Manigator Saga Rebellion Soldiers

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 4 เข้าสู่กลุ่มกบฎต่อต้าน บททดสอบของหมัดและหอก บท 2 ปะทะ 100

          ที่ปราการของโอเวอร์เดส หุบเขาทมิฬ ท้องพระโรง

          "ถึงข้าจะไม่พอใจกับผลงานครั้งแรกของเจ้าเลยน่ะ จีเนฟาร์รี่ แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถจัดการกับบีสทอยด์เผ่าเสือลงไปได้ แต่...อย่างน้อยก็สามารถจัดการหน่วยรบที่ 54 อันเป็นหน่วยรบที่ร้ายกาจที่สุดของพวกมนุษย์ลงได้กันน่ะ" โอเวอร์เดสบอก

          จีเนฟาร์รี่ก้มหน้ารับโดยที่ยิ้มด้วยความดีใจไม่น้อย "ข้าแค่ทำตามหน้าที่ที่ข้าได้รับจากท่านพ่อนะคะ และข้าเองไม่รู้เลยว่าจะมีคนจากกองอื่นมาด้วยน่ะ"

          "แม้ว่าในตอนนี้ เจ้าต้องเสียหน่วยไล่ล่าสังหารกันไปแล้วก็ตามน่ะ แพทรีออท" โอเวอร์เดสกล่าว โดยที่โฮโลแกรมของแพทรีออทได้แต่ก้มหน้าไว้

          เกซิคถาม "ว่าแต่ ท่านไม่มีอะไรจะแก้ตัวกันเลยหรือ แม่ทัพแพทรีออท"

          "ความล้มเหลวที่ข้าพเจ้าทำไว้นั้น สมควรจะได้รับการลงโทษแล้วนะครับ" แพทรีออทบอก

          ครองคอร์ดแก้ตัวไปว่า "ข้าเองก็มีส่วนผิดที่ไม่สามารถทำให้อีเนอไมนด์ฆ่าพวกคนทรยศลง จนทำให้กราดิเอเตอร์มารีนของแอตแลนไทซ์มีส่วนร่วมในเรื่องนี้กันด้วยนะครับ"

          "ว่ากันตามจริงแล้ว ข้าจะลงโทษเจ้าในความล้มเหลวในเรื่องนี้ แต่....เห็นแก่ว่านี้เป็นงานของจีเนฟาร์รี่คุม มิใช่งานของเจ้าสักหน่อยน่ะ ครองคอร์ด ดังนั้น ข้าจึงยกโทษนี้ให้แล้วกัน" โอเวอร์เดสบอก ครองคอร์ดได้ฟังก็ยิ้ม

          เกซิคกล่าว "แต่....ท่านโอเวอร์เดสปราณีต่อพวกท่านได้แค่ไม่กี่ครั้ง และข้าเองก็ไม่อาจจะช่วยแก้ต่างในเรื่องนี้กันด้วยน่ะ"

          "แล้วจะอธิบายในเรื่องที่มีกองกำลังอื่นเข้ามาก้าวก่ายในเรื่องของพวกเรากันยังไงละ ท่านเกซิค" ครองคอร์ดบอก "ท่านโอเวอร์เดสมอบหมายให้จีเนฟาร์รี่คุมหน่วยจู่โจมไล่ล่าของพวกอีเนอไมนด์ไปกำจัดทั้งพวกบีสทอยด์เสือและกองรบของพวกมนุษย์กันไว้ แต่ทำไมถึงมีพวกสมุนของเทคไคร์ดเข้ามาแจมกันด้วยละ"

          จีเนฟาร์รี่บอก "สมุนไส้ศึกของเทคไคร์ดไม่ได้ก้าวก่ายเรื่องของท่านหรอกน่ะ แค่ถูกส่งมาเพื่องานสำคัญของเธอก็เท่านั้นเอง และฉันก็ทราบเรื่องนี้มานานแล้ว จากหัวหน้าทีมไส้ศึกคนนั้นไว้กันน่ะ"

          "เรื่องนั้นข้าพเจ้าพึ่งจะทราบจากคาวาดัน ว่ามีคนของเทคไคร์ดแฝงตัวมาอยู่ในกองรบของมนุษย์ที่ตัวหัวหน้าและรองหัวหน้าเป็นรุ่นพี่ของพีวิล ส่งภารกิจเท็จมาให้พวกเขาถูกฆ่ากันในป่าเขี้ยวเสือไว้ แม้เราจะรู้ว่าพวกนี้มาเพื่ออะไรก็ตามนะครับ" แพทรีออทบอก

          เกซิคบอก "แต่ตอนนี้ คนทรยศได้ทำลายหน่วยไล่ล่าสังหารลงไปแล้ว ฐานทัพประจำการใกล้กับป่าเขี้ยวเสือก็ถูกตีแตก พวกบีสทอยด์เสือก็พาพลเมืองส่วนหนึ่งของเราหนีข้ามทะเลกันไปด้วย ท่านไม่คิดจะลงมือกันยังไงเลยหรือ"

          "ข้าพเจ้าได้ลงมือไปแล้ว พีวิลผู้ทรยศกับพวก รวมถึงพวกกบฎนั้น จะต้องเจอกับความน่ากลัวของอีเนอไมนด์กันนี้แหละ" แพทรีออทบอก โดยดีดนิ้วขึ้น เพื่อเปิดภาพของ....กองทัพอีเนอไมนด์ทั้งหมดที่มารวมตัวกันที่โฮปป้าสคาโพรนอส ซึ่งมีจำนวนมากมายมหาศาล ทั้งกำลังคนและยุทโธปกรณ์ทั้งหลายไว้

          "นั้นคงจะเป็นการเอาจริงกันแล้วสิน่ะ ท่านแพทรีออท" เกซิคบอก

          "ด้วยกำลังรบอันยิ่งใหญ่ของอีเนอไมนด์ที่เราได้สร้างขึ้นมา ข้าพเจ้า จะใช้มันเพื่อลงทัณฑ์พวกแมนิเกเตอร์หัวกบฎและกลุ่มต่อต้านทั้งหลายให้สิ้นซากไปซะ ซึ่งความล้มเหลวที่เกิดขึ้นมานั้น ข้าพเจ้าจะรับผิดชอบเพียงผู้เดียวเอง" แพทรีออทกล่าว

          ครองคอร์ดบอก "ข้าพเจ้าเองก็รับประกันในเรื่องนี้ด้วย เพราะถึงส่งหน่วยรบไปจัดการกับคนทรยศ ก็คงไม่ดีไปกว่า บดขยี้ด้วยขุมกำลังที่เหนือกว่าลงได้นะครับ"

          "ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เจ้ารับผิดชอบยุทธการนี้ไว้ โดยที่ครองคอร์ดทำได้แค่อย่างเดียวก็คือรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไว้ก็พอ ซึ่งหวังว่าข้าคงจะไม่อยากฟังความล้มเหลวของเจ้าหรอกน่ะ" โอเวอร์เดสบอก

          จีเนฟาร์รี่กล่าว "แต่ ท่านพ่อคะ ท่านพ่อน่าจะให้ข้าลงไปช่วยด้วยอีกแรงด้วยนะคะ"

          "อย่าดีกว่า ท่านหญิง ตอนนี้พวกศัตรูรู้หน้าค่าตาของท่านแล้ว ถึงท่านจะมีพลังมากแค่ไหน แต่ถ้าท่านถูกเล่นงานไปก็คงเป็นเรื่องเศร้าแน่ๆนะครับ" เกซิคบอก จีเนฟาร์รี่ได้ฟังก็ไม่พอใจอย่างมาก

          โอเวอร์เดสกล่าว "ทำตามที่พ่อสั่งจะดีกว่าน่ะ"

          "เข้าใจแล้วละคะ ท่านพ่อ" จีเนฟาร์รี่รับคำโดยไม่เต็มใจมากนัก

          โอเวอร์เดสบอก "ถ้าเช่นนั้น การประชุมในคราวนี้เป็นอันยุติแล้วกัน" แล้วภาพโฮโลแกรมของแพทรีออทก็ดับลง ทั้งครองคอร์ดและจีเนฟาร์รี่ก็เดินออกไป

          ที่ห้องทำงานของแพทรีออทในกองบัญชาการหลักที่โฮปป้าสคาโพรนอส

          "เกซเฟลิคไม่พอใจอย่างมากที่ตัวปัญหาประจำกองรบไปร่วมมือกับพวกกบฎ และคิดที่จะส่งกองรบตามไปจัดการ แต่ท่านโอเวอร์เดสสั่งห้ามเอาไว้ได้ก่อนและไม่ให้มาร่วมประชุม ก็เพื่อที่จะให้ท่านรับผิดชอบกับยุทธการกวาดล้างพวกกบฎและเหล่าคนทรยศได้อย่างเต็มที่ โดยไม่มีมือที่สามหรือสี่เข้ามาสอดเหมือนคราวที่แล้วน่ะ" โฮโลแกรมครองคอร์ดยืนตรงหน้าแพทรีออทที่ต้องยืนคุยไว้

          แพทรีออทกล่าว "ซึ่งกราดิเอเตอร์มารีนที่เป็นผู้ร่วมมือกับพีวิลก็ดันเป็นหนึ่งในขุนพลที่ร่วมมือกับท่านด้วยนิ"

          "ใช่ หากแต่ข้าทำอะไรก็ไม่ได้ด้วย เพราะคลอเวฟร่วมมือกับพวกบีสทอยด์เสือพาข้ามทะเลเมดิเตอเรเนียนไปยังฝั่งยุโรปกันแล้ว ทางเดียวที่จะจัดการได้ก็คือ พวกมันต้องย้อนกลับมากันเท่านั้น" ครองคอร์ดบอก "อ้อ เรื่องการขนส่งกำลังพลส่วนมากของท่านออกไปช่วยเหลือองค์จักรพรรดินี ข้าจัดการให้แล้ว แม้ว่าจะกังขาในเรื่อง เมดลิคซ์เบอร์ L3NRT4 ที่ท่านอ้างว่ามันถูกรีไซเคิ่ลไปแล้ว ซึ่งข้าตรวจเช็คซ้ำอีกที ก็พบว่า สมรรถนะภาพของมันนั้น สูงกว่าเมดลิคซ์มาตราฐานเช่นนี้ แต่ทำไมท่าน...."

          แพทรีออทบอก "พีวิลทำลายกำลังรบอันมีค่าของข้าพเจ้าตายไปเป็นจำนวนมากเช่นนี้ ถ้าข้าส่งเบอร์ L3NRT4 ลงสนามไปและถูกพีวิลทำลายอีก เท่ากับว่าข้าเสียแมนิเกเตอร์ที่มีค่าไปอย่างเปล่าประโยชน์ สู้ให้เธอคนนั้นอยู่ช่วยงานแมนิเกเตอร์ที่โน่นยังจะดีกว่า"

          "ท่านพูดเหมือนจะช่วยปกป้องรักษาทรัพยากรที่มีค่าเอาไว้เลยสิน่ะ หึๆๆๆๆ เอาเถอะ ถ้าท่านส่งนางลงสนามและถูกพีวิลจับไปดัดแปลงให้ร่วมมือกับมันด้วยนั้น มันก็คงเลวร้ายมากเสียเลยน่ะ แม้ว่านั้นจะทำให้สมุนมือขวาของท่านไม่พอใจอย่างมาก" ครองคอร์ดกล่าว โดยในตอนนี้พลาทูนั่มเดินเข้ามาในห้องกันแล้ว "เอิ่ม หวังว่าข้าคงมีคำอธิบายกันบ้างนะ ท่านแพทรีออท" ครองคอร์ดเลยตัดสายการติดต่อไป โดยพลาทูนั่มมาพูดด้วยความไม่พอใจว่า

          "ท่านแพทรีออท ท่านโกหกผมทำไม ในเมื่อเมดลิคซ์ตนนั้น มีขีดความสามารถมากพอที่จะสามารถใช้จัดการกับพีวิลกันได้ แต่ท่านกลับ...."

          "....ข้าเข้าใจความคิดของเจ้าน่ะ ว่าเจ้าอยากจะกำจัดพีวิลกันไปได้น่ะ" แพทรีออทบอก และเดินออกมาพร้อมกับหันหลังพูดไปว่า "....แต่ การต่อสู้ที่แล้วๆมา เราเสียนักสู้ฝีมือดีไปไม่น้อยด้วยน้ำมือของพีวิลกันแล้ว เมดลิคซ์เบอร์ L3NRT4 เอง แม้จะมีสมรรถนะการสู้รบที่สูงกว่าเมดลิคซ์ตนอื่นๆ แต่....ถ้าเจ้านำเมดลิคซ์ตนนั้นมา ข้าเกรงว่า....เมดลิคซ์ตนนั้นจะไม่ทำตามคำสั่งของเจ้ากันอยู่แล้ว เพราะสมองกลของ L3NRT4 นั้น สูงถึงขั้นที่รู้ผิดชอบชั่วดี รวมถึงฉลาดมากพอที่จะไม่รับฟังคำสั่งของเจ้าหรือของข้าได้แน่ๆ แม้ว่าเธอจะเป็นเมดลิคซ์ของพวกเราก็ตาม"

          พลาทูนั่มบอก "ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ใส่โปรแกรมความคิดทับของเดิมไปซะก็ได้แล้วนิ เท่านี้ปัญหาพรรค์นั้นก็ไม่เกิดแล้วน่ะ"

          "แล้วถ้าเกิดว่าเธอคนนั้นลงเอยเหมือนกับพีวิลล่ะ จะทำยังไง" แพทรีออทถามกลับ จนพลาทูนั่มถึงกับพูดไม่ออก "เบอร์ L3NRT4 นั้นยังเร็วเกินไปที่จะส่งไปให้พีวิลทำลายทิ้ง อีกทั้ง การไปอยู่กับกองรบของท่านจักรพรรดินีนั้นจะทำให้ L3NRT4 เรียนรู้อะไรใหม่ๆกันมากขึ้น ไปเจอกับแมนิเกเตอร์ดีๆที่อาจจะสอนให้เธอเก่งกาจมากพอที่จะเป็นศัตรูที่ร้ายกาจ หากพีวิลกับพวก มีโอกาสออกนอกโลกไปกันได้ ซึ่งฉันคิดว่าไม่ช้าก็เร็ว มันก็ต้องเกิดขึ้นแน่นอน"

          พลาทูนั่มบอก "ท่านพูดเหมือนกับแช่งให้พวกเราแพ้พีวิลกันนะหรือ ผมยอมให้มันเกิดเรื่องพรรค์นั้นไม่ได้หรอก"

          "พลาทูนั่ม การส่งออกกำลังพลของครองคอร์ดที่ลงมือไปแล้ว ไม่มีการยุติกลางคันไปได้หรอก และแมนิเกเตอร์ที่ถูกส่งไปให้พวกจักรพรรดินี จะไม่มีสิทธิ์กลับมาที่โลกได้อีกต่อไป ซึ่งนั้นเป็นกฎที่เจ้าเองก็ทราบดีอยู่แล้ว" แพทรีออทบอก และตบไหล่พลาทูนั่มไว้ "ตอนนี้ ข้าผิดหวังในตัวพีวิลกันไปแล้ว ข้าขอร้องล่ะ อย่าให้เจ้าเป็นรายที่สองกันดีกว่า เพราะ...ข้าไม่อยากจะเสียมือขวาระดับเยี่ยมอย่างเจ้าไปก่อนเวลาอันควร ซึ่งเจ้าจะได้สู้กับพีวิลอย่างแน่นอน หากแต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้ ข้าจึงอยากจะให้เจ้าใจเย็นและสุขุมมากกว่านี้กันหน่อยน่ะ"

          พลาทูนั่มได้ฟังก็พยักหน้าอย่างยอมรับเพราะผู้เป็นหัวหน้ายังเห็นความดีของตนบ้าง "ข้าขอโทษที่เสียมารยาทต่อท่านนะครับ ท่านแพทรีออท ข้าแค่อยากจะทำเพื่อกู้ศักดิ์ศรีของท่านก็เท่านั้นเอง"

          "ข้าเข้าใจความหวังดีของเจ้าน่ะ พลาทูนั่ม แต่ตอนนี้ เราเข้าสู่สภาวะปัจจุบันกันก่อนน่ะ" แพทรีออทกลับไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับเล่ารายละเอียดไว้ "ด้วยการสูญเสียหน่วยที่ 54 ซึ่งเป็นกองรบที่เก่งกาจที่สุดของพวกมนุษย์ไปนั้น ตอนนี้กองทัพของพวกมนุษย์เริ่มตื่นตัวและมีการเคลื่อนไหวด้วยการสร้างขุมกำลังโมบิลทรูปเปอร์ขึ้นมาเพื่อโต้ตอบพวกเรากันไว้แล้ว ซึ่งแม้ว่าเป้าหมายของพวกมนุษย์จะหมายรวมถึงพวกกบฎโคเคสเลยก็ตาม ข้าอยากจะให้เจ้าสั่งกองรบทั้งหมดให้ระวังการมาของพวกมนุษย์เอาไว้ด้วย"

          พลาทูนั่มกล่าว "เรื่องนี้ข้าได้สั่งการให้นายกองทั้งหลายทราบไว้แล้วละครับ แล้วก็ ผมมีข่าวล่าสุดจะแจ้งให้ทราบกันนะครับ"

          "ว่ามาได้เลย" แพทรีออทกล่าว

          พลาทูนั่มบอก "นายพลเนโม ผู้นำกองกำลังคนบ้าที่หนีรอดจากการถูกแปรสภาพด้วยผลึกอีเนลเซี่ยมได้หลอกล่อพวกกลายพันธุ์และหุ่นยนต์คลั่ง ข้ามน้ำข้ามทะเลมาในเขตของพวกเราแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น ขอบเขตที่ว่านั้น มันเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่พวกโคเคสอยู่ ซึ่งพีวิลและพวกมุ่งหน้าไปกันพอดีนะครับ"

          "เป็นความจริงเลยหรือ พลาทูนั่ม" แพทรีออทได้ฟังก็ลุกขึ้นยืนกับข่าวที่ได้รับ พลาทูนั่มเลยเปิดแผนที่โฮโลแกรมขึ้นมา

          "เรดาห์ของกองรบทำลายล้างที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของที่ตั้งของฐานทัพพวกกบฎจับสัญญาณกราแทงค์คันหนึ่งที่แล่นผ่านมา ซึ่งมีสัญญาณของพวกพีวิลติดมา โดยได้เคลื่อนที่มุ่งหน้ามายังฐานทัพของพวกโคเคสไว้ ซึ่งผมยังไม่คิดจะรีบโจมตีพวกนั้นไว้ก่อนนะครับ"

          "ดีแล้วละ เพราะตอนนี้พวกกบฎนั้นส่วนมากยังคิดว่าพีวิลเป็นตัวอันตรายต่อพวกนั้นอยู่ การไปโจมตีอาจจะทำให้พวกนั้นคิดได้ทั้ง ระแวงว่าพีวิลเป็นคนทรยศต่อพวกเราจริงและรีบหันมาช่วย หรือ นั้นเป็นอุบายของพวกเราจนเข้าซ้ำเติม ซึ่งฉันต้องการให้พวกกบฎนั้นมันเข้าใจในเคสแรกมากกว่า" แพทรีออทบอก และหันมาถาม "แล้วมีสั่งการให้เบิร์คซันลงมือหรือยังละ"

          พลาทูนั่มกล่าว "ตอนนี้ผมให้เบิร์คซันสแตนด์บายเอาไว้ และทำได้แค่ส่งกองรบจำนวนน้อยมาเป็นระยะๆกันเองนะครับ"

          "งั้นก็แจ้งให้เบิร์คซัน คุมกองรบเหล่านั้นไว้แล้วกัน จนกว่าจะมีคำสั่งต่อไปจากฉันกันน่ะ" แพทรีออทกล่าว

          พลาทูนั่มบอก "รับทราบแล้วละครับ ท่านแพทรีออท"

MANIGATOR SAGA: The Rebellion Soldiers ภาคโลกา
ตอนที่ 4 เข้าสู่กลุ่มกบฎต่อต้าน บททดสอบของหมัดและหอก

          เขตทะเลทรายใกล้กับเขตหุบเขาอาลาดาบา

          "ตอนนี้ ฉันได้ปิดตัวสัญญาณของอีเนอไมนด์ทั้งในรถถังและของฉันไว้แล้ว แม้ว่าก่อนหน้านั้นมันถูกระบุตำแหน่งเอาไว้กันก็ตามน่ะ" พีวิลบอก

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "แพทรีออทคงจะออกควานหาพวกเราจนเจอกับพวกโคเคสกันแล้ว ถ้ายังไงก็ขับระวังๆกันหน่อยนะ"

