ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 พีวิล บุรุษหัตถ์เพลิงสีน้ำเงิน กับจุดเริ่มต้นของการกบฎครั้งยิ่งใหญ่ บทสองผู้ทรยศออกเดินทาง
นอกห้องผ่าตัดภายในฐานชั่วคราว
"ป้ากกกก" พีวิลชกใส่กริมลิคซ์เข้าที่หน้าและชกซ้ำที่หัวไปเต็มๆ ในขณะที่มาสวาร์ทาร์ใช้ดาบปะมีดดาบของเมดลิคซ์และฟันสับขาดครึ่ง แล้วก็ "เรซเซอร์เอดจ์" ซัดคลื่นคมดาบเข้าผ่าทอฟนิคซ์ที่ถือตะบองเข้าจนตัวขาดครึ่ง "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" มาสวาร์ทาร์รีบหลบการโจมตีของกริมลิคซ์ที่เกาะบนเสาและกราดยิงด้วยปืนกลที่แขน แต่พีวิลวิ่งกระโจนเพื่อถีบเสาอีกเสาหนึ่งส่งตัวเองขึ้นไป "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กระหน่ำยิงอาร์มชู้ตเตอร์เข้าใส่กริมลิคซ์จนร่วงจากเสา แล้วก็กระโดดเหยียบร่างของมันก่อนที่จะร่วงลงกระแทกพื้น "เปรี้ยงงงงง" พร้อมกับชกใส่เมดลิคซ์ที่อยู่ข้างบนจนหน้าอกทะลุไปเต็มๆ แล้วก็กระโดดลงมา "เปรี้ยงงงง" ชกใส่ทอฟนิคซ์จนร่วงก่อนที่มันจะยิงปืนใหญ่เข้าใส่ "ฉั้วะ ฉับ ฉั้วะ ฉั้วะ" เมดลิคซ์สี่ตัวถูกมาสวาร์ทาร์ฟาดฟันทิ้งไปกันหมด ทอฟนิคซ์เลยใช้ตะบองหมายจะจัดการกับมาสวาร์ทาร์ โดยหวดฟาดใส่ไม่ยั้ง "ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ" มาสวาร์ทาร์โดดถอยหลังหลบไปอย่างรวดเร็ว แต่ทอฟนิคซ์กระโจนขึ้นหมายจะฟาดใส่มาสวาร์ทาร์ก่อนที่จะลงมือ "หวับบบบ ฉับบบบ อ่า...." ทว่ามาสวาร์ทาร์ไม่ได้กระจอกอย่างที่ทอฟนิคซ์คิด เขาตวัดดาบเสยขึ้นวนรอบตัวจนผ่าร่างใหญ่โตขาดเป็นสองท่อน แล้วก็... "หวืบบบ ฉั้วะ" หมุนตัวฟันใส่กริมลิคซ์จนขาดสะบั้นลง ซึ่งเมดลิคซ์ตนหนึ่งที่ถูกสับขาดครึ่งตัวคลานเข้ามา "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลเลยปลิดชีพด้วยอาร์มชู้ตเตอร์แทน จนแน่นิ่งไปในทันที "ดูเหมือนว่า พวกเราจะทำเกินไปหน่อยแล้วสิน่ะ" พีวิลกล่าว มาสวาร์ทาร์เดินมาหยิบฟักดาบ หลังจากที่สบัดดาบของตนเพื่อไล่น้ำมันสีน้ำเงินที่มาจากร่างเหล่าลูกสมุนทั้งหลายออกไป "....เพราะว่าพวกเราต่างก็ทรยศต่อพวกเดียวกันไปแล้วละ" พร้อมกับเสียบดาบเก็บเอาไว้
ที่ห้องบังคับบัญชา มาสวาร์ทาร์พาพีวิลเข้ามาในห้อง
โปรดติดตามตอนต่อไป ในตอนที่ 2 การหลบหนีสู่ทะเลทรายอันร้อนแรง หญิงสาวผู้ถือหอกที่หลับไหลกลางซากนาวา
ตอนหน้า พีวิลและมาสวาร์ทาร์ต้องข้ามทะเลทรายไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากบีสทอยด์เผ่างู แต่พวกอีเนอไมนด์ไล่ตามแบบไม่ลดละ จนต้องหนีมาหลบกองซากยาน และได้พบพานกับแมนิเกเตอร์หญิง ผู้ซึ่งจะทำให้การต่อสู้ของพีวิลและมาสวาร์ทาร์เปลี่ยนไป
"นั้นไม่ใช่ความผิดของท่านหรอกน่ะ ท่านมาสวาร์ทาร์ ที่ทำให้เรื่องมันแย่ลงเช่นนั้นน่ะ" พลาทูนั่มบอก
มาสวาร์ทาร์กล่าว "ข้าทราบเรื่องของท่านมาบ้างแล้ว ว่าท่านกับพีวิลขัดแย้งกันในเกือบทุกเรื่อง แต่จากที่ฟังมา ดูท่านจะกังวลพีวิลในฐานะแมนิเกเตอร์ด้วยกันสิน่ะ"
"ท่านคิดว่าข้าเกลียดพีวิล ที่เข้ามาแย่งสถานะความเป็นสมุนมือหนึ่งของท่านแพทรีออทหรือ แล้วก็แค้น ที่พีวิลสังหารพรรคพวกของข้าสิน่ะ" พลาทูนั่มบอก "ท่านคิดผิดแล้วละ อันที่จริงแล้ว ข้านับถือพีวิลเป็นเหมือนน้องชายแท้ๆคนหนึ่ง ซึ่งข้าแอบชื่นชมในความสามารถและการต่อสู้ของเขามาอย่างลับๆ แต่ที่มีอคติกับเขานั้น ส่วนหนึ่งเพราะ ข้าต้องการให้เขารู้จักเคารพในตัวข้าที่เป็นรุ่นพี่กันบ้าง แม้ว่าความคิดอ่านของพีวิลในตอนนี้ เย็นชาและคล้อยตามคำสั่งมากจนเกินไป"
มาสวาร์ทาร์บอก "งั้นแผนการที่ส่งคนไปจัดการกับพีวิลในหมู่บ้านนั้น ก็แค่ทดสอบงั้นสิ"
"ว่ากันตามจริงแล้ว ยุทธการในครั้งนั้น ฉันไม่ควรจะใช้เรื่องส่วนตัวเข้ามาทำให้งานนี้เสียหายกันหรอก แค่ต้องการลองเชิงว่า พีวิลยังจงรักภักดีกับพวกเราเหมือนแมนิเกเตอร์ตนอื่นๆกันหรือเปล่า แม้ผลลัพธ์ที่ได้มันจะเลวร้ายกว่าที่คิดเสียด้วยซ้ำ" พลาทูนั่มบอก
มาสวาร์ทาร์บอก "เพื่อที่จะทดสอบในสิ่งที่ท่านสงสัย แม้จะเสียสละเพื่อนฝูงไปไม่น้อย แต่นั้นก็ทำให้ท่านรู้ผล มากกว่าอยู่เฉยๆแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นกันเลยสิน่ะ" และหันมาถาม "ถ้าเกิดว่าพีวิลฟื้นกลับมานิ ท่านคิดจะทำเช่นไรกันละ"
"ถ้าเป็นไปได้จริง ข้าอยากจะพูดดีๆกับพีวิล ทำตัวให้สมเป็นรุ่นพี่ของเขาไว้ แม้จะต้องทิ้งศักดิ์ศรีของตนเองไป แต่ถ้าเพื่อทำให้งานใหญ่ของท่านแพทรีออทและท่านโอเวอร์เดสลุล่วงจนสำเร็จแล้ว ข้ายินดีที่จะทำมันนี้แหละ" พลาทูนั่มพูดด้วยสัตย์จริง จนทำให้มาสวาร์ทาร์เห็นใจ
"ถ้าท่านทำตามที่พูดได้จริง พีวิล ไม่สิ แม่ทัพแพทรีออทคงจะภูมิใจไม่น้อยที่มีมือขวาที่ยอมรับในความสามารถของพีวิลกันได้น่ะ"
"ตี้งงงง" ไฟห้องผ่าตัดดับลง เมดลิคซ์ในชุดหมอเดินออกมา "พีวิลพ้นขีดอันตรายแล้วคะ" เมดลิคซ์รายงาน ซึ่งพลาทูนั่มและมาสวาร์ทาร์ดีใจไม่น้อย
"แล้วว่าแต่ สภาพของพีวิลในตอนนี้เป็นเช่นไรบ้างละ" มาสวาร์ทาร์ถาม
"เรารักษาอาการบาดเจ็บที่ข้างหัวให้เรียบร้อยแล้ว หากแต่เราจำต้องถอดคอนโทรลชิฟที่ติดอยู่ เพราะมันได้รับความเสียหายจากการสู้กับท่านมาก่อน จนกว่าฐานหลักจะส่งชิฟอันใหม่มาให้นะคะ" เมดลิคซ์หมอรายงาน
พลาทูนั่มบอก "ถ้าเช่นนั้นก็ให้พีวิลไปอยู่ในห้องพักก่อน จนกว่าเราจะนำชิฟมาติดตั้งให้ใหม่เดียวนี้เลย"
"พอจะทราบมั้ย ว่าพีวิลจะฟื้นได้สติขึ้นมาเมื่อไหร่กันน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
เมดลิคซ์หมอรายงาน "ประมาณ 3-4 วันให้หลังนะคะ ตอนนี้พวกเราทำให้พีวิลอยู่ในสภาพหลับลึก และจำเป็นต้องให้ทีมของเรามาดูอาการด้วยนะคะ"
"ตอนนี้ ท่านควรจะรีบกลับไปนำชิฟจากฐานทัพหลักกันก่อนนะ ท่านพลาทูนั่ม ส่วนเรื่องพีวิลและฐานทัพแห่งนี้ให้ข้ารับผิดชอบเองจะดีกว่า" มาสวาร์ทาร์บอก
พลาทูนั่มพยักหน้า "ถ้ายังไงก็ขอความกรุณาด้วยนะ ท่านมาสวาร์ทาร์ ที่เหลือฝากด้วยนะ"
"ท่านพลาทูนั่ม นั้นไม่สมกับเป็นตัวท่านสักหน่อยน่า" กริมลิคซ์บ่นต่อพลาทูนั่มที่กำลังเดินออกไปจากฐานบัญชาการ
ทอฟนิคซ์ตาเดียวกล่าว "นั้นสิ ท่านไม่ใช่ประเภทที่ก้มหัวหรือยอมอ่อนข้อให้ใคร เว้นเสียแต่ท่านแพทรีออทเท่านั้นนิ แล้วทำไมถึง...."
