ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 12 เหตุเกิดที่สถาบันมิวแทนอยด์ แอนเดรียปะทะกับแปดปีศาจแสบ ครึ่งหลัง
ช่วงที่ 2
"เหลือเชื่อ
จอมพลังหลายลิคเตอร์อย่างกัลดากาดีนคว่ำเสียแล้วแบบนี้ ไม่แปลกใจเลย
ที่ต้องมาพลาดท่าให้กับปีศาจอย่างเอเดรียนผู้นี้นิเอง" โฆษกกล่าว
แล้วลูกน้องมิวแทนอยด์ของกัลดากาดีนก็ลากตัวลูกพี่ที่สลบเหมือดออกไป
"คู่ต่อสู้รายต่อไป นาวิกโยธินจากเมกซิโก ผู้ชื่นชอบการตบตีอิสตรี
และสนองความรุนแรงต่อเพศหญิงอย่างมาก
นังปีศาจเอเดรียนจะรับมือกับปีศาจจากใต้ทะเลลึก
ผู้ซึ่งมีความแค้นต่อพวกแอตแลนไทซ์
ซึ่งเป็นต้นสังกัดของสหายหุ่นเหล็กของเธอได้หรือไม่ ขอเชิญพบกับ ดีฟ เพรเชอร์!!!!!!" ดีฟเพรเชอร์ก้าวเดินสู่สังเวียน ซึ่งเมื่อเข้ามาข้างใน "หมับ ฟึ่บบบ" ดีฟเพรเชอร์ถอดเสื้อกะลาสีออก จนเผยรอยสักฉลามขย่ำสมอเรือ
"ดูเหมือนว่าคุณจะได้เปรียบกันก็จริง แต่ที่คุณรีบ จัดการกับฉันไปได้นั้น....คงเพราะอยากจะรีบปิดเกมส์ก่อนที่ฉันจะเล่นงานคุณเลยสิน่ะ" แอนเดรียบอก ดีฟเพรเซอร์กล่าว "ถึงเธอจะพล่ามเพื่อเอาตัวรอดละก็ อย่าดีกว่าน่า เธอไม่มีทางดิ้นหลุดออกไปได้หรอก"
ที่เฟิร์สฮิลล์ ป่าในหุบเขาหลังเมือง ตอนนี้พวกเนคมาดูซัมต้องระงับการฝึกชั่วขณะหนึ่ง เนื่องจากว่าพวกมิวแทนอยด์ฉายการต่อสู้แบบสดๆมาให้ "คุณทำหน้าแฮปปี้มากเช่นนี้ แปลว่าคุณสะใจมากที่เห็นคุณโกลโด้น็อคไปเลยสิคะ" แอนเดรียบอก
"ทำนองนั้น แต่ฉันดีใจมากที่เธอคว่ำไอ้เบื้อกหน้าหินนี้ลงได้
เพราะฉันเองก็หมั่นไส้มันมานานแล้วน่ะ" ดีฟเพรเชอร์บอก "รวมถึงเธอด้วย
ที่ดันผ่าเป็นเพื่อนของไอ้แอตแลนไทซ์ที่ทำให้ฉันมีสภาพแบบนี้แหละ"
แอนเดรียกล่าว
"ฉันไม่อยากจะทวนซ้ำอีกรอบในสิ่งที่คุณได้รับจากผลกรรมของคุณเอง
เพราะว่ามันไม่มีประโยชน์อันใดเลย ที่จะพูดให้กับคนที่คิดว่าตนเองถูกเสมอและไม่ยอมรับในความผิดของตนเองเลยน่ะ"
"และมันไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ ในการมาต่อกรกับฉันได้หรอกนะ"
ดีฟเพรเซอร์กล่าว พร้อมกับ "ซ่า"
เสาน้ำพุพุ่งกลืนร่างของดีฟเพรเซอร์อย่างฉับพลัน
โดยเงาร่างมนุษย์แปรเปลี่ยนเป็นร่างปีศาจมิวแทนอยด์อยู่ข้างใน "ตรึงงง"
จากนั้นก็ก้าวเดินออกมาให้เห็นร่างปีศาจมิวแทนอยด์เพอโซเนลของดีฟเพรเซอร์
ซึ่งมีร่างกายสูงใหญ่พอๆกันกับกัลดากาดีน
หากแต่มีสีตัวร่างเปลือกเป็นสีน้ำเงินครามตัดกับผิวกายสีน้ำเงิน
หนวดเล็กสีดำเปลี่ยนเป็นหนวดตัววีสีขาว
สวมหมวกที่มีผลึกสามแท่งติดบนหน้าผาก
หน้าอกมีผลึกทรงข้าวหลามตัดสีกรมท่าอยู่กึ่งกลาง แขนขาประทับลายสามง่าม
ส่วนเท้าเป็นวงกลมหนา "ในเมื่อกัลดากาดีนกดเธอด้วยน้ำหนักตัวและหินผาไม่ได้
ฉันจะกดเธอด้วยแรงดันใต้สมุทรเลยแล้วกัน" ดีฟเพรเซอร์ชูนิ้วขึ้น "ซ่าๆๆๆๆ" พื้นที่เต็มไปด้วยเศษหินมีน้ำพุโพยพุ่งขึ้นจนทำให้พื้นสนามเจิงนองด้วยน้ำ
แอนเดรียตั้งท่าพร้อมสู้ขึ้นมา "เกรงว่าฉันจะไม่ยอมให้คุณทำเพียงฝ่ายเดียวได้หรอกคะ"
"แย่หน่อยนะ ที่เธอไม่มีทางทำอะไรฉันหรอก"
ดีฟเพรเซอร์สาดน้ำเป็นคลื่นเข้าใส่ไป 3 ที "ฟึ่บบบบ ฟึ่บบบบ หวับบบบ"
แอนเดรียหลบคลื่นลูกแรกด้วยการโดดออกไปทางซ้าย
โดดกลับมาทางขวาหลบลูกที่สองและ
กระโดดขึ้นสูงหลบลูกที่สามที่พุ่งมาเป็นกำแพงคลื่น
ดีฟเพรเซอร์เงื้อหมัดขวาและเหยียดขึ้นไป "แฟ้วววว ซ่า"
ส่วนแขนเปลี่ยนเป็นสายน้ำพุ่งขึ้น "ป้ากกกก" แอนเดรียกระเด็นลงมาที่พื้น
แต่เธอกางขาเอาเท้าลงพื้นได้ก่อน ซึ่งเธอได้เห็น...
"นั้นคงเป็นวิธีที่คุณล้มพวกแอตแลนไทซ์เลยสิคะ" แอนเดรียบอก
เมื่อเห็นแขนของดีฟเพรเซอร์ยืดยาวอยู่
หากแต่ส่วนแขนเป็นของเหลวที่มีหมัดติดไว้
"ที่จริง
ฉันควรจะใช้พลังควบคุมของเหลวในตัวของพวกหุ่นถังน้ำได้อยู่แล้ว
ถ้าไม่เพราะว่าพวกนั้นมีระบบแยกอนุภาคไฮโดรเจนออกจากน้ำมาใช้เป็นพลังงานขับเคลื่อนของพวกมัน
ซึ่งทำให้ฉันไม่สามารถทำให้ตัวพวกมันระเบิดจากภายในได้น่ะ"
ดีฟเพรเซอร์กล่าว พร้อมกับหดแขนกลับมาเป็นแบบเดิม แล้วก็ "ตุ้งๆๆๆๆ"
แบมือขวายิงกระสุนน้ำเข้าใส่ "หวับบบ ป้าก ป้าก ป้าก"
แอนเดรียรีบใช้ฝ่ามือสองข้างปัดกระสุนน้ำออกไป แต่เธอกลับกัดฟันขึ้น
เพราะ....
"ดูท่าว่าคุณจะเปลี่ยนสถานะของของเหลวที่ยิงออกไปให้แข็งเหมือนเป็นของแข็ง
แม้จะไม่ได้ถูกความเย็นจนก่อตัวเลยสิน่ะ" แอนเดรียบอก
เพราะแขนและมือของเธอมีรอยช้ำปรากฎให้เห็น "และถ้าให้เดา
คุณซัดน้ำที่แข็งตัวเพียงชั่วขณะ
เพื่อสร้างความเสียหายให้กับพวกแอตแลนไทซ์ที่มีกายเป็นเหล็กเลยสิคะ"
"แน่นอน และฉันจะจัดการกับพวกนี้ให้หมดได้อยู่แล้ว
หากไม่เพราะมีตัวสวมชุดรัดรูปและสวมหมวก
พร้อมกับไอ้พวกหุ่นหัวกระบอกมีแขนเป็นปืนมาขวางกันละก็...."
ดีฟเพรเซอร์กล่าว โดยเอ่ยถึงสโทรเพธและครีซีแทนที่เข้ามาสกัดกั้นไว้
แอนเดรียบอก "....ถึงคุณจะโค่นแอตแลนไทซ์ได้ แต่...นึกหรือ ว่าโอเวอร์เดสและโอเวอร์เรสไม่สร้างเหล่าแมนิเกเตอร์ที่อันตรายมาให้กันนะคะ" โดยที่รอยช้ำบนแขนและมือได้เลือนหายไปโดยเร็ว "แต่ไม่ว่ายังไง ฉันคงให้คุณหลุดออกจากนี้ไปไม่ได้อยู่ดีนะคะ"
"หรือ แต่เธอจะทำอะไรฉันได้
ในเมื่อฉันสามารถควบคุมน้ำในร่างของฉันและรอบด้านกันได้น่ะ"
ดีฟเพรเซอร์กล่าว ไม่ทันไรก็ "บุ้งๆๆๆๆๆ ซ่า"
พื้นที่เจิงนองด้วยน้ำนั้นก็ปรากฎหนวดของเหลวโผล่ขึ้นมา
โดยส่วนปลายเปลี่ยนเป็นหมัดและเท้ากัน "ฟ้าวๆๆๆๆๆ"
แล้วหนวดน้ำทั้งหลายก็พุ่งเข้าใส่แอนเดรีย "ฟึ่บบบบ หวับๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆ"
เธอรีบหวดปอยผมเข้าฟาดใส่หนวดของเหลวจนแตกกระจายไปกันหมด
แต่ดีฟเพรเซอร์โผล่มาข้างหลัง พร้อมกับเปลี่ยนแขนซ้ายเป็นปังตอน้ำ
"หวับบบบ" แอนเดรียรีบหมุนตัวหลบพร้อมกับเสยฝ่ามือขวาเข้าใส่ "ซ่า!!!!!"
แต่ฝ่ามือของเธอกลับทะลุแขนขวาของดีฟเพรเซอร์ที่เปลี่ยนเป็นของเหลวในทันที
จนฝ่ามือของเธอทะลุออกจากแขนขวาของดีฟเพรเซอร์ "เธอคงลืมไปเลยน่ะ
ว่าร่างกายของเธอและฉัน มีส่วนประกอบเป็นน้ำเพียง 4 ส่วน
หากแต่ของฉันนั้น สามารถเปลี่ยนเป็น 6 หรือ 8 ส่วนได้น่ะ"
ดีฟเพรเซอร์กล่าวพร้อมกับเปลี่ยนส่วนแขนน้ำที่ปกคลุมแขนของแอนเดรีย
"กึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ให้แข็งตัวจนบีบแขนขวาของแอนเดรียที่อยู่ข้างในจนเธอเจ็บ
"ย้า" แต่เธอกัดฟันพร้อมกับใช้ปลายนิ้วทั้งห้าบนมือซ้าย "ฉึกกกก"
ทิ้มใส่แขนน้ำข้างขวาของดีฟเพรเซอร์จนขาด
ซึ่งทำให้ส่วนแขนที่แข็งตัวสลายกลายเป็นน้ำร่วงลงพื้นไป
"ดูเหมือนว่าคุณจะไม่กลัวแขนขาขาด ตราบใดที่ยังมีน้ำอยู่ใกล้เลยสิคะ"
แอนเดรียกล่าวโดยที่เธอฟื้นฟูส่วนแขนขวาของเธอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
"แน่นอน เพราะฉันกะจะใช้มันเป็นเครื่องมือในการทรมานทรกรรมเธอให้ต้องพ่ายไปเองนี้แหละ"
ดีฟเพรเซอร์งอกแขนขวากลับมาใหม่ด้วยการดูดซับส่วนแขนที่เปลี่ยนเป็นน้ำผ่านฝ่าเท้าขึ้นมา
จากนั้นก็ "ฟึ่บๆๆๆๆๆ" ใช้หนวดน้ำพุ่งเข้าจู่โจมใส่แอนเดรีย
ซึ่งเธอโต้ตอบด้วยการใช้มือปัดป้องการโจมตีอย่างรวดเร็ว
ดีฟเพรเซอร์พุ่งเข้าใส่แอนเดรียโดยใช้ส่วนแขนเปลี่ยนเป็นกรวยสว่าน "ย้า"
แอนเดรียสวนกลับด้วยการฟาดฝ่ามือขวา "ซ่า!!!!!"
แต่เธอฟาดร่างดีฟเพรเซอร์จนแตกกระจายเป็นน้ำแทน "ฟ้าววววววว ซ่า"
แล้วก็มีน้ำพุพุ่งขึ้นมา มัดตัวแอนเดรียเอาไว้
ซึ่งแขนและปอยผมของเธอโดนมัดด้วย
"คุณส่งร่างปลอมเข้ามา เพื่อทำให้ฉันเสียจังหวะ
จนคุณที่ดำลงอยู่ในแอ่งน้ำนั้นเข้าถึงฉันได้อย่างรวดเร็วแบบนี้
นั้นเป็นการเอาเปรียบมากเลยน่ะ" แอนเดรียบอก
"ฉันจะทำอะไรก็ได้ เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะกันอยู่แล้ว ดังนั้นไม่มีคำว่าโกงหรือเอาเปรียบสำหรับผู้อ่อนแออย่างเธอกันได้หรอก"
ดีฟเพรเซอร์กล่าวโดยโผล่ท่อนบนออกมา แล้วก็ "กึกๆๆๆๆๆ"
ขยับส่วนท่อนล่างที่เป็นมวลน้ำขนาดใหญ่เข้ามัดตัวแอนเดรียให้แน่นๆ
โฆษกกล่าวอย่างตื่นเต้น "ไม้ตายของดีฟเพรเชอร์ ไบนด์เพรชเชอร์ออกมาแล้ว
ท่านี้ไม่มีใครที่โดนแล้วสามารถหลุดรอดจากการบีบอัดเทียบเท่ากับความกดดันใต้น้ำระดับ
3 หมื่นฟุตจากใต้ท้องทะเลไปได้แน่นอน นางปีศาจเอเดรียนคงแหลกเหลวได้แน่ๆ""ดูเหมือนว่าคุณจะได้เปรียบกันก็จริง แต่ที่คุณรีบ จัดการกับฉันไปได้นั้น....คงเพราะอยากจะรีบปิดเกมส์ก่อนที่ฉันจะเล่นงานคุณเลยสิน่ะ" แอนเดรียบอก ดีฟเพรเซอร์กล่าว "ถึงเธอจะพล่ามเพื่อเอาตัวรอดละก็ อย่าดีกว่าน่า เธอไม่มีทางดิ้นหลุดออกไปได้หรอก"
"เกรงว่า คุณทำไม่สำเร็จหรอกคะ" แอนเดรียกล่าว พร้อมกับ "กึกๆๆๆๆ"
กำหมัดสองข้างไว้แน่นๆ
ซึ่งทำให้มวลน้ำที่มัดตัวเธอนั้นค่อยๆขยับออกจากตัวเธอไป "เอ้ยๆๆๆๆๆ
หนอยยย"
ดีฟเพรเซอร์ร้องลั่นแต่พยายามจะขยับส่วนมวลน้ำให้บีบแอนเดรียเข้าไปอีก
แต่... "ย้า" แอนเดรียตะเบ็งเสียงพร้อมกับ "กึกๆๆๆๆ ป้ากกก ฟึ่บบบบ หมับบบ"
ใช้แขนสองข้างดันมวลน้ำให้ถ่างออกไป
พร้อมกับชูแขนสองข้างขึ้นและเอาแขนล็อกตรงหางมวลน้ำพร้อมกับ "เมดเดนสวิงค์" หมุนตัวเพื่อเหวี่ยงตัวดีฟเพรเซอร์
"หวับๆๆๆๆๆๆๆๆ" ให้วนไปหลายรอบด้วยกัน จนทำให้ "หวืดดดด หวับๆๆๆๆ โครมมม"
มวลน้ำที่มัดตัวแอนเดรียคลายออกและเป่าดีฟเพรเซอร์ปลิวกระเด็นไปอัดกับเสาเหล็กอย่างจังๆ
"นี้เธอ ยังมีแรงเหลืออยู่อีกหรือไง ทั้งๆที่ฉันบีบเธอจนทำอะไรไม่ได้เลยน่ะ" ดีฟเพรเซอร์บอก
"ฉันรู้นะคะ
ว่าคุณสามารถเปลี่ยนร่างกายของคุณให้เป็นของเหลวไว้ใช้จู่โจมหรือหลบหลีกกันได้ก็จริง
แต่ คุณคงสภาพของเหลวไว้ได้ไม่นานแน่ๆ
เพราะอาจจะทำให้คุณไม่สามารถเปลี่ยนมวลน้ำให้กลับมาเป็นอวัยวะของคุณได้
โดยเฉพาะกับอวัยวะสำคัญๆ อย่างสมอง หัวใจ ปอด ระบบย่อยอาหาร ไปจนถึง
จุดศูนย์กลางของคุณด้วยสิน่ะ" แอนเดรียบอก "แน่นอน
ว่าเหตุผลที่คุณจำต้องรีบจัดการกับฉันด้วยการเปลี่ยนท่อนล่างให้เป็นหางงูขนาดใหญ่โดยเร็ว
เพื่อมิให้ฉันสามารถใช้มือหรือปอยผม
จัดการกับเป้าหว่างขาที่อาจจะอยู่จุดไหนสักแห่งของส่วนหางงูได้
จนทำให้คุณแพ้ภัยตัวเองไปโดยปริยายนะคะ"
ดีฟเพรเซอร์กล่าว
"ฉันคิดจะทำให้เธอแพ้ในสภาพที่กระดูกกรอบทั้งตัวกันอยู่แล้ว
แต่สภาพของเธอในตอนนี้คงไม่มีทางโต้ตอบฉันได้หรอก"
แล้วก็ยืดแขนน้ำติดหมัดสองข้างเข้าใส่แอนเดรีย "หมับๆ"
เธอไขว้แขนสองข้างโดยใช้มือขวาจับข้อมือซ้ายของดีฟเพรเซอร์
มือซ้ายจับมือขวาของดีฟเพรเซอร์แล้วก็ "ฟึ่บบบ กร็อบบบ"
จับมือของดีฟเพรเซอร์ทั้งสองข้างบิดไขว้มัดไว้แน่นๆจนทำให้ดีฟเพรเซอร์เจ็บมาก
"มันจะมากไปแล้วน่ะ ยัยบ้า"
ดีฟเพรเซอร์ยั่วะแล้วดึงตัวแอนเดรียเข้ามา แต่ "ฟ้าววววว เปรี้ยงงงงงงง"
เธอกลับคลายการปล่อยจนส่วนมือที่ถูกมัดไว้พุ่งมาดีดใส่หน้าดีฟเพรเซอร์ไปเต็มๆ
จนทำให้มันโมโหแล้วก็ "เตรียมตัวโดนทับได้เลย อาบีสสแลมมมมม"
กระโดดขึ้นสูงเพื่อทิ้งตัวลงมาทับแอนเดรีย "ย้า"
แต่เธอเสยฝ่ามือเข้าอัดที่ท้องไปเต็มๆจนดีฟเพรเซอร์จุก
จากนั้นก็ใช้มือซ้ายคว้าจับตรงคอ พร้อมกับขยับขาที่งอให้ลุกขึ้นยืน
แม้น้ำหนักตัวของดีฟเพรเซอร์หนักเกินกว่าแอนเดรียจะแบกรับได้
แต่เธอก็กัดฟันพร้อมกับ "ตึง" ก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้า และ... "ตึงๆๆๆๆ"
ก้าวเท้าขวาตาม
แล้วก็วิ่งไปพร้อมกับแบกตัวดีฟเพรเซอร์ตรงไปยังกำแพงตาข่ายเหล็ก
"ลงไปเลยคะ!!!!!"