          "แล้วจะแน่ใจได้ไง ว่าพวกกบฎนั้นเชื่อถือได้จริงๆกันน่ะ" สเปียริทถามด้วยความสงสัย

          มาสวาร์ทาร์บอก "วางใจได้ วีรกรรมของพวกเรานั้น อาจจะถึงหูของโคเคสและกลุ่มกบฎกันไปแล้ว ถึงพวกเขาไม่รู้ ฉันจะช่วยพูดให้พวกเขาฟังเลยแล้วกัน"

          "แม้จะรู้ว่าพวกเขายังไม่ไว้ใจพวกเรา ซึ่งฉันก่อวีรเวรกรรมให้กับพวกเขาไว้มากเลยสิน่ะ" พีวิลบอก

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "ฉันรู้ดีน่ะ ว่าพวกเขาคงจะไม่พอใจแน่ๆ แต่อย่างน้อย เราทำอะไรกับลูกน้องและกำลังพลของโคเคสกันไม่ได้หรอก หากว่ามันเกิดเรื่องแย่ๆขึ้นน่ะ"

          "ตื้ดๆๆๆๆๆๆ" เสียงสัญญาณดังขึ้น สเปียริทถาม "กะ เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ"

          พีวิลมองดูเรดาห์ก็กล่าวอย่างตกใจ "พาหนะความเร็วสูงแล่นเข้ามาทางเราเป็นจำนวนมากกันน่ะ"

          "บรืนนนนน บรืนนนนนน บรืนนนนนน" รถบัคกี้จำนวน 15 คันพร้อมกับทหารสองนาย ซึ่งมีพลขับและพลปืนเข้าล้อมรอบกราแทงค์ที่พวกพีวิลอยู่ มาสวาร์ทาร์บอก "แย่แล้ว พวกกบฎเหล่านั้นเข้าใจว่าพวกเราเป็นพวกอีเนอไมนด์ที่ขับรถถังมาป้วนเปี้ยนแถวนี้กันน่ะ"

          สเปียริทบอก "แบบนั้นก็แย่พอดีนะสิ แบบนี้ต้อง...." ครั้นเธอจะเปิดประตู "ปังๆๆๆๆๆ ปิ้วๆๆๆๆ" พลปืนรถบัคกี้คันหนึ่งระดมยิงใส่ตัวถังด้านข้างซ้ายไว้ จนตอนนี้ "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" รถถังกราแทงค์ถูกกราดยิงรอบทิศไปด้วย

          "ไอ้รถถังอีเนอไมนด์ โผล่มาเพียงคันเดียวเช่นนี้ กล้ามากเลยน่ะ" ทหารกบฎที่ขับบัคกี้กล่าว

          อีกคนที่อยู่อีกคันแต่เป็นพลปืนกล่าว "ยิงใส่มันก่อนที่มันจะกลับฐานโดยเร็วดีกว่า"

          "พีวิล พยายายามอย่าขับหนีออกไปกันน่ะ เพราะถ้าหนี พวกกบฎจะรู้ทันทีว่าพวกเราเป็นพวกอีเนอไมนด์ที่กำลังหนีอยู่ และห้ามโต้ตอบใดๆกันด้วย" มาสวาร์ทาร์กล่าว

          พีวิลบอก "ภาวนาว่ากราแทงค์คันนี้จะมีเกราะหนาพอที่จะทนต่อกระสุนได้บ้างน่ะ"

          "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พวกกบฎระดมยิงใส่รถถังกราแทงค์แบบไม่ยั้ง จนทำให้เครื่องยนต์ส่วนท้ายได้รับความเสียหาย "เอ้ หัวหน้า มันชักจะยังไงๆแล้วน่า" พลขับกล่าวกับทหารอีกนายที่ใส่หน้ากากไว้ ซึ่งตอบไปว่า

          "หยุดยิงก่อน รถถังคันนั้นไม่โจมตีใส่พวกเรากันแบบนี้ คงต้องเป็นใครสักคนที่ยึดมาอย่างแน่นอน"

          "มันจะเป็นไปได้เลยหรือ ในเมื่อไม่มีใครหน้าไหนยึดรถถังของพวกอีเนอไมนด์มาได้กันน่ะ" พลขับกล่าว

          ทหารสวมหน้ากากบอก "ถ้าเช่นนั้นก็..." แล้วก็หยิบโทรโข่งออกมา "ถึงทุกๆคนที่อยู่ในรถถังของพวกอีเนอไมนด์ กรุณาออกมาจากตัวรถเดียวนี้ ย้ำ ออกมาจากตัวรถแล้วห้ามโต้ตอบเป็นอันขาด เพราะนี้เป็นการเตือนครั้งแรกและครั้งสุดท้ายด้วยน่ะ"

          "ว่าแต่ พวกเรารอดแล้วหรือ" พีวิลกล่าว

          สเปียริทบอก "มันอาจจะเป็นกับดักก็ได้น่ะ เพราะขนาดพวกเรายังโดนรุมยิงจนยับเยิ่นขนาดนี้ ถ้าออกไปแล้วถูกยิงอีกก็ไม่ยิ่งแย่ไปกว่าเลยหรือ"

          "วางใจได้น่า สเปียริท เดียวฉันจะออกไปเองแหละ" มาสวาร์ทาร์กล่าวและออกมาจากตัวรถก่อน ซึ่งก็ทำให้พวกกบฎเห็นเข้า

          "นิ นี้มัน เอชมาสวาร์ทาร์นิหว่า" ทหารรายหนึ่งกล่าว

          อีกนายบอก "....เออ สายลับของท่านที่คิดว่าถูกครองคอร์ดจับได้นั้น ยังรอดอยู่นะครับ"

          "เดียวฉันลงไปเองแล้วกันน่ะ" นายทหารสวมหน้ากากกล่าว และเดินเข้ามาหามาสวาร์ทาร์ไว้ พร้อมกับเปิดหน้ากาก

          "นึกแล้วเชียว ว่านายไม่ใช่ไทป์ที่ต้องนั่งสั่งการด้วยน่ะ โคเคส" มาสวาร์ทาร์กล่าวกับนายทหารสวมหน้ากาก ซึ่งเผยให้เห็นใบหน้าที่มีรอยขีดบนหน้าขึ้นมา แม้จะมีสีผิวเหลืองสลับขาวไปด้วยก็ตามนั้น เป็นถึงหัวหน้ากลุ่มกบฎที่พวกพีวิลต้องการตามหา บุรุษผู้นั้น ก็คือ โคเคส แอคเมนโด้นี้เอง

          "คนๆนี้นะหรือ โคเคส ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มกบฎต่อต้านพวกแมนิเกเตอร์กันน่ะ" สเปียริทบอก

          พีวิลกล่าว "เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าเลยน่ะ เพราะเท่าที่รู้จักโคเคสก็รู้แค่ชื่อเท่านั้นเองแหละ"

          "ดูเหมือนว่า การไปเจรจาขอความช่วยเหลือจากบีสทอยด์เสือและงู คงจะไม่สำเร็จเลยสิน่ะ" โคเคสกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "ไวเปอรอนกับพวกเกือบถูกจับได้ จนต้องลี้ภัยออกจากถิ่นฐานไปอยู่ที่อื่น เช่นเดียวกับพวกเกรทไทเกอร์ที่ตอนนี้โยกย้ายข้ามทะเลไปฝั่งตรงข้ามกันแล้วละ แล้วนายละ โคเคส"

          "เฮ้ออออ พวกเราจำต้องลงจอดที่หุบเขานี้ เพราะนายพลเนโมบุกมาที่นี้จนได้นะสิ" โคเคสกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "....เยี่ยม คนบ้าพรรค์นั้นยังอยู่อีกหรือ...."

          "แน่นอน ถึงพวกนายไม่เห็นก็ไม่ต้องตกใจหรอกน่ะ เพราะว่ามันพึ่งมาเมื่อคืนก่อนนะสิ ไว้ให้ฉันชี้แจงรายละเอียดกันในภายหลังดีกว่า" โคเคสบอก

          มาสวาร์ทาร์บอก "ดีเหมือนกัน เพราะการที่นายมากับทีมลาดตระเวน มันก็เสี่ยงไม่น้อยเลยน่า"

          "แต่นายมากับรถถังกราแทงค์กันนิ คงไม่ได้เพราะเรื่องข่าวลือที่ว่า นายได้คนทรยศจากอีเนอไมนด์มาช่วยในเรื่องขอความช่วยเหลือจากบีสทอยด์กันสิน่ะ" โคเคสบอก มาสวาร์ทาร์ได้ฟังและมองไปยังพวกทหารที่อยู่บนรถแล้ว จำต้องให้พีวิลและสเปียริทเดินออกจากตัวรถไป จนพวกทหารทั้งหมดที่ได้เห็นนั้น

          "ระยำเอ้ย นั้นมันไอ้หัตถ์เพลิงนรกที่เล่นงานพวกเรากันเลยนิหว่า" พลทหารกล่าว

          "นี้นะหรือ คนทรยศที่ช่วยเหลือมาสวาร์ทารมาตลอดเลยน่ะ" พลทหารอีกคนบอก

          พลปืนกล่าว "แล้วแมนิเกเตอร์หญิงนั้น หน้าตาไม่คุ้นแบบนี้ คงไม่ใช่สมุนของพวกโอเวอร์เดสส่งมาอีกแน่ๆละสิ"

          "ตะกี้นี้ ใครว่าฉันเป็นพวกโอเวอร์เดสกันน่ะ" สเปียริทโวยกลับเพราะหูของเธอได้ยินเสียงดังมาจากพลปืนคนนั้นไว้ จนพลปืนนั้นถึงกับตกใจไม่น้อย

          โคเคสกล่าว "นั้นคงจะเป็นเรื่องยาวของนายกันด้วยสิน่ะ มาสวาร์ทาร์ งั้นเรื่องที่ว่าหัตถ์เพลิงสีน้ำเงินแปรพักตร์นั้นก็เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นสิ"

          "ใช่ และฉันก็ไม่อยากจะให้นายเชื่อในสิ่งที่ฉันเล่าหรอกน่ะ เพราะ....ฉันรู้ ว่านายต้องทำเพื่อลูกน้องใต้บังคับบัญชากันอยู่แล้วน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          โคเคสพยักหน้า "มาสวาร์ทาร์ นายบอกให้พีวิลกับแมนิเกเตอร์หญิงกลับขึ้นรถไป เดียวพวกเราจะพาพวกนายไปส่งที่ฐานเองแหละ"

          "เข้าใจแล้วละ" มาสวาร์ทาร์กล่าว แล้วก็บอก "พีวิล สเปียริท ไม่ว่ายังไงก็ต้องอดทนกันหน่อยนะ"

          พีวิลบอก "อืมมมม เพราะมันเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้ทุกๆคนในกองกำลังกบฎยอมรับในตัวฉันและสเปียริทด้วยน่ะ"

          แล้วทั้งหมดก็กลับเข้าไปในกราแทงค์ ซึ่งโคเคสและพวกเข้าล้อมรอบแล้วพานำไปยังหุบเขาอาลาดาบา โดยผ่านเส้นทางอันขรุขระอย่างมาก แม้จะเป็นทางยาวก็ตาม จนกระทั่งมาถึง.... "นะ นั้นนะหรือ คือฐานทัพของพวกกองกำลังกบฎกันน่ะ" สเปียริทบอก มาสวาร์ทาร์พยักหน้า

          พีวิลกล่าว "นี้มัน....โมบิลเอาท์โพสท์คอมมานด์เซนเตอร์ ศูนย์บัญชาการเคลื่อนที่ ฐานทัพทางทหารในช่วงสงครามกับโอเวอร์เดสครั้งแรก ที่ซึ่งยุทโธปกรณ์ทางทหารทั้งหมดรวมอยู่ในฐานนี้ไว้"

          "ยุทโธปกรณ์ทางทหารทั้งหมดนิ หมายถึงพวกทหารและพาหนะอย่างรถถังนี้เลยหรือ" สเปียริทบอก

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "ใช่ นอกจากพาหนะทางสงครามแล้ว ยังมียานบินประจำอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งฐานทัพนี้ ก็ตามชื่อนี้แหละ คือมันสามารถเคลื่อนที่จากที่หนึ่งไปตั้งฐานไว้อีกที่หนึ่งได้ ซึ่งไปได้ทั้งภาคพื้น บนน้ำและบนอากาศได้ ขึ้นกับตัวฐานทัพนั้นๆว่าจะเน้นเคลื่อนที่แบบใดเป็นพิเศษ หรือเคลื่อนที่ได้ทีเดียวสามแบบด้วยกันน่ะ"

          "แล้วเอาท์คอมด์ของโคเคสเป็นแบบไหนละ" พีวิลถาม

          สเปียริทสงสัยในศัพท์ที่พีวิลเอ่ย "เออ ไอ้เอาท์คอมด์นั้นเป็นชื่อเล่นสำหรับชื่อฐานทัพแบบนี้เลยหรือ"

          "ใช่ เอาท์คอมด์นั้นเป็นนามย่อของเอาท์โพสต์คอมมานด์เซนเตอร์กันน่ะ ซึ่งคนที่เป็นทหารน่าจะรู้กันเป็นอย่างดีนี้แหละ" พีวิลบอก

          สเปียริทกล่าว "แน่ละ เพราะว่านายเป็นอดีตทหารเก่าที่เคยตายมาแล้วกันนิน่า" โดยตอนนี้รถบัคกี้ของโคเคสเคลื่อนมายังประตูฐานทัพที่ทำด้วยเหล็ก ซึ่งมีหน่วยคุ้มกันเฝ้าไว้ โดยโคเคสได้แจ้งกับหน่วยคุ้มกัน เพื่อเปิดทางให้พวกเขานำพวกพีวิลเข้าไปในฐานไว้

          "เฮ้ย ผบ.โคเคสกลับมาพร้อมกับตัวเอ้ที่เล่นงานพวกเราที่อเมริกากันแล้วน่ะ" ทหารชายคนหนึ่งวิ่งกลับมาหาพรรคพวกในโรงอาหาร ซึ่งทั้งหมดลุกขึ้นด้วยความตกใจกัน

          "จริงดิ แต่ นายพูดมั่วๆกันหรือเปล่าวะ" ทหารชายผมยุ่งกล่าว

          "กูไม่ได้ล้อเล่นน่ะ ไกซ์ นอกจากเอชมาสวาร์ทาร์ที่กลับมากันแล้ว ผบ.โคเคส พาไอ้มือเพลิงสีน้ำเงินกับแมนิเกเตอร์หญิงหน้าตาไม่คุ้นมาด้วยนะสิ" ทหารชายคนนั้นบอก จนนายทหารชายผมสีน้ำตาล ซึ่งมีตาเทียมที่ตาซ้าย พร้อมมือกลลุกขึ้นมา

          "แมนิเกเตอร์หญิงนะหรือ คงไม่ใช่พวกเมดลิคซ์หรือพวกเทมพาร่ากันหรอกน่ะ"

          "คือ ผมอธิบายไม่ได้เลยนะครับ หัวหน้าบัลโต้ เพราะที่เห็นไม่ได้มีรูปร่างแบบนั้นเลย หากแต่เธอตนนั้นสวมชุดกระโปรงและถือหอกแปลกๆมากันน่ะ" ทหารชายบอก

          นายทหารบัลโต้จึงสั่ง "พาลงไปดูที่ชั้นล่างเดียวนี้เลย" แล้วทั้งหมดมารวมกันที่ห้องโถงกลางไว้ ซึ่งตอนนี้ โคเคส มาสวาร์ทาร์ พีวิลและสเปียริทเข้ามาข้างในกันแล้ว

          "โอ้ว มาถึงก็ไม่เป็นที่ต้อนรับกันซะแล้วน่ะ" สเปียริทบอก เพราะเหล่าทหารกบฎทั้งหมดที่ประจำการในนี้ ต่างไม่พอใจกับการมาของพีวิลมากนัก

          พีวิลบอก "แน่ละ เพราะฉันไม่หวังจะได้รับการต้อนรับอย่างดีจากพวกเขากันหรอกน่ะ"

          "แกมาทำไมกันวะ ไอ้พีวิล นับแต่แกปรากฎตัวมา พรรคพวกของเราล้วนล้มหายตายจากไปกันหมดแล้วน่ะ" ทหารหญิงคนหนึ่งที่มีขาซ้ายเป็นเหล็กกล่าว

          อีกคนที่มีแขนเป็นคีมบอก "นั้นสิ พวกเราต้องหนีหัวซุกหัวซุนมาหลายต่อหลายครั้ง เพราะความผิดของนายเพียงคนเดียวนะ"

          "ถึงแม้ว่าแกจะเป็นคนทรยศต่ออีเนอไมนด์กันก็จริง แต่อย่าคิดน่ะ ว่าจะที่นี้จะมีที่ยืนให้แกกันน่ะ" ทหารชายผิวดำแต่กรามล่างเป็นเหล็กบอก

          ทหารชายผิวขาวแต่ใบหน้ามีรอยไหม้บอก "....ต่อให้แกทำลายพวกเดียวกันในช่วงที่มากับมาสวาร์ทาร์ นึกหรือว่าพวกเราจะยอมรับพวกแกกันน่ะ"

          "มันชักจะมากไปแล้วน่ะ พวกเราอุตสาห์เดินทางมาเพื่อหวังที่จะช่วยหรือร่วมมือกับพวกนายในการสู้กับพวกโอเวอร์เดสกันเลยน่ะ" สเปียริทบอก

          ทหารหญิงร่างสูงโวย "ช่วยนะหรือ ช่วยให้พวกเราย้ำแย่ลงไปมากกว่าเดิมต่างหากละ"

          "ผลของการโต้ตอบของพวกแกนั้นน่ะ ได้ทำให้พวกอีเนอไมนด์ยกพวกจากอเมริกามารวมตัวกันที่ศูนย์กลางหลักไว้ ซึ่งนั้นหมายถึง พวกเราจะโดนพวกมันถล่มยับในไม่ช้ากันแล้วน่ะ" กะเทยผิวดำมีแขนเป็นปืนกลกล่าว

          สาวประเภทสองที่มีแขนกลอยู่กลางหลังสองอันเสริม "....พวกแกไม่ได้คิดจะช่วยพวกเราหรอก แต่จะมานำความซวยมาให้พวกเราซะมากกว่า"

          "เงียบก่อน เงียบกันเดียวนี้เลย ถ้าไม่เห็นแก่ฉันก็ควรเห็นแก่ผบ.ของพวกเธอทุกๆคนกันซะบ้างสิ" นายทหารผมดำที่มีตาข้างหนึ่งเป็นตาปลอม และสวมชุดเกราะหนาสีเหลืองบอก

          นายทหารนามไกซ์บอก "แต่พวกเราไม่พอใจมากเลยนะครับ ที่ผบ.ไปเอาไอ้มือเพลิงเข้ามาในฐานพร้อมกับแมนิเกเตอร์หน้าตาขี้เหร่แบบนั้นมาเลยน่ะครับ หัวหน้าเฮลิค"

          "ไกซ์ ฮาสตัน ฉันรู้น่ะ ว่าพีวิลทำอะไรไว้กับเธอและพรรคพวกกันก็จริง แต่....พวกเธอทั้งหมดนี้ อยู่ต่อหน้าผบ.ของพวกเรากันน่ะ" นายทหารเฮลิคบอก จนทุกๆคนสงบลง นายทหารบัลโต้เลยเดินเข้ามาพอดี

          "โคเคส ฉันทราบว่านายกับเพื่อนอดีตอัศวินครอสตรีมกลับมานั้น บอกตรงๆน่ะ ว่านายทำให้รอยร้าวที่มันปริแตกแต่แรกเริ่มแตกร้าวขึ้นมากันบ้างแล้วละ"

          "ฉันเข้าใจดีน่ะ ว่านายกับทุกๆคนรู้สึกกันยังไงน่ะ" โคเคสบอก แล้วก็แจ้งประกาศไปว่า "อย่างที่ทุกๆคนทราบกัน ว่าตอนนี้ กลุ่มกบฎของพวกเรานั้น ประสบกับปัญหาอันหนักหนาในช่วงที่เรา เดินทางออกจากอเมริกามาที่แอฟริกาอย่างยากลำบาก และทำให้พรรคพวกส่วนหนึ่งของเราต้องจากไปไม่น้อย ซึ่งด้วยการเสียสละของพวกเขานั้น ได้ทำให้เรามีชีวิตมาจนถึงบัดนี้ ซึ่งต้องขอบใจความช่วยเหลือของมาสวาร์ทาร์กันไว้นะ"

          บัลโต้กล่าว "เรื่องนั้นเราทราบดี แต่ที่เราไม่พอใจจริงๆก็คือ นายพาตัวซวยของแพทรีออทที่ทำให้กองรบของเราทั้งสามกองมีอันเป็นไปกันแล้ว จะอธิบายกันยังไงละ"