"หึ....ข้าแค่ทำให้มาสวาร์ทาร์หลงเชื่อไปเท่านั้นแหละ เพราะถ้าให้มาสวาร์ทาร์รู้ว่าฉันคิดกับพีวิลแบบที่คิดกันอยู่นั้นขึ้นมา ฉันก็มีแต่เสียกับเสียนะสิ" พลาทูนั่มกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวเหมือนเดิม
กริมลิคซ์บอก "งั้นท่านก็สั่งให้ทีมแพทย์กำจัดพีวิลตั้งแต่ตอนนั้นไปแล้วละสิ"
"ข้าทำเช่นนั้นในช่วงที่ดาบมือหนึ่งยืนอยู่ไม่ได้หรอก อีกอย่าง คนที่สั่งให้เมดลิคซ์เหล่านั้นทำการรักษาพีวิล ก็เป็นมาสวาร์ทาร์เสียด้วยน่ะ" พลาทูนั่มบอก
ทอฟนิคซ์กล่าว "แล้วท่านจะไปโดยที่ไม่ได้ทำอะไรพีวิลกันเลยหรือไงละครับ"
"ทำแน่ แต่ต้องเป็นพวกเจ้าเท่านั้นแหละ" พลาทูนั่มบอก ทอฟนิคซ์ตาเดียวและกริมลิคซ์ที่มาด้วยได้ฟังก็ประหลาดใจไม่น้อย
กริมลิคซ์ถาม "พวกเรานะหรือ เออ คงไม่ได้ให้ไปจัดการกับพีวิลโดยไม่ให้ดาบมือหนึ่งรู้ตัวเลยหรือครับ อย่างทำให้มันเป็นแค่อุบัติเหตุกัน..."
"มีคำสั่งตรงมาจากท่านขุนพลครองคอร์ด ว่าตอนนี้ รู้ตัวคนทรยศกันแล้ว และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ คนๆนั้น อยู่ที่นี้กันแล้วละ" พลาทูนั่มบอก
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "จริงหรือครับ ท่านพลาทูนั่ม ว่าแต่ คนทรยศที่ว่านั้น เป็นใครกันมิทราบ" พลาทูนั่มจึงพาสมุนทั้งสองไปคุยกันโดยไม่ให้ใครเห็น หารู้ไม่ว่า มาสวาร์ทาร์ผ่านมาเจอเข้าพอดี
"ทุกท่านทั้งหลาย หัวหน้าพลาทูนั่มมีคำสั่งเรียกตัวจากแม่ทัพแพทรีออทให้กลับฐานทัพด้วยเหตุผลสำคัญบางอย่าง ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมาสั่งการพวกท่านทั้งหลายในฐานะรักษาการณ์หัวหน้า เนื่องจากว่า คนที่จะมารับผิดชอบแทนหัวหน้าพลาทูนั่ม ซึ่งก็คือ พีวิลนั้น ตอนนี้ไม่อยู่ในสภาพที่จะปฏิบัติการณ์หรือสั่งการกันได้ จนกว่าจะฟื้นตัวกลับมา ดังนั้น ขอให้ทุกๆท่านกรุณาให้ความร่วมมือกันด้วย" มาสวาร์ทาร์เรียกเหล่าสมุนทั้งหลายให้มารับคำสั่ง
เมดลิคซ์ตัวหัวหน้าหมวดกล่าว "พวกเราจะรับคำสั่งและปฏิบัติตามที่ท่านสั่งนะคะ ท่านมาสวาร์ทาร์" พวกกริมลิคซ์และทอฟนิคซ์พยักหน้า
"ดี....และขอบใจทุกๆท่านด้วยน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว หลังจากนั้นก็เริ่มต้นดำเนินการต่อกองรบอีเนอไมนด์ประจำอิสราเอล "จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเขตชุมชนที่พวกท่านโจมตีเมื่อวันก่อน ทำให้กองรบของอิสราเอลส่วนหนึ่งที่อยู่รอบนอกเขตเมืองหลวงที่มีสนามพลังปกป้องอธิปไตยอยู่ ไปรวมตัวกันที่เทลอาวิปเพื่อเตรียมการโจมตีโต้ตอบ ดังนั้น ฉันอยากจะให้ทีมเมดลิคซ์สัก 3 ทีม แทรกซึมเข้าไปเพื่อตัดกำลังกองรบดังกล่าวไว้กันน่ะ"
เมดลิคซ์ตัวหัวหน้ากล่าว "รับทราบคะ" โดยพวกเธอได้สวมหน้ากากมนุษย์ผู้หญิง แฝงตัวมากับชาวเมืองที่ให้ความร่วมมือกับกองทหารอิสราเอลกันอยู่
"หน่วยกริมลิคซ์ หลังจากที่พวกเมดลิคซ์ขโมยข้อมูลและตัดกำลังในระหว่างการแทรกซึมอยู่นั้น ให้ไปดักซุ่มโจมตีพวกกองกำลังมนุษย์ที่กำลังขนเสบียง พร้อมกับขโมยมันมาเพื่อใช้สวนกลับพวกทหารเอาไว้ ย้ำ ขโมยทุกอย่าง มิใช่ทำลายทิ้งกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
กริมลิคซ์ตัวหัวหน้ากล่าว "เข้าใจแล้วละครับ ท่านมาสวาร์ทาร์" โดยรีบนำกองรบไปดักซุ่มอยู่ในเขตทะเลทรายไว้ ด้วยการพลางตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อม
"ส่วนหน่วยทอฟนิคซ์ ตั้งใจฟังให้ดีน่ะ หน้าที่ของพวกท่านก็คือ โจมตีใส่แนวป้องกันของข้าศึก เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจว่าพวกเราจะบุกโจมตีแต่มีปัญหาเลยต้องถอยหนี แต่จริงๆแล้ว พวกท่านโจมตีเพียงแค่สองครั้ง แล้วรีบถอยออกไป เพื่อลวงศัตรูให้ออกมาติดกับกองรบ และโจมตีทิ้งเสียอย่าให้เหลือรอด" มาสวาร์ทาร์สั่งการ
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "....แล้วถ้าเกิดว่าพวกมนุษย์เกิดไม่ตามพวกเรามากันละ"
"อย่าห่วงไป ถึงพวกเขาไม่ออกมาตามแผนที่วางไว้ พวกเมดลิคซ์ที่อยู่ข้างในก็จะเป็นพวกลงมือเอง" มาสวาร์ทาร์บอก และอธิบายไปว่า "ถ้ามีการจุดสัญญาณแสงสีน้ำเงินออกมาจากฐานที่มั่น ก็คือการส่งสัญญาณให้พวกท่านบุกโจมตีกันในตอนนี้ ซึ่งเมดลิคซ์ที่แฝงตัวเข้าไปนั้นอยู่ในช่วงที่โจมตีศัตรูจากภายในกันแล้ว แต่เพื่อความแน่ใจ ข้าจะให้กริมลิคซ์ที่สายตาดี ไปอยู่ในหน่วยเพื่อที่จะระบุว่าการส่งสัญญาณนั้นใช่หรือตรงเวลาตามที่วางแผนไว้หรือเปล่าน่ะ"
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "แล้วท่านละครับ ท่านมาสวาร์ทาร์"
"ฉันจะบัญชาการอยู่ที่ฐานทัพ เพราะเท่าที่ทราบมา คนทรยศได้บอกกับกองทหารอิสราเอลไว้แล้ว ว่าฉันอยู่ในฐานทัพ ซึ่งคงไม่ดีแน่ๆ ที่พวกมนุษย์จะบุกโจมตีฐานทัพในช่วงที่พวกท่านบางส่วนไม่อยู่กันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก "ดังนั้น หวังว่าพวกท่านจะทำตามที่ข้าบอกแล้วกันน่ะ"
กองรบอีเนอไมนด์ทั้งหมดตอบรับ "เข้าใจแล้วละครับ" ซึ่งไม่นานนัก พวกเขาก็สามารถโจมตีฐานทัพตามแผนการที่มาสวาร์ทาร์วางไว้