แอนเดรียตะโกนพร้อมกับ "หวับบบ แฟ้ววววววว"
ทุ่มดีฟเพรเซอร์ออกไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง "ป้ากกกก โครมมมมม"
จนกระแทกกับกำแพงตาข่ายเหล็กหลุดออกจากขอบกรง
และร่วงลงไปพร้อมกับดีฟเพรเซอร์ "หวือออออ แว้งงงงง"
ซึ่งเบื้องล่างมีโดรนยิงลำแสงสนามพลังงานกักตัวดีฟเพรเซอร์พร้อมกับกำแพงลูกกรงไว้
"ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ความพยายามของดีฟเพรเซอร์นั้นสูญเปล่า
เพราะถูกนางปีศาจเอเดรียนจับทุ่มออกนอกสนามและพ่ายแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย
ทั้งๆที่ใกล้จะถึงชัยชนะแล้วแท้ๆ" โฆษกบอก
โดยในตอนนี้พื้นเวทีที่เปียกด้วยน้ำได้ระเหยหายไปอย่างรวดเร็ว
เช่นเดียวกับแอนเดรียที่หอบเหนือยขึ้นมาในระดับหนึ่ง
"แต่เกรงว่าเราคงไม่ยอมให้นางปีศาจร้ายตนนี้ได้พักแน่นอน
เพราะปัญหาที่เธอต้องเผชิญนั้น ไม่ได้มาเดี่ยว แต่มาเป็นคู่" แอนเดรียชะงัก
เมื่อเห็น "ฟ้าวววว ฟ้าวววว ตึกๆ"
คราวน์ไซน์และทอเนโดร่าโดดจากฝั่งตรงข้ามลงสู่สนามโดยเร็ว
"พวกคุณทั้งคู่คงคิดจะจบเรื่องให้ได้โดยเร็วสิคะ" แอนเดรียบอก
"หึๆๆๆๆ ต่อให้เธอโค่นกัลดากาดีนและดีฟเพรเซอร์ ที่แข็งแกร่งมากที่สุดกันก็จริง" ทอเนโดร่าบอก
คราวน์ไซน์กล่าว
"แต่....เกรงว่าเธอคงไม่มีทางโต้ตอบพวกเราที่เก่งกาจด้านการต่อสู้กลางอากาศกันได้หรอกน่ะ
เพราะว่า..." แล้วก็ "เป๊าะๆ" ทั้งคู่ดีดนิ้วดังๆ "ซูมมมมมมมมมมมมม"
เสาพายุทอเนโดว์พุ่งขึ้นมาครอบร่างของสองพี่น้องแอโรว์ฟินซ์
เพื่อเปลี่ยนทั้งคู่เป็นปีศาจมิวแทนอยด์เพอโซเนลกัน
ซึ่งมีผิวสีเกราะเปลือกเป็นสีขาว
ส่วนผิวของช่วงท้องลงมาต้นขาเป็นสีเขียวแก่
ส่วนหัวมีปีกนกแข็งสีเขียวติดอยู่ข้างหู พร้อมกับส่วนผมตั้งยาวลู่ขึ้นไป
ผลึกบนหน้าอกและหลังแขนเป็นสีเขียวอ่อน
แต่มีใบมีดสามเหลี่ยมติดที่แขนสองข้างของทอเนโดร่า และข้างขวาของคราวน์ไซน์
โดยข้างซ้ายมีใบมีดหกซี่ติดอยู่จนแลดูเหมือนเป็นโลห์
ส่วนปลายเท้าของทั้งคู่แหลมมล และมีปีกติดอยู่ข้อเท้าด้านนอก
"เธอไม่สามารถบินขึ้นมาสู้กับเราได้หรอก" ทั้งคู่กล่าว
"เออ จะให้เราช่วยอะไรได้มั้ยละ" เบริทรีซถาม
แอนเดรียบอก "ตอนนี้ ฉันหาทางแก้และรับมือกับเรื่องนี้อยู่ ดังนั้น พวกคุณรอดูก่อนเถอะคะ" แล้วก็ตั้งท่าพร้อมสู้ "เพราะยังไง ฉันคงไม่ยอมถอยเพียงเท่านี้หรอกนะคะ"
"ให้ตายสิ แอนเดรียน่าจะจับไอ้ดีฟเพรเชอร์กระแทกกับเสาหรือกระทืบซ้ำไปเลย ไม่น่าจับมันทุ่มออกนอกสนามเลยน่ะ" คลอเวฟบ่นอย่างหงุดหงิด
แอบไบออสบอก "นายลืมไปแล้วหรือ ว่าดีฟเพรเชอร์เปลี่ยนตัวเองเป็นน้ำและของเหลว อีกทั้งพื้นเวทีก็เจิงนองด้วยน้ำ ถ้าทุ่มฟาดพื้นลง ก็เท่ากับไปช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของมันไปด้วยนะสิ"
"ไม่แปลกใจหรอก เพราะแอนเดรียยังคงสติเดิมของเธอไว้ เธอจึงเอาชนะด้วยวิธีที่ปราณีฝ่ายตรงข้ามมาก ถ้าเธอถูกด้านมืดครอบงำ เธอคงทำแบบนายไปนานแล้วน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก "เคราะห์ดี ที่แอนเดรียได้โมคุโตะสอนเรื่องการรับมือกับศัตรูตัวใหญ่ ในสภาพที่เธอไม่สามารถใช้พลังผ่านชุดคอมแบทโปรเทคสูทไว้ได้ ไม่งั้นเธอแย่แน่ๆเลยละ"
สเตฟอร์ดบอก "ส่วนหนึ่งเพราะแอนเดรียเป็นมิวแทนอยด์ที่มีระดับใกล้เคียงกับพวกกัลดากาดีน เธอเลยรับมือได้บ้างน่ะ"
"แต่ ครูแอนเดรียจะรับมือกับศัตรูที่บินได้หรือ ในเมื่อครูไม่สามารถบินได้เลยน่ะ" เวลลิทถาม
นาเดียกล่าว "นั้นสิ เพราะเราแทบไม่เห็นครูแอนเดรียบินได้เลย อย่างมากแค่กระโดดสูงเพื่อขึ้นควบคุมโมบิลลอยด์ที่ถูกส่งมาก็เท่านั้นเองน่ะ"
"ภาวนาว่าแอนเดรียยังจำทริคในการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่บินได้กันบ้างน่ะ แม้ว่าเธอจะมีพลังและร่างกายที่แกร่งขึ้นมาเลยก็ตามน่ะ" ไซโคลเนียบอก
สเปียริทพยักหน้า "ต่อให้เธอเสียเปรียบฝ่ายตรงข้ามยังไง เธอก็ต้องหาทางชนะได้อย่างแน่นอนน่ะ"
"คู่ต่อสู้คู่แรกในคราวนี้ เป็นพี่น้องจ้าวเวหา ผู้ซึ่งออกปล้นเหนือฟ้าก่อความวุ่นวายให้กับคนเลวๆและตำรวจดื้อด้านทั้งหลายมานับต่อนับ แม้กระทั่งพวกจอมโจรทุกแก็งค์บนโลกยังเทียบพวกเขาไม่ติด เพราะพวกเขามาเหนือเมฆ พี่น้องแอโรวฟินซ์ ทอเนโดร่า และ คราวน์ไซน์" โฆษกกล่าวขึ้น "ครืดดดด ตรึงงงง ตรึงงง ตรึงงงง ตรึงงงง ตรึงงงง" เวทีกรงแปดเหลี่ยมเลื่อนเสาออกไปข้างนอก พร้อมกับ "ครืดดดดดดด กึกกก" เลื่อนเวทีขึ้นสูงไปอีก 40 เมตรด้วยกัน "แมทซ์ที่สามนี้จะพิเศษหน่อยหนึ่งนั้นคือ เราจะสู้โดยไม่มีกรอบไม่มีกำแพง และไม่มีอะไรขวางกั้น ใครร่วงตกลงสู่เบื้องล่าง คือผู้ปราชัยไปอย่างแน่นอน ซึ่งอาจจะเป็นนางปีศาจเอเดรียนผู้นี้ก็เป็นได้ เพราะเธอ ไม่มีพลังในการบินติดตัวมาเลย"
ทอเนโดร่าบอก "จะยอมแพ้ ก็บอกได้น่ะ เพราะยังไงซะ เธอเข้าถึงตัวเราไม่ได้หรอก"
"แย่หน่อยนะคะ เพราะถึงฉันบินไม่ได้ แต่ก็มิได้หมายความว่าฉันจะหยุดพวกคุณไม่ได้เลยนะคะ" แอนเดรียยังยืนกรานตามเดิม
โฆษกประกาศไปว่า "เริ่มต้นการต่อสู้ได้!!!!!"
"ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าววว" ทอเนโดร่าและคราวน์ไซน์บินโฉบเฉี่ยวใส่แอนเดรียอย่างรวดเร็ว โดยที่เธอได้แค่ป้องกันตัวไว้ "ย้า" ทอเนโดร่าบุกเข้ามาด้านข้างแอนเดรีย พร้อมกับจ้วงฝ่ามือที่มีพลังพายุหมุนรอบเข้าใส่ "ป้ากก ป้ากก ป้ากก ป้ากกก" แอนเดรียใช้ท่อนแขนปัดป้องอย่างรวดเร็ว แม้จะทำให้มือของเธอมีแผลฉีกขาดเล็กน้อยอยู่หลายแผลเลยก็ตาม "หึ เธอเปลี่ยนมือให้เป็นมือเหล็กเพื่อลดความเสียหายจากลมตัดรอบมือของฉันสิน่ะ ไม่เลวเลยนิ ที่ใช้วิธีเพลย์เซฟแบบนี้น่ะ" ทอเนโดร่ากล่าวพร้อมกับ "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กระหน่ำรั่วขาถีบใส่แอนเดรีย "ฟึ่บบบ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงงง" ซึ่งไขว้แขนกากบาทรับการโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ต้านแรงถีบในจังหวะสุดท้ายไม่ไหว ส่งผลให้แอนเดรียถอยครูดไป 15 เมตร ซึ่งเหลือเพียงครึ่งทางก่อนที่แอนเดรียจะตกลงไป "ฟ้าวววว ป้าบบบบ" แถมยังโดนคราวน์ไซน์บินมาตบเข้าตรงก้นไปเต็มๆ
"คุณนิ แย่มากจริงๆเลยนะคะ ที่มาแต๊ะอั้งแบบนี้น่ะ" แอนเดรียบ่น แม้เธออยากจะเอามือลูบก้น แต่เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บและความอายไปด้วย
"อย่างน้อย คิดซะว่าผมช่วยให้คุณรอดจากการร่วงตกลงสู่เบื้องล่างก็พอแล้วน่า เพราะยังไงซะ ผมแตะต้องตัวได้ไม่นาน แต่ได้หลายๆทีด้วยกันน่ะ" คราวน์ไซน์บอกพร้อมกับพุ่งด้วยความเร็วสูงเข้าใส่แอนเดรีย ซึ่งเธอยืนตั้งท่าไว้ "ฟ้าววววววว" คราวน์ไซน์บุกมาจากด้านข้าง "ฉั้วะ" ซึ่งทำให้สกินสูทต้นแขนด้านซ้ายขาด "ฟ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉั้วะๆๆๆๆๆๆ" ตามด้วยการจู่โจมอย่างรวดเร็วจนทำให้ชุดสกินสูทของแอนเดรียฉีกขาดไปหลายจุด
"อา ปีศาจเอเดรียนได้แต่ถูกคราวน์ไซน์ฉีกชุดจนขาดไปมากแล้ว ถ้าเธอไม่โต้ตอบ รับรอง ว่าได้เห็นภาพโป๊เปลือยได้แน่นอน" โฆษกกล่าว
"เอาละ เตรียมตัวไม่เหลืออะไรปิดกันแล้ว" คราวน์ไซน์บุกเข้ามาพร้อมกับใช้สองมือยื่นไปข้างหน้า "หมับบบบบบบ" แต่ถูกแอนเดรียคว้าจับข้อมือทั้งสองข้างพร้อมกับ "ย้า" เหวี่ยงตัวคราวน์ไซน์วนไป "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" หลายสิบรอบพร้อมกับ "ฟ้าวววว" เขวี้ยงคราวน์ไซน์ปลิวกระเด็นไป "ฮ่า!!!!" แต่คราวน์ไซน์ตะเบ็งเสียงพร้อมกับเป่าพลังลมจากข้างหลังเพื่อเบรคตัวเองกลางอากาศไว้ได้ทัน
"ไม่ไหวเลยน่า คราวน์ไซน์ ความหื่นกามของเธอทำให้เธอเกือบแพ้แล้วน่ะ" ทอเนโดร่าบอก และหันมายังแอนเดรีย ที่ตั้งท่าแบบไขว้แขนไว้ "เวลาเล่นของเราหมดแล้ว มาจบเรื่องเลยดีกว่าน่ะ น้องพี่"
"ได้เลยครับ พี่" คราวน์ไซน์ตอบอย่างจริงจัง พร้อมกับบินวนรอบแอนเดรีย ส่วนทอเนโดร่าบุกเข้ามา "หวับๆๆๆๆๆ" จู่โจมด้วยการใช้ฝ่ามือพลังพายุทอเนโดว์ใส่แอนเดรีย "หวับ หวับ หวับ หวับ หวับ ป้าก ป้าก" ซึ่งเธอหลบหลีกการจ้วงแทงฝ่ามือ พร้อมกับเตะใส่ทอเนโดร่าไปสองทีเข้าตรงต้นขา แล้วก็ "หวับบบบ แฟ้วววววว" เสยฝ่ามือซ้ายเข้าใส่ แต่กลับทะลุอากาศธาตุ เพราะทอเนโดร่าหลบออกอย่างรวดเร็ว แล้วก็ "ฟ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" คราวน์ไซน์บินโฉบใส่แอนเดรียจากเบื้องบนอย่างรวดเร็ว "ย้า"แอนเดรียหวดปอยผมใส่คราวน์ไซน์ที่บินมาจากด้านหน้า "หวับบบบ" คราวน์ไซน์หลบปอยผมด้วยการตีลังกาหลังอย่างฉิวเฉียด "ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว" พร้อมกับซัดคลื่นลมตัดออกไปห้าอัน "ย้าๆๆๆๆ" แอนเดรียใช้ฝ่ามืออัดพลังปัดทำลายคลื่นลมตัดจนแตกกระจุยไปห้าอัน "ซูมมมมมมมมมมมมมม" ทอเนโดร่าบุกมาปล่อยพลังพายุหมุนเข้าใส่แอนเดรียจากข้างหลัง จนเป่าเธอปลิวขึ้นกลางอากาศกัน "ตอนนี้แหละ!!!! เทมเพสต์ทวินสแลม" สองพี่น้องแอโรวฟินซ์บินขึ้น พร้อมกับพุ่งเข้าใส่แอนเดรียที่ถูกเป่าอยู่ในพายุทอเนโดว์โดยใช้ใบมีดที่แขนขวาเสยแทงใส่ "จบสิ้นกันแล้ว" วูลลิเซอร์กล่าวอย่างหวาดกลัวขึ้นมา "แฟ้ววววว เคร้งงงง เคร้งงงงง" แต่ไม่ทันไร ปอยผมสองข้างพุ่งออกมาปะทะทอเนโดร่าและคราวน์ไซน์เข้าตรงหน้าอย่างจังๆ ซึ่งแอนเดรียปล่อยผมยาวให้แยกออกเป็นเปียสองข้าง "หนอยยย นี้เธอยังเล่นปอยผมยาวกันอีกหรือ" ทอเนโดร่าบอก
แอนเดรียกล่าว "ฉันรู้ว่าพวกคุณจะลงมือกันยังไง ในสภาพที่ฉันโดนเล่นงานจนไม่สามารถโต้ตอบได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สภาพที่ฉันถูกพายุเป่าจนลอยขึ้นมาและอยู่ในสภาพทำอะไรไม่ได้ในชั่วขณะหนึ่งด้วย ฉันเลยต้องรีบโต้ตอบกันแบบนี้แหละ"
"แต่เธอคงรู้น่ะ ว่าเรารู้วิธีรับมือกับปอยผมยาวของเธอได้น่ะ" ทอเนโดร่ากล่าว แล้วก็คว้าจับปอยผมของแอนเดรีย ในขณะที่คราวน์ไซน์จับปอยผมอีกข้างไว้ "หมับบบบบบบ ฟ้าวววว หวับๆๆๆๆ หมับๆ" แอนเดรียใช้สองมือกุมตรงปลายปอยผมทั้งสองข้าง ซึ่งทำให้ปอยผมยาวของเธอยืดยาวจนมัดมือทั้งสองข้างของสองพี่น้องแอโรวฟินซ์ไว้ จากนั้นก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆ" หมุนตัวอย่างรวดเร็วจนเหวี่ยงทั้งคราวน์ไซน์และทอเนโดร่าให้หมุนวนตาม โดยที่แอนเดรียลอยลงสู่พื้น "หมับบบบ" พร้อมกับกำปอยผมที่มัดตัวทอเนโดร่า แล้วสบัดให้พุ่งย้อนศรกลับมา "เปรี้ยงงงงงง" อัดกระแทกใส่คราวน์ไซน์ไปเต็มๆ "ฟ้าวววววว ฟึ่บบบ" ปอยผมที่ยืดยาวได้หดตัวลง โดยที่แอนเดรียรีบรวบกลับมาเป็นปอยผมยาวเพียงปอยเดียว
"ให้ตายสิ ไม่คิดเลยว่าเอเดรียนจะเล่นแบบนี้เลยน่ะ พี่" คราวน์ไซน์บอก
"เหลือเชื่อ นางปีศาจเอเดรียนโต้ตอบด้วยปอยผมยาวแบบทวินเทล ใส่สองพี่น้องแอโรวฟินซ์ที่เล่นงานด้วยไม้ตายพายุสลาตันจนลงไปกองกับพื้น พลังพายุและการเหาะเหินเดินอากาศของทั้งคู่ เอาเธอไม่อยู่แล้วละครับ" โฆษกกล่าว
ทอเนโดร่าได้ฟังก็รีบผลักคราวน์ไซน์ให้ออกไป "แค่ทำให้เราเจ็บตัวกันเอง มันยังไม่ถือว่าชนะกันหรอก" แล้วก็พุ่งเข้าใส่ "เปรี้ยงงงง" แต่โดนแอนเดรียเสยฝ่ามือฟาดจนล้มหลังฟาดพื้นไป "ฟ้าววววววว" คราวน์ไซน์รีบบินเข้ามาด้านหลัง "ป้ากกก" แอนเดรียโต้ตอบด้วยการถีบเข้าตรงเป้าหว่างขาคราวน์ไซน์ให้จุกจนชะงัก แล้วก็ "หมับบบบ หวับบบ โครมมมม" จับตะบบตรงหน้าและท้องยกขึ้นมาทุ่มอัดกับพื้นไปเต็มๆ "ย้า" ทอเนโดร่าที่โดนเล่นงานก็รีบลุกขึ้นมา "ป้าบ" กลับโดนแอนเดรียหวดฝ่ามือตบเข้าบ็องหูสองข้างไปเต็มๆ จนเธอหูอื้อและถูกจับตัวมา "ฟึ่บบบ โครมมมมมม" ทุ่มอัดใส่คราวน์ไซน์ซ้ำไปเต็มๆ "ยังหรอกน่า ยังหรอกน่า" ทอเนโดร่ากล่าวยังไม่ยอมแพ้และรีบปล่อยพลังพายุเข้าใส่ "ฟ้าว" แอนเดรียเลยกระโดดสูงเพื่อหลบพายุทอเนโดว์ที่พุ่งเข้ามา คราวน์ไซน์เลยทะยานขึ้นมาขวางแอนเดรียไว้เพื่อจู่โจมด้วยดาบอากาศธาตุ หากแต่ "ป้าบบบบบ" แอนเดรียจู่โจมด้วยการตบเข้าข้างหัวแบบเดียวกับที่ทำกับทอเนโดร่า แล้วก็ "ป้ากกกก" เสยเข่าอัดตรงปลายคางของคราวน์ไซน์ไปเต็มๆ พร้อมกับ "หมับบบ ฟ้าววววว" ตะบบหน้าคราวน์ไซน์ด้วยฝ่ามือ แล้วก็ "ฟ้าววววว โครมมมมมม" ซัดทุ่มอัดใส่ทอเนโดร่าไปเต็มๆ จนทั้งคู่ "โครมๆๆๆ" กลิ้งกระเด็นกระดอนล้มไปหลายตลบด้วยกัน "ยะ ยังหรอกน่า" ทอเนโดร่าพยายามจะสู้ต่อแต่ก็ "ตรึงงง ตรึงงง" แล้วทั้งสองพี่น้องก็คืนร่างตามเดิม
"เรียบร้อยแล้วละครับ สองพี่น้องแอโรวฟินซ์แพ้นางปีศาจเอเดรียนอย่างหมดรูปแล้ว แม้ว่าจะทำให้นางปีศาจอ่วมในระดับหนึ่งแล้วก็ตาม" โฆษกบอก โดยตอนนี้ลูกน้องของพวกพี่น้องแอโรวฟินซ์หามทั้งคู่ออกจากเวทีโดยเร็ว "แต่ นั้นแค่ครึ่งทางเท่านั้น เพราะยังเหลือสายฟ้า น้ำแข็งและไฟอยู่ ซึ่ง นังปีศาจเอเดรียนคงไม่มีทางรับมือได้ด้วยฝ่ามือพิฆาตหรือปอยผมมหัศจรรย์ได้แน่นอน...."
