Manigator Saga Rebellion Soldiers

ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 11 นครลอยฟ้าถึงคราววิกฤต ศึกตัดสินระหว่างรุ่นน้องและรุ่นพี่ บทอุ้งเล็บทรยศ

ช่วงที่ 2

          "ตึกๆๆๆๆๆๆๆ" พวกพีวิลรีบรุดวิ่งไปตามถนนในเขตเมือง จนกระทั่ง... "นั้นมัน เครซเดรทบลัสเทรดนิน่า" สเปียริทกล่าวโดยเห็นเครซเดรทของสเตฟอร์ดและโฟรซ่าถูกอัดเข้ากับตึกสูงไว้ แม้ตัวหุ่นจะติดแน่นไว้จนไม่ร่วงลงมาเลยก็ตาม

          คลอเวฟบอก "ปกติแล้ว หุ่นของพวกลูนาสตี้มันควรจะเทเลพอร์ตส่งไปกันแล้วนิ แต่ทำไมมันยังติดแหงกอยู่นี้กันละ"

          "เกรงว่า นายจะทำให้เครซเดรทของสเตฟอร์ดและโฟรซ่าเสียหายจนระบบส่งสัญญาณเทเลพอร์ตไม่ทำงานแล้วนะสิ" มาสวาร์ทาร์กล่าว

          พีวิลบอก "แต่ถ้าจะให้ไปเช็คดู ฉันคิดว่า พวกเขาไม่ได้อยู่ในหุ่นแน่ๆเลยละ"

          "อะไรที่ทำให้นายคิดเช่นนั้นเลยละ" สเปียริทถาม

          พีวิลบอก "ฝาคอกพิตเปิดอ้าไว้ซะขนาดนั้น แปลว่า ทั้งสเตฟอร์ดและโฟรซ่าคงจะออกไปจากหุ่นแล้ว และอาจจะเซตกับดักระเบิดแรงสูงเอาไว้ เพื่อล่อให้พวกเราเข้าไปข้างใน แล้วสวิตซ์ก็จะจุดระเบิดในทันทีนะสิ"

          "แปลว่า สเตฟอร์ดคงจะใช้วิธีนี้เล่นงานพวกแมนิเกเตอร์มาก่อนสิน่ะ" คลอเวฟกล่าว

          พีวิลพยักหน้า "ที่สำคัญ สเตฟอร์ดเองก็บอกว่า เขาจะตัดสินกับพวกเราเช่นนี้ คงไม่มีอุบายอะไรแย่ๆกันหรอกน่ะ"

          "ใช่ ไม่มีอุบายแย่ๆให้พวกนายกันหรอก เพราะว่าที่แห่งนี้จะเป็นหลุมศพของพวกนายกันนี้แหละ" เสียงสเตฟอร์ดดังขึ้น

          คลอเวฟบอก "กูได้ยินเสียงมึงดังชัดเจนเช่นนี้ แปลว่าพวกมึงอยู่แถวๆนี้ละสิ ออกมาเลยนะเฟ้ย ไอ้บ้า"

          "ตรึงงงงง" คลอเวฟได้ยินเสียงดังขึ้น ซึ่งเป็นเสียงที่สเตฟอร์ดโดดลงพื้นมาอย่างจังๆ เช่นเดียวกับ "ตึกกก ตึกกก" โฟรซ่าและแดนเจอรอทโดดลงมาอย่างนิ่มนวล เช่นเดียวกับ "ฟ้าววววววว ตึกก ตึกกก" สกายล็อตและไพโอล็อตบินลงมาที่พื้นด้วย "พวกแกมาก็ดีแล้ว แม้พวกเราไม่ได้เตรียมสมุนของเราไว้ข้างใน แต่....ความพ่ายแพ้และชัยชนะของพวกแกจะทำให้ผู้คนในเมืองนี้ต้องเดือดร้อนกันไว้น่ะ" สกายล็อตบอก

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "ถ้าให้เดาน่ะ พวกแกวางระเบิดใส่ผู้คนที่หลบซ่อนเอาไว้กันสิน่ะ"

          "มันไม่ใช่ระเบิดธรรมดาหรอกน่ะ เพราะว่า ท่านเทคไครด์ได้เตรียมระเบิดสารพิษเอาไว้ ซึ่งจะไม่เพียงเป็นการฆ่าพลเมืองทุกๆคนเอาไว้อย่างเดียว แต่....มันจะเปลี่ยนพลเมืองทุกๆคนให้มีสภาพเหมือนกับพวกเรากันนี้แหละ" แดนเจอรอทกล่าว

          สเปียริทบอก "เปลี่ยนพลเมืองทั้งหมดนี้ให้เป็นแมนิเกเตอร์นะหรือ นั้นเป็นอุบายบ้าๆที่เลวระยำมากๆเลยน่ะ"

          "แน่นอน เพราะคนบนโลกนั้นเกลียดชังแมนิเกเตอร์อย่างพวกเราและพวกแกกันอยู่แล้ว ถ้า...พลเมืองที่นี้มีสภาพเป็นเช่นนั้น พวกมนุษย์ก็ต้องรังเกียจและหาทางกำจัดทิ้ง จนทำให้คนที่เหลือรอดไปได้แม้มีจำนวนน้อยนั้น กระทำการโต้ตอบอย่างรวดเร็วจนเกิดการต่อสู้กันขึ้นมา ซึ่งมันไม่มีอะไรที่สะใจไปกว่าการที่เห็นพวกมนุษย์ทำลายพวกเขาเองกันแล้วนะสิ เหอะๆๆๆ" แดนเจอรอทกล่าว

          สกายล็อตบอก "ที่สำคัญ พวกนายคงไม่รู้หรอกน่ะ ว่าทำไม พวกเราถึงร้ายกาจมากกว่าพวกนายในตอนแรกกันน่ะ"

          "ใครจะไปรู้กันเล่า เพราะในเมื่อตอนนี้พวกเราสามารถจัดการกับพวกแกกันได้แล้วนิ" คลอเวฟบอก

          สเตฟอร์ดกล่าว "รู้มั้ย ว่าเหตุที่พวกเราเป็นพวกลูนาสตี้นั้น ไม่ใช่แค่เราถูกสร้างหรือคืนชีพบนดวงจันทร์เพียงอย่างเดียว...." แล้วเนตรของสเตฟอร์ด โฟรซ่าและแดนเจอรอทก็ส่องสว่างขึ้น แล้วก็.... "ฟึ่บบบบ" สเปียริทชะงักเพราะโฟรซ่าโผล่มาตรงหน้า และ "ป้ากกกก" ถีบใส่จนสเปียริทถอยครูดไป เคราะห์ดีที่เธอป้องกันด้วยโลห์เอาไว้ก่อน "ฟ้าวๆๆๆๆ" แดนเจอรอทพุ่งเข้ามาด้านหลังพีวิลเพื่อใช้กงเล็บ แต่.... "เคร้งงงงง" มาสวาร์ทาร์ตวัดดาบสกัดกั้นไว้ แม้จะฟันหวืดเพราะแดนเจอรอทหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว ส่วนคลอเวฟนั้น "หวืบบบบ" รีบก้าวหลบการชกใส่ของสเตฟอร์ดที่บุกเข้ามา แต่... "หมับบบบบ" สเตฟอร์ดไม่ได้คิดที่จะชกใส่คลอเวฟ แต่จับตรงส่วนหัวและดึงเข้ามา "ก้องงงง" เฮดบัดใส่ไปเต็มๆ

          "เจ็บ เจ็บเป็นบ้าเลยโว้ยยยย โอ้ยยยยย" คลอเวฟสบถขึ้นเพราะเขาโดนสเตฟอร์ดจับโขกหัวใส่อย่างจังๆ

          "ความเร็วในการจู่โจมและเคลื่อนไหวนั้น.....เหนือกว่าที่เห็นเลยนิน่า" พีวิลบอก

          สเตฟอร์ดบอก "....ถูกต้องแล้ว พวกเราลูนาสตี้ เป็นเหล่าบุตรแห่งจันทรา ดังนั้น เมื่อเราอยู่ภายใต้แสงจันทร์หรืออยู่ในช่วงรัตติกาลขึ้นมา พลังของพวกเราจะเพิ่มขึ้นเป็น 3 เท่า ซึ่งการที่พวกนายไม่สามารถสู้กับฉันทั้งสองในครั้งแรกนั้น ก็เพราะเหตุนี้เองแหละ"

          "เหมือนครั้งแรกนะหรือ" สเปียริทกล่าว

          มาสวาร์ทาร์นึกขึ้นมาได้ว่า "....จริงสิ พวกแกบุกโจมตีเมืองลูทาเอลในตอนนั้น มันช่วงสองทุ่มกว่าเลยนิน่า...แล้วก็..." และจำได้อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญมากก็คือ... "ช่วงนั้นพระจันทร์เต็มดวงด้วยน่ะ"

          "ถ้าอย่างงั้น ที่เราสู้ไปตั้งแต่แรกนั้น เป็นเพราะว่าแกสองตัวอ่อยให้งั้นหรือวะ" คลอเวฟบอก

          โฟรซ่ากล่าว "นั้นเป็นคำสั่งของท่านเทคไครด์ที่ให้พวกเรากั้กไพ่ตายเอาไว้ เพื่อให้แน่ใจว่า พวกแกทั้งหมดนี้จะรอดกลับไปรอความตายในคราวต่อไปกันด้วยน่ะ"

          "ช่างเป็นแผนการที่แยบคายกันเสียจริงๆ สมแล้วที่เป็นแม่ทัพกองกำลังไพ่ตายใบสุดท้ายของโอเวอร์เดสกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว

          พีวิลบอก "แต่.....ถึงจะมีพลังมากขึ้นเป็นสองหรือสิบเท่า ในเมื่อท้าให้พวกเรามานี้เพื่อสู้กันให้ตายไปข้างละก็ ย่อมได้อยู่แล้วละ" แล้วก็หมุนควงกระบองเอนเนอจี้ร็อดทั้งสองอันออกมา

          "ย่อมได้ เพราะการต่อสู้ระหว่าง 4 ต่อ 5 นั้น ไม่ต้องทายก็น่าจะรู้แล้วละ" สกายล็อตบอก

          ไพโอล็อตกล่าว "วาระสุดท้ายของพวกแกกับพลเมืองแห่งนี้ได้จบลงตรงนี้แหละ"

          "งั้น ฉันลงมือก่อนเลยแล้วกัน" แดนเจอรอทบุกเข้าโจมตีใส่คลอเวฟด้วยกงเล็บ แต่... "ฟ้าววววววว หวืบ" คลอเวฟซัดทุเรียนเหล็กเข้าใส่ จนแดนเจอรอทเกือบหลบแทบไม่ทัน "แกคิดว่ากูไม่ไวพอเลยหรือ ไอ้จมูกแหลม" แล้วก็ซัด "วอเตอร์เวฟฟฟ" พลังคลื่นน้ำออกไปสามคลื่นด้วยกัน แต่ก็... "ครี้งงงง ฉั้วะๆๆ ซ่าๆๆ" ใช้กงเล็บดาบหกเล็บข่วนทำลายคลื่นน้ำไปกันหมด แล้วก็กระโจนเข้าเพื่อใช้ปืนยิงห่าลูกดอกเจาะเกราะ "เลเซอร์สเปียร์บีม" "เอนเนอจี้โบลท์" สเปียริทและพีวิลสวนกลับด้วยลำแสงและกระสุนพลังเข้าใส่แดนเจอรอทจน "ตรูมมมมมมม" ระเบิดกลางอากาศไป แต่แดนเจอรอทลงสู่พื้นโดยที่ไขว้กงเล็บดาบหกเล่มไว้ "หึ ไม่เลวเลยนิ ที่กล้าโต้ตอบฉันไปได้น่ะ" แดนเจอรอทบอก

          พีวิลกล่าว "พอเหอะ เออไดน์ ต่อให้นายร้ายกาจมากเป็นสามเท่า ถ้านายยังใช้แพทเทิร์นเดิมๆมาเล่นงานพวกเราอยู่ ก็ไม่มีความหมายหรอก" แล้วก็กราดยิงอาร์มชู้ตเตอร์เข้าใส่ แต่ "หวับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แดนเจอรอทสะบัดแขนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจน "ครี้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เกิดเสียงดังถี่ๆตรงหน้าไว้ พร้อมกับ "กุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" สะเก็ดผลึกร่วงลงพื้นกันเป็นจำนวนมาก

          แดนเจอรอทบอก "นายประมาทฉันไปเหมือนเคยเลยน่ะ อดีตร้อยเอกปีเตอร์" แล้วก็พุ่งเข้าใส่พีวิลอย่างรวดเร็ว "ฟึ่บ ฟึ่บๆๆๆๆๆๆ" ในจังหวะที่พีวิลยังไม่ออกอาวุธ แดนเจอรอทก็หายตัวไปก่อน แล้วก็ผลุบๆโผล่ๆหลายครั้ง เพื่อทำให้ทั้งสามยกเว้นมาสวาร์ทาร์สับสน และวิ่งแยกออกจากกลุ่มกัน แดนเจอรอทเลยโผล่มาจากข้างบนด้วยกงเล็บที่ฟาดลงมา

          "หึ" มาสวาร์ทาร์จับด้ามดาบมาสวาร์ทาร์เบลดที่ใส่ฟักอยู่ด้วยมือขวาตั้งให้ดาบที่อยู่ในฟักยื่นไปข้างหน้าและ "ปึก ฟ้าววววว" ใช้มือซ้ายตบจนฟักดาบถูกยิงออกไปเต็มแรงและ "เปรี้ยงงง" ปะทะเข้ากับแดนเจอรอทจนเสียหลัก ส่วนฟักดาบที่ถูกปะทะก็กระเด็นหมุนกลับมาให้มาสวาร์ทาร์รับเอาไว้ และ.... "ป้ากกก" พีวิลกระโดดหมุนตัวถีบกลับหลังใส่แดนเจอรอทตรงหน้าอกไปอย่างจังๆ จนล้มกระแทกพื้นไป หากแต่แดนเจอรอทลุกขึ้นมาพร้อมกับ "กร็อบ กร็อบ" ใช้มือขยับคางเพื่อจัดหัวให้เข้าทีจนเสียงกระดูกเขยื้อนดังสองทีด้วยกัน "นี้ยิงแรงแล้วหรือ ฉันยังไม่รู้อะไรเลยน่า" แดนเจอรอทกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "นั้นแค่สั่งสอนให้นายรู้ว่า นายไม่ควรจะแทงคนด้านหลังกันเลยน่ะ"

          "สั่งสอนหรือว่ากลัวเกรงที่จะจัดการกับฉันเลยหรือ" แดนเจอรอทบอกพร้อมกับบุกเข้าใส่มาสวาร์ทาร์และ "หวับ เกร้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" บุกเข้าข่วนใส่มาสวาร์ทาร์อย่างต่อเนื่อง ซึ่งมาสวาร์ทาร์ใช้ทั้งดาบและฟักดาบปัดป้องไว้ "ฮึยยย" แดนเจอรอทเสยแทงกงเล็บขึ้น จนมาสวาร์ทาร์ที่ไขว้ดาบและฟักดาบเอาไว้เสียหลักอย่างจังๆ "ฟ้าวววว แกร้งงงง" สเปียริทบุกเข้าใช้หอกแทงใส่แดนเจอรอทไป พร้อมกับ "ควับๆๆๆๆๆ" หมุนควงหอกฟาดฟันใส่แดนเจอรอทอย่างต่อเนื่อง แล้วก็ "แชดดดด" ยิงแสงกระจายเข้าใส่แดนเจอรอท ซึ่งป้องกันด้วยกงเล็บอีกตามเคย "หึ ต่อให้ใช้วิธีนี้โต้ตอบฉันได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเล่นงานฉันไปได้กันหรอก" แดนเจอรอทบุกเข้ามาด้านหลังสเปียริทไว้ แต่... "ฟึ่บบบบ แกร้งงง" สเปียริทเสยหัวหอกที่หันไปข้างหลังเธอเสยขึ้นงัดกงเล็บที่อยู่ด้านล่างจนทำให้แดนเจอรอทผงะไปอย่างจังๆ แล้วก็... "ป้ากกกก" โดนพีวิลกระโจนชกใส่แดนเจอรอทจนล้มลงไปกองกับพื้นอย่างจังๆ

          "โฮ่ อะไรวะ นายไม่น่าจะน็อกไอ้จมูกแหลมโดยเร็วเสียเลยว่ะ" คลอเวฟบ่น

          "แดนเจอรอทไม่น่าโดนน็อคง่ายและเร็วกว่าที่คิดไว้เลยน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าวอย่างหวั่นเกรงไม่น้อย

          สกายล็อตบอก "แม้จะน่าตกใจไม่น้อยที่พวกแกจะจัดการกับแดนเจอรอท ผู้ซึ่งเป็นนักรบที่อันตรายมากที่สุดของพวกเรา แต่ก็ดี เพราะพวกเราทั้งสองจะจัดการกับพวกแกกันเดียวนี้เอง"

          "พวกนายสองคนเอาพวกพีวิลไม่อยู่หรอกน่า ต่อให้พวกนายได้เปรียบในเชิงต่อสู้ภาคอากาศก็ตาม" สเตฟอร์ดกล่าว โดยก้าวเดินมาพร้อมกับโฟรซ่าที่เตรียมดาบยาวความถี่สูงไว้แล้ว

          สกายล็อตได้ฟังก็พยักหน้าขึ้น "แปลว่า การที่นายบอกกับพวกพีวิลนั้น ก็เพื่อที่จะเตรียมพร้อมสำหรับการสู้ที่เสมอตัวเลยสิน่ะ ย่อมได้ เพราะว่าพวกเราต่างเป็นสมุนที่จงรักภักดีต่อท่านเทคไครด์กันแล้วนิ"

          "ตอนนี้ 4 ต่อ 4 เท่ากันแล้ว ถึงเวลาที่ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียทีแล้วละ" คลอเวฟกล่าว

