม่แปลกใจแล้ว ว่าทำไม นายถึงเป็นเวโนมิไนซ์ที่อันตรายมากที่สุดเลยน่ะ" ฟูมดาห์ไคท์ที่ตอนนี้เหลือร่างที่ดำไหม้ไปแล้วกล่าวขึ้น "เพียงแต่ นายไม่มีทางทำลายลูกๆของฉันลงไปได้หรอก" แล้วก็ดีดนิ้ว ผนังที่ปิดซ่อนส่วนแคปซูลก็เปิดออก หากแต่....ทุกแคปซูลนั้น ว่างเปล่ากันหมด
"ก่อนหน้านี้ นายใช้โฮโลแกรมหลอกฉันนะหรือ แสดงว่า นายส่งพวกลูกๆของนายไปจากที่นี้แล้วละสิ" แอบไบออสบอกอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของแคปซูลทุกกระบอกในตอนนี้
"หึๆๆๆๆๆๆ ฉันส่งพวกลูกๆของฉันไปอยู่ที่ดาวดวงอื่น ซึ่งอยู่ห่างจากระบบดาวของนายไปไกลมากแล้วละ เพียงแต่ ฉันไม่บอกนายถึงที่ตั้งดาวดวงนั้น เพราะฉันจะเอามันลงปรโลกไปด้วย" ฟูมดาห์ไคท์กล่าวไปพลางหัวเราะไปด้วย "แน่นอน ว่าฉันไม่ยอมให้นาย ทรอลลอฟมาฆ่าพวกเขาทิ้ง รวมไปถึง ปล่อยให้ตาแก่กาโกรินควบคุมลูกๆของฉันไปได้หรอก"
แอบไบออสบอก "กาโกรินนะหรือ นายจะบอกว่า กาโกรินคิดจะควบคุมลูกๆของนายให้เป็นสมุนเลยสิน่ะ"
"กาโกรินในตอนนี้ ไม่เหมือนเดิมแล้ว แม้ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือฉัน หรือแม้กระทั่งมิสตี้เลยก็ตาม สัญชาตญาณบอกกับฉันไว้ ว่ากาโกรินอันตรายเกินไปที่ฉันจะให้ลูกๆของฉันอยู่ต่อไปได้ ฉันเลยต้องรีบลงมือโดยเร็วเสียก่อน" ฟูมดาห์ไคท์กล่าว "หวังว่านาย กับพวก คงได้ตายด้วยน้ำมือของกาโกรินที่แท้.....กัน...." ฟูมดาห์ไคท์กล่าว ไม่ทันไร "กึกๆๆๆๆๆๆๆ โป้ง ฟู้ววววว" หัวก็บวมและแตกออกเหมือนลูกโป่ง จนทำให้ร่างสูญสลายไปในทันที
แอบไบออสกล่าวอย่างงุนงง "กาโกรินที่แท้จริงนะหรือ....หมายความว่าไงกันแน่น่ะ"
"ไม่รู้นะ มันเกิดอะไรขึ้น แต่จงตายได้แล้ว" เดรฟมัสค์บุกเข้าจู่โจมใส่กิก้าเจเนลด้วย "แฟ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" การเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงวนรอบเจเนลจนมีร่างแยกปรากฎขึ้นหลายร่าง ซึ่งโดดข้ามหัวเจเนลไปหลายทีและหลายทิศด้วยกัน
"ถ้าคิดจะใช้ไม้ตายของซัลวาสมาเล่นงานฉันละก็ นายคิดผิดแล้วละ อาครีม่า" เจเนลกล่าวโดยยืนนิ่งในท่าไขว้แขนเป็นกากบาทไว้
"ถ้าเช่นนั้นก็จงตายด้วยเทาซันส์เซอราวนด์เบลดได้เลย" เดรฟมัสค์กล่าว โดยตอนนี้รอบตัวเจเนลเต็มไปด้วยมีดกงเล็บจำนวนมาก ซึ่งลอยอยู่รอบทิศ และทุกเล่มพร้อมที่จะขยับพุ่งเข้าใส่เจเนลแล้ว
"เพลิงเอ๋ย สายฟ้าเอ๋ย สายลมเอ๋ย รวมกันเป็นหนึ่งเดียวเลย" เจเนลกล่าวโดยดึงพลังไฟ สายฟ้าและสายลมขึ้นที่ฝ่ามือซ้าย แล้วก็ "คริมสันสไตร์คเบรซ" ก้มลงและฟาดฝ่ามือซ้ายลงกับพื้นจน "ซูมมมมมมมมม เปรี้ยะๆๆๆๆๆๆ" เกิดเสาพายุเพลิงสายฟ้าขึ้น "ป้ากๆๆๆๆๆๆๆๆ" ดูดห่ามีดสั้นที่ลอยอยู่รอบทิศให้ลอยขึ้นไป โดยบางส่วนถูกสายฟ้าฟาดทำลายทิ้งไปจนหมด "โว้วววววว" เดรฟมัสค์กระโจนเข้าใส่เสาพายุเพลิงสายฟ้า "ฟึ่บบบบ" โดยทิ้มกงเล็บมีดสั้นจนพายุสลายไป แต่เจเนลไม่อยู่ในนั้น "เฮ้ยยย" เพราะเจเนลอยู่ข้างบนและทิ้งตัวลงมา "เปรี้ยงงงง" ถีบเข้าใส่หน้าเดรฟมัสค์จนหน้ากากแตกกระจุย เผยใบหน้าเด็กหนุ่มที่ซีดเซียวและตาถูกปิดด้วยตาเทียมสีดำ "นั้นคงเป็นโฉมหน้าของนายที่อยู่หลังหน้ากากเลยสิน่ะ แม้ฉันจะรู้สึกเห็นใจในสภาพของนาย แต่ฉันต้องหยุดนายไว้นี้แหละ"
"ซัลวาส ฉันจะฆ่าแก......" เดรฟมัสค์บุกเข้าจู่โจมด้วยกงเล็บอย่างบ้าคลั้ง "เชร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เจเนลใช้ฟูลเมทัลเบลดฟันปัดป้องไปหลายทีอย่างมั่นใจ แล้วก็ "หวับบบบ ฉั้วะๆๆ" ก้มหลบกงเล็บแล้วลุกขึ้นฟันใส่หน้าอกเดรฟมัสค์ไปสามที
"เกรงว่า นายจะโดนฟูลคอร์สกันซะบ้างละ อดีตนักล่าเซเวคชั่นอาครีม่า" เจเนลกล่าว แล้วก็ "ตรึงงง" กระทืบพื้นไปเต็มแรง พร้อมกับ "แฟ้ววววว กิก้าจีนันสตอป" พุ่งเข้า "ฟ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" จู่โจมด้วยการรั่วถีบและเตะใส่เดรฟมัสค์ทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ด้านข้างสองข้างอย่างรวดเร็ว จน "ป้ากกก" ปลอกแขนกงเล็บมีดด้านซ้ายถูกถีบกระจุย "ป้ากกกก" เกราะด้านหลังถูกถีบจนแตกกระจุยไปถึงสันหลังหุ้มเหล็ก "หวับๆ ฉั้วะๆ" จากนั้นก็ฟันในแนวขวางใส่ท้องและส่วนหน้า "ไรซิ่งซันเซตเบรค" ตามด้วยฟันเสยขึ้นใส่ด้านหน้าจนผ่าแขนซ้ายขาด จากนั้นก็โดดลงมาข้างหลังเพื่อฟันแขนขวาให้ขาดตาม "แวบบบบบบ" โดยที่ฝ่าเท้าขวาของกิก้าเจเนลเรืองแสงขึ้น เดรฟมัสค์เลยหันหน้ามา "วัน ทู ทรี กิก้าเจเนลคิกบัสเตอร์" โดนเจเนลหวดเท้าเข้า "เปรี้ยงงงงง" ถีบเข้าใส่กลางหน้าอกจนปลิวกระเด็นไป แม้เดรฟมัสค์จะลุกขึ้น แต่ "ตูมๆๆๆๆๆ บรึมมมม" หน้าอกระเบิดขึ้นหลายทีจนร่างกระตุกและหลังฟาดพื้นจนแหลกระเบิดไป
