Manigator Saga Rebellion Soldiers

ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 18 ยุทธการกอบกู้แทแรนเซียคืน ศึกปะทะพ่อแม่ลูกอันน่าเจ็บปวด บทศึกแทลิลเดอ้อน

          "ก้องๆๆๆๆๆ" สเตฟอร์ดเคาะประตูเหล็กที่มีทหารของลอนเฟลเฝ้า เพื่อทำให้ทหารทั้งสองรีบเปิดประตูเข้าไปดู "หวืดดด หมับบบ ฟึ่บบบ" ฟันดิวเรคเลยยืดแขนจับหัวทหารดึงเข้ามาข้างใน ส่วนอีกคนนั้น... "ป้ากกกกก" โดนเจเนลโผล่มาถีบให้ล้ม แล้วก็ลากขาเข้ามา "เปรี้ยงงง" ให้สเตฟอร์ดเตะเข้าจนสลบลง เซเทธเลยรีบวิ่งออกมา "ฟึ่บๆๆๆๆ ตึกก ฟึ่บบบบ ฟึ่บบบ ฟ้าววว ฟ้าวววว ฟ้าววว ฟ้าววว" และโดดขึ้นบนกำแพงเพื่อเข้าจัดการกับพวกทหารที่เฝ้าบนกำแพงฐานทัพให้สลบเหมือดกันหมด โดยยืนหน้าและโบกมือเพื่อให้สัญญาณไว้ สเตฟอร์ดพยักหน้าและรีบเดินออกมาแล้วก็ "แกร็ก ปี้บๆๆๆ" ติดระเบิดแรงสูงไว้ที่กำแพง โดยที่เจเนลเอาระเบิดอีกสามชุดมาช่วยติดไปด้วย ส่วนเควนตินก็พาพวกเดินออกไปก่อน แล้วก็ "ปี้บบบ" "ตรูมมมม บรึมมมม ตูมมมมม" กดสวิตซ์ให้ระเบิดทำลายกำแพงทิ้ง

          "หวออออ หวออออ หวออออ หวอออออ" สัญญาณเตือนภัยนอกฐานทัพดังขึ้น "พวกศัตรูบุกมาในตอนที่เราวุ่นวายเลยหรือวะ" ทหารของลอนเฟลส่วนหนึ่งรีบรุดมาดู โดยที่ส่วนมากในตอนนี้ทะเลาะเบาะแว้งกับเรื่องที่ถูกเปิดโปง ซึ่งเป็นฝีมือของพลัสเชอริทที่นำหลักฐานเรื่องแย่ๆจากปากของบิลลี่และพองเพื่อนของเควนตินที่ไปรู้เห็นเรื่องราวของพวกขุนนางกังฉินและพวกทหารปฏิวัติเผยแพร่กันไปทั่วแล้ว พอพวกทหารโผล่หน้าออกมา "เปรี้ยงงง" ทอฟคานิคพุ่งเข้าถีบใส่นายทหารจนล้มลงไปสลบเหมือดกับพื้น "ฟึ่บๆๆๆ กร็อบบบ" กริมเบอรี่กระโดดข้ามหัวทหารและจัดการหักคอให้หักเพียงครึ่งเดียว เลอแชนเตะกวาดตัดขาทหารให้ล้มแล้วก็ "ป้ากกก" กระทืบซ้ำจนสลบลง โมคุโตะกระทุ้งศอกใส่นายทหารและจับทุ่มข้ามหัวลงกับพื้น แล้วก็จับนายทหารที่บุกมาด้วยมีดด้วยการทุ่มตวัดขาลงให้ล้มกับพื้นและชกซ้ำที่กลางหลังให้สลบไปอีก "ปังๆๆๆๆๆๆ" ทหารอีกสองนายกราดยิงปืนกล แต่บรอนเซอรูทใช้กระบองสองท่อนหมุนควงปัดกระสุนออกไปทุกนัดด้วยกัน แล้วทินเหมาลีก็... "ป้าบบบ ป้าบบบ" กระโดดเข้าฟาดฝ่ามือใส่ทหารสองนายไปอย่างจังๆ

          ด้านพวกโฟรซ่าเองก็... "แง....แง้....พ่อจ๋า พ่อหนูอยู่ไหนกันน่ะ" เสียงเด็กร้องไห้ดึงขึ้นให้พวกทหารที่เฝ้าอยู่ตามสวนรอบปราสาท โดยเสียงนั้นเป็นเสียงของจิลที่ใช้สปีคเกอร์บิท ไซโคบิทแบบติดลำโพงส่งเสียงเรียกพวกทหารให้มา แล้วก็... "ป้ากกก เปรี้ยงงง" โฟรซ่ากระทุ้งพันท้ายปืนรีโวลเวอร์ไรเฟิ่ลเข้าหลังทหารรายแรก จากนั้นฟาดพันท้ายปืนอัดเข้าที่หน้าทหารคนที่สองจนล้มและเตะซ้ำเข้าที่หน้าไปอีกทีให้สลบแน่นอน พร้อมกับสบัดหน้าเพื่อให้พีวิลพามาร์กาเล็ตและพวกส่วนหนึ่งออกมา แล้วก็... "ปุ๊ ปุ๊ ปุ๊" ใช้ริมฟ็อกซ์แบบติดกระบอกเก็บเสียงยิงกระสุนยาสลบเข้าใส่พวกทหารที่เฝ้าตรงประตูหน้าให้ล้มลง จากนั้นพีวิลก็เดินมาตรงมุมปราสาทและเหล่มามองดูพวกทหารที่ยืนเฝ้าอยู่ใกล้ๆ "แกร็ก" จากนั้นก็เปิดอาร์มชู้ตเตอร์ตรงหลังแขนซ้ายออกมา พร้อมกับ.... "ปัง ปัง" "โพละ โพละ" ยิงลงพื้นให้กระจุยเพื่อพื้นระเบิดขึ้น จนพวกทหารได้ยินและรีบตรงเข้ามา "ฟ้าววว ป้ากกกก" พีวิลเลยรีบวิ่งเข้าชกใส่ทหารจนตัวล้มบิดเกรียวควงสว่านลงไปกองกับพื้นไปนายหนึ่ง อีกนายนั้นก็ "แว้งงง บั้มมมมม โครมมม" โดนจิลเทเลพอร์ตใช้ฮิปแอทแทคเล่นงานเข้าที่หน้าทหารจนล้มกลิ้งไปเต็มๆ

          "ว่าแต่ องค์ราชินี บรรทมอยู่ห้องไหนกันละเพคะ" จิลถาม

          "ชั้นสองหน้าต่างที่สามนะ" มาร์กาเล็ตบอก พีวิลเลยให้พวกทหารสหพันธมิตรที่มาด้วย ช่วยไปดูต้นทาง เพื่อให้จิลกระโดดเหยียบฝ่ามือของพีวิลที่ใช้เป็นแท่นดีดส่งขึ้นไปตรงขอบหน้าต่างโดยเร็ว ซึ่งโฟรซ่าที่แยกออกไปนั้น "ปุ๊ ปุ๊" ยิงใส่พวกทหารที่เฝ้าประตูเข้าปราสาทล้มไปสองนาย แล้วก็... "ปุ๊ ปุ๊ๆๆๆ" ใช้ริมฟ็อกซ์อีกกระบอกที่เก็บเสียงแต่ใช้กระสุนจริง ยิงเป่าใส่กล้องวงจรปิดที่อยู่ตามจุดต่างๆรอบนอกปราสาทให้พังไปหมด จนพวกทหารที่คุมระบบกล้องวงจรปิดรีบวิ่งออกมา ซึ่งราชินีเอลิเซด้านั้น

          "ข้ารู้สึกได้ถึงความวุ่นวายข้างนอกกันด้วย หรือว่า..." แล้วก็หันมาเห็นจิลไต่ออกมาจากหน้าต่างพอดี "เจ้า คงจะเป็นแมนิเกเตอร์ที่เป็นสมาชิกของกลุ่มเวเซอร์ ภายใต้คำสั่งของโคเคส วีรบุรุษผู้กลายเป็นแมนิเกเตอร์ที่กำลังทำสงครามกับโอเวอร์เดสกันสิน่ะ"

          "สมแล้วที่องค์ราชินีเป็นผู้นำที่ปราดเปรืองถึงขั้นที่รู้ถึงความคิดของอีกฝ่ายกันนะคะ" จิลกล่าวและก้มคำนับไว้ พร้อมกับแจ้งให้ราชินีทราบว่า "ตอนนี้กองกำลังสหพันธมิตรแมนิเกเตอร์ร่วมมือกับกองกำลังกอบกู้ชาติเข้าคลี่คลายสถานการณ์กันแล้ว แม้ว่านั้นจะให้เพื่อนเราคนหนึ่งช่วยสร้างความปั่นป่วนของพวกทหารของจอมพลลอนเฟลไว้จนต้องเดือดร้อนกันไปทั่ว ทางเราก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ"

          เอลิเซด้าบอก "ข้าพอจะทราบข่าวลือเกี่ยวกับแม่มดผู้หยั่งรู้ที่ปรากฎในเทมเดนมาก่อน จึงไม่แปลกเลยที่พวกเจ้าจะใช้วิธีนี้บนอาณาจักรของพวกเราไว้ เพราะพวกขุนนางและพวกปฏิวัติทำตัวพวกเขาเองไว้น่ะ แล้วมาร์กาเล็ตคงปลอดภัยดีสิน่ะ"

          "องค์หญิงปลอดภัยดีนะคะ ตอนนี้ทางเราก็รีบพาองค์หญิงมากันแล้วคะ" จิลบอก

          เอลิเซด้าพยักหน้า "แต่ ลอนเฟลมีขุมกำลังทางทหารมากมายอยู่ในมือ การมาของพวกเจ้านั้นคงจะไร้ความหมายกันด้วยน่ะ"

          "วางใจได้คะ เสด็จแม่ เพราะว่าพวกเราและพวกเขา แก้ไขสถานการณ์กันแล้วนะคะ" มาร์กาเล็ตกล่าว โดยตอนนี้โฟรซ่าและพีวิลพาเจ้าหญิงมาพบกับผู้เป็นแม่กันแล้ว เอลิเซด้าได้เห็นก็รู้สึกดีใจอย่างมาก ที่รู้ว่าบุตรีของตนปลอดภัยโดยดี

          พีวิลบอก "ตอนนี้เรารีบไปควบคุมตัวจอมพลลอนเฟลดีกว่านะครับ"

          ที่ท้องพระโรงของปราสาท ตอนนี้จอมพลลอนเฟลกำลังมีปากเสียงกับขุนนางหนุ่มผู้หนึ่งอยู่

          "ท่านจอมทัพ ตอนนี้ภายในเมืองวุ่นวายกันอย่างมากแล้ว ทำไมกองกำลังของท่านถึงไม่หยุดยั้งสถานการณ์กันได้เลยละ" ขุนนางหนุ่มกล่าว

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "เซอร์คาบัค สถานการณ์ในเมืองตอนนี้ ทางเรากำลังแก้ปัญหากันอยู่ อีกไม่ช้าทุกอย่างจะดีขึ้น ขอให้วางใจได้เถอะน่า"

          "วางใจได้นะหรือ ข้าเกรงว่าท่านทำเกินหน้าที่ไปแล้วต่างหากละ ไม่แปลกใจเลยที่อยู่ๆท่านพ่อของข้าจะถูกท่านสั่งลงโทษกันง่ายๆ ทั้งๆที่ท่านเป็นคนให้ความร่วมมือกับท่านพ่อในการควบคุมองค์ราชินีเช่นนี้น่ะ" เซอร์คาบัคกล่าว "อีกอย่าง ข้าสั่งการให้ท่านพาตัวมาร์กาเล็ตมา โดยไม่ให้เธอเป็นอะไรไปกันนั้น ทำไมข้าได้ยินมาว่าท่านสั่งกดสวิตซ์ระเบิดทำลายฐานที่มั่นไปกันละ ในเมื่อคนของท่านสามารถบุกเข้าไปจับกุมพวกกู้ชาติหน้าโง่กันได้น่ะ"

          จอมพลลอนเฟลบอก "เรื่องนั้นคนของข้าได้ทำไว้แล้ว อีกไม่ช้าพวกเขาก็จะพาตัวองค์หญิงมาตรงหน้า พร้อมกับสมาชิกผู้ที่พยายามจะคืนอำนาจให้กับราชินีและปลดปล่อยพวกขุนนางหน้าโง่เหล่านั้นกันได้น่ะ"

          "ขอให้เป็นจริงเถอะ เพราะนับแต่พวกแมนิเกเตอร์ของโคเคสต่อกรกับพวกครอสตรีมที่เฝ้าปราการนรกแตกนั้น ข้ากลัวว่าพวกนั้นจะมาถึงนี้และขัดขวางพวกเรามิให้หนีไปจากที่นี้กันได้น่ะ ทั้งๆที่พวกเรารู้ดี ว่าไม่มีทางไหนเลยที่จะสู้กับไอ้ยักษ์บั่กลั่นนั้นน่ะ" เซอร์คาบัคบอก

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "นั้นคงเป็นคำพูดของท่านสิน่ะ ที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการโยกย้ายราษฎรประเทศนี้ให้ออกไปจากนี้กันน่ะ" แล้วก็เดินมาพร้อมกับบอกว่า "ในฐานะที่เจ้ายังหนุ่มยังแน่นนิ หัดทำอะไรเพื่อประเทศชาติกันเสียบ้าง มิใช่พึ่งใบบุญจากผู้เป็นพ่อเสพสุขมาจนถึงบัดนี้กันน่ะ"

          "และท่านเองก็ควรจะยุติความทะเยอทะยานกันได้แล้วละ ท่านจอมพล" เสียงของราชินีเอลิเซด้าดังขึ้นพร้อมกับพวกพีวิลที่มาด้วยกันกับ...

          "มาร์กาเล็ต นี้ยังไม่ตายเลยหรือ โอ้ว ข้าเป็นห่วงท่านมากเลยน่ะ แม้ว่าเพื่อนๆของข้าจะแจ้งบอกเรื่องของท่านแล้วก็ตามน่ะ" เซอร์คาบัคบอกเมื่อเห็นมาร์กาเล็ตโผล่มาด้วย

          "ใช่ ข้าเองก็ต้องขอบใจท่านมากที่อุตสาห์เป็นห่วงข้า แต่....ข้าไม่คิดเลยว่า ท่านจะขลาดเขลาและขี้โกงเหมือนกับพ่อของท่านไม่มีผิดเลยน่ะ" มาร์กาเล็ตบอก

          เซอร์คาบัคพูดกลบเกลือนไปว่า "พูดอะไรอย่างงั้นละ ข้าพเจ้าเป็นห่วงท่านจริงๆเลยน่ะ และท่านคงจะเดือดร้อนกันละสิ เพราะว่าท่านจอมพลนั้น...."

          "ป้ากกกกก" ไม่ทันไรจอมพลลอนเฟลก็ชกใส่คาบัคจนลงไปกองกับพื้น "ท่านต่อยข้าหรือ รู้หรือเปล่า ว่าข้าเป็นผู้ทรงอิทธิพลในสภาขุนนางกันน่ะ"

          จอมพลลอนเฟลเลยชักปืนยาวออกมาจ่อตรงหน้าคาบัคไว้ "ใช่ และความโง่เง่าของท่านนี้แหละ ที่ทำให้ข้าเสียโอกาสที่จะกำจัดผู้สืบทอดของเอลิเซด้าลง เพราะข้าจะยอมให้ใครมาขัดขวางแผนการสร้างความเกรียงไกรให้กับแทแรนเซียไปมิได้ต่างหาก"

          "นี้ท่านคิดจะกำจัดมาร์กาเล็ตอย่างงั้นนะหรือ ท่านจอมพล ทำแบบนั้นมันเข้าข่ายปลงพระชนม์กันเลยน่ะ" เอลิเซด้าบอก

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "ข้ามีเหตุผลที่ทำเช่นนั้นได้ เพราะว่าองค์หญิงเกี่ยวข้องกับแมนิเกเตอร์ที่เป็นตัวการนำพาหายนะมาสู่ราชอาณาจักรกันนี้แหละ ใช่ ต่อให้เป็นฝ่ายที่ต่อต้านโอเวอร์เดสจริง ก็ย่อมเป็นแมนิเกเตอร์กันอยู่แล้ว นั้นแหละคือโอกาสที่ข้าต้องการกันละ"

          "แปลว่าท่านคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วสิ ว่าพวกเราจะมาร่วมด้วยในเรื่องกอบกู้ประเทศแห่งนี้น่ะ" พีวิลกล่าว

          โฟรซ่าบอก "....ส่วนหนึ่งเพราะท่านคงจะทราบถึงวีรกรรมของพวกเรา ที่สามารถทำให้เรื่องที่เป็นไปไม่ได้นั้นให้เป็นไปได้ เลยฉวยโอกาสนี้เพื่อสร้างโอกาสให้ตัวเองเป็นฝ่ายเหนือกว่า ด้วยการประกาศว่าพวกเราเป็นพวกเดียวกันกับโอเวอร์เดส แล้วค่อยจัดการรุกฆาตทีเดียวอย่างงั้นสิน่ะ"

          "ถูกต้อง ส่วนหนึ่งเพราะข้าคาดเดาเจตนาที่ตั้งใจจะช่วยเหลือมวลมนุษย์ของโคเคสกันไว้แล้ว ว่าการกอบกู้ประเทศนี้จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน และการมีแมนิเกเตอร์มาร่วมด้วยนี้แหละ คือการสร้างจุดด่างพล่อยให้กับฝ่ายกอบกู้ และสร้างโอกาสงามๆให้กับข้ากันนี้แหละ" จอมพลลอนเฟลบอก "เซอร์คาบัคกับเหล่าขุนนางที่เป็นเพื่อนของพ่อมันนั้น รวมหัวกับขุนนางจากนอกอาณาจักรเพื่อนำพาพวกชนชั้นสูงไปที่บังเกอร์นอกเมือง ซึ่งไม่เพียงเป็นการผิดกฎที่ห้ามไม่ให้ใครหน้าไหนออกไปจากเมืองได้ไม่ว่า ขุนนางที่ยืนข้อเสนอทางรอดนั้น ก็ไม่ใช่ขุนนางที่ไหนหรอก แต่เป็นสมุนปากโป้งของโอเวอร์เดสที่แฝงตัวเข้ามาเองต่างหากละ"