          สเตฟอร์ดแบมือห้ามไว้ "เดียวก่อน พวกนายจะสู้กันกลางถนนนี้นะหรือ ไม่ดีหรอก เราเปลี่ยนทำเลต่อสู้ใหม่กันดีกว่ามั่ง" แล้วก็ชี้ไปที่ตึกสูงที่อยู่ห่างออกไปสี่ช่วงตึกด้วยกัน

          "หวังว่าคงไม่เตรียมอะไรบ้าๆให้พวกเรากันอีกน่ะ" พีวิลบอก สกายล็อตและไพโอล็อตบินทะยานขึ้นนำไปก่อน ส่วนสเตฟอร์ดที่รับตัวโฟรซ่าขึ้นขี่ก็กระโดดขึ้นสูงไป และพวกพีวิลนั้น "โท้ววววว" "โว้ววว" "ย้า"  "ฮึยยย ว้ากกกก" กระโดดขึ้นตึกสูงตามขึ้นบนดาดฟ้าไป

          "มากันครบแล้วสิน่ะ ถ้าเช่นนั้นก็ เริ่มต้นการปะทะกันได้เลย" สเตฟอร์ดกล่าว

          "เดียวก่อน ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้นั้น เราจะบอกก่อนว่า ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันบ้างน่ะ" สกายล็อตกล่าว

          ไพโอล็อตบอก "อย่างที่ทราบกันแล้ว ว่าแดนเจอรอทได้วางระเบิดสารพิษเอาไว้เพื่อแปรสภาพพวกชาวเมืองที่อยู่ในนี้ ซึ่งรวมถึงผู้อพยพจากภูมิภาคเอเชียที่เข้ามาลี้ภัยบนฟากฟ้านี้ไว้ด้วย"

          "เรื่องนี้ แดนเจอรอทบอกไว้แล้วนิ แต่ถึงไงเราก็จัดการให้มันจบๆไปกันแล้วน่า" สเปียริทบอก

          ไพโอล็อตกล่าว "ยังไม่จบหรอก เพราะว่าเรานำบาบิโลนอัลฟ่าเคลื่อนตรงมายังญี่ปุ่นกันแล้ว ซึ่งบาบิโลนอัลฟ่านี้ มันมีเตาพลังงานปฏิกรณ์กำลังสูง โดยทางเราได้เซตให้มันพุ่งตกลงมาที่เกาะนี้ แน่นอนว่า พื้นที่กว่าครึ่งของญี่ปุ่นนั้นต้องสูญหายลงไปกันอย่างแน่นอน"

          "นั้นยิ่งทำให้เราเกิดความกดดันมากไปกว่าเดิมเลยน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว แม้เขาจะรักบ้านเกิดมากแค่ไหน แต่เขาต้องตั้งสมาธิอยู่กับการสู้ในครั้งนี้ไปด้วย

          โฟรซ่าบอก "ตอนนี้ พวกนายมีเวลาเพียง 15 นาที ในการเอาชนะพวกเราทั้งสี่ลงตรงนี้ไว้ แน่นอนว่า ถ้าพวกนายชนะ เราจะปลดล็อกระบบควบคุมอัตโนมัติพร้อมกับปลดชนวนระเบิดลง แต่ถ้าแพ้ คงรู้น่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้นกันบ้าง"

          "ไม่ต้องย้ำเตือนให้มากความกันหรอก รีบๆสู้กันให้เสร็จเร็วๆสิวะ" คลอเวฟบอก

          สเตฟอร์ดกล่าว "ย่อมได้ แต่บอกไว้ก่อนน่ะ ว่าในเขตเมืองนี้ฉันเซตระเบิดเวลาเอาไว้ ถ้าพวกนายเยิ่นเย้อหรือยังโอ้เอ้เช่นนี้ ระวังตึกในเมืองนี้จะถล่มลงมาพร้อมกับคนนับร้อยเลยแล้วกัน"

          "นั้นยิ่งเพิ่มแรงกดดันให้เราหนักกว่าเดิมละสิ" พีวิลกล่าว

          สกายล็อตบอก "แน่นอน เพราะว่าพวกเรามาเพื่อกำจัดพวกแกทั้งสี่ ตามคำสั่งของท่านเทคไครด์ที่ต้องการกวาดล้างกลุ่มกบฎโคเคสลงให้สิ้นซากกันด้วยนะสิ ถึงเวลาต่อสู้กันได้แล้ว"

          "เฮ้ย โคเคส เบย์แทนด์ บาบิโลนอัลฟ่ามันมุ่งตรงมาทางพวกเราแล้ววะ" บัลโต้กล่าว เพราะเห็นนครลอยฟ้าเคลื่อนตัวมากันแล้ว แต่พวกลูนาสตี้ต่างก็เข้ามาป้องกันเอาไว้

          "แจ่ม พวกนั้นคงไม่คิดที่จะให้เราเข้าไปช่วยพวกลูกพี่ได้เลยละสิ" ไกซ์กล่าว

          "เออ แย่แล้วละครับ พวกลูนาสตี้มีสภาวะผิดปกติกันนะครับ" เบย์แทนด์กล่าว ไม่ทันไรก็... "แชดดดด ป้ากกก" เครซเดรทตัวหนึ่งยิงสาดใส่การ์เซนท์จนระเบิดไปเครื่องหนึ่ง แล้วก็มีอีกสามเครื่องบุกเข้ามา "ฉั้วะ ฉับ ตรูมมม บรึมมมม" ฟาดฟันใส่เอลเวนท์ไดน์และแอชเกรย์ไดน์สองเครื่องจนระเบิดไป

          "งานเข้าแล้ว พวกนี้มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมากเลยน่ะ" มิลด์กล่าวโดยเธอพยายามยิงใส่เครซเดรท แต่พวกนั้นกลับหลบหลีกไปได้ จนเฮลิคต้องรีบระดมยิงสวนกลับไป

          "ว่าแต่ มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นละ เบย์แทนด์" โคเคสถาม

          เบย์แทนด์บอก "ผมเกรงว่า พวกลูนาสตี้ทั้งหมดนั้นได้รับการเพิ่มพลังในสภาวะตอนกลางคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในช่วงที่ดวงจันทร์ปรากฎขึ้นอย่างเด่นชัดเลย ซึ่ง พวกนั้นเคลื่อนไหวแบบเดียวกันกับที่บุกมาโจมตีพวกเราในลูทาเอลนะครับ"

          "ลักษณะการโจมตี ความรวดเร็วนั้น เหมือนกับที่พบเจอมา หากแต่ สมรรถนะภาพของพวกลูนาสตี้ที่ควบคุมเครซเดรทนั้นมีพลังเพิ่มขึ้น 30 เปอร์เซนต์กันนะครับ" พลัสเชอริทบอก

          บัลโต้กล่าว "โอ้ว เวรละ พวกมันเลือกเวลากลางคืนก็เพื่อความได้เปรียบบ้าๆแบบนี้เลยหรือวะ" แล้วก็ยิงมิเดียมมิไซล์เข้าใส่ แต่ก็โดนเครซเดรทยิงทำลายทิ้งไปกันหมดด้วย

          "ไม่มีทางเลือกแล้ว รีบสกัดกั้นพวกมันโดยเร็วเลย" เฮลิคบอก

          โคเคสกล่าว "เบย์แทนด์ นายพอจะเจาะระบบข้อมูลของบาบิโลนอัลฟ่าได้หรือเปล่า"

          "คงยากนะครับ หัวหน้าสั่งการโคเคส เพราะว่าพวกลูนาสตี้ขวางไว้พร้อมกับใช้สนามพลังแม่เหล็กป้องกันการโจมตีด้วยการแฮคเข้าระบบไว้เลยนะครับ" เบย์แทนด์กล่าว

          โคเคสบอก "หวังว่าพวกพีวิลคงจะแก้ไขสถานการณ์ได้โดยเร็วกันน่ะ"

          "ฮึยยยย ว้ากกกกกก" สเตฟอร์ดกระโจนเข้าหวดค้อนบรูทรัลแฮมเมอร์ใส่คลอเวฟ ซึ่งก็... "แกร้งงงงงง" เอาทุเรียนเหล็กมาต้านทานเอาไว้ "ฟ้าวววว ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ" สกายล็อตสาดมิไซล์ออกจากหัวไหล่ แขนและต้นขาเข้าใส่คลอเวฟ "อาร์มชู้ตเตอร์" "เรซเซอร์เอดจ์" พีวิลและมาสวาร์ทาร์เข้าทำลายห่ามิไซล์ทิ้งไปกันหมด แต่ไพโอล็อตบินเข้ามา "แชดดดดด" ใช้ปืนแสงพลาสม่ากำลังสูงสาดยิงใส่ เคราะห์ดีที่พีวิลและมาสวาร์ทาร์โพหลบออกมาก่อน "ย้า..." สเปียริทเลยวิ่งเพื่อเข้าไปเล่นงานไพโอล็อต แต่... "แกร้งงงงง" โฟรซ่าใช้ดาบยาวโครมเมทาเลี่ยมฟันใส่ ซึ่งสเปียริทใช้หอกเข้าป้องกันไว้ก่อน

          "อย่ามาขวางทางสิยะ" สเปียริทกล่าว

          โฟรซ่าบอก "เธอคิดจะเล่นงานไพโอล็อตเพราะเป็นจุดอ่อนของสกายล็อตละก็ คิดผิดแล้วละ" แล้วโฟรซ่าก็ถีบส่งสเปียริทให้ถอยลงพื้นไป พร้อมกับ "ฟ้าววววว" "ครี้งงงงง" พุ่งทิ้งตัวในแนวเฉียงพร้อมไขว้แขนเป็นกากบาท แล้วก็สะบัดแขนฟันใส่ แต่สเปียริทกระโดดขึ้นสูงหลบได้ทัน "มิลเลี่ยนสไปค์" แล้วก็รั่วแทงใส่โฟรซ่าที่อยู่บนพื้นไว้ "ฟ้าวววววว ป้ากกก" แต่ไม่ทันไร ไพโอล็อตก็พุ่งชาร์จด้วยโซนิคชาร์จเจอร์เข้ากลางหลังของสเปียริทไปเต็มๆ จนเธอเกือบลงพื้นแบบไม่สวย "หวับๆๆๆๆๆ แกร้งๆๆๆๆๆ" โฟรซ่าเลยบุกเข้าโจมตีด้วยเรซเซอร์อาร์มและดาบยาวเข้าใส่สเปียริท โดยที่ไพโอล็อตบินตามเพื่อโจมตีใส่ แต่.... "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลกราดยิงอาร์มชู้ตเตอร์เข้าไล่ไพโอล็อตไป จนทำให้สกายล็อตบุกเข้ามา "ป้ากกกกก" ปะทะใส่พีวิลและพาบินขึ้นไปห่างจากตึกสูงไว้

           "ต่อให้แกแน่แค่ไหน แต่ความสูง 150 เมตรนี้ คงทำให้แกแหลกคาพื้นถนนอย่างแน่นอน" สกายล็อตกล่าว

          พีวิลบอก "แย่หน่อยนะ ที่ฉันยังรีบร่วงตอนนี้ไม่ได้หรอก" แล้วก็จับสกายล็อตหมุนเป็นวงล้อกลางอากาศให้ตัวสกายล็อตอยู่ด้านล่างและ "เปรี้ยงงงงง" เหยียบตัวสกายล็อตเป็นแท่นถีบขึ้นบนตึกที่อยู่ใกล้ๆ "ฟึ่บบบบบ ฟึ่บบบบ ฟึ่บบบบ ฟึ่บบบบบ" แล้วก็ถีบตัวไปตามตึกสูงที่อยู่ใกล้ๆขึ้นไปยังตึกสูงที่สเตฟอร์ดใช้เป็นเวที และ "ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟ้าวววว" วิ่งไต่ตึกอย่างรวดเร็วพร้อมกับโดดขึ้นบนดาดฟ้าตึกได้ก่อนที่สกายล็อตที่เสียการทรงตัวและรีบบินกลับมาโดยเร็ว

"หวับบบบบ หวืบบบบบ" แต่ทันทีที่เท้าของพีวิลแตะถึงพื้นดาดฟ้า สเตฟอร์ดก็หวดค้อนฟาดใส่ จนพีวิลต้องเอี้ยวตัวหลบไปด้านหลัง ซึ่งก็เฉียดไปเส้นยาแดงผ่าแปดเต็มๆ และ... "หวับบบ ป้ากกก" กระเด้งลำตัวท่อนบนขึ้นมาชกใส่สเตฟอร์ดไปเต็มๆ

          "กะแล้วว่านายต้องชิ่งหนีสกายล็อตและหาทางกลับขึ้นมาได้เลยนะ พีวิล" สเตฟอร์ดกล่าว แล้วก็จ้วงค้อนเข้าใส่ แต่พีวิลใช้สองมือที่อัดพลังอีเนลเซียมเป็นกำแพงพลังยันรับไว้

          "แล้วก็มาต้อนรับด้วยค้อนเป้งๆแบบนี้ คงอยู่ในความคาดเดาของนายด้วยสิ" แล้วพีวิลรีบเปลี่ยนกำแพงพลังเป็นกระสุนพลังเข้าใส่โดยเร็ว

          "แน่นอน แม้ว่านายในตอนที่เจอกันในป่านั้น เหมือนมีขีดจำกัดที่ทำให้นายสู้กับศัตรูตัวเอ้ได้ไม่ถนัดนัก แต่ตอนนี้ นายเองก็มีเจตจำนงที่จะหยุดฉันและโฟรซ่าแล้วสิ" สเตฟอร์ดบอกพร้อมกับหวดค้อนเข้าใส่ พีวิลเลยกระเด้งหลบไปข้างหลังและใช้เอนเนอจี้ร็อดเข้าหวดกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง

          "แล้วนายเองละ นายคิดที่จะชนะฉันเพื่อหวังจะให้เทคไครด์ฟื้นฟูความจำของโฟรซ่าได้ละสิ" พีวิลกล่าว

          "ในเมื่อนายรู้เช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องคุยเพิ่มแล้วน่ะ" สเตฟอร์ดกล่าวแล้วก็ใช้หัวค้อนกระทุ้งใส่ท้องของพีวิลและ "หวับบบบบ" จับทุ่มข้ามหัวจนหลังกระแทกพื้น เปิดช่องให้สเตฟอร์ดกระโดดเข้ามาใช้ค้อนทิ้มลง แต่พีวิลกลิ้งหลบมาได้ก่อนแล้วก็ "เอนเนอจี้โบลท์" ซัดกระสุนพลังเข้าด้านข้างซ้ายของสเตฟอร์ดไปเต็มๆ จนทำให้จอมพลังเซผงะไปตามแรง และ... "แชรบๆๆๆๆๆๆๆๆ" หวดฟาดฟันใส่ด้วยตะบองแสงอย่างรวดเร็ว "ฟ้าววววววว ฟ้าวววววว ฟ้าววววววว" สกายล็อตบินเข้ามาเพื่อจัดการกับพีวิล แต่...

          "อะไรเนี้ย" สกายล็อตอุทานเพราะมาสวาร์ทาร์กระโดดเข้ามาขัดขวาง และ... "แว้งงงงงง" ปล่อยแสงพลังงานครอสเซียมทำให้สกายล็อตชะงักลงและ "ป้ากกกกกก" หวดฟาดใส่สกายล็อตให้ลงพื้นไปโดยที่ใช้ฟาดมานั้นก็คือ... "ทำไมถึงไม่จัดการกับฉันเสียก่อนล่ะ" สกายล็อตกล่าวอย่างเจ็บใจเพราะมาสวาร์ทาร์ใช้ฟักดาบหวดกดให้เขาลงพื้นไว้

          "ฉันยังไม่รีบจัดการกับนายด้วยดาบกันตอนนี้หรอก สกายล็อต เพราะฉันจะให้โอกาสนายสู้อย่างตรงไปตรงมากันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          สกายล็อตบอก "ให้โอกาสฉันจัดการกับนายซะมากกว่าน่ะ" แล้วเปิดส่วนปีกแขนด้านหลังทั้งสองข้าง "ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยิงมิไซล์ให้ขึ้นฟ้าและร่วงลงมาตรงที่มาสวาร์ทาร์ยืนอยู่ ซึ่งจอมดาบมือหนึ่งรีบถอยออกมาก่อน "ฟิ้วๆๆๆๆ ตรูมๆๆๆๆๆๆๆๆ" ที่มิไซล์จะร่วงลงมาโดนเสียก่อน โดยที่ไพโอล็อตบินมาสมทบเข้า

          "ดูเหมือนว่าคลอเวฟจะโยนมาสวาร์ทาร์ขึ้นสูงเพื่อให้สามารถโต้ตอบนายลงได้แล้วละ" ไพโอล็อตกล่าว

          สกายล็อตได้ฟังก็หัวร่อแกมโมโหไปด้วย "ชิ มิน่าล่ะ มันถึงได้โดดสูงตรงหน้าฉันไว้กันน่ะ แต่ ในเมื่อมันมาหาเรื่องให้ฉันเจ็บตัวแบบนี้ ก็ช่วยไม่ได้แล้ว" แล้วก็กล่าวกับไพโอล็อตไปว่า "เปิดโอเวอร์ไดร์ฟเดียวนี้เลย"

          "โอเวอร์ไดร์ฟ ตกลงมึงสองตัวจะเอาจริงเลยหรือ" คลอเวฟกล่าว

          สกายล็อตบอก "ถึงพวกเราสองคนไม่สามารถเพิ่มพลังในสภาวะจันทร์ทรงกลดฉายแสงลงได้ แต่...ด้วยโอเวอร์ไดร์ฟที่อยู่ในตัวพวกเรา ซึ่งท่านเทคไครด์มอบให้นั้นจะจัดการกับพวกแกสองตนเอง" แล้วทั้งสองก็กล่าวขึ้น "โอเวอร์ไดร์ฟ ลิมิตเตอร์เอาท์"