          "ว่ากันตามจริงแล้ว นั้นเป็นคำสั่งตรงของฉันที่ต้องการตัวพีวิล เดอะเบรซซิ่งแฮนด์มาร่วมด้วยกันนะสิ" โคเคสกล่าว ซึ่งทำเอาทุกๆคนตกใจอย่างมาก เฮลิคได้ฟังเลยต้องสั่ง "

          เงียบๆหน่อย ผบ.ของเรายังพูดไม่จบเลยน่ะ" เพื่อให้โคเคสอธิบายต่อ

          "ถึงแม้ว่าพีวิลจะเคยสร้างความเสียหายให้กับพวกเราที่อยู่ในอเมริกา จนสูญเสียพรรคพวกคนสำคัญไป แต่ทุกๆคนก็น่าจะรู้ ว่าพีวิลนั้น เดิมเป็นอดีตทหารมนุษย์ที่เก่งกาจคนหนึ่ง ซึ่งได้ต่อสู้กับพวกแมนิเกเตอร์มาโดยตลอด ซึ่งฉันเองต้องการให้เขามาช่วยเหลือ แม้ในตอนนี้เขาจะกลายเป็นแมนิเกเตอร์ที่สร้างความแค้นให้กับพวกเราทั้งหมดเลยก็ตาม"

          "หัวหน้าเป็นคนสั่งให้มาสวาร์ทาร์ชักชวนมือเพลิงสีน้ำเงินมาร่วมทีมกันนะหรือ หัวหน้าบ้าไปแล้วหรือไงกันน่ะ" พลทหารที่วิ่งแจ้นมาบอกกับทุกๆคนแย้งไว้

           คนอื่นๆเสริม "นั้นสิ ถึงจะเป็นคำสั่งของหัวหน้า พวกเราไม่ยอมร่วมมือกับคนที่ทำร้ายทุกๆคนไว้กันเลยน่ะ"

          "นั้นสิ แถมมากับแมนิเกเตอร์หญิงที่มีอาวุธในมือกันเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเธอร้ายกาจกันแค่ไหนเลยน่ะ" ทหารหญิงตัวโย่งแต่มีนิ้วยาวทั้งสิบนิ้วกล่าวโดยชี้นิ้วใส่

          อีกคนที่มีจมูกเทียมมาพูดเสริม "เผลอๆอาจจะเป็นสมุนของโอเวอร์เดสส่งมาหลอกพวกเราก็เป็นได้เลยน่ะ"

          "...." พีวิลได้ฟังก็นิ่งเงียบไป ส่วนสเปียริทกลับทำหน้าบึ้งตึงขึ้นมา จนโคเคสนั้น.... "ป้ากกกก" หวดไรเฟิ่ลเข้ากับเสาข้างๆจนบุบไปอย่างจังๆ "ทุกๆคนกล้าดูถูกการตัดสินใจของฉันเลยหรือ...." โคเคสกล่าวและพูดเสียงดังไปว่า "....ที่ทุกคนต้องมาลงเอยเช่นนี้ แม้จะเป็นความผิดของพีวิลก็จริง แต่ที่เราต้องสูญเสียกันไม่น้อย เพราะเกือบทุกๆคน นอกจากจะไม่ทำตามคำสั่ง ฝ่าฝืนและขัดคำสั่ง หรือแม้กระทั่งทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับที่สั่งไปนั้น คือเหตุผลที่ทำให้กองกำลังกบฎของเรา ไม่เพียงไม่สามารถกำชัยเหนือพวกโอเวอร์เดสได้ ยังต้องสูญเสียไปอย่างมากมายมหาศาล เพราะพวกเรา ทำตามอำเภอใจและเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งสิ้น"

          บัลโต้บอก "แต่ นายในตอนนี้ก็ทำเหมือนกับพวกเรากันแล้วน่า โคเคส"

          "ฉันรู้ แต่เหตุที่ฉันต้องทำนั้น เพราะลำพังกำลังของพวกเราที่มีอยู่นั้น ไม่สามารถโค่นล้มกองกำลังอีเนอไมนด์หรือกองรบอื่นใดเลย หากปราศจากคนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังรบนั้นมาเป็นตัวช่วยสำคัญในการต่อต้านครั้งนี้ ซึ่งศัตรูอย่างอีเนอไมนด์นั้น นอกจากจะมีจำนวนเยอะกว่าพวกเราสิบเท่าแล้ว สมุนของแพทรีออทล้วนแล้วร้ายกาจด้วยกันทั้งนั้น บวกกับมียุทโธปกรณ์ที่เหนือชั้นกว่าด้วยแล้ว ยิ่งแทบเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ ที่จะเอาชนะลงได้" โคเคสบอก "แม้การตัดสินใจครั้งนี้เหมือนจะเป็นการฝืนความรู้สึกของพวกเราทุกๆคน แต่อดีตก็คืออดีต ฉันอยากจะให้ทุกๆคนลืมๆมันไปซะ อย่างน้อยก็เห็นแก่คนที่จากไปกันด้วย" เหล่าทหารทั้งหมดได้ฟังก็เกิดความสับสนกันเสียส่วนมาก

          "เออ ว่าแต่ พวกทหารทำไมถึงคุยกันเลยน่ะ" สเปียริทถาม

          "พวกเขาเกิดความลังเลใจนะสิ ว่าพวกเขาควรจะเชื่อฟังคำสั่งโคเคสด้วยการยอมรับนายเข้ากลุ่ม หรือว่าขัดคำสั่งโคเคสเพราะพวกเขายังไม่หายแค้นต่อนายกันด้วยน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          พีวิลพยักหน้า "เรื่องนี้ฉันทราบดี ว่าสิ่งที่ฉันทำกับพวกเขาไว้ มันยากแก่การให้อภัยกันได้น่ะ"

          "เดียวฉันไปสอบถามให้เองดีกว่าน่ะ" บัลโต้กล่าวและเดินไปถามพวกทหารทุกๆคน ซึ่งหลังจากนั้น 4 นาทีต่อมา ก็มารายงานต่อโคเคส "แย่วะ โคเคส แม้พวกทหารไม่อยากจะขัดคำสั่งของนาย แต่พวกเขาเกลียดพีวิลมากจนไม่อยากจะให้อยู่ร่วมกันด้วย พอๆกันกับแมนิเกเตอร์หญิงที่ไม่รู้ว่าเป็นสมุนของโอเวอร์เดสกันจริงหรือเปล่าวะ"

          สเปียริทบอก "แค่นี้นะหรือ กับข้อสรุปบ้าๆของพวกนายกันน่ะ พวกนายเกลียดชังพีวิลนั้น มันเป็นสิทธิ์ของพวกนายกันอยู่แล้ว แต่ไม่น่าที่จะเหมารวมฉันไปด้วยนิ"

          "แล้วเธอสามารถอ้างได้หรือเปล่าละ ว่าเธอไม่ได้ถูกโอเวอร์เดสส่งมาเป็นสปายกันจริงๆน่ะ เพราะ พวกเราเชื่อว่าใครก็ตามที่เป็นแมนิเกเตอร์ที่ไม่คุ้นหน้า ล้วนแล้วต้องเป็นคนของโอเวอร์เดสกันอยู่แล้วน่ะ" บัลโต้บอก

          สเปียริทได้ฟังก็อ้ำๆอึ้งๆ ไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยอมบอกไปว่า "ถึงฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร เคยทำอะไรมาก่อนและเกี่ยวอะไรด้วยกับพวกโอเวอร์เดสหรือไม่ มันไม่สำคัญ แต่....ถ้าทุกๆคนใจจืดใจดำกับพีวิลมากขนาดนั้น ก็เชิญไปสู้กับพวกอีเนอไมนด์กันเองเลย ฉันไม่ยุ่งกับทุกๆคนกันแล้วน่ะ" แล้วก็รีบเดินจากไปด้วยความโมโหอย่างมาก

          "เดียวสิ สเปียริท....." พีวิลกล่าว มาสวาร์ทาร์ห้ามไว้เพราะพีวิลจะรีบตามไป

          "ไม่ต้องตามหรอก พีวิล ฉันคิดว่าสเปียริทแค่โมโหไปเท่านั้นเองน่ะ และอีกอย่าง ฉันผิดเองที่รีบพานายมาหา ทั้งๆที่รู้แต่แรกแล้วว่ามัน...."

          "ไม่เป็นไรหรอก มาสวาร์ทาร์ ฉันรู้คำตอบนั้นอยู่แต่แรกแล้วน่ะ ว่าการที่ฉันอยู่มันไม่ได้ทำให้เรื่องมันพลิกกลับไปได้กันก็ตาม" พีวิลบอก และมองไปรอบๆ "ถ้าทุกคนไม่ต้องการความช่วยเหลือจากฉันก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงซะ ถ้าฉันจากไปพร้อมกับพวกอีเนอไมนด์แบบถาวรได้จริง การตายของฉันคงไม่มีทางเปลี่ยนความคิดของทุกๆคนกันแล้วน่ะ"

          ทหารชายคนที่ปากโป้งบอก "งั้นก็เชิญไปตายเสียซะสิ เพราะกลุ่มกบฎของพวกเรา มีแค่พวกเราเท่านั้นแหละที่โค่นโอเวอร์เดสกันได้น่ะ"

          "เดสเทน....โทษที่เธอออกรบโดยพละการจนมีคนในหน่วยตายไป 7 คนนั้น มันยังไม่จบเรื่องกันแค่นี้หรอกน่ะ" โคเคสกล่าว เดสเทนกลับหงุดหงิดที่โดนโคเคสตำหนิไว้ "เรื่องของพีวิลแล้วก็ สเปียริทนั้น คงต้องพักเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้เราเจอเรื่องสำคัญที่นอกเหนือจากอีเนอไมนด์กันอยู่ เออ มาสวาร์ทาร์ นายช่วยพาพีวิลออกไปจากห้องประชุมหลักกันก่อนน่ะ" มาสวาร์ทาร์พยักหน้า แล้วก็พาพีวิลออกไป

          เฮลิคกล่าว "คงจะเป็นเรื่องของเนโมที่โผล่มาเล่นงานพวกเรากันละสิน่ะ"

          "ใช่ หน่วยสอดแนมของเรารายงานมา ว่านายพลเนโมกับพวกกองทัพคนบ้านั้น มันนำกำลังพลข้ามมาที่นี้กันแล้ว แถมมันยังดึงพวกกลายพันธุ์และไนน์ซีรีย์ออกมากันเสียด้วย เกรงว่าศึกนี้มันคงจะลำบากไม่น้อยกันน่ะ" โคเคสกล่าว

          บัลโต้บอก "แถมตอนนี้เราก็ขาดเสบียงกันด้วย โดมกระจกแก้วของเราก็ดันอยู่ห่างจากฐานหลักไปค่อนข้างมาก จำเป็นต้องพึ่งทีมคุ้มกันกองขนส่งเสบียงกันด้วยน่ะ"

          "เฮลิค นายพาลูกทีมของนายไปคุมกองขนส่งเสบียงเอาไว้ แล้วแจ้งให้ทางคนของเราที่โดมกระจกแก้วด้วย ว่าให้โยกย้ายมาที่ฐานนี้ได้ในทันที บัลโต้ นายจัดเตรียมกองรบรถถังติดอาวุธหนักเอาไว้เพื่อรับมือกับสัตว์กลายพันธุ์และพวกหุ่นตัวโตๆกันด้วยละ" โคเคสสั่งการให้ภารกิจกับทุกๆคน บัลโต้พยักหน้า และหันมายังเดสเทน "เดสเทน ฉันจะส่งนายไปช่วยงานเฮลิคในฐานะหน่วยลาดตระเวน ให้ทำหน้าที่สังเกตุการณ์เบื้องหน้าและไปรายงานให้กับเฮลิคที่เป็นหัวหน้าหน่วย ห้ามทำเกินกว่าที่สั่งเหมือนเมื่อก่อนด้วยน่ะ"

          เดสเทนถาม "แล้วจะให้ทำไงกับพีวิลกันละ"

          "คงต้องให้มาสวาร์ทาร์จัดการกันสักหน่อยแล้ว เพราะเขาเป็นคนพาพีวิลเข้ามากันนี้แหละ" โคเคสบอก และสั่งการให้ "ทุกๆคน ขอให้ลดทิฐิลงกันบ้างน่ะ เพื่อที่จะไม่เอาเรื่องนี้มาทำให้เสียงานกันน่ะ"

          ทหารทุกๆคนตอบรับ "เข้าใจแล้วละครับ"

          "เอาละ ไกซ์ แล้วก็มิลด์ด้วย รีบไปขึ้นรถบรรทุกคันที่สองได้เลย" เฮลิคสั่งไกซ์กับเด็กสาวผมบลอนด์ที่ชื่อมิลด์ให้ลุกขึ้นมาด้วย

          "เออ แล้วคุณพีวิลกับคุณสเปียริทจะไม่เป็นไรเลยหรือ"

          "จะเอาอะไรมากกับทั้งคู่เลยละ มิลด์ ถึงไงเราก็ไม่ญาติดีกับทั้งคู่กันนี้แหละ" ไกซ์ยังยืนยันอยู่

          เฮลิคบอก "ไกซ์ โฟกัสไปที่ภารกิจกันได้แล้ว ไปทำงานเดียวนี้เลย" แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายออกจากห้องประชุมไป

          "ตะกี้นี้ นายบอกว่า นายคิดที่จะตายไปพร้อมกับอีเนอไมนด์อย่างงั้นนะหรือ..." มาสวาร์ทาร์ตำหนิพีวิลในช่วงที่อยู่ในห้องประชุมหลัก พีวิลพยักหน้าแต่ไม่พูดอะไร "ฉันรู้น่ะ ว่านายรู้สึกยังไงกับเรื่องการจากไปของสหายเก่าของนายสองคน แต่ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะสิ้นคิดถึงเพียงนี้ กับจุดมุ่งหมายของนายที่เผยต่อทุกๆคนในกองกำลังกบฎกันน่ะ"

          พีวิลบอก "นั้นเป็นการตัดสินใจของฉัน ซึ่งฉัน ได้คิดดีอย่างถี่ถ้วนแล้วน่ะ มาสวาร์ทาร์ ว่าเรื่องนี้จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอื่นใดได้อีกแล้วน่ะ"

          "พีวิล ถึงนายจะสามารถกำจัดอีเนอไมนด์ลงไปพร้อมกับตัวนายได้ก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าโอเวอร์เดสจะยอมแพ้แค่นั้นหรอกน่ะ การสูญเสียกองรบหลักไปกองหนึ่งจะทำให้กองรบที่เหลืออีกสามกลุ่มเริ่มทวีความหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น อย่าว่าแต่ฉันหรือสเปียริทเลย การสูญเสียนายไปก็จะเท่ากับว่าคนที่เหลือต้องลำบากตามไปด้วยกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก "ที่สำคัญ นายคนเดียวไม่มีทางโค่นแพทรีออทกับกองรบอีเนอไมนด์ที่มีกำลังเยอะกว่าพวกกบฎกันด้วย แค่ไม่ถึง 10 กองนายก็โดนพวกมันรุมยำเละไปกันแล้ว ถึงมีโอกาสคืนชีพได้ นายก็มีแต่แพ้กับแพ้อยู่ดี ฉันจึงอยากจะให้นาย คิดใหม่ได้มั้ยละ"

          พีวิลบอก "ไม่มีทาง บาปที่ฉันทำไว้กับพวกกบฎและพวกมนุษย์นั้น มีแต่ฉันคนเดียวที่ต้องแก้เท่านั้น ตอนนี้ ฉันเสียเพื่อน เสียรุ่นพี่ไปสอง และทหารใต้บังคับบัญชาเป็นสิบไป แม้จะไม่ได้เป็นคนลงมือ แต่ต้นเหตุมันก็เป็นฉันอยู่ดี นายน่าจะเข้าใจความรู้สึกของฉันบ้างสิ"

          "สิ่งที่ฉันเข้าใจในตอนนี้ก็คือ นายควรจะต้องอดทนกันน่ะ พีวิล เรื่องที่นายด่วนตัดสินใจที่จะเอาตัวเองไปบดขยี้พวกอีเนอไมนด์เพียงลำพังนั้น....ความคิดนายมันก็ไม่ต่างอะไรไปกว่าพวกสมาชิกกบฎที่เลือดร้อนและไม่ฟังคำสั่งของโคเคสกันด้วย ที่สำคัญ กลุ่มกบฎเองก็ใช่ว่าจะเกลียดนายไปซะทุกคนกันนิ" มาสวาร์ทาร์บอก พีวิลส่ายหน้า

          "พวกเขาสมควรจะเกลียดก็ควรจะเป็นเรื่องของพวกเขาสิ แม้ว่าฉันอยากจะพูดแก้ต่างเพื่อให้พวกเขายอมเชื่อ แต่....ถึงพูดไปก็เท่านั้น สู้ให้ฉันจัดการกับพวกอีเนอไมนด์เพียงลำพังดีกว่า เพราะนั้นมันเป็นปัญหาของฉันที่ควรจะแก้ได้ด้วยตัวฉันเองแล้วนิ"

          "สรุปคือ นายมันเห็นแก่ตัวพอๆกันนี้แหละ" สเปียริทกล่าว โดยที่เธอยืนฟังมานานแล้ว "ฉันไม่คิดเลยน่ะ ว่านายมันบ้าสิ้นดีที่ตัดสินใจอะไรโง่ๆแบบนั้นไปกันน่ะ กับอีแค่ไม่สามารถโต้เถียงอะไรกับพวกสมาชิกกบฎเหล่านั้นว่านายอยากจะช่วยเหลือพวกเขากันได้น่ะ"

          พีวิลบอก "แต่เธอก็น่าจะได้ยินแล้วนิ ว่าพวกเขาไม่ยอมรับในตัวฉันอย่างมาก เพราะฉันได้สร้างความเกลียดชังให้กับพวกเขามาไม่น้อย ต่อให้ทำดีแค่ไหน ตราบใดที่พวกเขายังเป็นแบบนี้ ก็คงไม่มีความหมายกันน่ะ"

          "แล้วทำไมนายไม่สู้ต่อหรือไม่ก็ทำให้พวกเขายอมเชื่อกันบ้างละ ถ้านายมัวแต่เป็นแบบนี้ ก็เท่ากับว่านายปล่อยให้พวกกบฎยังเกลียดนายอยู่ข้างเดียวน่ะ" สเปียริทบอก "หรือไม่ก็....ทำให้พวกกบฎยอมรับในตัวนายเหมือนที่นายทำให้ไอ้บ้าคลอเวฟยอมรับกันบ้างสิ"

          พีวิลปฏิเสธ "ที่ฉันทำให้คลอเวฟยอมรับได้ ส่วนหนึ่งเพราะคลอเวฟรู้เกียรติศักดิ์ของฉันมานาน และหมอนั้นต้องการที่จะพิสูจน์ว่าฉันแข็งแกร่งพอที่คู่ควรจะเป็นสหายกันหรือเปล่า แต่พวกกบฎโคเคสเป็นแมนิเกเตอร์มนุษย์ดัดแปลงและทหารสู้รบที่มีความแตกต่างกัน ซึ่งฉันไม่อาจจะใช้กำลังเพื่อบีบบังคับพวกเขาได้หรอกน่ะ เพราะนั้นจะยิ่งสร้างความเจ็บแค้นเพิ่มอีกจนไม่อาจจะแก้ไขอะไรได้เลยน่ะ"

          "ถ้านายไม่ทำ ฉันจะทำเอง ถ้าพวกนั้นไม่ยอมรับ ฉันก็ต้องลงมือเล่นงานพวกทหารหัวดื้อเหล่านั้นให้หลาบจำเสียบ้าง โดยเฉพาะพวกที่ชี้นิ้วใส่หน้าฉันแถมดูถูกดูแคลนกันเช่นนี้ ฉันยอมให้พวกนั้นได้ใจไม่ได้เด็ดขาดน่ะ" สเปียริทบอก

          พีวิลได้ฟังก็ตำหนิไปว่า "ถึงเธอทำเช่นนั้นไป เธอก็คงจะไม่ต่างอะไรไปกว่าพวกแมนิเกเตอร์ของโอเวอร์เดสอยู่ดีนี้แหละ ที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายกันน่ะ"