ไลท์นิลก้าบอก "ดูท่าว่าถึงตาเราแล้วละ"
"ที่ถูกควรเป็นกูมิใช่หรือวะ" อิคเนตัสบ่น
ธันเดอเรลล่ากล่าว "ถ้านายลงไปแล้วคว่ำตามกัลดากาดีนและดีฟเพรเซอร์ละก็ นั้นจะทำให้นายเสียฟอร์มอย่างรวดเร็วพอดีนะสิ" แล้วก็ "แฟ้วววววว เปรี้ยงงงง" หายตัวไปโผล่อยู่กลางเวที เช่นเดียวกับไลท์นิลก้าด้วย "ครืดดดด ตรึงงงงงง เปรี้ยะๆๆๆๆๆๆ" เสากรงทั้งแปดเลื่อนขึ้นมาพร้อมกับสร้างกำแพงไฟฟ้าทั้ง 6 แถวในทันที
"มาแล้วละครับ สองพี่น้องสายฟ้าแลบ พวกเขาไม่เพียงเป็นผู้ท้าทายกฎเกณฑ์ แต่ยังฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก ที่สำคัญ พวกเขาจะทำให้เราช็อคเด้งกันไปทั้งบาง พบกับพวกเขา พี่น้องฟูเกนบอว์ค ไลท์นิลก้า และ ธันเดอเรลล่า!!!!" โฆษกกล่าว "แน่นอน ว่ารอบเวทีนี้ มีกำแพงไฟฟ้าแรงสูงในระดับ 650 โวลท์ ซึ่งนั้นมากพอที่จะช็อตนางปีศาจเอเดรียนให้ดำเมี่ยมภายในเวลาอันสั้น และไม่ต้องรอช้าอีกแล้ว เริ่มการสู้ได้" ไลท์นิลก้าและธันเดอเรลล่าเลยยืนดีดนิ้ว "เปรี้ยงงงงง เปรี้ยงงงง" สายฟ้าก็ฟาดลงมาใส่ทั้งคู่จนอยู่ในร่างปีศาจมิวแทนอยด์เพอโซเนล ซึ่งมีสีเกราะเป็นสีเหลืองอ่อนตัดกับผิวกายสีดำ มีแง่งสายฟ้าติดตรงหัวไหล่ทั้งสองข้าง หน้าแข้งมีหัวเข่าลายสามเหลี่ยมยาวกลับหัว ส่วนคิ้วยาวแหลมเปลี่ยนเป็นส่วนเขาใต้หน้าผาก ส่วนผมตั้งเปลี่ยนเป็นเขาแหลมบนหัว โดยที่ธันเดอเรลล่านั้นส่วนเขาแหลมถูกรวบเอาไว้ ส่วนหน้าอกของทั้งคู่นั้นติดผลึกสีเหลืองเลม่อนทรงสี่เหลี่ยมรูปว่าวในแนวขวาง ซึ่งของธันเดอเรลล่าเป็นทรงดาวกระจาย โดยทั้งคู่มีประจุไฟฟ้าขึ้นที่ฝ่ามือและฝ่าเท้าทั้งสองข้าง
แอนเดรียบอก "พวกคุณคิดจะปิดเกมส์สิคะ"
"ของมันแน่อยู่แล้ว และไม่มีการย้ำซ้ำอีกแล้วละ" ธันเดอเรลล่ากล่าว ไลท์นิลก้ายิ้มและ "แฟ้ววว ฟึ่บบบบ" โผล่มาตรงหน้าแอนเดรียและเสยหมัดเข้า "ป้ากกกก" ต่อยใส่แอนเดรียจนถอยไป ซึ่งทำให้แขนข้างซ้ายที่ไขว้อยู่หน้าแขนขวาถูกช็อตไปเต็มๆ "แฟ้ววว แฟ้ววว แฟ้วววว" ไลท์นิลก้าเปลี่ยนเป็นสายฟ้าพุ่งซิกแซกไปมาจนมาโผล่ตรงด้านข้างซ้ายแอนเดรีย "ป้ากกกก" แล้วก็ถีบใส่แอนเดรียไปเต็มแรง
"ถ้าคิดจะใช้ปอยผมโต้ตอบละก็ คงยากหน่อยละ เพราะพวกเราจับทางได้หมดแล้ว" ไลท์นิลก้าบอก แล้วก็พุ่งตรงมายังแอนเดรีย ซึ่งสาวเท้าซ้ายเข้ามา "หวับ แฟ้วๆๆๆ" แต่ไลท์นิลก้ากลับเปลี่ยนเป็นสายฟ้าพุ่งถอยหลังซิกแซกไป แล้วก็ "แฟ้ววววว เปรี้ยงงงง" ธันเดอเรลล่าพุ่งมาอยู่ข้างบนและสาดสายฟ้าจากฝ่ามือลงมา "หวับบบ ป้ากกกก" แอนเดรียรีบกระโจนออกด้านขวา จนสายฟ้าฟาดลงมาที่พื้นอย่างจังๆ "เปรี้ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โดยจุดที่โดนสายฟ้าฟาดนั้นก่อตัวเป็นกระแสไฟฟ้าขึ้นอย่างต่อเนื่อง "แฟ้วๆๆๆๆ เปรี้ยงง เปรี้ยงงง ป้าก ป้าก เปรี้ยะๆๆๆๆ" ธันเดอเรลล่าโผล่วนรอบตัวแอนเดรียพร้อมกับสาดสายฟ้าจากฝ่ามือทั้งสองลงพื้น ซึ่งสร้างกับดักไฟฟ้าแรงสูงสองข้าง "หวับบบบ" แอนเดรียรีบโดดถอยหลังออกมา "เปรี้ยงงงงง" กับดักไฟฟ้าสองข้างนั้นปล่อยสายฟ้าปะทะใส่ตรงกลางอย่างฉับพลัน
"พวกคุณใช้วิธีไล่ต้อนฉันด้วยพลังสายฟ้าของคุณเลยสิคะ" แอนเดรียบอก โดยใช้มือขวากุมต้นแขนซ้ายเพื่อรักษาอาการอัมพาตให้กลับมาเป็นปกติ
"แน่นอน เพราะถ้าเธอไม่โดนพี่ชายเล่นงานด้วยปลายนิ้วไฟแรงเวอร์ ก็ต้องโดนกับดักสายฟ้าแลบของฉันบีบให้เธอโดนช็อตเสียเองนี้แหละ" ธันเดอเรลล่ากล่าว แล้วก็พุ่งมากลางหลังแอนเดรีย "เปรี้ยะๆๆๆ เปรี้ยงงงง" พร้อมกับสาดสายฟ้าเข้าใส่ "หวับบบบ" แอนเดรียโดดหลบด้านข้าง จนสายฟ้าตรงมายังไลท์นิลก้า "เปรี้ยงงงง เปรี้ยะๆๆๆ" ซึ่งทำให้ทั้งตัวของไลท์นิลก้ามีไฟฟ้าแรงสูงปกคลุมทั้งตัว แล้วก็ "แฟ้วๆๆๆๆๆๆ" กลายเป็นสายฟ้าพุ่งซิกแซกไปมาและขึ้นไปด้านบน "ไลท์นิ่งดรอป" ไลท์นิลก้าพุ่งลงมา "เปรี้ยงงงง ป้ากกก" กระทืบลงพื้นจนระเบิดพลังไฟฟ้าออกมา ซึ่งแอนเดรียรีบหลบออกได้อย่างฉิวเฉียด "แฟ้วๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงง ตรูมมมม" ไลท์นิลก้าเลยจู่โจมซ้ำอีกที จนแอนเดรียถอยมาใกล้กับกำแพงไฟฟ้าแรงสูงที่อยู่ข้างหลังเธอเพียง 5 ก้าวเท่านั้น "นี้แน่ๆๆๆ" ธันเดอเรลล่าสาดสายฟ้าเข้าใส่แอนเดรียไปสี่ที ซึ่งแอนเดรียรีบกระโจนออกจน "เปรี้ยะๆๆๆๆๆๆ" สายฟ้าได้เพิ่มพลังให้กำแพงไฟฟ้ามีพลังมากขึ้น "เกรงว่าเธอไม่มีที่ให้หนีแล้ว เตรียมตัวโดนฉันถีบ โดนน้องฉันช็อต หรือโดนไล่ให้โดนกำแพงไฟฟ้าไปเลย" ไลท์นิลก้ากล่าวพร้อมกับพุ่งซิกแซกขึ้นไป แล้วก็ "แฟ้วววววว" พุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว "เปรี้ยงงงง" จนเป่าระเบิดลงพื้น แอนเดรียเลยรีบโดดถอยหลังไป ในจังหวะที่ธันเดอเรลล่าบุกมาจากด้านข้างเพื่อจู่โจมใส่แอนเดรียอย่างไม่ทันตั้งตัว "หมับบบ" แต่ทว่า แอนเดรียคว้าจับขาของธันเดอเรลล่าที่พุ่งถีบเข้าใส่มาได้อย่างทันท่วงที แล้วก็ "หวับบบบบ ป้ากกก" หวดทุ่มอัดใส่ไลท์นิลก้าที่พยายามจะลุกขึ้นจนล้มลงไปทั้งคู่ "เป็นไปได้ไงเนี้ย นังปีศาจเอเดรียนเหนือกว่าสายฟ้าเลยหรือ เธอถึงจับตัวธันเดอเรลล่าไปเล่นงานพี่ชายที่ไวปานสายฟ้าลงได้ แต่ก็เป็นไปแล้วละครับ" โฆษกกล่าว
อิคเนตัสกล่าว "บ้าชะมัด ทั้งไลท์นิลก้าและธันเดอเรลล่าไวกว่าคราวน์ไซน์และทอเนโดร่าชนิดที่มองไม่ทันแบบนี้ ยัยบ้านั้นโต้ตอบทั้งคู่ไปได้ไงกันละ"
"ผอ.คะ คิดว่าแอนเดรียโต้ตอบสองพี่น้องฟ้าแลบนี้กันยังไงคะ" เบริทรีซกล่าว
วูลลิเซอร์บอก "ดูท่าว่าแอนเดรียจะรู้วิธีรับมือกับศัตรูที่ไวจนตามองไม่เห็น จากโฟรซ่าและไอรอนพลัสเชอริทแน่นอนน่ะ"
"ถ้าเป็นไอรอนพลัสเชอริทนิ พอเข้าใจได้นะคะ เพราะพลัสเชอริทเป็นแมนิเกเตอร์หุ่นลอบสังหาร ซึ่งถูกออกแบบให้มีความว่องไวในการเข้าถึงเป้าหมาย และลงมือจู่โจมอย่างรวดเร็วไม่ว่าเป้าหมายจะเดี่ยวหรือเป็นกลุ่มก็ตาม รวมถึงการอาศัยความว่องไวในการหลบหนีและโต้ตอบกลับที่ไวเกินขีดจำกัดของแมนิเกเตอร์แบบมนุษย์กันอย่างมาก และใช้พลังไฟฟ้าเป็นอาวุธกันก็จริง แต่โฟรซ่าเป็นพลแม่นปืนระยะไกล ไม่น่าที่จะว่องไวไปได้เลยนิคะ" เบริทรีซเอ่ยอย่างสงสัย วูลลิเซอร์กล่าว "ว่องไวสิ เพราะว่าโฟรซ่าถูกคุณเทเรซ่าดัดแปลงให้เป็นมือสังหารที่จู่โจมอย่างรวดเร็วได้ทุกระยะ ด้วยการใช้แขนขาจักรกลแบบเบทชอน ซึ่งเพิ่มสมรรถนะการเคลื่อนไหวและการลงมือให้ว่องไวและรวดเร็วยิ่งขึ้น แม้จะไม่มากเท่ากับพีวิลที่ถูกออกแบบให้มีทั้งพลังการทำลายที่รุนแรงและว่องไวเหนือมนุษย์อย่างมาก แต่นั้นก็มากพอให้แอนเดรียสามารถรับมือกับศัตรูที่มีความรวดเร็วได้นี้แหละ" โดยตอนนี้แอนเดรีย "หวับๆๆๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆ" หลบหลีกการจู่โจมของไลท์นิลก้าได้ทุกดอก รวมถึงการใช้ฝ่ามือปัดป้องมือเท้าโดยไม่กลัวเกรงต่อพลังไฟฟ้าที่เสริมมาด้วย "ว้ากกกก" ไลท์นิลก้าเสยฝ่ามือหมายจะทิ้มแอนเดรีย "หวับบบบ หมับบบ ป้ากกกก" แต่เธอก้มหลบลงมาด้านข้าง ใช้มือขวาจับข้อมือของไลท์นิลก้าไว้แน่นๆ พร้อมกับใช้มือซ้ายตบตรงข้อศอกจนแขนไลท์นิลก้าหัก แต่ไลท์นิลก้าหวดขาหมายเตะเสยใส่ "หมับบบบบ" แอนเดรียใช้สองมือยันเท้าซ้ายของไลท์นิลก้าพร้อมกับ "หวับๆๆๆๆๆๆ" จับทุ่มเหวี่ยงไปหลายรอบและทุ่มให้ตัวล้มกลิ้งกระเด็นกระดอนไป "เปรี้ยงๆๆๆๆๆ" ธันเดอเรลล่าพุ่งเข้ามาปล่อยสายฟ้าเข้าใส่ "หวับ หวับ หวับ หวับ หวับ หวับ หวับ" แอนเดรียรีบหลบหลีกจนสายฟ้าพุ่งเข้าใส่กำแพงไฟฟ้าให้มีกระแสไฟฟ้าเพิ่มพูนมากขึ้น "เปรี้ยงงงง" ธันเดอเรลล่าเลยปล่อยสายฟ้าใส่แอนเดรียไปตรงๆ "ย้า" แอนเดรียเลยโต้ตอบด้วยการตบสายฟ้าให้ก่อตัวเป็นลูกบอลไฟฟ้าพุ่งขึ้นไป "ป้ากกก" ธันเดอเรลล่าเลยหวดขาเตะส่งลงมา "หวับบบ เปรี้ยงงง" แอนเดรียหวดแขนซ้ายฟาดลูกบอลไฟฟ้าพุ่งขึ้น "ป้ากกกก" ธันเดอเรลล่าเลยหวดฝ่ามือตบลูกบอลไฟฟ้าไป "ป้ากกก ป้ากก ป้ากก ป้ากกก ป้ากกก ป้ากกก ป้ากกก" จากนั้นแอนเดรียและธันเดอเรลล่าก็โต้ตอบกันไปมา โดยที่ไลท์นิลก้าพุ่งวนรอบเพื่อบุกเข้าใส่แอนเดรีย "ฟึ่บบบบบ ป้ากกก" ซึ่งเธอกระโดดเหยียบหัวไลท์นิลก้าและเด้งตัวพุ่งขึ้นไป ในจังหวะที่ธันเดอเรลล่าเตรียมจะตบลูกบอลไฟฟ้าที่พุ่งขึ้นมา "ชิ" เธอจึงรีบใช้ฝ่ามือขวาทำลายลูกบอลไฟฟ้าโดยเร็ว และเตรียมจะสาดสายฟ้าจากมือซ้าย "ฟ้าววววววว ป้ากกกก" แต่เข่าของแอนเดรียปะทะกับหน้าของธันเดอเรลล่าไปเต็มๆ จนเธอร่วงลงมากระแทกพื้นเต็มแรง แอนเดรียเลยกระโดดลงพื้นตาม "หนอยยยย นี้เธอ ฉันขอเอาคืนในส่วนที่เธอเหยียบหน้าฉันและน้องไปเลยแล้วกัน" ไลท์นิลก้าบุกเข้ามาด้านหลังแอนเดรียพร้อมกับจ้วงฝ่ามือซ้ายหมายจะแทงทะลุหลัง "หวับบบ เพี้ยะ" แอนเดรียเลยใช้ปอยผมปัดใส่ไลท์นิลก้าให้ชะงัก ในจังหวะที่ธันเดอเรลล่าบุกเข้ามาด้วยหมัดสายฟ้า "หมับบบ ฟึ่บบบบ ป้ากกก" แอนเดรียเลยผลักไลท์นิลก้าให้เข้าไปโดนหมัดของธันเดอเรลล่าเต็มๆ "ไฮย้า" แอนเดรียเลยบุกเข้ามา "เพี้ยะ" ใช้มือขวาตบหน้าของธันเดอเรลล่าซ้ำจนร่วง "แฟ้วๆๆๆๆ หมับบบบ" ไลท์นิลก้าพุ่งเข้ามาล็อกตัวแอนเดรียจากข้างหลัง เพื่อให้ธันเดอเรลล่าพุ่งเข้ามาถีบใส่แอนเดรียเข้าที่หัว "หวับบบ ป้ากกกก" แอนเดรียสบัดหัวหลบออกข้างซ้ายจนฝ่าเท้าของธันเดอเรลล่าถีบเข้าหน้าผู้เป็นพี่ชายเสียเอง แล้วก็ "หมับบบบ" ในจังหวะที่แอนเดรียหลุดจากการจับล็อกนั้น เธอรีบจับหลังหัวไลท์นิลก้ามา "โป้กกกก" โขกเข้าใส่หัวธันเดอเรลล่าไปเต็มๆ "บ้าชะมัด เธอไม่น่าต่อยพี่เลย" ไลท์นิลก้าบอก
ธันเดอเรลล่ากล่าว "ก็ใครใช้ให้พี่โดนเล่นงานเสียเองละ" แล้วทั้งคู่ก็ล้มลงจนคืนสู่สภาพเดิม เป็นอันยุติการสู้แบบสองรุมหนึ่งในเวลาอันสั้นลง
"นังปีศาจเอเดรียนสุดยอด ขนาดสายฟ้าคู่ยังเอาเธอไม่อยู่เช่นนี้ เห็นได้ถึงความร้ายกาจที่เธอมี และเป็นเหตุผลที่เธออยู่ในกองกำลังหัวหอกอันเลื่องชื่อได้ แม้จะมีใครหรือไม่มีใครล่วงรู้เลยก็ตาม" โฆษกบอก "และตอนนี้ มาถึงช่วงสำคัญแล้ว เพราะนังปีศาจเอเดรียนจะได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่จะมาทำให้เวทีนี้ เกิดความแปรปรวนของอุณหภูมิอย่างฉับพลัน เธอจะสามารถสู้กับความร้อนแรงเกินระดับจุดเดือดทั้งเซลเซียสและฟาเรนไฮท์ได้หรือเปล่า เธอจะชนะความเย็นจัดติดลบศูนย์ไปได้สักกี่น้ำกัน ไม่รอช้าแล้ว เราขอเริ่มด้วย...." ไม่ทันไร "แฟ้ววววววว ตึก ซูมมมมมมม" อิคเนตัสก็กระโดดลงบนเวที ซึ่งก็ทำให้หัวเสาทั้งแปดต้นพ่นเพลิงออกมา พร้อมกับ "ซูมมมมมมม" ตรงรั้วกำแพงไฟฟ้าได้เปิดเอาเครื่องพ่นไฟทั้งจากด้านข้างและด้านล่างออกมาพ่นไฟเอาไว้
อิคเนตัสกล่าว "กูรำคาญไอ้โฆษกปากดีแล้วละ ที่พล่ามเยอะจนเสียเวลาไปไม่น้อยแล้วน่ะ"
"คุณเองต่างหากละคะ ที่เสียมารยาทไม่รอให้คนอื่นพูดจบก่อน เลยไม่รู้ว่าเขาให้คุณลงเวทีกันหรือเปล่าน่ะ" แอนเดรียกล่าว
อิคเนตัสบอก "กูไม่สนหรอก ว่าใครจะเริ่มก่อน เพราะกูรอมานานมากแล้ว ที่จะหุบปากของเธอและเผากลิ่นเหม็นๆนี้ออกไปจากตัวเธอเสียทีนี้แหละ" แล้วก็ "ซูมมมมมมมม" เสาเพลิงปรากฎขึ้นเพื่อเปลี่ยนอิคเนตัสให้เป็นปีศาจมิวแทนอยด์ ซึ่งผิวสีเกราะของเขาเป็นสีแดง ตัดกับผิวสีส้มที่เป็นสีเนื้อ หน้าแข้งมีแท่งผลึกสีแสดสามแท่ง โดยมีสองแท่งจากด้านข้างลากขึ้นจากข้อเท้ามายังหัวเข่า โดยมีส่วนเท้าสีส้มทรงแปดเหลี่ยมหนาทั้งสองข้าง ต้นขาด้านนอกมีเขี้ยวงางอกติดไว้สามอัน ตรงข้อนิ้วมีหนามติดอยู่ โดยที่ส่วนแขนนั้นสลักลายเพลิงไว้ตรงส่วนแขนด้านใน หน้าอกติดผลึกทรงหัวลูกศรชี้ขึ้นสีส้มแสดตรงกลาง ส่วนหัวไหล่แหลมโค้ง มีเปลวไฟลุกโชนจากรูตรงปลายหัวไหล่ ส่วนคิ้วที่ยาวเปลี่ยนเป็นสีดำ ส่วนผมตั้งเปลี่ยนเป็นหมวกสีแดงที่มีผลึกสามเหลี่ยมประทับบนหน้าผาก และมีไฟลุกโชนขึ้นที่ด้านบนหัวทั้งสองข้าง ซึ่งยังลุกโหมกระหน่ำยิ่งขึ้นกว่าเดิม "แน่นอน ว่าเธอคงไม่อยากได้แผลไฟไหม้ระดับ 3 ถึง 5 หรอก เพราะฉันจะเอาให้เธอดำเมี่ยมเป็นตอตะโกไปข้างหนึ่งเลยน่ะ"
"เอาแล้วไงละครับ ราชาอัคนีอิคเนตัสประกาศมาโต้งๆแบบนี้ แปลว่าเขาจะชนะนางปีศาจเอเดรียนกันให้ได้จริงๆ ซึ่งแม้ผลแพ้ชนะจะออกมากันแล้ว ก็ไม่ดีไปกว่าการได้เห็นผลลัพธ์ดังกล่าวเกิดขึ้นมากับตาของพวกเราเอง" โฆษกบอก "ยกที่ 5 เริ่มได้!!!"