"เล็งไปที่บังเกอร์ติดมิไซล์นั้นไว้ อย่าให้รถถังแมมมอธเข้ามาในเขตอันตรายของเราได้เป็นอันขาด" มาสวาร์ทาร์กล่าวกองรบรถถังกราแทงค์ ซึ่งเข้าโจมตีแนวป้องกันในเขตทะเลทรายที่เฝ้าเขตเหมืองแร่ชนิดหนึ่ง "แชดดด แชดดด แชดดด" ปืนใหญ่กระสุนอีเนลเซี่ยมยิงถล่มใส่บังเกอร์จนพังก่อนที่พวกทหารจะยิงมิไซล์เข้าใส่ ทอฟนิคซ์ติดปืนใหญ่ก็ถล่มรถถังแมมมอธ ซึ่งเป็นรถถังแบบสี่ล้อโตติดป้อมปืนใหญ่แบบสามลำกล้องไว้จนพังไปสามคัน ที่เหลืออีก 7 คันถูกรถถังกราแทงค์ยิงจนพังไปกันหมด "กองรบมนุษย์ใช้มนุษย์สวมเกราะหุ่นยนต์ที่ถูกปรับแต่งให้รับมือกับพวกทอฟนิคซ์ ดังนั้น พวกท่านต้องชิงลงมือจัดการก่อน เพราะพวกที่สวมชุดหุ่นยนต์นั้นแม้จะทรงพลัง แต่ความคล่องตัวที่ถูกปรับใหม่นั้นคงไม่ทันพวกท่านแน่ๆ" มาสวาร์ทาร์สั่งให้กริมลิคซ์นำทีมไปโจมตีพวกมนุษย์ดัดแปลงจักรกลสวมเกราะ ซึ่งด้วยความคล่องตัวของพวกกริมลิคซ์ที่โจมตีด้วยกงเล็บทิ้มใส่ตามข้อต่อทั้งแขนและขาจนล้มเสียหลักลง บางคนพยายามจะกราดยิงปืนกลหนัก แต่กริมลิคซ์หลบหลีกกันอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระหน่ำยิงใส่ตรงหัวจนพวกมนุษย์ดัดแปลงล้มลง "หวับบบ ตรึงงงง" แม้ทหารชุดหุ่นยนต์ที่ใช้แขนติดเครื่องตอกแรงดันสูงหมายจะชกใส่กริมลิคซ์ให้ร่วง แต่กริมลิคซ์กลับหลบหลีกได้อย่างรวดเร็วและ "ฉั้วะๆ" ใช้กงเล็บข่วนตัดแขนกลขนาดใหญ่ตรงข้อพับ และตัดคอให้ขาดสะบั้นลง โดยที่ตนอื่นๆนั้นเข้าจัดการกับพวกที่เหลือไปด้วย
"ยุทธการสู้รบก้าวหน้าไปไกลมากสิน่ะ ท่านมาสวาร์ทาร์" พลาทูนั่มกล่าวโดยติดต่อเข้ามาในฐานทัพไว้
มาสวาร์ทาร์กล่าว "ตอนนี้ฐานที่มั่นและแหล่งทรัพยากรสำคัญเกือบ 20 แห่งในอิสราเอลนั้นอยู่ในการควบคุมภายใน 3 วันที่ผ่านมาแล้วละ"
"ว่าแต่ แล้วพีวิลเป็นยังไงบ้าง" พลาทูนั่มถาม
มาสวาร์ทาร์บอก "ได้สติกลับมาแล้ว แต่ยังเกิดความสับสนอยู่ไม่น้อย จึงให้ออกจากห้องไปไม่ได้กันน่ะ"
"งั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นก็ดีแล้วละ เพราะจะได้ให้ทีมแพทย์ไปจัดการกันสักหน่อย เพื่อให้เขากลับมาทำงานได้ตามปกติน่ะ" พลาทูนั่มบอก และสั่งมาสวาร์ทาร์ไปว่า "จริงสิ ขุนพลครองคอร์ดสั่งให้ท่านรออยู่ที่ฐานไปก่อน จนกว่าท่านจะมีคำสั่งใหม่มาแล้วกันน่ะ"
มาสวาร์ทาร์ตอบ "เข้าใจแล้ว งั้นก็เลิกการติดต่อแล้วกัน" พร้อมกับปิดหน้าจอไว้ และเดินออกจากห้องบัญชาการไปเพื่อตรงไปเยี่ยมพีวิลไว้
"ตึกๆๆๆๆ" มาสวาร์ทาร์เดินไปตามทางเดิน ก็เจอกับทอฟนิคซ์ตาเดียวพาพวกมาขวางเอาไว้ "ฉันสั่งให้พวกท่านออกไปลาดตระเวนมิใช่หรือ แล้วทำไมถึงรีบกลับมากันน่ะ เพราะปกติแล้ว พวกท่านไม่ควรจะกลับมาหากไม่ได้ลืมอะไรเลยนิ"
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "พวกเราลืมของน่ะ ลืมด้วยความจงใจกันอยู่แล้วละ ท่านเซอร์มาสวาร์ทาร์ และท่านคงจะไปไหนไม่ได้กันแล้วน่ะ"
"พวกท่านคงจะลืมไปแล้วน่ะ ว่าการทำร้ายหรือเล่นงานนักรบระดับสูงขึ้นมา จะมีโทษสถานใดกันน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "ท่านกำลังจะบอกว่า การฆ่านักรบครอสตรีมนั้นเป็นความผิดขั้นรุนแรงสิน่ะ แต่...." แล้วก็เปิดภาพโฮโลแกรมคนทรยศที่สวมผ้าคลุมซึ่งปรากฎตัวอยู่ห่างจากเขตชุมชนที่พวกพีวิลไปโจมตีและแตกคอกันเอง "....หากนักรบคนนั้นเป็นคนทรยศที่พวกเราตามตัวอยู่ ซึ่งท่านพลาทูนั่มออกคำสั่งให้เรา มากำจัดแกไปพร้อมกับพีวิลนี้แหละ"
"พลาทูนั่มนะหรือ อย่าบอกน่ะ ว่าขุนพลครองคอร์ดเองก็สั่งมาอีกต่อละสิ" มาสวาร์ทาร์บอก
กริมลิคซ์ที่มาด้วยกล่าว "และน่าตกใจไม่น้อยเลย ที่คนอย่างท่านจะเป็นคนทรยศที่ให้ความช่วยเหลือโคเคสและเหล่ากบฎต่อต้านท่านโอเวอร์เดสมาโดยตลอด แม้ท่านจะให้ความช่วยเหลือต่อพวกเรากันสักแค่ไหน พวกเราก็รู้แต่แรกแล้ว ว่าท่านคิดจะตัดกำลังพวกเราทางอ้อมไปด้วย ผ่านการควบคุมสั่งการพวกเรานี้แหละ"
"และท่านก็คงจะฉลาดมากพอที่จะปั่นหัวพวกเรากันได้ แต่น่าเสียดาย ที่ท่านไม่มีโอกาสหนีไปไหนได้ เช่นเดียวกับพีวิลแล้วละ" ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก
มาสวาร์ทาร์กล่าว "...งั้นการที่พลาทูนั่มกลับไปเพื่อนำชิฟควบคุม ก็คงเป็นข้ออ้างละสิ"
"พีวิลมีแววว่าจะทรยศหักหลังอย่างเห็นได้ชัด นับจากที่มันเล่นงานพวกเราเพื่อปกป้องเด็กคนเดียวไว้ ดังนั้น เพื่อไม่ให้มันเข้ามาทำลายอีเนอไมนด์และท่านแพทรีออท เราจะกำจัดมันไปพร้อมกับท่านนี้แหละ" ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอกพร้อมกับนำปืนใหญ่ออกมา "แย่หน่อยน่ะ ที่ท่านเลือกทางผิดเอง ตามคำพูดของท่านขุนพลครองคอร์ดกันน่ะ"
มาสวาร์ทาร์ได้ฟังก็กล่าว "จะบอกว่า แมนิเกเตอร์ที่ทำตัวเป็นคนดี ก็คือแมนิเกเตอร์ที่ตายไปนานแล้ว หึ นิยามนี้เหมาะกับฉันเสียจริงๆน่ะ"
"อือออ เอออ อืมมม" พีวิลรู้สึกปวดหัวขึ้นมา แม้จะลุกขึ้นได้สติไปแล้ว โดยที่เมดลิคซ์พยาบาลเดินเข้ามา "โอ้ว พีวิล คุณควรจะได้รับการฉีดยาสำหรับบำบัดอาการกันสักหน่อยน่ะ เพียงเข็มเดียว คุณก็คงจะกลับมาทำงานตามเดิมกันแล้ว" และหันหลังมาเตรียมยา ซึ่งฉลากยาเขียนไว้ว่า กรดซัลฟูลลิค เอาไว้ "แกร็ก" เมดลิคซ์พยาบาลได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง ก็พบว่าพีวิลเตรียมอาร์มชู้ตเตอร์ไว้ "เออ ใจเย็นๆก่อนนะคะ คุณคงจะเครียดมากไปด้วย"