          "แว้งงงงง แกร็กๆๆๆๆๆ ครี้งงงงงง" สกายล็อตเมื่อข่านคำสั่งขึ้น ส่วนเกราะก็แยกออกมาจนเผยส่วนเรืองแสงสีขาวขึ้นมาพร้อมกับส่วนเกราะเปลี่ยนจากสีน้ำเงินเข้มมาเป็นสีขาว โดยที่ไพโอล็อตนั้น "แกร็กกกก" "แว้งงงงงงงง" เนตรเรืองแสงสีฟ้าขึ้นมาแม้จะสวมแว่นไว้ก็ตาม พร้อมกับหัวไหล่กับส่วนต้นขาเรืองแสงขึ้น ส่วนแบ็คแพ็คมีพลังแสงโพยพุ่งขึ้นมา และ... "ฟ้าววววววว ฟ้าวววววว ฟ้าววววววว" ทั้งคู่ก็บินวนรอบดาดฟ้าตึก จนทำให้มาสวาร์ทาร์และคลอเวฟที่อยู่ใกล้ๆนั้นมองแทบไม่ทัน "ฟ้าวววววว ป้ากกกก" คลอเวฟโดนกระแทกจนล้มโดยที่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย "ครี้งงงง ฉั้วะ" มาสวาร์ทาร์ก็โดนฟันเข้ากลางหลัง แม้เกราะของเขาจะเป็นอัลตร้าสติล แต่รอยฟันนั้นก็ปรากฎขึ้นมาจนทำให้มาสวาร์ทาร์เซล้มเสียหลักไปในระดับหนึ่ง "มะ มันเร็วมากเลยวะ" คลอเวฟบอก โดยตั้งบล็อกป้องกันไว้ แต่ไม่วายโดน "แชดๆๆๆๆๆๆๆ" กระหน่ำยิงใส่รอบทิศไปตามๆกัน

          มาสวาร์ทาร์บอก "...ความเร็วแบบนั้น คงจะเหมือนกับแพทรีออทที่เพิ่มพลังขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัยแน่ๆ หากแต่ ต่างกันตรงที่ เรากำลังสู้กับพวกศัตรูที่มีความว่องไวและชำนาญภาคอากาศกันด้วยน่ะ"

          "พวกแกเอาพวกเราสองคนไปเปรียบเทียบกับแม่ทัพอีเนอไมนด์ที่ตายไปกันไม่ได้หรอก เพราะว่าพวกเราจะเอาชนะพวกแกลงในเวลาอันสั้นนี้แหละ" ไพโอล็อตกล่าว

          สกายล็อตบอก "แกสองคนจะได้โดนไม้ตายประสาน ดับเบิ้ลเรเว่นสไตร์ค กันสักหน่อยเป็นไงละ" แล้วก็พุ่งเข้ามายังมาสวาร์ทาร์ แต่.... "เปรี้ยงงงง" ดันไปโผล่ตรงหน้าคลอเวฟพร้อมกับถีบให้ล้มลง มาสวาร์ทาร์เลยรีบหันมา แต่... "แชดๆๆๆๆ" โดนไพโอล็อตกระหน่ำยิงใส่ไปอีกจนมาสวาร์ทาร์ต้องใช้โชลเดอร์ชิลด์มาป้องกันไว้ แต่ก็ไม่ช่วยให้รอดจากการโดนสกายล็อต "ครี้งงงง" ฟาดฟันด้วยดาบเข้าตรงหน้าอกเต็มๆ และ.... "ป้ากกกกกก" คลอเวฟเองก็โดนไพโอล็อตบุกชาร์จด้วยโซนิคชาร์จเจอร์เข้าตรงท้องเต็มๆ

          "ไอ้บ้าคลอเวฟ มาสวาร์ทาร์" สเปียริทกล่าว แต่ก็โดนโฟรซ่าทิ้มฝ่ามือเข้าหน้า จนสเปียริทรีบเอี้ยวหัวหลบไปก่อน

          "ศัตรูของเธอคือฉัน ฉันไม่ยอมให้เธอเข้าไปช่วยได้หรอก" โฟรซ่าบุกวิ่งวนรอบสเปียริทด้วยความเร็วสูง และ... "ฟ้าววว ครี้งงง" พุ่งเข้าฟาดฟันด้วยเรซเซอร์อาร์มเข้ากลางหลังของสเปียริทจนเซล้มด้านหน้า แต่สเปียริทรีบใช้ขาขวาเหยียดไปยันพื้นไว้ พร้อมกับ.... "แชดดด แชดดด" ยิงแสงกระจายเข้าใส่โฟรซ่าที่วิ่งวน แต่นอกจากจะไม่โดนแล้ว "ฟ้าวววว ป้ากกกก" ยังโดนโฟรซ่าถีบเข้าไปเต็มๆจนทำให้สเปียริทล้มเซไปข้างหลังเพียง 2 ฟุตเท่านั้นเอง

          "ยังหรอกน่า ยังหรอกน่า" สเปียริทยังฮึดสู้ต่อ โดยที่โฟรซ่าบุกเข้ามาอย่างรวดเร็วและสไลด์มาเพื่อถีบใส่ แต่สเปียริทกระโดดขึ้นสูงหลบไว้ได้อย่างฉิวเฉียด และ "ฟิ้วๆๆ" ยิงแฟลชแอร์โรวลงพื้น ซึ่งโฟรซ่ารีบโดดออกมาพร้อมกับ "ปังๆๆๆๆๆๆ" กระหน่ำยิงปืนเดริงเจอร์แมกนั่มเข้าใส่ "ควับๆๆๆๆๆๆๆๆ" สเปียริทเลยควงหอกต้านไว้ แม้จะต้านได้ไม่เร็วพอจนกระสุนโดนตัวเธอไปเยอะ ซึ่งเคราะห์ดีมากที่สวมเสื้อเกราะเหล็กทับในอีกชั้นไว้เลยได้แค่เจ็บในระดับหนึ่งเท่านั้น

          "หวับบบ โครมมมมม" พีวิลโดนสเตฟอร์ดจับฟาดกับพื้นพร้อมกับเตะเข้าปลายคางไปเต็มๆจนล้มกลิ้งกระเด็นกระดอนไป จากนั้นก็... "ป้ากก ป้ากกก ป้ากกก" เหยียบบนหน้าอกของพีวิลอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเกราะหน้าอกของเขายังมีพลังอีเนลเซียมป้องกันไว้ในระดับหนึ่งจึงได้แค่รับบาดเจ็บไปไม่มาก แต่แค่สามทีก็ทำเอาพีวิลเลือดกลบปากแล้ว "ฮึยยย" สเตฟอร์ดเตรียมกระทืบดอกสุดท้าย ซึ่งก็... "หมับบบบ ฟึ่บบบบ โครมมมม" โดนพีวิลยันด้วยหัตถ์ทั้งสองและผลักให้สเตฟอร์ดล้มเสียหลักไป "ฝ่าเท้านายมันแรงใช่เล่นเลยน่ะ" พีวิลพูดพลางใช้หลังแหวนซ้ายปาดเลือดที่มุมปากออก

          สเตฟอร์ดกล่าว "นายมันอึดมากเลยน่ะ พีวิล สมแล้วที่นายโค่นแพทรีออทเพียงลำพัง แม้นายจะเสียเปรียบไม่น้อยเลยน่ะ"

          "มันก็จริง ที่ฉันตั้งใจจะสู้เพื่อแลกชีวิตกับแพทรีออทกันไปแล้ว แต่...ด้วยคำพูดของนาย ที่เตือนสติให้ฉันอยู่เพื่อคนอื่นๆไว้ และนั้นหมายถึง ฉันจะมีโอกาสมาช่วยนายจากเงื้อมมือของเทคไครด์กันด้วยนี้แหละ" พีวิลบอก

          สเตฟอร์ดกล่าวและกำค้อนไว้แน่นๆ "แต่เกรงว่าคำขอของฉันและโฟรซ่าคงจะทำให้นายมาได้แค่นี้แหละ เพราะฉันจะจัดการกับนายลงด้วยมือของฉันเองแหละ" แล้วก็หวดค้อนเข้าใส่พีวิล แต่... "หวับบบบบ" พีวิลกลับหายตัวไป และ... "ป้ากกก" ไปโผล่ข้างหลังและถีบสเตฟอร์ดไปเต็มๆ แม้จะไม่รุนแรงแต่ก็ทำให้สเตฟอร์ดเสียหลักไป "เปรี้ยงงงง" ให้พีวิลที่โผล่มาข้างหน้าอัปเปอร์คัตใส่ปลายคางทำให้สเตฟอร์ดลอยขึ้นไปกองกับพื้นอย่างจังๆ "โอ้ว นายคิดจะเร่งสปีดตัวเองเพื่อเล่นงานฉันที่มีความว่องไวช้ากว่านายหลายเท่าตัวละสิ แต่มันก็แค่นั้นน่ะ" สเตฟอร์ดกล่าวและกระโจนเข้า "ฟ้าววววว ป้ากกกก" เสยท่อนแขนที่มีปลอกขดลวดเหล็กอัดใส่พีวิล ซึ่ง.... "ป้ากกกกก" พีวิลยกแขนป้องกันไว้ได้ทัน แต่ก็ถูกอัดจนถอยมาตรงขอบดาดฟ้าตึกไว้ โดยพีวิลพยายามทรงตัวเพื่อไม่ให้ตัวเองร่วงลง แต่ "ตรูมมมม" ตึกที่อยู่ห่างออกไประเบิดขึ้นมา จนทำให้พีวิลเสียสมดุลย์จนเอียงไปข้างหลัง "หมับบบ หวับบบ" สเตฟอร์ดคว้าจับแขนพีวิลและโยนส่งกลับไป พร้อมกับกระโจนเข้ามา "โครมมมม" ฟาดค้อนทุบใส่ จนพีวิลหลบออกมาแทบไม่ทัน

          "นายคงไม่คิดจะช่วยฉันให้ร่วงลงจากตึกไปเลยสิน่ะ สเตฟอร์ด" พีวิลกล่าว

          สเตฟอร์ดบอก "ที่ฉันช่วยไม่ใช่แค่ให้นายกลับมาสู้ใหม่ได้หรอกน่ะ แต่เพราะระเบิดเวลาทำงานผิดจังหวะไปก็เท่านั้นแหละ" แล้วก็หวดค้อนเข้าใส่พีวิล ซึ่งรีบนำตะบองแสงมาปัดป้องไว้

          "ตรูมมมม บรึมมมม" หลังจากตึกแรกไปแล้ว ตึกที่สองกับสามที่อยู่ใกล้ๆก็ระเบิดถล่มลงมา "ไม่เข้าท่าแล้ววะ มาสวาร์ทาร์ ถ้าเราชักช้า ตึกได้ถล่มเป็นสิบๆแห่งแน่ๆเลยวะ" คลอเวฟกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "สงสัยว่าเราคงจะชักช้าหรือหลอกล่อให้ทั้งสองฝ่ายใช้พลังงานไปหมดก่อนไม่ได้แน่ๆแล้ว คงต้องเสี่ยงกันแล้วละ"

          "แต่ทั้งสองตัวนั้นดันเร่งความเร็วให้มากกว่าที่เราโต้ตอบได้เลยวะ" คลอเวฟกล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "ตอนนี้ ฉันเริ่มจับทิศทางการบุกของสกายล็อตและไพโอล็อตได้แล้วละ ต่อให้เร็วกว่าประสาทการได้ยินเลยก็ตาม จังหวะจับโคนการเคลื่อนไหวของพวกนี้มันต้องมีบ้างละน่า" แม้ในตอนนี้สกายล็อตระดมโจมตีด้วยมิไซล์ เช่นเดียวกับลำแสงจากปืนพลาสม่าไรเฟิ่ลของไพโอล็อตที่ยิงใส่ไปเลยก็ตาม

          "หวังว่านายคงจะจับจุดพวกมันได้ก่อนที่พวกมันจะเล่นพวกเราให้ร่วงลงไปกองกับพื้นกันน่า" คลอเวฟบ่น พร้อมกับตั้งป้องกันด้วยแองเกอร์แอ็กซ์ทั้งสองอันไว้ มาสวาร์ทาร์จำต้องหลับตาลง "แชดด แชดดด ฟิ้วๆๆๆๆ" และใช้ประสาทหูที่ถูกปิดด้วยหมวกได้ยิน โดยเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงยิงปืนแสงของไพโอล็อต และเสียงยิงมิไซล์ของสกายล็อต พร้อมกับ "ฟ้าวววว ฟ้าวววว ฟ้าววว" เสียงเคลื่อนไหวของสกายล็อตและไพโอล็อตที่บินวนไปมาอย่างรวดเร็วด้วย

          "ต่อให้พวกนายพยายามอยู่นิ่งๆแต่ก็ไม่มีทางโจมตีพวกเราได้ถูกหรอกน่า" สกายล็อตบุกชาร์จเข้าใส่คลอเวฟอย่างรวดเร็ว ซึ่งคลอเวฟก็บล็อกไว้อีกเช่นเคย

          "มัวใจเย็นอยู่นั้นแหละ มาสวาร์ทาร์ ทำอะไรสักอย่างสิวะ" คลอเวฟกล่าว มาสวาร์ทาร์หลับตาไว้โดยที่ใช้ดาบปัดลำแสงที่ไพโอล็อตยิงมาออกไป จนไพโอล็อตบุกเข้าใส่

          สกายล็อตเห็นเข้าเลยบุกเข้าใส่ "จังหวะนี้แหละ คลอเวฟ ซัดขวานออกไปเลย" มาสวาร์ทาร์บอก

          "ได้เลย" คลอเวฟซัดแองเกอร์แอ็กซ์เข้าใส่สกายล็อต แต่สกายล็อตไปเร็วกว่ามากและเตรียมยิงมิไซล์

          "คลอเวฟ ตอนนี้แหละ จัดหนักเลย" มาสวาร์ทาร์ให้สัญญาณ

          คลอเวฟพยักหน้า "เอานี้ไปเลย โอเชี่ยนเกย์เซอร์" และชกหมัดลงพื้น ในจังหวะที่สกายล็อตพุ่งเข้ามา จน... "ซ่า....." เกิดเสาน้ำพุพุ่งขึ้นดักหน้าสกายล็อตไปเต็มๆ จนสกายล็อตรีบเบรคด้วยขาไว้ แต่ก็ "ฟ้าวววว" "หวับๆๆๆๆ" ขวานสองอันพุ่งย้อนศรกลับมา สกายล็อตเลยทะยานหลบขึ้นไปอีก

          "ถ้าคิดจะใช้วิธีนี้จัดการกับฉันละก็ ไม่ได้ผลหรอก" สกายล็อตกล่าว แต่เขาลืมไปว่า ขวานของคลอเวฟที่ซัดไปแล้วย้อนกลับมานั้น "หวับๆๆๆๆๆ" "เปรี้ยงงงงง" พุ่งตรงมายังไพโอล็อตที่รีบใช้สนามพลังจากโซนิคชาร์จเจอร์ไว้ แต่ขวานมาเร็วจนถากส่วนปีกทั้งสองข้างไปอย่างจังๆ ส่วนสกายล็อตนั้น... "ว้ากกก" มาสวาร์ทาร์กระโจนเข้าใส่และ... "ฉั้วะๆ" ฟาดฟันดาบใส่หน้าอกของสกายล็อตจนได้แผลเป็นกากบาทไปพร้อมกับ "ป้ากกกก" ถีบสกายล็อตให้ร่วงกระแทกพื้นไป ส่วนไพโอล็อตนั้น... "ป้าก ป้าก" โดนขวานปะทะใส่ตรงแบ็คแพ็คกลางหลังอย่างจังๆจนร่วงลงมาที่พื้น ซึ่งคลอเวฟวิ่งเข้ามา "หมับบบบ หวับบบบบ" ดึงขวานออกมาจากกลางหลังของไพโอล็อตและหวดฟาดใส่ ซึ่งไพโอล็อตบล็อกด้วยพลาสม่าไรเฟิ่ลจน "ฉั้วะ เปรี้ยะๆๆๆๆ ตรูมมม" ปืนถูกสับขาดและระเบิดไปเต็มๆ

          "กร้องงงงง" สเตฟอร์ดหวดค้อนใส่ตะบองของพีวิลเพื่อทุบให้ร้าวและแตกกระจุย แต่ พีวิลเอี้ยวตัวหลบแล้วก็ "ป้ากกก" ฟันใส่สีข้างซ้ายของสเตฟอร์ดไปเต็มๆ แล้วก็... "ป้าก เปรี้ยงงงง" ซัดหลังแหวนขวานำใส่สเตฟอร์ด พร้อมกับซ้ำด้วยหมัดซ้ายตาม สเตฟอร์ดเลยชกหมัดเข้าไปบ้าง "กรี้กกกก หมับบบบ" พีวิลตั้งแขนซ้ายป้องกันการชกจนส่วนแขนของสเตฟอร์ดเสียดสีเข้า และ... "เปรี้ยงงงง" ถีบเข้าไปที่ท้องของสเตฟอร์ดอย่างจังๆ "ทำไมนายถึงไม่จับทุ่มเสียเลยละ" สเตฟอร์ดกล่าว

          พีวิลบอก "ถ้าจับทุ่มแล้วแป็ก ก็ต้องถูกจับทุ่มเสียเองแบบนั้น สู้เล่นงานตรงๆไปเลยดีกว่าน่า" แล้วก็ซัด "สุพรีมบลัสต์" เข้าใส่สเตฟอร์ดไปเต็มๆ จนทำให้บรูตรัลแฮมเมอร์หลุดมือไปอย่างจังๆ แต่สเตฟอร์ดก็ยังวิ่งเข้ามาพร้อมกับเข้าแทคเกิ้ลใส่ โดยที่พีวิลยืนนิ่งๆไว้พร้อมกับอัดพลังขึ้นที่หมัดขวาโดยเร็ว

          "คิดจะสวนกลับทันควันนะหรือ ไม่ทันหรอก พีวิล นายเอาชนะฉันที่บุกมาแบบนั้นไม่ได้หรอก และหมัดของนายไม่มีทางชกใส่เกราะหัวไหล่ที่ทำด้วยโครมเมทาเลี่ยมหรอกน่า"

          "ใครบอกว่าจะชกใส่ตอนนี้เลยล่ะ" พีวิลกล่าวแล้วก็ซัดมือขวาที่จากกำมาเป็นแบเข้า "ป้ากกกก" เพื่อกดยันเกราะหัวไหล่อันแข็งแกร่งที่พุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว จนผลักสเตฟอร์ดให้เซหมุนไปตามแรงฟาดและทำให้ตัวของสเตฟอร์ดที่เป็นเส้นตรงในแนวตั้งมาเป็นแนวนอนในทันที และ "เอนเนลซอนแคลชชชชช" ชกด้วยมือซ้ายที่อัดพลังเต็มเหนี่ยวอย่างรวดเร็วชกใส่เกราะหน้าอกจน "ป้ากกกก เปรี้ยงงงง" สเตฟอร์ดไม่เพียงถูกชกจนตัวปลิวถอยหลังไปอย่างจังๆอย่างเดียว แต่....