แอนเดรียบอก "เกรงว่าฉันคงต้องดับเพลิงโทสะและโมหะของคุณเสียเองแล้วละคะ"
"ไม่มีทางซะหรอกน่า เตรียมตัวไหม้ได้เลย" อิคเนตัสตะโกนลั่นพร้อมกับ "ซูมมมมมมมมมมมมม" ระเบิดเพลิงขึ้นที่หัวและหัวไหล่จนไฟลุก แล้วก็ "ฟ้าวๆๆๆๆๆ" ซัดลูกไฟออกมา 5-6 ลูกอย่างต่อเนื่อง "ตรูมๆๆๆๆ" ซึ่งพุ่งลงมาเป่าระเบิดใส่รอบตัวแอนเดรีย ที่ยืนป้องกันไว้ "เฮ้ยยยย" อิคเนตัสบุกเข้ามา "หวับๆๆๆ หวับๆๆๆ" ต่อยเข้าใส่แอนเดรียด้วยหมัดเพลิงไป 4 ที ซึ่งเธอรีบใช้ฝ่ามือปัดหมัดเพลิงไปได้อีก อิคเนตัสเลยก้มลงเพื่อเตะตัดขา แอนเดรียก็กระโดดหลบพร้อมกับหวดปอยผมใส่ "หวืบบบบบ" อิคเนตัสเอนท่อนบนไปข้างหลังจนปอยผมยาวของแอนเดรียผ่านหน้าของราชันย์อัคนีไปเพียง 2 มิลลิเมตรเท่านั้น "หวับๆๆๆๆๆ" อิคเนตัสเลยทำท่าหกสูงและหมุนตัวเตะแบบกลับหัวใส่แอนเดรียด้วยฝ่าเท้าไฟลุก "ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ" แอนเดรียเลยรีบถอยซิกแซกยาวไปสามที "ไม่ยอมให้ถอยได้หรอกเฟ้ย" อิคเนตัสกล่าวแล้วก็ "ซูมมมมม" เปลี่ยนเป็นลูกไฟพุ่งเข้ามาด้านข้างของแอนเดรียอย่างรวดเร็ว "หวับๆๆๆๆๆๆ หวับ ป้ากกก ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆ ปึกๆๆๆๆๆๆๆๆ" เพื่อใช้หมัดเพลิงชกใส่แอนเดรียที่ตั้งการ์ดด้วยการไขว้แขนไว้ แต่อิคเนตัสหวดขาเตะใส่ตรงหัวไหล่ซ้ายของแอนเดรียให้เสียหลัก เปิดช่องให้ราชันย์อัคนีรั่วถีบใส่แอนเดรียไปหลายที ก่อนจะฟาดส้นลง "หวับบบบ ป้ากกกก" แต่แอนเดรียเสยฝ่ามือฟาดเข้าตรงเอ็นร้อยหวายของอิคเนตัสไปเต็มๆ จนทำให้ราชันย์อัคนีเจ็บและค้างอยู่ในท่ายกขาสูง เปิดช่องให้แอนเดรีย "หมับบบ หวับบบบ หวืบๆๆๆๆ โครมมมม" หันหลังและจับขาของอิคเนตัสทุ่มข้ามหัวให้ตัวหมุนตีลังกาไปห้าตลบก่อนที่จะฟาดกับพื้นไป
"แย่หน่อยนะคะ ที่ฉันรู้วิธีรับมือกับท่าหมัดและเท้าของคุณมาก่อนแล้วคะ" แอนเดรียกล่าว โดยที่เธอเป่ามือ เนื่องจากว่ามือของเธอสัมผัสกับความร้อนจากตัวอิคเนตัสมา
"ถึงว่าสิ ว่าทำไมเธอถึงโต้ตอบฉันได้ ทั้งๆที่เธอไม่เคยเจอกับคู่ต่อสู้ที่เล่นแรงอย่างฉันมาก่อน แต่....ต่อให้เพื่อนเธอมาช่วย ฉันก็จะเผาพวกนั้นให้เกรียมอยู่ดีนี้แหละ" อิคเนตัสกล่าว
แอนเดรียบอก "ถึงฉันจะดำเป็นถ่าน แต่เกรงว่าคุณไม่มีทางชนะพวกเขาได้หรอกคะ"
"พูดดีไปเหอะ ไม่มีอะไรที่ฉันสู้พวกนั้นไม่ได้หรอก" อิคเนตัสกล่าวพร้อมกับ "ซูมมมมมม" เร่งไฟบนหัวไหล่ทั้งสองให้ประทุพร้อมกับมือและเท้าที่ลุกโชนไปด้วย "ย้า ย้า ย้า ย้า" อิคเนตัสบุกเข้ามาหวดขาเตะใส่แอนเดรีย ซึ่งรีบหลบการเตะไปสี่ดอกด้วยกัน "ฟึ่บบบ ปึกกกก" แต่อิคเนตัสกลับกระโดดถีบใส่แอนเดรียและกระเด้งตีลังกากลับหลังขึ้นไป "เอาไปกิน เบรซซิ่งสแมชชชช" อิคเนตัสพุ่งถีบลงด้วยฝ่าเท้าเพลิงตรงมายังแอนเดรีย "หวับบบบบ" เธอรีบโผหลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียดก่อนที่อิคเนตัสถีบลงมา "ป้ากกก ซูมมมมม" ซึ่งทันทีที่ฝ่าเท้าของอิคเนตัสกระทบพื้น พื้นก็เกิดเพลิงประทุขึ้นมา "ยังไม่พอหรอก คริมสันเฮลคาร์เพท" อิคเนตัสสาดเพลิงลงพื้นและสบัดจากด้านหน้าไปด้านข้าง เพื่อปูพรมเพลิงสีแดงชาดขึ้นมาตรงหน้าแอนเดรีย ที่ยืนอยู่กลางวังล้อมไว้ และมีไฟลุกตามตัวและปอยผม "อือออ ฮา!!!!" เธอรวบรวมพลังในตัวหลังจากที่สูดลมหายใจเข้าปอดมาก่อนหน้า แล้วสบัดแขนพร้อมตะเบ็งเสียงดังขึ้นจน "ฟึ่บบบบบ" พรมเพลิงแดงได้ดับมอดลงอย่างฉับพลัน
"ยัยนั้นรู้วิธีโต้ตอบพรมเพลิงแดงของอิคเนตัสได้ไงกัน ทั้งๆที่มีแต่ ยัยหงษ์แดง ที่ใช้ได้น่ะ" ฟรีซเซเรสกล่าวโดยเห็นแอนเดรีย ที่ตอนนี้ไฟที่ติดตามตัวเธอได้มอดลงตามไปด้วย
"เธอใช้เสียงเป่าไฟของฉันได้นิ เธอเป็นอะไรกับยัยหงษ์แดงกันละ" อิคเนตัสกล่าว
แอนเดรียคิดในใจขึ้นมา "คุณเอนริเก้และพวก พูดชื่อคุณทินเหมาลีแบบนี้ แสดงว่าเรื่องที่พวกเขาแพ้คุณทินเหมาลีไปนั้นก็เป็นเรื่องจริงสิน่ะ" แต่เธอกลับตอบไปว่า "เกรงว่า คุณคงต้องล้มฉันเพื่อเอาคำตอบที่คุณกับพวกอยากได้เองแล้วละคะ"
"ปากดีนักน่ะ เธอไม่มีทางสู้กับฉันที่มีพลังไฟอันร้อนแรงไปได้หรอก" อิคเนตัสกล่าวพร้อมกับบุกเข้าใส่แอนเดรียด้วยพลังเพลิงหุ้มร่างจนเป็นลูกไฟ "หวับบบบ เพี้ยะ!!!!" แต่ราชันย์อัคนีถูกแอนเดรียตบเข้าบ้องหูซ้ายจนล้มลงไปกองกับพื้น "กรอดดดดดด" ซึ่งนั้นทำให้ตนยั้วะจัดและซัดลูกไฟเข้าใส่ "ฟึ่บ หวับๆๆๆๆๆๆๆ ปิ้วๆๆๆๆๆๆ แฟ้วๆๆๆๆๆ ตรูมๆๆๆๆๆๆ" แอนเดรียหมุนตัวดุจลูกข่างปัดลูกไฟที่พุ่งเข้ามาให้ย้อนกลับไประเบิดใส่อิคเนตัสอย่างหนักหน่วง แม้จะทำให้เขามีพลังเพิ่มขึ้นจากการดูดซับไฟอย่างมาก "อยากตายมากใช่มั้ย ได้ งั้นเจอไม้ตายนี้เป็นไง บัลล็อคแม็กซ์ไบซอนฟิสท์" อิคเนตัสกระโจนพร้อมกับกำปั้นเพลิงขนาดใหญ่ที่มีเพลิงรูปหัวกระทิงอยู่ "หวับๆๆๆๆๆ" โดยเข้าชกใส่แอนเดรีย ซึ่งยืนนิ่งแล้วก็กำหมัดทั้งสองข้าง ในจังหวะอิคเนตัสที่เสยหมัดหัวกระทิงเพลิงข้างซ้ายเข้ามา "ป้าบบบบ" แอนเดรียเสยฝ่ามือข้างขวาฟาดปะทะใส่หมัดกระทิงเพลิงไป อิคเนตัสเห็นก็ยั้วะและหวดหมัดขวาเข้าใส่ "ป้าบบบบบ" แอนเดรียหวดฝ่ามือต้านไว้เช่นเดิม แล้วก็ "หวับๆๆๆๆๆ ป้าบๆๆๆๆๆๆ" โต้ตอบการชกใส่ของอิคเนตัสโดยไม่กลัวเกรงว่ามือของเธอจะไหม้ไฟไปมากแค่ไหนเลย "ว้ากกกก" อิคเนตัสยั้วะและเสยหมัดทั้งคู่เข้าใส่ "หวับบบบ ป้ากกกกก" แอนเดรียเลยฟาดฝ่ามือทั้งสองข้างตามจนปะทะกับหัวกระทิงเพลิงจนไฟมอดจากมือของอิคเนตัส "อ้ากกกก" ซึ่งร้องลั่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด แต่ก็พยายามจะใช้ขาถีบ "โครมมม โครมมม" แอนเดรียเลยกระทืบเท้าทั้งสองข้างของอิคเนตัสจนเท้าติดกับพื้นไป แล้วก็ "เพี้ยะ" หวดตบหน้าราชันย์แห่งเพลิงไปเต็มแรง จนอิคเนตัสลงไปกองกับพื้นด้วยหน้าข้างซ้ายที่บวมแดงขึ้นมา "ฟึ่บบบบ" เมื่อไฟบนตัวมอดลง อิคเนตัสก็คืนร่างกลับ
"อะไรวะ ไอ้อิคเนตัสแพ้แล้วหรือวะเนี้ย" กัลดากาดีนที่ได้สติมาก่อนกล่าวอย่างหงุดหงิด
"ไม่จริงงะ อิคเนตัสมันเป็นพวกบ้าดีเดือดและมีพลังไฟที่แรงขนาดนี้ มันจะแพ้ยัยปีศาจนี้ได้ไงกันวะ" ดีฟเพรเชอร์บอก
ฟรีซเซเรสกล่าว "แต่มันก็เป็นไปแล้วละ เพราะถ้าเอเดรียนไม่แน่จริง เธอคงไม่ปะทะกับหมัดเพลิงของอิคเนตัสที่ร้อนแรงมากลงด้วยมือของเธอได้หรอกน่ะ" โดยในใจของฟรีซเซเรสนั้น.... "อีกเดียวฉันก็ได้รู้เสียที ว่าเธอเกี่ยวข้องอะไรกับยัยหงษ์แดงกัน เพราะท่วงท่าที่เธอใช้กับอิคเนตัส เหมือนกันเป๊ะเลยน่ะ"
"โชคดีมาก ที่เราได้ฝึกกับคุณพีวิลและคุณเจเนลที่มีท่วงท่าจู่โจมด้วยหมัดเท้าเหมือนๆกัน รวมถึงคุณทินเหมาลีที่สอนวิธีรับมือกับศัตรูที่ใช้ไฟ ด้วยเคล็ดวิชาฝ่ามือมังกรกินไฟ ซึ่งเป็นท่าที่ใช้รับมือกับศัตรูที่มีความร้อนสูงหรือใช้ไฟเป็นอาวุธ ด้วยการดึงพลังในตัวสร้างเป็นพลังลมปราณขึ้นบนฝ่ามือ ซึ่งใช้ดับไฟส่วนหนึ่งให้มอดก่อนที่มือจะปะทะ แม้จะทำให้มือข้างหนึ่งพลอยโดนไฟไปด้วยก็ตาม ถ้าฉันไม่เป็นมิวแทนอยด์ที่สามารถฟื้นอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็วละก็ ฉันคงเสียมือทั้งสองข้างไปแน่นอน" แอนเดรียคิดในใจโดยที่มือของเธอนั้น จากที่แดงก่าและมีควันขึ้น ได้กลับคืนสู่สภาพเดิมไว้ โดยตอนนี้ คู่ต่อสู้รายสุดท้ายของเธอมาถึงแล้ว
"ความร้อนแรงของราชันย์อัคนีไหนเลยจะสู้ความเร่าร้อนของเอเดรียนผู้นี้ไปได้ แต่อีกไม่นาน ความเร่าร้อนของเธอต้องถูกสยบลง ด้วยความเยือกเย็นอันหนาวเหน็บจับถึงขั้วหัวใจของเธอได้แน่นอน เพราะเธอต้องเผชิญหน้ากับ ตัวแม่แห่งมิวแทนอยด์ที่น่ากลัวอย่างมาก ราชินีน้ำแข็ง ฟรีซเซเรส เชิญเสด็จลงสู่สนามประลองได้" ฟรีซเซเรสยิ้มและก้าวเดินไป โดยที่ไม่รอสะพานเหล็กที่เลื่อนออกมา "ครืด แกร็กๆๆๆๆๆๆๆ" แต่เธอใช้พลังความเย็นสร้างสะพานน้ำแข็งในทุกก้าวที่เธอเดินมา จนเข้าสู่สนามประลอง สะพานน้ำแข็งก็สลายตัวไป
"เธอคิดว่าเธอแน่มากใช่มั้ยละ ที่เหนือว่าพวกเรากันน่ะ บอกตามตรงน่ะ ว่าชัยชนะที่เธอได้มานั้น แม้จะเป็นชัยชนะด้วยมือของเธอเอง แต่ฉัน กลับมองว่า นี้เป็นลูกฟลุ๊คและโชคช่วยกันซะมากกว่า แม้เธอจะไม่มีของอะไรติดตัวมาช่วยเลยก็ตาม" ฟรีซเซเรสกล่าวอย่างดูถูก
แอนเดรียกล่าว "ถึงคุณจะพูดจาดูถูกฉันเพียงไร แต่ฉันกลับคิดว่า เพื่อนพ้องของคุณกลับไม่ปลื้มซะมากกว่า ที่คุณมาดูถูกความพ่ายแพ้ของพวกเขาเสียเอง"
"ถึงเธอจะต่อให้พวกเราด้วยการไม่ใช้พลัง หรือไม่เปลี่ยนร่างเป็นเหมือนที่พวกเราเพื่อสู้กันเลยก็ตามนั้น ฉันกลับคิดว่าเธอพยายามจะออมแรง เพื่อที่จะรอดเป็นคนสุดท้ายเลยสิน่ะ" ฟรีซเซเรสกล่าว เมื่อสายลมเย็นและสะเก็ดน้ำแข็งลอยอยู่รอบฝ่าเท้าขึ้นมาจนถึงขาของเธอ ซึ่งมีน้ำแข็งเกาะขึ้นมาอย่างรวดเร็ว "แต่เสียใจด้วย ที่เธอจะต้องพ่ายแพ้ให้กับฉันผู้นี้เองแหละ" ฟรีซเซเรสยืนกอดอกโดยที่ร่างของเธอมีน้ำแข็งเกาะขึ้นมาจนถึงเหนือศีรษะ "ปริๆๆๆๆๆ เพล้งงงง" จากนั้นร่างของฟรีซเซเรสที่ถูกแช่แข็งก็ปริแตกออก เผยร่างปีศาจมิวแทนอยด์ที่หุ้มเกราะสีขาว มีผลึกสีฟ้าอ่อนติดที่ส่วนเท้า ข้อเท้าด้านหน้า หลังแขนสองข้าง บนหัวและข้างหู ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับหูหมาป่าและแผงขนด้านข้างหัว ส่วนหัวไหล่แหลม เกราะหน้าอกมีผลึกทรงหกเหลี่ยมประทับไว้ ข้างต้นขาทั้งสองมีเขี้ยวงอกออกมาสามอัน ส่วนแขนด้านในมีลายเกล็ดน้ำแข็งหกแฉกติดอยู่ การแปลงร่างของฟรีซเซเรสนั้นได้ทำให้พื้นเวทีกลายเป็นน้ำแข็ง โดยที่ส่วนเสาทั้งแปดด้านนั้นมีน้ำแข็งเกาะเป็นกำแพงด้วย โฆษกกล่าว "รอบสุดท้าย เริ่มต้นได้""ฟ้าววว ฉืบบบบ ฉืบบบบ ฉืบบบบ ฉืบบบบ" ฟรีซเซเรสบุกเข้าใส่แอนเดรียด้วยการสร้างใบมีดน้ำแข็งใต้ฝ่าเท้าทั้งสองข้าง สเก็ตบนพื้นน้ำแข็งเข้ามา ในขณะที่แอนเดรียที่ไม่มีอะไรเสริมนั้น ได้แค่อยู่นิ่งไว้ "โอ้ว เธอไม่มีรองเท้าสเก็ตแบบนี้ ช่วยไม่ได้เลยน่ะ" ฟรีซเซเรสกล่าวอย่างดูถูกพร้อมกับ "ฟิ้วๆๆๆๆ" สบัดมือซ้ายซัดลูกดอกน้ำแข็งเข้าใส่ "ฟึ่บบบบบ ปั้กๆๆๆๆ" แอนเดรียรีบโดดถอยหลังหลบ แต่ในทันทีที่เธอลงสู่พื้นนั้น "หวืดๆๆๆๆ ฟรืด โครมมมม" เท้าซ้ายของเธอกลับลื่นพื้นน้ำแข็งจนล้มก้นกระแทกพื้นไป "น่าขันสิ้นดี เธอไม่มีทางสู้ได้ในสภาพที่ลื่นล้มได้ตลอดเวลาหรอกนะยะ" ฟรีซเซเรสดูถูกไปแล้วก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆ ป้ากกก" กระโดดหมุนตัวหลายสิบรอบและเตะใส่แอนเดรียจนล้มสไลด์ไปด้านข้างแทน
"ฟึ่บๆๆๆๆ ตึก ตึก" แอนเดรียเลยรีบใช้มือตบพื้นเพื่อดีดตัวเองให้ลอยขึ้น จากนั้นก็ลงสู่พื้นด้วยการกระทืบไปเต็มแรง "ไม่เลวเลยนิ ที่พยายามจะตอกพื้นเพื่อให้ที่ยึดไว้ แต่...." ฟรีซเซเรสกล่าวพร้อมกับบุกเข้ามา "ฟ้าววววว ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าวววว" สเก็ตน้ำแข็งวนรอบแอนเดรียอย่างรวดเร็ว "หวับๆๆๆๆๆๆ ป้ากกก ป้ากกก ป้ากกก ป้ากกก ป้ากกก" โดยที่เธอกระโดดหมุนตัวเข้าใส่แอนเดรียไปหลายดอก จนมีแผลกรีดตามตัว รวมถึงปอยผมของแอนเดรียด้วย "เธอไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก" ฟรีซเซเรสหวดเท้าติดใบมีดน้ำแข็งหมายจะเฉือนตรงคอแอนเดรีย "ปึกกกก" แอนเดรียโต้ตอบด้วยการใช้สองฝ่ามือประกบใบมีด แล้วก็ "ฟึ่บ หวับๆๆๆๆๆ ฟ้าววว โครมมมมม" กระโดดขึ้นและเหวี่ยงตัวฟรีซเซเรสไปหลายรอบ ก่อนที่จะทุ่มตัวราชินีน้ำแข็งปลิวไปอัดกับกำแพงอย่างจังๆ "ฟึ่บบบ ตึก" ส่วนแอนเดรียก็ลงสู่พื้นด้วยการกระทืบพื้นน้ำแข็งให้แตกร้าวไป
"แย่หน่อยนะคะ ที่ฉันยังโต้ตอบการจู่โจมและการบุกของคุณได้อยู่น่ะ" แอนเดรียบอก
"ทั้งๆที่เธอโดนเล่นงานไปหลายแผลนะหรือ ยังไงเธอก็ยังแพ้ฉันอยู่ดีนี้แหละ" ฟรีซเซเรสกล่าวแล้วก็ "หวับ ครี้งๆๆๆๆๆๆๆๆ" สบัดมือขวาขึ้นจนเกิดหนามน้ำแข็งวิ่งตรงมายังแอนเดรีย "ฟึ่บบบบบ หวับบบ" แต่แอนเดรียรีบสไลด์ถอยหลังหลบจน "ครี้งงงง" หนามน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งขึ้นมาทิ้มใส่จนแตกกระจุยไปด้วยกัน "ฟึ่บบบบบ ครี้งๆๆๆๆๆๆๆ" ฟรีซเซเรสเลยซัดหนามน้ำแข็งวิ่งอ้อมหลังแอนเดรีย "ฟ้าววว ฟึ่บบบบบ ครี้งงงงง เพล้งงง" แอนเดรียรีบกระโดดสูงหลบการจู่โจมด้วยหนามน้ำแข็งรอบทิศอย่างทันควันแล้วก็โดดลงมา "หวับบบ หวับบบ หวับบบ หวับบบ ครี้งงงง ครี้งงงง ครี้งงงงง ครี้งงงง" ฟรีซเซเรสพยายามจะจัดการกับแอนเดรีย แต่ก็หลบหลีกได้ทุกดอก
"ไม่จริงน่ะ ยัยเอเดรียนหลบฟรอสทูซของยัยฟรีซเซเรสที่ว่องไวกว่าได้ไงน่ะ" ธันเดอเรลล่าบอก
"นั้นดิ เอเดรียนไม่น่ารู้จักไม้ตายของฟรีซเซเรส จนถึงขั้นหลบได้เลยนิน่า" คราวน์ไซน์บอก
ฟรีซเซเรสเห็นแล้วของขึ้นจน "ฮึยยยยยยยยยย นี้เธอฟลุ๊คอีกหรือไงกันยะ ถึงได้หลบไม้ตายของฉันได้ซะทุกครั้งเลยน่ะ" วีนแตกแบบนางร้ายขึ้นมา
"โชคนั้นอาจช่วยฉันได้เพียงครึ่งหนึ่ง แต่อีกครึ่งนั้น เพราะว่าไม้ตายของคุณนั้นดูง่ายมากกว่า กับการจู่โจมแบบแนวตรงแบบหวังผลจัดการกับฉันที่เสียเปรียบเพราะพื้นที่ลื่นมากนะคะ" แอนเดรียบอก
ฟรีซเซเรสกล่าว "แล้วถ้าเป็นนี้ละ ฟรอสแฟงค์" แล้วก็สบัดมือซ้ายลง "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แท่งน้ำแข็งน้อยใหญ่ปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าพุ่งลงมา "หวับบบ หวับบบ หวับบบบ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แอนเดรียรีบสไลด์พื้นน้ำแข็งหลบออกห่าแท่งน้ำแข็งที่ร่วงลงมา "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หวับ หวับ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หวับบบ ปั้กๆๆๆๆๆ" แม้ฟรีซเซเรสจะพยายามเล่นงานแอนเดรียจากการปล่อยห่าน้ำแข็งร่วงลงมา แอนเดรียก็ยังหลบได้อยู่ดี "ดอกนี้รับรองว่าเธอหลบไม่พ้นแน่ๆ" ฟรีซเซเรสชูนิ้วชี้ขวาขึ้น "ครี้งงงงงง" หนามน้ำแข็งพุ่งขึ้นจากพื้นเข้าล็อกตัวแอนเดรียไว้ พร้อมกับห่าแท่งน้ำแข็งพุ่งลงมา "ย้า" แอนเดรียสบัดแขนปัดทำลายหนามน้ำแข็งรอบตัวเธอจนแตกแล้วก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆ เพล้งๆๆๆๆๆๆๆ ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆ" หมุนตัวหวดปอยผมปัดทำลายห่าแท่งน้ำแข็งให้แตกเป็นชิ้นๆและดีดส่งกลับไปยังฟรีซเซเรส จนเธอเจ็บตัวไปไม่น้อย