          จิลกล่าว "หมายถึง เกซิคอย่างงั้นสิน่ะ แต่กฎที่ห้ามไม่ให้ใครออกนอกเมืองนั้น คงไม่น่าใช่คำสั่งขององค์ราชินี แต่เป็นคำสั่งของท่านละสิ"

          "พวกเจ้าเดาเก่งเกินไปหน่อยแล้วละ ถึงขั้นที่รู้ว่าข้าคิดยังไงกับท่านราชินีกันมาตลอดด้วย แม้พระราชาองค์ก่อนจะไม่รู้ความ เพราะฉันปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ด้วย ไม่นึกเลยว่าจะมีคนล่วงรู้กันเสียได้น่ะ" จอมพลลอนเฟลกล่าว

          เอลิเซด้ากล่าว "แล้วท่านก็ปิดเงียบไว้ เพราะกลัวว่าเรื่องนี้จะทำให้เจ้าไม่มีที่ยืนในราชสำนัก และถูกพวกทรราชใช้เป็นเครื่องมือบีบบังคับเลยสิน่ะ"

          "ใช่ ตอนนี้ความลับนั้นก็ไม่มีในโลกแล้ว สิ่งที่ข้าต้องการจริงๆก็คือ ข้าต้องการความรักและความเชื่อใจจากท่าน เหมือนที่ท่านมอบให้กับองค์ราชาด้วย และข้าอยากจะสร้างชื่อเสียงให้แทแรนเซียยิ่งใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งกันน่ะ" จอมพลลอนเฟลบอก

          พีวิลกล่าว "ถ้าท่านคิดอยากจะให้ท่านเอลิเซด้าเชื่อใจและมอบความรักให้ท่านจริง แล้วท่านร่วมมือกับพวกทรราชก่อการปฏิวัติไปทำไมกันละ"

          "นั้นสิ ถึงองค์ราชินีไม่เอาความ แต่ท่านก็สร้างจุดด่างพล่อยและทำลายชื่อเสียงของท่านพังไปส่วนหนึ่งแล้ว ต่อให้แก้ตัวยังไงก็ไม่มีทางลบชื่อเสียที่ท่านสร้างไปได้หรอก" โฟรซ่ากล่าว

          จิลบอก "วางอาวุธแล้วให้ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของพวกเราและพวกเจ้าหญิงจะดีกว่า"

          "ไม่มีทาง แทแรนเซียจะไม่มีทางด่างพล่อยเพราะไปร่วมมือกับพวกอมนุษย์อย่างพวกแกกันไปได้หรอก มีแต่พวกเราเท่านั้น ที่จะสร้างชื่อเสียงให้แทแรนเซียและโลกทั้งใบนี้เองแหละ" จอมพลลอนเฟลตะโกนใส่

          มาร์กาเล็ตกล่าว "ถ้าท่านกอบกู้ประเทศนี้จริง ประเทศนี้ก็คงจะถูกปกครองโดยอมนุษย์อย่างท่านไปแล้วนะคะ"

          "อมนุษย์นะหรือ หมายความว่าองค์หญิงมองข้าเป็นแมนิเกเตอร์อย่างงั้นนะหรือ" จอมพลลอนเฟลกล่าว

          มาร์กาเล็ตบอก "อมนุษย์ที่ข้าพูดถึงนั้น คือคนที่ละทิ้งความดีในจิตใจของตนเอง โดยถูกกิเลสภายนอกมารุมเร้าบวกกับจิตใจที่คิดเข้าข้างตนเองโดยไม่แยแสถึงความรู้สึกของคนรอบข้างว่าต้องการอะไรกันแน่ ซึ่งเหล่าขุนนางที่โค่นล้มอำนาจของเสด็จพ่อนั้นก็ล้วนแล้ว ทำเพื่อต้องการอำนาจที่เกินขอบเขตตำแหน่งที่ตัวเองได้รับ ไม่รู้จักพอในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อำนาจมากขึ้น จึงไม่แปลกเลยที่พวกเขากล้าละทิ้งความจงรักภักดีและความซือสัตย์ ถึงขั้นทำให้ท่านพ่อและคนดีๆล้มตายไปไม่น้อย แม้ท่านจะเป็นผู้จงรักภักดีที่สามารถกอบกู้สถานการณ์ลงไปได้จริง" แล้วก็พูดไปอีกว่า "แต่เพราะท่านยังตัดความรักที่มีต่อท่านแม่ ซึ่งเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้และไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่นอน บวกกับว่าตอนเด็กๆนั้นท่านเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกลืม ซึ่งนั้นเป็นแรงผลักดันจากอดีตที่ทำให้ท่านมีความมานะพยายามไต่ตั้งตัวเองจนมาถึงระดับจอมพล โดยที่ท่านแม่แค่ให้กำลังใจท่านเพื่อให้ท่านเป็นนายทหารที่ปกป้องประเทศชาติไว้อย่างภักดี และละทิ้งความต้องการส่วนตัวเพื่อส่วนรวม อย่างน้อยท่านก็เป็นกำลังช่วยเหลือท่านแม่ได้อยู่แล้ว ไม่นึกเลย ว่าท่านจะเดาเจตนาของท่านแม่ผิดไปเสียได้ และทำให้ท่านก็พลอยถูกครอบงำจนกลายเป็นเช่นนี้นะคะ"

          "แล้วเรื่องกอบกู้ประเทศและสร้างความเกรียงไกรนั้นก็ข้ออ้างนะหรือ" พีวิลกล่าว

          มาร์กาเล็ตส่ายหน้า "เขาเกิดความอิจฉาต่อพวกคุณนะคะ ว่าไม่วันใดวันหนึ่ง พวกคุณอาจจะทรงพลังมากพอที่จะสู้กับพวกโอเวอร์เดสกันได้ ถึงขั้นที่แย่งชิงโอกาสสำคัญที่เขาจะทำเพื่อบ้านเมืองเอาไว้ แม้ว่าในตอนนั้นพวกคุณยังมีกำลังไม่พอเพียง แต่ด้วยเวลาผ่านไปนั้น พวกคุณกำชัยชนะมาหลายครั้งจนทำให้ท่านจอมพลต้องใช้อำนาจมาควบคุมผู้คน รวมถึงท่านแม่เอาไว้ นั้นจึงเป็น 1 ใน 3 เหตุผลที่ทำให้เขาร่วมมือในการปฏิวัติครั้งนี้ เพราะอย่างน้อย เขาเชื่อว่าการทำเช่นนี้จะทำให้ท่านแม่ยอมเชื่อฟังเขาบ้างนะคะ"

          "ท่านจอมพล ข้าเข้าใจในความต้องการของท่านแล้วละ ว่าตลอดที่ผ่านมานั้น ท่านทำเพื่อข้ามามากแล้ว หากแต่ท่านนึกถึงตนเองจนละเลยความจงรักภักดีต่อราชบัลลังก์และประชาชนส่วนรวมกันเท่านั้นเอง" เอลิเซด้ากล่าว และเดินหน้าเข้ามา

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "มันสายไปแล้วที่ท่านจะมาเข้าใจความคิดของข้าพเจ้ากันน่ะ เพราะตอนนี้กองรบของข้าพเจ้าก็คงจะมาถึงกันแล้วละ"

          "พวกเขามาไม่ได้หรอก เพราะพวกเราเข้าขัดขวางไว้แล้วน่ะ" โฟรซ่าบอก โดยตอนนี้จิลนำแพดมาเสนอภาพของกองทหารที่ถูกกองกำลังกู้ชาติและพวกสเตฟอร์ดเข้าช่วยกอบกู้ไว้ได้ เช่นเดียวกับภายในเขตเมืองที่ตอนนี้พวกทหารของลอนเฟลถูกพวกกองกำลังกู้ชาติควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ด้วย จอมพลลอนเฟลเลยหันปืนมาจ่อตรงเอลิเซด้าไว้

          "พอได้แล้วละ ลอนเฟล อย่าให้เรื่องมันเลวร้ายไปกว่านี้เลย ท่านไม่ใช่คนเลวร้ายโดยกำเนิดเลย แค่ท่าน หลงผิดไปชั่วขณะเท่านั้นเอง และข้าอยากให้ท่าน แก้ไขในความผิดที่ก่อไว้กันด้วย อย่างน้อย ก็ถือว่าเป็นคำขอร้องจากพระสหายอย่างข้าบ้างเถอะน่ะ"

          "องค์ราชินี...." จอมพลลอนเฟลกล่าว แม้จะจ่อปืนตรงหน้าเอลิเซด้า และใจแข็งเพื่อที่จะเหนี่ยวไก แต่สุดท้ายก็... "แกร็ก" จอมพลผู้แข็งกร้าวที่เห็นสายตาที่จริงจังของพระนาง จึงยอมจำนนด้วยการโยนปืนทิ้งไป เพื่อให้เหล่ากองกำลังกู้ชาติเข้ามาควบคุมตนและเซอร์คาบัคเอาไว้ หลังจากนั้นก็...

          "ตามราชโองการของราชินีเอลิเซด้านั้น ด้วยความช่วยเหลือของกองกำลังกู้ชาติ ได้ทำให้สถานการณ์ความวุ่นวายนี้จบลงไปได้ด้วยดี หากแต่ เหล่าผู้ก่อการในครั้งนี้จะต้องได้รับโทษตามที่ก่อไว้" เควนตินรับหน้าที่ประกาศโองการจากเอลิเซด้าไว้ "จอมพลลอนเฟล หัวหน้ากลุ่มปฏิวัตินั้น ได้ร่วมเป็นหัวหน้าก่อการยึดอำนาจจากข้าพเจ้ากันไว้ และใช้อำนาจที่มีนั้นกดขี่ข่มเหงชนชั้นสูงเอาไว้ แม้จะทำไปด้วยเจตนาที่ดี เพื่อกอบกู้สถานการณ์ และมีความดีความชอบในการรับใช้ประเทศชาติ บวกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น แม้โทษตายจะละเว้นได้ แต่โทษเป็นยังอยู่ องค์ราชินีจึงสั่งให้ยึดทรัพย์ของท่านจอมพลครึ่งหนึ่งให้เป็นของหลวง และให้โอกาสท่านจอมพลนำทัพไปต่อสู้กับพวกโอเวอร์เดสกันเป็นครั้งสุดท้าย ในฐานะนักรบของราชอาณาจักรของพวกเรา"

          "นั้นนะหรือบทลงโทษของจอมพลผู้หยิ่งยะโสกันน่ะ" สเปียริทบอก

          พลัสเชอริทกล่าว "ไม่หรอก เพราะการนำทัพไปสู้กับพวกครอสตรีมนั้น ก็คือการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ซึ่งนั้นเป็นการทำคุณไถ่โทษในสิ่งที่เขาก่อไว้นี้แหละ"

          "เซอร์คาบัค แม้จะเป็นบุตรชายของเซอร์โทรปิดอส ผู้นำกลุ่มปฏิวัติในการก่อการครั้งก่อนและครั้งนี้ และไม่ได้มีส่วนร่วมในการปฏิวัติทั้งสองครั้งโดยตรง แต่เนื่องจากว่าเขาได้สร้างความเดือดร้อนต่อผู้คนนับไม่ถ้วนนั้น ความผิดที่ก่อสมควรจะได้รับการลงโทษ ดังนั้น ทั้ง 50 คดีที่เซอร์คาบัคก่อขึ้นนั้น จะเหมารวมเป็นโทษทัณฑ์ทั้งหมด ไม่มีการละเว้นหรืออุทธรณ์ให้ โดยจะตัดสินโทษกันในมะรืนนี้ จึงให้มีการคุมขังเซอร์คาบัคไว้ก่อน" เควนตินกล่าว "ต่อด้วยเหล่าขุนนางที่มีส่วนในการปฏิวัติ แล้วก็เหล่าชนชั้นสูงที่มีคดีและความผิดติดตัวแต่ปิดบังเอาไว้กันนั้น องค์ราชินีได้ทราบความและตัดสินใจควบคุมตัวพวกเขามาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมโดยเจ้ากรมตุลาการลูบลันโด้ ตัดสินโทษตามโทษทัณฑ์ที่ได้ก่อเอาไว้ เพื่อคืนความเป็นธรรมและความสุขให้กับราษฎรทุกๆคน จึงประกาศไว้ให้ทราบโดยทั่วกัน"

          ซึ่งภายในเมืองนั้น ราษฎรที่ได้รับความเดือดร้อนต่างก็สรรเสริญและดีใจต่อองค์ราชินีที่กลับมาครองบัลลังก์ตามเดิม "องค์ราชินีจงเจริญ จงเจริญ"

          กลับมาที่นอร์ติลุส ซึ่งจอดอยู่ใกล้ๆกับหุบเขาทิฟาน่า

          "ดูเหมือนว่า การเปิดโปงความชั่วของเธอนั้นเกือบจะไปไม่เป็นเสียแล้วละน่า" โฟรซ่าบอก

          ทินเหมาลีกล่าว "นั้นสิ ถ้าเป็นคนธรรมดา ปานนี้คงเลือดตกยางออกไปนานแล้ว ดีที่รู้วิชาหมัดมวยไว้ก่อน ไม่งั้นแย่แน่ๆเลยละ"

          "แต่นั้นก็ทำให้แทแรนเซียมีตำนานแม่มดเปิดโปงเกิดขึ้นมาอีกที่แล้วละ แม้ว่าเมืองแห่งที่สองนี้จะยืนยาว ไม่เหมือนกับเทมเดนที่เกิดขึ้นแป็บเดียว ก็ราบเป็นหน้ากองเลยละ" สเตฟอร์ดบอก

          เจเนลกล่าว "และอีกหลายสิบประเทศที่เอาเรื่องนี้ไปลือกันไปทั่วทวีปแล้วละ"

          "ต้องขอบใจเธอมากเลยน่ะ บิลลี่ ที่มีส่วนทำให้งานกอบกู้บ้านเมืองนั้น ลุล่วงไปได้ด้วยดีน่ะ" พีวิลกล่าว

          บิลลี่บอก "ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะอย่างน้อยผมแค่อยากให้เมืองนี้มันดีกว่าเก่าเท่านั้นเองแหละ"

          "แล้วต่อจากนี้เธอจะทำอะไรกันต่อละ" บรอนเซอรูทกล่าว

          บิลลี่บอก "รอบๆนี้ไม่ช้าก็เร็วต้องเกิดการสู้รบครั้งใหญ่แน่นอน ถ้าผมอยู่ในเมืองนี้คงไม่ช่วยให้มันดีขึ้นแน่ๆ ดังนั้น ผมเลยอยากจะออกเดินทางไปหาพี่ชายของผมสักหน่อยน่ะ"

          "คงยากน่า เพราะหลังจากที่เราแยกจากจิมมี่ไป ก็ไม่ได้ข่าวคราวอีกเลยน่ะ" มิลด์บอก

          ไกซ์กล่าว "นายออกเดินทางไปคนเดียวคงไม่ดีแน่ ถ้ายังไงไว้ให้เราจัดการกับพวกครอสตรีมก่อน แล้วค่อยพานายไปส่งจะดีกว่าน่ะ"

          "นั้นสิ ตอนนี้เราอยู่ในระยะสายตาของโอเวอร์เดสแล้ว ออกไปตอนนี้เธอโดนเล่นงานแน่นอนน่ะ" ไซโคลเนียบอก

          สเปียริทกล่าว "ฉันรู้สึกได้ถึงอำนาจที่ยิ่งใหญ่แผ่กระจายมาจากทางตอนเหนือกันน่ะ"

          "รวมถึงพวกครอสตรีมด้วย การมาของพวกเราคงจะทำให้โครเต้และพวกต้องโผล่มาแน่ๆเลยละ" พีวิลบอก

          จายด์กล่าว "หวังว่าโอเวอร์เดสคงจะไม่บันดาลโทสะถึงขั้นทำลายแทแรนเซียกันหรอกน่ะ"

          "แทบไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าด้วยความช่วยเหลือของพวกท่าน แทแรนเซียที่ถูกพวกกังฉินและโกงบ้านกินเมืองก็กลับสู่สภาวะเดิม แม้ว่านั้นจะแค่ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นเองน่ะ ซึ่งพวกเราขอบคุณพวกคุณมากๆเลยน่ะ" เควนตินกล่าว

          บัลโต้บอก "พวกเราไม่ต้องการรางวัลอะไรมากไปกว่าคำขอบคุณแล้วละ เพราะเราไม่อยากจะให้ประเทศนี้ถูกครหาว่าให้ความช่วยเหลือพวกเรากันเลยน่ะ"

          "เอาเป็นว่า พวกเราแค่ผ่านมาและให้ความช่วยเหลือพวกท่านกันก็พอ ซึ่งด้วยเหตุการณ์นี้ อาจจะทำให้พวกครอสตรีมรู้เรื่องเลยก็ได้น่ะ" โคเคสกล่าว

          เควนตินพยักหน้า "ตอนนี้จอมพลลอนเฟลได้เรียกรวมพลกองรบของเขาที่หลงเหลืออยู่ ให้เตรียมพร้อมออกรบโจมตีพวกครอสตรีมตามบัญชาของท่านเอลิเซด้ากันแล้ว แต่...มันจะดีกว่ามาก หากพวกท่านเข้ามาช่วยเหลือท่านจอมพลในการรบครั้งนี้ ซึ่งพวกเราเองก็จะร่วมรบกันไปด้วย แม้ว่าเหล่าพวกพ้องของเราจะไม่เอาด้วยก็ตาม"