"ขอบใจ มากน่ะ เจเนล ที่ช่วยปลดปล่อยฉันไว้ จากสภาพร่างที่พวกซัลคาเลี่ยนทำกับฉันจนไม่ได้ความสงบเลยน่ะ" เดรฟมัสค์ส่งเสียงทางจิตขึ้นมา "เท่านี้ ฉันก็ได้กลับไปเจอกับน้องสาวของฉันในโลกหน้า เช่นเดียวกับซาลแล้วละ"
เจเนลบอก "ฉันแค่ทำในสิ่งที่ซัลวาสทำค้างไว้ แม้เจ้าตัวจะตายคามือของฉันไปแล้ว ฉันก็สานต่อจนส่งนายไปสุคติแล้วละ" โดยที่ตนกลับคืนร่างขึ้นมา
"แม้นายจะชนะฉันไปได้ แต่....นายกับพวก ต้องระวังกาโกริน และเบลซาร์ทไว้ด้วยละ....ทั้งคู่ ร้ายกาจมาก เกินกว่าที่ฉันจะทำอะไรได้น่ะ" เดรฟมัสค์บอก โดยตนเองคอตกลง บ่งบอกถึงวาระสุดท้ายของอาครีม่า นักล่าเซเวคชั่นผู้เกลียดชังเซเวคชั่นจนต้องถูกสังหารและถูกจับคืนชีพมาเป็นมือสังหารลงแล้ว
เจเนลบอก "กาโกรินและเบลซาร์ทนะหรือ....แม้ฉันไม่เข้าใจ แต่...." แล้วก็กัดฟันก้าวเดินออกไป "....ฉันต้องรีบไปช่วยพีทและพวกเสียแล้วละ....แฮกๆๆๆๆ"
"แฟ้วววววว" มิสตี้บุกเข้ามาด้วยดาบแสงพลังไซเฟรอนทั้งสองข้างเข้า "แชบบบบ แชบบบบบ" ปะทะกับกิลตี้แฟงค์ของแอนเดรียและจีนีดเดิ้ลเรเฟียร์ของจิลอย่างหนักหน่วง ซึ่งมิสตี้พยายามจะกดทั้งคู่ แต่... "แว้งงงง" จิลเทเลพอร์ตไปอยู่ข้างหลังมิสตี้พร้อมกับ "หมับบบบ แว้งงงง หวับๆๆๆๆๆ" คว้าล็อกตัวมิสตี้แล้วก็เทเลพอร์ตไปอยู่ข้างบนพร้อมกับจับหมุนแบบวงล้อไป 6 รอบก่อนจะทุ่มมิสตี้ลงมา "ย้า" ให้แอนเดรียใช้ทัสค์ฮอร์นคัตเตอร์หนีบตัวมิสตี้พร้อมกับสบัดหัวลงเพื่อทุ่มมิสตี้ "แฟ้ววว โครมมม" ฟาดกระแทกกับพื้นไปเต็มแรง "มันจะมากไปแล้วนะยะ" มิสตี้ยั้วะเลยบุกเข้าต่อยใส่แอนเดรียอย่างหนักหน่วง "ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แต่แอนเดรียระดมต่อยโต้ตอบใส่แบบไม่ยั้งจนมิสตี้ต้านไม่อยู่ และถูกระดมถีบใส่ไปหลายดอก แม้เธอจะใช้พลังไซเฟรอนสร้างเกราะป้องกันไว้ ก็หาได้ลดทอนความเสียหายลงไม่
"เจอนี้หน่อยสิยะ" จิลระดมทิ้มดาบแสงจากปลายนิ้วทั้งสองข้างเข้า "จึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงง" เกราะพลังไซเฟรอนแตกกระจุยไปพร้อมกับส่วนท้องของมิสตี้ถูกแทงเป็นแผลทะลุ แต่เธอยังดึงดันสู้ต่อ ด้วยคมดาบพลังแสงขนาดใหญ่ทั้งสองที่ฟาดลงมา "แคร้งงงง เชร้งงงงงง" ลิเนียร์ตี้และสเปียริทใช้ดาบและหอกสองคมต้านรับไว้ "ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ลิเนียร์ตี้ตะเบ็งเสียงลากยาวพร้อมกับอัดพลังขึ้นที่โฮลี่คิวตี้เซเบอร์ให้เรืองแสง "ย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" สเปียริทตะโกนไปโดยคมหอกสองคมของเธอเรืองแสงตามจน "หวับบบบ ป้ากก ป้ากกก" ทั้งคู่เสยอาวุธปัดดาบพลังแสงขนาดใหญ่ทั้งสองของมิสตี้ให้สลายลง "เพรแครท สเปซไชน์นิ่งสปาร์คแคลช" ลิเนียร์ตี้หวดดาบฟาดดาบลงและหวดดาบฟันในแนวขวางให้เป็นรูปกางเขนใส่มิสตี้ "คริสทรัลทวินแลนเซอร์ เดสตินี่อิมพัลซ์แคลช" สเปียริทหวดหอกสองคมฟันเป็นรูปกากบาทตัวเอ็กซ์ตามจน "เปรี้ยงงง ตรูมมมม" เป่าระเบิดใส่มิสตี้ให้เธอสาหัสในระดับหนึ่ง "แฟ้ววววว เชร้งงงง เชร้งงงง" โฟรซ่าพุ่งเข้าใช้ลูนาร์เรซเซอร์อาร์มฟันใส่มิสตี้แบบไม่ให้ตั้งตัว "แฟ้วววววว เชร้งงงงง" ไซโคลเนียบินเข้าใช้สตาร์ฟอสคัตเตอร์ฟันมิสตี้ก่อนที่เธอจะยิงลำแสงใส่ "ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" มิสตี้ยั้วะเลยระดมยิงกระสุนแสงเข้าใส่ "ไมโครมิไซล์สตอร์ม" ไซโคลเนียปล่อยห่ามิไซล์เล็กพุ่งเป็นห่าฝนดาวตกเข้า "ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทำลายห่ากระสุนแสงของมิสตี้ทิ้ง "โซนิคเครเซนท์" โฟรซ่าสบัดแขนฟาดคลื่นพลังจันทร์เสี้ยวเข้า "ป้ากกก" อัดใส่มิสตี้ไปเต็มๆ แล้วลงมาสมทบกับพวกสเปียริทกัน
"ยอมเสียเถอะคะ คุณมิสตี้ ยิ่งคุณสู้คุณจะสาหัสมากกว่าเดิมนะคะ" แอนเดรียกล่าว
"ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับพวกเธอได้หรอก" มิสตี้กล่าวแล้วก็ "ซูมมมมมม" ใช้สองฝ่ามือสาดลำแสงเข้าใส่ "เซเบอร์เฟเธอร์ชิลด์" จิลใช้ปีกนางฟ้าหกอันพุ่งเข้าต่อประกอบเป็นโลห์ทรงดอกไม้พร้อมสร้างโลห์พลังเข้า "ปั้กๆๆๆๆๆๆ" ป้องกันลำแสงพลังไซเฟรอนกำลังสูง ซึ่งมิสตี้ "ครืนนนน" อัดพลังลำแสงให้ใหญ่จนผลักจิลไป "เฟเธอร์ฟอสชิลด์" ลิเนียร์ตี้กางปีกนางฟ้าให้ยืดยาวและหุ้มโลห์เซเบอร์เฟเธอร์เข้าป้องกันอีกชั้น แต่ก็ "ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ลำแสงของมิสตี้ยังแรงกว่า "ดีเฟนเซอร์สเฟียร์" แอนเดรียสร้างบาเรียทรงครึ่งวงกลมเข้าป้องกันไปอีก "ซูมมมม ครืนนนน" มิสตี้เลยอัดพลังให้แรงจนทำให้บาเรียของแอนเดรียแตกร้าวขึ้นมา "อีกชั้นหนึ่ง ฟอร์เทสเซอเคิ้ล" สเปียริทสร้างวงเวทย์ขนาดใหญ่ขึ้นเป็นชั้นที่สี่ เข้าป้องกันลำแสงของมิสตี้ไว้ "ย้า..........." โดยทั้งสี่พยายามต้านทานสุดฤทธิ์ แล้วก็ "มูนฟาร์ไซน์บีม" "สตาร์เทมเพสต้าแคนน่อน" โฟรซ่าและไซโคลเนียกระโดดมาจากข้างหลัง ยิงลำแสงสาดใส่มิสตี้ "ตรูมมมมมม บรึมมมม" จนเป่าเธอกระเด็นและหยุดการยิงลำแสงไว้ได้ "เล่นโกงกันนิน่า ให้สี่คนบล็อก แต่อีกสองรายยิงลำแสงทีเผลอเลยน่ะ" มิสตี้โวย
โฟรซ่ากล่าว "หรือ แต่เธอเล่นมีพลังในตัวที่แรงมากจนกดพวกเราอีกสี่รายลงได้เลยนิ ถ้าเราไม่หยุดเธอแบบนั้น เราก็แย่พอดีละสิ"
"จะยังไงก็ช่าง ฉันไม่มีทางพ่ายแพ้พวกเธอกันได้หรอก เพราะว่าฉันทรงพลังที่สุด และด้วยพลังนี้ฉันจะปลดปล่อยพวกพ้องที่ยอมจำนนเองแหละ" มิสตี้กล่าวแล้วก็ยิงลำแสงเข้า "ป้ากกก เคร้งงง เปรี้ยงงง ป้ากกก" สเปียริท ลิเนียร์ตี้ จิลและแอนเดรียปัดกระสุนพลังออกไป "ถ้าเช่นนั้น พวกเธอตายเสียเหอะ" มิสตี้วิ่งเข้ามาพร้อมกับพลังไซเฟรอนที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า "ไฮย้า ย้า" สเปียริทและแอนเดรียพุ่งถีบเข้า "ป้ากกก เปรี้ยงงง" ฝ่าเท้าทั้งสองถีบมิสตี้ให้ปลิว "ย้า นี้แน่" ลิเนียร์ตี้และจิลเสยหมัดและฝ่ามือเข้า "ป้าก ป้าบบบบ" หมัดของลิเนียร์ตี้เสยหน้ามิสตี้ ซึ่งถูกจิลฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าอกจน "พรวดดดด" กระอักเลือดที่เรืองแสงสีชมพูขึ้นมา
"โท้วววว เอานี้ไปเลย" โฟรซ่าและไซโคลเนียพุ่งเข้า "เปรี้ยงงงง เปรี้ยงงง" โฟรซ่าเสยฝ่ามือคู่ในขณะที่ไซโคลเนียกระแทกด้วยหัวใส่มิสตี้พร้อมกัน จากนั้นทั้งหกก็มาตั้งหลัก แล้วก็ "ตึกๆๆๆๆๆๆ" สเปียริทวิ่งพร้อมกับชูหอกสองคมไปข้างหน้า โฟรซ่าสบัดฝ่ามือสองข้างที่เรืองแสง ไซโคลเนียพุ่งเข้าโดยมีสตาร์ฟอสคัตเตอร์ทั้งสองที่ฉาบพลัง จิลสบัดดรรชนีเข็มพลังจิตเตรียมแทง ลิเนียร์ตี้กวาดแกว่งโฮลี่คิวตี้เซเบอร์ในท่าเตรียมแทง แอนเดรียกำหมัดที่ยืดกิลตี้แฟงค์ให้ยาว
"จบกันละ มิสตี้ ท่าไม้ตายประสาน เฮคซ่าเมดเดนรีโวลเวอร์สไตร์ค!!!!!!!!" พวกสเปียริทกล่าวแล้วก็ "แว้งงงงง แฟ้วววววว" พวกเธอทั้งหกเปล่งแสงและพุ่งเข้า "ป้ากๆๆๆๆๆ" ทะลวงใส่ร่างมิสตี้ไปเต็มๆ โดยพวกสเปียริทไปอยู่ข้างหลังและลงสู่พื้น "อือ อ้า" มิสตี้พยายามจะหันมาจู่โจม แต่ "ป้ากๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงง ตรูมมมม" ร่างของเธอกระตุกหกทีตรงหน้าอกและระเบิดใส่ร่างเธออย่างหนักหน่วง
"อย่ามาดูถูก สมาชิกทีมหญิงอย่างพวกเรากันเด็ดขาดเลยนะยะ" สเปียริทบอก โดยตอนนี้เธอกับพวกคืนร่างเดิมกันแล้ว
"แว้งงงง" มิสตี้กลับคืนร่างเดิม ในสภาพที่เธอสะบักสะบอมอย่างมาก "ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าสมาชิกทีมหญิงในกองกำลังหัวหอก จะเก่งกาจมากกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีกน่ะ" มิสตี้บอก
โฟรซ่ากล่าว "เธอเองก็ทรงพลังมากกว่าที่เราคิดเลยน่ะ ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมโอเวอร์เรสถึงต้องดึงพลังส่วนมากออกจากพวกพ้องของเธอที่ยอมจำนนไว้น่ะ"
"ต่อให้มีพลังเยอะแค่ไหน ถ้าคุณควบคุมมันไม่ได้ พลังนั้นก็ทำลายคุณเหมือนที่ทำให้พี่ชายของคุณต้องกลายเป็นไซบอร์คที่มีความเจ็บปวดทางกายกันไปด้วยน่ะ" แอนเดรียบอก
ลิเนียร์ตี้กล่าว "แม้คุณจะทรงพลัง แต่คุณตนเดียวไม่มีทางเอาชนะพวกเราที่ร่วมแรงร่วมใจกันต่อกรกับคุณลงไปได้เลยนะคะ"
"อีกอย่างหนึ่ง ถึงเธอจะเจ็บปวดเพราะสูญเสียคนที่เธอรักไป แต่เธอไม่มีสิทธิ์ใช้ความเจ็บปวดเป็นแรงแค้น จนซ้ำรอยเดิมเหมือนกับเพื่อนพ้องของเธอที่ตัดสินใจผิดเช่นนี้น่ะ" ไซโคลเนียบอก
จิลกล่าว "แล้วเธอเองไม่กลัวว่าเพื่อนพ้องที่ยอมจำนนต่อนั้นจะเดือดร้อนจากการกระทำของเธอเลยหรือ พวกเขาคงไม่อยากให้เธอทำแบบนี้กันได้หรอกน่ะ"
"นั้นสิน่ะ ฉันไม่น่าตัดสินใจแบบนั้นไปได้เลย ทั้งๆที่มีตัวเลือกอื่นแล้วแท้ๆ" มิสตี้กล่าวอย่างสำนึกผิดขึ้นมา ".....แน่นอน ว่าฉันเองก็ตัดสินใจผิด ที่ไปร่วมมือกับนายพลกาโกริน ทั้งๆฉันรู้สึกได้ถึง ความน่ากลัวที่ไม่คิดว่าจะมาจากตัวเขาเลยน่ะ"
