คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 11
หลัาประูบานให่ปิลแผ่นหลัว้า็ถูผลัไประแทบานประูอย่าั ามิมา้วยนัวเล็ที่เย่นสุปลายเท้ามอบุมพิแผ่วเบาให้อย่ารวเร็ว ่อนะถอยรูออมาราวับไม่รู้ไม่ี้
“นานาี้โนี่ เล่นทีเผลอ” วินสาวเท้าเ้ามายืนหยุรหน้าร่าเล็ที่เริ่มัวสั่นเทา
“ิน ถ้าเราลอบันู่อนะลเป็นแฟน ินะว่ายัไ”
นานาเอ่ยออไปเสียเรียบหลัารวบรวมวามล้าอยู่นาน แ่วาลมสายลับไม่ล้าพอะสบาเา นนัวโ้อใ้มือหนา้อบัับให้ใบหน้าสวยหวานึ้นมาสบาเารๆ
“ินว่ามันีมาเลย ีนอยาะแ้ัวเรื่อูบวันนั้นเลย อแ้ัวไ้หรือเปล่า” เสียทุ้มหวานเื่อมเอ่ย พลาเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเ้ามาใล้เรื่อย ๆ แ่นอาที่หิสาวะไม่ปิเสธแล้วลับยับริมฝีปาบาสีหวานอัวเอเ้าไปลิ้มรสหวานอุมพิที่เามอบให้อี
วินวยโอาสสวมอเอวอเอาไว้หลวมๆ ริมฝีปาร้อนทาบทับริมฝีปาบานแนบสนิทละเลียลิ้มรสหวานอย่าทะนุถนอมลิ้นร้ายแทรส่เ้าไปไล่้อนเี่ยววัลิ้นเล็ที่อ่อนหัเอาไว้ในปรอ ายนุ่มนิ่มบเบียเ้าหาอ้อมออุ่นอย่าไม่รู้เนื้อรู้ัว แ่ทว่านที่ถูเบียำลัะาสิอยู่รอมร่อ
หนุ่ม้าห้อำใยอมถอนูบรสหวานออมาอย่าแสนเสียาย เาอยาิมเธอ่ออีหน่อยแ่ทว่าเา็ลัวว่าัวเอะห้ามัวเอไม่ไ้นเผลอทำอะไรไม่ีไม่าม่อหิสาวรหน้า
“ิน..” หมัเล็ทุบอว้าอย่าัใที่พราวามหอมหวานไปื้อๆ ร่าเล็พยายามเย่ัวเพื่อปล้นูบนัวสูว่าอีหน แ่ลับถูท่อนแนแ็แรอายหนุ่มัารล็อหัวไหล่มนเอาไว้นหมโอาส
ร่าเล็สะบัสะบิ้อย่าัใ เธอไม่อาปิเสธไ้ว่าสัมผัสเมื่อรู่มันทำให้เธออบมานาไหน หรือว่าเพราะเธอไม่ไ้เรื่อเาเลยไม่อยาะสาน่อ
“พอ่อนรับนสวย เี๋ยวบะแนะ” มือหนาเลี่ยปอยผมที่เลื่อนลมาปรหน้าสวยหวานอนานาออไปให้พ้นรอบหน้า วาู่ม้อลึเ้าไปในวาลมสวยรหน้า
“็ไ้” แม้ะไม่เยมีแฟนมา่อนแ่ไม่ไ้หมายวามว่าเธอไม่เ้าใวามหมายที่เาพู ร่าเล็ยอมล่าถอยแ่โยี เพราะถึะอบรสูบที่เามอบให้ไม่ไ้หมายวามว่าเรื่ออื่นะพร้อม