          "นายกล้าพูดอย่างงั้นออกมาได้ไงกันนะ พีวิล นายมันแย่มากเลยน่ะ ที่ตัดสินใจอะไรบ้าๆไปหลังจากเรื่องยุ่งๆในที่ประชุมกันน่ะ" สเปียริทได้ฟังก็ไม่พอใจอย่างมาก "ที่ฉันติดตามนายกับมาสวาร์ทาร์มาก็เพื่ออยากจะช่วยพวกนายกันบ้าง แต่ตอนนี้ นายตัดสินใจที่จะทำอะไรบ้าๆเพียงลำพังเช่นนี้ เพราะอีแค่นายยอมให้กับพวกหัวดื้อเหล่านั้น ตกลงนายเป็นลูกผู้ชายจริงหรือว่านายอ้างเรื่องนั้นมาโดยตลอดกันน่ะ"

           พีวิลตอกกลับไปว่า "แล้วเธอรู้จักฉันดีมากเลยสิ เพราะในเมื่อฉันเองยังไม่รู้จักตัวตนของเธอมากพอกันน่ะ"

          "ก็ใช่นะสิ ก็เพราะว่าฉันความจำเสื่อม จำความอะไรไม่ได้ จำอดีตก็ยังไม่ได้ จำเรื่องราวก่อนหน้าที่จะถูกจับใส่แคปซูลกันไม่ได้เลยนิ นายถึงรู้สึกระแวงและหวาดกลัวต่อฉันมากกันน่ะ ที่จริง ฉันอยากจะเชื่อใจนายเพราะคิดว่านายน่าจะพึ่งพาได้ แต่ไม่มี ไม่มีเลย นายมันก็แค่แมนิเกเตอร์อ่อนแอตัวหนึ่งที่ฉันมองว่านายมันสิ้นหวังและพึ่งพาอะไรไม่ได้เลยเช่นนี้...." สเปียริทโวยด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจขึ้นมา "ถ้านายอยากจะบดขยี้พวกอีเนอไมนด์ละก็ ได้ ฉันก็จะออกไปจัดการกับโอเวอร์เดสเพียงลำพังก็ได้ ไม่ง้อนายกับพวกคนหัวดื้อเหล่านั้นอีกแล้วน่ะ" แล้วสเปียริทรีบวิ่งออกจากฐานไป พีวิลได้ฟังก็รีบเดินแยกไป จนมาสวาร์ทาร์ชักดาบมาจ่อคอไว้

          "รู้ตัวหรือเปล่า ว่าทำอะไรลงไปกันน่ะ"

          "รู้สิ และขอร้องละ มาสวาร์ทาร์ ปล่อยฉันไปเถอะ เพราะที่นี้ ไม่เป็นที่ต้องการสำหรับฉันและใครหน้าไหนได้แล้ว ถึงช่วยไปก็คงไม่ช่วยให้ชนะโอเวอร์เดส ไม่สิ รอดพ้นจากเงื้อมือของแพทรีออทและพวกอีเนอไมนด์กันไปได้หรอกน่ะ" พีวิลกล่าว พร้อมทั้งดันดาบออกไป และเดินออกจากฐานไปอีกทาง

          มาสวาร์ทาร์ส่ายหน้าขึ้น "นายในตอนนี้ก็แทบไม่ต่างจากสเปียริทกันแล้วน่ะ ที่ใช้อารมณ์ส่วนตัวมาอยู่เหนือเจตจำนงของนายกันน่ะ"

          ที่ห้องบัญชาการของโคเคส

          "ก็อกๆๆๆๆๆ" โคเคสได้ฟังเสียงเคาะประตูจึงกล่าว "เข้ามาได้ มาสวาร์ทาร์" แต่คนที่มากลับไม่ใช่มาสวาร์ทาร์ หากแต่เป็นหมอหญิงที่มีส่วนหูเป็นหูฟังเหล็กติดเสาอากาศไว้ข้างซ้าย "อ้าว เป็นเธอเองหรือ เซริซ่า ตกลงมีใครเจ็บตัวกันอีกหรือไงกันน่ะ"

         เซริซ่า ไนติงเกลกล่าว "ฉันแค่มาชี้แจงรายละเอียดถึงโรคร้ายที่กำลังครอบงำกองรบของเราในตอนนี้กันน่ะ"

          "ชี้แจงถึงโรคร้ายนะหรือ แต่ทุกคนในกองกำลังนั้น ไม่มีใครป่วยเป็นอะไรกันเลยนิ" โคเคสกล่าว

          เซริซ่าบอก "มี.....ก็คือโรคอคติและทิฐิอย่างหนักหนาขั้นสุดท้ายกันนี้แหละ" โคเคสได้ฟังก็ชะงักลง จนฟังหมอสาวพูดไปว่า "ฉันทราบเรื่องที่นายต้องการให้พีวิลหัตถ์เพลิงสีน้ำเงินมาร่วมกองกำลังกันแล้ว แม้ว่าทุกๆคนในกองกำลังส่วนหนึ่งนั้นล้วนต้องสูญเสียคนสำคัญไปเพราะพีวิล ซึ่งทีแรก ฉันก็คิดว่าการตัดสินใจของนาย มันบ้าสิ้นดีมากๆ กับการเอาตัวอันตรายมาอยู่ท่ามกลางพวกที่มีความแค้นสุ่มอกกันด้วยน่ะ"

          "นั้นเป็นการตัดสินใจอย่างดีและถี่ถ้วนแล้วละ เซริซ่า แม้ว่าฉันตั้งใจจะให้เขามาร่วมทีมกันก็จริง แต่ก็ ไม่อาจขัดกับเสียงส่วนใหญ่ไปได้เลยน่ะ" โคเคสบอก

           เซริซ่ากล่าว "ฉันก็ทราบอยู่แล้วละ โคเคส ว่านายรู้สึกเช่นไร ซึ่งตอนแรก ฉันก็คิดเหมือนกับพวกทหารส่วนมากกัน แต่หลังจากที่เดินออกจากห้องน้ำไป ก็ได้ยินมาสวาร์ทาร์คุยกับเพื่อนแมนิเกเตอร์ทั้งสองที่เขาอุตสาห์พามานั้น ความคิดของฉันกลับเปลี่ยนไปกันด้วยน่ะ"

          "คงจะมารู้สึกเห็นอกเห็นใจกันเลยละสิ" โคเคสพูดแกมตำหนิ

          เซริซ่าบอก "ใช่ และฉันเข้าใจได้ถึงความลำบากลำบนของมาสวาร์ทาร์ที่ต้องเสี่ยงตายไปอยู่ในกลุ่มศัตรูเพื่อนำตัวอดีตสุดยอดทหารที่กลายเป็นสมุนตัวเอ้ของแพทรีออทมาอยู่ข้างเรา รู้ถึงความเจ็บปวดของพีวิลที่มารู้ว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป แล้วก็....รู้ด้วยว่า แมนิเกเตอร์ที่ชื่อสเปียริทนั้น ก็สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองมาก่อน โดยที่พวกเราซึ่งรู้เพียงแค่ว่าเธอเป็นแมนิเกเตอร์แปลกหน้าที่โอเวอร์เดสส่งมาเป็นไส้ศึกกันเท่านั้นเอง"

          "แปลว่าสเปียริทก็จำอะไรไม่ได้เลยหรือ ว่าเธอถูกสร้างโดยใครและจากไหนกันน่ะ" โคเคสบอก

          เซริซ่าพยักหน้า "เธอติดตามพีวิลและมาสวาร์ทาร์มา ถ้าให้ฉันเดา ก็คงจะตามหาความทรงจำที่ขาดหายหรือเบาะแสที่ระบุตัวตนของเธอกันไว้น่ะ แต่น่าเสียดาย ที่คนของพวกเราทั้งหมดทำให้เรื่องมันแย่ ถึงขั้นที่ทำให้ทั้งสองต้องออกจากฐานไปกันน่ะ"

          "นี้มันเลวระยำมากๆเลยน่ะ" โคเคสได้ฟังก็รู้สึกไม่ดีกันด้วย และสั่งให้.... "เซริซ่า ไปตามมาสวาร์ทาร์ให้หน่อยได้มั้ยละ"

          มาสวาร์ทาร์เดินเข้ามา "ถึงนายไม่ตาม ฉันก็อยากจะให้นายช่วยออกตามหาพีวิลกันนี้แหละ"

          "ตอนนี้พีวิลและสเปียริทออกไปจากฐานแล้วหรือ" โคเคสบอก

          มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "พีวิลตัดสินใจที่จะบุกไปโจมตีพวกอีเนอไมนด์ถึงฐานหลักกันแล้ว ส่วนสเปียริท เธอแยกจากพวกเราไปเพื่อจัดการกับโอเวอร์เดสให้สิ้นซากกัน ซึ่ง ฉันอยากจะตำหนินายอยู่บ้าง ในเรื่องที่นาย...."

          "....ฉันรู้ตัวดีแล้วละ มาสวาร์ทาร์ การบีบให้พวกเขาลืมเรื่องที่พีวิลทำ ก็คือการลืมความทรงจำที่มีต่อพวกพ้องที่ตายไปกันน่ะ และรู้อย่างเดียวก็คือ พวกเขาต้องแก้แค้นให้พวกพ้องที่ตายไปเท่านั้น" โคเคสบอก "ถ้าฉันส่งทีมตามหา ก็ไม่กลายเป็นว่าส่งคนไปกำจัดพีวิลจนทำให้เขาตัดสินใจอะไรแย่ๆลงไปกันเลยหรือ นายน่าจะคิดถึงจุดนี้กันบ้างสิ"

          มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "ฉันรู้ดีแล้วน่ะ เพราะยังไงเสีย ที่เรื่องมันเลวร้าย มันไม่ได้แค่พวกลูกน้องของนาย แต่พวกเราเองก็มีส่วนด้วย ฉันเองก็ผิด ที่รีบมาหานายทั้งๆที่...ควรจะใช้เวลาที่มีเพื่อตัดกำลังพวกอีเนอไมนด์เป็นการช่วยพวกนายได้อีกทางหนึ่งและสร้างความเชื่อถือให้พวกนายกันบ้างน่ะ"

          "นายตัดสินใจไม่ผิดหรอกน่ะ มาสวาร์ทาร์ ที่รีบมาหาฉันได้ก่อน เพราะฉันเองก็เกิดความระแวงว่านายอาจจะทำอะไรแย่ๆ ขึ้นหากนายไม่ติดต่อกับทางเราเสียเลยน่ะ" โคเคสบอก

          เซริซ่าถาม "ว่าแต่ นายเจอกับสเปียริทกันยังไง และที่ไหนกันละ อย่างน้อยฉันน่าจะช่วยอะไรนายได้บ้างละน่ะ" มาสวาร์ทาร์ได้ฟังก็พยักหน้าและเล่าเรื่องของสเปียริทให้ฟัง

          "แทบไม่น่าเชื่อเลยน่า ว่าเธอเคยถูกเล่นงานจนอาการสาหัสถึงขั้นต้องใส่แคปซูลเพื่อลงมาที่โลกกันน่ะ" โคเคสบอก "ถ้าเป็นไปตามที่นายคาดการณ์จริง สเปียริทก็ต้องเป็นแมนิเกเตอร์จากแรซัลก้าอย่างแน่นอน เพราะ ยานอวกาศที่นายและพีวิลไปเจอนั้น ไม่น่าจะมาจากโลกได้แน่นอน และแมนิเกเตอร์ที่อยู่ในยานอวกาศลำนั้นซึ่งได้รับความเสียหายในช่วงแลนดิ้งลงมาที่ทะเลทรายบลันเดฮิล แต่ไม่ถึงกับทำให้แคปซูลเสียหายไปด้วยนั้น ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือ เธอมาจากแรซัลก้าแน่นอน"

          เซริซ่ากล่าว "และน่าตกใจไม่น้อย เพราะแมนิเกเตอร์ที่มีทั้งพลังอันมหาศาลและพละกำลังอันทรงพลัง แถมมีรูปร่างเป็นหญิงด้วยนั้น คงไม่มีในโลกนี้กันแล้วละ"

          "แต่จะรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกโอเวอร์เดสกันน่ะ" โคเคสยังกังขาในเรื่องสเปียริท ซึ่งมาสวาร์ทาร์บอก

          "ถ้าสเปียริทเกี่ยวข้องกับพวกโอเวอร์เดสจริง เธอก็น่าจะมีสภาพที่สมบูรณ์กว่านี้ ไม่น่าจะโผล่มาด้วยสภาพบาดเจ็บสาหัสตามที่เห็นกันในตอนนี้หรอกน่ะ ที่สำคัญ ยานรบลำนั้น คาดว่าน่าจะถูกโจมตีจากภายในกันแน่นอน เพราะความเสียหายมันเกิดขึ้นตรงคอมพิวเตอร์ที่ห้องนักบินและระบบระบุข้อมูลของสเปียริทที่แคปซูลกันน่ะ"

          "แล้วสเปียริทก็ช่วยเหลือพวกนายในช่วงที่ถูกอีเนอไมนด์ไล่ล่ากันด้วย ซึ่งรวมถึงพวกครอสสตรีมด้วยสิน่ะ" โคเคสบอก

          เซริซ่ากล่าว "และตอนนี้ คนของพวกเราก็ทำพลาดอย่างใหญ่หลวง ด้วยการขับไล่ยอดนักรบออกไปตั้งสองคนเช่นนี้ ถ้าพวกอีเนอไมนด์บุกเข้ามาพร้อมกับพวกเนโมละก็ คงไม่เข้าท่าแน่ๆ"

          "ยิ่งเป็นตอนที่แพทรีออทเรียกขุมกำลังอีเนอไมนด์จากอเมริกาเหนือและกลางมาประจำที่แอฟริกาด้วยแล้ว พวกเราสมควรจะร่วมแรงร่วมใจกัน ไม่ควรจะมาแตกแยกเพราะอคติและความเกลียดชังกันเลยน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          โคเคสกล่าว "ถ้าขนาดมนุษย์ยังแตกแยกจนถึงขั้นก่อสงครามกันเองได้ แล้วแมนิเกเตอร์อย่างพวกเราเองจะไปเหลือหรือ..."

          "ฉันไม่ง้อพีวิลแล้ว ฉันไปเองก็ได้ หึ" สเปียริทกล่าวอย่างงอนๆ โดยที่เธอเดินไปบนทะเลทรายอย่างโดดเดี่ยว "มันน่าเจ็บใจนัก เราอุตสาห์ลำบากมาแทบตายกลับต้องมาลงเอยกันแบบนี้ ฉันจะจัดการกับโอเวอร์เดสด้วยตัวเองแล้วกัน"

          ในขณะที่พีวิลนั้น... "ตอนนี้แพทรีออทคงจะวางกำลังรบเอาไว้เพื่อทำลายพวกโคเคสกันแน่ๆ แต่ถ้าจะให้ดี ต้องรีบตัดหน้าทำลายทิ้งเสียก่อน" เดินไปคนละทางกับสเปียริท ตรงไปยังหุบเขาที่อยู่ห่างออกไป

          "ปานนี้ มาสวาร์ทาร์คงจะปวดหัวกันแล้วละมั่ง เพราะฉันคิดไว้แล้วน่ะ ว่าแมนิเกเตอร์แปลกหน้าสองตนนั้นคงไม่แคล้วต้องเดินจากฐานทัพกันอย่างแน่นอนน่ะ" เดสเทนบอก โดยที่ขี่มอเตอร์ไซด์มาขนาบข้างรถบรรทุกของไกซ์ขับอยู่

          มิลด์ถาม "แต่พวกเราทำถูกแล้วหรือ เพราะพวกเขาอุตสาห์เดินทางมาอย่างยาวนานเพื่อที่จะมาร่วมมือกับพวกเราน่ะ"

          "มิลด์ พีวิลทำลายพวกพ้องเราไปไม่น้อยกันน่ะ แล้วจะให้เขามาช่วยเราสู้กับพวกอีเนอไมนด์กันนั้น เป็นไม่ได้หรอก ที่ฉันจะยอมก้มหัวให้กันน่ะ" ไกซ์กล่าว

          มิลด์บอก "แต่นายเองก็เคยปลาบปลื้มต่อพีวิลในช่วงที่เขาเป็นปีเตอร์ แอนเดอร์สันมิใช่หรือ ฉันจำได้น่ะ ว่านายนับถือเขาเป็นฮีโร่ในดวงใจเลยน่ะ"

          "ฮีโร่เมื่อวันวานคืออธรรมตัวเอ้ในวันนี้กันน่ะ มิลด์ และเลิกพูดย้ำเตือนกันดีกว่าน่า" ไกซ์บอก

          เดสเทนเยาะเย้ย "นายคงจะเจ็บใจมากละสิ ที่นายช่วยขับไล่ฮีโร่ของนายไปเองน่ะ ถึงนายจะเทิดทูนพีวิลกันมากแค่ไหน สุดท้าย นายมันก็แค่พวกตามเพื่อนก็เท่านั้นแหละ"

          "เดสเทน ทำงานของเธอไปให้ดีแล้วกันน่ะ" เฮลิคกล่าว

          เดสเทนตอบอย่างหงุดหงิดนิดๆไปว่า "รับทราบแล้วละครับ หัวหน้าเฮลิค" แล้วก็นำทีมลาดตระเวนออกเดินทางล่วงหน้าไป

          "ถ้าหัวหน้าจะมาเกลี้ยกล่อมให้ผมเปลี่ยนใจละก็ คงยากนะครับ เพราะว่าผมเองก็เกลียดพีวิลกันในเรื่องที่เขาทำกับพวกเราไว้น่ะ" ไกซ์บอก

          เฮลิคกล่าว "หรือ แล้วจะอธิบายที่เธอโกรธจนทุบกระจกในห้องน้ำกันทำไมละ ถ้าไม่เพราะว่าเธอโกรธเขาเพราะเขาทำให้พวกเราเสียพรรคพวก หรือว่าโกรธที่ ตัวเองน่าจะช่วยพูดแก้ต่างให้กับเขาในฐานะวีรบุรุษคนหนึ่งที่ต้องกลายเป็นแมนิเกเตอร์เพราะอีเนอไมนด์กันน่ะ"

          "หัวหน้า...." ไกซ์โวยที่เฮลิคเห็นเขาอยู่เพียงลำพังและระบายอารมณ์ไว้

          เฮลิคบอก "ไกซ์ ในใจของเธอตอนนี้ มีทั้งเกลียดและเคารพพีวิลไปด้วยกัน แต่ เธอลองถามตัวเองดูสิ ว่าตัวเองน่ะ เป็นมนุษย์โลกแท้ๆที่มีความเกลียดชังแมนิเกเตอร์หรือว่าเป็นแมนิเกเตอร์ที่ฉันช่วยเหลือไว้ข้างถนนจากพวกไม่หวังดีกันละ"

          "ผม....เป็นแมนิเกเตอร์มนุษย์โคลน ที่หนีออกมาจากสถาบันสร้างโคลนนิ่งเพื่อเป็นผู้บริจาคอวัยวะให้กับต้นแบบร่างโคลนของผม เพราะผมไม่อยากจะมีสภาพเหมือนกับเพื่อนๆที่อยู่ในสถาบันนั้นนะครับ" ไกซ์บอก โดยที่ถลกแขนเสื้อให้เห็นบาร์โค้ดที่ใต้แขนซ้ายไว้ "แม้ผมไม่รู้ว่าต้นแบบของผมเป็นใคร แต่ก็รู้ได้ว่า ต้องเป็นยอดทหารที่เก่งกาจพอๆกันกับปีเตอร์ แอนเดอร์สันอย่างแน่นอน และสักวันผมอาจจะเป็นเหมือนกับเขาหรือไม่ก็ได้รบเคียงข้างกับเขาได้แน่ๆ ทว่าความฝันของผมกลับต้อง...."

          เฮลิคบอก "อดีตที่ดีเป็นสิ่งที่ควรเก็บไว้ อดีตที่ขมขืนและเจ็บปวดนั้นคือบทเรียนที่ควรรับรู้ไว้ ซึ่งในตอนนี้เราควรทำปัจจุบันให้ดี เพื่ออนาคตข้างหน้ากันไว้ด้วยน่ะ"

          "ถ้าจะบอกให้ผมหยุดเกลียดพีวิลละก็ คงยากนะครับ" ไกซ์บอก

          เฮลิคยิ้มพร้อมกับบอกว่า "งั้นหรือ....แต่ฉันกลับไม่คิดเช่นนั้นหรอกน่ะ เพราะสายตาของเธอมันฟ้องให้เห็นแล้วนิ ว่าปากไม่ตรงกับใจกันน่ะ"

          "หัวหน้าเฮลิคครับ" ไกซ์โวย จนเฮลิคหัวเราะขึ้นมา และเปลี่ยนเรื่องถามมิลด์ไปว่า

          "แล้วตอนนี้ คนของเราที่โดมกระจกล่ะ ติดต่อมาหรือยังละ"

          "ติดต่อมาแล้วละคะ ว่าพวกเขาพร้อมจะโยกย้ายออกจากที่เดิมเพื่อไปรวมกันที่ฐานหลักนะคะ" มิลด์บอก

          เฮลิคกล่าว "ยังไงก็ตาม ทุกๆคนก็ต้องระวังตัวให้มากด้วยน่ะ เพราะเนโมนำเข้าพวกหุ่นคลั่งและมนุษย์กลายพันธุ์บ้ามาที่นี้ด้วยน่ะ"

          "แต่ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไรนี้สิครับ ที่ไอ้บ้าเนโมนั้นมันตามพวกเรามาถึงแอฟริกาได้ ทั้งๆที่ถิ่นของมันนั้นควรจะอยู่ที่อเมริกากันแล้วน่ะ" ไกซ์กล่าวพร้อมกับหยิบลูกซองออกมา

          เฮลิคบอก "ถึงเนโมจะเป็นคนบ้าและอันตรายมาก แต่ก็ไม่โง่มากพอที่จะอยู่ในถิ่นที่มีศัตรูอยู่ไปทั่วกันหรอก แม้จะรู้ว่าตอนนี้อีเนอไมนด์โยกกำลังทั้งหมดไปรวมกันที่แอฟริกาเลยก็ตามน่ะ"

          วกกลับมายังพีวิลกันบ้าง ที่ในเวลานี้....