โฟรซ่าบอก "ความน่ากลัวจากในตัวกาโกรินนะหรือ เธอหมายความว่ายังไงกันละ"
"พวกเธอคงไม่รู้เลยสิน่ะ ว่านายพลกาโกรินเปลี่ยนไปนับตั้งแต่เหตุเกิดที่ดาวฮาแซงค์-2 กันน่ะ" มิสตี้บอก
สเปียริทบอก "เราพึ่งจะได้ยินจากปากเธอครั้งแรกก็ตอนนี้แหละ มิสตี้" และหันมาถาม "แล้วความน่ากลัวของกาโกรินนั้นมันคืออะไรละ"
"ฉันคงอธิบายให้พวกเธอตอนนี้กันไม่ได้หรอกน่ะ เพราะ....ฉันรู้สึกได้ว่า พวกเธอทั้งหมดกำลังติดกับดักที่กาโกรินวางไว้แล้วน่ะ" มิสตี้กล่าวโดยที่เธอทรุดลง แอนเดรียและไซโคลเนียรีบประคองตัวมิสตี้โดยเร็ว "ถ้าไม่รีบละก็ เพื่อนพ้องของพวกเธอจะแย่แน่นอนน่ะ"
ลิเนียร์ตี้กล่าว "ที่เธอพูดมานั้น เป็นความจริงใช่มั้ย"
"ฉันพ่ายแพ้ให้กับเธอไปแล้ว ฉันจะโกหกพวกเธอไปทำไม อีกอย่าง เรื่องที่ฉันรับรู้นั้น ฉันเก็บงำมาตลอดเวลาและปิดบังด้วยการใช้คำพูดแย่ๆกับพวกเธอไว้ เหมือนที่ฉันหวาดกลัวว่าจะมีใครตามล่าฉันต่อกันด้วยน่ะ" มิสตี้บอก
โฟรซ่าบอก "เราจะเชื่อเธอแล้วกันนะ มิสตี้ แต่ตอนนี้ เธอรีบพาพวกเราไปหาพวกพีทโดยเร็วเลย"
ด้านหลังเวทีประลองของพีวิลและเบลซาร์ทนั้น "แว้ง แว้ง แว้ง" ล็อคกุญแจสามอันเรืองแสงขึ้นมา เหลือเพียง 4 อันเท่านั้น กับการต่อสู้ระหว่างพีวิลกับเบลซาร์ท มาสวาร์ทาร์กับซอลดอช เนคมาดูซัมกับเดโบรม และ คลอเวฟกับการ์ดเชสเตอร์ โดยที่พวกเขามิได้รู้เลยว่า กาโกรินเตรียมแผนการที่คาดไม่ถึงไว้แล้ว
"เฮ้ยยยยย" การ์ดฟอร์เทสโต้หวดดาบสู้กับไฮเปอร์แองเกอร์แอ็กซ์ของคลอเวฟอย่างหนักหน่วง "ย้ากกกก" จนการ์ดฟอร์เทสโต้ฟันใส่คลอเวฟจนได้แผลที่หน้าอก "ว้ากกกกกก" คลอเวฟสวนกลับด้วยขวานเข้า "เปรี้ยงงงง" ผ่าใส่เกราะหน้าอกของการ์ดฟอร์เทสโต้จนได้แผลผ่าลึกยาวสองแผลด้วยกัน "วิคตอเรียสไทรเดนท์" การ์ดฟอร์เทสโต้เปลี่ยนดาบให้เป็นตรีศูลพุ่งเข้า "เคร้งงงงงงงง" คลอเวฟนำแอคซ่าแลนไทรเดนท์เข้าปะทะตรีศูลของการ์ดฟอร์เทสโต้ แล้วก็ "วาต้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" รั่วแทงใส่การ์ดฟอร์เทสโต้ ซึ่งก็ "ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โต้ตอบการรั่วแทงของคลอเวฟกันจน "ปั้กๆๆๆๆๆ เปรี้ยงๆๆๆๆๆ" ทิ้มเขาบนหน้าผาก เฟสการ์ด เกราะหัวไหล่และปืนยาวบนแบ็คแพ็คด้านซ้ายของคลอเวฟพัง "ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆ" การ์ดฟอร์เทสโต้ก็โดนแทงจนส่วนหน้ากาก ส่วนเขาตรีศูลสมอเรือ และโลห์ลำตัวและหัวไหล่กระจุยตาม "ตรึงงงงง" ทั้งสองฝ่ายต่างเข่าทรุดด้วยกัน
"นายมันแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีกน่ะ" คลอเวฟบอก
การ์ดฟอร์เทสโต้กล่าว "นายก็แกร่งพอกันนี้แหละ แม้ฉันจะมองไม่เห็นความวู่ว่ามและสู้ด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งเลยก็ตาม แสดงว่านายตั้งใจที่จะชนะฉันให้ได้สิน่ะ"
"ไม่แปลกใจหรอก ที่ฉันกับนายต่างเป็นพี่น้องกัน ถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรกันอยู่น่ะ" คลอเวฟกล่าว "อีกอย่าง ที่นายสู้กับฉันอยู่นั้น เพราะว่านายเลือกจะกำชัยชนะเพื่อพวกไพล์มเทคอยู่อีกละสิ"
การ์ดฟอร์เทสโต้บอก "นั้นแค่ครึ่งเดียวเองน่ะ ส่วนอีกครึ่งนั้น คือฉันต้องการพิสูจน์ให้นายเห็นว่า ถึงฉันจะเน้นป้องกันและตั้งรับ ฉันก็เอาชนะนายได้เหมือนกัน"
"แล้วที่นายไม่คิดสู้กับฉันเลยนั้น คงเพราะนาย รู้สึกผิดที่นายไม่ได้ช่วยฉันไว้จากการถูกเกซเฟลิคหักหลังเลยสิน่ะ" คลอเวฟบอกโดยประคองตนเองลุกขึ้น การ์ดฟอร์เทสโต้พยักหน้าและลุกขึ้น
"ถ้าเป็นเรื่องนั้น ฉันตอบแทนนายกลับด้วยการมอบตรากราดิเอเตอร์มารีนคืนให้นายพร้อมกับเรือนอร์ติลุสไปแล้วละ แต่ที่ฉันไม่คิดจะสู้กับนาย เพราะฉันยังยึดติดกับคำสาบานว่าจะปกป้องทุกๆคนเอาไว้ จึงไม่คิดเป็นฝ่ายบุกกัน" แล้วก็จับตรีศูลที่ขยายคมดาบให้ใหญ่ขึ้น "ตอนนี้ ทั้งนายและฉัน ต่างสูญเสียสิ่งสำคัญไปด้วยกันแล้ว พวกเราจึงไม่มีอะไรให้ต้องห่วงกันอีกต่อไป แม้กระทั่งตัวเราเองแล้วละ"
"งั้นก็มาจบเรื่องเลยดีกว่า เพราะทั้งฉันและนาย ต้องมีใครสักคนพ่ายแพ้ลงเลยน่ะ" คลอเวฟกล่าวโดยประกอบไฮเปอร์แองเกอร์แอ็กซ์เข้ากับแอคซาแลนไทรเดนท์ขึ้นมา พร้อมกับเปล่งพลังไฮโดรฟอสขึ้นทั่วร่าง
การ์ดฟอร์เทสโต้บอก "ระหว่างพลังการทำลายและพลังแห่งการปกป้อง อย่างไหนจะเหนือกว่ากัน เข้ามาเลย" แล้วก็จับตรีศูลคมยาวใหญ่ขึ้นจน "แวบบบ ตรูมมม" ระเบิดพลังไฮโดรฟอสในตัวให้ระเบิดขึ้น