พีวิลกล่าว "เครียดหรือ เปล่าเลย คุณต่างหากที่ปิดบังอะไรไว้กันน่ะ"
"เออ ไม่มีนิคะ ฉันแค่ได้รับคำสั่งให้มาจัดการฉีดยาไว้นะคะ" เมดลิคซ์ตนนั้นพูดเฉไฉ
แต่พีวิลกลับบอกว่า "หรือ แต่ยาพิษที่ใช้นั้นมีกลิ่นเหม็นขนาดนี้ แสดงว่าคงจะอ่อนหัดมากเลยสิน่ะ"
"หืมมมม ในเมื่อรู้ดีนัก งั้นก็ตายซะเถอะ" เมดลิคซ์บุกโจมตีด้วยเข็มฉีดยาในมือ ทว่า.... "ฉึกกกกก" พีวิลกลับโจมตีก่อนด้วยหมัดที่หนีบมีดและเครื่องมือผ่าตัดที่วางใกล้ๆกันมาทิ้มใส่ท้องเมดลิคซ์ไปเต็มๆ จนล้มคุกเข่าลง พร้อมกับแย่งเข็มฉีดยาที่มีกรดซัลฟูลลิค "จึกกกก" มาทิ้มใส่คอเมดลิคซ์ให้กรดกัดกร่อนร่างของเธอให้ละลายไป แล้วก็รีบเดินออกไปจากห้อง ซึ่งก็.... "หวอออออ หวออออ หวออออ หวออออ" สัญญาณเตือนดังขึ้น
"นักโทษพีวิลหลบหนีไปได้แล้ว นักโทษหลบหนีออกจากห้องแล้ว"
"สงสัยว่า นักฆ่าที่พวกแกส่งไป จะทำพลาดให้แล้วสิน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
ทอฟนิคซ์ตาเดียวบอก "ถึงพีวิลจะหนีไปได้ แต่กับท่าน แค่อย่าให้ท่านจับดาบได้ละก็ ท่านก็ไม่รอดอยู่แล้วละ" แล้วก็หยิบเอาปืนบาซูก้าออกมาเพื่อจ่อยิงใส่มาสวาร์ทาร์ไว้
"ถ้าแกเหนี่ยวไกยิงเมื่อไหร่ ชีวิตแกก็จะหาไม่กันน่ะ" มาสวาร์ทาร์บอก
ทอฟนิคซ์ตาเดียวกล่าว "ท้าข้าหรือ งั้นก็เตรียมตัว...." แต่พอจะเหนี่ยวไกกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "บะ บ้าน่า ทำไม ทำไมถึงยิงไม่ออกน่ะ"
"ไม่ใช่ยิงไม่ออกหรอก แต่....แกไม่มีทางยิงได้แล้วต่างหากละ" มาสวาร์ทาร์กล่าว โดยที่แขนขวายื่นไปด้านข้าง ซึ่งทอฟนิคซ์ตาเดียวนั้นส่วนหัวถูกผ่าขาดแยกส่วนตาและส่วนปากออกจากกัน
"บ้าน่า นี้แก ใช้แขนปล่อยพลังได้หรือ ก็ไหนแกใช้พลังได้ต่อเมื่อชักดาบ....อ้ากกกกก" ส่วนหัวแยกออกโดยที่ร่างที่เหลือนั้นล้มลงไปในทันที จนทำให้พวกที่เหลือหันมา
"นักรบที่แท้จริงนั้น อวัยวะทุกส่วนล้วนแล้วเป็นอาวุธด้วยกันทั้งนั้นแหละ" มาสวาร์ทาร์กล่าว กริมลิคซ์คู่หูเลยพาพวกเข้าโจมตี แต่... "แวบบบบบบ" มาสวาร์ทาร์ใช้ปืนเล็กปล่อยแสงจ้าเข้าใส่ตาของพวกอีเนอไมนด์ให้ชะงักงันไปกันทั้งหมด ซึ่งพอแสงดับวูบลงไป
"หนอยยยยย เอสมาสวาร์ทาร์มันหนีไปแล้ว รีบตามหามันโดยเร็วเลย"
"ย้า..." เมดลิคซ์ในชุดพยาบาลบุกเข้าใส่ด้วยมีดผ่าตัดขนาดไซส์ใหญ่เข้าฟาดฟันใส่พีวิลไปตามทางเดิน "หวับ หวับ หวับ" พีวิลหลบการโจมตีการหวดฟาดฟันใส่ และสวนกลับด้วย "ป้ากกกก เปรี้ยงงงง โป้งงงงงง" เมดลิคซ์ตัวแรกถูกชกเข้าตรงด้านหน้า ตัวที่สองถูกอัปเปอร์คัตใส่ตรงปลายคาง ตัวที่สามที่บุกมาข้างหลังเลยเจอหลังแหวนซ้ายไปเต็มๆ เมดลิคซ์ที่เป็นแพทย์ก็วิ่งเข้ามาด้วยมีดผ่าตัดทั้งสองเล่มที่ทำด้วยอีเนลเซี่ยม "หวับ หมับ หมับ" พีวิลใช้ฝ่ามือรับดาบทั้งสองเล่มพร้อมกัน "แกร็กกกกก โครมมมม" และบีบดาบให้แตกกระจุยไปแล้วก็ดึงตัวเมดลิคซ์เข้ามา "โครมมม โครมมม โครมมม โครมมมม หวับบบบบ ป้ากกก" ตีเข่าใส่ท้องเมดลิคซ์แบบไม่ยั้ง ก่อนที่จะทุ่มด้วยการทิ้งตัวแนบพื้นและถีบส่งเมดลิคซ์แพทย์ให้อัดคาเพดานไปเต็มๆ แต่เมดลิคซ์ตนนี้ไม่สิ้นฤทธิ์และพุ่งลงมาหมายจะใช้กงเล็บทิ้มใส่หน้า แต่พีวิลเลือกที่จะก้มและ "ป้ากกกก" อัปเปอร์คัตใส่ท้องเมดลิคซ์ให้ทะลุไปเต็มๆ จนตัวขาดสองท่อนไปในทันที พร้อมทั้งรีบวิ่งหนีไปตามทางเดิน
"พีวิล ทางนี้" มาสวาร์ทาร์เรียกพีวิลที่หนีมาให้ตามตนไปยังห้องแห่งหนึ่งไว้
พีวิลถาม "มาสวาร์ทาร์ ที่พาหนีไปนิ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ ในเมื่อนายเป็นนักรบครอสตรีมมิใช่หรือ"
"ใช่ ฉันเป็นนักรบครอสตรีมและเป็นแมนิเกเตอร์เหมือนกับนายก็จริง แต่....ฉันก็มีจิตใจของมนุษย์ดั่งเดิมซึ่งยังคงอยู่แม้จะถูกเปลี่ยนร่างไปแล้วก็ตามน่ะ และเหมือนกับนายด้วยน่ะ พีวิล" มาสวาร์ทาร์บอก
พีวิลเลยชักอาร์มชู้ตเตอร์ขึ้นมา "ผมไม่เหมือนกับคุณ ผมเป็นแมนิเกเตอร์ที่ถูกแพทรีออทสร้างขึ้นมาเพื่อรับใช้อีเนอไมนด์ หาใช่มนุษย์แบบเดียวกับคุณกันสักหน่อย"
"ถ้าเป็นแมนิเกเตอร์แบบหุ่นจริง แล้วเพราะอะไร นายถึงชะงักงันเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กหญิงคนนั้นละ ไม่เช่นนั้น นายคงไม่เข้าต่อกรกับพวกเดียวกันตามที่ฉันพึ่งจะเห็นนายก้าวเดินออกมาจากหมู่บ้านแห่งนั้นกันหรอกน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
พีวิลชะงัก แต่ไม่รู้จะตอบเช่นไร และถามกลับไปว่า "ถ้าเช่นนั้น คุณคงจะเป็นคนทรยศที่ทางเราต้องการตัวงั้นสิ"
"ถ้าใช่ นายก็จะยิงฉันเลยสิน่ะ แต่ถ้าฉันตายไปจริง แล้วจะมีใครที่รู้สาเหตุของการที่นายชะงักและเกิดความลังเลในตอนที่เจอกับพวกมนุษย์ นอกเหนือจากฉันไปได้ละ" มาสวาร์ทาร์บอก พีวิลยังสับสนอยู่ไม่น้อย จนขุนพลดาบบอกไปว่า "ตอนนี้ นายไม่ปลอดภัยกันเสียด้วย ฉันจะออกไปรับมือกับพวกอีเนอไมนด์เอง นายอยู่ที่นี้..."