          "อย่างงี้นี้เอง นายไม่เสี่ยงโจมตีเกราะหัวไหล่ตรงๆ แต่อาศัยแรงปะทะอันรุนแรงเบี่ยงการหันตัวในแนวขวางมาอยู่ตรงหน้านายเพื่อที่จะชกใส่เกราะหน้าอกที่ไม่ได้ทำด้วยโครมเมทาเลี่ยมไปเต็มๆสิน่ะ ฉลาดดีนิ" สเตฟอร์ดบอก หลังจากที่เห็นส่วนเกราะหน้าอกขวาบุบเป็นรูลึกจากการชกของพีวิลไปเต็มๆ

          "แกร้งๆๆๆๆ" โฟรซ่าหวดดาบฟาดฟันใส่หอกของสเปียริทเพื่อทำให้หอกหลุดจากมือ แต่นอกจากจะไม่ได้ผลแล้ว "หวับๆๆๆๆๆๆๆ" สเปียริทยังหวดหมุนโจมตีซ้ำไปอีกจนเกือบเฉียดตัวโฟรซ่าไปอย่างจังๆ "เธอไม่เคยถีบหรือโจมตีด้วยมือเท้าเลยหรือ แต่ก็ดีแล้ว เพราะฉันจะทำให้เธอใช้แขนหรือขาไม่ได้เลยนี้แหละ" โฟรซ่าเลยกระโดดเพื่อถีบใส่สเปียริท เพราะแน่ใจว่าสเปียริทไม่สามารถโต้ตอบได้เร็วแน่นอน

          ".....แม้ฉันไม่เคยโจมตีด้วยเท้าหรือมือเปล่าเลย แต่....ฉันก็ยังรับมือเธอได้อยู่ดีนี้แหละ" สเปียริทยิ้มและ "ควับๆๆๆ" หมุนควงหอกขึ้นโดยตั้งให้หัวหอกทิ้มลงพื้นและ "ฟ้าวววว จึกกกก โครมมมม" ทิ้มหอกลงพื้นจนเกิดคลื่นปะทะพุ่งขึ้นมา "ป้ากกก" ปะทะใส่โฟรซ่าที่พุ่งถีบลงมาจนเสียหลัก จากนั้นสเปียริทก็กระโดดขึ้นมา "ย้า..." ทิ้มหอกเข้าใส่เต็มแรงโดยที่โฟรซ่าใช้ดาบโครมเมทาเลี่ยมมาป้องกัน แต่... "เกร้งงงงงงงง ป้ากกกก" เธอลืมไปว่าหอกของสเปียริทเกือบทั้งหมดเป็นโครมเมทาเลี่ยมไปด้วย โฟรซ่าจึงถูกผลักด้วยหัวหอกจนร่วงลงไปกระแทกพื้น ส่วนดาบของเธอนั้น "เป๊าะ เกร้ง เป๊าะๆๆ" ก็เป็นอันหักลง และเมื่อร่วงกระแทกพื้นก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไป สเปียริทเลยรีบตามไปซ้ำ

          "ฟึ่บบบบ" สเตฟอร์ดเลยกระโดดเข้ามาขวางไว้ โดยที่สกายล็อตและไพโอล็อตเองก็บินลงมาด้วย "สภาพของพวกนายไม่ดีกว่าที่คิดเลยสิน่ะ" สเตฟอร์ดบอก

          สกายล็อตกล่าว "นายเองก็พลาดไปเยอะเช่นกันนั้นแหละ แม้ว่าฉันกับไพโอล็อตจะปลดโอเวอร์ไดร์ฟไปแล้ว ก็ยังโดนโต้ตอบไปได้กันน่ะ"

          "เอาละ สเตฟอร์ด โฟรซ่า สกายล็อตและไพโอล็อต แพ้ชนะตัดสินได้เรียบร้อยแล้วละ" มาสวาร์ทาร์บอก

          ไพโอล็อตกล่าว "ยังหรอก พวกเรายังสู้ได้อยู่กันน่ะ"

          "สู้โดยไม่มีปืนพลาสม่าไรเฟิ่ลนั้น ก็เหมือนฆ่าตัวเองตายอยู่น่ะ" สเตฟอร์ดเตือน จนไพโอล็อตชะงักลง

          สกายล็อตบอก "อีกอย่าง ตอนนี้เรายังมีบาบิโลนอัลฟ่า รวมถึงตัวประกันอยู่ในกำมือด้วย พวกนายกำลังจะฆ่าพวกเขาและชาวญี่ปุ่นนับล้านกัน...."

          "ตื้ดๆๆๆๆๆ" สกายล็อตรับสายแจ้งมาจากกองรบลูนาสตี้ไว้ "แย่แล้วละครับ ท่านสกายล็อต ตอนนี้บาบิโลนอัลฟ่านั้น... มันไม่เพียงถอยกลับมาอย่างเดียว แต่ว่า...." เบทชอนชายรายงาน

          สกายล็อตบอก "ถอยกลับนะหรือ หมายความว่ายังไงกันน่ะ ในเมื่อพวกเราตั้งแนวกำแพงเพื่อป้องกันแมนิเกเตอร์ของรีไลฟ์เวอรี่เข้ามาเปลี่ยนแปลงระบบจากระยะไกลเลยนิน่า แล้วยังมีอะไรอีกบ้างละ"

          "ระบบอาวุธของบาบิโลนอัลฟ่าที่เดิมอยู่ในความควบคุมของพวกเรา ตอนนี้มันระดมยิงใส่พวกเราเสียเองแล้วละครับ" เบทชอนชายรายงานก่อนที่... "แชดดดดด" "ตรูมมมมม" ถูกปืนแสงยิงใส่จนระเบิดไปอย่างจังๆ

          "เฮ้ย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นวะเนี้ย" บัลโต้เอ่ยอย่างงงๆ

          "ผมคิดว่า ระบบปฏิบัติการณ์ทั้งหมดของบาบิโลนอัลฟ่านั้น มันเกิดรีเซตระบบขึ้นมาเองจนทำให้ระบบที่ถูกพวกลูนาสตี้ใช้อยู่ถูกปิดลง พร้อมกับเปลี่ยนสถานะเป้าหมายจากพวกเราเป็นพวกลูนาสตี้เสียเองนะครับ" เบย์แทนด์วิเคราะห์ตามระบบซีคเกอร์ไว้

          โคเคสกล่าว "แต่ พวกพีวิลปะทะกับสมุนเอกของเทคไครด์มิใช่หรือ พวกเขาคงไม่น่าที่จะ..."

          "ผมว่า ในกลุ่มพวกเขามีคนทรยศปรากฎขึ้นมาแล้วละครับ และคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เพราะมีอยู่คนหนึ่งที่หายไปจากการตรวจสอบของพวกเรา จนทำให้เราไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกันนะครับ" เบย์แทนด์ถาม

          โคเคสถาม "แล้วคนๆนั้นเป็นใครกันละ ในเมื่ออีกสี่คนนั้นยัง..." และโคเคสก็นึกขึ้นมาได้ทันที "งานเข้าแล้วละสิ"

          "หึ อันตราย" มาสวาร์ทาร์กล่าวเพื่อให้พวกพีวิลถอยออกมาเพราะ... "ฟิ้วๆๆๆๆ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ห่าลูกดอกพุ่งลงมาปักคาพื้นไว้ ซึ่งพวกพีวิลหวิดเกือบถูกเล่นงานเข้า

          คลอเวฟได้เห็นก็ถึงกับสบถ "นี้มึงยังไม่ตายเลยหรือวะ" เพราะแดนเจอรอทมาอยู่ข้างหลังพวกสเตฟอร์ดแล้ว

          "นายมาช้าและพลาดอะไรไปเยอะเลยน่ะ" สเตฟอร์ดบอก

          สกายล็อตกล่าว "มาก็ดีแล้วละ แดนเจอรอท ตอนนี้พวกพีวิลอ่อนแรงมากแล้ว เป็นโอกาสเหมาะที่พวกเราจะได้ชัยชนะกันแล้วละ"

          "ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับแดนเจอรอทเสียแล้วละ" มาสวาร์ทาร์กล่าว

          พีวิลพยักหน้า "เพราะอีแค่โดนฉันชกไปแค่หมัดเดียวและแน่นิ่งไปเช่นนั้น แล้วยังโผล่มาได้แบบนี้ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน"

          "หึๆๆๆๆ นายพูดเหมือนกับว่า ตัวนายเองเป็นหัวหน้าหน่วยกันน่ะ สกายล็อต ทั้งๆที่....นายกับไพโอล็อตนั้น เป็นแค่ส่วนหนึ่งในแผนการล้างแค้นของท่านเทคไครด์ เช่นเดียวกับสเตฟอร์ดและโฟรซ่าด้วยน่ะ" แดนเจอรอทกล่าวแล้วก็... "ครี้งงงง หวับบบบ" "ฉั้วะ ฉับ" ดึงกงเล็บดาบเพียงเล่มเดียวทั้งสองข้างฟาดเข้า... "อ้า....." ไพโอล็อตร้องลั่นเพราะ แขนและขาทั้งสองข้างของเธอถูกแดนเจอรอทสับขาดอย่างจังๆ สกายล็อตได้เห็นถึงกับตกใจอย่างมาก

          "ไพโอล็อต ทำใจดีๆไว้น่ะ" สกายล็อตกล่าวและรีบกดตรงกลางหน้าอกไว้ ซึ่งทำให้ไพโอล็อตที่ชักเพราะเสียเลือดจากการถูกสับแขนขาขาดแน่นิ่งลง แล้วก็ใช้ฝ่ามือปิดผนึกแผลสับขาดเอาไว้ด้วยเจลปิดแผลอย่างทันควัน และหันมาต่อว่าแดนเจอรอท "แดนเจอรอท แกทำบ้าอะไรของแกกันวะ การกระทำของแกมันเข้าข่ายทรยศและต่อต้านท่านเทคไครด์และลูนาสตี้กันน่ะ"

          "ทรยศและหักหลังนะหรือ สกายล็อต หึๆๆๆ พวกแกสองตัวแม้จะเป็นสมุนที่ท่านเทคไครด์สร้างขึ้นมาแบบเดียวกับที่ฉันเป็นก็จริง แต่....ลึกๆแล้ว นายต้องการจะช่วยไพโอล็อตให้กลับคืนสติตามเดิมเลยคิดจะสังหารท่านเทคไครด์เพื่อปลดปล่อยไพโอล็อตเลยสิน่ะ" แดนเจอรอทบอก "แย่หน่อย ที่เรื่องที่นายเป็นห่วงไพโอล็อตชนิดที่นายเอาตัวแลกชีวิตไปได้นั้น ท่านเทคไครด์ก็รู้มานานแล้ว และทราบดีว่า แม้ไพโอล็อตจะไม่คิดก่อกบฎ แต่เธอก็เป็นต้นเหตุให้แกต้องคิดการลอบกัดข้างหลังไว้อยู่ดีนี้แหละ ซึ่งฉัน...ได้รับอนุมัติจากท่านเทคไครด์ให้กำจัดแกทั้งสองไปซะ"

          สกายล็อตบอก "สารเลว แกมันสารเลวเกินไปแล้วน่ะ แดนเจอรอท" แล้วก็บุกเข้าใส่ แต่แดนเจอรอทก็... "แชดดดดด ป้ากกกกก" แบฝ่ามือและยิงลำแสงเข้าใส่ไปเต็มๆ จน... "ตรูมมมม" หน้าอกของสกายล็อตระเบิดซึ่งเขาอุ้มไพโอล็อตไว้จนทำให้ส่วนหมวกด้านหน้าแตกออกอย่างจังๆ

          "กะ อือออ ปื.. ปืนพลาสม่าแคนน่อน แกมีมันได้ไง ในเมื่อแกเป็นแมนิเกเตอร์มือสังหารกันน่ะ" สกายล็อตบอก

          แดนเจอรอทบอก "ท่านเทคไครด์มอบให้ฉันไว้หลังจากที่คืนชีพฉันขึ้นมาจากความตายกันนี้แหละ หากแต่ ฉันจะใช้มันก็ต่อเมื่อฉันได้รับอนุญาตให้ใช้ได้เท่านั้นแหละ สกายล็อต ซึ่งนี้เป็นอาวุธลับสุดยอดของฉันเองแหละ" โดยปืนพลาสม่าแคนน่อนซ่อนอยู่ในส่วนแขนซ้ายของแดนเจอรอทไว้ และหันมายังสเตฟอร์ดไว้ "และแกเองก็เช่นกันน่ะ สตีฟ ระเบิดแรงสูงที่แกติดตั้งไว้ในตึกทุกตึกในเมืองลอยฟ้านี้ไว้ ทีแรก ฉันตั้งใจจะเข้าไปจุดระเบิดเอง แต่....ที่ฉันไปเห็นมานั้น แกกลับทำให้ระเบิดมันด้านหมดทุกลูกไม่ว่า แกยังทำให้สารพิษที่อยู่ในระเบิดที่ฉันเซตเอาไว้ให้มันระเบิดในทันทีที่พวกแกกำลังสู้กับพวกพีวิล เสื่อมสภาพลงอย่างรวดเร็วด้วยการใส่สารที่เป็นฤทธิ์ด่างจนทำให้สภาวะเป็นกลาง ซึ่งมันจะทำอันตรายต่อผู้คนไม่ได้เลยนิ แกตั้งใจที่จะทำลายแผนการของท่านเทคไครด์กันเลยน่ะ"

          "เรื่องที่ฉันทำให้ระเบิดที่เหลือหลังจากระเบิดทำงานไปสามลูกนั้นด้านหมด เพราะว่า....ฉันไม่มีความจำเป็นจะต้องให้มนุษย์ในนี้ต้องมารับเคราะห์เพิ่มอยู่แล้ว ทั้งจากพวกลูกน้องทั้งหมด และจากแกด้วยก็จริง แต่ฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนสภาพของสารพิษของแกสักหน่อย...." สเตฟอร์ดกล่าว แดนเจอรอทเลยหันมายังโฟรซ่า แต่... "ปังๆๆๆๆๆๆ" เธอกลับยิงสวนใส่แดนเจอรอทเสียเอง

          "ตกลงนิ มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ" คลอเวฟกล่าวอย่างงงๆ

          "โฟรซ่า ตกลงนิ คุณได้สติกลับมาตั้งแต่ 4 วันก่อนแล้วสิน่ะ" พีวิลกล่าว

          โฟรซ่าได้ฟังก็ยิ้มขึ้นพร้อมกับตอบว่า "หึๆๆๆๆ สมแล้วที่เธอเป็นรุ่นน้องที่ฉันกับสตีฟไว้วางใจกันเสียจริงๆเลยน่ะ พีวิล แม้ว่าฉันจะได้สติมาช้าไปตั้ง 10 กว่าวันด้วยกันน่ะ"

          "โฟรน่า นี้เธอ....เล่นละครหลอกลวงฉันมาแต่แรกเลยหรือ งั้นก็แสดงว่า...เธอในตอนนี้" สเตฟอร์ดกล่าว

          โฟรซ่าพยักหน้า "...ถูกแล้วละ ต้องขอบใจสเปียริทด้วยที่ทำให้ฉันหัวแตกเมื่อ 4 วันก่อน ซึ่ง หลังจากที่ฉันเจ็บตัวไปนั้น ฉันก็ลืมตาตื่นขึ้นมา และรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันในตอนนี้ ไม่สิ เกิดกับฉันเหมือนกับเธอ หลังจากที่เราสองคนถูกลูนาสตี้ซึ่งนำโดยเออไดน์ เข้ามาจัดการกับพวกเราสองคนและเปลี่ยนให้กลายเป็นแมนิเกเตอร์ไป ฉันถึงได้รู้สึกเจ็บใจไม่น้อยที่ปล่อยให้ตัวเองถูกครอบงำไปเช่นนั้น ฉันจึงอาศัยช่วงที่ไม่ได้สติมาสี่วันก่อนโดยที่พวกลูกสมุนของเทคไครด์เองก็ไม่รู้เรื่อง จัดการเจาะข้อมูลแผนการของเทคไครด์ไว้ รวมถึงแผนการใช้บาบิโลนอัลฟ่าเป็นเครื่องมือทำลายพวกมนุษย์ไปด้วยน่ะ ซึ่งตอนนี้ ฉันเซตโปรแกรมที่ควบคุมอยู่ให้หยุดการใช้งานในทันทีแล้วละ"

          "งั้น ที่เธอสู้กับฉันในตอนนี้ ก็แปลว่าเธอก็...." สเปียริทกล่าว

          โฟรซ่ายิ้มพร้อมกับตอบว่า "ใช่ ฉันแค่อยากจะรู้ว่า แมนิเกเตอร์หญิงที่ทำให้ฉันได้สติกลับมานั้น มีพลังและความสามารถมากแค่ไหนกัน จนตอนนี้ ฉันก็รู้ขีดความสามารถของเธอแล้วละนะ" และหันมายังสเตฟอร์ดพร้อมกับบอกว่า "และฉันต้องขอโทษด้วยนะ สตีฟ ที่ฉันเปิดเผยตัวเองไม่ได้ในตอนนั้น เพราะฉันไม่อยากที่จะ..."