"ทริสตันแบนิชเชอร์" คลอเวฟบุกเข้าใส่พร้อมกับหวดอาวุธที่อัดพลังเต็มที่ พร้อมกันกับ "โพเซดอนเรธสวิปเปอร์" การ์ดฟอร์เทสโต้หวดอาวุธในมือในแนวขวางแบบเต็มแรงเข้า "กร้องงงงง" คมอาวุธทั้งสองปะทะกันจน "แวบบบบบ ตรูมมมมมมม ซ่า" พลังไฮโดรฟอสของทั้งสองเป่าระเบิดสั่นสะเทือนไปทั่วลานกว้างภายในฐานอย่างจังๆ จนเกิดละอองฝนตกลงมา คลอเวฟกับการ์ดฟอร์เทสโต้ถืออาวุธปะทะกันอยู่ "แว้งงงงงงง" คลอเวฟกลับคืนร่างเดิม และเข่าทรุดลงไป
"นายควรจะป้องกันมากกว่าเลยน่ะ" คลอเวฟกล่าว
การ์ดฟอร์เทสโต้เองก็ "เปรี้ยงๆๆๆๆๆ ป้ากกกก" เกราะตามตัวร้าวอย่างต่อเนื่องจนแตกกระจุย กลับสู่สภาพเดิมนั้นคือการ์ดเชสเตอร์ ผู้ซึ่งเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ลงไป "นายซอฟท์ลงไปมาก ทั้งๆที่นายควรจะทุ่มสุดตัวแล้ว นายไม่น่าอ่อนข้อให้เลยน่ะ" การ์ดเชสเตอร์บอก
"ฉันรู้ดี ว่าต่อให้ฉันทุ่มพลังมากแค่ไหน นายไม่ยอมให้ตัวเองต้องพลาดท่า ด้วยการให้ความสำคัญกับการป้องกันมากที่สุด เพื่อบีบให้ฉันอ่อนแรงและพ่ายแพ้นายไปเอง" คลอเวฟบอก "แต่ดูเหมือนว่า นายสู้จนถึงขีดจำกัดของนายมาก่อนจะใช้ไม้ตายแล้ว ฉันเลยไม่คิดจะบดขยี้นายลง ให้ฉันรู้สึกผิดไปได้หรอกน่ะ"
การ์ดเชสเตอร์บอก "เหมือนนายพลั้งมือฆ่าไพล์มเทคและเมอริด้าเลยสิน่ะ นายถึงปราณีฉันด้วยการลดพลังในตัวลงไปเลยน่ะ แสดงว่านายยังเก็บงำความเจ็บปวดนี้มาตลอดละสิ"
"ถ้าฉันลืมความเจ็บปวดนั้น ฉันก็ไม่มีข้ออ้างให้ฉันรู้สึกผิดจนไม่คิดทำซ้ำสองกันพอดีนะสิ" คลอเวฟกล่าว "และนายเองก็คงจะปล่อยวางคำสาบานนี้ลงไปแล้ว แม้ว่านายพึ่งจะมาปล่อยวางเอาเมื่อสายไปนี้แหละ"
การ์ดเชสเตอร์บอก "นายโชคดีมากเลยน่ะ ที่นายยังมีพี่แพนแทค พี่เกลดีน และพี่อิงก็อตคอยจับตานายอยู่ รวมถึงพวกพ้องที่พร้อมจะเบรคนายไม่ให้ก่อเรื่องยุ่งและช่วยนายแก้ปัญหาไปด้วย แม้ปัญหาของนายที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเรื่องเดียวที่นายต้องแก้เลยก็ตาม น่าเสียดาย ที่ฉัน ตัดสินใจผิด กับการทำสัญญากับปีศาจร้าย ในช่วงที่ฉันกลับมาที่โลกและพบกับความผิดหวังน่ะ"
"ตัดสินใจผิด ทำสัญญากับปีศาจร้ายนะหรือ นายหมายความว่าไงกันน่ะ การ์ดเชสเตอร์ ไหนนายบอกว่า นายรับข้อเสนอของกาโกริน เข้าร่วมกองกำลังเอฟซีตรอนเพื่อที่จะมาสู้กับฉันมิใช่หรือไงวะ" คลอเวฟถาม
การ์ดเชสเตอร์ตอบ "แต่เดิม พวกนายมาที่โลก เพื่อตามล่าตัวอันตรายสองตัวที่เกือบจะทำให้นายเสียพวกพีวิลไปเลยสิน่ะ ความจริงแล้ว ตัวอันตรายสองตัวที่ว่ามานั้น อยู่ที่เอฟซีตรอนนี้แหละ" แล้วก็จับดาบปักพื้นไว้ "แม้ฉันจะรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของกาเบลแบนเยอร์มาแต่แรก แต่ความหวาดกลัวที่ฉันเห็นจากตัวมันนั้น ฉันจำต้องปิดบังความหวาดกลัวของฉัน ด้วยแรงแค้นที่มีต่อนายกันไว้เองแหละ"
"การ์ดเชสเตอร์ นายบอกว่านายเจอกาเบลแบนเยอร์อยู่ในเอฟซีตรอนใช่มั้ย พาฉันไปหามันโดยเร็วเลยสิวะ" คลอเวฟบอก การ์ดเชสเตอร์พยายามลุก แต่ก็ทรุดตัวลง คลอเวฟเลยต้องประคองไว้
"คลอเวฟ ปลอดภัยดีนะ" จายด์เข้ามาหาพอดี
"ฉันไม่เป็นไรหรอก จายด์ แล้วก็ การ์ดเชสเตอร์เองพ่ายแพ้ไปแล้ว นายไม่ต้องซ้ำเติมมันหรอก" คลอเวฟกล่าว "แต่ตอนนี้ นายช่วยพาเราไปหาพวกพีวิลได้มั้ยละ เพราะการ์ดเชสเตอร์รู้บางอย่างที่ไม่เข้าท่าเลยน่ะ"
จายด์พยักหน้า "ได้ เพราะว่าตอนนี้สเตฟอร์ดและพวกออกตามหาทุกๆคนแล้วละ"
"แฮกๆๆๆๆๆ" เจเนลเดินไปตามทางเดิน จนได้ยินเสียงก้าวเดินเข้ามา ตนเลยชักบัสเตอร์เข้าใส่ "แอบไบออส โห่ย อย่าทำให้ฉันตกใจได้มั้ยละ" เจเนลบ่นและโล่งใจที่เห็นแอบไบออสเดินมา
"โทษทีนะ เจเนล ว่าแต่ เดรฟมัสค์แพ้แล้วสิน่ะ"
"ใช่ แล้วนายก็จัดการกับฟูมดาห์ไคท์ลงไปด้วยสิ ว่าแต่ นายจัดการกับพวกเวมท็อคซินที่อยู่ในฐานหรือเปล่าน่ะ" เจเนลถาม
แอบไบออสส่ายหน้า "ฟูมดาห์ไคท์ส่งพวกลูกๆของมันออกนอกดาวไปไหนก็ไม่รู้แล้วละ" แล้วก็กล่าวอย่างจริงจังไปว่า "ตอนนี้เรารีบไปหาพวกร้อยเอกโดยเร็วเลย"
"ถึงนายไม่บอก ฉันก็ตั้งใจจะไปช่วยพวกพีทเช่นกันนี้แหละ" เจเนลกล่าว
ไม่ทันไร สเตฟอร์ดก็วิ่งมาหาพร้อมกับพลัสเชอริทและฟิเกซ "เจมส์ แอบไบออส ไม่เป็นไรใช่มั้ยละ" สเตฟอร์ดกล่าว
"พวกเราแค่อ่อนแรงเองนะ ลูกพี่ ว่าแต่ ลูกพี่เคลียร์พวกทหารไฮบริดจ์แล้วสิ" เจเนลบอก