        "ตรูมมมมม บรึมมมมม" เสียงระเบิดดังขึ้นจากระยะไกลเข้าหูของพีวิลที่กำลังเดินอยู่กลางทะเลทรายอยู่ "มีการโจมตีเกิดขึ้น หรือว่าจะเป็นพวกอีเนอไมนด์กันน่ะ" พีวิลรีบรุดไปโดยเร็ว ซึ่งก็วิ่งขึ้นหุบเขาไปเพื่อเช็คดู ก็ได้เห็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งไฟไหม้ท่วมไปกันหมด พีวิลเห็นเช่นนั้นจึงต้องลงไปดู แม้ว่าหมู่บ้านจะไฟไหม้แล้วก็ตาม "ปฏิกิริยาของอีเนอไมนด์ไม่ปรากฎในพื้นที่ แปลว่าต้องมีการอำพรางสัญญาณเอาไว้ แต่รู้ได้เลยว่า ต้องมีพวกนั้นซุ่มอยู่แน่นอน" พีวิลกล่าวและเตรียมอาร์มชู้ตเตอร์ไว้เพื่อรับมือกับพวกศัตรู ซึ่งก็...

          "พบเป้าหมายแล้ว เตรียมพร้อมทำลาย" ดวงไฟสองดวงที่โผล่มาจากในกระท่อมยื่นแขนออกมา "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลเลยหันมากราดยิงใส่ จนตัวการที่อยู่ข้างในออกมา เป็นหุ่นยนต์ตาโตที่มีแขนปืนทั้งสองข้างล้มลงพร้อมกับรูกระสุนหลายรูทะลุออกหลังไว้

          "หุ่นพวกนี้....ไนน์ซีรีย์ หุ่นรับใช้ที่วงจรความจำของพวกมันเพี้ยนและคลุ้มคลั้งเพราะการต่อสู้ของพวกมนุษย์กับโอเวอร์เดส และเป็นกลุ่มศัตรูที่ฉันถล่มไปพร้อมกับพวกโคเคสกันในครั้งที่สามนิน่า แต่พวกมันน่าจะอยู่ที่อเมริกาฝั่งตะวันตกแล้วนิ หรือว่า...." พีวิลกล่าวและได้ยินเสียง "ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" หุ่นยนต์สีเหลืองก้าวเดินมาพร้อมกับอาวุธในแขน ซึ่งตัวโตหนาๆนั้นก็.... "ฟิ้วววว" ยิงมิไซล์สีขาวออกมาจากส่วนแขน ซึ่งพีวิลก็เอี้ยวตัวหลบและ "ปังๆๆๆ ตรูมมมม" กราดยิงอาร์มชู้ตเตอร์ที่ส่วนหัวจนพัง จนทำให้พวกหุ่นตัวอื่นๆนั้นบุกเข้ามา เป็นหุ่นก่อสร้างที่ติดอาวุธเป็นปืนเลเซอร์กำลังสูงพิสัยไกลโดยยิงเข้าใส่พีวิลจากข้างหลัง แต่พีวิลก็หลบออกมาได้หมด หุ่นช่างกลเลยบุกเข้ามาพร้อมกับหุ่นทำไร่ที่ติดอาวุธปืนแสง ซึ่งหุ่นช่างกลนั้นใช้แขนติดปะแจและไขควงปัดกรีเข้าโจมตี "ป้ากกกก โครมมมมม เปรี้ยงงงง" พีวิลจัดการกับหุ่นช่างก่อนที่มันจะโจมตีถึงตัวด้วยฮาร์ดนัคเคิ้ลไปสองตัว และใช้ตัวที่สองเป็นกำบังรับกระสุนจากหุ่นทำสวนที่ยิงเข้าใส่จนระเบิด แล้วก็พุ่งออกมา "ป้ากกก โครมมมมม โครมมมม" ชกใส่หุ่นทำสวนจนพังไปสองตัวในทันที

          "หึๆๆๆๆ ไม่คิดเลยจริงๆน่ะ ว่าข่าวลือที่ว่าหัตถ์เพลิงสีน้ำเงินจะแปรพักตร์หักหลังต่อพวกอีเนอไมนด์โผล่มาที่นี้ได้นั้น จะเป็นเรื่องจริงเสียด้วยนะ" เสียงของบุรุษคนหนึ่งกล่าว ซึ่งพีวิลหันมาเห็นก็พบกับชายในชุดนายทหารระดับสูงซึ่งยืนอยู่บนรถยานเกราะที่มีขนาดใหญ่ แถมป้อมปืนนั้นติดป้อมมิไซล์โดยที่มีปืนแกตลิ่งอยู่สองกระบอกด้วย

          พีวิลจำได้จึงกล่าวไปว่า "นายพลเนโม เซอวาร์ค นายพลคนบ้ากับกองรบอันขลาดเขลา อดีตกองกำลังที่เป็นจุดด่างพล่อยของกองกำลังสหพันธ์โลกเมื่อ 30 ปีก่อน และเป็นอาชญากรสงครามที่ทางการต้องการตัวอย่างมากถึงขั้นสั่งจับตายกัน จนนายกับพวกต้องหนีหัวซุกหัวซุนกันไป" แล้วก็หันมาถาม "นายกับพวกควรจะเป็นเต่าหดหัวไปนับแต่ฉันบดขยี้กองรบของนายทิ้งไปพร้อมกับพวกโคเคสแล้วนิ ทำไมถึงกล้ามาโผล่กันที่นี้เลยละ"

          "ยังจะมาถามอีกหรือ ปีเตอร์ แอนเดอร์สัน วีรบุรุษหมัดเหล็กแห่งความยุติธรรมผู้กลายเป็นหัตถ์แห่งความตายของพวกอีเนอไมนด์ ว่าฉันมานี้เพื่ออะไร...." นายพลเนโมบอก "....แพทรีออทคงจะล้มเหลวในการตามล่าหัวแกมาหลายครั้ง เลยตัดสินใจยกทุกอย่างที่อยู่ในอเมริกามาที่แห่งนี้กันทั้งหมด ซึ่งก็ดีแล้ว เพราะฉันจะได้จัดการกวาดล้างพวกแมนิเกเตอร์ทั้งหมดให้ราบคาบกันไปเลยนี้แหละ"

          พีวิลบอก "ด้วยพวกไนน์ซีรีย์นะหรือ.....เหอะ ฉันรู้มาว่านายเกลียดชังพวกหุ่นเหล่านี้พอๆกันกับเหล่ามนุษย์กลายพันธุ์พิลึก แล้วนึกยังไงถึงควบคุมพวกนี้กันได้ละ"

          "ก็เพราะว่าฉันประสบความสำเร็จในการผูกมิตรกับเหล่าศัตรูที่ร้ายกาจเพื่อกำจัดศัตรูที่ร้ายกาจกว่ายังไงละ แน่นอน ว่าโคเคสเองก็ทำไม่สำเร็จ จนทำให้นายถูกเฉดหัวออกมากันได้ ซึ่ง....กว่าหมอนั้นจะรู้ว่าทำอะไรพลาดไป มันก็สายไปแล้วละ" นายพลเนโมกล่าว

          พีวิลบอก "เดียวก่อนน่ะ น้ำหน้าอย่างนายไม่น่ารู้ความเคลื่อนไหวของโคเคสและพวกกบฎกันไปได้เลยนิ เพราะนายกับพวกสูญเสียกำลังรบไปเพราะน้ำมือของฉันแล้ว ไม่น่าจะโผล่หัวออกมารับรู้อะไรได้เลยนิ"

          "ถึงฉันไม่สามารถออกไปไหนให้แพทรีออทกับเหล่าสมุนเห็นได้ก็จริง แต่ไม่ใช่กับลูกน้องของโคเคสกลุ่มหนึ่งที่ฉันปล่อยให้รอดไปได้กันน่ะ" นายพลเนโมบอก

           พีวิลกล่าว "แสดงว่า นายทำอะไรกับพวกเขากันละสิ แต่ฉันไม่ยอมให้ทำเช่นนั้นไปได้หรอก"

          "หรือ แต่....นายยังกล้าไปช่วยพวกนั้นได้อีกหรือ ทั้งๆที่พวกนั้นคือตัวแปรสำคัญที่ทำให้โคเคสเฉดหัวนายออกมา หรือไม่ก็ทำให้นายออกมาเอง แต่ก็ช่างเหอะ เพราะนายกับแฟนสาวของนายนั้น จะไม่มีทางได้กลับไปบอกโคเคสและพวกรับทราบกันอย่างแน่นอน" นายพลเนโมบอก

          พีวิลได้ฟังก็ตกใจมากๆ "แฟนสาว.... สเปียริทนะหรือ....เดียวก่อนน่ะ ถ้าแกสามารถบงการให้ไนน์ซีรีย์เข้ามาเล่นงานฉัน งั้นก็หมายความว่า...."

          "ปานนี้หล่อนก็คงจะถูกกระทืบโดยพวกกลายพันธุ์ไปแล้วละ เพราะแม้เป็นแมนิเกเตอร์ แต่ก็เป็นหญิงที่เปราะบางมากด้วยนะ" นายพลเนโมกล่าวและสั่งทหารทั้งหลายให้แห่มาพร้อมกับไนน์ซีรีย์ไว้ "ส่วนแก ฉันจะคิดบัญชีกับแกด้วยการให้ทั้งคนของฉันและหุ่นกระทืบแกไปซะ"

          พีวิลบอก "....เกรงว่าไอ้ที่พูดมา มันจะเข้าตัวนายซะมากกว่าน่ะ"

          ส่วนด้านสเปียริทนั้น.... "ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆ" เธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่เคลื่อนมา "แรงสั่นนี้ไม่น่าใช่แผ่นดินไหวเลยนิ หรือว่านั้นจะ เป็นพวกอีเนอไมนด์แน่ๆน่ะ" สเปียริทกล่าวโดยคิดไปเองว่าเป็นพวกอีเนอไมนด์ แต่.... "แปร้นนนนนนนน กรรรรรร" เธอกลับได้ยินเสียงที่แปลกออกไป "เดียวก่อนน่ะ พีวิลเคยเล่าให้ฟังว่า อีเนอไมนด์มีเปกาซัส เคลเบรอสและเบฮีมอธนิ แต่ไม่น่าจะมีช้างเลยนิน่า มันเพราะอะไร..." และไม่ทันไรก็.... "แปร้นนนนนนน" ฝูงช้างเขียวยาวและหยักจำนวน 10 ตัววิ่งตรงมาที่เธอ จนสเปียริทเห็นเช่นนั้นเลยรีบกระโจนหนีออกไปโดยเร็ว แต่ก็.... "หือออออออออ อืออออออออออออออออ" มีแตนตัวใหญ่บินโฉบลงมาโดยมันยื่นเอาเหล็กไนออกมาหมายจะแทงสเปียริทที่กระโดดตรงมาพอดี แต่ก็... "ฉับบบบบบ" แตนยักษ์ถูกสับขาดเป็นสองท่อนไปในทันที โดยที่สเปียริทโดดลงพื้นมาอย่างปลอดภัย ทว่าพอเธอเงยหน้าขึ้น สเปียริทพบว่าเธอเจอหน้าพวกมนุษย์กลายพันธุ์เสียแล้ว

          "หุ่นตัวนี้หน้าตาไม่คุ้นเลยน่ะ" มนุษย์กลายพันธุ์หญิงที่มีหน้าอกห้อยและมีนิ้วยาวสามนิ้วกล่าว

          "หรือว่าจะเป็นมันนิ....เกตง....ที่ส่งมากำจัด เราหรือเปล่าน่ะ" มนุษย์กลายพันธุ์ร่างอ้วนกล่าว อนึ่ง พวกมนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้สติปัญญาด้อยค่าลงตามกาลเวลาและสภาพการกลายพันธุ์จากกัมตภาพรังสีที่ได้รับมาอย่างยาวนาน

          มนุษย์กลายพันธุ์แบบหน้าย่นบอก "แถมเป็นตุ๊กตาผู้หยิงกันด้วย เราต้องบดขยี้มันให้เละตามที่ หัว หน้าเผ่าสั่งดีกว่า"

          "งั้นก็ดี เพราะเราเกือบไม่ลอดเพราะไอ้พวกกองทัพสีฟ้ากันแล้ว เราทุบมันแก้เล่นก่อนจะไปกระทืบพวกตัวสีฟ้าที่อยู่แผ่นดิงนี้ไปเลยแล้วกัน" มนุษย์กลายพันธุ์ร่างโย่งกล่าว

          สเปียริทได้ฟังก็รู้ทันทีว่า "พวกนายแค้นต่อพวกที่เรียกว่าอีเนอไมนด์หรือเปล่าละ ว่าแต่ พอช่วยฉันให้ไปจัดการกับพวกมันได้มั้ย เพราะฉันเองก็เป็นศัตรูกับพวกนั้นด้วยละ"

          "ง้านหรือ เธอเป็นพวกที่ต่อกรกับพวกตัวสีฟ้าง้านละสิ" มนุษย์กลายพันธุ์ตัวหัวหน้าที่สวมเกราะเหล็กผุๆและตัวโตที่สุดกล่าว

          สเปียริทยิ้มพร้อมกับบอกว่า "ใช่ๆๆๆๆ ว่าแต่ พวกนายช่วยฉันไปจัดการกับพวกมันให้หน่อยได้มั้ยละ อย่างน้อยฉันก็อยากจะจัดการกับพวกมันให้สิ้นซากไปด้วยน่ะ"

          "ช่วย ช่วยได้อยู่แล้ว" มนุษย์กลายพันธุ์ตัวหัวหน้าบอก แล้วก็สบัดหน้าให้ลูกน้องอีกสองตัวนั้น "วี้ววววว วี้วววว" กระโดดข้ามหัวมาพร้อมกับตะบองติดตะปูในมือซึ่งหวดฟาดลงมายังสเปียริท "ตรึงงงง ตรึงงงง" ซึ่งเธอรีบถอยหลบออกมาได้ก่อน

          "พวกนายทำบ้าอะไรกันน่ะ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากพวกนายไปจัดการกับพวกอีเนอไมนด์ ไม่ใช่มาเล่นงานฉันสักหน่อยน่ะ"

          "มันนิเกตงเป็นพวกโกหก พวกมังอ้างจะให้ความช่วงเลือพวกเรา แล้วพวกมังก็ส่งพรรคพวกมาถล่มพวกราวจนเกือบไม่รอดด้วย พวกมังที่ใส่ชุดสีเขียวมืดมาขอความช่วงเลือพวกเรา ว่าจะให้ราวหยุดพวกตัวสีฟ้า แต่พวกตัวสีฟ้ามันเอาตัวมือบวมกับพวกมาถล่มพวกเราจนเละพร้อมกับพวกชุดเขียวด้วย" มนุษย์กลางพันธุ์ที่มีตาขวาโตผิดปกติบอก

          สเปียริทได้ฟังก็รู้ทันทีว่า "....อย่างงี้นี้เอง พวกโคเคสมาขอความช่วยเหลือจากพวกนี้ แต่พวกอีเนอไมนด์ส่งพีวิลกับพวกมาถล่มทิ้งจนพวกกบฎล้มตายไป มันถึงโกรธอย่างงี้กันน่ะ" แต่เธอยังไม่ล้มเลิกจึงบอกไปว่า "แต่พวกนายไม่มีเหตุผลต้องเกลียดแมนิเกเตอร์กันเลยนิ อย่างน้อย เราน่าจะมีสันติต่อกันน่า"

          "สันติของพวกเราคือ การได้กระทืบพวกมังนิเกตงให้จมดินเท่านั้นแหละ พวกเรา กระทืบมัน" ตัวหัวหน้ากลุ่มบอก โดยที่ไอ้ตัวโตสองตัวนั้นหวดตะบองใหญ่เข้ามา "ฉั้วะ ฉับบบ ฉึกกก" สเปียริทจึงโต้ตอบด้วยการใช้หอกสเปียริทแลนซ์ตัดตะบองไม้ขาดพร้อมกับฟันตัดคอมนุษย์กลายพันธุ์ร่างโตขาดสะบั้นลง ส่งผลให้พวกมนุษย์กลายพันธุ์ที่มีแขนสองข้างอยู่ด้านขวาเขวี้ยงระเบิดเข้าใส่ "ตรูมมมม บรึมมมม บรึมมมม" ซึ่งสเปียริทโต้ตอบด้วยการยิงธนูแสงแฟลชแอร์โรวจัดการกับมือระเบิดทั้งสามลง แล้วก็ "ฉึกกกกก" แทงใส่ตัวที่ฟันยื่นแต่ถือขวานบุกเข้ามาจากข้างหลังและ "ฟึ่บบบบ" "โครมมมม" ทุ่มข้ามหัวไปกระแทกใส่พวกพ้องที่อยู่ใกล้ๆจนล้มกลิ้งไป "กรรรรร กรรรรรร" เหล่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งชายและหญิงต่างก็บ้าเลือด กรูกันเข้ามายังสเปียริทกันยกใหญ่ "ซูมมมมมมมมมม" พวกตัวอ้วนจนพุงใหญ่พ่นไฟเข้าใส่สเปียริท จนเธอต้องป้องกันด้วยโลห์ไว้ แล้วก็หมุนควงหอกเล่นงานพวกสุดยอดมนุษย์กลายพันธุ์ที่กรูกันเข้ามาโจมตีด้วยขวานหิน ดาบขึ้นสนิมหรือตะบองไม้กันอย่างหนักหน่วง "แชดดดดด" สเปียริทเลยกระโดดยิงเลเซอร์เข้าใส่พวกมนุษย์กลายพันธุ์จนพิฆาตล้มไปหลายตนด้วยกัน "แชดๆๆๆ" ฉับพลันก็มีเลเซอร์ยิงเข้าใส่จนสเปียริทต้องป้องกันด้วยโลห์ไว้ พร้อมกับ.... "บรืนนนนน" รถยานเกราะติดปืนใหญ่เคลื่อนมาพร้อมกับทหารติดอาวุธครบมือไว้ "ตกลงนิ พวกนายเป็นคนของโคเคสส่งมางั้นสิ" สเปียริทกล่าวเพราะเข้าใจว่าทหารเหล่านั้นเป็นพวกโคเคส โดยที่ไม่รู้เลยว่า ทหารเหล่านั้นใส่ชุดสีน้ำเงินไว้ และเป็นพวกมนุษย์เสียด้วย

          "พวกเรานะหรือ เป็นพวกเดียวกันกับโคเคส แอคเมนโด้กันน่ะ" ทหารใส่ชุดเกราะกล่าว สเปียริทพยักหน้า ซึ่งทหารนายนั้นก็พยักหน้าให้กับลูกน้องตอบด้วย "ปังๆๆๆๆๆ" กระสุนปืนยิงลงพื้น ซึ่งสเปียริทรีบโดดออกมาอีกเช่นเคย

          "นี้แปลว่า โคเคสส่งคนมาจัดการกับฉันนะหรือ  เลวระยำจริงๆน่ะ" สเปียริทตำหนิ

          "เหอะ แกคงเป็นแมนิเกเตอร์ที่ไม่รู้กันเลยละสิ ว่าพวกเรากองกำลังมนุษย์ผู้เหลือรอดนั้น ไม่ใช่พวกเดียวกันกับพวกแมนิเกเตอร์หัวกบฎอย่างโคเคสไปได้หรอก" ทหารหัวหน้ากองกล่าว

          อีกนายบอก "เพราะนายของเราคือนายพลเนโม ผู้บังคับบัญชาการของพวกเรา ให้คำสั่งควบคุมเหล่าซุปเปอร์มนุษย์กลายพันธุ์และหุ่นไนน์ซีรีย์ให้มาถล่มพวกโคเคสทิ้ง และพิฆาตพวกอีเนอไมนด์ลงด้วยมือของพวกเราเองแหละ"

          "ถล่มพวกโคเคสทิ้ง นี้แปลว่า พวกแกคิดที่จะกำจัดฉันไปด้วยนะหรือ" สเปียริทกล่าว

          นายทหารบอก "ใช่ ตอนนี้กองกำลังส่วนหนึ่งและเป็นส่วนมากนั้น เราได้ส่งไปจัดการกับพวกขนส่งเสบียงกันแล้ว ที่สำคัญไปกว่านั้นน่า ท่านเนโมก็กำลังจะสั่งพวกเราและพวกไนน์ซีรีย์ไปจัดการกับพีวิลกันด้วย"

          "ขี้โกงและเลวระยำที่สุด พวกนายไม่รู้ละสิ ว่ากำลังเล่นกับใครกันน่ะ" สเปียริทบอก

          นายทหารกล่าว "เราไม่สนใจอะไรมาก เราสนแค่อย่างเดียว คือบดขยี้แกกับพวกโคเคสลงไปซะก็เกินพอแล้ว จัดการกับพวกมันซะ...."