พีวิลเลยจ่อปืนเข้ามาขวางไว้ "ไม่....เรื่องนี้ ผมควรจะจัดการเองจะดีกว่า" แล้วก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก จนออกมาถึงห้องโถงของกองบัญชาการ
"พรึ่บบบบบ" พวกอีเนอไมนด์เข้ามาขวางกันแล้ว กริมลิคซ์บอก "โผล่หัวมาก็ดีเลย พีวิล พลาทูนั่มมีคำสั่งให้พวกเราลงโทษแกให้สิ้นซากไปซะ เพื่อไม่ให้แกเป็นตัวอันตรายต่อท่านแพทรีออทนี้แหละ"
พีวิลบอก "ถ้าคิดจะเอาชีวิตฉันให้ได้แล้วละก็ งั้นก็เข้ามาเลย"
"ว้ากกกกกก" กริมลิคซ์ทั้งสามตัวบุกเข้าโจมตีด้วยกงเล็บทั้งสองข้าง ซึ่งพีวิลหลบหลีกด้วยความเร็วสูง พร้อมกับ "ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" กราดยิงอาร์มชู้ตเตอร์เข้าใส่กริมลิคซ์ร่วงไปตัวหนึ่ง โดยที่อีกตัวพุ่งเข้ามาหมายจะใช้ฟันขย้ำ "เอนเนอจี้โบลท์" พีวิลเลยใช้มือซ้ายซัดกระสุนพลังอัดเข้าปากกริมลิคซ์ให้ระเบิดหัวไปเต็มๆ "ว้ากกกก" พีวิลเลยวิ่งเข้าใส่พวกเมดลิคซ์ที่บุกเข้ามา "หวับๆๆๆๆ" เมดลิคซ์ที่ตามหลังมาซัดใบมีดบนหัวเข้าใส่ ซึ่งพีวิลแบมือที่ลุกโชนด้วยเพลิงอีเนลเซี่ยม "พรึ่บบบบบบ" สบัดแขนให้เกิดเพลิงแผดเผาใบมีดบนหัวเมดลิคซ์จนมอดไหม้ไป แล้วก็ซัดเอนเนอจี้โบลท์ที่ลุกโชนด้วยเพลิงเข้าแผดเผาเมดลิคซ์จนล้มไปสามตน "หมับบบบ พึ่บบบบ ป้ากกกก" จากนั้น พีวิลก็ใช้ฝ่ามือประกบมีดดาบของเมดลิคซ์เอาไว้พร้อมกับดึงเข้ามาชกใส่หัวไปเต็มแรง "ควับๆๆ เปรี้ยงงง" แล้วก็กระโดดหมุนตัวเตะก้านคอใส่เมดลิคซ์อีกตัวจนล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะบุกเข้าชกซ้ำที่หน้าอกให้ทะลุ "หวืบบบ หมับบบ" ทอฟนิคซ์จับล็อกตัวพีวิลเอาไว้ ซึ่งพีวิลพยายามดิ้นให้หลุด แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้ทอฟนิคซ์กอดรัดพีวิลให้แน่นขึ้น เปิดช่องให้อีกตัวบุกเข้ามาเพื่อชกพีวิลให้ตายในหมัดเดียว "ฟ้าวววว ป้ากกกก" ทอฟนิคซ์ตัวที่บุกเข้ามาสังหารพีวิลกลับถูกหยุดโดยฝักดาบเหล็กที่พุ่งอัดเข้ากรามซ้ายของมัน จนทำให้มันเสียหลักและเซมาข้างหน้า "ฮึยยยย" พีวิลเลยสะบัดขาและถีบเข้าหน้าทอฟนิคซ์ที่เซเข้ามาจนร่วง โดยที่คนเข้ามาขัดจังหวะนั้น
"เอชมาสวาร์ทาร์ โผล่หัวมาจนได้สิน่ะ ฆ่ามันเลย" ทอฟนิคซ์ตัวหนึ่งกล่าว โดยส่งกริมลิคซ์บุกเข้ามาหมายจะจัดการกับมาสวาร์ทาร์ที่วิ่งเข้ามา
"แกร็ก ฟึ่บบบบ" มาสวาร์ทาร์ดีดนิ้วเพื่อทำให้ดาบเลื่อนออกมาแล้วก็วิ่งเข้าใส่พวกกริมลิคซ์ไปอย่างรวดเร็ว "เหอะ อีแค่วิ่งผ่านไปเท่านั้นเอง ไม่เห็นทำอะไรกันเลย...." ทอฟนิคซ์กล่าวอย่างหัวร่อ
เมดลิคซ์บอก "ไม่คะ มาสวาร์ทาร์ไม่ได้แค่วิ่งผ่าน แต่เขา....เล่นงานพวกเราไปกันแล้วน่ะ"
"ฉึบบบบบ อั้ก อะ อ้ากกกก" กริมลิคซ์ทั้งห้าตัวถูกสับขาดทั้งตัดหัว ตัดลำตัว ผ่าขาดครึ่งไปคนละตัว โดยที่มาสวาร์ทาร์สถือดาบไว้ในมือขวา "ประมาทวิชาดาบของฉัน ก็คือตายสถานเดียว นั้นคือกฎข้อแรก" แล้วก็กวาดแกว่งดาบเข้าฟาดฟันใส่เมดลิคซ์ที่ใช้มีดดาบจนล้มลง "ข้อที่สอง นักรบที่แท้จริง ย่อมรู้ตัวดีว่าไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องตาย จึงต้องเตรียมใจที่ต้องตาย แม้รู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ต้องสู้ต่อไปกันนี้แหละ" จากนั้นก็ปัดมีดดาบของเมดลิคซ์อีกสองตัว พร้อมกับฟันเสยขึ้นใส่ตัวแรกและฟันขาดสะพายแล่งใส่ตัวที่สองจนล้มลง
กริมลิคซ์บอก "อ้างกฎไปก็ไม่ได้หมายความว่า ตัวเองจะชนะไปได้หรอกน่า" กริมลิคซ์บุกเข้าใส่ด้วยความเร็วสูง ซึ่งมาสวาร์ทาร์ฟาดดาบลง แต่.... "หวืบบบบบ ฟึ่บบบบบ" กริมลิคซ์ตัวนั้นหลอกล่อให้มาสวาร์ทาร์ฟันหวืดจนไปโผล่ข้างหลังด้วยความเร็วสูง เพื่อที่จะเข้าโจมตีจากข้างหลัง
"ฉึกกกกกก" มาสวาร์ทาร์ไม่ได้หวดดาบไปเปล่าๆ แต่พลิกสลับดาบให้หันเข้ามาที่ท้องเหมือนจะแทงใส่ตัวเองแบบฮาราคิริ ทว่าสิ่งที่เขาแทง มิใช่ท้องของตน แต่เป็นกริมลิคซ์ตัวที่บุกเข้ามาข้างหลังเขาไว้ จนปลายคมดาบทะลุหลังให้เห็น "ข้อที่สาม แมนิเกเตอร์แบบอดีตมนุษย์นั้น ก็คือมนุษย์ผู้ที่ตายไป แล้วเกิดใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องความเป็นความตายจึงไร้ความหมาย เพราะว่านักรบที่กลายเป็นแมนิเกเตอร์นั้น ก็คือคนตายที่ยังมีชีวิตอยู่ในสถานะใหม่ ซึ่งต้องต่อสู้ต่อไปจนกว่าจะถึงจุดจบของชีวิตเท่านั้น" แล้วก็ชักดาบออกมาแล้วฟันตัดคอทิ้ง พีวิลเห็นเช่นนั้นจึง... "จึก จึก" ใช้นิ้วทิ้มท่อนแขนทอฟนิคซ์และ "พรึ่บบบบ" จุดเพลิงสีน้ำเงินเข้าจนทำให้ทอฟนิคซ์ทนร้อนจากภายใน แม้ว่าจะทนจากภายนอกจนสามารถดูดซับพลังงานได้ แต่จากภายในนั้นเป็นคนละเรื่อง ซึ่งทำให้ทอฟนิคซ์ต้องปล่อยพีวิลลง และโดนชกทะลุท้องไปเต็มๆ แล้วก็วิ่งมา... "หวับบบ ป้ากกกก" ถีบใส่เมดลิคซ์จากด้านข้าง หลังจากที่มาสวาร์ทาร์เข้าจัดการกับทอฟนิคซ์ด้วยการฟันที่ท้องและกรีดคอจนร่วงไปแล้ว "ตัดสินใจได้ดีเลยสิน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว
พีวิลบอก "เปล่า เพราะคุณไม่ควรจะสู้เพียงลำพัง ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ตามน่ะ" แล้วหันหลังเข้าพร้อมกับตั้งท่าสู้ไว้
"ว่าแต่ นายรู้สาเหตุเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันสิน่ะ ถึงเวลาที่ต้องบอกความจริงกันแล้วละ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์ได้ฟังก็พยักหน้า "...ได้อยู่แล้ว เพราะในตอนนี้ ไม่มีใครหลงเหลือเลยสักคนแล้วน่ะ"
ที่ห้องบังคับบัญชา มาสวาร์ทาร์พาพีวิลเข้ามาในห้อง
"ตลอดที่ผ่านมา นายคิดว่าตนคือแมนิเกเตอร์แบบหุ่นต่อสู้ที่ถูกแพทรีออทสร้างขึ้นมา เพื่อเป็นสุดยอดทหารที่ไร้เทียมทานที่สุดของอีเนอไมนด์ และเป็นไพ่ใบสำคัญที่จะช่วยกำชัยเหนือมวลมนุษยชาติได้อย่างเบ็ดเสร็จอย่างงั้นสิน่ะ" มาสวาร์ทาร์กล่าว ก่อนจะเฉลยไปว่า "ที่อยู่ในหัวนายในเวลานี้ คือเรื่องโกหกที่ฝังอยู่ในหัวผ่านชิพควบคุมความคิดของนายมาโดยตลอด 2 ปีนี้แหละ"
พีวิลกล่าว "ชิพควบคุม เดียวก่อนน่ะ ถ้างั้นในตอนนี้ ในหัวนั้นก็..."