          "แต่เราต่างก็มีศัตรูเป็นพวกครอสตรีมกันอยู่แล้ว เราไม่อาจนิ่งนอนใจปล่อยให้พวกเธอโดนฆ่าตายด้วยคมหอกคมดาบครอสเซียมกันหรอกน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          เควนตินบอก "แม้ว่าตอนนี้ทางเราพึ่งจะมารู้ว่า ท่านจอมพลติดตั้งระบบที่ให้พวกชนชั้นสูงออกรบกันแบบบีบบังคับเลยก็ตาม แถมเขายังใช้เซอร์โทรปิดอสมาควบคุมโมบิลทรูปเปอร์เซฟิคดิสคอยด์กันด้วยน่ะ" แล้วก็เอาภาพของเซอร์โทรปิดอสที่อยู่ในแคปซูลโหลแก้วบรรจุของเหลว ซึ่งร่างของเขานั้นถูกตัดแขนและขา เชื่อมต่อกับสายไฟและสายเคเบิ้ลเข้ากับด้านหลังและบนหัวไว้ด้วย

          "โอ้ว ไอ้ตัวหัวโจกมันลงเอยด้วยการเป็นมนุษย์โหลดองไปซะได้วะ" บัลโต้กล่าว

          เบย์แทนด์บอก "ผมไม่คิดมาก่อนเลยนะครับ ว่าระบบประคองชีพทหารผ่านศึกที่เก่งกาจให้ควบคุมร่างจักรกลขึ้นมานั้น ยังคงใช้งานได้อยู่ ทั้งๆที่เทคโนโลยี่นี้ถูกสหพันธ์โลกจำกัดไม่ให้มีการใช้งาน เพราะสิ้นเปลืองงบประมาณในการดูแลทั้งร่างจักรกลเปลือกนอกและการดูแลร่างของทหารดังกล่าวเลยนะครับ"

          "แต่แทแรนเซียยังมีเทคโนโลยี่แบบนี้หลงเหลืออยู่ จึงไม่แปลกเลย ที่ลอนเฟลจะนำมันกลับมาใช้ แม้ที่ใช้เป็นตัวควบคุมนั้นจะไม่ใช่ทหารเลยก็ตามน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          เควนตินบอก "แต่ด้วยระบบปฏิบัติการณ์ทางทหารนั้นจะทำให้โทรปิดอชเป็นจักรกลสงครามที่น่าเกรงขามกัน แม้สภาพสมองของโทรปิดอชนั้นจะตายไปนานแล้วน่ะครับ" และหันมาถาม "ว่าแต่ พวกคุณจะออกรบช่วยเหลือพวกเรากันตอนไหนละครับ"

          "ตอนนี้เราจะให้พวกเธอกับพวกลอนเฟลล่วงหน้าไปก่อน แม้นั้นจะเป็นการใช้พวกนายเพื่อหยั่งเชิงพวกครอสตรีมกันก็ตาม การมาของลอนเฟลนั้นจะทำให้โครเต้ที่รู้เรื่อง สูญเสียความสุขุมรอบคอบและขัดคำสั่งต่อโอเวอร์เดสตามที่คาดการณ์เอาไว้น่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          โคเคสกล่าว "หรือไม่ก็ส่งขุนพลที่เหลือออกมากันด้วย แล้วตัวเองก็โผล่มาจัดการทีหลังเช่นกัน สงครามครั้งนี้อาจจะทำให้แทแรนเซียเดือดร้อนเพราะความพิโรธของโอเวอร์เดสกันก็ตาม แต่ด้วยความรับผิดชอบของพวกเรา พวกเราจะชดใช้ในสิ่งที่เรามีส่วนด้วยกันเลยน่ะ"

          "ผมคงหวังว่าเรื่องที่คุณหวาดกลัวจะไม่เกิดขึ้นกันอีกนะครับ" เควนตินกล่าว แล้วปิดการติดต่อไป โคเคสบอก "เอาละ บัลโต้ เฮลิคส่งกองรบมาช่วยแล้วหรือยังละ"

          บัลโต้บอก "เฮลิคส่งเรดมูนและเยลโลว์สตาร์มาถึงกันแล้ว จะให้เราปิดการซ่อนพรางเลยมั้ยละ"

          "แม้นั้นจะเสี่ยงกับการที่ครองคอร์ดรู้ว่าเรามาโผล่หน้าบ้านโอเวอร์เดสแล้ว เปิดโอกาสให้พวกมันโจมตีพวกเราในทันทีก็ตาม มาถึงขั้นนี้ มันต้องวัดดวงกันสักตั้งแล้วละ" โคเคสกล่าว

          เบย์แทนด์พยักหน้าและปิดระบบซ่อนพรางไว้ จนนอร์ติลุสโผล่ออกมา ซึ่งไวเบิร์นได้เห็นภาพจากดวงตาอันใหญ่โตเอาไว้แล้ว "พวกโคเคสมันมาโผล่หน้าปราการของท่านแล้ว และพวกมันอยู่ใกล้กับแทแรนเซียด้วยน่ะ" ครองคอร์ดกล่าวกับโครเต้ให้รับทราบเอาไว้

          "มาสวาร์ทาร์มาโผล่ตรงหน้าข้าจนได้สิน่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะออกรบกันเดียวนี้แหละ" โครเต้กล่าว

          ครองคอร์ดทัดทาน "แต่ คำสั่งขององค์จักรพรรดิ์นั้น ไม่ให้ท่านนำทัพออกไปโดยพลการกันน่ะ"

          "แล้วจะปล่อยให้กองรบของพวกโคเคสและของพวกแทแรนเซียโผล่มาถล่มปราการแกรนฟอลเทสซิโม่กันนะหรือ ไม่มีทางหรอก" โครเต้ปฏิเสธ โดยที่ไวซ์ไมเซลก็เห็นด้วย

          "เราจะให้พวกเวเซอร์มาหยามกันถึงที่ไม่ได้เด็ดขาด การมาของพวกมันก็คือการวิ่งลงหลุมศพที่ข้าเตรียมเอาไว้กันนี้แหละ" แล้วก็กล่าวกับครองคอร์ดไปว่า "ซึ่งข้าหวังว่า การรบของพวกเรานั้นจะทำให้พวกสหพันธมิตรอ่อนแอลงจนไม่อาจจะเอาชนะแอตแลนไทซ์กันได้หรอกน่ะ"

          "เฮ้ออ ท่านไม่ยอมเสียโอกาสงามๆไปเลยสิน่า" ครองคอร์ดกล่าว "ในเมื่อพวกท่านทั้งสองต้องการเช่นนั้น ข้าก็คงไม่ห้ามพวกท่านแล้วละ เรื่องของพวกท่าน ข้าจะรับผิดชอบเอง"

          โครเต้กล่าว "ข้าหวังว่าท่านจะปกป้องเกซเฟลิคและพวกแอตแลนไทซ์กันด้วยน่ะ" แล้วก็ออกไปจากห้องวางแผนไว้ เพื่อนำกองรบครอสตรีมออกรบครั้งสำคัญกันแล้ว ด้วยการนำแกรนฟอสเทสซิโม่ออกมา

          "ท่านพ่อคะ แม่ทัพโครเต้นำปราการป้องกันออกไปแล้วละคะ" จีเนฟาร์รี่มารายงานต่อโอเวอร์เดสไว้

          เกซิคบอก "ครองคอร์ดคงจะห้ามโครเต้ไม่ได้แน่ๆ หรือไม่ก็ขัดคำสั่งของท่านไว้แน่นอนนะครับ ท่านโอเวอร์เดส ถ้ายังไงก็มีบัญชาให้..."

          "ไม่ต้อง โครเต้กำลังจะออกรบในฐานะดาบและหอกของข้ากันอยู่ แม้ข้ารู้อยู่แล้วว่าโครเต้ตั้งใจจะทำอะไรกันก็จริง แต่...เราจะยอมเป็นฝ่ายตั้งรับอย่างเดียวก็คงไม่ได้เสียด้วยน่ะ" โอเวอร์เดสบอก "ดังนั้น ข้าจะให้พวกเจ้าดูการต่อสู้ครั้งสำคัญระหว่างเอชมาสวาร์ทาร์กับโครเต้ สไครเดอร์ไว้ ซึ่งการรบครั้งนี้จะชี้ชัดว่า พวกเราควรจะทำเช่นไรกันในเวลานี้น่ะ"

          เกซิคกล่าว "ข้าหวังว่า ดาบของท่านโครเต้จะทำลายพวกกบฎให้แดดิ้นลงไปกันน่ะ"

          เขตทุ่งร้างแททิลเดอ้อน ทางตอนเหนือของแทแรนเซีย กองรบของแทแรนเซียก็เคลื่อนทัพออกมา ซึ่งจอมพลลอนเฟลเป็นผู้นำทัพในคราวนี้

          "ศัตรูของเมื่อวานกลายมาเป็นมิตรแท้ในวันนี้ แม้จะอยู่ต่างฝ่ายและเป็นอริกันหนักหนาแค่ไหน พอเกิดเรื่องเลวร้ายชนิดที่คนกลุ่มเดียวไม่สามารถกระทำด้วยกันได้ฉันใด ทุกฝ่ายทั้งดีและเลวย่อมจับมือกันฉันนั้น ทั้งๆที่ฉันสมควรจะอยู่ในเรือนจำในฐานะอาชญากรแผ่นดินแล้วแท้ๆน่ะ" ลอนเฟลบอก โดยที่ควบคุมสั่งการอยู่ในยานรบภาคพื้นทรอจันฟรีท ซึ่งนำทัพเซฟิคแบบอัศวินจำนวน 450 เครื่อง(ซึ่งได้ถอดระบบมารีโอเน็ตออกไปแล้วทุกเครื่อง) ในจำนวนนั้น มีนักรบที่พิการและปางตายเชื่อมต่อด้วยระบบรีเบิร์ส ซึ่งเซอร์โทรปิดอชก็อยู่ในโหมดควบคุมเพื่อการสู้รบครั้งนี้ การ์ดฟิลด์ 400 เครื่อง รถถังหนัก 800 คัน ซึ่งติดป้อมอาวุธและปืนใหญ่เอาไว้ และกำลังทหาร 5,000 นาย มุ่งหน้าขึ้นเหนือไป

          เควนตินบอก "ผมหวังว่า ความเมตตาปราณีขององค์ราชินีที่มอบโอกาสสำคัญให้กับท่านไว้ จะช่วยให้เรากำชัยชนะตามที่ท่านคาดไว้นะครับ"

          "แม้ว่าเธอจะเกลียดชังฉันแค่ไหน ศัตรูในตอนนี้ของพวกเราที่อยู่ตรงหน้านั้นก็คืออดีตแม่ทัพโครเต้ที่กลายเป็นแมนิเกเตอร์ไปแล้ว ซึ่งฉันรู้ดีว่า ฉันคงไปไม่ถึงจุดที่ได้สู้กับโอเวอร์เดสเลยก็ตาม" จอมพลลอนเฟลบอก "ถ้าเพื่อปกป้องอาณาจักรแห่งนี้ไว้ซะ ถึงตายก็ไม่เสียใจนักหรอก"

          เควนตินพยักหน้า "ที่สำคัญก็คือ เราควรจะโฟกัสไปที่การสู้รบตรงหน้าของพวกเรานะครับ"

          "ทะ ท่านจอมพล แย่แล้วละครับ พวกครอสตรีม มันเอาปราการบินมาตรงหน้าพวกเราแล้วละครับ" ทหารของลอนเฟลรายงานไว้ โดยตอนนี้แกรนฟอสเทสซิโม่ได้แล่นลงสู่พื้นแล้ว

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "พวกนั้นมาจนได้เลยสิน่ะ ทุกหน่วยเตรียมการสู้รบได้แล้ว" แล้วกองรบทั้งหมดก็พร้อมสำหรับการทำสงครามกันทั้งหมด โดยที่พวกครอสตรีมนำทัพพวกอัศวินมังกร ไวเบิร์นไรเดอร์ กริฟฟอนไรเดอร์ เปกาซัสไรเดอร์ ยูนิคอร์นไนท์ออกมาพร้อมกับกองรบของเฟอคาน่าและแรมลอช ซึ่งคุมกองรบเทมพาร่าทั้งหมด 4 พันหน่วยและครูเซเดน ทั้งหมด 3,600 หน่วยด้วยกัน

          "ฟ้าวววว ตึกกกก" แล้วนักรบในเกราะสีเขียวเข้มทั้งตัว โดยสวมหมวกที่มีบั้งครอสเซียมที่แหลมยื่นไปข้างหน้าโดยส่วนตานั้นปิดหน้ากากเอาไว้ได้ปรากฎตัวขึ้นมา นักรบผู้นั้นก็คือ โครเต้สไครเดอร์นี้เอง จอมพลลอนเฟลเลยก้าวออกมาข้างนอกสะพานเดินเรือไว้ เพราะโครเต้โผล่มาตรงหน้าดาดฟ้าสะพานเดินเรือกันแล้ว "ท่านกล้ามากเลยน่ะ ที่มาแหย่หนวดเสือกันถึงที่เลยน่ะ ท่านจอมพล" โครเต้กล่าว

          จอมพลลอนเฟลกล่าว "เซอร์โครเต้ ท่านมาที่นี้คงจะมาเพื่อทักทายก่อนจะเปิดศึกใหญ่ และเตรียมจะบุกแทแรนเซียตามเจตจำนงที่ท่านตั้งใจไว้เลยสิน่ะ" แล้วก็นำปืนไรเฟิ่ลกระบอกเดิมมาจ่อตรงหน้า "สิ่งที่พวกปฏิวัติมันทำกับท่านนั้น พวกนั้นก็ได้ชดใช้กรรมไปแล้ว ใยจะต้องมาแก้แค้นและกวาดล้างบ้านเกิดที่ท่านสาบานจะปกป้องกันไว้ทำไมละ"

          "ข้าค้นพบสัจธรรมที่แท้จริงจากปากของท่านโอเวอร์เดสยังไงละ ว่าต่อให้กอบกู้ความสงบสุขแค่ไหน หรือทำให้โลกมันน่าอยู่เพียงไร มนุษย์ที่จิตใจสามารถถูกเปลี่ยนแปลงจากสภาพแวดล้อมหรือความอ่อนแอในจิตใจและในกายนั้น ก็จะสร้างปัญหาให้กับโลกแบบไม่รู้จักจบจักสิ้นกันนี้แหละ เพราะขนาดเพื่อนของข้าที่ได้ดิบได้ดี ยังละโมบโลภมากรู้จักพอและปิดบังความผิดที่ได้ก่อไว้ แม้ห้ามปรามก็ไม่ฟังฉันใด ชาวเมืองทุกๆคนเองก็ต้องเป็นไปด้วยฉันนั้น ซึ่งไม่ใช่แค่แทแรนเซียหรอกที่เป็น แต่มันหมายรวมถึงคนบนโลกทั้งหมดด้วย ซึ่งท่านโอเวอร์เดสได้ตัดสินให้คนบนโลกไม่ควรจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป" โครเต้บอก "แม้แต่ท่านเองที่สาบานว่าจะปกป้องกษัตริย์และราชทายาทเองก็พลอยเป็นไปกับพวกที่หักหลังข้าไว้เช่นนี้ ต่อให้ท่านกลับตัวกลับใจได้ แต่ก็ย่อมมีคนแบบท่านเกิดขึ้นมาอีก 3-4 คน ไม่สิ เป็นสิบเป็นร้อยคนขึ้นมาแทนที่ ซึ่งนั้นสมควรแล้วหรือ ที่ข้าควรจะปกป้องอธิปไตยที่หักหลังความจงรักภักดีที่ข้าอุทิศชีวิตให้กันน่ะ"

          จอมพลลอนเฟลบอก "มนุษย์แม้รู้ว่าทำผิด แต่ก็รู้จักแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองได้ก่อ แม้จะไม่อาจลบล้างมลทินที่ติดตัวไปได้ มนุษย์ทุกๆคนก็มีสิทธิ์ที่จะแก้ไขความผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น ท่านเองก็เช่นกัน ที่อุตสาห์ได้ชีวิตใหม่กลับมาทั้งที แต่กลับเป็นศัตรูต่อพวกเรา ต่อมวลมนุษยชาติแบบนี้ ถึงแก้แค้นจนสำเร็จได้จริง ท่านคิดว่า มันจะจบเรื่องเองนะหรือ ในเมื่อผลที่ตามมานั้น จะทำให้ท่านต้องจมปลักกับความแค้นที่ต้องกวาดล้างมนุษย์ให้ราบคาบไปทั้งโลกน่ะ"

          "ข้ารู้อยู่แล้วว่าต่อให้กวาดล้างแทแรนเซียให้ราบคาบ มนุษย์ที่หลงเหลือเองก็ไม่ควรปล่อยเอาไว้ด้วยเช่นกัน...ซึ่งข้าได้สาบานที่จะปกป้องท่านโอเวอร์เดสเอาไว้ ด้วยการกำจัดทุกคนที่กล้ามาประจัญหน้านายเหนือหัวสูงสุดของข้านี้แหละ" โครเต้กล่าว "...ซึ่งข้าไม่เสียใจและไม่ละอายใจในสิ่งที่ทำกันหรอก เพราะตอนนี้ ข้าละทิ้งความเป็นมนุษย์และอดีต รวมถึงเจตจำนงเดิมเพื่อแลกกับการแก้แค้นกันไว้แล้ว แน่นอน ว่าข้าไม่ลังเลใจที่จะเชือดท่านให้ตายด้วยคมดาบของข้าหรอก"

          จอมพลลอนเฟลได้ฟังก็ลดปืนลงพร้อมกับบอกว่า "ในเมื่อท่านตัดสินใจเช่นนี้ ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากจะเป็นกำแพงพิทักษ์ราชอาณาจักรของพวกเรา ปกป้องทุกชีวิตไม่ว่าจะดีหรือเลวให้พ้นจากเงื้อมมือวิญญาณร้ายอย่างท่านนี้แหละ" โครเต้ได้ฟังก็ "แว้งงงง" หายตัวไปอยู่ที่ระเบียงสูงของแกรนฟอร์เทซิโม่ไว้