          "แชดๆๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆ หวับๆๆๆๆๆๆๆ" "ตรูมๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลกระโดดหลบการโจมตีของพวกนายพลเนโมไปแล้วก็... "ป้ากกก พลั้ก ตุ้บบบ พลั้วกกก เปรี้ยงงงง" เข้าตะบันหน้าออกอาวุธหมัดและเท้าใส่พวกทหารมนุษย์ของเนโมกันอย่างหนักหน่วง เหล่าหุ่นช่างไฟก็โยนระเบิดไฟฟ้าเข้าใส่ "ฟึ่บ ฟึ่บ" พีวิลตีลังกาหลบระเบิดไฟฟ้าซึ่งระเบิดใส่พวกทหารของเนโมจนถูกช็อตตัวดำไปกันหมด แล้วก็ "หวับบบบ ป้ากกกก" ลาเรียตใส่พลเครื่องยิงจรวดจนน็อกสลบเหมือด พร้อมกับ... "พริ้วๆๆๆๆ" ใช้เครื่องยิงจรวดระดมยิงใส่พวกหุ่นช่างไฟฟ้าจนกระเจิง หุ่นกู้ภัยที่ติดเครื่องยิงจรวดก็ยิงสวนกลับ พีวิลเลยกลิ้งหลบพร้อมกับยิงสวนจนมันระเบิดไป "ซูมมมมมมมมมมมมมม ซูมมมมมมมมมมม" หุ่นดับเพลิงที่ติดเครื่องพ่นไฟกรดพ่นไฟใส่พีวิลพร้อมกับพลปืนไฟที่ยิงเข้าใส่ จนพีวิลใช้มือเปลี่ยนพลังไฟให้เป็นพลังเพลิงของตนเอง "เอาคืนไปเลย" ซัดเอนเนอจี้โบลท์เข้าไปเผาพวกพ่นไฟจนมอดไหม้ด้วยเพลิงสีน้ำเงินโดยทันที ทหารหญิงถือมีดดาบบุกเข้ามาซึ่งสวมเกราะหนาเอาไว้ด้วย "ชุดเกราะของเหล่าพี่น้องเหล็กไหล ไม่น่าทำให้เรื่องนี้มันเป็นเรื่องยากเลยน่า" พีวิลจำต้องใช้ฮาร์ดนัคเคิ้ลชกใส่พวกสวมเกราะพาวเวอร์อาร์มเมอร์ของเหล่าพี่น้องเหล็กไหลจนร่วงไปหมด แม้ว่าคนที่ใส่เป็นผู้หญิงก็ตาม แต่ก็เป็นพวกของนายพลเนโมซึ่งเป็นนายพลโรคจิตกันด้วย พีวิลจึงลงมือโดยไม่ลังเล "อี้ดๆๆๆๆๆๆ" เหล่าหุ่นทำไร่บุกมาด้วยแขนปืน ซึ่งบางตัวนั้น สวมชุดหนังสีฟ้าสลับเหลืองเข้ามาด้วย "แชดๆๆๆๆๆ" เหล่าหุ่นทำไร่ระดมยิงปืนแสงใส่ แต่พีวิลกระโดดหลบและ "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กระหน่ำด้วยอาร์มชู้ตเตอร์จนร่วงไปกันทั้งหมด หุ่นทำไร่ที่ใส่ชุดหนังสีน้ำเงินบุกเข้ามาด้วยแขนปืนหมายจะยิงพีวิลในระยะประชิดนั้น "แชดดดด" "หวืบบบ" ยิงใส่ในระยะเผาขน แต่พีวิลเอี้ยวตัวหลบจนกระสุนยิงถูกพลมือระเบิดและพลปืนกลร่วงไป เปิดช่องให้... "ป้ากกกก" พีวิลชกใส่หัวหุ่นจนหมุนไป 4 รอบติดกัน "ปี้บๆๆๆๆๆๆๆ" โดยที่ดวงตาเผยใบหน้าเด็กผมบลอนด์ที่ออกอาการมึนไว้ด้วย "ยังจะมาปี้บแบบร่วงออกอีกหรือ น่าจะดับไปพร้อมกับเจ้าของเดิมที่ถูกแพทรีออทกระทืบคาหน้าอกไปซะจะดีกว่า" พีวิลกล่าวแบบไม่สบอารมณ์พร้อมกับ.... "เปรี้ยงงงง" ชกทะลุท้องก่อนจะซัดอัดใส่กลุ่มหุ่นที่บุกเข้ามาจนล้มระเนระนาดไป พร้อมกับรีบโพเข้าเก็บอาวุธจากพวกทหารของเนโมมาไว้กันทั้งหมด แล้วก็รีบวิ่งหนีไป

          "รีบตามไปเลยเร็ว" นายพลเนโมสั่งการให้กองรบทั้งหมดไล่กวดพีวิลไป

          "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" "ตรุ้งๆๆๆ ตูมๆๆๆๆๆ" พวกขี่มอเตอร์ไซด์บุกมาพร้อมกับรถถังหกล้อระดมยิงปืนเข้าใส่พีวิลที่พยายามหนี ซึ่งพีวิลกระโดดหลบได้ทั้งหมด พร้อมกับ "ฟิ้ว ฟิ้ว" ยิงจรวดเข้าใส่รถถังจนระเบิดไปสองคัน แล้วก็.... "หวับบบบ ป้ากกก" กระโดดชกใส่พลขับมอเตอร์ไซด์จนกระเด็นออกจากมอเตอร์ไซด์ไป พร้อมกับยึดมาใช้โดยเร็ว "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลใช้มือซ้ายถือปืนกลกระหน่ำยิงใส่พวกมอเตอร์ไซด์วิบากจนล้มไปกันหมด พร้อมกับสลับมาใช้ปืนยิงระเบิดยิงใส่ป้อมปืนรถถังจนระเบิดไป "หวืออออออ ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆ" รถถังโฮเวอร์คราฟติดป้อมมิไซล์สองคันเคลื่อนตัวมาระดมยิงมิไซล์เข้าใส่ "ตรูมมมมม บรึมม ตูมๆๆๆๆๆๆๆ" แม้จะถล่มวินาศสันตะโรไป แต่ก็... "อ้านนนนนน ฟิ้วววว ฟิ้ววววว" พีวิลบึ่งรถให้กระโจนขึ้นและยิงจรวดสวนคืนไปทันที "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แชดๆๆๆๆๆ" หุ่นยนต์ทรงกลมและหุ่นแปดขาแบบลอยพื้นระดมยิงปืนเข้าใส่ พีวิลเลยขับผ่าไปแล้วก็ "ซูมมมมมมมมมมมมมมม" ใช้แขนซ้ายถือปืนเพลิงพ่นไฟเป็นแนวยาวจนกลายเป็นเหมือนดาบเพลิง และ... "อ้านนนนนน เอี้ยดดดดดด" "ซูมมมมม" จัดการดริฟท์แบบโค้งฉับพลันโดยที่ใช้ปืนเพลิงอยู่ จนคลื่นเพลิงนั้นพุ่งสาดใส่พวกหุ่นยนต์ทรงกลมและหุ่นบินทั้งหมด แผดเผาพวกมันให้ระเบิดวินาศสันตะโรไป แต่หุ่นมอเตอร์ไซด์บุกเข้ามาเป็นจำนวนมาก "แชดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลเลยสวนกลับด้วยปืนเลเซอร์ไรเฟิ่ลยิงทำลายพวกหุ่นมอเตอร์ไซด์ที่มาพร้อมกับหุ่นรบกันทั้งหมด แล้วก็ "เอนเนอจี้โบลท์" ซัดกระสุนพลังเข้าใส่หุ่นรถถังที่บุกมาจนระเบิดไปคันหนึ่ง แต่ที่เหลือก็ยิงถล่มใส่จนพีวิลกระโดดเข้าใส่ "ป้ากกกกก" หุ่นทำสวนที่ขี่หุ่นมอเตอร์ไซด์อยู่จนล้ม ส่วนพีวิลนั้น... "ว้ากก ย้า" ใช้นิ้วทิ้มเข้าบนหุ่นมอเตอร์ไซด์และใช้พลังอีเนลเซี่ยมเข้าควบคุมวงจรอัตโนมัติเอาไว้ เพื่อให้ตนใช้เป็นพาหนะอันใหม่ไว้ "จะมัวเสียเวลาสู้กับพวกนี้ไม่ได้แล้ว ต้องรีบไปหยุดพวกที่โจมตีคนของโคเคสกันก่อน ต่อให้พวกนั้นไม่อยากจะให้ช่วยก็ตาม" แล้วก็นำหุ่นมอเตอร์ไซด์รีบแล่นไป ซึ่งเนโมเห็นก็....

          "ตามไปฆ่ามันเดียวนี้ ฆ่ามันพร้อมกับพวกคนของโคเคสซะ" สั่งการให้ทั้งคนทั้งหุ่นบุกเข้าใส่โดยทันที

          วกกลับมาที่สเปียริท "ย้า...." สเปียริทพุ่งเข้าโจมตีใส่พลธนูกลายพันธุ์ที่มีดวงตาที่โตด้วยหอกจนล้มพร้อมกับหยิบคันธนูและแล่งธนูมา "ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว" ระดมยิงธนูใส่พวกมนุษย์กลายพันธุ์ทั้งหมด รวมถึงพวกทหารของนายพลเนโมส่วนหนึ่งที่แห่แหนมาจน "อั้กกก" พลเขวี้ยงระเบิดถูกยิงเข้าที่ดวงตาและยิงเข้าเป้ากางเกงไปเต็มๆ "โอ้ยยย มันยิงถูกเข่ากรู อั้ก" พลยิงจรวดถูกยิงเข้าที่เข่าซ้ายก่อนจะยิงเข้ากรอกปากไปเต็มๆ "ปั้ก อ้ากกกก อั้ก อ้ากกก" พลปืนไฟถูกยิงเข้าที่ถังเชื้อเพลิงจนไฟครอกไปอย่างจังๆ โดยที่สเปียริทระดมยิงจนแล่งธนูหมด เนื่องจากว่า เธอใช้ธนูยิงทีละสามดอกด้วยกัน

          "ตายซะ มังนิเกตง" มนุษย์กลายพันธุ์ตัวโตหวดท่อนเหล็กขนาดใหญ่หมายจะฟาดใส่สเปียริท แต่... "หมับบบบบบ" เธอกลับใช้มือเดียวหยุดท่อนเหล็กเอาไว้ และใช้อีกมือดึงท่อนเหล็กออกจากมือของไอ้ตัวโตแล้วก็ "เปรี้ยงงงงงง" หวดฟาดใส่มนุษย์ตัวโตนั้นไปเต็มๆก่อนจะฟาดซ้ำเข้าที่หัวจนหัวยุบลงดินไปในทันที จากนั้นก็ "ย้า...." เขวี้ยงเข้าใส่รถถังหกล้อที่อยู่ด้านหลังจน "ตรูมมมมมม" ท่อนเหล็กพุ่งทะลุเกราะรถจนระเบิดไป "กรรรรรรร" เหล่าหมาป่ากลายพันธุ์แห่กันเข้ามาหมายจะเล่นงานสเปียริทแบบไม่เลี้ยง "ฉึกกกก" "ย้า...." เธอใช้หอกแทงเข้าทะลุปากหมาป่าแล้วก็เหวี่ยงเข้าเล่นงานพวกหมาที่แห่แหนเข้ามาจนล้มไปกันหมด  "บรืนนนนนนนน" รถเกราะหกล้อพุ่งเข้ามาหมายจะชนใส่สเปียริทมาอย่างรวดเร็ว แต่.... "โครมมมมมม" สเปียริทยืนนิ่งและฟาดหอกใส่จนรถยานเกราะหกล้อปลิวกระเด็นข้ามหัวสเปียริทไปอย่างจังๆ ซึ่งก็.... "โครมมมมม" ปลิวใส่พวกทหารมนุษย์จนวินาศสันตะโรไปกันหมด "แปร้นนนนนนนนน" ช้างบ้าติดป้อมปืนใหญ่บุกเข้ามาใช้งาหมายจะเล่นงานสเปียริทไว้ "แกร้งงง" แม้จะใช้หอกยันไว้ได้ แต่เจ้าช้างมันใช้งวง "ป้ากก ป้ากก" หวดฟาดใส่หน้าเธอไปสองทีเต็มๆ แม้จะไม่ทำให้เธอเจ็บมากก็จริง แต่... "ฉึกกกกก แปร้นนนน" ก็ทำให้เธอโกรธมากจนแทงหอกเข้าตรงหน้าผากของช้างไปเต็มๆ ก่อนจะดึงออกมา แล้วก็.... "หมับบบ หมับบบบ" "ย้า......" ใช้สองมือจับงาช้างพร้อมกับยกช้างให้ลอยเหนือพื้นไป

          "มัง มัง มังยกช้างได้" มนุษย์กลายพันธุ์หญิงบอก

          นายทหารกล่าว "บะ บ้าแล้ว เจ้าช้างสงครามนั้นมันหนัก 8 ตันนะเฟ้ย" และไม่ทันไรก็...

          "นี้ๆๆๆๆๆ นี้แน่" สเปียริทจับช้างเหวี่ยงวนรอบเข้าอัดใส่พวกช้างเชือกอื่นๆที่บุกเข้ามาและรถถังจนพังพินาศไปกันหมด รวมถึงพวกทหารมนุษย์และนักรบกลายพันธุ์ที่อยู่ใกล้ๆกันด้วยจนวอดวายราบคาบไปกันหมด แล้วก็ "ย้า...." เขวี้ยงเจ้าช้างนั้นพุ่งเข้าใส่ "โครมมมมมมม" ยานบินขนาดใหญ่ของพวกกองรบมนุษย์จนระเบิดไปกันหมด แต่พวกนักรบกลายพันธุ์แห่แหนมา ซึ่งมีตัวหนึ่งสวมชุดสีฟ้าที่สเปียริทเอี้ยวหลบขวานขนาดใหญ่ไว้

          "วาลว์-111 เป็นพวกช่างประปากินเห็ดนะหรือ....ฉันไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นต้องถูกจับโยกย้ายเปลี่ยนปราสาทกันนะยะ" เธอกล่าวแบบไม่สบอารมณ์ก่อนจะกระโดดเข้า "ฉั้วะ ฉับ ฉับ" ฟาดด้วยหอกสับคอนักรบกลายพันธุ์ก่อนจะหมุนตัวเข้าฟันใส่ไปอีกสองทีด้วยกัน จากนั้นก็ใช้ขวานเข้า "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะ ฉั้วะ" เล่นงานพวกมนุษย์กลายพันธุ์ที่บุกเข้ามาจนล้มกลิ้ง มนุษย์พุงโตพ่นไฟถูกสับจนแก็สในท้องรั่วและระเบิดไปสามตน "ฟ้าวๆๆๆๆ ปั้กๆๆๆๆ" สเปียริทซัดง้าวที่ใช้มีดดาบขึ้นสนิมผูกกับกิ่งไม้ปักคอพวกถือบาซูก้าล้มไปห้าตน "ย้า..." เธอใช้หอกของเธอแทงใส่พลปาระเบิดไดนาไมท์ที่ยังถือระเบิดอยู่ทุ่มใส่พวกเดียวกันจนระเบิดวินาศสันตะโรไป  "ปังๆๆๆๆๆๆๆ" "ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว" พลปืนกลและพลยิงจรวดระดมยิงใส่สเปียริทอย่างบ้าระห่ำ แต่เธอกระโดดหลบมาได้พร้อมกับแล่งธนูหลายอันที่ไปคว้ามาจากพวกนักรบกลายพันธุ์คลั่งและ "ฟิ้ว ฟิ้วๆๆๆๆๆ" ระดมยิงเป็นห่าธนูเข้าใส่พลปืนและพลเครื่องยิงจรวดจนล้มกลิ้งไปกันหมด พลยิงจรวดบางนายซวยหน่อยเพราะธนูพุ่งเข้าเจาะจรวดที่ยังไม่ได้ยิงจนระเบิดไป "ฉั้วะ" เธอใช้หอกฟันตัดขาของนักรบร่างโตจนทำตะบองไม้ขนาดใหญ่หลุดมือ แล้วก็ "ป้ากกกก ป้ากกกก โครมมมมม เปรี้ยงงงง" ใช้ตะบองไม้เข้าหวดใส่รถยานเกราะและมอเตอร์ไซด์ล้มกลิ้งไปหลายสิบคันด้วยกัน

          "พวกมันมีเยอะเกินแบบนี้ ต้องหนีไปให้ไกลๆแล้วละ" สเปียริทกล่าวโดยเห็นพวกทหารของเนโมแห่มาพร้อมกับพวกกลายพันธุ์ ซึ่งตอนนี้เรียกพวกฮิปโปติดปืนกลหนัก มากับฝูงแตนบิน แมงป่องกลายพันธุ์ด้วยรังสี แล้วก็ ปูยักษ์ติดป้อมมิไซล์ใหญ่และแมงช้างออกมากันด้วย เธอจึงวิ่งหนีไปโดยไม่มีตัวช่วยเลย

          "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟิ้วววว ฟิ้วววว ฟิ้ววววว ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กองรบขนเสบียงของเฮลิคเข้าโจมตีพวกศัตรูทั้งสามกลุ่ม ซึ่งก็คือพวกหุ่นยนต์ไนน์ซีรีย์ พวกกลายพันธุ์ และกองกำลังมนุษย์เหลือรอดแห่แหนมาทั้งกำลังคน พาหนะขนาดใหญ่ซึ่งรวมถึงสัตว์ใหญ่และขนาดใหญ่ด้วย "อยู่ๆพวกมันก็บุกมาในช่วงที่พวกเราเดินทางกลับเช่นนี้ มันเลวร้ายสุดๆเลยน่ะ" มิลด์กล่าวโดยใช้ปืนสไนเปอร์ติดปืนเลเซอร์ยิงใส่พวกกลายพันธุ์ที่แบกหม้อระเบิดเข้ามาจนล้มไปสามคน

          ไกซ์บอก "หัวหน้า ติดต่อโคเคสให้ส่งกำลังมาช่วยโดยด่วนได้มั้ยละครับ" แล้วก็ใช้ปืนลูกซองยิงใส่พวกกลายพันธุ์ที่ขี่หมาป่าจนร่วงไปสอง และเปลี่ยนมาใช้ปืนกลติดเครื่องยิงลูกระเบิดถล่มใส่พวกขี่มอเตอร์ไซด์จนพังไปกันหมด

          "ติดต่อไปแล้ว แต่คงไม่ดีแน่หากนายพลเนโมนำกองรบมาถล่มถึงฐานทัพกันน่ะ" เฮลิคบอก พร้อมกับกราดยิงปืนกลติดมีดดาบขนาดใหญ่กราดยิงใส่พวกหุ่นไนน์ซีรีย์จนพังไปกันหมด "เดสเทน รีบไปบอกพวกโคเคสเดียวนี้เลย ว่าเราต้องการกำลังเสริมกันน่ะ" เฮลิครีบติดต่อไปหาหน่วยลาดตระเวน แต่....