"....ไม่มีชิพที่ว่ามาหรอก มันได้เสียหายจากการกระทบกระทั่งที่ข้างหัวจากการถูกกริมลิคซ์เล่นงาน และพังลงหลังจากที่นายปะทะกับฉันมาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เลยทำให้ความทรงจำของนายที่แท้จริงนั้นได้รับการปลดปล่อย หากแต่....ผลจากการที่สมองถูกควบคุม เลยทำให้สมองของนายยังเกิดความสับสนจนส่งผลต่อร่างกายอย่างมาก" มาสวาร์ทาร์อธิบาย "ซึ่งทีแรก ลูกน้องของพลาทูนั่มตั้งใจจะลอบสังหารนายตั้งแต่ตอนนั้น แต่เพราะว่าฉันอยู่ที่นี้ พวกนั้นจึงทำอะไรไม่ได้เลย จนกระทั่งพวกนั้นรู้ว่า ฉันเป็นคนทรยศที่ให้ความช่วยเหลือโคเคสกันมานี้แหละ"
พีวิลบอก "เรื่องที่ฉันตกเป็นเป้าลอบสังหารนั้นคงจะเป็นเรื่องที่ฉันฝ่าฝืนคำสั่งในตอนนั้นเลยสิน่ะ"
"นายไม่ได้ฝ่าฝืนคำสั่งแค่ในเขตชุมชนนั้นเพียงครั้งเดียวหรอก พีวิล 10 ครั้ง ที่นายเกิดชะงักงันเมื่อได้เห็นพวกทหารหรือคนที่นายเคยพบเคยเจอมาเมื่อครั้งอดีต ซึ่ง อดีตของนาย คือเหตุผลสำคัญ ที่พวกอีเนอไมนด์ ไม่เอานายไว้ให้เป็นระเบิดทำลายพวกเขากันอย่างแน่นอน ถ้าไม่ติดว่านายถูกแพทรีออทสร้างมาเพื่อเป็นยอดนักรบที่ทรงพลังและเก่งกาจที่สุดแล้วละก็ นายคงไม่รอดมาถึงตอนนี้หรอกน่ะ" มาสวาร์ทาร์เล่า
พีวิลถาม "อดีตงั้นหรือ อดีตอะไรของฉันที่พวกอีเนอไมนด์ต้องคิดจะเอาชีวิตกันด้วยละ"
"มันถึงเวลานั้นแล้วละ พีวิล เวลาแห่งความจริงที่นายควรได้รับรู้ไว้ ว่าตลอด 2 ปีที่ผ่านมา นายได้ทำอะไรลงไป" มาสวาร์ทาร์กล่าวพร้อมกับล้วงเอาบางอย่างออกจากเสื้อเกราะ ซึ่งเป็นสร้อยติดด็อกแท็คของทหาร โดยโยนให้พีวิลรับ "เจ้าของสร้อยและตราทหารนี้ ก็คือนายเองนั้นแหละ" พีวิลมองดูด็อกแท็คและอ่านอักษรภาษาอังกฤษ
"ร้อยเอกแอนเดอร์สัน ปีเตอร์....เออ อือออ อา อา....." ซึ่งก็ทำให้พีวิลเกิดอาการปวดหัวขึ้น และหวนนึกถึงคำพูดบางอย่าง
"เธอ เธอเองนะหรือ ร้อยเอก นึกว่าตายไปแล้วศพหายไปไหนเสียอีกน่ะ" นายพลเดเทมกล่าว
เด็กหญิงในชุมชนที่ถูกทำลายพูดด้วยความหวาดกลัวว่า "คุณน้า คุณน้ากลายเป็นพวกเดียวกันกับพวกนั้นเลยหรือ ทำไม ทำไมละคะ"
"เธอสู้ได้ดีมากเลยน่ะ แต่น่าเสียดาย ที่เธอหมดโอกาสนั้นแล้วละ" เสียงบุรุษลึกลับนั้นกล่าว ก่อนฟาดพลังเข้าใส่ไปอย่างจังๆ จนพีวิลสะดุ้งขึ้นพร้อมกับโวยลั่น "ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" และล้มลงแต่ยังเอามือยันพื้นไว้ "แฮกๆๆๆๆๆๆ" โดยที่เขามองด็อกแท็คในมือด้วยอาการสั่นกลัว
มาสวาร์ทาร์ถาม "เอาละ พีวิล ว่าแต่ นายยังจำได้มั้ย ว่านายเป็นใครกันแน่น่ะ"
"ฉัน.....ฉันคือ ปีเตอร์ ร้อยเอกปีเตอร์ แอนเดอร์สัน อดีตสมาชิกหน่วยลาดตระเวรที่ 54 หัวหน้าหน่วยต่อสู้พิเศษหน่วยที่ 17 ของกองทัพมหาสหรัฐอเมริกา" พีวิลกล่าวโดยมือยังแบด็อกแท็คเอาไว้ ซึ่งก็เป็นของเขาเอง "พ่อแม่ของฉัน เป็นทหารฝีมือดีของทางกองทัพ ถูกคัดเลือกให้ต่อกรกับโอเวอร์เดสและเหล่าแมนิเกเตอร์ที่กลับมากันอีกครั้ง ซึ่งพวกเขาได้เสียชีวิตเมื่อฉันอายุได้ 10 ขวบ พ่อแม่ก็ส่งฉันไปอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของกองทัพ ซึ่งทางกองทัพใช้มรดกที่พ่อแม่สะสมมาอุปถัมภ์เลี้ยงดูฉันให้เติบโต โดยฉันได้ตัดสินใจเข้าเป็นทหารเมื่ออายุ 16 ปี และได้ตัดสินใจอุทิศตัวให้กับการต่อสู้กับพวกแมนิเกเตอร์ ปกป้องผู้คนจากการถูกคุกคามทุกรูปแบบ รวมถึงช่วยเหลือเพื่อนพ้องทหารทุกนายไม่ว่าเขาจะดีหรือเลวแค่ไหนก็ตาม"
มาสวาร์ทาร์ถาม "ฉันพอทราบมาบ้าง ว่าวีรกรรมของนายได้ทำให้นายเลื่อนขั้นเร็วก่อนอายุ 25 เสียอีกน่ะ แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับนายในช่วงสุดท้ายกันละ"
"มีรายงานแจ้งมาว่าพวกอีเนอไมนด์บุกโจมตีกลุ่มผู้อพยพจากรัฐมิสซิสซิปปี้ พวกเราจึงรีบรุดไปช่วย ปรากฎว่าพวกผู้อพยพเป็นพวกแมนิเกเตอร์ ไทป์อีเนอไมนด์ปลอมตัวมา ทำให้พวกเราเกือบทั้งกองถูกฆ่าไปกันหมด กำลังเสริมที่ทางเราเรียกกลับไม่มา เพราะพวกเขาติดพันเรื่องแมนิเกเตอร์ที่โจมตีอีกด้านหนึ่งของเมืองไว้ ลูกน้องใต้บังคับบัญชาตายไปทีละคนสองคน จนไม่เหลือใครรอดชีวิต ฉันพยายามสู้กับพวกมันอย่างหนักหน่วง สุดท้าย....สุดท้าย....ตัวหัวหน้าใหญ่แพทรีออท ก็โผล่หน้ามา แล้วก็...." พีวิลกล่าวและรู้สึกหวั่นกลัวขึ้นมา
มาสวาร์ทาร์กล่าว "นายกำลังกลัวและไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นแมนิเกเตอร์ แต่ยังเป็นมนุษย์อยู่ เพราะยังมีหน้าตาเดิมจากพ่อแม่ที่ให้ไว้สิน่ะ"
"เรื่องที่รู้ว่าตัวเองเป็นแมนิเกเตอร์นั้น ฉันรู้อยู่แล้ว ว่าถ้าไม่ถูกฆ่าตายแบบทารุณจนร่างไม่มีชิ้นดี ก็ต้องถูกจับมาคืนชีพให้กลายเป็นพวกเดียวกับพวกมันอย่างแน่นอน แต่ที่กลัวจริงๆก็คือ สิ่งที่ฉันได้ทำลงไปในช่วงที่ เป็นสมุนของแพทรีออท...." พีวิลมองดูด็อกแท็คและมือของเขาที่ตอนนี้ ไม่ได้เป็นมือเดิมอีกต่อไปแล้ว จึงหันมาถามว่า "ช่วยบอกได้มั้ย ว่าฉันได้สร้างความเสียหายมากมายเพียงไรกันละ"
มาสวาร์ทาร์ถามกลับ "แล้วนายจะรับมันได้เลยหรือ"
"พ่อเคยสอนไว้ ลูกผู้ชายที่แท้จริงนั้น ไม่ว่าเรื่องจะดีเลิศหรือเลวร้ายสักแค่ไหน ขอให้เพียงแค่เราเข้มแข็งและยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่าสิ่งนั้นจะแก้ไขอะไรไม่ได้เลยก็ตามน่ะ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์จึงจำต้องตอบไปว่า "บอกตรงๆน่ะ พีวิล ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา นายได้สังหารกองรบที่นายเคยช่วยเหลือและร่วมรบมาประมาณ 20 กอง เปื้อนเลือดผู้บริสุทธิ์ไปไม่น้อย ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือชาวบ้านในแถบอิสราเอล ที่นายกับกองรบเคยไปช่วยบูรณะซ่อมแซมในช่วงที่นายถูกส่งมาช่วยเหลือรัฐบาลอิสราเอล ขับไล่กองรบแมนิเกเตอร์มนุษย์สัตว์ออกไปนอกเขต ซึ่งก็คือพวกเผ่าด้วงและเผ่าแรดนี้แหละ"