ฟิเกซพยักหน้า "พวกเราเข้ามานี้ เพื่อตามพวกนายออกไปจากเกาะนี้โดยเร็วนะสิ" แล้วก็ถาม "พวกพีวิลอยู่ที่ไหนกันละ"
"น่าจะอยู่ชั้นบนสุดน่ะ เพราะถึงเราไม่มีแผนที่ แต่เราแน่ใจว่านายพลกาโกรินต้องอยู่ชั้นบนสุดแน่นอนน่ะ" แอบไบออสบอก
พลัสเชอริทกล่าว "อย่ารอช้าเลย เรารีบไปกันดีกว่า"
"เฮ้ย เดียวก่อนสิวะ รอพวกเราด้วยสิ" คลอเวฟกล่าว โดยตอนนี้ตนห่ามการ์ดเชสเตอร์มากับจายด์ด้วย
โฟรซ่าบอก "นายกับพวกมาพอดีเลย พวกเราเองก็จะไปช่วยพวกพีทกันแล้วน่ะ" โดยตอนนี้เธอกับพวกสเปียริทพามิสตี้ไปด้วย
"เวลาไม่ค่อยท่าแล้ว พวกนายรีบไปโดยเร็วเลย เพราะตอนนี้ เพื่อนพ้องของนายที่เหลืออีกสาม กำลังจะเจอปัญหาแล้วละ" มิสตี้บอก
ฟิเกซบอก "ว่าแต่ เราสมควรจะเชื่อเธอหรือเปล่าน่ะ"
"ฟิเกซ เราไม่มีเวลาให้ต้องคิดแล้วนะเฟ้ย มีแต่ต้องไปดูให้เห็นกับตาเท่านั้นแหละวะ" คลอเวฟอ้าง
สเตฟอร์ดบอก "ถ้าเช่นนั้น เรารีบไปกันดีกว่าน่ะ"
"พี่มัสด้าจะชนะผมโดยไม่ก้าวเข้ามาเลยหรือ น่าขัน พี่ไม่มีทางชนะผมได้หรอก" ซอลดอชหวดดาบอังเซนคิซัดเป็นคลื่นพลังขนาดใหญ่เข้า "ฟึ่บบบบ ชรี้งงงง" มาสวาร์ทาร์สบัดดาบชินมาสวาร์ทาร์เบลดออกไปอย่างรวดเร็วจน "เปรี้ยงงงงง ป้ากกก" คลื่นคมดาบสีแดงเลือดขาดสะบั้นและสลายไป พร้อมกับรอยแผลบนหน้าอกของซอลดอชอย่างจังๆ "ปะ เป็นไปไม่ได้น่า พี่ไม่มีทางตัดผ่านเกราะออร่าโลหิตไปได้ไง ทั้งๆที่ผมมีดาบอันทรงพลังในมือน่ะ" ซอลดอชโวย เพราะแผลที่ได้รับมานั้นมีเลือดสีดำไหลออกมา และแผลลึกจนสมานแผลไม่ได้ มาสวาร์ทาร์เลยสำแดงให้ซอลดอชเห็นเป็นรอบสอง "หวับบบ ชรี้งงงงง ป้ากกก" คราวนี้เกราะหัวไหล่ซ้ายถูกเฉือนพร้อมกับแขนเสื้อแหว่งไปส่วนหนึ่ง
"มันก็จริง ที่ดาบอังเซนคินั้นเป็นดาบต้องสาปที่เข่นฆ่านักรบทั่วสารทิศด้วยพลังแห่งความชั่วร้ายที่แฝงอยู่ในคมดาบ จนหาได้มีใครต่อกรกับมันได้ตรงๆ แต่....คุณตาได้ช่วยฉันไว้นะสิ"
"อาจารย์ตาที่กลายเป็นผีนะหรือ ช่วยอะไรพี่กันมิทราบละ นอกจากพ่ายแพ้ให้กับพี่ไปแล้วน่ะ" ซอลดอชหวดดาบซัดคลื่นคมดาบสีเลือดเข้าใส่ "หวับๆๆๆๆ เชร้งๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆ" มาสวาร์ทาร์สบัดดาบฟันอย่างรวดเร็วไปห้าทีจนทำลายคลืนคมดาบทั้งห้า และฟันใส่ซอลดอชจนออร่าสีเลือดสลายไป
"คุณตาไม่ได้แค่ท้าสู้กับฉันเพียงอย่างเดียว แต่ท่านได้สอนวิธีรับมือกับคู่ต่อสู้ที่มีพลังแห่งความชั่วร้ายอันหนาแน่น ชนิดที่ดาบทุกเล่มหรืออาวุธทุกแบบไม่สามารถตีรันฟันแทงเข้าไปได้ ซึ่งดาบอังเซนคิที่นายใช้นั้น คือหนึ่งในตัวอย่างดังกล่าวนี้แหละ" แล้วก็จับดาบสองมือเข้า "เธอเองคงจะเห็นท่วงท่าที่ฉันใช้อยู่ และคงจะเข้าใจได้แล้วละสิน่ะ"
"เคล็ดเพลงดาบความเร็วสูงของอาจารย์ตานะหรือ เคล็ดเพลงดาบระดับสุดยอดที่พวกฮิโรกิเองยังไม่สามารถฝึกได้นั้น จะชนะพลังของดาบที่ผมใช้ได้นะหรือ ไม่มีทางหรอก" ซอลดอชกล่าวแล้วก็รั่วแทงใส่อย่างบ้าคลั้ง "หึ" มาสวาร์ทาร์สบัดดาบออกไป "เชร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" จนเกิดคมดาบปรากฎเข้าสกัดกั้นพลังการแทงของซอลดอชได้ทุกดอก
"ได้สิ เพราะว่าเพลงดาบที่ฉันได้จากคุณตานั้น แม้จะไม่มีพลังเหนือกว่าพลังจากดาบอังเซนคิได้ก็จริง...." มาสวาร์ทาร์บอก "....แต่ทุกดาบที่ฉันฟาดฟันออกไปนั้น ฉันใส่ความตั้งใจ ที่จะหยุดยั้งเธอกับดาบเล่มนี้ ความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับอำนาจชั่วไม่ว่าจากดาบ จากตัวเธอ และจากอารมณ์ด้านลบในใจของฉันเอง ความเชื่อมั่นที่ฉันมีต่อเคล็ดเพลงดาบและทุกสิ่งที่สำคัญในชีวิตของฉัน รวมถึงตัวฉันเองด้วย และสุดท้าย คือความรักที่มีต่อทุกๆคนและคนที่สำคัญกับฉัน แม้กระทั่งดาบเล่มนี้ด้วย เหล่านี้คือตัวแปรสำคัญส่งเสริมเคล็ดเพลงดาบผ่าสูญญากาศ ให้มีพลังมากพอที่จะผ่าความชั่วช้าที่มาจากดาบต้องสาปของเธอนี้แหละ"
"ความตั้งใจ ความกล้าหาญ ความเชื่อมั่น ความรักนะหรือ น่าขัน ผมไม่จำเป็นต้องมีของเหล่านี้ ผมก็ชนะพี่ให้แหลกในคราวเดียวไปเลยน่ะ" ซอลดอชกล่าวแล้วก็ชูดาบพร้อมกับอัดพลังขึ้นเต็มที่ พร้อมที่จะหวดดาบใส่ มาสวาร์ทาร์เลย "หวับบบบ เปรี้ยงงง" สบัดดาบฟันใส่จนซอลดอชได้แผลที่ท้องไปเต็มๆ
"รู้อะไรมั้ย โทชิอิ ว่าทำไม เธอไม่มีทางเอาชนะฉันไปได้น่ะ" มาสวาร์ทาร์เปิดเฟสการ์ดพร้อมกับตะโกนไปว่า "เพราะว่าเธอ พ่ายแพ้มาตั้งแต่แรกแล้วต่างหากละ"
"พ่ายแพ้นะหรือ พี่หาว่าผมเป็นไอ้ขี้แพ้อย่างงั้นนะหรือ" ซอลดอชบอก