          "จริงอยู่ ที่ฉันโมโหเธอในเรื่องใช้แผนการมาหลอกฉันให้เหมือนคนโง่มากก็จริง แต่..." สเตฟอร์ดกล่าว "....การที่เธอกลับมามีสติตามเดิมนั้น ทำให้ฉันดีใจจนให้อภัยเธอแล้วละ"

          แดนเจอรอทบอก "หึๆๆๆๆ มิน่าละ ว่าก่อนหน้านี้ เธอเป็นคนอาสาท่านเทคไครด์ให้ช่วยฉันดูแลสารพิษที่ใช้กับระเบิดไว้ ทั้งๆที่เธอไม่เก่งในเรื่องนี้ไว้ด้วย แต่....เธอก็ทำพลาดให้ฉันเห็นว่าเธอได้สติกลับมาเสียแล้วละ"

          "แดนเจอรอท ต่อให้เรื่องนี้พลาดเพราะโฟรซ่าทรยศกันก็จริง แต่เรื่องที่นายทำร้ายไพโอล็อตนั้น มันถึงคราวที่ฉันจะชดใช้อย่างสาสมแล้วละ" สกายล็อตบอก

           พีวิลกล่าว "โฟรซ่ากลับมาได้สติตามเดิมแล้วละ เออไดน์ ยอมจำนนเสียตรงนี้เลย เพราะสภาพของนาย ที่แม้จะมีอาวุธลับอยู่ในมือ ก็คงไม่มีแรงสู้ต่อกันแล้วละ"

          "เหอะๆๆๆๆ แย่หน่อยนะ ที่พวกนายทำได้เพียงแค่มองเท่านั้นน่ะ" แดนเจอรอทกล่าวและดีดนิ้วขึ้น "ฟ้าวววว ฟ้าววว ฟ้าววว" หุ่นทรงกลม 4 ตัวบินเข้ามา "เปรี้ยะๆๆๆๆๆ" สร้างสนามพลังไฟฟ้าล้อมพวกพีวิลเอาไว้

          "สนามพลังไฟฟ้าแรงสูง แดนเจอรอท แกก็ใช้อาวุธระดับเอที่ท่านเทคไครด์สงวนไว้ได้เลยหรือ" สเตฟอร์ดบอก

          "ใช่ ก็เพราะว่า ฉันเป็นสมุนเอกที่ท่านเทคไครด์สร้างขึ้นมาเพื่อเป็นแมนิเกเตอร์แข็งแกร่งที่สุดของลูนาสตี้ เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นแหละ ส่วนพวกแกทั้งสี่ ซึ่งเป็นแมนิเกเตอร์ที่ท่านเทคไครด์ชุบชีวิตให้เป็นเหมือนทุกวันนี้นั้น ก็แค่ตัวหมากที่ไม่จำเป็นในกระดานนี้อีกต่อไปแล้วละ" แดนเจอรอทกล่าว

          สกายล็อตบอก "แกคิดว่าแกทำได้ละก็ ฉันจะจัดการกับแกเองแหละ" แล้วก็พุ่งเข้าใส่แดนเจอรอทโดยแบกไพโอล็อตไปด้วย "แกร้งงงงง" แดนเจอรอทใช้กงเล็บต้านมีดที่แขนของแดนเจอรอทไว้เพียงมือเดียวเหมือนกันทั้งคู่ แต่

          "หึๆๆๆๆ น่าขันสิ้นดี แม้แกจะปลดโอเวอร์ไดร์ฟเอาไว้ได้ แต่ก็ไม่มีทางชนะฉันได้หรอก" แล้วก็เผยปืนพลาสม่าแคนน่อนที่แขนขวาบ้าง

          "ตกลง มันมีกี่กระบอกกันแน่วะเนี้ย" คลอเวฟกล่าว

          พีวิลบอก "ที่รู้แน่ๆก็คือ สกายล็อตและไพโอล็อตคงไม่รอดแล้วน่ะ" แล้วแดนเจอรอทก็... "หึมๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรี้ยงงงงง" สะสมพลังยิงเป็นกระสุนพลังอัดใส่ทั้งสกายล็อตและไพโอล็อตออกไปจากโดมกระจกเมืองอย่างรวดเร็ว จน... "แวบบบบบบ ตรูมมมมมม" กระสุนพลังเป่าระเบิดทำลายนักรบภาคอากาศทั้งสองลงไปในทันที แดนเจอรอทเลยเก็บปืนใหญ่ส่วนแขนไว้และหันมายังพวกพีวิลเข้า

          "ฟึ่บบบบ ป้ากกก" สเตฟอร์ดเลยหวดท่อนแขนอัดใส่แดนเจอรอทไปเต็มๆ จากนั้นก็... "ครี้งงงง ฉั้วะๆๆ" โฟรซ่าวิ่งไล่กวดมาพร้อมกับพุ่งเข้าใช้เรซเซอร์อาร์มฟาดฟันใส่แดนเจอรอทจากด้านหลัง แล้วก็ "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" "ปังๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆ" ทั้งสองระดมยิงปืนเข้าใส่แดนเจอรอทไปแบบไม่ยั้ง จนพีวิลต้องร้องเตือน "เดียวก่อน แดนเจอรอทมันมีระบบที่ทำให้พวกรุ่นพี่นั้นมีอันตรายกันน่ะ"

          โฟรซ่ากล่าว "ไม่ต้องกลัวหรอก แดนเจอรอทแค่ขู่ไปเองแหละ เพราะในร่างนั้นมันไม่มีตัวจุดระเบิดกันสักหน่อยน่ะ"

          "และที่สำคัญ พวกเราเองก็สู้ได้โดยไม่กลัวเกรงมันอยู่แล้วละ" สเตฟอร์ดกล่าว แล้วก็หวดค้อนเข้าใส่แดนเจอรอทที่ตั้งบล็อกด้วยกงเล็บดาบจน "ป้ากกกก" กงเล็บดาบทั้งหกแตกกระจุยไป

          แดนเจอรอทกล่าว "พวกแกทั้งสองน่าจะเชื่อฟังรุ่นน้องกันซะบ้าง ว่าฉันอันตรายเสมอไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ตาม" แล้วก็ขยับหน้ากากขึ้นจนเนตรสีขาวเปลี่ยนเป็นสีเขียวขึ้นมา "และถึงเวลาหายนะของพวกแกสองตัวกันแล้วล่ะ"

          "นี้คงไม่คิดจะจุดระเบิดกันเลยละสิ" สเตฟอร์ดกล่าว

          แดนเจอรอทบอก "ฉันไม่จำเป็นต้องจุดระเบิดทำลายตัวเองกันหรอก เพราะ...ฉันจะทำให้ตัวเองเป็นระเบิดเวลาสำหรับพวกแกนี้แหละ..." แล้วก็ไขว้แขนพร้อมกับ "เดธเจเนเรเตอร์ เซตอัพ" สิ้นคำ ร่างของแดนเจอรอทก็มีปฏิกิริยาเกิดขึ้น "กุกๆๆๆๆๆๆ ครี้งงงงงง" ส่วนเกราะหัวไหล่เผยใบมีดโค้งสีดำขึ้นมาสองอันด้วยกัน "กึกๆๆๆๆๆๆ โครมมมม" ปลอกแขนของแดนเจอรอทสั่นพร้อมกับระเบิดปลอกแขนจนเผยให้เห็นส่วนแขนสีดำที่มีนิ้วแหลมคมไว้ "กึกๆๆๆๆๆๆๆ พรวดดด" ส่วนขาทั้งสองข้างนั้นเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีดำขึ้นมา "กึกๆๆๆๆ" ลำตัวเกือบทั้งหมดปูดโปนพร้อมกับขยายกล้ามเนื้อขึ้นมา ใบมีดจากด้านหลังงอกออกมา ส่วนจมูกที่หักครึ่งหนึ่งนั้นก็ยืดยาวออกมา จนกลายสภาพเป็นอมนุษย์อันน่ากลัวขึ้นมา

          "แม่เจ้า ไอ้บ้านั้นมันแปลงร่างออกมาดูเลวระยำสิ้นดีเลยวะ" คลอเวฟกล่าวอย่างอึ้งๆ

          พีวิลบอก "นั้นนะหรือคือ สวิตซ์ระเบิดเวลาของแดนเจอรอทกันน่ะ มันช่างเหมือนกับ...ไม้ตายนั้นไม่มีผิดน่ะ"

          "หนอยยยย สภาพของแก ดูแล้วเหมือนใกล้จะตายได้ทุกเมื่อเลยละ" สเตฟอร์ดกล่าว แดนเจอรอทในร่างใหม่กล่าวและหายตัวไปโผล่ยัง "ป้ากกกก" ข้างหลังและถีบสเตฟอร์ดไปเต็มๆจนเกราะด้านหลังบุบไปเต็มๆ

          "ระ เร็วเหลือเกินน่ะ" โฟรซ่ากล่าวและรีบโผหลบ แต่... "ฟึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แดนเจอรอทรั่วดรรชนีทั้งสองข้างแบบไม่ยั้งจน "ป้ากกก ป้ากกก เปรี้ยงงง" ทิ้มเกราะของเธอจนร้าวและรัดเกล้าหักจนผมที่ตั้งต้องตกลงอย่างจังๆ และ "เปรี้ยงงงง" ถีบส่งโฟรซ่าจนปลิวไปไกล "ฮึยยยย หมับบบ" สเตฟอร์ดกระโจนเข้ารับไว้ได้ แม้จะเกือบตกตึกเลยก็ตาม "ระวังด้วยละ มันไปไวกว่ามากน่ะ" โฟรซ่าบอก

          "อยู่ตรงนั้นไปก่อนน่ะ โฟรซ่า ฉันจะจัดการกับมันเอง" สเตฟอร์ดกล่าว

          แดนเจอรอทบอก "เหอะ อย่าพยายามเลยดีกว่าน่า สตีฟ นายไม่ได้เร็วกว่าโฟรน่าแบบนี้ นายอาจจะโดนฉันทิ้มแสกหน้าแหกได้เลยน่ะ"

          "หึ ฉันมันไม่มีอะไรจะเสียกันจริงๆแล้ววะ ไอ้บ้าเอ้ย" สเตฟอร์ดบอกพร้อมกับ...

          "เฮ้ย เดียวสิ นี้รุ่นพี่จะเอาจริงหรือ อย่าดีกว่าน่ะครับ มันได้ไม่คุ้มเสียเลยน่ะ" พีวิลร้องห้าม เพราะเห็นสเตฟอร์ดเอามือดึงแถบเหล็กบนหน้าผากไว้

          "พีท อยู่เฉยๆดีกว่าน่า นายในตอนนี้ ไม่มีทางทำอะไรได้หรอก" สเตฟอร์ดกล่าวแล้วก็... "กรอดดดดดด ฮึยยยย ว้ากกกก" กระชากแถบเหล็กที่มีหมุดตอกอยู่สองอันไว้และโยนทิ้งลงพื้นไป จนทำให้.... "โว้วววววว" สติของตนคลุ้มคลั้งขึ้นมา ถึงขั้นที่ทำให้เนตรทั้งสองนั้นกลายเป็นสีแดงขึ้น แล้วก็... "ฟ้าวววว ป้ากกกกก" พุ่งชกใส่แดนเจอรอทไปอย่างจังๆ จากนั้นก็วิ่งพุ่งมาข้างหลัง และ "หมับบบ เปรี้ยงงงงง" จับหัวและฟาดลงกับพื้นไปเต็มแรง พร้อมกับ "ป้ากกกก" ตอกส้นลงหน้าอกไปเต็มๆ แล้วก็ดึงตัวขึ้นมา "ป้าก ป้าก ป้าก ป้าก ป้าก ป้าก" ชกใส่แดนเจอรอทแบบไม่ยั้ง ก่อนจะจับมา "โครมมมมม ป้ากกก เปรี้ยงงงง" ฟาดกระแทกกับหน้าตักหักส่วนหลังของแดนเจอรอทไปเต็มๆ แล้วก็โยนขึ้นมา "ฟ้าววว กร็อบ ฟ้าววว กร็อบบบ ฟ้าววว" จับหักหลังด้วยส่วนหัวแล้วโยนขึ้นเพื่อให้ร่วงลงมากระแทกใส่ ซึ่งทำแบบนี้อีกสามที และจังหวะที่สามนั้น "ว้ากกกก" รับแดนเจอรอทที่ร่วงลงมาและจับฟาดหัวกับพื้นตึกไปเต็มๆ จนมันแน่นิ่งไป ซึ่งตอนนี้สเตฟอร์ดหันมายังพวกพีวิลแล้ว

          "ซวยแล้วมั้ยละ สเตฟอร์ดเริ่มหันมายังพวกเราแล้วละ" พีวิลบอก

          "หือออออออ กรืออออออ ว้ากกกกก" สเตฟอร์ดคลุ้มคลั้งแล้วก็วิ่งเข้าใส่พร้อมกับเสยหมัดชก แต่...

          "พอได้แล้วละ สตีฟ ได้สติเสียทีสิ นายกำลังสูญเสียความเป็นตัวนายเองไปแล้วนะ ตื่นเสียทีสิ" โฟรซ่ารีบเข้ามาขวางไว้ ซึ่งสเตฟอร์ดชะงักลงไป

          สเปียริทบอก "เออ หมอนั้นในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะฟังอะไรได้เลยนะ รีบหนีไปสิ"

          "ฮือออ" สเตฟอร์ดเลยจับคอของโฟรซ่าและยกตัวขึ้น "รุ่นพี่โฟรซ่า รุ่นพี่สตีฟ ตื่นเสียทีสิ ตอนนี้รุ่นพี่กำลังทำในสิ่งที่เลวร้ายเอามากๆเลยน่ะ" พีวิลตะโกนเรียก แต่สเตฟอร์ดกลับบีบคอโฟรซ่าเข้า

          "พอเถอะ พีท ให้ฉันจัดการเองดีกว่า แม้จะรู้ตัวเองอาจจะไม่รอด แต่ก็ให้ฉันได้ทำสักครั้งหนึ่งจะดีกว่าน่า" โฟรซ่ากล่าว โดยตอนนี้เธอเลือกที่จะปล่อยแขนลงเพราะเธอไม่คิดที่จะดิ้นรนอะไรในสภาพนี้แล้ว สเตฟอร์ดเตรียมพร้อมจะเงื้อหมัด แต่...ก็ต้องชะงักลงเพราะเห็นโฟรซ่าร้องไห้ด้วยตาซ้ายไว้ เนื่องจากตาขวาเป็นตาอินฟราเรดไป "....คนบ้า นายมันบ้าชัดๆเลยน่ะ พวกเรามีวิธีสู้กันตั้งหลายวิธี แต่นายกลับตัดสินใจอะไรบ้าๆ เพียงเพื่อที่จะให้ฉันอยู่ต่อ แล้วนายเองก็ต้องมาตายแบบนี้ รู้บ้างมั้ย ว่าฉันจะรู้สึกเช่นไรหากไม่มีนายอยู่ด้วยกันน่ะ สตีฟ"

          "เออ อือออ" สเตฟอร์ดที่ได้เห็นหน้าเริ่มคลายความบ้าคลั้งลง

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "ดูเหมือนว่า โฟรซ่ากำลังเรียกสติที่ยังเหลือน้อยนิดของสเตฟอร์ดให้กลับมาแล้วละ แม้ว่านั้นเป็นเรื่องเสี่ยงไม่น้อยก็ตามน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          พีวิลบอก "แน่ละ เพราะตอนนี้โฟรซ่ากำลังวัดดวงด้วยชีวิตตัวเองแล้วนะสิ"

          "....นายมันโชคดีไม่น้อยที่ยังพอมีสติเหลืออยู่ แต่ฉันกลับมีสภาพไม่ต่างอะไรไปกว่าหุ่นเชิดหรือตุ๊กตาที่ทำได้แค่รับคำสั่งเท่านั้นเอง ฉันไม่สามารถที่จะตอบสนองอะไรได้เลย ซึ่งนั้นก็เป็นเรื่องน่าเจ็บปวดมากๆ เจ็บปวดที่ฉันควรจะทำอะไรเพื่อนายสักนิดหนึ่ง ควรจะช่วยอะไรนายได้เหมือนที่เคยทำกันในอดีตแล้ว" โฟรซ่ากล่าว โดยที่เธอเริ่มหายใจไม่ออกกันแล้ว "...แต่นั้นก็ดีแล้วละ ถ้าฉันจะต้องตาย อย่างน้อยก็ขอให้ฉันได้ตายด้วยมือของนายกันซะบ้างน่ะ" จนสเตฟอร์ดชะงักลงกับคำพูดของโฟรซ่าไว้ และ.... "ตุบบบ" ปล่อยตัวโฟรซ่าลง "เออ อือออ อ่า....โอ้ว โว้ววววววววววววว" สเตฟอร์ดก็กู่ร้องขึ้นมา ซึ่งสติสัมปะชัญญะของเขาที่ถูกความคลุ้มคลั้งครอบงำนั้นได้ตื่นขึ้นมากันแล้ว

          "โฟรน่า เธอพูดถูกน่ะ ฉันมันบ้าเอง ที่ทำอะไรโดยไม่ยั้งคิดจนเกือบส่งเธอลงปรโลกไปแล้ว ฉันขอโทษด้วยน่ะ"

          "ฉันน่ะ ไม่ถือโทษหรอกนะ เพราะว่า นายทำเพื่อฉันมามากเกินพอแล้วละ" โฟรซ่าบอก พร้อมกับเก็บแถบเหล็กปักหมุดสองอันไว้ แปะติดบนหน้าผากไว้ตามเดิม "ทีหลัง นายอย่าทำแบบนี้อีกต่อไปเลยนะ เพราะนายในสภาพนั้นมันดูแย่กว่าที่คิดไว้เสียอีกน่ะ"

          สเตฟอร์ดที่ได้สติกลับมา แม้หน้าผากจะมีเลือดออกไปเลยก็ตาม "...เห็นด้วยน่ะ เพราะฉันเคยบ้าคลั้งแบบนั้นตอนลืมตาตื่นขึ้นมาครั้งแรกในสภาพของแมนิเกเตอร์ไว้ ฉันจะไม่ทำเช่นนี้เป็นหนที่สองกัน..."