          "เออ ขอโทษทีน่ะ สัญญาณวิทยุไม่ชัด แต่ผมจะโจมตีพวกนี้ไปเลยแล้วกัน" เดสเทนกลับปฏิเสธและควบบัคกี้พร้อมพาพวกออกไปยิงถล่มใส่พวกศัตรูแทน

          "ไอ้บ้านั้นมันไม่ฟังหัวหน้าเลยนะครับ" ไกซ์กล่าวอย่างหงุดหงิดไม่น้อย เพราะพวกเดสเทนบุกเข้าโจมตีด้วยปืนไรเฟิ่ลพร้อมเครื่องยิงระเบิดเข้าใส่พวกไนน์ซีรีย์ ในขณะที่รถคันอื่นใช้มีดดาบติดปืนเข้าสับพวกนักรบกลายพันธุ์จนร่วงระนาวไป "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พลปืนบนรถบัคกี้ระดมยิงกระสุนเจาะเกราะใส่พวกหุ่นไนน์ซีรีย์ก่อนที่มันจะลงมือไป

          มิลด์บอก "แถมพวกนี้ก็เข้าไปลึกเกินไปเช่นนี้ มันอันตรายมากกันด้วยนะ"

          "พวกเราพอจะนำรถบรรทุกหนีไปได้มั้ยละครับ" พวกทหารที่คุมรถกล่าว

          ทหารหญิงอีกคนออกความเห็น "นั้นสิคะ บางทีเดสเทนกับพวกต้องการซื้อเวลาให้พวกเราหนีไปได้กันนะคะ"

          "แต่เราต้องกลับไปพร้อมกันน่ะ เสบียงนั้นเราหาใหม่ได้ แต่กำลังคนเราจะเสียไปไม่ได้กันหรอก" เฮลิคปฏิเสธ ซึ่งพวกกองรบสามประสานแห่มากันอย่างรวดเร็ว จน.... "หวืออออออ โครมมมมม โครมมมมม ป้ากกกก" แมงช้างขนาดใหญ่ปลิวกระเด็นมาล้มทับพวกกองรบทั้งสามจนแหลกคาพื้นทรายกันไปหมด

          "แมงช้างบินได้หรือเนี้ย แต่มันมาจากไหนกันน่ะ" ทหารหญิงกล่าว โดยที่เจ้าแมงช้างนั้นมันพยายามลุกขึ้น "วี้ววววววววว" "ฉึกกกกกกกก" "โครมมมมมม" "กี้กกกกกกกก" สเปียริทกระโดดลงมาแทงซ้ำจนตัวแมงช้างกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจนแน่นิ่งไป "ฉึกกกก" "หวืบบบบบ" "ตึกกก"

          "เธอคนนั้นนะหรือ มาทำไม พวกเราไม่อยากจะช่วยกันสักหน่อยน่ะ" ทหารหญิงบอก เฮลิคเลยใช้ปืนจ่อเป็นการห้ามไว้และหันมาถาม

          "นี้เธอ เป็นคนโยนเจ้าแมงช้างมาเองนะหรือ"

          "ถ้าตอบว่าใช่ พวกนายคงไม่เชื่อกันหรอกน่ะ" สเปียริทกล่าวแล้วก็... "ฉึกกกกก" แทงใส่มนุษย์กลายพันธุ์ตัวโตที่ถือท่อนเหล็กเข้ามา แล้วก็.... "ย้าๆๆๆๆๆ" จับหอกและเหวี่ยงรอบทิศเขวี้ยงใส่ "ป้ากกกกก โครมมม แปร้นนนนน" ป้อมปืนใหญ่ของช้างบ้าจนพังไปเต็มๆ จนมันตกมันบุกเข้ามา "เอานี้ไปเลย" สเปียริทเลยรีบหยิบท่อนเหล็กขนาดใหญ่มา "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้ากกกกกก" เขวี้ยงให้มันหมุนเป็นวงล้อเข้าปะทะใส่หัวช้างจนทำให้มันแน่นิ่งไปเต็มๆ "กี้กกกกก" สเปียริทหลบแมงป่องทะเลทรายขนาดใหญ่ที่ทิ้มหางเข้าใส่จากข้างหลัง แล้วก็ "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วี้วววววว ป้ากกกกก" ทุ่มส่งอัดใส่กองรบทหารมนุษย์ที่บุกเข้ามาจนราบกลิ้งไปอีกที จากนั้นก็บุกเข้าโรมรันใส่พวกกลายพันธุ์และกองรบมนุษย์ต่อ....

          "เออ ก่อนหน้านี้ใครชี้หน้าใส่เธอกันละคะ" มิลด์ถามกลุ่มทหารหญิงทั้งแท้และไม่แท้ที่ชี้หน้าใส่สเปียริทซึ่งพวกเธอกับพวกทหารทั้งหมด รวมถึงไกซ์ต้องอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น

          "ตะกี้นี้นายเห็นหรือเปล่าละ เดสเทน" พลปืนกล่าวกับเดสเทน ซึ่งยังอึ้งๆอยู่ แต่ยังขับรถเพื่อต่อกรกันต่อ

          "เห็น....สงสัยว่าเราไม่ควรจะไปยุ่งกับแม่นี้ด้วยประการทั้งปวงแล้วน่ะ ถ้าแม่นี้โผล่ พีวิลก็ต้องมา เราควรจะจัดการกับมันไปด้วยน่ะ"

          "แต่ แล้วถ้าพีวิลมาช่วยเราจริงๆกันละ" พลขับอีกคนบอก

          เดสเทนแย้ง "อย่าโง่ไปหน่อยน่า จำเรื่องที่พีวิลมันกำจัดเพื่อนนายไปแล้วไม่ได้เลยหรือ ถ้าเรากำจัดพีวิลลง พรรคพวกที่ตายไปก็ได้รับการชำระแค้นกันพอดีนี้แหละ รีบบุกไปต่อดีกว่า" แล้วหน่วยลาดตระเวนก็ใช้เครื่องยิงมิไซล์สี่ช่องระดมยิงใส่รถถังของพวกเนโมและพวกหุ่นรถถังไปด้วย

          "ย้ะ ย้า ย้า ย้า" สเปียริทระดมยิงธนูที่เธอเก็บได้พร้อมกับคันธนูของพวกนักรบกลายพันธุ์แห่งท้องทุ่งเล่นงานพวกทหารของเนโมที่ดาหน้ากันเข้ามาด้วยมีดทหาร เช่นเดียวกันกับพวกกลายพันธุ์และพวกหุ่นยนต์ ซึ่งแม้เธอใช้ธนูยิงหนละสามดอก แต่ความแรงของธนูที่เธอยิงไปนั้น แรงเท่ากับกระสุนเจาะเกราะความเร็วสูงเสียอีก และหลังจากที่ธนูหมดแล่งทุกแล่งไปแล้ว เธอเลยใช้หอกเข้าโรมรันใส่ศัตรูกันโดยเร็ว "ฉั้วะ ฉับ ฉึก" หลังจากที่เธอจัดการกับพวกหุ่นยนต์ทำไร่และหุ่นกู้ภัยไปแล้ว "แฮกๆๆๆๆ" สเปียริทกลับทรุดลง และ... "แกร้งงงงง" ทหารของเนโมใช้มีดดาบแทงใส่ ซึ่งสเปียริทรีบเอาโลห์มาปัดป้องจนเธอล้มลง

          "โอ้วๆๆๆๆ ดูเหมือนว่าจะหมดพลังแล้วสิ รีบรุมยำต่อเลย" ทหารของเนโมกล่าว โดยให้พวกตัวโตบุกเข้ามา "กรรรรรร" "เหอะ" สเปียริทเห็นพวกตัวโตเลยรีบโดดถอยหลัง แต่ไม่ทันไร เธอก็สะดุดล้มลงและ "โครมมมม" โดนแรงฟาดของตะบองปะทะเข้าจน "หวับๆๆๆๆๆๆ ปั้ก" หอกของเธอปลิวหลุดจากมือไปปักพื้นซะไกล ซึ่งสเปียริทล้มกองกับพื้นไว้

          "แย่ละสิ ต้องรีบแล้ว" เธอเห็นหอกของเธอปักอยู่ เธอจึงรีบวิ่งไป แต่... "ฟ้าวววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว" พวกมอเตอร์ไซด์บุกแล่นวนรอบหมายจะชนสเปียริทไปหลายหน แม้เธอพยายามหลบไปหลายทีจน "วี้วววว ตรูมมมม" โดนรถถังติดปืนครกยิงใส่จนเป่าสเปียริทกระเด็นออกห่างจากหอกไปอีก ซึ่งตอนนี้ พวกกลายพันธุ์แห่มาพร้อมกับขวานหินในมือแล้ว "บ้าน่า ฉันมาได้แค่นี้เองหรือ ฉันจะล้มกันเพียงเท่านี้เลยหรือไงกันน่ะ" สเปียริทกล่าว

          "แมนิเกเตอร์ที่มีพลังเพียงครึ่งเดียวอย่างเธอนั้น ไม่มีทางชนะใครได้หรอก" สเปียริทจำคำพูดของจีเนฟาร์รี่ได้เป็นอย่างดี ซึ่งในใจของเธอนั้น "....จีเนฟาร์รี่รู้เรื่องเช่นนี้ มันก็เป็นเช่นนั้นจริง แต่ ฉันยังไม่อยากจะแพ้ ฉันยังไม่อยากจะตายตอนนี้ เพราะฉันต้องการที่จะรู้ว่าฉันเป็นใคร และเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง ต่อให้ร่างนี้พังเสียหายขนาดไหน ฉันไม่แคร์ เพราะฉันจะต้องลุกขึ้น ลุกขึ้นมาให้ได้ ฉันจะไม่อ่อนแอ จนคนอื่นมองฉันไม่มีค่าเป็นอันขาด" สเปียริทกัดฟันฮึดสู้โดยพยายามประคองตัวเองขึ้น แต่มันไม่ทันแล้ว เพราะนักรบกลายพันธุ์ตัวโตเตรียมหวดขวานหมายจะผ่าเธอแล้ว

          "อ้านนนนนนนนนน" เสียงมอเตอร์ไซด์ดังขึ้นพร้อมกับหุ่นมอเตอร์ไซด์ที่พุ่งเข้ามา "ป้ากกกก" ชนกับนักรบกลายพันธุ์ตัวโตไปเต็มๆ พร้อมกับพีวิลที่โดดออกมาจากตัวหุ่นมอเตอร์ไซด์ และ.... "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปิ้วๆๆๆๆๆๆๆ ตรูมมมมมม" กราดยิงปืนกลทั้งสองกระบอกจนหมดแม็กใส่หุ่นมอเตอร์ไซด์ ให้มันระเบิดใส่นักรบกลายพันธุ์ตัวโตอย่างจังๆ "ย้ากกกกกก" พีวิลที่ลอยตัวอยู่ก็ "เอนเนอจี้โบลท์" ซัดกระสุนพลังอัดใส่พวกทหารที่พยายามจะดึงหอกของสเปียริทให้ออกจากพื้นจนร่วง ซึ่งเมื่อลงพื้นก็รีบวิ่งเข้ามา "หมับบบบบ ฮึซซซซซซซซซ ว้ากกกกกก" พีวิลใช้แรงที่มีในการดึงหอกของสเปียริทขึ้น แม้จะหนักจนไม่อาจจะดึงขึ้นมาได้เลยก็ตาม แต่สุดท้ายก็ "โครมมมมมม" ดึงออกมาได้เป็นผลสำเร็จ และ... "ตรุ้งงงง" ใช้ปืนยิงลูกระเบิดเข้าเล่นงานพวกหุ่นไนน์ซีรีย์ไปด้วย

          "พิ พีวิล นาย นายมาช่วยฉันทำไม ในเมื่อฉันไม่...." สเปียริทกล่าว โดยที่พีวิลวิ่งมาพร้อมกับหอกของสเปียริทไว้

          "....ถึงเธอไม่อยากจะให้ฉันช่วย แต่....ฉันไม่ยอมให้เธอไปต่อสู้เพียงลำพังได้หรอก ทั้งพวกอีเนอไมนด์ ครอสตรีม หรือว่าพวกแมนิเกเตอร์อื่นๆ แม้กระทั่งไอ้พวกนี้ก็ด้วย เธอตนเดียวถึงจะสู้ได้ แต่สุดท้าย เธอก็ย่อมมีวันที่ต้องล้มกันบ้างน่ะ" และส่งหอกมาให้ "....มันควรจะเป็นอาวุธของเธอซะมากกว่า ซึ่งไม่ควรที่ขาดมันไปได้เลยน่ะ"

          "....แปลว่านายคงจะเจอกับพวกแย่ๆเหล่านี้ด้วยสิ แสดงว่านายมันก็ไม่ต่างกันหรอก" สเปียริทกล่าวและรับหอกมา พร้อมกับสูดหายใจยาวๆเพื่อสะสมกำลังที่มีให้กลับมาสู้ใหม่อีกครั้ง "ว่าแต่ นายเคยสู้กับพวกนี้มาก่อนหรือเปล่าละ"

          พีวิลพยักหน้า "เคย หากแต่สู้ทีเดียวสามกลุ่มนั้น ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยละ แม้ว่าพวกนั้นจะถล่มพวกพ้องของโคเคสกันด้วยก็ตามน่ะ"

          "เออ พวกลูกน้องของโคเคสยังอยู่น่ะ และยังไม่หนีไปไหนกันด้วยน่ะ" สเปียริทบอก พีวิลหันไปเห็นพวกเฮลิคและเดสเทนก็ใจคอไม่ดี

          "นั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เราไม่ยอมให้เนโมและพวกแห่ไปถล่มกันถึงฐานหรอก พวกเขาควรจะรีบกลับฐานไปเสียซะโดยเร็วกันน่ะ" แล้วก็.... "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ" ใช้อาร์มชู้ตเตอร์กราดยิงไอ้อ้วนพ่นไฟจนท้องระเบิด แล้วก็พุ่งเข้าชกใส่หุ่นดับเพลิงติดเครื่องพ่นไฟตรงหัว สเปียริทรีบใช้หอกแทงพวกทหารขี่มอเตอร์ไซด์จนทั้งคนและรถถูกทุ่มข้ามหัวเธอไปอัดใส่รถเกราะหกล้อจนระเบิด พร้อมกับยิงธนูแฟลชแอร์โรวเข้า "ฟิ้ววววว ปั้กๆๆๆๆ" หุ่นช่างไฟโยนระเบิดจนล้มและระเบิดไฟฟ้าก็ระเบิดช็อตร่างไป "หวับๆๆๆๆ ฉี่....." นักรบกลายพันธุ์โยนระเบิดซัดไดนาไมท์เข้าใส่ แต่พีวิลตบส่งไดนาไมท์ให้ย้อนกลับไป "ตรูมมมม บรึมมมม" เป่าพวกกลายพันธุ์จนปลิวกระเด็นไปคนละทิศละทาง "เลเซอร์สเปียร์บีม" สเปียริทยิงลำแสงกระจายเล่นงานทหารสวมเกราะหนาของพวกพี่น้องเหล็กไหลจนเกราะแตกกระจุยและเป่าทหารกระเด็นกระดอนไป หากแต่พวกกลายพันธุ์บ้าช่างมากับแขนหกแขนบุกเข้ามาด้วยดาบโค้งเข้าฟาดฟันใส่สเปียริท "เอานี้ไปเลยสิ มิลเลี่ยนสไปค์ ย้ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" สเปียริทรั่วแทงหอกแบบไม่ยั้งเข้าใส่พวกกลายพันธุ์บ้าช่างที่แห่เข้ามา ซึ่งไม่เพียงแขนทั้งหกถูกทิ้มจนขาดหลุดออกไปหมด ยังถูกแทงเข้าที่หัวและลำตัวด้านหน้ากันอีกด้วย แต่นักรบกลายพันธุ์มือธนูกระโจนหมายจะยิงธนูใส่  "นี้แน่" สเปียริทเสยแทงไปเต็มแรงจนเกิดคลื่นพุ่งแทงเข้า "เปรี้ยงงงงง" เจาะทะลวงอกเป่าปอด ซี่โครงและกระดูกสันหลังออกไปจนลงไปกองแน่นิ่งอย่างจังๆ

          "ฮาร์ดนัคเคิ้ล แมกนั่มฟิสท์" พีวิลอัดพลังขึ้นที่หมัดและพุ่งเข้าชกใส่ทหารสวมเกราะหนาที่บุกมาด้วยปืนกลหนัก "ป้ากกกก หึมมมม ป้างงงงง" ซึ่งเมื่อชกหมัดเข้าใส่ตรงหน้าอกก็ปล่อยพลังในระยะเผาขนจนเป่าทหารที่สวมเกราะปลิวกระเด็นออกจากเกราะหนาๆลงไปกลิ้งกับพื้นหลายตลบด้วยกัน แล้วก็ "มัคส์แฟนท่อม" พีวิลใช้การเสริมความรวดเร็ว "ฟ้าวๆๆๆๆๆๆๆ ป้ากๆๆๆๆๆๆ" เข้าโจมตีใส่พวกนักรบกลายพันธุ์และพวกหุ่นไปหลายดอก ในจังหวะที่.... "หวืบบบบบ หมับบบบ" สเปียริทเอี้ยวหลบการชกของเจ้าตัวโตและจับแขนที่ชกเข้ามาเหวี่ยงรอบทิศไปเหมือนเช่นเคย เข้าฟาดใส่พวกทหารของเนโมจนกระเจิงไปพร้อมกับพวกหุ่นกันด้วย แล้วก็... "ควับๆๆๆๆๆๆๆ" จัดการควงหอกให้เป็นวงล้อปัดรับกระสุนและธนูที่ยิงเข้าใส่ แล้วก็วิ่งพร้อมกับหอกที่ควงไว้เพื่อโจมตีด้วย "ดิสคัสเซอคูล่าแลนซ์" การกระโดดเข้าโจมตีใส่หุ่นทหารตัวโตด้วยการหมุนควงหอกที่คมหอกเรืองแสงไว้จนตัวถูกไถลขึ้นกลางอากาศและ "ป้ากกกก" ถูกฟาดให้อัดลงไปกองกับพวกหุ่นที่เข้ามาหนุนช่วยไว้ โดยที่พีวิลกระโดดเข้ามาชกใส่พวกกลายพันธุ์ตัวใหญ่ช่วยสเปียริทไว้ ครั้นพวกสวมเกราะหนาบุกเข้ามาด้วยดาบเลื้อยไฟฟ้า สเปียริทก็ยิงลำแสงทำลายเกราะจนกระจุยและเป่าพวกทหารปลิวไปด้วย

          "ทั้งคู่ไล่ถล่มพวกเนโมจนกระเจิงไปด้วยน่ะ" พลปืนกล่าว

          เดสเทนบอก "ดีเลย งั้น เล็งใส่พีวิลและยัยนั้นไปเลย เพราะฉันไม่ยอมให้ทั้งคู่มันได้หน้าไปกัน และจะได้แก้แค้นกันด้วย...."