"ไม้ตายที่ฟรีซเซเรสใช้นั้น ท่าสไลด์เหมือนกับท่าของฟิเกซ ในขณะที่ท่าเสกน้ำแข็งจากพื้นและเบื้องบนนั้น ก็เหมือนกับของสเปียริทด้วย การที่แอนเดรียโต้ตอบได้ก็ไม่แปลกหรอกคะ" เบริทรีซกล่าว
วูลลิเซอร์พยักหน้า "แน่นอน ว่าพวกมิวแทนอยด์ตัวเป้งเหล่านั้นคงไม่รู้หรอก ว่าท่วงท่าและคุณลักษณะของพวกเขา เหมือนกับพวกไทรเวเซอร์อยู่ดีนี้แหละ"
"ทางที่ดี คุณยอมแพ้โดยเร็วจะดีกว่านะคะ" แอนเดรียกล่าว
ฟรีซเซเรสบอก "ยังหรอก เพราะว่าฉันยังไม่แพ้หรอกน่ะ" แล้วก็ "แกร็กๆๆๆๆๆ ครี้งงงง" ใช้พลังสร้างเกราะน้ำแข็งขึ้นปกคลุมร่างของเธอไว้ แล้วก็ "ครืดดดดดดดด ป้ากกก" พุ่งสไลด์เข้าอัดใส่แอนเดรียจนล้มลง แม้ฟรีซเซเรสจะสไลด์เข้าชนกับเสา "เกร้งงงงง" เธอก็กระเด้งกลับมาพร้อมกับหมุนตัววนรอบ "ป้ากกกก" อัดใส่แอนเดรียจนล้ม "ฟ้าววว เกร้งงงง เกร้งงงง เกร้งงงง" แล้วก็กระทบกับเสาแล้วชิ่งไปมาจนเล่นงานแอนเดรียไปสามที "เธอไม่มีทางโต้ตอบเกราะน้ำแข็งของฉันได้หรอก" ฟรีซเซเรสกล่าวแล้วก็พุ่งเข้าใส่มาอย่างเร็ว
"เดียวก็รู้เองละคะ" แอนเดรียเลยหวดฝ่ามือเข้าใส่ "ป้าบบบบบบ" แต่ทันทีที่ฝ่ามือของแอนเดรียปะทะกับเกราะน้ำแข็ง "แกร็กๆๆๆๆๆๆๆๆ" เธอกลับเป็นฝ่ายถูกแช่แข็งไปในทันที ส่วนฟรีซเซเรสนั้น "หวับๆๆๆๆๆๆ ตึก" ตีลังกากลับหลังยืนขึ้นมา
"หึๆๆๆๆๆ เสร็จฉันแล้วละ เอเดรียน ฉันรู้น่ะ ว่าเธอคิดจะใช้ฝ่ามือพิฆาตของเธอทำลายเกราะน้ำแข็งของฉันให้แตกกระจุยไป แต่....เกราะของฉันไม่ได้มีไว้แค่ป้องกัน แต่มีไว้แช่แข็งตัวเธอเองนะสิ"
"แย่ละ ถ้าแอนเดรียไม่รีบสลัดหลุดออกมาได้ละก็ เธอโดนฟรีซเซเรสเล่นงานจนตัวแตกกระจายแน่นอน" วูลลิเซอร์กล่าว
เบริทรีซบอก "ภาวนาว่าแอนเดรียยังพอมีพลังเหลือบ้างน่ะ"
"ชัยชนะอยู่แค่เอื้อมแล้วละครับ ราชินีน้ำแข็งฟรีซเซเรสพร้อมจะประกาศชัยชนะ ด้วยการทำลายนังปีศาจเอเดรียนที่ถูกแช่แข็งให้แตกกระจุยกระจายไปแล้ว แน่นอน ว่าท่าไม้ตายเกราะน้ำแข็งนี้ ไม่มีใครโดนแล้วสามารถสลัดหลุดออกไปได้ และถึงจะกระเทาะออกมาได้ ก็คงไม่ทันการณ์แน่นอน" โฆษกบอก
กัลดากาดีนกล่าว "จบสิ้นกันเสียทีแล้วละ ฮะๆๆๆๆๆ"
"เอาละ เอเดรียน เดลวีแองนู วาระสุดท้ายของเธอมาถึงแล้ว ดังนั้น ได้เวลาหลับไหลตลอดกาล เพราะว่าเธอ จะเหลือเพียงแค่เศษชิ้นเนื้อนี้แหละ" ฟรีซเซเรสกล่าว โดยเตรียมปลายนิ้วแหลมยาว เพื่อเตรียมทิ้มใส่แอนเดรียที่ถูกแช่แข็งอยู่ "จบเห่กันละ" ฟรีซเซเรสจ้วงแทงฝ่ามือเข้าใส่
ทอเนโดร่าสังเกตุเห็นบางอย่างจากในตัวแอนเดรียขึ้นมา "อย่า ฟรีซเซเรส นั้นมัน...."
"หวับบบบ เพล้งงงง ฉึกกกก" ในจังหวะที่ดรรชนีข้างขวาของฟรีซเซเรสพุ่งทิ้มใส่นั้น ก็มีเสียงน้ำแข็งแตกขึ้นพร้อมกับเสียงบางอย่างทิ้มใส่ "นิ นี้เธอ ยังมีพลังเหลืออีกหรือ" ฟรีซเซเรสกล่าว เพราะปลายนิ้วขวาของเธอนั้นทิ้มถูกมือซ้ายของแอนเดรียที่กระเทาะน้ำแข็งจนหลุดออกมา ฟรีซเซเรสเลยใช้มือซ้ายทิ้ม "ปริๆๆๆๆๆ เพล้งงงง หมับบบบ" แต่กลับถูกแอนเดรียคว้าจับไว้ "แกร็กๆๆๆๆๆ เพล้งงงงง" ซึ่งเธอกระเทาะน้ำแข็งจนหลุดออกมา
"คุณลืมไปแล้วหรือคะ ว่าก่อนสู้กับคุณนั้น ฉันสู้กับคุณเอนริเก้ที่ใช้พลังไฟอันร้อนแรงไว้ ถ้าไม่เพราะพลังนั้น ฉันคงแตกเป็นเสี่ยงๆไปนานแล้วละคะ" แอนเดรียบอก
"บ้าชะมัด นี้เธอใช้การดูดซับพลังงานส่วนหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามมาใช้เองนะหรือ" ฟรีซเซเรสกล่าว
แอนเดรียบอก "ที่ถูกนั้นคือฉันแปลงพลังในตัวของฉันให้ก่อความร้อนขึ้นเอง เพื่อรับมือกับคุณที่แอบแฝงบางอย่างที่มากับเกราะน้ำแข็งที่คุณใช้อยู่ ซึ่งฉันคาดเดาได้ถูกเผง ว่าคุณคิดใช้มันเพื่อทำให้ฉันไม่สามารถโต้ตอบคุณจนโดนคุณจัดการเสียเองนะคะ"
"แต่ถึงกระนั้น เธอก็คาดผิดแล้ว เพราะการที่มือของเธอทั้งสองข้างแตะต้องตัวฉันไว้ เธอก็ต้องถูกแช่แข็งอยู่ดีนี้แหละ" ฟรีซเซเรสบอก
แอนเดรียยิ้มและบอกว่า "เกรงว่าคุณคงทำไม่ได้แล้วละคะ" แล้วก็ "หมับบบบ" มือซ้ายที่โดนนิ้วทิ้มนั้นกุมมือของฟรีซเซเรสไว้และ "ฟึ่บบบบ กร็อบบบบ" ใช้แขนสองข้างกระชากแขนของฟรีซเซเรสให้กระดูกแขนหลุดออก "อี้ แอ้...." จนเธอร้องลั่นขึ้นมา แอนเดรียรีบดึงมือออกจากปลายนิ้วของฟรีซเซเรสแล้วก็ "เพี้ยะ" ตบเข้าหน้าฟรีซเซเรสไปเต็มๆ จนตัวเซไปข้างขวา "ป้ากกก" แล้วโดนแอนเดรียเตะเสยใส่หน้าไปเต็มๆ "หวับบบ เปรี้ยงงงง" สุดท้ายก็โดนฝ่ามือของแอนเดรียฟาดเข้าที่หน้าราชินีน้ำแข็งจนตัวปลิวตีลังกาไป "หวับๆๆๆๆๆ โครมมมม" 6 ตลบก่อนจะตัวฟาดกับพื้น "บ้าที่สุด...." ฟรีซเซเรสสบถก่อนและล้มลงจนเธอกลับคืนร่างไว้
"เป็นไปได้ไง ราชินีน้ำแข็งพ่ายลงไปแล้ว ขนาดพันธนาการลบศูนย์ยังเอานังปีศาจเอเดรียนไม่อยู่แบบนี้" โฆษกบอก "พวกเราทั้งหลาย คงสู้กับเธอไม่ได้แน่ๆ" กัลดากาดีนบอก "เหอะ ถึงไงเราก็คงไม่ยอมให้เธอหลุดรอดไปได้หรอกน่า" แล้วก็โดดเข้ามาที่เวที พร้อมกับพวกอิคเนตัสกันด้วย "นี้พวกคุณยังไม่เลิกอีกหรือไงกันคะ" แอนเดรียบอก
ธันเดอเรลล่าบอก "ยังหรอกยะ จนกว่าพวกเราจะบดขยี้พวกเธอให้แหลกไปข้างหนึ่ง พวกเราถึงจะหยุดนี้แหละ" แล้วก็ขยับคอไปมา "อีกอย่างน่ะ เธอคิดผิดแล้วที่ไม่ยอมใช้ร่างแบบเดียวกับเรามาสู้ไว้ ดังนั้น ก่อนที่เธอจะทำเช่นนั้นได้ เธอก็ต้องตายเสียก่อนน่ะ"
"การที่เธอต่อให้พวกเรา ด้วยการสู้เท่าที่เธอมีนั้น เหมือนเป็นการดูถูกพวกเราทางอ้อมกันเลยน่ะ" ทอเนโดร่าบอก
ดีฟเพรเซอร์กล่าว "แต่ต่อให้เธอเอาจริงขึ้นมา เธอก็ไม่มีทางสู้กับเราได้หรอก เพราะพวกเรา ฟื้นตัวได้เร็วกว่าที่เธอคิดไว้น่ะ"
"นั้นคือเหตุผลที่ทำให้พวกคุณยังดันทุรังที่จะสู้ใหม่สินะคะ" แอนเดรียกล่าว "แต่ถ้าคุณสู้ต่อ เกรงว่าพวกคุณจะสู้ต่อหรือไปทำซ่าอีกไม่ได้เลยนะคะ"
ไลท์นิลก้าบอก "เหลวไหลน่า เธอพูดเหมือนกับว่าเธอสามารถจัดการพวกเราได้ หากเอาจริงกันน่ะ ไม่มีทางหรอก เพราะสภาพกายของเธอในตอนนี้ คงสู้ไม่ไหวกันหรอกน่า"
"คราวนี้ เธอโดนหนักกว่านี้แน่ๆ เพราะว่าเรามีหลายตนด้วยกันน่ะ" ฟรีซเซเรสบอกโดยที่ลูบหน้าของเธอตรงส่วนที่เจ็บไว้
อิคเนตัสบอก "เสร็จจากเธอแล้ว ต่อไปก็เหล่าเพื่อนพ้องของเธอที่เหลือกันนี้แหละ"
"ถึงแม้ว่าฉันอาจจะสู้กับพวกคุณไม่ได้ก็จริง ก็มิได้หมายความว่า...." แอนเดรียกล่าว ".....ความช่วยเหลือจากภายนอกจะไม่มาถึงกันหรอกนะคะ"
คราวน์ไซน์กล่าว "ถ้าเป็นพวกทหารละก็ พวกเราก็จัดการกันได้อยู่แล้ว....."
"แฟ้วววววว" ไม่ทันไรก็มีนกเพลิงสีแดงพุ่งเข้าใส่พวกอิคเนตัสกัน "เปรี้ยงงงงง" ซึ่งก็เป่าระเบิดใส่พวกมิวแทนอยด์เพอโซเนลตัวเอ้ทั้งแปดจนล้ม พร้อมกับเพลิงสีแดงที่ลุกโชนตามตัวด้วย "นกเพลิงแดงนั้น...." กัลดากาดีนบอก เมื่อเห็นนกเพลิงสีแดงที่บินเข้ามา
ธันเดอเรลล่ากล่าว "....เดียวสิ ถ้านกเพลิงนั้นมา ก็แปลว่า...."
"ฟ้าวววววว ตึก" ฉับพลัน ก็มีหญิงไว้ผมจุกสองข้างพร้อมกับเปียยาวสีแดงเข้มในชุดกี่เพ้าแดงโดดเข้ามาตรงหน้าแอนเดรีย "ยัยหงษ์แดง!!!!" พวกมิวแทนอยด์ตัวเอ้กล่าวพร้อมกัน
โดยที่แอนเดรียกล่าวทักไปว่า "นึกแล้ว ว่าคุณไม่นิ่งดูดายกันเลยนะคะ ทินเหมาลี"
"ดูท่าว่าเธอจะรับภาระหนักอึ้งเพียงลำพังไปหน่อยน่ะ แอนเดรีย" มิวแทนอยด์หญิงผมเปียสีแดงนามทินเหมาลีกล่าว "แต่อย่างน้อย เธอทำได้ดีมากเลยน่ะ ที่อดทนสู้มาได้น่ะ"
ฟรีซเซเรสบอก "เธอรู้จักกับยัยเอเดรียนเลยนิ คงไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทเลยสิน่ะ"
"แอนเดรีย เธอยังไม่ได้บอกกับพวกเขาเลยหรือ ว่าฉันกับเธอนั้น เป็นเพื่อนร่วมรบในช่วงมหาสงครามกันก่อนน่ะ" ทินเหมาลีถาม
แอนเดรียบอกว่า "ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อซะมากกว่าน่ะ เผลอๆ พวกเขาอาจจะพาลมาเล่นงานพวกคุณเสียเองน่ะคะ"
"นี้เธอ เป็นพวกเดียวกันกับยัยเอเดรียนมาแต่แรกนะหรือ" ทอเนโดร่าบอก
ดีฟเพรเซอร์กล่าว "เมื่อกี้นี้ เธอบอกว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมรบกับยัยเอเดรียนนิ คงไม่ได้เป็นพวกเดียวกันกับพวกไทรเวเซอร์ละสิ"
"พวกนายคงไม่รู้หรอกน่ะ ว่าก่อนจะเป็นไทรเวเซอร์ ชื่อเดิมของกองกำลังหัวหอกของฝ่ายสหพันธมิตรที่กุมชาตะกรรมของพวกนายนั้น คือกองกำลังเวเซอร์ ซึ่งฉันและเหล่าพี่น้องทั้งเจ็ด คือสหายร่วมรบและสมาชิกในกองกำลังหัวหอก ผู้นำพาชัยชนะมาให้กับฝ่ายสหพันธมิตรแมนิเกเตอร์ จนมีระบบดาวอีสทาล่าฟรอนเทียร์เป็นบ้านหลังที่สองกันนะสิ" ทินเหมาลีบอก
อิคเนตัสบอก "เธอบอกว่าเธอกับยัยเอเดรียนและพวกไทรเวเซอร์นั้น กำชัยชนะมาให้นั้น คงไม่ได้ไปกระทืบโอเวอร์เดสจนพ่ายแพ้เองละสิ"
"เกรงว่าที่คุณว่ามานั้น จะเป็นจริงแล้วละคะ" แอนเดรียบอก
กัลดากาดีนโวยลั่นด้วยความตกใจ "ตลกละ!!!!! โอเวอร์เดสทรงอำนาจชนิดที่ทำลายกองทัพทั้งหลายแหล่ลงอย่างง่ายดายนั้น จะโดนโค่นนะหรือ นั้นเป็นเรื่องโม้ระดับมหาพระกาฬเลยนะเฟ้ย"
"แต่ ถ้ายัยหงษ์แดงและยัยเอเดรียนไม่แน่จริง ทั้งคู่ก็คงไม่...." คราวน์ไซน์บอก
ฟรีซเซเรสกล่าว ".....อาจจะเป็นเรื่องฟลุ๊คกันก็ได้กระมั่ง"
"หรือ แล้วพวกนายขยับแขนและตัวได้ดีเลยหรือเปล่าละ" ทินเหมาลีบอก อิคเนตัสและพวกถึงกับสะดุ้ง "พวกนายอาจจะดูไม่เป็นอะไรกันก็จริง แต่ สีหน้าฝืนยิ้มและพยายามทำให้ตัวเองได้เปรียบ ที่ปิดบังความเจ็บปวดอันหนักหนาที่พวกนายได้จากแอนเดรียไป ดีที่เธอไม่เอาจริงมากนัก แต่....ถ้าพวกนายยังดื้อด้านต่อ พวกนายได้อยู่ในโลงศพอย่างแน่นอน"
ไลท์นิลก้าบอก "พูดอย่างเดียว เราคงจะเชื่อได้กระมั่ง เพราะเธอกับยัยเอเดรียนเป็นพวกเดียวกัน เลยอ้างแบบนี้ได้แล้วนิ"
"พวกนายอยากจะเห็นว่าแอนเดรียแน่แค่ไหนกันใช่มั้ยละ" โฆษกบอก จนกัลดากาดีนได้ฟังก็รู้สึกทะแม่งๆขึ้นมา เมื่อโฆษกพูดต่อ "เหมาลี พอจะให้จัดอีเวนท์พิเศษได้มั้ยละ"
ดีฟเพรเชอร์บอก "เอ้ยๆๆๆ ไอ้โฆษก น้ำเสียงแกมันไม่ใช่เลยวะ"
"แน่อยู่แล้วละ เพราะว่าโฆษกที่เป็นลูกน้องของนายนั้น...." โฆษกกล่าวพร้อมกับจิกตรงคางและถลกเอาหนังหน้าออก เผยโฉมหน้าที่แท้จริง ซึ่งก็คือช็อปเปอร์ออกมา ".....โดนฉันและลุงแรมเบจจับไปขังแล้ววะ"
ทินเหมาลีบอก "ในช่วงที่แอนเดรียอยู่ในสถาบันเมื่อเดือนก่อนนั้น ฉันได้รับรายงานมาจากคุณวูลลิเซอร์ ว่าพวกนายหาเรื่องส่งลูกน้องไปรังแกเธอในช่วงที่รับการบำบัดและตรวจสอบร่างกายของเธอกันอยู่ ซึ่งฉันได้รู้ถึงแผนการที่พวกนายคิดจะจัดการกับแอนเดรียให้พวกไทรเวเซอร์ได้เห็น ฉันเลยติดต่อให้แรมเบจและช็อปเปอร์มุ่งหน้ามาที่สำนักฝึกอย่างลับๆ และส่งพวกเขาเข้าแฝงตัวอยู่ในกลุ่มของพวกนายมา แน่นอน ว่าพวกเขายังไม่รีบลงมือเพื่อมิให้พวกนายไหวตัวได้ทันเลยนะสิ"
"งั้นที่เธอโผล่มาช่วยยัยเอเดรียนนิ ก็คือส่วนหนึ่งของแผนด้วยสิน่ะ" ฟรีซเซเรสบอก
แอนเดรียพยักหน้า "แน่นอน ว่าฉันรู้มาแต่แรกแล้ว ว่าคุณทินเหมาลีรับรู้เรื่องนี้มาตลอด แต่เพื่อให้แน่ใจว่าพวกคุณไม่สงสัยในเรื่องนี้ ฉันจึงต้องเป็นตัวล่อไว้ แม้นั้นจะหมายถึง การที่ลูกน้องของพวกคุณอ่วมสาหัสกลับมาเลยก็ตามนะคะ"
"และที่สำคัญไปกว่านั้นน่ะ" ทินเหมาลีบอก แล้วก็ "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆ ตึกๆๆๆๆๆๆ" เหล่าจอมยุทธ์มิวแทนอยด์แห่มาล้อมรอบพวกกัลดากาดีนไว้ "จึกๆๆๆๆๆๆๆ" จากนั้นก็ลงมือจี้สกัดจุดให้พวกเขาทั้งแปดขยับไม่ได้เลย "ลูกน้องของพวกนายที่เหลือโดนควบคุมตัวไว้แล้ว ทางที่ดี อย่าวอนหาเรื่องให้พวกเขาเจ็บตัวฟรีจะดีกว่าน่า"
อิคเนตัสบอก "เธอพูดได้เลยนิ เพราะว่าเธอมันได้เปรียบกันนิหว่า...อีกอย่าง เธอเองก็คงจะกระจอกกว่ายัยเอเดรียนละสิ"
"พวกนายพูดถูกน่า ถ้าแค่คำพูดยังทำให้พวกนายเชื่อไม่ได้เช่นนี้" ทินเหมาลีบอก และตบมือสามทีเพื่อให้เหล่าจอมยุทธ์มิวแทนอยด์ ลากตัวพวกมิวแทนอยด์ตัวเอ้กลับไปอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามตามเดิม ทินเหมาลีกล่าว "เอาละ แอนเดรีย เธอช่วยปลดโซ่ตรวนออกได้แล้วละ"
แอนเดรียถาม "แต่ กล้องโดรนมันยังอยู่เลยนะคะ"
"พวกเราจัดการตรงนี้ไปแล้วละ" วูลลิเซอร์บอก โดยที่ทีมงานในสถาบันเข้าควบคุมระบบสื่อสารไว้แล้ว "แต่หวังว่าคุณคงจะให้ข้อมูลทางร่างกายของตัวคุณอีกด้านด้วยน่ะ"
แอนเดรียพยักหน้า และหน้าอกเปล่งแสงขึ้นมา "คะ แทรนซิ่ง" แอนเดรียกล่าวพร้อมกับแปลงร่างเป็นเดมอนเนสแอนเดรียในทันที
"ชิ พึ่งจะมาเปลี่ยนร่างเอาตอนนี้เลยหรือวะ" อิคเนตัสสบถอย่างหงุดหงิด
กัลดากาดีนบอก "ร่างของเอเดรียนที่เห็นนั้นเหมือนที่เราเห็นในช่วงที่เราหลับอยู่ในแคปซูลเป๊ะๆ เพียงแต่ตัวเธอใหญ่โตเหมือนสัตว์ประหลาดพ่นลำแสงออกปากได้ก็เท่านั้นเองแหละ"
"แต่แบบนั้นก็ดีแล้วละ เพราะถ้ายัยเอเดรียนชนะยัยหงษ์แดงนั้นได้ ก็เท่ากับว่าศัตรูหายไปหนึ่งแล้วน่ะ" ทอเนโดร่าบอก
ธันเดอเรลล่ากล่าว "ต่อให้ยัยเอเดรียนเป็นเพื่อนกับยัยหงษ์แดง ก็คงมาอีหรอบเดิมกับตอนที่สู้กับพวกเรากระมั่ง"
"ดูท่าว่าตอนนี้ แปดปีศาจแสบคงจะสู้แอนเดรียไม่ได้แล้ว สหายเก่าอย่างหัวหน้าพรรคบัวแดงอย่างทินเหมาลีเอง ก็รู้ว่าสหายร่วมรบของเธอนั้น เก่งและมีความร้ายกาจเป็นเช่นไรนะครับ" ช็อปเปอร์กล่าวโดยอยู่ในฐานะโฆษกตามเดิม "เพียงแต่ ทินเหมาลีมิได้มาเพื่อลงสนามกันอย่างที่คิดไว้ เพราะว่าเธอ มีคู่ต่อสู้อีกสองรายกันด้วย"
ไลท์นิลก้าบอก "สองรายนะหรือ ยัยหงษ์แดงยังมีสมุนที่เก่งกาจด้วยหรือ"
"ฟึ่บ หวับๆๆๆๆๆๆ ตึก" ไม่ทันไร หญิงสาวผมสั้น ซึ่งมีปุ่มวงกลมสีดำบนหน้าผาก สวมแว่นกันแดด และชุดเสื้อแขนกุดสลักลายหัวกระโหลกขาว กางเกงวอร์มขาโป่งสีดำกระโดดลงสู่สนาม ทินเหมาลีเลยเดินออกจากเวทีไป "อ่า ไม่ได้เจอซะนานเลยน่ะ แอนเดรีย นึกแล้วว่าเธอต้องเผยลายออกมา แม้ว่านั้นจะทำให้พวกสเปียริทหัวเสียไม่น้อยเลยสิน่ะ"
แอนเดรียยิ้มและบอกไปว่า "ที่พูดออกมานิ แปลว่าคงจะรู้เรื่องที่ฉันมีสภาพเป็นเช่นนี้มาแต่แรกเลยสิน่ะ กริมเบอรี่"
"แน่อยู่แล้วละ แอนเดรีย และมิใช่ฉันเพียงตนเดียวหรอก แต่พวกพี่ๆที่เหลือเองก็รู้ด้วยน่ะ" หญิงสาวผมดำนามกริมเบอรี่บอก พร้อมกับถอดแว่นกันแดดเผยดวงตาสีดำที่มีแววออกมา "ที่จริง ฉันอยากจะบอกกับพวกสเปียริทและทุกๆคนกันไว้ ถ้าไม่เพราะว่าอาเจ้ใหญ่และอาเฮียใหญ่มาห้ามไว้ละก็น่า...."