          "เวลาซึ้งๆหมดลงแล้วละ" แดนเจอรอทกล่าว และโผล่มาตรงหน้าสเตฟอร์ดและโฟรซ่า "ป้ากก เปรี้ยงงงงง" จากนั้นก็ดรอปคิกขาคู่ใส่ทั้งคู่ไปเต็มๆ จนหวิดตกตึกไปอย่างจังๆ

          "โฮ่ ไอ้.... มึงจะมาขัดจังหวะหาป้ามึงหรือวะ" คลอเวฟสบถกับการมาแบบไม่มีการบอกกล่าวของแดนเจอรอทไว้ ซึ่งก็ตอบไปว่า

          "....โฟรซ่าและสเตฟอร์ดทำให้เรื่องนี้มันง่ายเองต่างหากละ" แล้วก็บุกเข้าใส่ "ฮึยยย ว้ากกก" "ย้า...." สเตฟอร์ดและโฟรซ่าบุกเข้าใส่พร้อมกัน แต่... "ฟ้าววว หมับๆ" แดนเจอรอทจ้วงมือทั้งสองเข้าตรงเกราะหน้าอกและ "แคว้กกก" กระชากถอนออกพร้อมกันทั้งสองตนโดยไม่สนว่าเกราะนั้นจะหนักมากแค่ไหนก็ตาม แล้วก็... "แคว้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ข่วนใส่ทั้งสองแบบไม่ยั้งอย่างรวดเร็วชนิดที่ทั้งสองโต้ตอบไม่ทัน แล้วก็..... "ครี้งงงงงง" "ฉึกกกก" ดึงกงเล็บสองซี่ทั้งสองออกมาแทงใส่หน้าอกไปเต็มๆ เพื่อหวังจะดึงแกนพลังที่เชื่อมกับหัวใจ แต่.... "ป้ากกกกก ฉึกกกกก" สเตฟอร์ดชกใส่พร้อมกับโฟรซ่าที่ทิ้มฝ่ามือเข้าใส่หน้าของแดนเจอรอทไปเต็มๆ จนทำให้หน้ากากร้าวไปอย่างจังๆ และ "เปรี้ยงงงง" ถีบแดนเจอรอทให้ออกไป จนทั้งสองอ่อนแรงกันแล้วถึงกับเข่าทรุดแล้ว

          "ขัดขืนกันจริงๆเลยน่ะ ช่วยไม่ได้ งั้นก็ตายเสียเหอะ" แดนเจอรอทพุ่งเข้ามาพร้อมกับกงเล็บสามซี่ที่แขนทั้งสองข้างซึ่งเปล่งพลังออร่าสีดำออกมา "ริปเปอร์แฟงค์" แล้วก็ข่วนใส่สเตฟอร์ดและโฟรซ่าที่บุกเข้าโจมตีสวนกลับจน "เปรี้ยงงงง ตรูมมมมมมม" เกิดการระเบิดขึ้นมา

          "พลังของแดนเจอรอทนั้น แรงกว่าที่คิดไว้กันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          "แล้ว ทั้งสองคนละ คงจะไม่..." สเปียริทกล่าวอย่างหวั่นเกรงไม่น้อย และต้องตกใจมากกว่าเก่า เช่นเดียวกับพีวิลที่ชะงักขึ้นเพราะ... แดนเจอรอทก้าวเดินมาพร้อมกับจิกหัวโฟรซ่าและสเตฟอร์ดไว้ ทั้งคู่อยู่ในสภาพโชกเลือดและสาหัสอย่างมากแล้ว แดนเจอรอทจึงโยนร่างทั้งคู่ไว้

          "เหอะ แม้ยังไม่ตายตอนนี้ แต่ก็ร่อแร่เต็มทีแล้วละ...." จากนั้นก็หันมายังพวกพีวิลที่ยังถูกกักอยู่ในสนามพลังไว้ "ต่อไปก็เป็นคราวของพวกแกกันบ้างละ และความช่วยเหลือของพวกแกก็คงมาไม่ทันการณ์หรอกน่ะ"

          "บ้าเอ้ย นี้เราต้องโดนไอ้บ้านั้นฆ่าตายทั้งๆที่ยังโต้ตอบอะไรไม่ได้เลยหรือวะ" คลอเวฟกล่าว และต้องตกใจอีกเช่นเคยเพราะ... "พีวิล นายเป็นอะไรไปน่ะ"

          สเปียริทบอก "ตัวนายเรืองแสงขึ้นมาด้วย มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะ"

          "...เออไดน์ คอสลอร์ด....ตอนเป็นมนุษย์ นายใช้ความเป็นทหารเพื่อสนองความต้องการของตนเอง ละทิ้งหน้าที่และขายชาติบ้านเมืองให้กับครอบครัวที่เป็นทรราชและกบฎกันไม่ว่า ขนาดเป็นแมนิเกเตอร์ แกยังเลวระยำมากมายจนสังหารสตีฟและโฟรน่าลงหลังจากที่ฆ่าลูกทีมตายไปก่อนแล้ว แถมในคราวนี้ยังซ้ำเติมกันเช่นนี้....อภัยให้ไม่ได้แล้ว ฉันอภัยให้กับความเลวชาติของแกไม่ได้แล้ว" พีวิลกล่าวโดยที่ร่างของเขาเรืองแสงขึ้น

          แดนเจอรอทบอก "แล้วนายจะทำอะไรได้กันละ ในเมื่อ สนามพลังของฉันกดนายกับพวกไว้อยู่น่ะ และนายเองก็ไม่มีทางทำลายมันลงได้หรอกน่ะ"

          "บอกตรงๆน่ะ ว่าไม่ใช่นายคนเดียวหรอกที่สามารถแปลงร่างได้กันน่ะ" พีวิลกล่าวแล้วก็ "ตรึงงง" กระทืบพื้นด้วยขาซ้ายและยกตัวเองโดยที่เกราะทั่วร่างเรืองแสงขึ้นมาแล้ว "ครืดดด กรี้งงงง" ลิมิตเตอร์ริงค์ที่อยู่รอบแกนหัวใจของพีวิลเรืองแสงขึ้นพร้อมกับ... "ฟึ่บบบ" พีวิลไขว้แขนทั้งสองข้างขึ้นและตะโกนไปว่า "แทรนซิ่ง ฮ่า...." แล้วก็สบัดแขนขึ้นมา "แวบบบบบบ ซูมมมมมมมมมม" ระเบิดพลังขึ้นเป็นเสาพลังแสงสีน้ำเงินขึ้นจนทำให้สนามพลังที่กักตัวพีวิลและพวกสลายหายไป เช่นเดียวกันกับ "เสาพลัง มันมาจากไหนกันวะ" บัลโต้กล่าวอย่างอึ้งๆขึ้นมา โดยที่ยังสู้กับพวกลูนาสตี้กันอยู่

          "เสาพลังแบบนั้น นั้นมัน พลังของลูกพี่พีวิลนิน่า" ไกซ์บอก

          โคเคสกล่าว "พลังอีเนลเซียมของพีวิลนะหรือ แต่ พลังมหาศาลนั้นมาจากตัวพีวิลกันได้ไงกันละ ในเมื่อเขานั้น...."

          "ไม่ผิดแน่คะ พลังของคุณพีวิลที่เห็นนั้นคงจะทรงพลังมากกว่าที่คิดไว้แน่ๆละคะ" มิลด์บอก

          เบย์แทนด์กล่าว "แสดงว่านั้นคงจะเป็นตัวแปรสำคัญที่คุณพีวิลชนะแพทรีออทเลยสินะครับ"

          "แม่เจ้า นี้นายเองหรือวะ พีวิล" คลอเวฟกล่าว โดยตอนนี้ พีวิลแทรนซิ่งตัวเองจนกลายเป็นเบรซอนพีวิลกันแล้ว

          สเปียริทบอก "นาย แปลงร่างได้เลยหรือ นี้อย่าบอกน่ะ ว่านายชนะแพทรีออทได้นั้นเพราะว่านาย..."

          "ขอโทษด้วยน่ะ สเปียริท มาสวาร์ทาร์ คลอเวฟ ทีจริง ฉันสามารถแปลงร่างได้แต่แรกแล้ว แต่...ฉันไม่อยากจะเผยไพ่ตายนี้ให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นกันหรอก" เบรซอนพีวิลกล่าว และหันมายังแดนเจอรอทพร้อมกับบอกว่า "....และเป็นเพราะแกที่ทำให้ฉันไม่มีทางเลือกแบบนี้เองแหละ"

          แดนเจอรอทกล่าวอย่างหัวร่อ "ที่แท้แกก็ซ่อนไม้เด็ดไว้สิน่ะ แต่....ต่อให้เป็นพลังที่เหนือกว่าหรือไม่ ฉันก็ยังบดขยี้แกอยู่ดีนี้...."

          "เปรี้ยงงงงง" เบรซอนพีวิลโผล่มาตรงหน้าและชกใส่แดนเจอรอทไปเต็มๆ จนหน้ากากตรงแก้มซ้ายมีรอยร้าวขึ้นมาอย่างจังๆ "แกมีพลังที่อยู่ในระดับเดียวหรือเหนือกว่าแพทรีออทเองสิน่ะ แต่ฉันจะสอนให้แกรู้ถึงความปราชัยหมดรูปกันนี้แหละ" แดนเจอรอทพุ่งเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงเพื่อไม่ให้พีวิลไล่ตามได้ทัน แต่... "ฮึซ" เบรซอนพีวิลแยกร่างออกเป็นสิบร่างเข้า "ป้ากกกก" ร่างแยกแรกโผล่มาถีบใส่แดนเจอรอทจากข้างหลัง ส่งมาให้ร่างที่สองเข้าแทงเข่าใส่หน้าจนกระเด็นขึ้นมาโดนร่างที่สามและสี่หวดหมัดใส่ตรงหลังหัวและท้องแล้วจับร่างแดนเจอรอททุ่มลงกับพื้น "ฟ้าววว ป้ากกก" มาให้ร่างที่ห้าพุ่งอัปเปอร์คัตขึ้นมาอัดตรงท้องเต็มๆ จนเป่าร่างแดนเจอรอทให้ล้มกับพื้น แดนเจอรอทรีบลุกขึ้นมาใช้กงเล็บข่วนร่างแยกร่างที่เจ็ดและแปดที่พุ่งเข้าใส่ แต่... "หวับๆ" ร่างแยกไม่เพียงหายไป แต่ยังไปโผล่ "ป้ากกก" ตรงด้านข้างและเตะสบัดปัดหน้าเข้าพร้อมกัน "ฟ้าววว เปรี้ยงงง" ร่างที่แปดสไลด์มาเตะกวาดขัดขาแดนเจอรอทจนล้มมาโดนร่างที่เก้าเสยศอกเข้าตรงจมูกแหลมจนหักลง

          "แม่เจ้า แพทเทิร์นการโจมตีของพีวิลในร่างแปลงมันดูมัวชั่นมากๆเลยวะ" คลอเวฟกล่าวอย่างงงๆ เพราะนอกจากจะหาร่างจริงของเบรซอนพีวิลไม่เจอ การโจมตีที่มาเร็วไปเร็วในสภาพแทรนซิ่งของพีวิลยิ่งทำให้ดูไม่รู้เรื่องหนักเข้าไปใหญ่

          "ที่นายเห็นพีวิลแยกร่างนั้น เพราะพีวิลขยับตัวเร็วกว่าปกตินะสิ และทิศทางการโจมตีนั้น แม้จะดูเหมือนแยกร่างพร้อมกัน แต่สปีดของพีวิลไวพอที่จะขยับไปอยู่อีกด้านหนึ่งและโจมตีพร้อมกับร่างเงาที่โจมตีมาก่อนหน้าไว้ จนทำให้ดูเหมือนว่า พีวิลสองตนโจมตีใส่พร้อมกันในคราวเดียวนี้แหละ" มาสวาร์ทาร์บอก

          สเปียริทกล่าว "แต่พีวิลแยกร่างโจมตีได้พร้อมเพียงกันนั้น ส่วนหนึ่งเพราะ เขามีพลังที่เหนือกว่าจนฉันมองออกได้นะสิ"

          "ฟ้าวววววว เปรี้ยงงงงง" เบรซอนพีวิลพุ่งเข้าชกใส่แดนเจอรอทไปเต็มๆ จนแดนเจอรอทล้มลง แต่พีวิลไม่คิดเข้าไปซ้ำ

          "โฮ่ย พีวิล มัวทำบ้าอะไรกันน่ะ รีบจัดการกับมันเสียทีสิ" คลอเวฟกล่าว

          เบรซอนพีวิลบอก "ไม่หรอก ถึงจัดการกับมันไป ก็คงล้มมันไม่ลงแน่ๆน่ะ"

          "หมายความว่ายังไงกันน่ะ พีวิล" สเปียริทบอก

          เบรซอนพีวิลเลยโดดถอยหลังมา "แดนเจอรอท นายสามารถลุกขึ้นมาทั้งๆที่ถูกสเตฟอร์ดยำเละอย่างหนักหน่วง ซึ่งสภาพนั้น ไม่น่าจะลุกขึ้นมาทำซ่าได้เหมือนปกติเลยน่ะ"

          "จริงด้วยน่ะ เพราะว่าแรงโจมตีของสเตฟอร์ดที่อยู่ในสภาพบ้าคลั้งนั้น มันแรงกว่าปกติถึงหลายสิบเท่า ซึ่งอย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย ขนาดแมนิเกเตอร์แบบต่อสู้ที่ว่าแน่ โดนเข้าก็แค่สาหัสปางตายกันแล้วนิ" มาสวาร์ทาร์ได้ฟังก็นึกออก

          เบรซอนพีวิลบอก "และมัคส์แฟนท่อมมัลติสไตร์คนั้น ฉันใช้พลังการโจมตีประมาณ 110 เปอร์เซนต์เข้าใส่แกไปหลายดอก แต่ฉันกลับรู้สึกว่า ถ้านายที่โดนฉันหรือสเตฟอร์ดจัดการจนล้มกลิ้งไป ทั้งๆที่ นายสามารถหลบหลีกการโจมตีของฉันและสวนกลับด้วยการลอบโจมตีในมุมบอดอย่างด้านข้างหรือด้านหลังที่เป็นด้านที่นายถนัดมากที่สุด แต่นายกลับปล่อยให้ตัวนายเองถูกกระทำอย่างหนักหน่วงเช่นนี้ ถ้าไม่เพราะนายพลาดท่า ก็ต้องเป็นเพราะ นายจงใจที่จะโดนโจมตีเพื่อดูดซับพลังของฉันไว้สิน่ะ"

          "หึๆๆๆๆๆ ฉันไม่ได้คิดจะดูดซับพลังการโจมตีของนายกันหรอก หากแค่ ฉันต้องการให้นายสิ้นหวังกับการที่นายและพวก ไม่สามารถฆ่าฉันให้ตายได้ยังไงละ" แดนเจอรอทกล่าวโดยถอยหลังไปอยู่ขอบตึกไว้ "....ท่านเทคไครด์สร้างฉันขึ้นมาเพื่อเป็นมือสังหารที่อันตรายที่สุดของลูนาสตี้ ดังนั้น ร่างกายของฉันจึงถูกสร้างมาเพื่อฟื้นฟูความเสียหายที่ได้รับให้เร็วขึ้นมากกว่าปกติ มากพอชนิดที่นายไม่สามารถฆ่าฉันให้ตายลงในเวลาที่น้อยกว่า 4 วินาทีหรอกน่ะ"

          เบรซอนพีวิลบอก "งั้นเหตุที่นายลุกขึ้นมาเล่นงานสเตฟอร์ดและโฟรซ่าลงไปได้นั้น ส่วนหนึ่ง เพราะแกเดาไว้แต่แรกแล้วว่าโฟรซ่าต้องเข้ามาเบรคสเตฟอร์ดกันเลยสิน่ะ นายถึงรอจังหวะให้ร่างกายของนายฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว บวกกับว่าความสนใจของเราในตอนนั้นก็ไปอยู่ที่โฟรซ่าที่ถูกสเตฟอร์ดในสภาพบ้าคลั้งจับตัวเอาไว้ โดยไม่ได้มองมาที่แก ที่กำลังฟื้นตัวกันอยู่น่ะ"

          "เป็นทริคทางจิตวิทยาที่สมบูรณ์แบบมากๆ เพราะนายทำให้เรามองในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า หลังจากที่นายทำให้เราเชื่อว่า นายโดนน็อกแน่นิ่งไปแล้ว และไม่น่าจะลุกขึ้นมาได้ถึงสองครั้งเลยสิน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก

          คลอเวฟกล่าว "แกมันเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าไอ้หัวแหลมนั้นเสียอีกวะ ไอ้จมูกยาวเอ้ย"

          "เหอะๆๆๆๆ ฉันน่ะเจ้าเล่ห์และฉลาดกว่าขุนพลครองคอร์ดกันอยู่แล้ว ที่สามารถหลอกพวกนายได้หมดทุกดอก และรวมไปถึง หลอกให้นายเผยขีดความสามารถที่น่ากลัวออกมาจนได้เลยน่ะ พีวิล" แดนเจอรอทบอกโดยกลับคืนสู่ร่างเดิมไว้

          เบรซอนพีวิลบอก "เหตุผลมันก็ไม่ต่างอะไรไปกว่านายสร้างเรื่องหลอกคนทั่วโลกว่านายรอดตายจากการถูกญาติที่เป็นพวกปฏิวัติที่เมกซิโกลักพาตัวไปกันหรอกน่า เออไดน์ แต่ ด้วยพลังของนายในตอนนี้ก็คงจะเป็นอันตรายต่อเทคไครด์ด้วยละสิ"

          "ถ้าคิดจะพูดหลอกให้ฉันเผยความคิดอันเป็นการทรยศต่อลูนาสตี้เพื่อทำให้ท่านเทคไครด์พิโรธละก็ อย่าดีกว่าน่า พีวิล เพราะนายยังมีอดีตรุ่นพี่ทั้งสองที่ใกล้ตายแล้วนิ" แดนเจอรอทกล่าว ไม่ทันไร เครซเดรทบลัสเทรดก็โผล่มา

          "เครซเดรทของสเตฟอร์ดและโฟรซ่านิ แต่ๆๆๆ แต่มันไม่น่าจะขยับตัวเพราะตัวติดกับตึกแล้วนิน่า" สเปียริทบอก และหันมายังตึกสูงที่โมบิลลอยด์ของสเตฟอร์ดและโฟรซ่า ซึ่งตอนนี้ เหลือไว้แต่รอยตึกพังไปแล้ว

          "นั้นเป็นเครซเดรทของฉันมาแต่แรกนี้แหละ หากแต่ ฉันมอบให้ทั้งคู่ใช้เพื่อที่จะรวบรวมข้อมูลการสู้รบทั้งหมดเอาไว้ ซึ่งต้องขอบใจพวกแกด้วยที่ทำให้เราได้ข้อมูลสำคัญนั้นมาเลยน่ะ" แดนเจอรอทกระโดดขึ้นบนเครซเดรทบลัสเดรทไว้พร้อมกับ "แว้งงงงง" หายตัวไปในทันที เช่นเดียวกันกับ "แว้งๆๆๆๆๆๆๆ" กองรบของลูนาสตี้ได้เทเลพอร์ตหายไปด้วย

          "กองรบของพวกลูนาสตี้ถอนตัวไปแล้วละคะ" เอเรียเน่รายงาน

          "เอาละ พวกเรารีบเข้าไปช่วยเหลือผู้คนในบาบิโลนอัลฟ่าเลยดีกว่าน่ะ" โคเคสบอก

          เบย์แทนด์พยักหน้า "แต่ผมคิดว่า อดีตรุ่นพี่ทั้งสองของคุณพีวิลคงจะ..."