"!!!!!!" พีวิลได้ฟังก็ถึงกับช็อคไปในทันที และ... "โครมมมมมม" ชกลงกับพื้นจนพื้นร้าวแต่ไม่ถึงกับถล่มลงไป "แล้วเด็กหญิงคนนั้นล่ะ" พีวิลหันมาถาม
มาสวาร์ทาร์บอก "ต้องขอบใจเด็กคนนั้นที่ทำให้สติดั่งเดิมของนายตื่นขึ้นมา หากแต่เด็กคนนั้น ได้หายสาปสูญไปแล้ว คาดว่าน่าจะหนีไปอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ไกลแสนไกลจากเงื้อมมือของพวกโอเวอร์เดสกันแล้วละ"
"ถึงช่วยคนหนึ่ง แต่ต้องมาเปื้อนเลือดของอีกหลายชีวิตลงไปด้วยมือของตัวเองแบบนี้ มัน...." แม้จะโล่งใจที่รู้ว่าเด็กปลอดภัย แต่พีวิลยังไม่ให้อภัยต่อตนเองอยู่ดี
มาสวาร์ทาร์ถาม "แล้วนายคิดจะทำเช่นไรกันละ พีวิล"
"ในเมื่อแพทรีออทมอบโอกาสหนที่สองให้ฉันกลับมาจากความตายเช่นนี้ ฉันจะเอาทุกสิ่งที่แพทรีออทและพวกมอบให้กลับคืนไปด้วยสองมือข้างนี้แหละ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์ถามกลับ "ด้วยตัวนายเพียงลำพังนะหรือ อีเนอไมนด์เป็นกองรบที่มีจำนวนกองรบและแมนิเกเตอร์แบบนี้มากกว่าอีกสามกองรบหลัก ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ที่นายจะสู้กับพวกนั้นเพียงตัวคนเดียว ถึงสู้ได้ นายก็จะมีสภาพเป็นเหมือนก่อนหน้าที่แพทรีออทจะฆ่านายทิ้งกันพอดี"
"แต่....สิ่งที่ฉันทำในช่วงที่เป็นแมนิเกเตอร์ มันเลวร้ายเกินให้อภัยกันเลยน่ะ" พีวิลบอก
มาสวาร์ทาร์โต้กลับ "แล้วนายเปื้อนเลือดเพียงคนเดียวอย่างงั้นนะหรือ ในเมื่อฉันเองก็เป็นเหมือนกับนาย ตรงที่ถูกครองคอร์ดหลอกใช้ให้ต้องฆ่าคนทั้งๆที่ต้องการจะหลีกเลี่ยงมันไป แม้ฉันมีพลังแต่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขมันได้ เพราะว่าคนได้ตายไปแล้ว และไม่มีโอกาสที่จะนำกลับมาคืนชีพได้กันด้วย ถึงพยายามจะทำ ก็ย่อมถูกขัดขวางกันอยู่แล้วละ"
"แล้วจะให้ทำเช่นไรกันละ ในเมื่อ ฉันในตอนนี้ไม่สามารถกลับไปหาพวกพ้องที่เป็นมนุษย์กันได้แล้ว สิ่งที่ฉันได้ทำลงไป มันได้ทำให้พวกเขาเกิดความเกลียดชังไม่ต่างจากพวกอีเนอไมนด์กันด้วยน่ะ" พีวิลบอก
มาสวาร์ทาร์กล่าว "....นายไม่มีทางได้กลับไปอยู่แล้วละ พีวิล ชาตะกรรมของอดีตมนุษย์ที่กลายเป็นแมนิเกเตอร์นั้น มีอยู่สองทางที่นายจะเลือกเอา" และชักดาบออกมา "ทางเลือกแรก นายจะต้องตายเพื่อไถ่บาปที่นายได้ก่อเอาไว้ ซึ่งนายต้องฆ่าตัวเองหรือไม่ก็ให้ฉันจัดการเองถ้านายไม่กล้าพอ...."
"ลูกผู้ชายที่แท้จริงนั้น จะไม่คิดฆ่าตัวตาย หากมันไม่อับจนหนทางหรือทุกอย่างมันไม่มีทางแก้แล้วจริงๆ เพราะนั้นจะเป็นการทำลายโอกาสที่จะได้แก้ไขในสิ่งที่ตัวเองได้ก่อหรือไม่ได้ก่อไว้ก็ตามน่ะ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์บอก "งั้น ทางเลือกที่สอง นายจะต้องไปกับฉัน ไปร่วมมือกับโคเคส หัวหน้ากลุ่มกบฎต่อต้านพวกแมนิเกเตอร์ ที่ตอนนี้กำลังรวบรวมพรรคพวกเพื่อต่อสู้กับพวกแมนิเกเตอร์ภายใต้การควบคุมของโอเวอร์เดส ปลดปล่อยมวลมนุษยชาติให้เป็นอิสระจากการคุกคามทางการทหารที่เหนือกว่า ซึ่งฉันเชื่อว่า คนอย่างนาย เหมาะกับทางเลือกนี้มากที่สุด"
"แล้วจะแน่ใจได้ไง ว่าทางนี้จะสามารถไถ่บาปที่ฉัน ไม่สิ พวกเราได้ก่อเอาไว้กันน่ะ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์บอก "....ชีวิตของแมนิเกเตอร์นั้น อยู่กับการต่อสู้มาตลอดชีวิต แม้จะได้โอกาสหนที่สองในการกลับมามีชีวิต ก็ย่อมอยู่กับการต่อสู้กันอย่างแน่นอน" แล้วชักดาบเก็บไว้ พร้อมกับตบไหล่พีวิลไปว่า "....แพ้ชนะ เราไม่มีทางรู้ หากเราไม่ลงมือทำด้วยตัวเอง ต่อให้เรื่องมันหนักหนาและท้าทายมากแค่ไหน มนุษย์ธรรมดาอาจทำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นแมนิเกเตอร์ละก็ ทุกอย่างก็คงจะง่าย แม้ว่าที่ต้องเจอมันเป็นคนละเรื่องกับที่คิดไว้ก็ตามกันน่ะ พีวิล"
"......" พีวิลนิ่งคิดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะหันมาถาม "ช่วยทวนกฎสองข้อหลังของนายให้ฟังได้มั้ยละ"
มาสวาร์ทาร์บอก "นักรบที่แท้จริง ย่อมรู้ตัวดีว่าไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องตาย ดังนั้นนักรบจำต้องเตรียมใจที่จะตายไว้แต่แรก ซึ่ง แมนิเกเตอร์แบบอดีตมนุษย์นั้น ก็คือมนุษย์ผู้ที่ตายไปแล้วเกิดใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องความเป็นความตายจึงไร้ความหมาย เพราะว่านักรบที่กลายเป็นแมนิเกเตอร์นั้น ก็คือคนตายที่ยังมีชีวิตอยู่ในสถานะใหม่ ซึ่งต้องต่อสู้ต่อไปจนกว่าจะถึงจุดจบของชีวิตเท่านั้น"
"นั้นสิน่ะ ตอนนี้ฉันก็มีสภาพเป็นเหมือนกับนาย ซึ่งก็คือแมนิเกเตอร์อดีตมนุษย์ ที่เคยตายเพราะแมนิเกเตอร์ แต่ก็ต้องกลายเป็นแมนิเกเตอร์ แม้ไม่อยากเป็น ชาตะกรรมก็เหมือนเล่นตลกอยู่ดี" พีวิลกล่าว และมองดูด็อกแท็คเอาไว้ "แกร็กกก" จากนั้นก็ใช้นิ้วดึงสร้อยเหล็กออกมา แล้วก็เก็บป้ายเอาไว้ที่แขนซ้ายด้านใน ซึ่งเลื่อนคอมแพคออกมาและปิดเข้าไปข้างใน "แม้จะเป็นแมนิเกเตอร์ แต่ฉันจะไม่สละความเป็นลูกผู้ชายชาติทหารไปพร้อมกับความเป็นมนุษย์ลงกันได้แน่ๆ แม้จะรู้อยู่แล้ว ว่าความสงบสุขไม่มีทางยั่งยืนไปได้อย่างแน่นอน เพราะการต่อสู้จะต้องมีมาเรื่อยๆกันน่ะ"
มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "ว่าแต่ นายยังจะสู้ในฐานะของร้อยเอกแอนเดอร์สันอยู่หรือเปล่าละ"
"นามของฉันคือ พีวิล พีวิล เบรซซิ่งแฮนด์ อดีตนักรบแมนิเกเตอร์ของอีเนอไมนด์ที่คืนชีพจากปีเตอร์ แอนเดอร์สัน ซึ่งเป็นตัวตนเดิมที่ได้จากไปเป็นที่เรียบร้อยโดยฝีมือแพทรีออทกันแล้ว ต่อจากนี้ไป ฉันจะสู้ สู้ร่วมกันกับนายแล้วกันน่ะ มาสวาร์ทาร์" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "ในเมื่อนายตัดสินใจได้เช่นนี้ งั้นรีบไปจากที่นี้กันได้เลย แต่ก่อนอื่น ฉันต้องทำให้นายพร้อมกับงานชิ้นสำคัญนี้ก่อน"