          "กองรบครอสตรีมทุกหน่วยจงฟัง ท่านโอเวอร์เดสบัญชาให้พวกเรากำจัดผู้บุกรุกหน้าปราการของท่านไว้ ศัตรูที่อยู่ตรงหน้าจงกวาดล้างกันซะให้หมด แม้กระทั่งพวกศัตรูหลักของพวกเราเองที่อาจจะมาถึงในไม่ช้าก็ด้วย จงสู้ในฐานะดาบและหอกขององค์จักรพรรดิ์ พิทักษ์และปกป้องดุจโลห์อันแข็งแกร่งของท่านโอเวอร์เดส เผาผลาญเพลิงแห่งครอสเซียมใส่พวกศัตรูให้มอดไหม้ไปซะ" โครเต้ชูดาบขึ้นและประกาศกร้าวต่อเหล่านักรบทั้งมวล

          "พวกเราคือดาบและหอกของท่านโอเวอร์เดส ผู้พิทักษ์อันแข็งแกร่งดุจโลห์และกำแพงปกป้ององค์จักรพรรดิ์ เพลิงสีเขียวของพวกเราจะแผดเผาโลกทั้งใบเอาไว้"

          "ด้วยเกียรติยศและอำนาจของราชอาณาจักรอันรุ่งเรืองของพวกเรา แม้จะผ่านความเลวร้ายที่ถาโถมเข้ามาหรือคุกคามจากภายในจนเกิดความทุกข์ยากนับครั้งไม่ถ้วน แต่พวกท่านทั้งหลายจงจำเอาไว้เสมอ ว่าสายเลือดของแทแรนเซียของพวกเรานั้น เข้มข้นเหมือนกับความจงรักภักดีต่อแผ่นดินเกิด แม้การต่อสู้จะลงเอยด้วยความสูญเสีย แต่พวกเราจะไม่เสียใจที่ได้สู้เยี่ยงนักรบของราชอาณาจักรแห่งนี้ ดังนั้น...ถึงเวลาที่พวกเราจะแสดงให้พวกอมนุษย์เหล่านั้นได้เห็นกันแล้วละ" จอมพลลอนเฟลกล่าว เหล่าทหารทั้งหลายก็เฮลั่นขึ้นมาเช่นเดียวกับเควนตินและเหล่าพองเพื่อนด้วย ลอนเฟลจึงสั่งการให้ "ประจัญบานได้"

          โครเต้สั่งในเวลาเดียวกันไปว่า "บุกได้"

          แล้วการต่อสู้ระหว่างกองรบแทแรนเซียและกองรบครอสตรีมก็เริ่มขึ้น เหล่าทหารแทแรนเซียทั้งทหารภาคพื้นและกองรถถังระดมโจมตีด้วยอาวุธปืนอิอ้อนไรเฟิ่ลเข้าใส่เหล่าทหารยูนิคอร์นที่บุกมาจนล้มไปเป็นสิบ แต่พวกพาราไดน์และเทมพาร่านั้น "แชดดดด แชดดด แชดดดด แชดดดด" พาราไดน์ใช้ครอสเซียมมาสเก็ตยิงใส่พวกทหารแถวหน้าจนมีรูทะลุเช่นเดียวกับพวกที่อยู่แถวถัดมาที่ถูกยิงด้วยเช่นกัน เทมพาร่าใช้ครอสเซียมเรลกันยิงเข้าใส่ "แชดดดด ตรูมมมมม" รถถังเบาจนเกราะทะลุเป็นรูและระเบิดปลิวขึ้นไป จนทำให้ขบวนทหารราบต้องกระจัดกระจายไป "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" "ตรุ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ" "แชดดดด แชดดดดด แชดดดด" ไวเบิร์นไรเดอร์ใช้กระสุนเพลิงกรดจากปากไวเบิร์นพ่นใส่พร้อมกับยิงป้อมมิไซล์ครอสเซียมลงสู่กองรบรถถังจากฝั่งซ้ายไป โดยที่พวกกริฟฟอนไรเดอร์ใช้ปืนครอสเซียมแคนน่อนยิงลงพื้นไปด้วย จนเป่ากองรบฝั่งซ้ายและขวาไปพร้อมกับ "แชดดดด แชดดดด" "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟ้าวว ฟ้าวว ฟ้าวว" รถถังหนักยิงปืนใหญ่อิอ้อนพร้อมกับป้อมมิไซล์ 24 ช่องกับเครื่องยิงจรวด 4 ลำท่อเข้าเป่าใส่กองรบไวเบิร์นและกริฟฟอนให้แดดิ้น "กรรรรร" "ฟู้ววววววววววววววววววว" เหล่าอัศวินมังกรสั่งมังกรน้ำเงินพ่นไอเย็นเข้าแช่แข็งกองรบรถถัง โดยที่พลอาวุธหนักระดมยิงใส่พวกมังกร แต่ก็ "เปรี้ยงงง เปรี้ยงงง เปรี้ยงงง เปรี้ยงงง" มังกรเหลืองพ่นสายฟ้าลงมาช็อตพวกทหารกล้าจนตัวดำตอตะโกไปกันหมด ส่วนมังกรแดงนั้นก็พ่นไฟความร้อนสูงแผดเผากองรบรถถังหนักให้ระเบิดไป ในขณะที่มังกรเขียวนั้นแล่นลงมา "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะๆๆๆๆๆ" เพื่อให้อัศวินมังกรพาราไดน์โจมตีด้วยหอกครอสเซียมใส่พวกทหารจนล้มลง ซึ่งก็.... "ทิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โดนกองรถถังติดปืนกลพลาสม่า 8 ลำกล้องกระหน่ำยิงจนพวกอัศวินมังกรร่วงไป 20 ตนด้วยกัน "สกัดกั้นกองรบภาคพื้นด้วยระเบิดเดียวนี้เลย" จอมพลลอนเฟลสั่งการให้กองทหารอาวุธหนัก "ตรุ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยิงปืนครกเข้าถล่มใส่กองรบครูเซเดนที่บุกเข้ามา

          "แว้งงงง แว้งงงง" เฟอคาน่าและเหล่าเทมพาร่ากางสนามพลังครอสเซียมเข้า "ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ป้องกันระเบิดที่พุ่งลงมาได้หมดทุกนัดพร้อมกับ... "ย้า ย้า" ซัดหอกครอสเซียมให้ลอยขึ้นฟ้าเช่นเดียวกับหอกอันอื่นๆของพวกเทมพาร่าไปพร้อมกัน แล้วก็ "ฟ้าววววว โครมมมม" หอกขนาดใหญ่เรืองแสงสีเขียวพุ่งลงมากลางกองรบฝั่งซ้ายจนกลบทุกอย่างที่คมหอกปะทะให้เหลือเพียงหลุมขนาดใหญ่ไว้

          โครเต้บอก "จังหวะนี้แหละ กองรบคาเมเรท รุกฆาตเดียวนี้เลย" แล้วพวกคาเมเรทก็บุกประจัญบานออกมาจากปราการแกรนฟอร์เทสซิโม่ เพื่อบุกโจมตีใส่ยานรบภาคพื้นไว้

          "เหล่าอัศวินพิทักษ์แทแรนเซีย แสดงพลังให้เหล่านักรบพิทักษ์โอเวอร์เดสถึงพลังของมวลมนุษยชาติซะ" จอมพลลอนเฟลกล่าว แล้วกองรบเซฟิคกราไนท์กับการ์ดฟิลด์ก็บุกประจัญบานขึ้น โดยที่เซฟิคของโทรปิดอชและเหล่าทหารเดนตายก็ "ฉั้วะ ฉับ ฉึก" โจมตีด้วยกงเล็บพลังอิอ้อนเข้าใส่คาเมเรทครูเซน พร้อมกับหมุนตัวข่วนคาเมเรทพาราดีฟพังไปสองเครื่อง ในขณะที่เซฟิคกราไนท์ของเหล่าทหารกล้านั้นใช้ดาบอิอ้อนฟาดฟันใส่พวกคาเมเรทพาราดีฟไป แม้จะถูกคาเมเรทเทมพาลแทงด้วยหอกจนทะลุคอกพิตไปถึงตัวร่างนายทหารที่อยู่ในแคปซูลแดดิ้นไปด้วยกันกับร่างใหม่ที่พังเสียหายไปแล้วก็ตาม รวมถึงเหล่าทหารของลอนเฟลและอดีตกองกำลังกู้ชาติที่ต่อสู้กับพวกครอสตรีมกันไปด้วย "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะๆๆ" เควนตินใช้เซฟิคลาเซนคา ซึ่งเป็นเซฟิคใส่เกราะอัศวินสีขาวสลับม่วงเข้าฟาดฟันใส่ด้วยดาบอีอ้อนที่ยาวกว่าปกติ ผ่าร่างคาเมเรทเทมพาลจนขาดครึ่ง แล้วก็โยกหลบปืนแสงครอสเซียมที่พาราไดน์ยิงใส่ "แชดดดด แชดดดด" เควนตินเลยใช้ไฮแลนเดอร์ไรเฟิ่ลยิงลำแสงอิอ้อนสปาร์คทะลุร่างคาเมเรทพาราดิฟจนตัวทะลุระเบิดไป

          "เห็นถึงพลังของลาเซนคา ยอดขุนพลพิทักษ์แทแรนเซียในสมัยที่โอเวอร์เดสนำทัพบุกมาเมื่อสิบปีก่อนแล้วหรือยังละ" เควนตินกล่าวและยิงลำแสงเข้าทำลายพวกคาเมเรทเพื่อช่วยพรรคพวกและเหล่าทหารของลอนเฟลกับทหารแทแรนเซียเอาไว้ เพื่อเปิดช่องให้ลอนเฟล "ตรุ้งๆๆๆๆ" ยิงปืนใหญ่เข้าถล่มใส่พวกครอสตรีมที่บุกเข้ามาจนต้องถอยห่างออกไป

          "ฟ้าวววว โครมมมม" ฉับพลัน คาเมเรทตัวใหญ่ที่ติดโลห์ทั้งสองอันที่แขนก็ถูกส่งลงมากลางสนามรบ ซึ่งขุนพลแรมลอชรีบกระโดดขึ้นไปควบคุมไว้ "พวกครอสตรีมส่งขุนพลมา หยุดมันไว้ให้ได้" จอมพลลอนเฟลกล่าว โดยตอนนี้เหล่าทหารกล้าและเซอร์โทรปิดอชก็บุกโจมตีด้วยการบุกแบบตั้งแถวเรียงหนึ่ง "ฟ้าววว ฉั้วะๆๆๆๆ" ห้าตัวแรกพุ่งเข้าฟาดฟันใส่คาเมเรทของแรมลอชด้วยดาบอีอ้อนอย่างต่อเนื่อง ตามด้วย "แชดๆๆๆๆๆๆ" อีก 7 ตัวเคลื่อนที่สลับไปมาและยิงปืนแสงอิอ้อนเข้าใส่ ซึ่งแรมลอชป้องกันด้วยโลห์ไว้ จากนั้นเซอร์โทรปิดอชก็บุกเข้ามา "แคว้งงงง แคว้งงง แกร้กกก ป้ากกก" ใช้กงเล็บข่วนใส่โลห์ใหญ่สองอันของแรมลอชอย่างหนักหน่วง พร้อมกับ "แชดดดด" ยิงลำแสงจากดวงตาและหน้าผากเข้าซ้ำในระยะประชิดไปจน "ตรูมมมม" ระเบิดขึ้นมา "สำเร็จมั้ยละ" จอมพลลอนเฟลกล่าว แต่เมื่อควันได้สลายตัวลง คาเมเรทของแรมลอชกลับไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย

          "หึ ไม่มีอะไรที่โลห์รุคครอทของข้าต้านทานไม่ได้กันน่ะ" แรมลอชบอก พร้อมกับ... "ฟ้าวววว เปรี้ยงงง" ชกใส่แขนกงเล็บเซฟิคของโทรปิดอชจนแขนขวากระจุยไปทั้งแขน แม้จะเหลือแขนซ้ายไว้เพื่อแทงใส่ตรงกลางคอกพิตของคาเมเรทรุคครอท แต่ก็... "หมับบบบ" แรมลอชจับแขนซ้ายพร้อมกับ "กรือออ กร็อบบบ โครมมมม" บีบท่อนแขนพร้อมกงเล็บแหลกเป็นจุลไป แล้วก็ "ครี้งงงงง" โลห์แขนซ้ายนั้นดันเอาดาบใหญ่ออกมา "ฉึกกกก" แทงใส่เซฟิคกราไนท์ของโทรปิดอช ผ่าเข้าตรงคอกพิตและ "ฉั้วะ" เสยอัปเปอร์คัตเพื่อสับท่อนบนให้แยกออก โดยที่ร่างของโทรปิดอชนั้นขาดตามและ "ตรูมมมมมม" ระเบิดพาร่างหัวหน้าพวกยึดอำนาจกษัตริย์ไปสู่โลกหน้าในทันที แม้พวกเซฟิคกราไนท์ของเหล่าทหารเดนตายจะบุกโจมตีด้วยดาบ หรือระดมยิงใส่ ก็ไม่ระคายผิวโลห์ของรุคครอทเลย แล้วก็ "ฉั้วะ ฉั้วะ" ฟาดดาบใหญ่ติดโลห์ฟันใส่พวกถือดาบจนขาดสะบั้นไปกันหมด แล้วก็ "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ" ยิงกระสุนครอสเซียมจากโลห์ทั้งสองข้างเข้าทำลายพวกเซฟิคกราไนท์พลปืนจนล้มไปกันหมด เปิดช่องให้พวกครอสตรีมนำทัพบุกรุกคืบไปอีก ทั้งพลขี่สัตว์ประหลาด พลเดินเท้าและกองรบคาเมเรทด้วย ซึ่งได้ตีโต้ฝ่ายแทแรนเซียกันแล้ว

          "สงสัยว่า ท่านเข้าใกล้เป้าหมายกันแล้วสิน่ะ" ไวซ์ไมเซลกล่าว

          โครเต้บอก "ถ้ามาสวาร์ทาร์กับพวกโคเคสไม่โผล่มาช่วยละก็ เห็นที ข้าคงไม่มีทางเลือกไปกว่าการต้องทำลายกองรบนี้ทิ้งไป..."

          "แชดๆๆๆๆๆๆๆ" "ตรูมๆๆๆๆๆๆๆ" ลำแสงพุ่งลงมาจากภาคพื้นเข้าถล่มใส่กองกำลังนักรบครอสตรีมและพวกนักรบขี่สัตว์ประหลาดจนแดดิ้นไปกันทั้งหมด แม้เฟอคาน่าจะป้องกันด้วยสนามพลังไว้เลยก็ตาม "พวกโคเคสมากันแล้วละ" เฟอคาน่าบอก เพราะเห็นเรือนอร์ติลุสมากับเฮฟไดซ์ 40 ลำ แรคแทซ 2 ลำ มอเดอร์ดิฟ 10 ลำและแคร์แลนด์อีก 10 ลำ มาพร้อมกับกองรบการ์เซนท์ติดท่อนล่างตีนตะขาบ ออฟโรด เทอร์โบเจ็ท จำนวนทั้งหมด 50 เครื่อง กองรบฟาลครีด้า 80 เครื่อง อาร์ซโทรน 2 แบบ 60 เครื่อง เซนครีท 40 เครื่อง อัลติเมทเอท แพนเซสไซน์ไนน์ ไซน์เกน เกรฟเซน ลอรด์วาทรัล ฟาลครีด้าของสเปียริท ฟาลครีด้ามิลซากัน ฟาลครีด้าสกายไฮซ์ กานีสต้า อาร์ซโทรนบาบาโลน เฮฟโวลทริสตรอน กันสตาร์ค และไรเดนโคว ออกสู่สนามรบ โดยที่โคเคสสั่งการอยู่ในนอร์ติลุสไว้

          "หึ พวกนี้คิดว่าด้วยกำลังเท่านี้จะหยุดพวกเราและเหลือไว้เพื่อสู้กับท่านโอเวอร์เดสกันเลยหรือ สิ้นคิดจริงๆ" ไวซ์ไมเซลบอก

          "ส่งแซคไรเซอร์ออกไปบดขยี้พวกโคเคสกันเดียวนี้ ให้ยานรบลอยฟ้าของพวกมันร่วงทำลายพวกมันไปด้วยกัน" โครเต้ส่งแซคไรเซอร์ออกไปทั้งหมด 16 ลำด้วยกัน ซึ่งก็ระดมยิงปืนใหญ่ครอสเซียมออกไป

          "ยานเฮฟไดซ์ใช้บาร์ดิเคดอัมเบลล่าได้เลย" บัลโต้สั่งการกองยานเฮฟไดซ์ของรบเรดมูนและเยลโลว์สตาร์กางบาเรียพลังแสงรูปร่มกันแดดขนาดใหญ่เข้า "เปร้งงง ปร้างๆๆๆๆๆๆ" สะท้อนลำแสงให้ออกไปคนละทิศละทาง พร้อมกับปืนใหญ่โปรตอนไดนาโมแคนน่อนยิงสวนกลับไป จนทำลายกองรบคาเมเรทพังไปเกือบครึ่งพร้อมยานรบแซคไรเซอร์หนึ่งลำร่วงลงมาถล่มใส่กองรบภาคพื้นและพวกขี่สัตว์ล้มไปส่วนหนึ่งด้วยกัน

          "ปืนใหญ่ทั้งภาคอากาศและภาคพื้น ยิงใส่ฝ่ายตรงข้ามพร้อมกัน" โคเคสสั่งการ ทั้งกองยานเฮฟไดซ์และกองเรือแคร์แลนด์ระดมยิงปืนใหญ่กระหน่ำใส่พวกครอสตรีมกันอย่างหนักหน่วงไปไม่น้อย

          "กองรบภาคพื้นเสียหายหนักมากแล้ว พวกเราต้านทานการโจมตีแบบหนักหน่วงไม่ได้นานหรอกน่ะ โครเต้" เฟอคาน่าบอก

          โครเต้กล่าว "แซคไรเซอร์ที่เหลือ ส่งไฮคาเมเรทลงไปเดียวนี้เลย ให้มันรู้ถึงความโอหังที่กล้ามาท้าทายพวกเราและท่านโอเวอร์เดสกันน่ะ" แล้วยานแซคไรเซอร์ก็ส่งคาเมเรทตัวสีเขียวหลายสิบตัวลงสนามมาเสริมทัพกับพวกคาเมเรทปกติสามแบบไว้