          "แว้งงงง" เบรซอนพีวิลกลับคืนร่างเป็นพีวิลตามเดิมแล้ว พร้อมกับเดินมายังสเตฟอร์ดและโฟรซ่าที่คลอเวฟและสเปียริทจับให้มานั่งพิงเศษอิฐไว้แล้ว "ดูท่าว่า นายจะเหนือกว่าที่เราคิดไว้เสียอีกน่ะ" สเตฟอร์ดบอก

          พีวิลส่ายหน้า "ไม่เลย ต่อให้ผมมีพลังมากมายแค่ไหน แต่ก็ ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรพวกพี่ได้เลยน่ะ"

          "เรื่องที่พวกเราพลาดไปนั้นไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก พีวิล และเรื่องในตอนนั้นเราสองคนเป็นคนเลือกเอง ดังนั้น อย่าไปใส่ใจเลยดีกว่า" โฟรซ่าบอก "แต่....น่าเสียดายจริงๆ ที่พวกเราอุตสาห์ได้สติกลับมา ดันต้องมีวันนี้จนได้สิน่า"

          สเตฟอร์ดบอก "จริงด้วย ตาเริ่มมืดมัวขึ้นมาแล้ว เหมือนตอนที่ไอ้บ้าเออไดน์พาพวกมาเล่นงานไม่มีผิดเลยน่ะ"

          "อย่าได้แต่กระทั่งหลับตาเด็ดขาดเลยน่ะ สเตฟอร์ด โฟรซ่า พวกคุณไม่ควรจะต้องมาจบเห่ทั้งๆที่โอกาสมันยังมีอยู่แล้วนิน่า" พีวิลกล่าว

          สเตฟอร์ดบอก "พวกเราทำให้โอกาสนั้นมันหลุดลอยไปแล้วละ ต่อให้นายมีพลังกล้าแกร่ง แต่ นายไม่ใช่พระเจ้าไม่ใช่เทวดา นายไม่เก่งพอที่จะคืนชีพพวกเรากันได้หรอก"

          "แต่อย่างน้อย แค่พวกเราได้สติดั่งเดิมกลับมาก็ถือว่าเกินพอแล้วละ" โฟรซ่าบอก

          สเตฟอร์ดบอก "พีวิล นายมีเพื่อนที่ดี และมีพรรคพวกที่เป็นห่วงนายไม่น้อย นายอย่าเสียแรงที่ควรมีไปกับพวกเราดีกว่า เพราะ...." แล้วก็เอื้อมมือไปจับมือของโฟรซ่าไว้ "...ถึงพวกเรารอดไป มันก็ไม่มีที่ว่างสำหรับพวกเราทั้งสองกันหรอกน่ะ...."

          "และพวกเรา คงมาได้แค่นี้แหละ ปรโลกคงจะเป็นที่สงบสำหรับพวกเราสองคนแล้วน่ะ" โฟรซ่ากล่าวก่อนที่เนตรข้างซ้ายของเธอปิดลง

          สเตฟอร์ดบอก "ช่าย นั้นก็คงจะดีกว่าถูกเทคไครด์จับคืนชีพมาเป็นอาวุธเหมือนที่สกายล็อตและไพโอล็อตเป็นอยู่ อีกรอบกันนั้นแหละ พีวิล ขอบใจมากน่ะ..." สเตฟอร์ดยิ้มแล้วก็หลับลงไป โดยหันหัวมายังโฟรซ่าที่หัวหันมาตรงหน้ากันด้วย

          "รุ่นพี่....." พีวิลถึงกับร้องไห้ออกมากับสิ่งที่เกิดขึ้นกับอดีตรุ่นพี่ทั้งสองไว้

          มาสวาร์ทาร์กล่าว "....สภาพกายของพวกเขาแม้จะเหมือนคืนชีพได้ แต่...คงไม่น่าที่จะ...."

          "ไม่หรอกครับ ผมคิดว่า ทั้งสองคนยังไม่ถึงคราวที่ต้องตายกันสักหน่อยนะครับ" เบย์แทนด์บอก

          พีวิลได้ฟังก็ชะงักขึ้นมา "เบย์แทนด์ เดียวก่อนน่ะ นี้คงไม่ได้คิดที่จะ...."

          หลังจากนั้น เวลาผ่านไปจนถึงเช้าวันต่อมา ฐานทัพของพวกโคเคสที่ปากีสถาน

          "บาบิโลนอัลฟ่าที่ถูกพวกลูนาสตี้ยึดคืนมาได้นั้น ด้วยการมาของกลุ่มกบฎของโคเคส แอคเมนโด้ อดีตวีรบุรุษของฝ่ายมนุษย์ที่มีสภาพของแมนิเกเตอร์ได้เข้าโต้ตอบจนทำให้นักรบของฝ่ายลูนาสตี้ 4 ใน 5 เสียชีวิตลง โดยที่พวกกบฎเหล่านั้นหลังจากที่เข้าช่วยผู้คนในบาบิโลนอัลฟ่าแล้ว ก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในเวลาต่อมา ซึ่งด้วยเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ ได้ทำให้เขตเมืองลอยฟ้าที่ยังอยู่ได้เพิ่มมาตราการป้องกันตัวเองมากขึ้นเป็นสามเท่า จากแรงสนับสนุนของกลุ่มเครือพันธมิตรเอเชียใหญ่ทั้งหมดที่เล็งเห็นถึงความไม่ปลอดภัยในคราวนี้...." นักข่าวสาวช่อง 77 กล่าว แล้วโทรทัศน์ก็เปลี่ยนเป็นช่อง 66

          "โคเคสกับพวกทำดีเอาหน้าหรือมีการวางแผนกันซะมากกว่า ถ้าพวกนั้นจะมาช่วยก็น่าจะมาในช่วงที่พวกกองรบกลุ่มเอเชียโจมตีกันบ้าง ไม่น่าจะโผล่มาทีหลังเลยนิ" นายทหารชาวกัมพูชาให้สัมภาษณ์ด้วยความเห็นแง่ลบต่อนักข่าวไว้

          "ดูเหมือนว่า พวกคุณยังถูกคนทั่วโลกมองในแง่ลบอยู่ดีสิน่ะครับ" อองรีบอก โดยที่เขามาอยู่ในห้องไว้

          บัลโต้กล่าว "แน่ละ ไอ้ที่พวกเราทำมา ดันถูกมองเป็นอย่างอื่นที่แย่ยิ่งกว่าไปเสียได้กันวะ ให้ตายสิ"

          "แต่อย่างน้อย ศึกนี้เราก็ทำเต็มที่กันแล้ว แม้ว่าจะมีคนเจ็บมากกว่าที่คำนวณไว้ เช่นเดียวกับที่พวกเราเกือบจะเสียกำลังพลไปด้วยน่ะ" เฮลิคบอก

          เบย์แทนด์กล่าว "โชคดีที่เราเตรียมการเอาไว้สำหรับป้องกันยุทโธปกรณ์ร่วงลงสู่ทะเลไปแล้ว แม้ว่า สมุนสองในสี่ของเทคไครด์ที่ถูกเล่นงานจนตกทะเลไปนั้น จะยังหาไม่เจอเลยก็ตามนะครับ"

          "ถ้ายังหาไม่เจอก็แสดงว่าไอ้สกายล็อตนั้นมันยังรอดอยู่แน่นอนและอาจจะพาหนีไปไหนสักแห่งอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ววะ" บัลโต้กล่าว

          อองรีบอก "แล้วตอนนี้ พวกคุณคงจะสู้กับพวกลูนาสตี้และพวกโอเวอร์เดสต่อ โดยไม่พึ่งความช่วยเหลือของกองกำลังมนุษย์สิน่ะ"

          "เราทำในส่วนของพวกเรา พวกเขาทำในส่วนของพวกเขา แม้ว่าการสู้รบนี้ทั้งเราและพวกมนุษย์ต่างก็มีพวกโอเวอร์เดสเป็นศัตรูเพียงหนึ่งเดียวก็ตาม พวกเราอยากจะสู้เพื่อที่จะรักษาชีวิตของพวกเราทั้งหมดไว้นะสิ" โคเคสบอก

          อองรีถาม "รักษาชีวิตของพวกคุณ เพื่อที่จะอยู่รอดต่อไปบนโลกนี้นะหรือ"

          "อืมมมมม เราสมควรจะพูดให้หมอนี้ฟังเลยหรือเปล่าวะ" บัลโต้บอก

          เฮลิคพยักหน้า "เราหลีกเลี่ยงด้วยคำโกหกก็ไม่ได้เสียด้วยน่ะ เราจำต้องขอร้องให้อองรีอย่าปากโป้งได้ก็เกินพอแล้วละ"

          "ผมก็เห็นด้วยนะครับ แม้เขาจะเป็นมนุษย์เหมือนกับคนบนโลกนี้ แต่ถ้าเขาเป็นทหารของเฮนรี่ ไนท์จริงๆ เขาก็คงไม่เกี่ยวข้องกับฝ่ายมนุษย์โลกกันนะครับ" เบย์แทนด์ออกความเห็น

          โคเคสได้ฟังก็เห็นด้วย "อองรี สาบานได้มั้ย ว่าถ้าเราส่งคุณกลับไปให้ฝ่ายมหาสหรัฐแล้ว คุณจะไม่บอกเรื่องนี้กับคนอื่นๆกันน่ะ"

          "สาบานได้อยู่แล้วละครับ เพราะว่าผมไม่มีทางทรยศต่อผู้มีพระคุณกันอยู่แล้วนะ" อองรีบอก

          โคเคสจำต้องบอกไปว่า "คือว่า พวกเราต้องการที่จะ อพยพพวกแมนิกเกเตอร์ของพวกเราทั้งหมดออกไปจากระบบสุริยะ เพื่อไปหาดาวดวงใหม่สำหรับอาศัยอยู่ ซึ่งนั้นเป็นอีกหนึ่งเป้าหมายสำคัญของพวกเรากันนะ"

          "ออกไปนอกอวกาศนะหรือ แต่...บนโลกเองก็น่าจะมีที่ให้พวกคุณหลบซ่อนกันได้แล้วนิ" อองรีกล่าว

          บัลโต้ส่ายหน้าบอก "เราก็คิดเช่นนั้นน่า แต่....พอเราคิดถึงช่วงหลังจากที่โอเวอร์เดสเดี้ยงไปแล้ว ทั่วโลกจะมองเราเป็นศัตรูกลุ่มต่อไปทันที ซึ่งนั้นก็เท่ากับว่า พวกเราจะต้องถูกโจมตีตามไปด้วยนะสิ"

          "และไม่ใช่แค่โลกใบเดียว แต่หมายถึงดวงจันทร์ และดาวอีกแปดดวงด้วย พวกเราจึงได้ตัดสินใจแล้วว่าถ้าโลกและระบบสุริยะไม่ต้อนรับพวกเรา เราจะออกนอกโลกไปยังอวกาศ เพื่อหาระบบดาวสักแห่งที่จะเป็นบ้านหลังใหม่ของพวกเรากันน่ะ" เฮลิคบอก

          เบย์แทนด์กล่าว "เรื่องนี้ถือว่าเป็นความลับระดับสุดยอดของพวกเรา ที่พยายามปิดบังมาตลอดเวลา ในช่วงที่พวกคุณโคเคสปฏิบัติการณ์ต่อกรกับพวกโอเวอร์เดส พวกเราก็เตรียมการเพื่อมุ่งหน้าไปอวกาศกันในทันที ที่โอเวอร์เดสพินาศสิ้นไปแล้วนะครับ"

          "แต่ พวกคุณก็ทราบดีแล้วนิครับ ว่าที่อวกาศ โอเวอร์เรสเองก็ส่งพวกแมนิเกเตอร์อวกาศคุกคามความสงบสุขกันอยู่ เผลอๆพวกคุณอาจจะต้องปะทะกับเฮนรี่ ไนท์เลยนะครับ" อองรีบอก

          โคเคสกล่าว "พวกเราถึงอยากจะขอร้องให้คุณ ช่วยพูดกับเฮนรี่ ไนท์ให้เข้าใจว่า พวกเรามานี้เพื่อมาช่วยเขากับพวกและทางสมาพันธ์อวกาศ ต่อสู้กับพวกโอเวอร์เรสและเหล่าแมนิเกเตอร์ในอวกาศกันไว้ มิใช่มาซ้ำเติมพวกเขาด้วย ซึ่งการที่คุณรอดชีวิตกลับไปหาเฮนรี่ ไนท์ ก็คือความหวังเพียงหนึ่งเดียวที่เราต้องการกันนะครับ"

          "อืมมมมม คำขอของคุณนั้น....มันก็ลำบากไม่น้อยนะครับ แต่ในเมื่อพวกคุณพยายามสู้กับพวกโอเวอร์เดสอย่างเต็มที่แล้ว....ผมจะพยายาม อย่างน้อย ก็เพื่อพวกคุณที่จะเดินทางออกจากโลกมายังอวกาศได้กันนะครับ" อองรีกล่าว

          โคเคสพยักหน้า "พวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเวลานั้นด้วยน่ะ อองรี แนช แค่คุณเข้าใจในความตั้งใจของพวกเราก็ถือว่าดีแล้วละน่ะ"

          "เช่นกันครับ และผมหวังว่า พวกคุณจะสามารถเอาชนะโอเวอร์เดสและพวก เพื่อที่จะให้ได้มาถึงจุดนั้นกันนะครับ" อองรีกล่าว และจับมือกับโคเคสไว้

          "แม้เราจะรู้ว่าการต่อสู้กับโอเวอร์เดสอาจจะไม่เป็นจุดจบลงในตอนนี้เลยก็ตาม แต่...พวกเราจะไม่ยอมให้แมนิเกเตอร์อวกาศมาเป็นอุปสรรค์กันได้แน่นอน"

          ตัดมายังพวกพีวิล ที่ตอนนี้มาอยู่ในห้องพยาบาลของเซริซ่าแล้ว

          "กะแล้ว ว่าเธอต้องทำมันจนได้สิน่า" เซริซ่ากล่าวหลังจากที่เธอใช้เครื่องสแกนร่างกายของพีวิลมาแล้ว "....พลังแทรนซิ่งที่เธอใช้นั้นแม้ว่าจะรุนแรงมากสำหรับเล่นงานฝ่ายตรงข้ามที่แน่กว่ากันก็จริง แต่....นั้นก็ทำให้เธออ่อนแรงไปไม่น้อยเลยสิน่ะ"

          พีวิลกล่าว "ครับ เคราะห์ดีที่ผมรู้ว่า แดนเจอรอทมีความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองขึ้นมาหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสไว้ถึงสองครั้ง ถ้าผมดึงดันจะสู้ต่อด้วยพลังที่มีเพื่อจัดการขั้นเด็ดขาด ก็คงโดนมันเล่นงานกลับแน่นอน"

          "ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าแดนเจอรอทมันน่ากลัวถึงขนาดนี้เลยน่ะคะ" มิลด์บอก

          ไกซ์กล่าว "ถ้าขนาดลุงสเตฟอร์ดที่เปิดโหมดบ้าคลั้งกระทืบซะซี่โครงป่นเป็นผง มันยังยืนนิ่งเหมือนไม่เจ็บเลยสักนิดเดียวแบบนี้ ไอ้บ้านั้นต้องเป็นซอมบี้แน่ๆเลยละ"

          "ไอ้จมูกยาวนั้น มันแย่ยิ่งกว่าซอมบี้และโคตรอันตรายสมชื่อมันเลยวะ" คลอเวฟกล่าว

          เซริซ่าบอก "ดีแล้วละ ที่เธอตัดสินใจเบรคตัวเองไว้ก่อน แม้ว่านั้นจะทำให้ฝ่ายลูนาสตี้รู้ว่า เธอมีความสามารถในการแปลงร่างไว้ก็ตาม แดนเจอรอทคงไม่ปล่อยให้เธอลอยนวลแน่ๆ"

          "เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยน่ะ พีวิล นายควรจะระวังตัวให้มากเป็นสามสี่เท่าด้วยน่ะ" มาสวาร์ทาร์เสริม

          พีวิลลุกขึ้นพร้อมกับขยับมือไปมา "แดนเจอรอทน่ากลัวและอันตรายมากกว่าที่คิดไว้แบบนี้ ถ้าแทรนซิ่งยังโค่นแดนเจอรอทลงไม่ได้ ก็ไม่รู้จะทำเช่นไรแล้วละ"

          "แล้วว่าแต่ อดีตรุ่นพี่ของคุณละคะ" ดิเรนท์ถาม

          เฮเรเค้นตอบ "นั้นสิ เพราะว่าตอนที่โคเคสส่งพวกอาจารย์กลับมากันนั้น เห็นพวกครูกลับมาช้าไปหน่อยนิ คงไม่ได้หมายความว่า...."