"ว่าแต่ แค่นี้มันจะพอใส่ได้เลยหรือ" พีวิลกล่าวโดยที่มาสวาร์ทาร์จัดการใส่กระบอกเหล็กเอาไว้ใกล้กับปอดเทียมทั้งสองข้างไปแล้ว
"แกนหัวใจอีเนลเซียมของนายถูกทำขึ้นมาให้มีขีดจำกัดพลังงานที่น้อยเกินไป ซึ่งนายจำต้องชาร์จพลังในทันทีที่พลังงานในตัวนายหมดลง ฉันจำต้องใส่ถังอีเข้าไปในตัวนายทั้งสองถัง เพราะว่านายมีความสามารถในการดูดซับพลังงานจากพวกอีเนอไมนด์จำนวนมากเข้ามาในตัว ดังนั้น ทางเดียวที่นายจะชาร์จพลังที่เหลือน้อย ก็คือต้องกำจัดพวกอีเนอไมนด์ที่ไล่ล่านายเท่านั้น"
"ถังอี เออ มั่นใจน่ะว่านั้นเป็นชื่อระบบสำรองพลังงานกันน่ะ เหมือนได้ยินมาจากที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าน่ะ" พีวิลถามอย่างสงสัย
มาสวาร์ทาร์กล่าว "ชื่อเดิมของมันคือ ซับเอนเนอจี้แทงค์ นะสิ ถังอีเป็นศัพท์สแลงของพวกแมนิเกเตอร์ที่ใช้เรียกตัวจ่ายพลังงานสำรอง สำหรับพวกแมนิเกเตอร์อยู่ห่างจากแหล่งพลังงานหลักไปไกลมากและนานเกินเวลาที่กำหนดเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถกลับมาเติมพลังได้ในทันที ซึ่ง ถังอี ที่ฉันใส่ไว้นั้น เป็นรุ่นใหม่แบบเดียวกับที่พลาทูนั่มใช้อยู่นี้แหละ" แล้วก็จัดการปิดเกราะหน้าอกพีวิลไว้ และหันมาถาม "รู้สึกอึดอัดหรือเปล่าละ"
"รู้สึกเหมือนเอาหมอนมายัดไว้ในเสื้อเกราะ หากแต่มันยัดไว้ในร่างกันเลยน่ะ" พีวิลกล่าวโดยพยายามลุกขึ้น และลองหายใจเข้าออกไปตามปกติ
มาสวาร์ทาร์บอก "ใหม่ๆจะรู้สึกแบบนี้ นานๆไปก็จะชินไปเองแหละ"
"งั้นลองดูสักหน่อยแล้วกัน" พีวิลกล่าว โดยหลับตาและแบมือขึ้น "แวบ แวบ แวบ แวบ แวบ" ดวงไฟแสงจากร่างสมุนอีเนอไมนด์ทุกตัวหลุดออกมาและไหลเข้าไปในฝ่ามือของพีวิล ซึ่งไม่เพียงไฟตรงกลางหน้าอกจะส่องสว่าง แต่ไฟด้านข้างหน้าอกเองก็สว่างตาม อันเป็นผลมาจากพลังงานที่ดูดซับมานั้น ได้เติมเข้าถังพลังงานสำรองกันแล้ว พีวิลจึงลืมตาขึ้น พร้อมกับขยับนิ้วมือไปมา "ได้ผลจริงด้วยน่ะ แบบนั้นคงไม่ต้องห่วงเรื่องพลังงานหมดลงแล้วสิ"
มาสวาร์ทาร์บอก "ตอนนี้ นายมีพลังมากพอที่จะใช้ต่อสู้หรือทำอะไรก็ได้ภายใน 1 อาทิตย์กันแล้วนะ พีวิล เว้นเสียแต่ นายไม่ควรจะใช้พลังมากเกินไป เพราะนั้นจะทำให้นายเสียพลังไปมาก จนทำให้ต้องเปลืองพลังงานจากถังอีไปโดยไม่จำเป็นกันน่ะ"
"แล้วนายไม่รู้วิธีเพิ่มขีดจำกัดพลังงานในแกนหัวใจกันเลยหรือ" พีวิลถาม
มาสวาร์ทาร์บอก "ร่างกายของนายในตอนนั้นเสียแขนไปสองข้างและบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย แกนหัวใจที่แพทรีออทติดตั้งไว้ให้แม้จะให้พลังงานในตัวที่น้อยกว่าพลาทูนั่ม แต่มันก็ดีกว่าร่างของนายจะถูกแผดเผาด้วยพลังที่มากเกินตัวจนควบคุมไม่ได้ เผลอๆร่างของนายจะระเบิดไปเสียก่อนน่ะ"
"แปลว่า ฉันจะต้องดูดซับพลังงานของอีเนอไมนด์ไปตลอดกันนะหรือ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์กล่าว "เรื่องของนายนั้นต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปแล้วกันน่ะ เพราะว่าแมนิเกเตอร์นั้น ไม่ได้อยู่ๆถูกสร้างมาแล้วแข็งแกร่งและทรงอำนาจทีเดียวเลย เหมือนกับเด็กทารกที่จะต้องเรียนรู้การคลาน การเดิน การพูด เขียน อ่าน ซึ่งเพลงดาบของฉันก็ล้วนมาจากการฝึกฝน พอๆกันกับทักษะการต่อสู้ของนายอยู่แล้วน่ะ"
"แม้ว่าสองปีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกได้ถึงทักษะการต่อสู้ที่ถูกขัดเกลา แม้จะใช้สังหารพวกมนุษย์เลยก็ตาม" พีวิลกล่าว และบอก "แต่ตอนนี้ เรารีบหนีกันดีกว่าน่ะ นายช่วยพาฉันไปหาโคเคสกับพวกได้มั้ยละ"
มาสวาร์ทาร์พยักหน้า "....ฉันได้กดสวิตซ์ทำลายฐานทัพเอาไว้แล้ว เหลืออีก 3 นาทีมันจะระเบิดแล้วละ"
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พีวิลและมาสวาร์ทาร์รีบวิ่งหนีออกจากฐานทัพของอีเนอไมนด์อย่างสุดชีวิต จนกระทั่ง "ตรูมมมม บรึมมมมมม ตูมมมมมมม" ฐานทัพระเบิดและทำลายทุกอย่างที่อยู่ในนั้นจนพินาศสิ้น "ดูเหมือนว่าการวิ่งของพวกเราจะไปไวกว่าตอนที่เป็นมนุษย์เสียอีกน่ะ และแทบไม่รู้สึกเหนือยด้วย" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์บอก "นั้นแหละคือข้อดีของการเป็นแมนิเกเตอร์ละ แต่พยายามอย่าวิ่งเร็วแล้วกัน เพราะนั้นจะเป็นการใช้พลังงานในตัวนายไปมากโดยไม่รู้ตัวด้วยน่ะ"
"สงสัยว่าคงจะต้องเรียนรู้กันอีกมากสิน่า กับการที่ต้องคุ้นเคยกับสภาพที่เหมือนสวมถุงมือหุ้มเกราะไว้ก็ตามน่ะ" พีวิลบอก
มาสวาร์ทาร์กล่าว "ทุกการต่อสู้นั้นก็เหมือนบทเรียนและบททดสอบกันอยู่แล้วน่า พีวิล ต่อจากนี้ไป แมนิเกเตอร์ของโอเวอร์เดสจะหันมาทางพวกเราเพื่อหวังเอาชีวิตและขัดขวางทุกวิถีทาง เพื่อให้แน่ใจว่าแผนการต่อต้านของพวกเราจะไม่สำเร็จอย่างแน่นอน"
"ลูกผู้ชาย กล้าเผชิญหน้ากับทุกเรื่องอยู่แล้วละ" พีวิลกล่าว
มาสวาร์ทาร์บอก "....ดูเหมือนว่านายจะทำใจได้เร็วมากสิน่ะ เอาละ เรารีบวิ่งไปให้พ้นรัศมีการตรวจจับของหน่วยลาดตระเวนของกองทัพอิสราเอลกันดีกว่า"
โปรดติดตามตอนต่อไป ในตอนที่ 2 การหลบหนีสู่ทะเลทรายอันร้อนแรง หญิงสาวผู้ถือหอกที่หลับไหลกลางซากนาวา
ตอนหน้า พีวิลและมาสวาร์ทาร์ต้องข้ามทะเลทรายไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากบีสทอยด์เผ่างู แต่พวกอีเนอไมนด์ไล่ตามแบบไม่ลดละ จนต้องหนีมาหลบกองซากยาน และได้พบพานกับแมนิเกเตอร์หญิง ผู้ซึ่งจะทำให้การต่อสู้ของพีวิลและมาสวาร์ทาร์เปลี่ยนไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น