          "ระวังหน่อยนะ พวก คาเมเรทพวกนี้เฟอคาน่านำร่างของพวกครอสตรีมที่พ่ายแพ้แก่พวกเรามาก่อนไปใส่ไว้เพื่อให้เป็นร่างนักรบยักษ์ที่น่ากลัวกันนี้แหละ" มาสวาร์ทาร์กล่าวโดยชักดาบเตรียมเอาไว้

          สเปียริทกล่าว "พูดง่ายๆ ว่าเราต้องเจอกับพวกศัตรูเก่าในคราบใหม่อย่างงั้นละสิ แม้ว่านั้นจะทำให้เรื่องบุกของพวกเราเป็นเรื่องยากเลยน่ะ"

"กองรบเวเซอร์ พวกนายมีหน้าที่ช่วยเหลือกองรบแทแรนเซียเอาไว้ รวมถึงโต้ตอบและหยุดพวกขุนพลทั้งสองเอาไว้ด้วยน่ะ" โคเคสกล่าว "บรอนเซอรูทกับพวกจะอยู่บนเรือลำนี้เพื่อทำการคุ้มกันเอาไว้ แม้จะสู้กับพวกโมบิลลอยด์ไม่ได้ก็ตาม แต่ก็น่าจะดึงพวกครอสตรีมหรือครองคอร์ดให้ลงมาตรงนี้ก็ได้น่ะ"

          สเตฟอร์ดบอก "ที่ถูกก็คือ ไวซ์ไมเซลละสิน่ะ"

          "พวกนายรีบไปช่วยกองรบแทแรนเซียกันดีกว่า ทางนี้ให้พวกเราจัดการเองเหอะ" เซเทธกล่าว

          ทอฟคานิคบอก "อย่าช้าอยู่เลย เพราะเราก็รู้แล้ว ว่าไวซ์ไมเซลต้องโผล่มาตรงนี้กันเลยน่ะ"

          "ถ้าเช่นนั้นก็ หน่วยโมบิลลอยด์กองรบเวเซอร์ บุก" มาสวาร์ทาร์กล่าว แล้วก็นำทีมโมบิลลอยด์บุกเข้าโจมตีพวกไฮคาเมเรทที่บุกมาพร้อมกับคาเมเรทโดยเร็ว ซึ่งไฮคาเมเรท 10 ตัวบุกเข้าใช้ดาบครอสเซียมและหอกที่ฉาบด้วยพลังออร่าครอสเซียมเอาไว้ เข้าใส่กานีสต้าที่หลบด้วยการเทเลพอร์ตแล้วยิงจีเลเซอร์แคนน่อนสวนกลับจนยิงหัวหลุด แต่ตัวไฮคาเมเรทยังขยับได้อยู่ แถมบางตัวก็บุกมาด้วยดาบใหญ่หมายจะฟันใส่คลอเวฟและสเตฟอร์ดไปด้วย

          "แพทเทิร์นมันเหมือนกับที่เราเคยสู้ไม่มีผิดเลยวะ" เจเนลบอกโดยใช้ไฮเมทัลเบลดต้านคมดาบครอสเซียมของไฮคาเมเรทไว้ แล้วรีบหลบการยิงครอสเซียมไรเฟิ่ลจากคาเมเรทเทมพาลเข้า

          "นั้นแหละคือความน่ากลัวของพลังครอสตรีมยังไงละ แม้ตัวจะตายไปแล้ว แต่จิตที่เป็นหนึ่งเดียวกับพลังนั้นสามารถหาร่างใหม่สถิตได้ ดุจเป็นเหมือนพลังวิญญาณคนตายกันนี้แหละ" มาสวาร์ทาร์กล่าว แล้วรีบบุกเข้าใช้วาทรัลคาลิเบอร์ฟันใส่ไฮคาเมเรทให้แดดิ้นด้วยการฟันถูกตรงส่วนหน้าอกให้ขาดสะบั้นจนระเบิดไปสามเครื่อง ซึ่งปรากฎไอพลังครอสเซียมที่ระเบิดจากร่างและสลายหายไป

          "พูดง่ายๆว่าเรากำลังสู้กับไอ้นักรบผีอย่างงั้นละสิครับ" ไกซ์กล่าวพร้อมกับกราดยิงดับเบิ้ลวัลแคนอาร์มเข้าใส่คาเมเรทครูเซนให้ระเบิดไปก่อนที่มันจะฟาดดาบใหญ่เข้าเล่นงานการ์ดฟิลด์ของทางแทแรนเซีย แต่...พอคาเมเรทครูเซนระเบิด ไอพลังครอสเซียมก็พุ่งเข้ามาที่ไฮคาเมเรท และ... "แว้งงงง" หลอมรวมกันจนไฮคาเมเรทเดิมถือหอก ตอนนี้เพิ่มดาบใหญ่ที่ดึงมาจากซากคาเมเรทครูเซนกันแล้ว

          "และเธอก็ไปเพิ่มพลังให้ไฮคาเมเรททั้งๆที่ยังเหลือพวกมันอยู่เพียบกันเลยน่ะ ไกซ์" มาสวาร์ทาร์กล่าว โดยตอนนี้ได้เรียกพวกดิเรนท์กับพวกกองรบหุ่นยนต์และมิวแทนอยด์เข้ามาต่อสู้กับพวกครอสตรีมบนภาคพื้นกันแล้ว

          "แบ่งทีมเป็นสองสามทีมกันเลยดีกว่า เพราะพวกครอสตรีมเริ่มนำยานมาถล่มพวกแทแรนเซียกันแล้วน่ะ" โฟรซ่าออกความเห็น

          มาสวาร์ทาร์เห็นด้วย "โฟรซ่า เธอนำสเปียริท จิล ไซโคลเนีย และมิลด์สนับสนุนกองรบภาคอากาศหยุดพวกกองยานไว้ สเตฟอร์ด นายพาจายด์และคลอเวฟไปหยุดแรมลอชไว้ จัดการกับเจ้านั้นได้ก่อน จะทำให้กำลังใจของพวกมันเสียสูญเพราะขาดกำแพงใหญ่เอาไว้กันนี้แหละ ที่เหลือ ตามฉันไปจัดการกับพวกไฮคาเมเรทปกป้องพวกแทแรนเซียกันเดียวนี้เลย"

          "โอเคเลย มาสวาร์ทาร์" เจเนลกล่าว แล้วพวกเวเซอร์ก็แยกเป็นสามกลุ่มด้วยกัน ซึ่งตอนนี้แรมลอชบุกเข้ามาใกล้จะถึงทรอจันฟรีทแล้ว "ตรุ้ง ตรุ้ง ฟิ้วววว ฟิ้วววว" "ตรูม ตูมมม ตูมมม ซ่า" แต่ก็ถูกสเตฟอร์ดใช้เฮฟวี่เกรเนดลันเชอร์และบัสเตอร์บาซูก้ายิงใส่พร้อมกันกับการีสต้าแคนน่อนและอควอติคบอม จนทำให้คาเมเรทรุคครอทชะงักลง

          "พวกแกกล้ามาขวางทางข้าเลยสิน่ะ แต่พวกแกไม่มีทางทำลายโลห์ที่ท่านแม่ทัพใหญ่มอบให้กันหรอก" แรมลอชเลยบุกมาพร้อมกับดาบติดโลห์ไว้ โดยเล็งมาที่จายด์ก่อน "แกร้งงงงง ชรี้ดดดดดด" แต่จายด์ใช้เฮอริเคนแฟงค์ แขนสว่านต้านดาบครอสเซียมเอาไว้ เปิดช่องให้ "โครมมมมมม" คลอเวฟเสยออคต้าแกรมชิลด์อัดใส่จนรุคครอทถอยมา "ป้ากกก" โดนสเตฟอร์ดหวด "ร็อคเก็ตสเลดเจอร์" เข้าจนทำให้ส่วนหัวไหล่ซ้ายที่ถูกทุบปลิวกระเด็นออกไปอย่างจังๆ

          ด้านโฟรซ่าและพวกนั้นก็บุกจู่โจมพวกครอสตรีมด้วย "แชดดดดด แชดดดด แชดดดดด" เรย์แซทแคนน่อนแบบลองค์กับเรย์แซทไรเฟิ่ลคัสตอมยิงเข้าทะลวงใส่กองรบคาเมเรทและพวกอัศวินมังกรให้แดดิ้นลง แต่ไฮคาเมเรทบินเข้ามา 8 ตัวพร้อมกับยิงพลังสายฟ้าเข้าใส่ "ฟิ้วๆๆๆๆ" จิลเลยใช้ไคท์เข้าป้องกันไว้ และโจมตีกลับด้วย "บริซซาร์ดแอทแทค" ปืนพลังพายุที่แขนซ้ายเป่าพลังพายุหิมะแช่แข็งไฮคาเมเรทที่บินเข้าใกล้จนร่วงแตกกระจุยกับพื้นไป 4 ตัว อีกสี่ตัวนั้นถอยออกมาได้ก่อน แต่ถูก... "อาร์คช็อคเกอร์" ของมิลด์ตรึงไว้ แล้วก็ "เปรี้ยะๆๆๆ" โฟรซ่าปิดฉากด้วยเมย์ไนซ์ชู้ตเตอร์ส่องเข้าตรงหน้าอกจนเป่าไฮคาเมเรทกระจุยไป จากนั้นก็บุกเข้าช่วยกองบินอาร์ซโทรนและฟาลครีด้าโจมตีแซคไรเซอร์กับกองรบคาเมเรทโดยเร็ว ในขณะที่พวกมาสวาร์ทาร์นั้น "ฟ้าวว ฉั้วะๆๆๆ" พลัสเชอริทบุกเข้าจัดการกับคาเมเรทพาราดีฟจนตัดลำตัวขาดด้วยโซลิดคาตาน่าพังไป 4 เครื่องเข้าช่วยพวกทหารราบแทแรนเซียไว้ แต่ไฮคาเมเรทมาพร้อมกับครอสเซียมแคนน่อน "เอานี้ไปเลย โชลเดอร์มาโครลันเชอร์" ไกซ์ระดมยิงด้วยกระสุนพลังเพเรเนี่ยมกำลังสูงเป่าทำลายไฮคาเมเรทจนตัวทะลุเป็นรูไป 6 ตัวรวด เข้าช่วยเควนตินเอาไว้ได้ทัน "นึกว่าจะไม่มาเสียอีกแล้วน่ะ" เควนตินกล่าวโดยใช้ไฮแลนเดอร์ไรเฟิ่ลยิงให้คาเมเรทเทมพาลทะลุ แต่ไฮคาเมเรทดึงพลังมาเพิ่มพลังจนปล่อยพลังสายฟ้าจากส่วนไวเซอร์เข้าเล่นงานกองรบการ์ดฟิลด์ไว้

          "ดูท่าว่า เราต้องรีบกวาดพวกครอสตรีมให้ราบคาบก่อนเลย แม้ว่านั้นจะทำให้โครเต้เกิดบันดาลโทสะไปมากก็ตามเลยน่ะ" เจเนลกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก  "อาจจะไม่เข้าท่าที่ต้องใช้ไม้นี้ เพราะเสี่ยงต่อการถูกเฟอคาน่าชิงลงมือก่อนอย่างแน่นอน พีวิล ลงมือเดียวนี้เลย"

          "เข้าใจแล้วละ" พีวิลเลยสร้างลูกบอลพลังอีเนลเซียมขึ้น เฟอคาน่าเห็นดังนั้นก็...

          "ไม่ยอมให้แกได้ทำหรอก เบรซซิ่งแฮนด์พีวิล" แล้วก็ชาร์จพลังครอสเซียมเพื่อชิงลงมือด้วยการสาดขึ้นฟ้า จน "ครืนๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงงง" เกิดสายฟ้าฟาดเข้ามายังไซน์เกน แต่... "เปรี้ยงงงงง" มาสวาร์ทาร์ชูวาทรัลคาลิเบอร์ขึ้นเป็นสายล่อฟ้า ดูดซับพลังครอสเซียมมาไว้จนดาบเรืองแสงขึ้นแล้วก็... "ย้ากกกก" หวดดาบฟาดลงกับพื้นเต็มๆจน "ฟ้าววววว ตรูมมมมมม" เกิดพลังคลื่นวิ่งผ่านกองรบเทมพาร่าของเฟอคาน่าจนเป่ากองรบที่อยู่ด้านหลังตายเป็นร้อยอย่างจังๆ "ฉันน่าจะจัดการกับเจ้าก่อนน่ะ เอชมาสวาร์ทาร์" เฟอคาน่าเลยเรียกคาเมเรทบิลชอทที่อยู่ในป้อมปราการออกมา พร้อมกับบุกเข้าใส่ด้วยหอกครอสเซียม แต่ "เคร้งงงงงง" เจเนลบุกเข้าใช้ไฮเมทัลเบลดฟาดฟันต้านไว้ โดยที่พลัสเชอริทเข้ามาร่วมแจมด้วย "แฟงค์เชร็ดเดอร์" การซัดดาวกระจายอัดใส่ด้านข้างคาเมเรทบิลชอทจนเกราะโลห์หัวไหล่บุบไปอย่างจังๆ "ย้า" เฟอคาน่าเลยใช้พลังสายฟ้าครอสเซียมเข้าเล่นงานพลัสเชอริท มาสวาร์ทาร์ก็บุกเข้ามาต้านด้วยครอสเซียมคาตาน่าแล้วก็ "เคร้งงงง เชร้งงงง แกร้งงงงงง เชร้งงง" ใช้ดาบคู่ฟาดฟันโต้ตอบเฟอคาน่าอย่างรวดเร็ว

          "เสร็จหรือยังวะ พีวิล" เจเนลกล่าวพลางถีบใส่คาเมเรทให้ล้มแล้วก็แทงด้วยไฮเมทัลเบลดซ้ำเข้าที่กลางหลังเพื่อดับชีพทั้งคาเมเรทและพาราไดน์ที่ควบคุมไปด้วยกัน

          พีวิลบอก "40 เปอร์เซนต์คงไม่หนักหนามากหรอกน่ะ เอ้า เอนเนลซอนคลัสเตอร์ ไปเลย" แล้วก็ซัดลูกบอลพลังอีเนลเซียมออกไป แต่.... "เปรี้ยะๆๆๆๆๆ ตรูมมมม" เฟอคาน่าปล่อยพลังสายฟ้าจากฝ่ามือเข้าทำลายลูกบอลไปได้ ในจังหวะที่เธอต้านดาบของมาสวาร์ทาร์อยู่ แต่ทว่า... "กะแล้ว ว่าต้องมาอีหรอบนี้ เลยชาร์จอีกลูกเผื่อไว้เองแหละ เอ้า เจเนล ส่งไปเลย" พีวิลซัดลูกบอลขึ้นสูง ซึ่งแม้เฟอคาน่าจะรีบโต้กลับ แต่...เจเนลที่กระโดดขึ้นสูงแล้วก็...

          "อาจ้ากกกกก เจเนลชู้ตไปเลย" หมุนตัวตีลังกาเตะลูกบอลพลังให้พุ่งลงมายังกองรบครอสตรีม "ป้ากกกกกก ตรูมมมมมมม" เมื่อพลังอีเนลเซียมปะทะกับครอสเซียมขึ้นมา จึงเกิดการระเบิดเป็นเสาพลังพุ่งเสยขึ้นไป "เปรี้ยงงงง" จนสอยแซคไรเซอร์สามลำที่พยายามถอยหนีไปร่วงลงมา "ตรูมมม บรึมมม เปรี้ยงงงง" บดขยี้กองรบครอสตรีมที่อยู่ภาคพื้นไปจนหมด

          "ว้าววว มันต้องให้ได้อย่างงี้สิวะ" เทรอนเร็กซ์กล่าวอย่างสะใจอย่างมาก

          เรปไซท์บอก "เห็นแบบนี้กูรู้สึกใจชื่นขึ้นมาบ้างแล้ววะ"

          "นั้นเป็นการโจมตีประสานที่รุนแรงและได้ผลดีเสียด้วยน่ะ" เวลลิทบอก

          ดิเรนท์กล่าว "พวกเราเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันละน่า" แล้วก็เข้าช่วยเหลือทหารราบไล่จัดการกับพวกนักรบครอสตรีมที่บุกมาใกล้กับกองรบของแทแรนเซียไว้

          "ชู้ตได้แต้มใหญ่มากเลยนะ เจเนล" พีวิลบอก

          เจเนลกล่าว "ดีน่ะ ที่นายเตรียมอีกดอกไว้ ไม่งั้นเราคงเป็นฝ่ายเละเป็นโจ๊กไปเสียเองแล้วละ"

          "สถานการณ์เริ่มแย่แล้วสิ" ไวซ์ไมเซลกล่าวโดยเดินออกไป

          โครเต้บอก "มาสวาร์ทาร์พาพีวิลมาด้วยเพราะรู้ว่า พลังของครอสตรีมและอีเนอไมนด์ปะทะกันจะรุนแรงไปไม่น้อย จนสามารถทำลายฝ่ายเราให้ย่อยยับลงได้เช่นนี้ เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว"

          "งั้นนายเตรียมตัวสำหรับการดวลของนายจะดีกว่า ส่วนฉัน จะออกไปสะสางเรื่องลูกๆที่ไม่รักดีนี้เอง" ไวซ์ไมเซลกล่าว แล้วก็เทเลพอร์ตหายไปโดยเร็ว ซึ่งก็... "ฟ้าววววววววววว" ไวซ์ไมเซลโผล่มากลางสนามรบบนฟากฟ้าโดยมาอยู่เหนือกองรบของโคเคสกันอยู่ และบินตรงมายัง "ตึกกกก" ตรงดาดฟ้าเรือนอร์ติลุสไว้ "ในที่สุดก็เจอกันอีกครั้งเลยน่ะ ลูกๆของฉัน" ไวซ์ไมเซลเงยหน้าและทักท้ายพวกบรอนเซอรูทไว้

          ทอฟคานิคกล่าว "ยังจะมีหน้ามาอ้างตนเป็นพ่อต่อหน้าพวกเรากันอีกหรือ ในเมื่อแกทำอะไรกับคนอื่นๆ แม้กระทั่งแม่ของพวกเราเองด้วยน่ะ"