          "ความจริงแล้ว ดร.รีไลฟ์เวอรี่ต้องการคืนชีพสเตฟอร์ดและโฟรซ่ากลับมากันนะสิ" พีวิลกล่าว

          ไกซ์ได้ฟังก็ตกใจพอๆกันกับมิลด์ ดิเรนท์และเฮเรเค้น "จริงดิ ลูกพี่ นี้อย่าบอกน่ะ ว่าจะปลุกอดีตรุ่นพี่ทั้งสองคนให้กลับมากันด้วยน่ะ"

          "ใช่ เหตุเพราะว่าเทคโนโลยี่การคืนชีพมนุษย์ให้เป็นแมนิเกเตอร์ของเทคไครด์นั้น ดันไปตรงกันกับวิธีการของดร.รีไลฟ์เวอรี่เข้า ซึ่งโชคดีมากที่แดนเจอรอทได้รับคำสั่งเทคไครด์ให้มาจัดการกับสเตฟอร์ด โฟรซ่า สกายล็อตและไพโอล็อตกันด้วย เลยทำให้งานนี้ง่ายขึ้นกว่าเดิม" มาสวาร์ทาร์บอก

          เซริซ่ากล่าว "และบวกกับเบย์แทนด์อยู่กับโคเคสนั้น เป็นลูกน้องของดร.รีไลฟ์เวอรี่ที่ต้องรายงานความคืบหน้าในสนามรบให้เป็นระยะๆ พอทราบเรื่องนี้ ตัวดร.รีไลฟ์เวอรี่เลยสั่งให้รีบนำร่างของทั้งคู่กลับมาคืนชีพเลยสิน่ะ"

          "ส่วนหนึ่งเพราะว่า ดร.รีไลฟ์เวอรี่ต้องการสอบถามเรื่องของเทคไครด์จากปากของทั้งคู่ที่ถูกเทคไครด์จับคืนชีพกันเสียซะมากกว่าน่ะ เพราะ สเตฟอร์ดและโฟรซ่าเป็นลูกสมุนของเทคไครด์ ซึ่งน่าจะรู้ข้อมูลของพวกลูนาสตี้ รวมถึงแผนการอื่นๆที่เขาไม่อาจจะรู้ผ่านระบบซีคเกอร์ไปได้กันน่ะ" วูลลิเซียเดินมาพอดี

          มาสวาร์ทาร์บอก "นั้นก็มีส่วนน่ะ เพราะว่า เทคไครด์เป็นลูกสาวของดร.รีไลฟ์เวอรี่กันแล้ว เรื่องที่เขาทำนั้นก็สมเหตุสมผลกันด้วยน่ะ"

          "แต่ในเมื่อเทคไครด์เสียลูกน้องไปเยอะนิ คงไม่ได้คิดที่จะ..." สเปียริทบอก

          พีวิลกล่าว "แดนเจอรอทได้ทำให้เทคไครด์ไม่มีทางเลือกกันแล้วนะสิ ไม่ใช่แค่พวกเราทำให้แผนการใช้บาบิโลนอัลฟ่าทำลายโลกล้มเหลว การที่เทคไครด์เสียนิ้วมือไปสี่ในห้านิ้วเอง คือการสูญเสียอันเลวร้ายที่เทคไครด์ไม่ควรจะเสีย ซึ่งนั้นหมายถึง...พวกเราได้ไปเร่งเวลาหายนะให้เร็วขึ้นกว่าเดิมแล้วละ"

          "แต่อย่างน้อย ถ้าพวกเรารับมือกับไอ้พวกโซนาสตี้ลงได้ เราก็สามารถเอาชนะกันได้เลยนิหว่า" คลอเวฟบอก

          มาสวาร์ทาร์ส่ายหน้า "ไม่ โซนาสตี้ไม่ได้มีแค่กองกำลังสวมหน้ากากพระอาทิตย์กันหรอกน่ะ เพราะถ้าเทคไครด์กับพวกลูนาสตี้ เป็นอดีตสมาชิกโปรเจคพัฒนาอวกาศบนดวงจันทร์ที่ถูกฆ่าตายไป โซนาสตี้เองก็คงจะเป็นกองรบที่มีกองกำลังเสริมถึง 8 กอง เพราะว่าโปรเจคของดร.รีไลฟ์เวอรี่นั้น รวมไปถึงดาวพุธยันดาวพลูโตด้วยนะสิ"

          "และถ้าบวกรวมลูนาสตี้เข้าไปด้วย เราเจอศึกสิบทัพกันเลยละสิคะ" ดิเรนท์บอก

          เฮเรเค้นกล่าว "อย่างน้อย พวกเรา เผ่าบีสทอยด์ก็จะกระทืบพวกมันลงเองแหละ ต่อให้มากี่รายๆก็ตามน่ะ"

          "แต่ ไอ้พวกบีสทอยด์สัตว์น้ำและไดโนเสาร์มันจะมาเข้าร่วมกันเลยหรือวะ" ไกซ์บอก

          มิลด์กล่าว "นั้นสิ เพราะว่าทั้งสองเผ่าเองก็อยู่ไกลออกไปไม่น้อย และเผ่าไดโนเสาร์เองก็เป็นเผ่าที่ไม่ชอบที่จะรับฟังคำสั่งกันได้เลยนิน่า"

          "แต่ ถ้าพวกลูนาสตี้ส่งกองกำลังมาโจมตีทั้งสองเผ่า ก็คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆเลยนะ" พลัสเชอริทกล่าว

          พีวิลบอก "ยิ่งในตอนนี้ เทคไครด์พิโรธเพราะยุทธการในคราวนี้พังไม่เป็นท่ากันแล้ว อย่าว่าแต่พวกเราเลย พันธมิตรรอบๆพวกเราเองก็ยิ่งไม่ปลอดภัยเช่นกันน่ะ"

          "ทั้งๆที่คุณพลัสเชอริทได้โมบิลลอยด์มาด้วย ก็แทบไม่ช่วยอะไรเลยหรือคะ" ดิเรนท์กล่าว

          มาสวาร์ทาร์บอก "ทางเดียวที่พวกเราควรทำก็คือ ต้องหยุดยั้งพวกลูนาสตี้ไม่ให้เหิมเกริมมากกว่านี้กันน่ะ"  

          "สุดท้าย เทคไครด์ก็มาถึงจุดที่เลวร้ายสุดๆจนได้สิน่ะ" โครเต้กล่าวโดยที่ครองคอร์ดแอบฟังบทสนทนาของพวกพีวิลผ่านสายตาของพลัสเชอริทไว้

          ครองคอร์ดกล่าว "เทคไครด์สร้างสมุนที่พวกพีวิลฆ่าได้ยากที่สุดขึ้นมา โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอกำลังสร้างดาบที่เอาไว้ฆ่าตัวเธอเองลงไปด้วย แม้เธอจะรู้ตัวอยู่แต่แรกก็ตาม"

          "และคนที่เธอสร้างขึ้นมานั้นก็เป็นทหารสุดเลวกันด้วยแล้ว ข้าเริ่มมองเห็นความอลหม่านขึ้นมาได้ชัดเจนแล้วละ" เกซเฟลิคบอก "ตอนนี้สมุนทั้งสี่ของเทคไครด์นั้น สองตัวถูกพวกกบฎนำตัวไปซ่อมแซมใหม่ ส่วนอีกสองนั้น จมอยู่ใต้ท้องทะเลแล้วละสิ"

          ครองคอร์ดกล่าว "แต่ยังวางใจอะไรไม่ได้หรอกน่ะ เพราะว่า....พวกบีสทอยด์สัตว์น้ำมันยังอยู่ เผลอๆพวกมันอาจจะเก็บซากก็เป็นได้เลยน่ะ"

          "แปลว่าเทคไครด์คิดจะกำจัดทั้งเผ่าสัตว์น้ำ แล้วก็ไอ้พวกตะกวดล้านปีด้วยละสิ" เกซเฟลิคกล่าว

          ครองคอร์ดบอก "นั้นก็ดีแล้วละ เพราะว่า คนอย่างโคเคสเองคงไม่ปล่อยให้บีสทอยด์ทั้งหมดถูกกวาดล้างไปเช่นเดียวกับพวกแมนิเกเตอร์กระจอกๆกันหรอกน่ะ"

          "แล้ว โปรเจคจีของท่านนิ จะให้ลงมือกันตอนไหนละ" โครเต้ถาม

          ครองคอร์ดกล่าว "อย่าห่วงไปเลยน่า ท่านโครเต้ ข้าสามารถลงมือกันได้ทุกเมื่อ หากแต่ เทคไครด์ไม่ชิงลงมือเรียกกำลังหนุนลงมากันเสียก่อนน่ะ" โดยในตอนนี้ แคปซูลทั้งสามได้เปิดออกมาแล้ว

          "ตอนนี้ ยุทโธปกรณ์ยานรบของพวกเราได้สร้างขึ้นเรียบร้อยแล้วละ เทคไครด์ได้ซื้อเวลาให้พวกเราเพิ่มแสนยานุภาพไปด้วยน่ะ" เกซเฟลิคบอก โดยเผยเรือรบขนาดใหญ่อยู่ในฐานทัพของตนที่อยู่เบื้องล่างไว้

          โครเต้บอก "พอปราศจากโซนาสตี้และลูนาสตี้ ก็เป็นคราวของพวกเรากันแล้วละ"

          ที่เดธฮาเว่น ห้องโถงหลัก

          "เจ้าทำได้ดีมากเลยน่ะ แดนเจอรอท ที่ทำให้ข้ารู้ว่า สมุนทั้งสี่ที่ข้าสร้างมา มีข้อตำหนิติดมาและอาจจะเป็นปัญหาในภายหลังกันได้นี้แหละ" เทคไครด์กล่าว

           แดนเจอรอทบอก "ทั้งหมดทั้งปวง ก็เพื่อความปลอดภัยของท่านเทคไครด์กันนะครับ"

          "แล้วทีนี้จะทำเช่นไรกันละ ท่านเทคไครด์ ในเมื่อตอนนี้ นิ้วมือของท่านเหลือเพียงนิ้วเดียวกันน่ะ" จีเนฟาร์รี่กล่าว

          เกซิคบอก "ท่านคงไม่คิดจะส่งแดนเจอรอทและพรรคพวกที่เหลือไปโจมตีพันธมิตรของพวกโคเคสกันหรอกน่ะ"

          "แผนการบาบิโลนอัลฟ่าทำให้ข้าเสียกำลังหลักไปไม่น้อย ดังนั้น...ข้าจะทำให้พวกมันชดใช้เป็นสี่เท่ากับที่ข้าเสียไปกันนี้แหละ" เทคไครด์บอก

          เกซิคทัดทานไว้ "แปลว่า ท่านคิดจะทุ่มกำลังที่มีเพื่อบดขยี้พวกกบฎกันอย่างงั้นนะหรือ ไม่ดีหรอกน่ะ ท่านเทคไครด์ ทางที่ดี ท่านควรที่จะ...."

          "....โซนาสตี้ควรจะเป็นกองกำลังสุดท้ายที่จะเป็นกำแพงสกัดกั้นพวกกบฎไม่ให้ออกนอกโลกไปได้ ข้าไม่ต้องการที่จะสูญเสียพวกนี้ให้กับพวกกบฎ ต่อให้ข้าสูญเสียมากแค่ไหนก็ตาม ข้าจะบดขยี้พวกกบฎลงให้สิ้นซากไปซะ" เทคไครด์ยังยืนกรานความเห็นเดิมไว้ แดนเจอรอทพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเลย

          เกซิคได้ฟังก็จำต้อง.... "ในเมื่อนี้เป็นการตัดสินใจของท่าน ข้ากับท่านหญิงจะไม่บังคับกันนะครับ"

          "ท่านจะปล่อยให้เทคไครด์ล้างผลาญกำลังรบที่มีอยู่ให้หมดเกลี้ยงไปเลยหรือ นั้นเป็นเรื่องงี่เง่ามากๆเลยน่ะ" จีเนฟาร์รี่กล่าว

          เกซิคบอก "....ใช่ เทคไครด์ในตอนนี้ เสียลูกสมุนไปเกือบหมดแล้ว และนางเองก็ถูกกดดันจากสภาพการณ์ที่ชี้มาทางพวกกบฎกันมากขึ้น นางก็ยิ่งทำอะไรโง่ๆเป็นการทำลายลูนาสตี้ลงด้วยมือของนางแน่ๆ"

          "...ที่ข้าต้องพาท่านมาคุยให้ห่างจากสายตาของแดนเจอรอทนั้น ก็เพราะอย่างงี้แหละ ท่านไม่คิดจะทำอะไรสักอย่างเลยหรือ" จีเนฟาร์รี่ถาม

          ไวซ์แลงค์บอก "แล้วทำไม เราไม่ใช่พวกพันธมิตรของพวกโคเคสให้เป็นประโยชน์กันละ อย่าง...จับตัวพวกนักรบที่เราเล็งเห็นว่าเกี่ยวข้องกับพวกโคเคสมากที่สุด มาดัดแปลงให้เป็นนักรบที่อันตรายที่สุดกันละ"

          "ดัดแปลงพวกนักรบที่เป็นพันธมิตรต่อโคเคสนะหรือ คงจะไม่ใช่....พวกบีสทอยด์กันละสิ" จีเนฟาร์รี่บอก

          ไวซ์แลงค์พยักหน้า "ออสเซ่โปรเจคของข้าพร้อมสำหรับสร้างสุดยอดนักรบสัตว์สามประสานในร่างเดียวแล้วล่ะ ถ้าข้าสามารถสร้างพวกลูกศิษย์ของเอสมาสวาร์ทาร์ให้เป็นนักรบที่น่ากลัวยิ่งกว่าบีสทอยด์อื่นๆขึ้นมา ไม่เพียงพวกนี้จะสามารถบดขยี้พวกบีสทอยด์ให้พวกเรา แต่พวกกบฎโคเคสเองก็จะพ่ายแพ้ตามไปด้วยนี้แหละ"

          "แผนของท่านนิ ดูดียิ่งกว่าของไวซ์แลงค์ที่ในหัวมีแค่เรื่องผสมพันธุ์สัตว์กันเท่านั้นเองละน่า" เกซิคบอก และสั่งการให้ "ฉันจะบอกให้เทคไครด์เบนเข็มมาทางพวกบีสทอยด์ทั้งหมดไว้ ส่วนเธอ เตรียมโปรเจคที่ว่านั้นให้พร้อมเดียวนั้นเลยดีกว่า"

          ไวซ์แลงค์พยักหน้า และหันมาถาม "แล้วเรื่องลูนาสตี้ละคะ ท่านไม่คิดที่จะ..."

          "....ข้าเป็นผู้คุมกฎน่ะ ไวซ์แลงค์ ในเมื่อข้าร่วมมือกับท่านโอเวอร์เดสบัญญัติกฎเกณฑ์ให้กับทุกกองกำลังไว้ ข้าก็สามารถใช้ประโยชน์จากกฎเหล่านี้ไว้เองแหละ" เกซิคบอก "ถ้าเทคไครด์ปฏิเสธที่จะไม่ให้โซลาสตี้ลงมา ข้าจำต้องทำ เพื่อแผนการกวาดล้างพวกกบฎไม่ให้พังพินาศลงด้วยมือของเทคไครด์กันน่ะ"

          จีเนฟาร์รี่บอก "แน่ละ ต่อให้ครองคอร์ดจะว่ายังไง ท่านในฐานะที่เป็นคนสนิทใกล้ชิดท่านพ่อเองก็คงไม่สนใจกันหรอกน่ะ หึๆๆๆๆ"

          "ท่านเฮคไซน์ครับ ท่านเกซิคมีบัญชาให้ท่านนำกองรบทั้งหมดลงมาที่โลกเลยละครับ" เซนเครูทหน้ากากบึ้งตึงมีดวงอาทิตย์แปะบนหน้าผากรายงาน

          เฮคไซน์ถาม "งั้นหรือ แปลว่าเทคไครด์ไม่สามารถล้มพวกกบฎลงได้สิน่ะ สถานะของเราละ"

          "กองรบเมอคิวรอยด์ วีนาซอยด์ และมาร์ซอยด์มาถึงแล้วละครับ ส่วนพวกจูปิทอยด์ แซทเทรอยด์ เนปจูนอยด์ ยูเรนอยด์ และพลูโตนอยด์กำลังจะมาถึงในอีก 4 ชั่วโมง หลังจากที่ท่านเกซิคแบ่งกำลังรบไปแล้วละครับ" เซนเครูทรายงาน

          เฮคไซน์กล่าว "ดี...ถ้ากองรบทั้งห้ามาถึงแล้วละก็ ดูมโทเปีย และสเตลลอซเซอร์ เตรียมมุ่งหน้าไปที่เดธฮาเว่นเดียวนี้เลย" โดยตอนนี้พวกโซนาสตี้ได้รวบรวมกองกำลังที่ดาวศุกร์เอาไว้แล้ว

โปรดติดตามในตอนต่อไป ในตอนที่ 12 สามประสานมหาประลัย เหล่านักรบสามสมิง และสุริยันหายนะ ปรากฎตัว
ตอนหน้า เทคไครด์สั่งสมุนโจมตีพวกบีสทอยด์กันอย่างหนักหน่วงจนพวกเฮเรเค้นถูกลักพาตัวไป พีวิลเองก็ต้องเจอกับเพื่อนเก่าที่กลายเป็นแมนิเกเตอร์ของครองคอร์ด โดยที่กองกำลังสำรองของลูนาสตี้ ได้มาถึงโลกแล้ว