          "เดสเทน ระวัง...." เฮลิคติดต่อเข้าไป แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว "บรืนนน โครมมมมม" หุ่นรถถังบุกเข้าชนใส่บัคกี้ของเดสเทนจนพลปืนและเดสเทนปลิวกระเด็นออกจากตัวรถ พลปืนรีบวิ่งหนีมาหาพรรคพวกที่แล่นขับมา แต่เดสเทนกลับวิ่งไปหยิบเครื่องยิงจรวดมาสู้กับพวกศัตรู "กลับมาเดียวนี้ เดสเทน นี้เป็นคำสั่งน่ะ เธอสู้มันไม่ได้หรอก"

          เดสเทนกล่าว "ช่างประไรสิ หัวหน้าเฮลิค ผมจะจัดการกับไอ้พวกนี้ตัดหน้าพีวิลไปเลย เพราะอะไรนะหรือ เพราะว่าสุดยอดนักรบของกองกำลังของท่านโคเคสผู้นี้แหละ คือผู้เป็นวีรบุรุษที่จะพิชิตพวกโอเวอร์เดสลงได้ และแน่นอน ว่าผมจะต้องกลับมาสู้ต่ออย่างแน่นอน เพราะหมอเซริซ่าจะคืนชีพให้อยู่แล้วละ นี้แน่ๆๆๆๆๆ" แล้วก็ระดมยิงใส่รถถังงูเห่าของพวกเนโมจนระเบิดไปสามคัน ยิงใส่แมงป่องตายไปสี่ตัว ครั้นจรวดหมดก็หยิบเครื่องยิงระเบิดมาไล่ยิงพวกรถมอเตอร์ไซด์จนระเบิดไปด้วย

          "ไอ้บ้าเอ้ย....มันคิดว่าตัวเองเป็นไฝกันวะ" ไกซ์สบถ

          เฮลิคจำต้องตัดสินใจใช้โทรโข่งติดต่อไป "พีวิล สเปียริท รีบไปช่วยเดสเทนโดยเร็วเลย กองรบที่ติดตามเดสเทน ถอยกลับมาด่วน บัคกี้ของพวกเธอสู้กับตัวใหญ่ๆนั้นไม่ได้หรอก"

          "น่ารำคาญจริง หัวหน้าเฮลิค หุบปากกันได้แล้ว" เดสเทนเลยยิงกระสุนระเบิดใส่พวกเฮลิคไป และยิงใส่ "ตรูมมมมมม" พีวิลและสเปียริทไปด้วย แต่ทั้งคู่กระโดดหลบไว้ได้ทัน "ต่อให้หลบได้ แต่ดอกนี้ไม่พลาดแน่ ตายซะเถอะ ไอ้พีวิล ลงไปชดใช้ใน...." เดสเทนกล่าว แต่ไม่ทันไรก็.... "ตรุ้ง ตรุ้ง ตรุ้ง ตรุ้ง" "ตรูมๆๆๆๆ" "ว้ากกก" เดสเทนโดนพวกเนโมระดมยิงใส่จนตัวปลิวไปด้วยแรงระเบิดอย่างจังๆ แต่ก็พยายามลุกขึ้นมาพร้อมกับรีบมาหยิบอาวุธในรถ "ซวบบบบบบ ฉึกกกกกก" แมงป่องกลายพันธุ์โผล่ขึ้นจากใต้ดินใช้หางแทงใส่เดสเทนไปเต็มๆ ต่อหน้าพีวิลและสเปียริทที่ลงพื้นมาซึ่งก็ช่วยอะไรไม่ทันการณ์แล้ว

          พีวิลบอก "สายไปแล้วหรือเนี้ย บ้าชะมัดเลย"

          "หวับบบบ ตรึงงง" เดสเทนถูกแมงป่องสะบัดส่งไปกระเด็นลงพื้นไป "ถึงจะถูกพิษ แต่มันก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงซะ ฉันก็ต้องรอดไปให้ได้กันอยู่...." เดสเทนยังดิ้นรนแบบบ้าๆต่อ แต่ กรรมติดจรวดได้มาถึงตัวคนเนรคุณอย่างเขาไปเสียแล้ว "แปร้นนนนน" "ตรึงๆๆๆๆ กร็อบบบบ กร็อบบบบ กร็อบบบบบบ โพ๊ละ" เสียงช้างวิ่งและกระทืบใส่เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายผู้ที่ตายเพราะขัดคำสั่งและไม่ยอมให้ช่วยอย่างเดสเทนไปสามทีนั้น คือสามเสียงสุดท้ายสำหรับจุดจบของนายทหารหัวดื้อไปเสียแล้ว "โอ้ว ไม่อยากมองเลยจริงๆ" สเปียริทหลับตาปี๋ไปอย่างจังๆ

          มิลด์บอก "สงสัยว่า หมอเซริซ่าคงคืนชีพไม่ได้แล้วละคะ" เพราะช้างมันยกขาหน้าข้างซ้ายซึ่งเปื้อนเนื้อสมองของเดสเทนไปหลังจากที่มันกระทืบขาซ้าย ท้องและหัวไปเต็มๆแล้ว

          "มันก็สมควรแล้วละวะ" ไกซ์ส่ายหน้าอย่างสมเพชต่อเพื่อนร่วมทีมคนนี้

          พีวิลบอก "พวกคุณรีบกลับไปหาโคเคสและมาสวาร์ทาร์เดียวนี้เลย ก่อนที่เนโมและพวกจะไปถึงกันน่ะ"

          "แล้วพวกเธอล่ะ อย่าบอกน่ะ ว่า...." เฮลิคกล่าว

          สเปียริทกล่าวโดยจับหอกของเธอไว้ "....ไม่มีอะไรที่สนุกไปกว่าการได้สู้กับพวกบ้าระห่ำกันเช่นนี้เลยน่ะ พวกนายมีโคเคสอยู่ ไม่ต้องมาช่วยพวกเรากันได้หรอกน่ะ"

          "แต่ แต่ว่า...พวกคุณ" มิลด์กล่าวอย่างหวาดกลัวเพราะรู้ว่าพีวิลและสเปียริทไปสู้กับพวกเนโมกันแค่สองคนเท่านั้น

          เฮลิคกล่าว "....พวกเราอยู่นี้ก็ช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้หรอก ขอโทษที่ต้องรบกวนเธอสองคนด้วย พวกเรา เดินทางกลับเลยเร็ว" แล้วก็รีบนำกองรถบรรทุกเสบียงและหน่วยคุ้มกันที่เหลืออยู่กลับไป พีวิลยิ้มให้กับสเปียริทที่ยิ้มให้ โดยที่สภาพของทั้งคู่เหนือยอ่อนมากแล้ว และ... "ว้ากกกกก" "ย้า...."

          "กองเสบียงของเฮลิคไปนานจังวะ หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องเสียก่อนน่ะ" บัลโต้บอก

          ลูกน้องของบัลโต้มารายงาน "เออ พวกเขามาถึงแล้ว แต่สภาพรถบรรทุกและหน่วยลาดตระเวนมัน...เหมือนไปมีเรื่องมานะครับ"

          "คงไม่ได้ไปเจอกับพวกเนโมเสียก่อนเลยวะ ไปแจ้งโคเคสโดย..." บัลโต้สั่ง แต่โคเคสรีบมาพร้อมกับมาสวาร์ทาร์แล้ว ซึ่งเฮลิคและกองรบของเขามาถึงพอดี

           "....พวกเราพึ่งได้รับการแจ้งจากพวกนายมา แต่สัญญาณดันไม่ชัดเจน จนไม่ทราบเรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเลยยังให้ทุกๆคนรออยู่ที่ฐานก่อน" โคเคสกล่าวและหันมาถาม "ว่าแต่ พวกเนโมโจมตีพวกนายเลยหรือ"

          "นายพลเนโมนำกองรบของตนเอง มาพร้อมกับไอ้พวกกลายพันธุ์และหุ่นไนน์ซีรีย์โจมตีพวกเราจริง แต่โชคดีมาก ที่พีวิลและสเปียริท ซึ่งถูกพวกนั้นไล่ตามอยู่ เข้ามาช่วยไว้กันพอดีนี้แหละ" เฮลิคกล่าว

          บัลโต้บอก "ไอ้มือเพลิงกับแม่หญิงลายหมากรุกนะหรือ แล้ว ไอ้เดสเทนล่ะ มันหนีไปไหนกันวะ"

          "เดสเทนมันขัดคำสั่งหัวหน้าที่ต้องให้ถอนตัวกลับ บุกเดี่ยวไปสู้กับพวกเนโมเพียงลำพังไม่ว่า มันยังยิงใส่ทั้งพีวิลและสเปียริท รวมถึงพวกเรากันด้วย แต่ระเบิดมันด้านเสียก่อน จนสุดท้าย มันถูกช้างเหยียบตายคาที่เลยละครับ" ไกซ์กล่าว

          มาสวาร์ทาร์ถาม "แล้วพีวิลและสเปียริทละ อย่าบอกน่ะว่า..."

          "....เพื่อให้พวกเรากลับไปอย่างปลอดภัย ทั้งสองเลยอยู่สู้กับพวกเนโมเพียงลำพังนะคะ แถมเป็นพวกตัวโตๆเสียด้วย" มิลด์ตอบ

          บัลโต้กล่าว "บ้าชัดๆ ขนาดเดสเทนมันโดนกระทืบซะเละ แล้วทั้งสองตนนั้นจะไปเหลือหรือวะ"

          "แต่เพราะพวกเราอ่อนแอเกินไป พวกเขาถึงได้เสียสละตัวเองกันขนาดนี้.... หัวหน้าโคเคส ไปช่วยพวกเขากันเลยดีกว่า" เฮลิคกล่าว

          บัลโต้ได้ฟังก็แย้ง "นายจะบ้าหรือ พวกนายเกือบตายไปแล้ว เราจะเสี่ยงย้อนกลับไปช่วยกันทำไมวะ ในเมื่อพีวิลมันแกร่งแต่คนเดียวคงไม่รอด แล้วไหนจะแมนิเกเตอร์หญิงนั้นด้วยอีกละ มองดูแล้วอ่อนแอไม่น่ารอดไปได้หรอก"

          "พีวิลและสเปียริทแข็งแกร่งกว่าที่นายคิดเสียอีกน่ะ ซึ่งเราจำเป็นต้องไปดูกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          บัลโต้ถาม "หัวหน้าโคเคส ถ้ายังไงเราควรรอดูสถานการณ์กัน...."

          "ไม่ ฉันจะไป ไปช่วยพวกเขาจากเงื้อมมือของเนโมกันน่ะ" โคเคสกล่าวอย่างตัดสินใจดีแล้ว เฮลิคและมาสวาร์ทาร์ได้ฟังก็ยิ้มขึ้น

          บัลโต้โวย "หัวหน้าโคเคส นี้นายคิดดีกันแล้วหรือ เพราะไอ้พวกนายพลเนโมมันกะจะเอาพวกเราถึงตายเลยน่ะ ถึงช่วยเป้าหมายทั้งสองก็ไม่มีประโยชน์อันใดเลยนิ"

          "บัลโต้ ฉันไม่ได้ช่วยทั้งสองคนเพียงเพราะว่าพวกเขาเก่งกาจ พึ่งพาได้ หรือมีความพิเศษที่พวกเราต่างไม่มี หรือแม้กระทั่งรับมือกับสถานการณ์ได้ทุกเรื่องกันหรอกน่ะ" โคเคสบอก "แต่ฉันช่วยในฐานะที่เป็นแมนิเกเตอร์ที่มีเป้าหมายเดียวกัน นั้นคือต่อสู้กับพวกโอเวอร์เดสเพื่อความสงบสุขของโลกใบนี้ พวกเราเมินเฉยต่อการเสียสละของพวกเขาไปแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้มีเรื่องแย่ๆแบบนี้เกิดขึ้นกับกองรบของพวกเราอีกต่อไป.....แน่นอน ว่าแมนิเกเตอร์อย่างพวกเรานั้น จะไม่มีทางทอดทิ้งพวกเดียวกันไปได้หรอก"

          บัลโต้ได้ฟังก็จำยอมไป "เฮ้อออ นายนิมัน จริงๆเลยว้า เอางั้นก็ได้ อย่างน้อย ก็คงมีกองรบของเนโมเหลือสักกองสำหรับอาวุธหนักกันบ้างน่ะ"

          แล้วหลังจากนั้นพวกโคเคสก็ไปถึง โดยที่ตอนนี้.... ผ่านไป 10 นาที "ไม่จริงงะ นี้กูฝันร้ายเลยหรือเนี้ย" นายพลเนโมกล่าว โดยกองรบของเขาเกือบทั้งหมด กองเป็นหุบเขาเลากาโดยที่พีวิลและสเปียริทยืนอยู่ไว้ ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น

          นายทหารบอก "เราควรถอยกลับไปเลยดีกว่านะครับ เพราะกองรบของเราในตอนนี้เหลือไม่ถึงครึ่งแล้วน่ะ"

          "ฮึยยยย ไว้ให้กูกลับฐานให้ได้ก่อนเถอะ แล้วพวกแกจะต้องเสียใจ จำเอาไว้เลยยยย" นายพลเนโมโวยและรีบนำทัพหนีไป

          สเปียริทตะโกนไล่หลังไปว่า "ใครอยากจะจำละยะ นายพลซือบื้อ" แล้วก็นั่งลงบนกระดองปูที่ไหม้เกรียมไปแล้ว "รู้สึกดีจริงๆที่ได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง แม้ว่า....สิ่งที่ทำไปนั้นจะไม่มีใครเห็นเลยก็ตามน่ะ"

          "หมายความว่ายังไงที่บอกว่า ไม่มีใครเห็นกันน่ะ" พีวิลถาม

          สเปียริทบอก "....ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้ก็จริง แต่ฉันรู้สึกได้ว่า ฉันเคยถูกทอดทิ้งให้ต้องอยู่อย่างเดียวดาย ไม่มีใครให้ความสำคัญ ไม่มีใครมองเห็นความตั้งใจของฉัน ไม่มีใครสนใจหรือถามไถ่ฉันเลย ถึงมีก็ล้วนแล้วหวาดกลัวหรือไม่ก็กลั่นแกล้งสารพัดต่างๆนาๆ แต่ฉันก็อดทนมาโดยตลอด จนกระทั่งฉันมาถึงจุดที่แตกหักเมื่อรู้ว่าคนที่ฉันเคยรู้จักหลอกลวงและหลอกใช้จนฉันเจ็บใจมาก ถึงขั้นที่อยากจะไปเสียให้พ้นๆ แต่ก็ไม่สำเร็จเลยน่ะ"

          "รู้สึกเลยหรือ แปลว่า ยังจำความได้แล้วละสิ" พีวิลกล่าว

          สเปียริทส่ายหน้า "ไม่เลย แต่ความรู้สึกส่วนลึกของฉันบอกกับฉันไว้จริงๆ ว่าเมื่อก่อนเคยเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง แต่....มันก็เลือนลางมากจนจำอะไรได้ไม่ชัดเจน เช่นเดียวกับพลังที่ฉันมี ฉันรู้สึกเหมือนที่จีเนฟาร์รี่ว่าเอาไว้นะสิ ว่าฉันมีพลังเพียงแค่ครึ่งเดียวเลยน่ะ"

          "งั้นที่อยู่ๆก็ล้มไปนั้นเพราะใช้พลังถึงจุดหนึ่งแล้วละสิ" พีวิลบอก โดยนั่งลงคุยกันบ้าง สเปียริทพยักหน้า พีวิลกล่าว "สภาพของเธอในตอนนี้ ถึงจะบุกไปสู้กับโอเวอร์เดสกับพวกได้ ก็คงโดนเล่นงานไปก่อนที่จะจัดการกับโอเวอร์เดส ที่ทรงพลังกว่าพวกเราหลายเท่าด้วยกันเลยน่ะ"

          สเปียริทย้อน "นายก็พอๆกันเลยน่ะ ขนาดไอ้พวกหน้าบูดเบี้ยวและพวกหุ่นแปลกๆ นายยังต้องหนีเลย แล้วนายจะสู้กับแพทรีออทและอีเนอไมนด์กันได้เพียงลำพังเลยหรือ....มันไม่เข้าท่าเลยน่า"

          "สงสัยว่าเราทั้งคู่ต่างก็บ้าพอกันนี้แหละ ที่คิดว่าตนสามารถทำได้ทุกอย่างให้สำเร็จได้เพียงลำพัง....ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ฉันน่าจะฟังเธอเสียหน่อยนะ ว่าถ้าบีบบังคับพวกพ้องของโคเคสไม่ได้ ก็ต้องอดทนต่อไปกันน่ะ" พีวิลกล่าว

          สเปียริทตอบ "นั้นสิน่ะ อย่างน้อย ถ้าเราทำให้พวกที่อยู่ในฐานเห็นฉันแบกของหนักกว่าที่พวกเขาแบกได้นั้นละก็ คงจะอ้าปากค้างเหมือนกับพวกที่คุมรถบรรทุกกันละน่ะ" แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มและหัวเราะขึ้นมา "แต่...ฉันขอบใจนายมากเลยนะ พีวิล ที่มาช่วยฉันไว้น่ะ"

          "....บอกตรงๆน่ะ ว่าฉันต่างหากที่ขอบใจเธอมากกว่า ไม่เช่นนั้น ฉันคงไม่สามารถล้มพวกเนโมลงได้แบบนี้หรอกน่ะ" พีวิลกล่าว

          สเปียริทถามกลับ "แต่ว่า นายเคยปราบพวกนี้ไปพร้อมกับพวกพ้องของโคเคสไปแล้วนิ แต่ทำไมนายถึงต้องรีบเผ่นหนีทั้งๆที่นายควรทำได้กันเลยละ มันเพราะอะไรหรือ...."

          "ฉันเกือบลืมไปเสียสนิทน่ะ ว่าตอนที่บุกโจมตีกองรบของเนโมและพวกศัตรูทั้งสองรวมถึงพวกโคเคสนั้น ฉันไปพร้อมกับกองรบอีเนอไมนด์กันด้วย มิได้บุกเดี่ยวเหมือนเมื่อกี้นะสิ" พีวิลบอก

          สเปียริทหัวเราะพร้อมกับบอกว่า "ฉันน่าจะรู้นานแล้วน่ะ ว่านายคงไม่สามารถล้มพวกตัวโตได้หากไม่มีตัวช่วยกันเลยน่ะ แหะๆๆๆ"

          จนพีวิลถามกลับ "แล้วเธอเองไม่เคยสู้กับพวกศัตรูที่แห่มากันเป็นหมู่มากและมีอาวุธครบมือเลยหรือ"

          "ความจริงแล้ว ฉันสู้ได้ถึง 10 กว่าคนแค่ครั้งสองครั้งเองน่ะ การที่ฉันสู้กับพวกที่มากันมืดฟ้ามัวดินนั้น น่าจะสี่ห้าครั้งเองน่ะ ซึ่งมันดูไม่ดีเลยน่ะ ว่าไม่มีหอกอยู่ในมือ ฉันถึงทำอะไรไม่ได้เลยน่ะ" สเปียริทกล่าว

          พีวิลได้ฟังก็ถอนใจยาวๆ "ถึงว่าสิ ว่าทำไมถึงไปไม่เป็นเวลาที่หอกหลุดมือกันได้น่ะ แล้วยิงปืนเป็นหรือเปล่า"

          "ไม่เคยเลย อาวุธระยะไกลที่ฉันใช้ได้ก็คือธนูเองน่ะ ซึ่งฉันยึดมาใช้ยิงพวกหน้าบูดเบี้ยวกันมาแล้ว บอกตรงๆ ธนูไม้มันเปราะง่ายกว่าที่คิดไว้น่ะ" สเปียริทบอก

          พีวิลกล่าว "สงสัยว่าคงต้องฝึกใช้ปืนกันแล้วละมั่ง แต่....ฉันรู้สึกว่าพลังของฉันใกล้จะหมดแล้วน่ะ"

          "จริงด้วย ฉันเองก็ไม่มีแรงแล้วน่ะ" สเปียริทบอกโดยที่ตาของเธอเริ่มปิดแล้ว "และฉันรู้สึกว่า มีใครเรียกพวกเราหรือเปล่า"

          พีวิลพูดอย่างอ่อนแรง "หูแว่วไปแล้วละมั่ง....เพราะพวกโคเคสคง...."

          ไม่ทันไร โคเคสและพวกแห่แหนกันมา ซึ่งทั้งหมดก็ได้เห็นกองเหล่าศัตรูก็อึ้งไปตามๆกัน "แม่เจ้า นี้มันบ้าชัดๆเลยวะ ที่บดขยี้ศัตรูได้ทั้งกองโตๆแบบนี้วะ" บัลโต้กล่าวทั้งอึ้งและเซ็งเป็ดไปตามๆกัน

          โคเคสบอก "ดูเหมือนว่าเราจะมาช้าไปสักนิดแล้วละ"

          "แม้จะมาไม่ทันในการช่วยทั้งสองคนสู้กับพวกเนโม แต่อย่างน้อย เราควรจะรีบช่วยทั้งสองลงมากันเสียก่อนน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          บัลโต้กล่าว "ช่าย และกูต้องไปเบิกรถบรรทุกมาเพื่อแบกเศษซากเหล่านี้ตั้งหลายสิบคันกลับฐานด้วยวะ"

          "ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พี่สาวคนนั้นจะล้มได้แม้กระทั่งปูยักษ์ติดมิไซล์เลยน่ะ" มิลด์บอกโดยที่ปีนขึ้นกองเหล่าศัตรูเอาไว้

          ไกซ์ปีนนำหน้ามาบอก "ถ้าขนาดแมงช้างยังโดนทุ่มปลิวไป แล้วจะเหลือหรือ..." และปีนมาจนถึงยอดก็พบ... "เออ ทั้งคู่แน่นิ่งไปแล้วละครับ"

          "แล้วทั้งคู่ยังหายใจอยู่หรือเปล่าละ" มาสวาร์ทาร์ถาม ไกซ์เอานิ้วไปใกล้ๆกับจมูกของพีวิลและสเปียริท ซึ่งยังไม่ทันไรก็.... "ครอกกกกกกก ครอกกกกก" พีวิลกรนออกมาให้เห็นเช่นเดียวกับสเปียริทที่หลับโดยที่ยังหายใจอยู่

          "ยังหายใจอยู่นะครับ เดียวจะรีบพาพวกเขาลงมาเลยแล้วกันนะครับ"

          "แบกทั้งคู่ลงมาเลย อ้อ ส่วนหอกนั้น ฉันจะขึ้นไปเอาเองแล้วกัน เพราะมันหนักเกินกำลังแขนของเธอกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          โคเคสกล่าว "....ดีแล้วละ ที่พวกเรามาถึงกันเช่นนี้ พวกเรายังพอมีหวังแล้วละ"

ต่อช่วงที่ 2