มาสวาร์ทาร์กล่าว "ใช่ ที่เธอยังถูกรังแกทั้งๆที่เธอควรจะลุกขึ้นสู้ไปได้นั้น เป็นเพราะว่าเธอไม่พยายามฝึกฝนให้แข็งแกร่งด้วยตนเอง แต่คิดหาทางลัดให้เธอเหนือกว่าผู้อื่น แถมยังถูกผู้อื่นยั่วยุกันด้วย ซึ่งนั้นทำให้เธอพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่รู้ตัว พอเธอได้ดาบต้องห้ามนี้มา แทนที่เธอจะสู้กับอำนาจดาบ เธอกลับปล่อยให้มันควบคุมเธอ และหลอกลวงให้เชื่อว่าเธอแข็งแกร่งที่สุด นั้นเป็นความพ่ายแพ้ครั้งที่สอง ที่เธอปล่อยให้ดาบมันชนะเธอไปได้ และพอเธอได้ดาบ และร่างที่คืนชีพมาใหม่ แทนที่จะสำนึก เธอยิ่งถล่ำลึกมากกว่าเดิม จนหลงผิดคิดว่าเธอสามารถเอาชนะใครได้ทั้งหมดลงไปได้ เหมือนที่เธอฆ่าคนที่รังแกเธอไปหลายคน เท่ากับว่าเธอพ่ายแพ้ให้กับความชั่ว ทำลายความดีในตนเองเช่นนี้ สามอย่างนี้คือเหตุผล ที่เธอไม่มีทางเอาชนะใครได้ เพราะว่าเธอแพ้พ่ายมาหลายครั้ง โดยไม่สู้ด้วยตัวเองนี้แหละ"
"หุบปากไปซะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของพวกพี่เอง ดังนั้น ผมไม่มีทางพ่ายแพ้กันง่ายๆหรอก" ซอลดอชเลยบุกเข้ามาพร้อมกับดาบที่อัดพลังอันชั่วร้ายแบบเต็มพิกัด
มาสวาร์ทาร์บอก "ความกล้า ความรัก ความเชื่อมั่นอยู่ในหัวใจ ฟันฝ่าอำนาจชั่วร้ายให้พินาศสิ้น แรปิดเอดจ์สแลชเชอร์" แล้วก็จับดาบ "แวบบบบบบ" ให้คมดาบเรืองแสงแล้วก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชรี้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" สบัดดาบฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง "ฉั้วะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" จนซอลดอชถูกฟาดฟันเพียงฝ่ายเดียว แม้จะมีออร่าสีเลือดอันแรงกล้าจากดาบต้องสาป ออร่าเหล่านั้นถูกคมดาบแห่งความเที่ยงแท้ฟาดฟันจนสลายไปหมด
"ฟ้าววววว ฟ้าวววววว ฟ้าวววววว ฟ้าวววววว" เบลซาร์ทพุ่งเข้าใส่พีวิลอย่างรวดเร็ว แต่พีวิลก็หลบหลีกออกไปอย่างรวดเร็ว "ย้ากกกก" เบลซาร์ทเลยฟาดดาบเข้าใส่ "เปรี้ยงงงง" พีวิลพุ่งเข้าชกใส่สีข้างของเบลซาร์ทไปเต็มแรง จนอัศวินความเร็วแสงถึงกับชะงัก "ย้ากกกก" จากนั้นพีวิลก็พุ่งเข้าถีบใส่เบลซาร์ท "ป้ากกก" จนเกราะหัวไหล่ซ้ายหลุด เบลซาร์ทเลยหวดดาบซัดคลื่นคมดาบแสง "แฟ้วววววว ป้ากกกก" พีวิลหลบและพุ่งเข้าต่อยใส่แก้มขวาของเบลซาร์ทจนเป็นรอยช้ำประทับไว้ "อย่าคิดน่ะ ว่ามิสตี้ การ์ดเชสเตอร์และทุกๆคนแพ้ แล้วนายจะลำพองใจได้ เพราะถึงไง นายกับพวกก็ต้องเป็นฝ่ายแพ้อยู่ดีนี้แหละ" เบลซาร์ทกล่าวโดยหวดดาบที่อัดพลังแสงให้ยืดยาวฟาดใส่พีวิล ซึ่งพุ่งหลบหลีกไปหลายที
"ยอมรับเหอะ เบลซาร์ท ถึงนายพยายามทุ่มเทมากแค่ไหน นายชนะฉันที่ต่อสู้โดยมีความเชื่อมั่นในตัวทุกๆคนกันอยู่แล้วละ" พีวิลกล่าว
"แล้วนายไม่ผิดหวังเลยหรือ ที่ต้องมีใครสักคนที่ต้องตาย เพียงเพราะความเชื่อมั่นบ้าๆของผู้อ่อนแอกันเลยน่ะ" เบลซาร์ทกล่าวแล้วก็แทงดาบใส่
พีวิลเลยหายตัวไป "รู้อะไรมั้ย เบลซาร์ท นายอาจจะคิดว่านายแข็งแกร่งกว่านั้น มันก็จริงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นแหละ แต่ความเป็นจริงแล้ว นายต่างหากละ ที่อ่อนแอยิ่งกว่าฉันเสียอีกน่ะ"
"นายหาว่าฉันอ่อนแอนะหรือ น่าขัน ฉันคืออัศวินที่ชาญฉลาดและแข็งแกร่งที่สุด ฉันเหนือกว่าอดีตมนุษย์ที่มีพลังในตัวที่เยอะเกินอัตราอย่างนายได้อยู่แล้วละน่า" เบลซาร์ทกล่าว แต่ "เปรี้ยงงงงง" พีวิลโผล่มาเตะเจาะยางต้นขาด้านซ้ายของเบลซาร์ทไปเต็มๆ
"แม้ฉันอาจจะเป็นแมนิเกเตอร์ที่อ่อนแอนั้น มันเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ฉันใด แต่....ไม่มีใครหน้าไหนที่แข็งแกร่งและเปอร์เฟคไปซะทุกรายได้อย่างแท้จริงหรอก เพราะทุกคนล้วนแล้วต้องมีจุดอ่อนอยู่ เพียงแต่คนๆนั้นจะรู้ตัวและยอมรับแล้วปรับตัวไปกับมัน รวมถึงพยายามข่มจุดอ่อนที่อยู่ในตัวหรือเปลี่ยนมันให้เป็นจุดเด่นนั้น ก็ขึ้นกับตัวคนๆนั้นไว้" แล้วก็ชี้มาที่เบลซาร์ท "แต่กับบางคน โดยเฉพาะกับนาย ซึ่งหลงคิดว่านายไม่มีจุดอ่อนเพราะนายแข็งแกร่งด้วยพลังและความสามารถของนายเองนั้น ฉันกลับมองว่า นายอ่อนแอมากที่สุด จากการที่นายไม่ยอมรับในตัวนายเองว่านายต้องมีวันที่พลาดพลั้ง แต่ไปโทษรอบด้านหรือผู้อื่นว่าเป็นต้นเหตุเอง เหมือนที่นายพยายามข่มฉันให้ดูต่ำกว่ากันนี้แหละ"
"ก็มันเป็นจริงเลยนิ และฉันไม่มีทางแพ้แมนิเกเตอร์อดีตมนุษย์อย่างนายไปได้หรอก" เบลซาร์ทกล่าวแล้วก็บุกเข้ามาด้วยดาบในมือ