          "โอ้ว พวกเธอไม่น่าจะโมโหกันเลยนิ ในเมื่อ เราต่างก็ได้พบหน้ากันเป็นครอบครัวกันแล้วน่ะ" ไวซ์ไมเซลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่แฝงความวิปลาสเอาไว้

          เลอแชนบอก "ครอบครัวนะหรือ หึ ถ้าแกเป็นพ่อของเราจริง แล้วทำไม ทำไมต้องฆ่าแม่ของเราที่พยายามห้ามนายเพื่อเตือนสติกลับมา ทำไมต้องสร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมาเพื่อสร้างความเดือดร้อนกับคนทั้งโลก และแถมยังจับพวกมนุษย์กลายพันธุ์มาขังเพื่อใช้พวกเขาเป็นวัสดุในการสร้างพี่น้องของพวกเรา แม้กระทั่งเปลี่ยนพวกเราให้เป็นอย่างงี้โดยไม่ได้ขอกันสักหน่อยด้วย ตอบมาสิ ว่าทำไปเพื่ออะไรกัน"

          "อา ดูเหมือนว่าพวกลูกๆคงไม่รู้หรอกน่ะ ว่า...พ่อพยายามจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกๆเองน่ะ" ไวซ์ไมเซลกล่าว

          กริมเบอรี่บอก "ถ้าจะมอบสิ่งที่ดีให้กับพวกเราจริง ก็หยุดรังควานพวกมิวแทนอยด์ ร่วมมือกับพวกเราหยุดโอเวอร์เดสกันไม่ดีกว่าหรือ"

          "พ่อทำไม่ได้หรอก เพราะว่า พ่อต้องการที่จะให้พวกมนุษย์หน้าโง่นั้น ได้รู้จักกับความทรมานที่โดนดูถูกดูหมิ่นกันนี้แหละ" ไวซ์ไมเซลบอก "สภากระทรวงวิทยาศาสตร์และพวกสหพันธ์โลกนั้น มองผลงานของพ่อที่สร้างพวกสัตว์เทพนิยายว่าเป็นผลงานที่สามารถนำจินตนาการมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงได้ ซึ่งพ่อรู้สึกภูมิใจไม่น้อย จนกระทั่งพ่อมารู้ว่า นักวิชาการและนักวิจารณ์ รวมถึงนักอนุรักษ์ธรรมชาติเองโจมตีพ่อว่าสร้างสัตว์ขึ้นมาด้วยวิธีที่ฝืนธรรมชาติและอาจจะทำให้ระบบนิเวศน์เสียหายลง ซึ่งทีแรกพ่อก็เฉยๆอยู่หรอก แต่ไม่ทันไรก็มีคนมาเสนอให้ช่วยสร้างสัตว์เทพนิยายเหล่านั้นเพื่อใช้งานเป็นอาวุธ เป็นเครื่องมือสำหรับสร้างความเดือดร้อน โดยที่พ่อไม่ต้องการให้ผลงานนี้ถูกใช้ และปฏิเสธมาโดยตลอด หลังจากนั้น คนของสหพันธ์มาเสนอการคุ้มครองโปรเจคของพ่อไว้ เพื่อให้พ่อวางใจได้ว่า การผลิตและสร้างสัตว์เทพนิยายจะไม่ถูกใช้ในทางที่ผิด โดยที่พ่อไม่รู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแค่การหลอกลวงทั้งนั้น"

          ทินเหมาลีกล่าว "หลอกลวงอย่างงั้นนะหรือ"

          "ใช่ สหพันธ์โลกต้องการโปรเจคสร้างสัตว์เทพนิยายมาเพื่อให้พ่อสร้างพวกมันเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพบุกอวกาศกันยังไงละ แน่นอนว่า เรื่องที่นักวิชาการและนักอนุรักษ์ออกมาโจมตีนั้น สหพันธ์โลกเป็นตัวการสนับสนุนและบีบบังคับให้พ่อต้องยอมจำนนไป ซึ่ง....นั้นเป็นการหลอกลวงที่เลวร้ายมากๆ เพราะว่าพ่อได้เผลอสร้างพวกมันให้เป็นอาวุธไปแล้ว อนิจจา ที่พวกมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพของท่านโอเวอร์เดสในภายหลัง แม้ว่าท่านโอเวอร์เดสจะต้องม้วนเสื่อหนีหายไปตั้ง 20 ปีก็ตาม" ไวซ์ไมเซลบอก "เมื่อทุกอย่างสิ้นหวัง พ่อกับแม่ก็ถูกตามล่า แม้ว่าพวกเราจะโยกย้ายเปลี่ยนที่พักอาศัยและต้องปลอมแปลงโฉมหน้ากันตลอดเวลาก็ตาม จนกระทั่งหาห้องแลบทดลองแห่งใหม่ขึ้น เพื่อสร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ พ่อตัดสินใจที่จะ เพิ่มตัวเลือกในการควบคุมสัตว์ประหลาดขึ้นมา เพราะพ่อมั่นใจว่าสัตว์ไร้สมองเหล่านั้นจะไม่สามารถอยู่ในการควบคุมของพ่อได้แน่นอน และตัวควบคุมนั้นจะต้องเชื่อฟังคำสั่งพ่อทุกประการโดยไม่มีการไต่ถามหรือโต้แย้งใดๆทั้งสิ้นนี้แหละ"

          ฟันดิวเรคบอก "คงไม่ได้หมายถึงพวกเราละสิ"

          "ถูกต้อง....ตัวเลือกที่ว่านั้นก็คือ พวกลูกๆนี้แหละ ซึ่งในตอนนั้นพวกลูกๆเป็นแค่เซลไข่ที่ผ่านการปฏิสนธิด้วยเชื้ออุสจิของพ่อในช่วงที่เป็นมนุษย์ และได้เก็บรักษาเอาไว้ในห้องทดลองลับที่ไม่มีใครหน้าไหนได้เห็นไว้ ทีแรก พ่อกะจะสร้างพวกลูกๆขึ้นมาเดียวนั้น แต่...แม่ของลูกกลับเข้ามาขวาง ซึ่งแม้พ่อจะจัดการกับแม่ของลูกๆไปได้ พ่อกลับเป็นฝ่ายถูกสัตว์ร้ายที่พ่อสร้างขย้ำไปเสียก่อนน่ะ" ไวซ์ไมเซลกล่าว

          เซเทธบอก "นั้นก็สมควรแล้วละ ที่แกกล้าทำได้แม้กระทั่งพวกเรากันน่ะ"

          "แย่หน่อยนะ ที่พวกลูกๆก็เกิดมาได้ เพราะว่าพ่อกับแม่ได้โอกาสแก้ตัวจากท่านโอเวอร์เดสที่รู้เรื่องของพ่อเอาไว้ ซึ่งพวกเราทั้งสองก็ได้สร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมา และพยายามจะสร้างขุมกำลังของพวกเราเอง แม้ว่ามันจะลงเอยด้วยความล้มเหลวเลยก็ตาม แต่...พ่อก็ไม่ลืมพวกลูกๆทั้งหมดไว้ ซึ่งในตอนนั้นแม่ของลูกก็ห้ามปรามอะไรพ่อไม่ได้แล้วด้วย เพราะพ่อเซตให้แม่อยู่ในโหมดควบคุมเอาไว้ แล้วก็...เลือกพวกลูกๆทั้งแปดมาเพื่อเป็น นักรบที่เก่งกาจที่สุดของพ่อทั้งแปดคน ซึ่งพ่อใช้แค่วิธีการตัดแต่งพันธุกรรมและเปลี่ยนแปลงเซลร่างกายของพวกลูกๆให้มีเอกลักษณ์เฉพาะขึ้นมา แม้ว่าจะเป็นแค่เด็กทารก แต่ด้วยการคำนวณของคอมพิวเตอร์และการคาดเดาของพ่อ พวกลูกทั้งแปดนั้นจะต้องกลายเป็นแมนิเกเตอร์ที่ทรงพลังอย่างแน่นอน และคิดว่า พวกลูกๆจะเป็นมือและเท้าช่วยพ่อและแม่ครองโลกได้แน่ๆ"

          โมคุโตะส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่า "แต่ดูเหมือนว่าคุณแม่จะสู้กับอำนาจบ้าๆของแก และรู้ว่าแกทำอะไรลงไป เลยพาพวกเราไปให้พ้นจากมือของแก ด้วยการพาไปส่งที่หุบเขาหอเมฆาเลยสิน่ะ"

          "ใช่ แม่ของลูกโกหกพ่อว่าพวกลูกๆมีสภาวะที่เซลในร่างกายเสื่อมสภาพลงจากการดัดแปลงยีนดังกล่าว ซึ่งนั้นจะทำให้ลูกๆตายไปอย่างแน่นอน แม้พ่อจะไม่เชื่อเลยว่า พวกลูกๆทั้งแปดจะเป็นผลงานที่ผิดพลาดเลยก็ตาม แต่เพราะไม่อยากจะให้พวกลูกๆต้องตายต่อหน้าพ่อที่สร้างพวกลูกๆขึ้นมาเองเช่นนี้ พ่อเลยปล่อยให้แม่พาพวกลูกๆไปทิ้งที่ไหนก็ได้ แล้วพ่อก็พาพวกน้องๆไปไว้ที่เกาะอื่น เพราะไม่แน่ใจว่า พวกเขาจะรอดได้หรือเปล่า" ไวซ์ไมเซลบอก "พ่อก็เลยจับพวกมิวแทนอยด์ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วโลกมาเพื่อเสาะหายีนกลายพันธุ์ที่สามารถทำให้พวกลูกๆที่เหลือกลายเป็นยอดนักรบและมีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้ แม้ว่าพ่อจะยังไม่รีบ เนื่องจากว่าพ่อมีงานยุ่งมากๆ จนกระทั่ง...การมาของพวกลูกๆที่ปิรามิลด้านั้น ทำให้พ่อรู้ว่าพ่อถูกแม่ของลูกโกหกมาตลอด 20 ปีเต็มๆ และมาเช็คดูระบบคอมพิวเตอร์ที่ดูแลพวกลูกที่เหลือนั้น ก็พบว่าสภาพร่างกายไม่ได้มีความผิดปกติถึงแก่ชีวิตเลยสักคนเดียว แน่นอนว่ามันหมายถึงลูกๆทั้งแปดด้วย"

          บรอนเซอรูทกล่าว "คุณแม่ทำถูกทางแล้วที่พาพวกเราไปที่หุบเขาหอเมฆาไว้ให้ห่างจากคนบ้าๆอย่างแก แม้พวกเราจะอยู่บนยอดเขามาตลอด 20 ปีเต็ม แต่ก็ได้รับการเลี้ยงดูจากท่านอาจารย์กันเป็นอย่างดี และต้องขอบใจพวกพีวิลและมาสวาร์ทาร์ที่เดินทางขึ้นเขามาพร้อมกับความจริงที่เกิดขึ้นกับพวกเราในครั้งนั้น จนพาพวกเรามาเพื่อหยุดยั้งแกกันนี้แหละ"

          "หยุดยั้งฉันนะหรือ หึๆๆๆ ถึงลูกๆจะหยุดยั้งพ่อในฐานะสมาชิกของกองรบเวเซอร์ แต่ความจริงที่ว่าลูกสืบสายเลือดของพ่อและแม่นั้นไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้หรอก" ไวซ์ไมเซลกล่าว

          กริมเบอรี่บอก "ไม่ต้องพูดให้มากความแล้ว ไวซ์ไมเซล ความบ้าคลั่งของแกควรจะจบลงเพียงเท่านี้แหละ"

          "เดียวก่อนน่ะ พ่อพูดไปก่อนหน้านั้นแล้วนิ ว่าพวกเราได้พบหน้ากันครบแล้ว ทั้งพ่อ ทั้งลูก แล้วก็แม่ด้วย" ไวซ์ไมเซลกล่าวแล้วก็ "ฟึ่บบบ ตึก" ไวซ์แลงค์บินลงมาในทันที หากแต่...

          "ด้วยบัญชาของท่านโอเวอร์เดส ข้าจะกำจัดพวกเวเซอร์ให้สิ้นซากไปซะ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและโหดเหี้ยมพร้อมกับ "ครี้งงงง" ควบคุมปีกมีดทั้งหกไว้เพื่อสู้กันแล้ว

          "เออ นี้แกทำอะไรแม่ของเรากันน่ะ" เซเทธบอก

          ไวซ์ไมเซลกล่าว "ทำอะไรนะหรือ ฉันก็แค่ อยากให้ศรีภรรยาและแม่ของพวกแกนั้น เชื่อฟังฉันเสียแต่โดยดียังไงละ"

          "ไวซ์แลงค์ในตอนนี้ถูกควบคุมด้วยชิฟควบคุมสมองกันอยู่นะ ซึ่งไวซ์ไมเซลนั้นใช้ชิฟนี้เพื่อควบคุมไวซ์แลงค์มาจัดการกับพวกคุณด้วยนะครับ" เบย์แทนด์กล่าว

          เลอแชนสบถ "สารเลว น้ำหน้าอย่างแกไม่สมควรจะเป็นพ่อของพวกเราไปตั้งนานแล้ววะ"

          "จริงด้วย แกใช้แม่ของเราเป็นเครื่องมือโดยที่คุณแม่ไม่ยินยอมกันเช่นนี้ มันยกโทษให้ไม่ได้แล้วละ" โมคุโตะกล่าว

          บรอนเซอรูทบอก "ไวซ์ไมเซล การกระทำของแกมันเลวร้ายเช่นนี้ ไม่เพียงแกควบคุมแม่ของเรามาเป็นเครื่องมือสนองความต้องการของแก แต่แกยังเห็นชีวิตของพวกเราเป็นของเล่นที่แกสามารถละเลงหรือบิดเบี้ยวให้มันดูดีในสายตาของแก แต่ไม่ดีในสายตาของคนอื่นที่ปกติกว่านี้ เพราะจิตใจของแกมันบิดเบี้ยวไปนานแล้ว" แล้วก็ควงพลองวนรอบและชี้หน้าไปว่า "แม้ความจริงที่ว่าพวกเราเป็นลูกของแก ในเมื่อพ่อทำผิดและก่อกรรมทำเข็ณ ในฐานะที่พวกเราเป็นลูก จะหยุดยั้งแกลงโดยไม่รู้สึกผิดบาปใดๆทั้งนั้น เพราะแก ไม่มีความเป็นมนุษย์กันอีกต่อไปแล้วละ"

          "ไม่มีความเป็นมนุษย์นะหรือ พวกลูกๆเองก็เหมือนกับพ่อนี้แหละที่แม้จะมีกายเป็นมนุษย์ แต่บางอย่างที่ติดตัวพวกแกนั้นทำให้พวกแกประหลาดในสายตาคนอื่นนี้แหละ แม้คนรอบข้างพวกแกจะเป็นแมนิเกเตอร์ก็ตาม" ไวซ์ไมเซลบอก "ถ้าเช่นนั้นการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่มีคำว่าครอบครัวกันอีกต่อไปแล้วละ"

          ทินเหมาลีบอก "มันก็สมควรอยู่แล้ว สำหรับพวกเราที่ไม่ต้องลังเลใจกันอีกต่อไปแล้วน่ะ" แล้วการปะทะกันระหว่างพ่อแม่กับลูกทั้งแปดก็เริ่มต้นขึ้น

          "ฟ้าววว ฉั้วะๆๆๆๆ" ไซโคลเนียใช้สกายไลน์เนอร์ซอร์ดฟาดฟันใส่ไฮคาเมเรทจนร่วงไปเป็นสิบ แล้วก็ "อาร์มมิไซล์แคนน่อน ชู้ต" ยิงมิไซล์เข้าสอยไฮคาเมเรทที่กระหน่ำยิงใส่เธอจนหวิดถูกสอยร่วงจนมิไซล์ปักตรงหน้าอกและ "ตรูม บรึมๆๆๆๆ" เป่าระเบิดทำลายท่อนบนจนแดดิ้นไป "ฉึกกกก" มิลด์โจมตีด้วยอาร์มมิคไนฟ์ที่อัดพลังไฟฟ้าช็อตใส่ไฮคาเมเรทที่บุกมาด้วยดาบจนด้านหลังระเบิดแล้วก็ "แชดดดด" ยิงมาสแตงค์ไรเฟิ่ลในระยะประชิดเป่าให้กระจุยไป "ฟ้าวว ฉั้วะๆๆๆๆๆๆ" สเปียริทพุ่งเข้าฟาดฟันใส่ไฮเทมพาร่าสิบตัวด้วยวาลคัลลี่แลนเซอร์อย่างรวดเร็วพร้อมกับใช้เรย์แซทแคนน่อนเอสโหมดทำลายคาเมเรทที่แห่มาเล่นงานหน่วยรบฟาลครีด้าได้อย่างทันควัน "ฟ้าวๆๆๆๆๆ" จิลใช้ไซคิกไคท์บัสเตอร์โจมตีเข้าใส่กองรบไฮคาเมเรทด้วยปืนเลเซอร์ แล้วก็ควบคุมให้เป็นรูปพัดเพื่อพุ่งโจมตีใส่คาเมเรทเทมพาลจนตัวขาดสะบั้นลง กองรบอาร์ซโทรนและฟาลครีด้าระดมโจมตีด้วยปืนแสงที่อัดพลังงานอีเนลเซียมเข้าถล่มใส่แซคไรเซอร์อย่างต่อเนื่อง ในขณะที่กองรบแทแรนเซียและพวกโคเคสระดมโจมตีพวกไฮคาเมเรทและคาเมเรทไปด้วย จนตอนนี้สถานการณ์ของพวกครอสตรีมตกเป็นรองเสียแล้ว