แอนเดรียบอก "เพราะว่าทั้งคุณทินเหมาลีและคุณบรอนเซอรูทก็ทราบเรื่องมาแต่แรก จากการที่พวกคุณกลายร่างก่อนหน้าฉันเลยสิคะ แม้จะหงุดหงิดเล็กน้อยที่คุณกับพวกไม่ยอมบอก แต่ก็ดีแล้วละ ที่ให้ฉันกับทุกๆคนรับรู้ความจริงนี้ไว้ ให้ฉันสามารถหาหนทางแก้มาจนถึงบัดนี้แหละ"
"คู่ต่อสู้ตนแรกในรอบพิเศษนั้น เป็นอดีตเพื่อนร่วมรบในกลุ่มเวเซอร์ หญิงสาวผู้ชื่นชอบเสียงแตกหักของโครงกระดูกของฝ่ายตรงข้าม ไม่ว่ามันจะทำจากแคลเซี่ยมหรือไทเทเนี่ยมเลยก็ตาม ไม่มีใครหน้าไหนกล้าหักตัวเธอลงได้แน่นอน เพราะว่าเธอคือ ปีศาจกระดูกขาว จอมยุทธ์สาวผู้ชำนาญการหักกระดูก กริมเบอรี่!!!!!" ช็อปเปอร์บอก นักวิจัยส่วนหนึ่งตะโกนลั่นขึ้นมา กริมเบอรี่ยิ้มแล้วก็จิกตรงเสื้อและ "ฟึ่บบบบบ" สบัดเอาเสื้อและกางเกงขายาวออก จนเผยร่างปีศาจของเธอ ซึ่งลำตัวสวมเกราะหัวกระดูกขาว มีผิวกายสีดำเข้ม ส่วนแขนขามีลายคล้ายโครงกระดูก ส่วนผมสีดำกลายเป็นหมวกสีขาวติดเขาทรงมีดสองข้าง
ดีฟเพรเซอร์บอก "เฮ้ย รูปร่างแบบนั้นมันเหมือนกับพวกเราเป๊ะ แต่มีพลังต่างจากเราเลยน่ะ"
"ว่าไงละ แอนเดรีย รู้สึกตื่นเต้นกันบ้างแล้วหรือยัง ที่ได้สู้กับฉันในสภาพเดียวกันเลยน่ะ" กริมเบอรี่กล่าวโดยเธอขยับคอ แขนขาจนมีเสียง "กรุ๊บๆๆๆ กร็อบๆๆๆ" กระดูกขยับไปมา
แอนเดรียหัวเราะเล็กน้อยก่อนบอกไปว่า "เกรงว่าที่คุณพูดมานั้น ควรจะเป็นตัวคุณซะมากกว่า แสดงว่าคุณรอมาตลอด 3 ปีเลยละสิน่ะ"
"ใช่ แม้ว่าพวกพี่ใหญ่จะไม่มีโอกาสนั้นแล้วก็ตาม แต่อย่างน้อย ฉันก็สู้เพื่อพวกเขานี้แหละ" กริมเบอรี่รวบนิ้วและเหยียดมือทั้งสองไปด้านหน้าจนมีเสียงกระดูกนิ้วดังขึ้นมา จากนั้นก็ตั้งท่าโดยที่มือสองข้างแบนิ้วแยกออกจากกัน "ดังนั้น เธอช่วยสู้แบบเต็มเหนี่ยวให้ได้มั้ยละจ้า" แอนเดรียยิ้มแล้วก็ตั้งท่า
ช็อปเปอร์บอก "ยกแรกของอีเวนท์พิเศษ เริ่มได้!!!!" แล้วก็ "โหม่ง!!!!" ตีฆ้องที่อยู่ใกล้ๆให้ดังขึ้น
"อี้ย้า......." กริมเบอรี่วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว "ไฮย้า" แอนเดรียวิ่งเข้าใส่พร้อมกับ "หวับบบบบ" สบัดหัวเหวี่ยงปอยผมยาวหุ้มขดเหล็กสีส้มติดผลึกเรืองแสงเข้าใส่ "ฟ้าวววว หวือออออ" กริมเบอรี่กระโดดโพหลบปอยผมได้อย่างฉิวเฉียด และอยู่ในท่านอนเอนกกลางอากาศ ก่อนที่จะหมุนตัวลงสู่พื้นเพื่อเข้าสู่การสู้กันจริงๆ "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กริมเบอรี่เปิดฉากด้วยการจู่โจมด้วยการตะบบมือที่งอนิ้ว ซึ่งงอกเล็บยาวเข้าใส่แอนเดรียอย่างต่อเนื่อง "ฟึ่บๆๆๆ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ" แอนเดรียใช้ฝ่ามือของเธอปัดป้องท่าจู่โจมด้วยกงเล็บไป หากแต่ "แคว้กกก แคว้กกก แคว้กกก" กริมเบอรี่ออกอาวุธไวกว่าจนข่วนบ่าซ้ายและหัวไหล่สองข้างของแอนเดรียให้เป็นรอย "โดนเข้าให้แล้วละครับ กับท่ากงเล็บกระดูกขาวเก้าซิ้มอันเลื่องลือ ซึ่งแม้แอนเดรียจะใช้ฝ่ามือปัดไปได้ แต่ก็ไม่ไวพอในดอกที่ 7 ถึง 9 เลยละครับ" ช็อปเปอร์บอก กริมเบอรี่ยิ้มแล้วก็จู่โจมด้วยท่ากงเล็บตะบบอย่างต่อเนื่องใส่แอนเดรีย "ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แอนเดรียเลยโต้ตอบด้วยท่ารั่วดรรชนีเข้าปะทะใส่ท่ากงเล็บกระดูกขาวของกริมเบอรี่อย่างไม่ยั้ง "ป้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงปลายนิ้วของแอนเดรีย ปะทะกับอุ้งมือของกริมเบอรี่กึกก้องอย่างต่อเนื่อง "ฟึ่บบบบ" แต่ในจังหวะที่แอนเดรียจ้วงดรรชนีข้างขวาเข้าใส่ "ฟ้าวววว หมับบบ" กริมเบอรี่จ้วงแขนของเธอเข้าคว้าจับแขนขวาของแอนเดรียเข้า
"อะไรเนี้ย แขนของยัยกระดูกขาวนั้น บิดรอบแขนของยัยเอเดรียนได้เลยหรือ" ธันเดอเรลล่าอุทานขึ้นมา เมื่อเห็นแขนของกริมเบอรี่หมุนพันรอบแขนขวาของแอนเดรีย เหมือนกับงูเผือกไม่ปาน
ฟรีซเซเรสบอก "แสดงว่ายัยกระดูกขาวนั้น เปลี่ยนกระดูกแขนของเธอให้เป็นกระดูกแบบงูแน่ๆ ไม่งั้นแขนเธอคงไม่พันแขนของเอเดรียนลงได้หรอกน่ะ" กริมเบอรี่กระชากแขนที่พันแขนของแอนเดรียจน "กร็อบบบบ กร็อบบบ" กระดูกข้อศอกขวาของแอนเดรียหลุด เช่นเดียวกับข้อมือของเธอด้วย แอนเดรียเลยโถมตัวเข้ามา "หวับบบ ป้ากกก กร็อบบบ" หวดขาซ้ายเตะเข้าตรงขาล่างข้างขวาของกริมเบอรี่ให้หักงอ ส่งผลให้กริมเบอรี่ "พรวดดดดด" ดึงแขนที่พันแขนของแอนเดรียออก
"ไม่เบานิ พลังเตะเทียบเท่ากับเจเนลตอนแปลงร่างแบบนี้ แสดงว่าเธอเปลี่ยนให้การกลายร่างเป็นการแปลงร่างแทรนซิ่งไปเลยสิน่ะ" กริมเบอรี่กล่าว เมื่อแอนเดรียใช้มือซ้าย "กึก" ดันแขนขวาที่ถูกดึงจนเกือบหลุดให้กลับมาเข้าที่ เช่นเดียวกับข้อศอกด้วย
"นั้นเพราะฉันรู้ว่าด้านมืดของฉันคืออีกด้านของจิตใจของฉันไว้ ซึ่งมีพลังแทรนซิ่งที่มาจากพลังของคุณเมซ่ามอบให้เป็นตัวสะกดร่างด้านมืดให้ฉันควบคุมเอาไว้ได้ เพราะถือว่าเป็นตัวตนอีกด้านของฉันเช่นกัน" เพราะเธอเห็นกริมเบอรี่ "กรึกๆๆๆๆ" ขยับขาที่บิดออกด้านข้างกลับมาเข้าที่ตามเดิม "เหมือนที่พวกคุณต้านทานด้านมืดที่ถูกแม่ทัพไวซ์ไมเซลควบคุมเอาไว้เองเลยสิคะ"
"ถ้าไม่เพราะท่านแม่เหลือพลังไว้ในดาบปีกของท่าน พวกเราคงไม่มาถึงตรงนี้ได้หรอกน่ะ แอนเดรีย" กริมเบอรี่บอก "ดูเหมือนว่าเราต่างมีอะไรที่เหมือนกันแล้วนะ"
แอนเดรียพยักหน้า "แล้วคุณคิดจะสู้กับฉันในตอนนี้ยังไง ในเมื่อฉันสามารถรับมือกับท่าหักกระดูกของคุณด้วยท่อนแขนและขาที่เปลี่ยนทรงกระดูกของคุณได้นะคะ"
"ก็แบบนี้ไงละ" กริมเบอรี่กล่าวพร้อมกับ "แฟ้วววว ฟึ่บบบบ" พุ่งมาตรงหน้าแอนเดรียแล้วก็ "ป้ากกกก" ถีบใส่อย่างทันควันจนแอนเดรียถอยไป 6 เมตร ซึ่งเธอยกแขนซ้ายบล็อกไว้
"พลังความว่องไวเหนือมนุษย์ของคุณเซเทธ แสดงว่าคุณสลับพันธุกรรมให้เหมือนกับพวกคุณบรอนเซอรูท ที่เป็นมิวแทนอยด์สืบสายเลือดเดียวกับแม่ทัพไวซ์ไมเซลเลยสิคะ" แอนเดรียบอก
"ถูกต้อง แม้ฉันจะไม่ได้รับถ่ายเลือดจากพวกอาเฮียที่ตายไป ฉันก็สามารถปรับเปลี่ยนพันธุกรรมในตัวของฉัน ให้เหมือนกับของพวกอาเฮีย ซึ่งรวมถึงนี้ด้วยน่ะ" กริมเบอรี่กล่าวแล้วก็ "หวืดดดดด" ยืดแขนของเธอตรงเข้ามา "จึกกกก" ทิ้มดรรชนีเข้าใส่เสาเหล็กที่อยู่ข้างหลังของแอนเดรียจนยุบเป็นรูกว้างและทำให้เสางออย่างเห็นได้ชัด
"นี้ตกลงแขนยัยกระดูกขาวนิ มันเพิ่มข้อต่อได้เลยหรือวะ" อิคเนตัสกล่าวอย่างอึ้งๆ
"คุณใช้พลังกายายางยืดของคุณฟันดิวเรค และวิชาดรรชนีของเขาด้วยนั้น แสดงว่าตลอด 20 ปีที่คุณฝึกบนเขาหอเมฆานั้น คุณไม่ได้ฝึกแค่วิชาเฉพาะตัวเลยสิคะ" แอนเดรียบอก
กริมเบอรี่กล่าว "เพราะว่าพวกเราอาจจะมีใครบางตนสูญหายหรือล้มตายไป พวกที่เหลือจะต้องสานต่อวิชานั้นให้คงอยู่เพื่อเอาไปสอนให้ผู้อื่น หรือแม้กระทั่งฝึกใช้ต่อพร้อมกับวิชาของเราเองด้วยนะสิ" แล้วก็ "แฟ้วววว แฟ้วววว แฟ้วววว แฟ้วววว" ยืดแขนเข้าจู่โจมใส่แอนเดรียไปสี่ที ซึ่งเธอก็ใช้มือเท้าปัดการโจมตีไป แล้วก็พุ่งเข้าจู่โจมด้วย "ย้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" การรั่วถีบใส่อย่างไม่ยั้ง "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กริมเบอรี่เลยโต้ตอบด้วยการสบัดขาเตะโต้ตอบอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องจนส่งเสียงลั่นไปหลายทีด้วยกัน "ย้า" แอนเดรียเลยฟาดฝ่ามือใส่ "แฟ้วววว" กริมเบอรี่ถอยหลังหลบและวนรอบแอนเดรียด้วยความเร็วสูง โดยที่แอนเดรียยืนนิ่งและหลับตาเพื่อใช้สมาธิ "หวืดดดดดด" กริมเบอรี่เสยดรรชนียางยืดตรงมาด้านหลัง "หวับบบ เพี้ยะ" แอนเดรียใช้ปอยผมปัดมือยืดออกไป "ฟ้าวววว ป้ากกก" แม้กริมเบอรี่จะพุ่งยืดมาตรงต้นแขนซ้าย แอนเดรียก็ใช้มือปัดไปได้ "ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว เพี้ยะ เพี้ยะๆๆๆ ป้าก" กริมเบอรี่จู่โจมแบบนี้อีกห้าที ก็โดนแอนเดรียปัดได้หมด "ย้า" กริมเบอรี่พุ่งเข้ามาตรงหน้าแอนเดรียพร้อมกับอุ้งมือทั้งสองข้าง เพื่อจับตัวแอนเดรียมาบิดหักกระดูก "หมับบบบ" แอนเดรียไขว้แขนและคว้าจับข้อมือของกริมเบอรี่ "ฟึ่บ กร็อบบบ" จากนั้นก็สบัดแขนของกริมเบอรี่จนบิดเข้าหากัน พร้อมกับ "หมับบบ ฟึ่บบบบ ฟ้าววว โครมมมม" โน้มตัวลงและถีบตัวกริมเบอรี่ปลิวลงกองกับพื้นไป "ฟ้าวววว หมับบบบบ ฟึ่บบบ" กริมเบอรี่เลยพลิกตัวและกระโจนเข้าจับขาสองข้างของแอนเดรียโดยจับหมุนตัวให้คว่ำกับพื้น และ "กึกๆๆๆๆๆ" จับขาของแอนเดรียมาดัดไว้จนปีศาจปอยผมยาวเจ็บจนกรีดร้องไม่ออก "หวับบบ เพี้ยะๆๆ" แอนเดรียเลยขยับปอยผมฟาดเข้าที่หลังกริมเบอรี่ไปสามทีจนต้องปล่อยมือ "ฟึบบบ หมับบบบบ" เปิดช่องให้แอนเดรียบุกเข้ามาใช้วงแขนซ้ายล็อกคอกริมเบอรี่จนแน่นๆ "อืดดดดดดด" แต่กริมเบอรี่เปลี่ยนช่วงคอให้เป็นยางและใช้ลำตัวขยับถอยหลังอย่างช้าๆ จากนั้นก็ปล่อยตัวพุ่งเข้า "โครมมมม" กระแทกใส่หลังของแอนเดรียจนคลายล็อกคอกริมเบอรี่ไป "หวับบ หมับๆๆๆ" กริมเบอรี่ฉวยโอกาสจับข้อมือของแอนเดรียเหยียดไปข้างหลัง และโน้มตัวลงพื้นเพื่อใช้เท้าสองข้างถีบหลังแอนเดรียจนตัวแอนเดรียงอ "หวับๆๆๆๆ เพี้ยะๆๆๆๆๆ" แอนเดรียเลยใช้ปลายปอยผมตบหน้ากริมเบอรี่ไปหลายทีจนเธอเจ็บและปล่อยตัวแอนเดรียลง "ไฮย้า" กริมเบอรี่เลยกระโจนเข้าใส่ "หวับบบ เพี้ยะ โครมมม" แต่แอนเดรียรีบลุกขึ้นมาหวดฝ่ามือตบหน้ากริมเบอรี่จนล้มลงไปกองกับพื้น "เจ็บงะ" กริมเบอรี่พยายามจะลุกขึ้นแต่เธอล้มไปเสียก่อน
"รู้ผลกันแล้ว แอนเดรียกำชัยเหนือปีศาจกระดูกขาวลงไปได้ แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเล่นด้วยสปีดเหนือเทพและกายยางยืดที่ทำให้เธอยืดยุ่นมากแค่ไหน ก็หยุดแอนเดรียไม่ได้อยู่ดีนะครับ" ช็อปเปอร์บอก กริมเบอรี่กลับคืนร่างพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"ดูเหมือนว่าการยืมใช้พลังของคนอื่น ทำให้คุณอ่อนแรงไปไม่น้อยเลยนะคะ" แอนเดรียบอก แล้วแบมือมาให้
"ขนาดฉันฝึกฝนการใช้ท่วงท่าและพลังที่เลียนแบบมา แต่ยังคงได้ไม่ดีเท่ากับต้นตำรับกัน จนทำให้ฉันสู้เธอไม่ได้แล้วน่ะ" กริมเบอรี่บอก และจับมือแอนเดรียเพื่อดึงตัวเธอขึ้นมา
แอนเดรียกล่าว "ฉันนึกว่าคุณจะเอาเวลาที่ควรไปฝึก แอบไปงีบหลับซะมากกว่านะคะ"
"สเปียริท จิลหรือลิเนียร์ตี้ แอบมาฟ้องเธออีกละสิ เอาเถอะ แม้ว่าเธอใช้ปอยผมยาวเอาตัวรอดมาได้ แต่อย่างน้อย เธอก็คงรับมือกับปัญหาในช่วงที่ผมของเธอไม่งอกกันบ้างน่ะ" กริมเบอรี่กล่าวและเดินออกจากเวทีไป
"ถ้าคิดว่า ปีศาจกระดูกขาวยังไม่มันส์พอ เพราะสายตาของพวกคุณบางตนคงจะมองไม่ทัน ต่อให้ใช้โหมดสโลว์โมชั่นเลยละก็ คู่ต่อไปและคู่สุดท้ายนี้ คงได้เห็นกันจะๆตาไปเลยละครับ" ช็อปเปอร์บอก เมื่อคู่ต่อสู้รายที่สอง ซึ่งเป็นหญิงผมสั้นสีดำในชุดฮันบกเสื้อขาวกระโปรงแสดเดินก้าวเข้ามา
"คู่ต่อสู้ตนนี้ คงมาผิดเวทีแล้วละมั่ง" ทอเนโดร่าบอก
อิคเนตัสกล่าว "นั้นดิ แค่เห็นมิวแทนอยด์เกาหลีแต่งตัวมาแบบนี้ คงไม่มีทางกระโดดเตะได้ด้วยกระโปรงที่รุ่มร่ามและเกะกะขาได้แน่ๆ"
"กะแล้ว ว่าคุณต้องไม่พลาดเลยละสิคะ คุณโมคุโตะ" แอนเดรียกล่าวกับหญิงในชุดกระโปรง ซึ่งตอบกลับมาว่า
"แน่อยู่แล้วละ แอนเดรีย ฉันรอเวลาที่จะได้ดวลกับเธอในสภาพเดียวกับที่ฉันเป็นกันมานานแล้ว ถ้าไม่ติดว่า คุณเมซ่าทำกรงกักขังตัวปีศาจของเธอเอาไว้ แถมซีคเทมพลาร์มาซ่อมกรงใหม่หลังจากที่เธอถูกพวกเดลอาเนี่ยนลักพาตัวเสียก่อน" แล้วก็สบัดแขนในท่ากำหมัดทั้งสองข้าง "แต่ก็ดีแล้วละ เพราะว่าฉันอยากจะรู้นัก ว่าปีศาจด้านมืดที่เธอเป็นอยู่นี้จะเหนือกว่าฉันได้หรือเปล่าละ"