ร่าเล็นั่ลบนเียว้าอัวเอ ส่วนเา็นั่อยู่ที่โฟา้านร้าม ทั้สอหนุ่มสาวปล่อยให้วามเียบลืนินพื้นที่ ไ้แ่มอหน้าันและันโยไม่มีเสียใเล็ลอออมา มีเพียรอยยิ้มที่มอบให้แ่ันและันแ้เิน
“สรุปแล้วเราเป็นแฟนันแล้วเนอะ นานาเป็นแฟนิน”
“ไม่ใ่ัหน่อย บ็ือูใันไป่อนไ อูวามประพฤิไป่อน ไว้แน่ใแล้วะลเป็นแฟน” นานาร่ายยืยาว
“แ่เราูบันแล้วนะ ยัไม่ไ้เป็นแฟนอีเหรอ อยาเป็นแฟนแล้วรับ”
พูบร่าสูโปร่็ลุาโฟามานั่้าๆ นัวเล็หนำ้ำยัพิศีรษะหนัอัวเอบนไหล่เล็อี
“อู่อนนะิน เป็นแฟนมันเร็วเินไป อนานารู้ัินให้มาว่านี้่อนนะ”
ไม่ใ่ว่าเธอไม่อยามอบสถานะหัวใให้เา เพียแ่เธอลัวว่าหาเร่รีบเินไปอาทำให้หัวใวน้อยเ็บ้ำ็เป็นไ้
“็ไ้รับ” แม้ะยอมรับ้อลแ่น้ำเสียเือวามผิหวัอยู่ไม่น้อย
“ละ...”
“ออยู่่อ่อนนะ อีนิ็ไ้” เารีบอ้อนทันทีที่รู้ทันว่าหิสาวำลัะออปาไล่
“หนันะิน ัวให่อย่าับยัษ์” มือเรียวสวยออแรันศีรษะหนัที่เยอยู่บนบ่าเล็ให้ออห่า ึ่แน่นอนว่าเาทำามอย่าไม่เี่ยอน แ่ทว่าร่าบอบบาลับถูรั้ลไปนอนบนฟูว้าโยที่ท่อนแนหนาวาพาลบนเอวอัันไว้ไม่ยอมให้หนี
“บแล้วนอนอไ้ไหม ่วมาเลย” เพราะ้อโ้รุ่่อันหลายืนทำให้นที่ไม่่อยไ้นอนเริ่มะหมแรฝืน
“ออย่าเียวนะ”
“รับ”
เ้าอห้อนสวยยอมอบรับแ่โยี เพียไม่นานที่เธอและเาอยู่บนเียเียวันหนุ่มสถาปัถ์็เินทาไปเฝ้าพระอินทร์อย่ารวเร็วนเธออไม่ไ้ที่ะวยโอาสสำรวใบหน้าหล่อเหลาอี๋น้อยอสามสาวให้เ็มา
รอบหน้าที่ประับ้วยเรื่อหน้าที่เหมาะเาะราวับบรรสร้าน่าหลไหลไม่น้อย นิ้วเรียวลูบไปามแนวิ้วเ้มที่พาเหนือวาสีนิลที่ปิสนิท แพนาสีเียวับิ้ว็เรียเส้นสวยเป็นระเบียน มูโ่เป็นสันรับับริมฝีปาหยัล้อม้วยไรเราสีเียว ผิวาวเนียนละเอียามบับเื้อสายีน ไม่แปลใเลยว่าทำไมเาถึไ้รับำแหน่เือนอะสถาปัยรรมมารอบรอ ถึะไม่ไ้หล่อเนี้ยบเหมือนนัศึษาายะเียวับเธอแ่วามหล่ออเา็ไม่ไ้เป็นรอ เพราะทุสัส่วนบนใบหน้าเามันน่ามอไปเสียทุสิ่
นานาเลิบเลิ้มไปลับอ้อมอนผล็อยีบไป้วยัน ปล่อยให้ร่าบอบบามอยู่ในอ้อมออยู่แบบนั้นอย่าไม่ิะ้านทาน เธอะยอมเื่อร้อยรัว่าวามรัไม่ไ้้อารเวลา และะยอมเื่อหนูแหวนว่าวามรัมีัหวะอมันูสัรั้
ความคิดเห็น