          "แมกเนตเบรคเกอร์" จายด์ระดมต่อยใส่รุคครอทของแรมลอชอย่างหนักหน่วง แม้จะป้องกันด้วยโลห์ก็ตาม และคิดจะสวนกลับแต่ก็... "บรูทรัล สแมชฟิสท์" สเตฟอร์ดกระหน่ำหมัดชกใส่รุคครอทจนตัวลอยขึ้นเหนือพื้นพร้อมกับอัปเปอร์คัตส่งให้ปลิวกระแทกพื้นไป แต่แรมลอชยังสู้ไว้และบุกมาด้วยดาบติดโลห์หมายจะแทงใส่สเตฟอร์ด "ว้ากกกกก" คลอเวฟเลยนำทริสตรอนบุกเข้ามาด้วยแอคตาแกรมชิลด์ "ป้ากกกกก โครมมมมม" ซึ่งทันทีที่ปลายดาบครอสเซียมปะทะกับตัวโลห์แปดเหลี่ยมมหากาฬ ดาบก็แตกร้าวและกระจุยไปพร้อมกับแขนซ้ายที่ติดโลห์ซึ่งถูกคลอเวฟชกจนกระจุยไปในคราวเดียว

          "บะ บ้าน่า โลห์ครอสเซียมของแรมลอชนะหรือจะถูกทำลายเพราะอาวุธของพวกแอตแลนไทซ์กันน่ะ เป็นไปไม่ได้หรอก" เฟอคาน่ากล่าวโดยเธอควบคุมดาบครอสเซียมให้บินเข้าเล่นงานพวกพีวิล แต่... "หวืมมม ป้ากๆๆ" พีวิลใช้อีเนลเซียมร็อดหวดทำลายดาบที่บินมาจนแหลกเป็นจุล "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะๆๆๆ" เจเนลใช้ไฮเมทัลเบลดฟาดฟันทำลายดาบบินและยิงด้วยจีบิ้กบัสเตอร์ทำลายหอกบินที่พุ่งเข้ามาจนหมด "เปรี้ยะๆๆๆๆๆๆ" พลัสเชอริทกระจายพลังไฟฟ้าต้านดาบและหอกบินที่พุ่งมาในทิศทางที่พลัสเชอริทจับทางไม่ได้จนแหลกกระจุยกันหมด "พวกแก พวกแกสยบไม้ตายของข้าลงไปได้นิ พวกแกคงเพิ่มพลังมาหรือไปฝึกที่ไหนมากัน ถึงได้โต้ตอบพลังควบคุมอาวุธทั้งหมดไปได้กันน่ะ" เฟอคาน่ากล่าวโดยรีบชักดาบเข้าต้านมาสวาร์ทาร์ไว้

          "เราไม่มีความจำเป็นต้องบอกกับแม่มดเขียวที่ลำพองใจในพลังของตนเองและคิดว่าไม่มีทางแพ้พวกเราได้กันนี้แหละ" มาสวาร์ทาร์กดดาบจนดาบของเฟอคาน่าแตกแล้วก็ "ฉั้วะๆๆ" ตวัดดาบฟันหัวและแขนทั้งสองข้างของบิลชอทขาดสะบั้นลง เช่นเดียวกับแรมลอชที่ "ป้ากกก จึก ตรูมมม" โดนคลอเวฟเล่นงานด้วยไฮโดรควอเดนท์ทิ้มทะลุโลห์ของรุคครอทจนเป่ากระเด็นไปทั้งแขนในคราวเดียว ส่งผลทำให้ทั้งคู่ต้องลงมาสู้ด้วยตัวเอง โดยที่เบย์แทนด์รีบเทเลพอร์ตโมบิลลอยด์ของพวกเวเซอร์ที่โดดลงมาสู้ด้วยตัวเองกลับเข้านอร์ติลุสกันโดยเร็ว แม้ว่าในตอนนี้ ไวซ์ไมเซลและไวซ์แลงค์บุกโจมตีใส่พวกบรอนเซอรูทบนดาดฟ้าเรือก็ตาม  

         

          "แคร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไวซ์แลงค์บุกโจมตีด้วยปีกใบมีดทิ้มแทงใส่ทินเหมาลีซึ่งป้องกันด้วยง้าวมังกรเขียวอย่างรวดเร็ว ซึ่งโมคุโตะและกริมเบอรี่ใช้ทอนฟาและเคียวด้ามยาวช่วยปัดป้องไปด้วย ในขณะที่ไวซ์ไมเซลบุกเข้าเล่นงานฟันดิวเรคที่ใช้มีดสั้นหกอันที่หนีบง่ามนิ้วไว้ โดยที่ฟันดิวเรคสบัดแขนยางเข้าโจมตีใส่ แต่ไวซ์ไมเซลสบัดดาบปีกคู่กลางจนทำให้มีดหลุดจากง่ามนิ้วซ้ายกัน "ฟันดิวเรค ลูกคนที่หก ฉันสร้างเจ้าให้เป็นมนุษย์ยางยืดที่มีส่วนของพลาสติกและโพลีเมอร์รวมกัน ซึ่งเป็นไอเดียที่ฉันตั้งใจจะให้เจ้าเป็นตัวตลกยางยืดที่มีร่างกายที่ยืดหยุ่นอย่างมาก แม้จะยืดแบบมีลิมิตเลยก็ตามน่ะ แต่เจ้าก็ยังโง่มากพอที่จะถูกดึงมาให้ข้าจัดการกันนี้แหละ" แล้วก็จับข้อมือที่ยืดเพื่อใช้ดรรชนีสกัดจุดพร้อมกับดึงเข้ามาเพื่อใช้ดาบปีกกลางฟันใส่ "หวืดดดดด" แต่ฟันดิวเรคโยกท้องเพื่อเลี่ยงคมดาบที่ฟันเข้าใส่อย่างฉิวเฉียด

          "แย่หน่อยนะ ที่ฉันเรียนวิชาดัดตนที่สามารถปรับสภาพร่างกายของฉันที่ยืดได้หดได้ รวมถึงพลิกแพลงร่างกายให้สามารถเล่นงานแกได้นี้แหละ" แล้วก็โยกส่วนขาที่ถอยเท้าไป ซึ่งก็ตีลังกากลับหลังเข้า "หวืบบบบ ป้ากกกก" และหวดส้นเท้าฟาดลงบนหัวไวซ์ไมเซลไปเต็มๆ แล้วถีบใส่ไวซ์ไมเซลโดดหลบออกมา ซึ่งรีบแทงใส่ด้วยดาบปีกคู่บนด้วยความเร็วสูง
          "แคร้งงงงงง" ทอฟคานิคใช้ด้ามตะบองเหล็กอันหนามาป้องกันคมดาบคู่บนเอาไว้ พร้อมกับต้านยันการกดทิ้มของไวซ์ไมเซลที่พล่ามไปด้วยว่า "ทอฟคานิค ลูกคนที่สี่ ฉันอยากจะให้เจ้าแข็งแกร่งดุจหินผาและมีพละกำลังที่ทรงพลังยิ่งกว่าขุนเขา ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เจ้าต้องดุดันและแข็งกร้าวมากกว่านี้ ชนิดที่พี่ของเจ้าเองก็หยุดเจ้าไม่อยู่กันน่ะ แต่เจ้ากลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงเลยน่ะ"

          ทอฟคานิคกล่าวโดยที่ยังยันอยู่ "แกอยากจะได้ความดุร้ายใช่มั้ย แต่คงยาก เพราะแกจะต้องเจ็บตัวกันนี้แหละ" แล้วก็โถมตัวเข้า "ป้ากกกก" เอาหัวโขกเข้าใส่ตรงกลางหน้าอกของไวซ์ไมเซล แล้วก็ "เปรี้ยงงงงง" ถีบด้วยฝ่าเท้าหินผาเข้าใส่หน้าอก แม้ไวซ์ไมเซลใช้ปีกดาบเข้าป้องกันเอาไว้ ต่อด้วยเซเทธเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพร้อมกับโผล่มาหวดฟันด้วยทวนจันทร์เสี้ยวคู่ใส่ แม้ไวซ์ไมเซลจะป้องกันด้วยปีกดาบเลยก็ตาม

          "ลูกคนที่สาม เซเทธ โอ้ว ว่องไวมากดีนิ เพราะว่าเจ้ามีร่างกายที่ว่องไวดุจสายลมและวิ่งได้เร็วกว่าชีตาร์มาแต่แรก แม้กระทั่งสายตาที่เฉียบคมสำหรับมองเห็นเป้าหมายเพื่อจัดการลงอย่างรวดเร็วนั้นก็ด้วย แต่จะดีมาก หากเจ้ามีกระดูกเหล็กที่ทนต่อการเจ็บตัวกันด้วยน่ะ" แล้วก็รั่วทิ้มแทงใส่อย่างรวดเร็ว ซึ่งเซเทธก็ใช้ทวนรั่วแทงไปด้วย
          "เลอแชนและกริมเบอรี่แปลกประหลาดเพราะแกก็เกินพอแล้ว อย่ามาคิดเปลี่ยนฉันให้ดูแย่ไปกว่านี้จะดีกว่าน่า" เซเทธกล่าวแล้วก็หมุนตัวใช้ทวนฟันใส่แต่ไวซ์ไมเซลใช้ปีกดาบคู่กลางต้านไว้ก่อนจะเสยแทงด้วยปีกดาบคู่บนและล่าง "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ เกร้งๆๆๆๆๆๆ" แต่ใบมีดโค้งพุ่งบินเข้ามาจากด้านหลัง จนไวซ์ไมเซลต้องผลักเซเทธออกเพื่อใช้ปีกดาบมาฟันปัดใบมีดเหล่านั้นไป

          "โอ้วๆๆๆๆ เลอแชน บุตรคนที่เจ็ดของฉัน ลูกช่างเป็นคนที่มีคมเขี้ยวอยู่รอบตัวตามที่พ่อหวังไว้ไม่มีผิดจริงๆ แต่ไม่นึกเลยว่าลูกจะกล้ามาหาเรื่องกับพ่อเช่นนี้ไปได้กันน่า" แล้วก็บุกเข้ามาฟาดฟันใส่เลอแชนที่ใช้คราดติดมีดสามเล่มปัดป้องไว้หลังจากที่ใช้ใบมีดจากตัวไปแล้ว
          "แกสร้างให้ฉันมีคมเขี้ยวรอบตัวใช่มั้ย งั้นฉันจะใช้มันเล่นงานแกให้เป็นชิ้นๆกันเลยสิวะ" เลอแชนกล่าวพร้อมกับหมุนตัวด้วยใบมีดที่โผล่จากใต้ฝ่าเท้าแล้วก็รั่วถีบใส่ไวซ์ไมเซลที่ใช้ปีกดาบรั่วแทงใส่ และเตรียมจะจ้วงแทงใส่ในคราวเดียว "ฟ้าววว หมับบบบ ฟึ่บบบ โครมมมม" ฟันดิวเรคยืดมือเข้าคว้าจับข้อเท้าของไวซ์ไมเซลและกระชากให้ล้มหน้าคว้ำ แต่มันก็รีบใช้ปีกดาบทิ้มลงพื้นยันเอาไว้ ซึ่งก็... "ว้ากกกก" "ย้ากกกกก" ทอฟคานิคกระโดดทิ้งตัวฟาดศอกซ้ายลงปีกหลังขวาไปเต็มๆ พร้อมกันกับการฟาดส้นเท้าตอกกลางหลังของเซเทธ จากนั้นก็รีบกลิ้งหลบออกมา "ป้ากกก" เลอแชนเตะเสยเข้าปลายคางไวซ์ไมเซลให้ปลิวไป แต่นั้นก็เปิดโอกาสให้ไวซ์ไมเซล... "กึกกก" กัดฟันตรงกรามซ้ายล่างเพื่อทำให้ชิปควบคุมในหัวไวซ์แลงค์ทำงาน "ฟ้าววว ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าววว ป้ากก ป้ากก เปรี้ยงงงง" พุ่งโฉบโจมตีใส่เลอแชน เซเทธ และฟันดิวเรคอย่างรวดเร็ว พร้อมกับบุกมาเพื่อแทงใส่ทอฟคานิค "โครมมมมมม" ทอฟคานิคบล็อกด้วยกำแพงหินต้านไว้ได้ทันท่วงที โดยที่ไวซ์ไมเซลรีบตามไปซ้ำ "แว้งงงง เกร้งงงง" ทินเหมาลีโผล่มาใช้ง้าวมังกรเขียวเข้าฟาดฟันไว้

          "โอ้ว ทินเหมาลี ลูกสาวคนแรกของฉันแต่เป็นลูกคนที่สองด้วย ดูเหมือนว่าจะมีพลังจิตที่แข็งแกร่งจากการใส่ยีนนกเพลิงไปเลยสิน่ะ"
          "นกเพลิง นี้แกใส่ยีนหงษ์เพลิงในตัวฉัน ซึ่งทำให้ฉันมีพลังจิตอย่างงั้นนะหรือ" ทินเหมาลีกล่าว

          ไวซ์ไมเซลบอก พร้อมกับใช้ปีกดาบปัดการโจมตีด้วยทวนของทินเหมาลีที่มาอย่างเร็วไว้ "ใช่ แม้นั้นจะได้จากขนปีกนกเพลิงตัวแรกที่ทรงพลังมากที่สุด ซึ่งทำให้ลูกไม่เพียงมีพละกำลังมากทั้งๆที่กายภายนอกเป็นหญิงสาวธรรมดาอย่างเดียว แต่ยังมีพลังการฟื้นฟูร่างกายที่เหมือนนกเพลิงกันด้วยน่ะ อย่างเช่นนี้ไง" แล้วก็ทิ้มปีกดาบคู่ล่างเข้า "ฉึกกกกก" แทงตัดขาสองข้างของทินเหมาลีขาดสะบั้นไป แล้วก็ "ฉึกกกก" ใช้ดาบคู่กลางแทงเข้าลำตัวพร้อมกับ "ฉั้วะ" ฟันตัดแขนทั้งสองข้างของทินเหมาลีจนขาดไป
          "อาเจ้..." โมคุโตะร้องลั่นขึ้นด้วยน้ำเสียงของผู้หญิง เมื่อทินเหมาลีถูกผลักออกจากปลายดาบปีกของไวซ์ไมเซล

          "เจ้ห้า อาเจ้รองเรืองแสงด้วยน่ะ" กริมเบอรี่ร้องห้ามโมคุโตะไว้ เพราะทินเหมาลีที่ด้วนทั้งแขนและขานั้นเรืองแสงขึ้นมา "ซูมมมมมมม แว้งงงง แว้งงงง" รอยผ่าตรงรอบวงแขนและตรงใต้เข่ามาก็งอกแขนขาใหม่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

          "เหลือเชื่อ อาเจ้รองงอกแขนขาใหม่ได้น่ะ" โมคุโตะอุทานขึ้น
          "วิเศษ วิเศษจริงๆ สมแล้วที่ลูกเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมที่พ่อสร้างขึ้นไว้ ทั้งๆที่พ่อไม่แน่ใจว่า ลูกจะรับกับพลังที่พ่อมอบให้หรือเปล่าน่ะ" ไวซ์ไมเซลตบมือด้วยความดีใจ แม้ทินเหมาลีจะแปลกใจกับแขนขาที่งอกขึ้นมาใหม่ได้

          "แก เพื่อที่จะพิสูจน์สิ่งที่แกคิดนั้น ถึงกับต้องทำให้ฉันเกือบตายเช่นนี้ มันไม่น่าให้อภัยกันเสียเลยน่า" ทินเหมาลีกล่าวและซัดพลังฝ่ามืออัดใส่หน้าไวซ์ไมเซลไปเต็มๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนไว้โดยเร็ว พร้อมกับคว้าทวนมาต่อกรกับไวซ์ไมเซลที่ควบคุมปีกดาบเข้าฟาดฟันไว้
          "ไม่น่าให้อภัยเลยหรือ ลูกต้องขอบคุณพ่อด้วย ที่แสดงพลังอีกด้านหนึ่งไว้ แต่ แย่หน่อย เพราะถึงลูกจะรักษาบาดแผลที่หายไปได้เร็วพอๆกันกับงอกแขนขากลับมาใหม่ได้ แต่ถ้าหัวใจกับสมองลูกโดนเล่นงานก่อน ลูกก็ไม่รอดด้วยเช่นกัน" ไวซ์ไมเซลทิ้มปีกดาบทั้งหมดเพื่อจัดการกับทินเหมาลี แต่... "หวับบบบ ป้ากกกก" กริมเบอรี่ตวัดเตะท่อนขาไร้กระดูกเข้าฟาดใส่ไวซ์ไมเซลไปเต็มๆหนึ่งดอก จนตัวปลิวกระเด็นไปเต็มๆ แต่ก็ยังลุกขึ้นมาทำซ่าได้อยู่ "โอ้ว สุดยอดจริงๆเลยน่ะ กริมเบอรี่ ลูกคนที่แปด แรงเตะที่เสริมด้วยกล้ามเนื้อแบบเดียวกับของฟันดิวเรค เพื่อให้รับกับกระดูกที่แปรเปลี่ยนได้ของลูกนั้น แม้จะแรง แต่ก็ไม่พอที่จะหยุดพ่อไปได้หรอกน่ะ" แล้วก็บุกเข้ามาเพื่อชกใส่ตรงหน้าอกหวังจะทุบซี่โครงให้แตก "หมับบบบบ" แต่กริมเบอรี่มือไวและใช้แขนที่บิดท่อนกระดูกครึ่งท่อนล็อกแขนพร้อมกับ "กร็อบบบบ" บิดหักแขนซ้ายของไวซ์ไมเซลจนหัก แล้วก็... "ป้ากกกก" เตะเจาะยางต้นขาขวาไปเต็มแรงจนทำให้ไวซ์ไมเซลถึงกับทรุดไปอย่างจังๆ