"คู่ต่อสู้รายที่สองนี้ แม้กายจะเป็นหญิง แต่เธอ มีพละกำลังเทียบเท่ากับชายชาตรีร้อยคนรวมกัน แม้ว่าเธอสามารถเปลี่ยนกายเป็นชายอกสามศอกเลยก็ตาม แม้บัดนี้เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้อีกเลย เพราะเธอมีภาระทางสายเลือดที่ต้องรับผิดชอบกันอีก 3 รายด้วยกัน พบกับ ปรจารย์หญิงหมัดหนัก คุณแม่ลูกสามผู้ไร้เทียมทาน โมคุโตะ" ช็อปเปอร์บอก
ดีฟเพรเซอร์บอก "แต่งตัวเหมือนคนเกาหลี แต่ชื่อเป็นญี่ปุ่นนิ อยากเห็นหน้าพ่อแม่จริงๆ ว่าใช้สมองตรงไหนคิดชื่อกันน่ะ"
"แม่ลูกสามหรือ นี้ยัยนั้นไปพลาดท่าให้ใครกัน ถึงได้มีลูกเยอะเพียงนี้น่ะ" ฟรีซเซเรสบอก
ทอเนโดร่ากล่าว "แต่การที่เธอโผล่มาต่อหน้าเอเดรียนนั้น หวังว่าคงมิใช่เพื่อนอีกรายกันบ้างน่ะ"
"หึ" โมคุโตะสบัดชุดออก เผยร่างมิวแทนอยด์ของโมคุโตะ ซึ่งมีผิวกายสีดำ ท่อนบนเป็นเกราะสีส้ม ที่มีส่วนอกสองข้างสีส้มยื่นออกมา ส่วนหัวไหล่แข็งมีคลีบสีแดงติดอยู่ ทรงผมสีดำแข็งตัวเป็นเกล็ดตัดกับสีผิวหน้าที่เป็นสีขาว และมีเขาแหลมติดบนหูทั้งสองข้าง แขนเหล็กสีน้ำตาล ส่วนขาเป็นท่อนกลมนูนติดหนามที่ข้อเท้าทั้งสองข้างกับส่วนเท้าที่กลมสีส้มแสดไว้ "คุณจะสู้ไหวหรือคะ เพราะคุณมีพลังเพียงแค่เสี้ยวเดียวจากการมีลูกเพิ่มอีกสองรายน่ะ" แอนเดรียบอก
โมคุโตะยิ้มและ "ป้ากๆๆๆๆ" ชกฝ่ามือสลับข้างไปมา ก่อนจะพูดว่า "เธออาจจะคิดว่าการมีลูกสามตนนั้นทำให้ฉันเหลือพลังเพียง 25 เปอร์เซนต์เลยสิน่ะ เธอคิดผิดแล้วละ เพราะฉันต้องฟื้นฟูพลังให้กลับมาเหมือนเดิม เพื่อมาสู้กับความซุกซนของลูกๆของฉันเองแหละ" แล้วก็ "ฟึ่บบบ" สบัดแขนสองข้างไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในท่าเหยียดและเงื้อแขนเพื่อเตรียมชก "เพราะต่อให้เป็นแม่ ฉันก็ยังต้องมีแรงไว้สู้กับทุกอย่างที่เข้ามาคุกคามครอบครัวของฉัน แม้กระทั่งเตรียมไว้เพื่อมาประจัญหน้ากับเธอ ซึ่งฉันเห็นแล้ว อยากจะปะมือกับเธอมากที่สุดเลยน่ะ"
"เพราะอย่างงั้น คุณเลยฝึกฝนกับฉัน เพื่อหวังให้ฉันแข็งแกร่งพอที่จะคุมด้านมืดที่ฉันยังไม่รู้เลยสิคะ" แอนเดรียกล่าว "สงสัยว่างานนี้ฉันต้องเต็มที่กับคุณให้มากแล้วคะ"
โมคุโตะบอก "งั้นใส่มาเต็มที่และเต็มเหนี่ยวเลย แอนเดรีย เพราะฉันเอาจริงได้ทุกเมื่อนี้แหละ" แล้วก็ "แฟ้ววววว" กระโจนเข้ามา "ป้าก!!!!!!" ต่อยใส่แอนเดรียไปเต็มแรงจนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วสถาบันด้วยกัน เพียงแต่ หมัดของโมคุโตะถูกฝ่ามือของแอนเดรียสยบไว้ "ปึก" แอนเดรียเลยผลักโมคุโตะเพื่อเข้าสู่การต่อสู้แล้ว
"ย้า" โมคุโตะบุกเข้ามา "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆ" ชกต่อยใส่แอนเดรียไป 4 ที ก่อนจะหวดขาเตะใส่ไปอีก 3 ที ซึ่งแอนเดรียก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆ ป้าบๆๆๆๆๆๆๆ" ใช้ฝ่ามือต้านการจู่โจมของโมคุโตะได้ทุกดอก "เฮ้ย้า" โมคุโตะเลยเสยหมัดชกใส่หน้าของแอนเดรีย "ฟึ่บบบ ป้ากกกก" แม้แอนเดรียจะไขว้แขนบล็อกไว้ แต่ก็ถูกต่อยจนถอยไป 11 เมตรด้วยกัน "หวับๆๆๆ ฟึ่บบบบ" แอนเดรียรีบใช้ซาคิวร่าวิงค์ผลักตัวเองไม่ให้หลังติดกับกำแพงหรือเสาเหล็ก "เอานี้ไปเลย ลูกถีบสายฟ้าแลบ" โมคุโตะวิ่งเข้ามาและพุ่งถีบเข้าใส่แอนเดรีย "ไฮย้า" แอนเดรียหมุนตัวและถีบขาซ้ายเข้า "ป้ากกกกก" ปะทะกับฝ่าเท้าของโมคุโตะไปเต็มแรง "กึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แล้วปีศาจสาวทั้งสองก็ปะทะแรงใส่กันที่ฝ่าเท้าของทั้งคู่ ซึ่งแอนเดรียถูกกดดันจนขาซ้ายอยู่ในท่างอเข่าแล้ว "ย้า" แอนเดรียตะเบ็งเสียงขึ้นและ "ป้ากกกก" เหยียดขาซ้ายถีบโมคุโตะให้ถอยกระเด็นไป "หวับๆๆๆๆๆ ตึก" หากแต่โมคุโตะตีลังกาลงพื้นได้ทันก่อน "กระสุนพลังคลื่นราชันย์กู่ร้อง" และซัดลูกพลังขนาดใหญ่เข้าใส่แอนเดรียไปสองที "เดสแพร์ช็อต" แอนเดรียรีบปล่อยพลังไฟฟ้าจากปลายเขาทั้งสองเข้า "เปรี้ยงงง ตรูมมมม เปรี้ยงงง ตรูมมมม" ทำลายลูกพลังขนาดใหญ่จนกระจุย "การที่เธอโต้ตอบการบุกมาด้วยความเร็วสูงของกริมเบอรี่ได้นั้น เพราะเธอมีตาที่สาม ที่ช่วยให้เธอมองการเคลื่อนไหวของกริมเบอรี่ในยามที่สองตาของเธอมองไม่เห็นสิน่ะ" โมคุโตะบอก "แสดงว่าผลของการกลายพันธุ์จากการระเบิดของเตาพลังงานเพเรเนี่ยม ได้ทำให้ส่วนหน้าผากของเธอสร้างดวงตาดวงที่สามขึ้นมา เพียงแต่ผมปรกด้านหน้าปิดบังไว้ จึงทำให้ตานั้นต้องปิดด้วยสิน่ะ"
แอนเดรียบอก "คุณรู้ เพราะฉันสามารถมองเห็นทุกๆคนได้ทั้งๆที่ตาทั้งสองข้างของฉันบอดเลยสิคะ"
"ใช่ แม้ว่าเธอพึ่งจะรู้ตอนนี้ แต่ นั้นยิ่งทำให้ฉันอยากจะสู้กับเธอมากกว่าเดิมนี้แหละ" โมคุโตะกล่าว แล้วก็ "ฟึ่บบบ ครี้งงงงง ฟึ่บบบ ครี้งงงง" ชกหมัดซ้ายจนงอกใบมีดยาวออกจากข้อมือ ตามด้วยหมัดขวาที่งอกใบมีดโค้งออกมา
"นี้เธอผู้นั้นมีมีดออกมาด้วยหรือ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยน่ะ" คราวน์ไซน์กล่าว
"ความสามารถในการงอกใบมีดออกตามตัวของคุณเลอแชน คุณเลือกมาเพราะรู้ว่าฉันมีคมเขี้ยวเลยสิคะ" แอนเดรียบอก
โมคุโตะพยักหน้า "เธอมีคมเขี้ยวจากเขาบนหัวและหลังแขนกันแล้ว ซึ่งเหมาะมากในการสู้กับเธอนี้แหละ" แอนเดรียพยักหน้าแล้วก็ "ฟึ่บบบบ ครี้งงงง" สบัดแขนสองข้างเพื่อเอาใบมีดผลึกกิลตี้แฟงค์ออกมา "ย้า" โมคุโตะและแอนเดรียเลยบุกกระโจนเข้าใส่ "เกร้งงงง แคร้งงงงงงง เคร้งงงงงงง เกร้งงงงงง" ทั้งคู่ต่างปะทะด้วยใบมีดหลังแขนใส่กันอย่างหนักหน่วงและดุดัน "หวับบบ หมับบบบ" โมคุโตะหวดแขนซ้ายเข้าใส่ แต่แอนเดรียใช้มือขวายันรับไว้แล้วใช้แขนซ้ายฟาดตาม ซึ่งก็โดนโมคุโตะคว้าจับไปได้อีก จนทั้งคู่ต้องโผละถอยหลังออกมา "เคร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แล้วก็เข้าหวดใบมีดติดแขนปะทะใส่อย่างไม่ยั้ง
"นี้ตกลง ใครได้เปรียบและเสียเปรียบกันแน่ละเนี้ย" ไลท์นิลก้าอุทาน
คราวน์ไซน์กล่าวอย่างอึ้งๆ "ทั้งสองฝ่ายต่างงัดอาวุธปะทะใส่กันอย่างดุดันมากๆ แม้ทั้งคู่จะไม่ออกอาวุธเร็ว แต่ความแรงของการปะทะในแต่ละดอกนั้น ช่างรุนแรงเหลือเกินน่ะ"
"นั้นไม่แปลกใจแล้ว ว่าทำไมเอเดรียนถึงไม่กลายร่างเหมือนกับพวกเรามาสู้ เพราะเธอในตอนนี้ มีพลังที่เหนือกว่าเรานิเองน่ะ" ทอเนโดร่าบอก
ดีฟเพรเซอร์กล่าว "ดีที่เธอไม่เล่นแรงแบบนั้น พวกเราคงได้มีใครตายแน่ๆเลยละ"
"ดูท่าว่างานนี้ คงไม่จบแน่ๆ หากเรายังสู้แบบยืดเยื้อต่อไปได้น่ะ" โมคุโตะกล่าวโดยที่เธอหอบเหนื่อยขึ้นมา
แอนเดรียก็เช่นกัน "คุณคิดจะปิดเกมส์กันเลยสิคะ"
"ของมันแน่อยู่แล้วละ" โมคุโตะกล่าวพร้อมกับ "ฟึ่บบบบ กึกๆๆๆๆๆๆ ตรึงงงงง" เปลี่ยนสีของส่วนขาและเท้าข้างซ้ายเป็นสีเทา โดยกระทืบพื้นจนเกิดเสียงดังขึ้นมา ตามด้วยขาขวา เช่นเดียวกับส่วนมือและแขนที่ขยายใหญ่ไปด้วย
"ยัยนั้น มันเลียนแบบพลังของฉันได้เลยหรือเนี้ย" กัลดากาดีนโวยลั่นขึ้นมา
"ต่อจากพลังของคุณเลอแชน ก็คือพลังกายาหินผาของคุณทอฟคานิคเลยสิคะ" แอนเดรียบอก
โมคุโตะกล่าว "ใช่ แม้ว่าเธอสามารถชนะกัลดากาดีนด้วยมือเปล่าและไม่ใช้พลังในตัวเธอเลยก็ตาม แต่ในตอนนี้ เธอไม่มีทางใช้ท่าสะท้อนแรงปะทะกับฉันได้หรอก" แล้วก็ "ฟ้าวววว กร้องงงงง" ชกเข้าใส่แอนเดรีย ซึ่งรีบใช้หลังแขนซ้ายป้องกันไว้จน "เปรี้ยงงง" ตัวปลิวตามแรงชก แต่ยังไม่กระแทกกับเสาเหล็ก เพราะแอนเดรียรีบเบรคกลางอากาศเหมือนเช่นเคย แม้รอดไปเพียงเสี้ยววินาทีเดียวก็ตาม "ย้า" โมคุโตะกระโดดเข้าชกลงมา "ย้า" แอนเดรียเลยเสยฝ่ามือขึ้นไป "ป้าบบบบบ ป้ากกกก" ปะทะกับหมัดหินผาจนเป่าโมคุโตะปลิวกระเด็นขึ้นไป "ย้า ย้า ย้า ย้า" แอนเดรียเลยวิ่งเข้ามา "ป้ากก ป้ากก ป้ากก ป้ากก" ชกต่อยเตะถีบใส่โมคุโตะที่ตั้งแขนและขาเข้าป้องกันการจู่โจมเอาไว้อย่างมั่นคง ซึ่งส่งเสียงดังยิ่งกว่าตอนปะทะกับกริมเบอรี่เสียอีก "ป้ากกกก" โมคุโตะชกใส่แอนเดรียจนเซล้มไป แล้วก็หมุนตัวเตะขาขวาใส่ "หวับบบบ ป้ากกกก" แอนเดรียเสยขาขวาเตะสวนไปอย่างแรงจนทำให้ทั้งสองฝ่ายถอยผงะออกมา "ย้า" โมคุโตะบุกเข้ามายันฝ่ามือของแอนเดรียที่ฟาดเข้าใส่ โดยทั้งคู่ประลองกำลังผลักดันอีกฝ่ายให้ถอยไป "กรอดดดดดดดดดด" โมคุโตะกัดฟันและโถมแรงผลักแอนเดรียถอยไป 3 เมตร "ย้า......" แอนเดรียไม่ยอมแพ้ และฮึดสู้จนดันโมคุโตะให้ถอยไปอีก 7 เมตรด้วยกัน "นี้แน่" โมคุโตะเลยใช้หมัดสองข้างผลักแอนเดรียออกไป และเสยหมัดชกใส่ "หมับบบบ ฟ้าวววว โครมมมม" แอนเดรียคว้าจับแขนที่โมคุโตะใช้ต่อยพร้อมกับกระโจนจับทุ่มฟาดกับพื้นไปเต็มๆ "ฟึ่บบบ หวืบบบบ" แล้วก็ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าของโมคุโตะ แต่อยู่ห่างไปเพียงนิ้วก้อยเท่านั้นเอง
"ดูเหมือนว่าเธอยังคงความเมตตาปราณี ไม่ว่าศัตรูจะเลวชาติแค่ไหนเลยสิน่ะ เธอถึงไม่เข้าซ้ำเลยสิน่ะ" โมคุโตะบอก
แอนเดรียกล่าว "การซ้ำเติมคนที่ล้มและตกที่นั่งลำบากนั้น เป็นการกระทำของคนเลวๆที่ฉันไม่อยากจะทำก็เท่านั้นเองนะคะ"
"แต่อย่างน้อย แค่ได้สู้กับเธอแบบเต็มเหนี่ยวนั้น ก็คุ้มแล้วละ แม้ฉันจะตัดสินใจพลาดไปเมื่อสามปีก่อนก็ตาม" โมคุโตะกล่าวและลุกขึ้นก่อนจะชูแขนของแอนเดรียขึ้นมา
"คุณเองก็ไม่เบาเลยนะคะ ที่เกือบทำให้ฉันย่ำแย่ไปเลยน่ะ" แอนเดรียบอก
"เท่านี้เรารู้ผลกันแล้ว ผู้ชนะก็คือ แอนเดรีย คุณครูใจดี สมาชิกกองกำลังไทรเวเซอร์!!!!!" ช็อปเปอร์กล่าว "แม้ว่าการแข่งนี้จะไม่มีถ้วยรางวัล แต่นั้นก็มากพอแล้ว ที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามที่พ่ายแพ้ไปนั้น เงิบไปตามๆกันละครับ"
กัลดากาดีนสบถอย่างหงุดหงิด "ใครก็ได้ ช่วยหุบปากไอ้ปากนี้ได้มั้ยละ"
"แต่ไม่คิดเลย ว่ายัยเอเดรียนในสภาพเดียวกับพวกเราจะร้ายกาจถึงเพียงนี้เลยน่ะ" ดีฟเพรเซอร์กล่าว
ไลท์นิลก้าบอก "นั้นสิ แค่เธอไม่เอาจริง ก็สามารถเอาชนะได้อยู่แล้ว ถ้าเธอเอาจริง เผลอๆเราอาจถึงตายได้น่ะ"
"นั้นไม่ใช่แค่ลูกฟลุ๊คอย่างที่เธอว่ามาใช่มั้ยละ" ทอเนโดร่าบอก
ฟรีซเซเรสพยักหน้า "ปีศาจสองตัวนั้นสู้กับยัยเอเดรียนได้อย่างสูสีมากๆ แม้อีกฝ่ายจะมีพละกำลังและความเร็วที่เหนือกว่าก็ตาม" แล้วก็บอก "ภาวนาว่าปีศาจสองตัวคงเป็นอริกับยัยหงษ์แดงกันบ้างน่ะ"
"เกรงว่าคงไม่เป็นอย่างงั้นแล้วละมั่ง" อิคเนตัสบอก เพราะเห็นกริมเบอรี่เดินมาพร้อมกับทินเหมาลี ตรงมายังโมคุโตะและแอนเดรียที่กลับคืนร่างตามเดิม
ดีฟเพรเซอร์กล่าว "เวรแล้ว ปีศาจสาวสองตัวเป็นพวกเดียวกับยัยหงษ์แดงมาแต่แรกเลยหรือ"
"เดียวก่อนนะ ถ้าเป็นอย่างงั้นจริง ยัยปีศาจสองตัวก็คงเป็นเพื่อนกับยัยเอเดรียนมานานแล้วละสิ" ธันเดอเรลล่าบอก "แต่ เราน่าจะรู้เรื่องของยัยเอเดรียนและพรรคพวกที่อยู่นอกเหนือกันบ้างสิ ทำไมเราถึงไม่รู้เรื่องเลยน่ะ"
วูลลิเซอร์บอก "เกรงว่า พวกคุณคงถูกจำกัดขอบเขตการเข้าถึงข้อมูลทางทหารแล้วละ พวกคุณถึงไม่รู้ว่าคุณแอนเดรียเกี่ยวข้องกับพวกคุณทินเหมาลีมาน่ะ"
"งั้นแกเองสิน่ะ ที่เป็นคนจำกัดการเข้าถึงข้อมูลไว้น่ะ" ไลท์นิลก้าบอก
วูลลิเซอร์พยักหน้า คราวน์ไซน์กล่าว "แสดงว่า นายคงจะรู้เรื่องของปีศาจหงษ์แดงมาตั้งแต่แรกแล้วสิ"
"ใช่ ที่ต้องปิดบังพวกคุณไว้ เพื่อมิให้พวกคุณมีข้อมูลไว้ใช้จัดการกับพวกคุณทินเหมาลีที่อยู่ข้างนอกสถาบันนี้ได้หรอกน่ะ เพราะนั้นเป็นคำสั่งตรงจากผบสส.ของกองกำลังพิทักษ์ดวงดาวที่ให้ไว้ ซึ่งผมไม่ยอมให้พวกคุณไปหาเรื่องกับพวกเขาเพียงเพื่อสนองความต้องการบ้าๆของพวกคุณได้หรอกน่ะ" วูลลิเซอร์กล่าวแล้วก็ "เป๊าะ" ดีดนิ้วเพื่อ "แว้งงงงง" สร้างกรงพลังงานเพเรเนี่ยมกักตัวพวกอิคเนตัสไว้ "ตอนนี้พวกคุณควรต้องถูกกักอยู่ในห้องขังกันรายละห้องแล้ว ยิ่งพวกคุณอยู่ในสภาพอ่วมหนักมาก ถึงขั้นที่ชะลอการฟื้นตัวของร่างกายลงไปถึง 40 เปอร์เซนต์ด้วย นั้นก็มากพอที่จะทำให้พวกคุณหายซ่าไปหลายวันเลยละ" โดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินเข้ามาใช้พลังจิตยกตัวพวกอิคเนตัสลอยขึ้น