"พอเถอะ เบลซาร์ท นายไม่ยอมรับตัวเองว่าอ่อนแอมากแค่ไหนเช่นนี้ นายไม่สมควรจะเป็นอัศวินและลูกผู้ชายกันอีกแล้วละ" จากนั้นก็ "แฟ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แยกร่างออกเป็นหลายร่างพุ่งเข้า "ป้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ชกต่อยเตะถีบใส่เบลซาร์ทอย่างต่อเนื่องด้วยท่ามัคซ์แฟนท่อมมัลติสไตร์ค
"ย้ากกกกกกก" เดโบรมหวดดาบที่อัดพลังเต็มที่ซัดคลื่นคมดาบเข้า "ป้ากกกก ตรูมมมม" เป่าใส่เกราะหน้าอกของเนคมาดูซัมจนแตกไปถึงเฟสการ์ดข้างซ้ายเข้า "เสร็จฉันละ เนคเกอร์" เดโบรมจึงบุกเข้าแทงดาบใส่ "เฮ้ยยยย" เนคมาดูซัมพุ่งเข้าด้วยโคเมทวิงค์ แล้วก็ "หวับบบบ เกร้งงงงงง" หวดดาบฟันในแนวขวางจนคมดาบปะทะกับปลายดาบของเดโบรม "เฮ้ยยยยย" เนคมาดูซัมตะโกนลั่นพร้อมกับ "แกร็กๆๆๆๆๆ ครี้งงงง เปรี้ยงงงง" หวดดาบผ่าดาบใหญ่ของเดโบรมให้ขาดครึ่งซีกไปในทันที "ยังหรอกน่า แฟลชสปาร์คฟิสท์" เดโบรมยิงลำแสงจากหมัดเข้าใส่ "หวับบบ แชบบบบบ เปรี้ยงงง" แต่เนคมาดูซัมหวดดาบฟันผ่าลำแสงให้ขาดจน "ฉั้วะ" ฟันเข้าหน้าอกของเดโบรมให้เป็นแผลด้วย
"นายมีพลังกล้าแกร่งมากกว่าเดโรคจนฉันเกือบแพ้กันก็จริง แต่ดูเหมือนว่า นายต้องรู้สึกแบบเดียวกันกับเดโรคแล้วละ เดโบรม" เนคมาดูซัมกล่าว แล้วก็กำดาบชูขึ้นตรงหน้า "แวบบบบบบบบบบ" สร้างพลังดาบแสงพุ่งทะลวงเพดานขึ้นไป
"ฉันไม่มีทางแพ้นายไปได้หรอกน่า เนคเกอร์" เดโบรมเลยบุกเข้ามา
ซอลดอชกล่าว "ไอ้พี่มัสด้า ฉันไม่ใช่ไอ้ขี้แพ้นะเฟ้ยย ว้ากกกกกก" โดยพยายามฮึดสู้ด้วยการจับดาบด้วยมือซ้ายและอัดพลังเพื่อฟันใส่
"แก ไอ้พีวิล ไอ้อดีตมนุษย์เฮงซวยและหน้าโง่ แกไม่มีทางชนะฉันไปได้หรอก" เบลซาร์ทฟาดดาบยาวหมายจะผ่าพีวิล แต่ "หมับบบบบ" พีวิลใช้ฝ่ามือขวาคว้าจับคมดาบยาวของเบลซาร์ทไว้
"เกรงว่า คำพูดที่นายว่ามา มันจะเข้าตัวนายเสียเองแล้วละ เบลซาร์ท" จากนั้นก็ "แกร็กๆๆๆ เป๊าะ" กำคมดาบให้หักสะบั้นลง "เฮ้ย ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แล้วพีวิลก็จับคมดาบยาวที่หัก "ฉั้วะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฟันใส่เบลซาร์ทแบบไม่เลี้ยง
ในจังหวะเดียวกันกับ "เพลงดาบดาวหางสีทองพิฆาต ทะลวงไปเลย ก็อดซอร์ดสเตรทเตอร์" เนคมาดูซัมเสยดาบเบรฟัลสปาดัสออกไป "แวบบบบบ เปรี้ยงงงงงงง" พร้อมกับยิงลำแสงสีทองพุ่งเข้า "ป้ากกกกกกกกก" อัดใส่เดโบรมเข้าที่ท้องและผลักตัวน้องชายของเดโรคให้ปลิวไปอัดกำแพงไป
ส่วนมาสวาร์ทาร์นั้น "หวับบบบ เชร้งงงงง" ฟาดดาบจนเกิดเป็นพลังแสงในแนวราบพุ่งเข้า "แฟ้ววววว ป้ากกกก เปรี้ยงงงงง" ปะทะใส่ซอลดอชไปเต็มๆจนดาบอังเซนคิ ถูกผ่าจนแตกกระจุยเป็นชิ้นๆ
"จบกันละ เบลซาร์ท เฮ้ยยยย" พีวิลเสยหมัดตรงเข้า "ป้ากกกกก เปรี้ยงงงงงง" อัดใส่เกราะหน้าอกของเบลซาร์ทจนเกราะแตกกระจุยเป็นเสี่ยงๆ และตัวอัศวินความเร็วแสงปลิวล้มกระแทกพื้นไป "แว้งงงง" ล็อคอันที่ 6 ส่องสว่างเช่นเดียวกับ "ตรูมมมม เปรี้ยงงงง" ผนังสองด้านแตกระเบิดออก เดโบรมปลิวทะลุผนังมากองอยู่ข้างซ้ายของเบลซาร์ท เช่นเดียวกับซอลดอช ผู้ซึ่งมีรอยแผลฟันและเสียดาบต้องห้ามไป ล้มใกล้กับแขนขวาของเบลซาร์ท
"พีวิล ปลอดภัยดีน่ะ" เนคมาดูซัมกล่าว โดยเดินเข้ามาในห้อง เช่นเดียวกับมาสวาร์ทาร์
"พวกนายเองปลอดภัย ฉันก็โล่งใจแล้วละ" พีวิลบอก
โดยตอนนี้ "แว้งๆ" ล็อคอีกสองอันส่องสว่างพร้อมกับ "แกร็กๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงเปิดล็อคดังแปดทีขึ้น "หวืออออ กึก" ตัวล็อกทั้งแปดเลยร่วงตกลง
"ดูท่าว่าพวกเราจะเป็นฝ่ายชนะแล้วละ" มาสวาร์ทาร์บอก
"บ้าเอ้ย ถ้าผมดึงพลังของดาบให้มากกว่านี้ละก็...." ซอลดอชกล่าวอย่างไม่ยอมรับ
เดโบรมบอก "พอเหอะ เบลซาร์ท ซอลดอช พวกเราเป็นฝ่ายแพ้แล้ว เราสู้พวกไทรเวเซอร์กันไม่ได้หรอก"
"เอาละ เบลซาร์ท เปิดทางให้เรานำตัวนายพลกาโกรินมาเดียวนี้เลย" เนคมาดูซัมบอก เบลซาร์ทพยายามฮึดสู้กัน
แต่.... "สมแล้วที่เป็นกองกำลังหัวหอกที่เก่งกาจมากที่สุดเลยน่ะ แม้ว่าพวกเธอจะกำชัยเหนือลูกน้องของฉันไปเลยก็ตามที" กาโกรินเดินออกมาเองโดยไม่นั่งรถเข็นออกมา
"นายพลกาโกริน แผนการของท่านล้มเหลวแล้ว ถึงเวลาที่ท่านควรจะได้รับโทษในสิ่งที่ท่านได้ทำลงไปกันแล้วละ" มาสวาร์ทาร์บอก กาโกรินนิ่ง
เดโบรมบอก "ท่านกาโกริน มันจบลงแล้ว พวกเราไม่มีทางชนะพวกไทรเวเซอร์กันได้แล้วละ"
ต่อพาร์ทสาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น