          "แต่สิ่งที่แกทำกับอาเจ้แบบนั้น ยิ่งทำให้ฉันอยากจะเล่นงานแกให้คอหักไปข้างหนึ่งเลยน่ะ" กริมเบอรี่บอก
          "ถึงจะหักคอพ่อได้ แต่ลูกๆเองก็ไม่มีทางรอดแน่นอน" ไวซ์ไมเซลกล่าว และควบคุมให้ไวซ์แลงค์รีบมาช่วย แต่... "ฟ้าววว ปั้กๆๆๆๆๆๆ" เซเทธพุ่งเข้ามาขวางพร้อมกับรั่วถีบใส่ไวซ์แลงค์ที่ใช้ปีกดาบรั่วแทงตั้งรับไว้ โดยที่ฟันดิวเรคเข้ามาช่วยด้วย "อาต้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" การยืดหมัดทั้งสองรั่วต่อยใส่ตามไปอีกที แม้จะหลบลูกถีบและพลังฝ่ามือไปได้ ไวซ์แลงค์ก็ต้องใช้ปีกดาบเข้า "ครี้งงงงง โครมมม" ฟันใส่ก้อนหินที่ทอฟคานิคซัดเข้ามาจนแตกกระจุยไป "ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว ฟ้าววว" ตามด้วยกระสุนทองแท่ง ก้อนผลึกแก้ว เพชรขนาดใหญ่ ซึ่งก็... "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะ" "เปรี้ยงงงง" ไวซ์แลงค์ใช้ปีกดาบฟันทำลายตั้งแต่ผลึกแก้วและทองแท่งจนกระจุย ขนาดเพชรที่ว่าแข็งสุดก็ต้องแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป
          "ย้า ย้า ย้า ย้า" โมคุโตะเลยบุกเข้าโจมตีด้วยทอนฟาเข้าใส่ไวซ์ไมเซลที่ใช้ปีกดาบต้านทานไว้ ไปพร้อมกับหมุนตัวถีบใส่ไวซ์ไมเซลไปด้วย "โมคุโตะ ลูกสาวคนที่สองและลูกคนที่ห้าของฉัน พ่อภูมิใจมากๆที่ลูกมีความแข็งแกร่งดุจชายชาตรี ถึงขั้นที่ทำให้ตัวเองมีกายที่แข็งแกร่ง แม้เพศสภาพของลูกจะเป็นผู้หญิงที่พ่อไม่อยากจะได้เพิ่มเลยก็ตามน่ะ เพราะพ่ออยากจะได้ลูกชายหกคนมากกว่า" ไวซ์ไมเซลบอก

          โมคุโตะกล่าว "เพราะอย่างงั้น แกถึงทำให้ฉันเปลี่ยนเป็นผู้ชายได้แต่เป็นเหมือนขันทีเลยสิน่ะ นั้นเป็นสิ่งที่ฉันไม่ต้องการเลยสักนิด เพราะเรื่องอยากจะแข็งแกร่งนั้น แม้เป็นหญิงก็ทำได้อยู่แล้ว ไม่ต้องให้แกมาทำให้สักหน่อยนิ"
          "แต่มันก็สายไปแล้ว เพราะลูกยังเป็นแค่เด็กทารกแค่ 6 เดือนเอง แม้พ่ออยากจะเปลี่ยนเพศลูกไปซะ แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะอวัยวะเพศลูกเติบโตสมบูรณ์แล้ว พ่อก็เลยปรับให้ร่างกายของลูกเปลี่ยนให้เป็นเพศชายได้เองตามใจนึกอยู่แล้ว แม้นั้นอาจจะทำให้หลานที่อาจจะเกิดมากลายเป็นกระเทยหรือทอมไปเลยก็ได้น่า หึๆๆๆๆๆ" ไวซ์ไมเซลกล่าวแล้วก็บล็อกด้วยปีกดาบต้านปลายกระบอกที่โมคุโตะทิ้มเข้าใส่ไปเต็มๆ

          "ฉันหรือลูกที่เกิดมาจะเป็นยังไงก็ช่างแกเถอะน่า หมัดมังกรร่ายรำเหนือเมฆ" โมคุโตะหมุนทอนฟ่าเสยใส่ไวซ์ไมเซลไปสามดอก โดยจังหวะที่สามนั้นได้ทำให้ไวซ์ไมเซลผงะไปตามแรงฟาดของโมคุโตะเข้า แต่ก็...

          "เสร็จฉันละ" เป็นการเตรียมปีกดาบเพื่อเตรียมจ้วงแทงใส่โมคุโตะที่อยู่ในระยะประชิดและเท้าใกล้จะถึงพื้นด้วย
          "คลื่นฝ่ามือมังกรทอง" แต่บรอนเซอรูทซัดฝ่ามือพลังคลื่นอัดใส่ไวซ์ไมเซลอย่างจังๆ จนทำให้อุ้งดาบมารของมันเสียหลักไปด้วย และ... "เปรี้ยงงงง" โดนโมคุโตะถีบขาคู่ส่งมากองตรงหน้าบรอนเซอรูทไปด้วย "ที่แกสาธยายให้น้องๆของฉันฟังนั้น คงจะรู้เรื่องแล้วสิน่ะ" บรอนเซอรูทกล่าว

          ไวซ์ไมเซลกล่าว "โอ้ว บุตรคนโตของฉัน ลูกชายคนแรกที่ฉันภูมิใจและตั้งความหวังว่าจะสืบทอดทุกอย่างที่ฉันมีให้กับเจ้าดูแลไว้ แม้ว่าเจ้าในตอนนี้จะต่อต้านฉันที่เป็นพ่อแท้ๆเลยก็ตาม" แล้วก็บุกเข้ามาใช้ปีกดาบฟาดฟันและทิ้มแทงใส่บรอนเซอรูทที่ใช้กระบองสองท่อนหวดฟาดอย่างรวดเร็ว "พลังมังกรที่อยู่ในตัวเจ้านั้น ไม่ควรนำมาใช้กับข้าเลยน่า"
          "พลังมังกรนะหรือ มังกรฝรั่งแบบเดียวกันกับนักรบครอสตรีมขี่กันนะหรือ หรือว่ามังกรจีนกันแน่น่ะ" บรอนเซอรูทกล่าว

          ไวซ์ไมเซลบอก "มังกรจีนอยู่แล้วละ หลังจากที่สร้างมังกรตะวันตกเสร็จแล้ว ฉันกะจะสร้างทั้งมังกรจีนและพระยานาคขึ้นมา แต่ขุนพลครองคอร์ดเห็นว่ามันเกินจำเป็น เลยระงับโครงการสร้างไว้ แม้ฉันจะสร้างมังกรจีนขึ้นมาตัวหนึ่งแล้วก็ตาม แต่ก็จำต้องทำลายทิ้งไปด้วยมือตัวเอง ซึ่งฉันก็ตัดสินใจ ลองใช้ยีนของมันเข้าไปในร่างของลูกตอนเป็นทารกไว้ และมันก็ได้ผลเสียด้วย เพราะต่อหน้าพ่อนั้น ลูกก็คือมังกรจีนที่ทรงพลังที่สุดกันยังไงละ" แล้วก็ถีบบรอนเซอรูทให้ล้มพร้อมกับชกใส่ แต่บรอนเซอรูทตั้งหลักได้ไวและซัดฝ่ามือโต้กลับไปโดยเร็ว "แต่เพราะพ่อกลัวว่าลูกจะควบคุมตัวเองไม่ได้ พ่อเลยฝังแทคควบคุมสติไว้ ซึ่งทีแรก พ่อกะจะใส่โปรแกรมควบคุมสมองไปด้วย น่าเสียดายที่แม่ของลูกตัดหน้าพ่อไปได้เสียก่อนน่ะ"
          "เพราะว่าแกคิดสร้างฉันให้เป็นหัวหน้าควบคุมพวกน้องๆและเชื่อฟังคำสั่งของแกโดยไม่มีความรู้สึกผิดกับสิ่งที่แกสั่งให้ทำสิน่ะ แต่แย่หน่อย ที่คุณแม่คงจะรู้ทันความคิดของแก เลยพาพวกเราไปให้ไกลๆแกเลยสิน่ะ" บรอนเซอรูทกล่าวพร้อมกับเปลี่ยนกระบองสองท่อนเป็นพลองยาวเข้าฟาดปัดใส่ดาบปีกของไวซ์ไมเซลไว้ "แต่การที่แกควบคุมแม่ให้ทำตามคำสั่งของแกเช่นนี้และใช้ให้มาสู้กับเรานั้น มันเป็นเรื่องที่อภัยให้ไม่ได้อยู่แล้วละ" บรอนเซอรูทกล่าวพร้อมกับทิ้มพลองเข้าตาซ้ายของไวซ์ไมเซลไปเต็มๆ แล้วก็ "อาโจ้ว อาโจ้ว โว้ววว วาช้าก" ชกใส่หน้าไปสองทีก่อนจะเตะเสยปลายคางให้ปลิวขึ้นฟ้า แต่ไวซ์ไมเซลเบรคตัวเองกลางอากาศและ "เปรี้ยงๆๆๆๆ" สาดพลังสายฟ้าอัดใส่พวกบรอนเซอรูทไปอย่างจังๆ

          ไวซ์ไมเซลบอก "และพวกแกก็ทำให้ข้าผิดหวังเช่นนี้ ข้าก็เอาพวกแกไว้ไม่ได้เช่นกัน"

          "แว้งงงงงง" ฉับพลัน ยอดปราการก็ส่องแสงฉายภาพโฮโลแกรมของโครเต้ไว้ ซึ่งพวกครอสตรีมก็รีบหยุดมือ เช่นเดียวกับไวซ์ไมเซลและไวซ์แลงค์ด้วย "เอชมาสวาร์ทาร์ เจ้ากับพวกเวเซอร์และกองกำลังสหพันธมิตรร่วมมือกับแทแรนเซียมาขัดขวางการคุกคามของข้าเช่นนี้ ข้าคงจะปล่อยให้เจ้าตายไม่ได้กันแล้วละ" โครเต้บอก

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "แปลว่า นายคิดจะตรึงฉันให้อยู่ในป้อมปราการ เพื่อที่นายจะดวลกับฉันเลยสิน่ะ"
          "ใช่ เพราะในเมื่อเจ้าปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าข้าไปแล้ว ดังนั้น ข้าจะดวลกับเจ้าด้วยกฎราวนด์ดูอัลกันเดียวนี้แหละ" โครเต้บอก

          เฟอคาน่ากล่าว "ทะ ท่านโครเต้ ท่านคิดจะดวลกับมาสวาร์ทาร์นะหรือ แต่ แต่ว่า..."
          "ไม่มีแต่ เฟอคาน่า การดวลครั้งนี้จะชี้ขาดในชัยชนะระหว่างพวกเราและพวกมันไว้ ดังนั้นขอให้ทุกๆคนหยุดมือกันเดียวนี้ แม้กระทั่งเจ้าสองตนด้วย ไวซ์ไมเซล ไวซ์แลงค์" โครเต้กล่าว ไวซ์ไมเซลได้ฟังก็ไม่สบอารมณ์ โครเต้เลยหันมาถาม "เอชมาสวาร์ทาร์ เจ้าไม่มีทางปฏิเสธการดวลแล้วละน่ะ"

          มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "ปฏิเสธนะหรือ หึ ฉันตั้งใจจะสู้กับนายอย่างเต็มที่เองนี้แหละ"
          "ถ้าเช่นนั้นก็..." โครเต้ชูนิ้วพร้อมกับ "แวบบบบบบ" ป้อมปราการยิงลำแสงเข้าใส่มาสวาร์ทาร์และดึงตัวเข้าไปในปราการกันแล้ว พร้อมกับฉายภาพภายในห้องโถงกันด้วย "ในระหว่างการดวลด้วยราวนด์ดูอัลนั้น จะไม่มีการต่อสู้อื่นใดเกิดขึ้นกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ตาม ฝ่ายนั้นจะต้องถูกทำลายกันในภายหลังนี้เองแหละ" โครเต้บอกโดยที่มาสวาร์ทาร์ปรากฎตัวตรงปากทางเข้าด้านนอกแล้ว มาสวาร์ทาร์เลยวิ่งไปตามทางที่ไฟสว่างส่องนำทางมาจน...ถึงหน้าประตูใหญ่เอาไว้ "ครืดดดดดด ตรึงงงง" ประตูใหญ่นั้นเปิดออกโดยเป็นห้องโถงที่มีลานประลองทรงกลมอยู่กึ่งกลางห้องที่ขอบรอบนอกนั้นเป็นช่องว่างระหว่างเวทีดวลกับอัฒจันทน์ที่ปราศจากเหล่านักรบครอสตรีมกันแล้ว

          "สมแล้วที่นายยังละเว้นความแค้นที่มีต่อแทแรนเซียเพื่อมาดวลกับฉันตรงๆกันเลยน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอกโดยก้าวเดินมาที่ลานประลอง สะพานที่เชื่อมต่อนั้นก็หดตัวไปอย่างทันควัน
          "เรื่องแทแรนเซีย ฉันจะจัดการหลังจากที่ชนะนายลงได้นี้แหละ" โครเต้บอก พร้อมกับโดดจากอัฒจันทน์เบื้องสูงลงสู่ลานประลอง "แว้งงงง" รอบเวทีสร้างกำแพงพลังครอสเซียมล้อมรอบขึ้นมา "แม้ว่าฉันจะมีตำแหน่งสูงสุดในการสั่งการพวกพ้องให้ทำตามคำสั่งได้ แม้กระทั่งสั่งให้ไปโจมตีหรือกวาดล้างแทแรนเซียให้สิ้นซากไปเลยก็ตาม โดยตำแหน่งนั้นฉันได้รับมาเพราะมีฝีมือและความสามารถทัดเทียมกว่านาย โดยที่นายน่าจะมีโอกาสนั้น แต่กลับมอบโอกาสให้ฉันแทนแบบนั้น ซึ่งฉันไม่อยากจะขอบคุณนายในเรื่องนี้เลย" โครเต้เล่าความในใจให้ฟัง

          มาสวาร์ทาร์บอก "ส่วนหนึ่งเพราะ นายคิดว่าฉันสมควรเป็นแม่ทัพใหญ่นะหรือ ผิดแล้วละ โครเต้ ถ้าฉันยังดื้อดึงจะเอาตำแหน่งจากนาย เพราะกลัวว่านายจะใช้อำนาจดังกล่าวไปแก้แค้นตามที่แม่ทัพอาทรัสเตอร์ว่าเอาไว้ละก็ นายที่มีแรงแค้นผลักดันเป็นทุนเดิมก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้นมา ดังนั้น ฉันจำต้องสละตำแหน่งและละทิ้งโอกาสนั้นให้นาย แม้นั้นจะทำให้นายได้ใจมาจนถึงบัดนี้ และทำให้ครอสตรีมเหลวแหลกยิ่งกว่าแอตแลนไทซ์ด้วยน่ะ"
          "นายได้เห็นความทุเรศทุรังของเกซเฟลิคและพวกกับตาแล้วสิน่ะ หึๆๆๆ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะแม้ฉันจะได้ตำแหน่งเดิมของท่านอาทรัสเตอร์มา แต่ฉันไม่รู้สึกภูมิใจเสียเลย ไม่ใช่เพราะว่า ฉันคิดที่จะบีบบังคับนายให้ทำอย่างงั้นหรอก" โครเต้กล่าวและชี้มาที่มาสวาร์ทาร์ "แต่ฉันจะรู้สึกภูมิใจมากกว่านี้ หากฉันสามารถโค่นนายลงไปได้นี้แหละ ซึ่งนายก็ทำให้ฉันมีเหตุผลที่จะสู้กับนายอย่างไม่ต้องลังเลใจใดๆทั้งนั้นแล้วน่ะ"

          มาสวาร์ทาร์บอก "จะบอกว่าเพราะการทรยศของฉัน ทำให้นายมีโอกาสที่จะสู้กับฉัน ซึ่งนายจะรู้สึกภาคภูมิใจมากที่นายสามารถชนะฉันลงได้ด้วยตัวเอง เพื่อพิสูจน์ว่านายคู่ควรกับตำแหน่งของแม่ทัพอาทรัสเตอร์ละสิน่ะ"
          "ถูกต้อง แม้ว่าฉันจะต้องเสียพวกพ้องไปไม่น้อยเลยก็ตาม แต่ การดวลครั้งนี้แหละ ที่จะตัดสินว่า ใครกันแน่ ที่เป็นยอดนักรบครอสตรีมที่แข็งแกร่งที่สุด ในฐานะตัวแทนของท่านอาทรัสเตอร์ บิดาของครอสตรีมและปรมาจารย์ที่สอนสั่งทุกอย่างให้เราสองคนไว้น่ะ" โครเต้กล่าวและชักดาบครอสเซียม สไครเดอร์ซอร์ดออกมา

          มาสวาร์ทาร์บอก "ฉันเข้าใจเจตจำนงของนายแล้วละ โครเต้ นับแต่การดวลครั้งก่อนที่ลงท้ายด้วยการเสมอกันนั้น ทำให้นายไม่พอใจตัวเองและฉันที่ดันมีฝีมือและพลังเท่าเทียมกัน ทั้งๆที่นายเองก็มีพลังกล้าแกร่งกว่าที่ฉันเป็นอยู่ โดยที่ฉันเองไม่ทราบเรื่องนี้เลยก็ตาม" แล้วก็ชักดาบมาสวาร์ทาร์เบลดออกจากฟักพร้อมกับโยนลงกลางเวทีไว้ "แต่ในเมื่อฉันกับนายต่างมีพลังที่ทัดเทียมกันแล้ว การดวลของนายก็ถือว่าพร้อมทุกฝ่ายไปแล้วละ"
          "นายคงจะเตรียมใจที่จะสู้กับฉันอย่างเต็มที่สิน่ะ มาสวาร์ทาร์ ถ้าเช่นนั้น คนที่ยืนหยัดเป็นคนสุดท้ายคือผู้ชนะกันน่ะ ดาบมือหนึ่งผู้ทรยศต่อครอสตรีม เอชมาสวาร์ทาร์" โครเต้บอกและชูดาบไปข้างหน้า

          มาสวาร์ทาร์กล่าวและตั้งท่าดาบไว้ "แพ้ชนะ ขึ้นกับการดวลครั้งนี้แล้ว เข้ามาเลย แม่ทัพครอสตรีม โครเต้ สไครเดอร์"
          "ก้องงงง ก้องงงงง เกร้งงงงง ก้องงงงงงง ก้องงงง เกร้งงงง ก้องงงงง" เสียงระฆังดังขึ้น เฟอคาน่าบอก "การดวลราวนด์ดูอัลได้เริ่มขึ้นแล้ว"

          พีวิลได้ฟังก็บอกไปว่า "มาสวาร์ทาร์ พวกเราเชื่อเสมอว่านายต้องชนะอย่างแน่นอน"