ดีฟเพรเซอร์บอก "งั้นนายก็รู้แล้วสิ ว่ายัยเอเดรียนมาที่นี้ มิได้แค่มาตรวจสอบร่างกายน่ะ"
"ภารกิจอีกอย่างที่คุณแอนเดรียมาอยู่นี้คือ มาจัดการกับพวกนายกันนี้แหละ และเกรงว่าแผนการที่จะเชือดคุณแอนเดรียให้ทุกๆคนเห็นนั้น จะให้ผลตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงแล้ว" วูลลิเซอร์บอก "หวังว่าพวกคุณคงจะเข็ดหลาบกันบ้างน่ะ"
อิคเนตัสบอก "ถึงเราจะถูกกักตัว แต่สักวันหนึ่งเหอะ ที่พวกเราจะหลุดออกมาได้น่ะ" แล้วพวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็นำตัวพวกอิคเนตัสไป
"เหลือเชื่อ ขนาดเจ้โมคุโตะและเจ้กริมเบอรี่สู้ ยังสูสีกับครูแอนเดรียเลยน่ะ" เรฟไซท์บอก
แด็กซ์กล่าว "ขนาดใช้ความสามารถของพวกคุณเซเทธมาสู้แล้ว ยังแพ้คุณแอนเดรียแบบนี้ แปลว่าคุณแอนเดรียเหนือกว่างั้นสิ"
"ไม่เชิงหรอก เพราะคุณโมคุโตะมีลูกถึงสามตนมาตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เลยทำให้เธอเสียพลังในตัวไปทีละส่วน แม้จะฟื้นพลังคืนกลับมาได้ ก็คงไม่มากเท่ากับของเดิมเลยน่ะ" แฮรี่กล่าว "ส่วนคุณกริมเบอรี่นั้น แม้จะฟื้นฟูการมองเห็นได้สมบูรณ์เมื่อ 2 ปีก่อน แต่เธอก็เสียพลังส่วนหนึ่งไปกับการฟื้นฟูดวงตาไว้น่ะ"
เฟรดกล่าว "เช่นเดียวกับคุณทินเหมาลีที่รอเวลาถึง 2 ปีกว่าจะงอกแขนที่ขาดให้กลับมาได้เลยสิครับ"
"แล้วคุณแอนเดรียไม่เหนือยเลยหรือคะ กับการรั่วถีบและต่อยแบบหลายร้อยหมัดเลยน่ะ" นาเดียบอก
บีทเทมบอก "นั้นสิ ก็ครูรั่วต่อยมาอย่างเร็วมากเช่นนั้น ครูคงจะเหนือยจนลิ้นห้อยแน่ๆน่ะ"
"แอนเดรียคงรู้อยู่แล้วน่ะ ว่าเธอออกอาวุธได้เร็วและต่อเนื่องนั้น ย่อมทำให้เธอเสียแรงไปไม่น้อย แม้เธอจะเป็นมิวแทนอยด์ระดับเอสคู่เลยก็ตาม เธอเลือกที่จะไม่ออกอาวุธที่กินแรงเยอะอีกสองทีหรอกน่ะ" โฟรซ่ากล่าว
มาสวาร์ทาร์บอก "และแอนเดรียคงรู้ว่า เธอแข็งแกร่งยิ่งกว่าและอาจจะทำร้ายคนอื่นจนสาหัสปางตายได้ เธอเลยเลือกที่จะสู้แบบปกติโดยไม่ใช้พลังหรือเปลี่ยนร่างกันไว้แต่แรกเลยน่ะ"
"แต่นั้นก็ทำให้เรารู้ว่าแอนเดรียในสภาพแทรนซิ่งมีขีดความสามารถเป็นเช่นไรน่ะ แม้ว่าเธอจะคุมสติได้อยู่เลยก็ตามน่ะ" สเปียริทบอก
โฟรซ่ากล่าว "แต่ดูเหมือนว่าพวกเธอจะลืมไปว่าพวกเธอยังอยู่ในช่วงฝึกฝนกันเลยน่ะ"
"ยังต้องฝึกอีกหรือ นี้เวลาผ่านไปถึง 3 โมงเย็นแล้วนะครับ" ไกซ์บอก
เบติสกล่าว "เกรงว่าเย็นนี้พวกเธอได้กลับไปนอนหลับเต็มเปี่ยมแล้วละมั่ง เพราะเราจะยุติการฝึกตอนหกโมงเย็นน่ะ"
"ตอนนี้เธอดังใหญ่แล้วน่ะ นางปีศาจเอเดรียน ไม่มีใครหน้าไหนไม่รู้จักเธอแล้วละ" จิลบอก เมื่อเธอกับพวกติดต่อมาหาแอนเดรีย ซึ่งอยู่ในสภาพมีผ้าพันแผลติดตามตัว หลังจากที่ผ่านการรักษามาแล้ว
"อย่าพูดแบบนั้นได้มั้ยละคะ เพราะมันฟังดูเหมือนฉันเป็นคนเลวหรือตัวอันตรายเลยน่ะ" แอนเดรียบอก
"มันก็จริงน่ะ เพราะว่าพวกอิคเนตัสคงเห็นปีศาจในตัวของเธอ ตอนที่พวกนั้นหลับอยู่ในแคปซูลเลยสิน่ะ" สเปียริทกล่าว
คลอเวฟบอก "แต่ดูเหมือนว่าพวกนี้คงต้องคิดหนักแล้ว ในการมาเผชิญหน้ากับเธอเลยน่ะ"
"พอเถอะคะ คุณคลอเวฟ ฉันพยายามหลีกเลี่ยงไม่หาเรื่องกับพวกเขาแล้ว อย่างน้อยก็เพื่อไม่ให้พวกเขาไปวอนหาเรื่องกับพวกพ้องของคุณด้วยนะคะ" แอนเดรียบอก
ลิเนียร์ตี้กล่าว "นั้นสิน่ะ เพราะพวกแมนิเกเตอร์จากแคสเซรอน-4 เองก็เจ็บตัวเพราะพวกมิวแทนอยด์ระดับเป้งทั้งแปดนี้มาก่อน แค่แอนเดรียหยุดพวกนี้ไม่ให้ออกไปก่อเรื่องก็เกินพอแล้วน่ะ"
"แต่ การมาของทินเหมาลีนั้น ได้ทำให้ฝ่ายแปดปีศาจรู้ว่า ทินเหมาลีกับพวกพรรค์หงษ์แดงเกี่ยวข้องกับพวกเราแล้วน่ะ" พีวิลบอก
เจเนลกล่าว "นั้นรวมถึงรู้ว่าโมคุโตะและกริมเบอรี่เป็นน้องของทินเหมาลีกันด้วย เกรงว่าพรรค์หงษ์แดงคงมีงานเข้าแน่ๆน่ะ"
"ฉันเองก็กังวลเช่นนั้นน่ะ เพราะนั้นหมายถึงสำนักจอมยุทธ์เองจะต้องถูกคุกคามอย่างหนักหน่วงแน่นอน ทั้งจากศัตรูที่ไม่หวังดี รวมถึงลูกน้องของพวกคุณอิคเนตัส ที่หาเรื่องหลบหนีออกจากสถาบันด้วยนะคะ" แอนเดรียบอก
สเตฟอร์ดกล่าว "แม้กระทั่งพวกแมนิเกเตอร์ที่มีความแค้นต่อดร.เดลวีแองนูเลยสิน่ะ"
"บอกตามตรงนะคะ ว่าเรื่องสถานะเดิมของฉันนั้น แม้จะปิดบังแค่ไหน ต้องมีสักวันที่ฐานะของฉันต้องถูกเปิดโปงแน่นอน" แอนเดรียกล่าว "แม้ตอนนี้ฉันกลายเป็นแมนิเกเตอร์ เป็นมิวแทนอยด์คลาสเอสคู่ และเป็นปีศาจร้าย แม้จะมีสถานะเป็นสมาชิกในกองกำลังไทรเวเซอร์เลยก็ตาม ฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้ากันแล้วนะคะ"
แอบไบออสบอก "ส่วนหนึ่งเพราะเธอกับดร.เดลวีแองนู หลบหนีไปซ่อนตัวมาตลอด 40 ปีหลังสงครามครั้งแรกบนโลกเลยสิน่ะ"
"เกรงว่าเธอคงต้องมีคำอธิบายให้กับนายพลเพอซิอัสกันแล้วละน่ะ" โฟรซ่ากล่าว
เนคมาดูซัมบอก "แล้วตอนนี้เธอยังอยู่ที่สถาบันต่อไปเลยมั้ยละ"
"ต้อง เพราะฉันยังเหลืออีกหนึ่งเดือนในการตรวจเช็คร่างกายเพิ่มเติม รวมถึงช่วยพวกคุณวูลลิเซอร์ซ่อมแซมบางอย่างภายในสถาบัน หลังจากพวกคุณอิคเนตัสยึดโดมจำลองสภาพแวดล้อมจนมีบางอย่างเสียหายไปบ้างนะคะ" แอนเดรียบอก
ไซโคลเนียกล่าว "แล้วพวกทินเหมาลีคงกลับไปแล้วสิน่ะ"
"ใช่คะ เพราะว่าคุณโมคุโตะออกมาโดยให้ลูกๆอยู่กับสามี เลยต้องรีบกลับไปสักหน่อยนะคะ" แอนเดรียบอก
สเปียริทถอนใจยาวๆ "โมคุโตะน่าจะฝึกสมาธิให้มากกว่านี้ หรือไม่ก็อยู่ในสถาบันเพื่อรีดยาเสน่ห์ที่ตกค้างในตัวออกให้หมดเป็นการถาวรกันบ้างน่า จะได้ไม่ต้องมีปัญหาปั้มลูกทีละปีน่ะ"
"ว่าแต่ พวกเฮเรเค้นยังคงไม่สนใจฝึกหลังจากได้เห็นการประลองเลยสิคะ" แอนเดรียกล่าว
มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "เพราะอย่างงั้น เราถึงต้องใช้เวลาที่เหลืออีกสามชั่วโมงในการฝึกฝนการต่อสู้กันนี้แหละ และต้องเข้มงวดมากขึ้น เพราะมีบางคนพยายามจะเลียนแบบคุณ โดยเฉพาะส่วนที่รั่วถีบและต่อยไปน่ะ" โดยตอนนี้ เฮเรเค้น ไลเอิร์ท มัลแด็กซ์ เรฟไซท์ ชาร์เครฟ เทรอนเร็กซ์ พวกน็อกกี้ อยู่ในสภาพตะคริวกินขาหนีบและเส้นยึดตรงแขนจากความพยายามเลียนแบบการต่อยและถีบรั่วมากไปหน่อย ซึ่งหมอเดเมี่ยนกับหมอเบ็ตตี้ต้องจัดการคลายเส้นตามระเบียบ
"เกรงว่าบางท่าคงต้องใช้ในสภาพแทรนซิ่งแล้วละมั่ง แอนเดรีย" โฟรซ่าบอก "ว่าแต่ ฝากบอกทินเหมาลีแล้วหรือยัง ว่าพวกเราคิดถึงน่ะ"
แอนเดรียยิ้มและบอกว่า "บอกแล้วละคะ อย่างน้อย คุณทินเหมาลีอาจจะมีแวะไปเยี่ยมพวกคุณกันบ้างนะคะ"
"ต้องอยู่แล้วละ แอนเดรีย...." สเปียริทบอก
พีวิลพยักหน้า "เพราะอีก 3 วันหลังจากนั้น คือวันครบรอบวันจากไปของพวกบรอนเซอรูท ซึ่งพวกเราจะแวะไปเคารพพวกเขาที่สุสานนะสิ"
"จริงด้วยนะคะ เพราะมีแต่วันนั้นที่พวกเราไม่มีวันลืมเลยน่ะ" แอนเดรียกล่าว
เนคมาดูซัมบอก "เราได้ขออนุญาตนายพลเพอซิอัสให้ออกนอกเขตเมือง ในช่วงวันนั้นแล้ว ซึ่งเราอาจจะได้เจอกับพวกทินเหมาลี รวมถึงเธอด้วยน่ะ"
"ถ้าเช่นนั้น ฉันจะอยู่ที่สถาบันวิจัยและไปกับพวกคุณทินเหมาลีเลยนะคะ" แอนเดรียบอก
มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "ถ้าเช่นนั้น พวกเรายุติการติดต่อแล้วกัน และรักษาตัวให้ดีด้วยน่ะ แอนเดรีย"
"เช่นกันนะคะ" แอนเดรียบอก และวางสายในทันที
สเตฟอร์ดบอก "วันถัดมาคงต้องมีเรื่องอธิบายให้กับผบ.บัลโต้และพวกท่านนายพลกันเยอะแล้วละ ถึงการกระทำของพวกมิวแทนอยด์ตัวแสบเหล่านั้นน่ะ"
"เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะพวกมิวแทนอยด์อยากประกาศศักดากัน เลยคิดจะทำให้แอนเดรียอับอายด้วยการเผยชื่อจริงของเธอไป ซึ่งนั้นทำให้เราพลอยมีปัญหาไปด้วยน่ะ" เนคมาดูซัมกล่าว
ไซโคลเนียบอก "ทั้งๆที่พวกเราไม่ได้กระทำกันเนี้ยน่ะ มันไม่เข้าท่าเลยน่า"
"ต่อให้เราไม่ได้เป็นคนก่อเรื่อง ยังไงเสีย พวกเราที่เป็นเพื่อนของแอนเดรียก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบกันอยู่ดีนี้แหละ" โฟรซ่าบอก
ลิเนียร์ตี้กล่าว "หวังว่าพรุ่งนี้เราคงจะไม่โดนชาวเมืองซุบซิบนินทากันอีกนะ"
แล้วทั้งหมดก็กินข้าวเย็นกัน ซึ่งพีวิลและเจเนลรับผิดชอบในการทำอาหาร ตามเวรของวันนี้ จากนั้นทั้งหมดก็เข้านอนในช่วง 2 ทุ่มเหมือนเช่นเคย "คุณยังไม่นอนหรือ" พีวิลกล่าวหลังจากที่เขาสวมเสื้อกล้ามและกางเกงขาโป่งนอนบนเตียงติดตู้ใกล้กับกำแพงห้อง ส่วนสเปียริทอยู่ที่โต๊ะใกล้กับหน้าต่าง ซึ่งมีสมุดบันทึกของเธออยู่
"ยังหรอกน่ะ เพราะว่า ฉันห่างเหินจากการเขียนบันทึกมานานตั้งสี่ปีแล้ว" สเปียริทบอก แล้วก็เปิดสมุดบันทึกไปยังหน้ากระดาษที่เธอเขียนครั้งล่าสุด "ฉันอาจจะใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะเขียนทุกเรื่องราวที่ฉันได้ร่วมทางกับนายและทุกคนไว้จนครบ อย่างน้อยก็ดีกว่าปล่อยให้มันค้างคาในหัวและสูญหายไปเช่นนั้นแหละ"
"คุณคงไม่อยากจะให้คนอื่นดู เพราะนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเลยสิน่ะ" พีวิลบอก
สเปียริทกล่าว "นายก็รู้ดีแล้วนิ ว่าการแอบอ่านไดอารี่โดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น มันเสียมารยาทอย่างมากเลยน่า" แล้วก็หันมายังสมุดบันทึก "นายนอนไปก่อนแล้วกัน และอย่าแอบชะโงกหน้าจากข้างหลังด้วยน่ะ"
"เข้าใจแล้วละ" พีวิลบอก แล้วก็นอนหันหลังให้ โดยที่สเปียริทกดปิดไฟห้องไว้ เว้นแต่เปิดโคมไฟให้สว่างขึ้นมา
"ไดอารี่ที่รัก ไม่ได้เจอกันซะนานเลยน่ะ ฉัน แอสเซนสปีร่า ฉันกลับมาเขียนเรื่องราวที่ฉันได้ประสบพบเจอตอนอยู่บนโลก หลังจากที่พี่ชายตัวดีของฉัน ไซมาเทน ผู้ซึ่งจัดการกับพวกพี่ๆทั้งสิบ ได้เล่นงานฉันจนปางตาย ไล่ให้พี่ใหญ่คิโคเดนนำตัวฉันออกไปจากแรซัลก้า แล้วก็ไล่ตามมาซ้ำเติมกันอีกครั้ง ในขณะที่ฉันไม่ได้สติอยู่ในแคปซูลบนยานที่มุ่งหน้าไปที่โลก จีเนฟารี่ เพื่อนสนิทของฉัน ได้กระทำการทรยศด้วยการแย่งแหวนประจำตำแหน่งของฉันไปสวมรอยเป็นบุตรีของท่านพ่อ แล้วทิ้งให้ฉันต้องตายด้วยอุบัติเหตุยานร่วงตกลงสู่พื้นโลกไว้" สเปียริทเขียนบันทึกจากหน้าล่าสุดต่อ "แต่เดชะบุญ ฉันยังไม่ถึงคราวเคราะห์ ฉันอยู่ในสภาพของเจ้าหญิงนิทราอยู่ในแคปซูลบนยานที่ร่วงลงสู่กองซากยาน ในทะเลทรายอันร้อนแรงบนทวีปแอฟริกา ซึ่งฉัน สูญเสียความจำในอดีตไป แต่ยังเหลือบางส่วนไว้ในก้นบึ้งของจิตใจอยู่ เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมา ฉันก็ได้เจอกับพีวิลและมาสวาร์ทาร์ แมนิเกเตอร์อดีตมนุษย์บนโลกทั้งสอง ซึ่งนั้นคือจุดเริ่มต้นการเดินทางของฉันบนโลก ในฐานะของ สเปียริท เมดเดนออฟสเปียร์...." แล้วเธอก็เขียนเรื่องราวการเดินทาง การผจญภัย การต่อสู้บนโลก ไปสู่อวกาศเพื่อเข้าร่วมมหาสงครามจากดาวบ้านเกิดของเธอ การต่อสู้กับพวกเดลอาเนี่ยน มาจนถึงช่วงปัจจุบัน ซึ่งกว่าสเปียริทจะเขียนบันทึกจบ ก็ใช้เวลาถึงเที่ยงคืนด้วยกัน
แต่พวกไทรเวเซอร์มิได้รู้เลยว่า พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับปัญหาจากเงาที่คุกคามความสงบสุขของสหพันธมิตรแมนิเกเตอร์กันอยู่
โปรดติดตามในตอนต่อไป กับตอนที่ 13 สายลมแห่งสารพันปัญหาพัดผ่าน ในช่วงวันเช้งเม้ง
ตอนหน้า ในช่วงที่พีวิล สเปียริทและพวกทินเหมาลีมาเคารพศพของพวกบรอนเซอรูทกันนั้น เหล่าไทรเวเซอร์ต่างแยกย้ายกันไปแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น หลังจากที่พวกมิวแทนอยด์ตัวแสบโพล่งเรื่องแอนเดรียไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น