เพราะพรมลิขิต...

ลำดับตอนที่ #1 : คำสั่งจากแดนไกล

ตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่ ท้องฟ้าที่มีดวงดาวนับร้อยพัน เริ่มหายไปในแสงรัศมีของดวงตะวัน
หยาดน้ำค้างบนใบหญ้าสะท้อนกับแสงอาทิตยเปล่งประกายต้องรับวันใหม่  กลิ่นหอมๆของดอกไม้ สร้างบรรยากาศให้วันนี้น่าอภิรมย์ยิ่งนัก เสียงนกหลากหลาย
ร้องเพลงก้องกังวานราวกับจะปลุกเด็กสาวในกระท่อมให้ตื่นขึ้น

เด็กสาวในกระท่อมลืมตาตื่นขึ้น  เรือนผมยาวสลวยสีเงินยาวสยายรับกับใบหน้ารูปไข่นั้น
ผิวสีขาวเนียนละเอียด บวกกับดวงตาสีม่วง ทำให้เธอดูสวยน่ารักยิ่งนัก.. หากแต่ดวงตาคู่นั้น มีคราบน้ำตา และใบหน้าอันเศร้าสร้อย

เด็กสาวในชุดนอนค่อยๆลุกขึ้นยืน เธอเดินออกมาจากบ้าน มองดูทุ่งดอกไม้ที่งดงามเบื้องหน้าอย่างอ้างว้าง ไร้ซึ่งความสุข เธอรอเพียงสิ่งเดียว ที่ทำให้เธอฟื้นความสดใสอีกครั้ง...

"พาย  ขอโทษนะที่มาช้า ฉันดูของอะไรเพลินๆไปหน่อยนะ  หิวมั้ยล่ะ วันนี้ฉันซื้อ
อะไรมาให้เธอกินเยอะแยะเลยรู้มั้ย" เสียงอันแสนคุ้นเคยดังมาจากถนน เพื่อนที่แสนดีของเธอ
ผู้ที่ทำให้เธอเห็นคุณค่าของตัวเอง ผู้ที่เสียสละมากมายเพื่อนเธอ

"ไม่เป็นไรหรอก ครีม ฉันไม่หิวเท่าไหร่หรอก"พายตอบ

"เฮ้อ"  เสียงถอนหายใจดังมาจากครีม เธอมองดูพายอย่างรู้ทัน "นี่ หัดมีชีวิตชีวาซะบ้างนะ ที่ฉันพาเธอหนีมาที่นี่ก็เพื่อนให้เธอมีความสุขบ้าง ไม่ได้พามาเพื่อนให้เธอเหี่ยวตายนะ รู้ไว้ซะด้วย"

ครีม รวบผมสีแดงสดให้เป็นหางม้า ก่อนที่จะเข้าไปกอดเพื่อนรัก "ฉันมีอะไรจะเล่นให้เธอฟังนะพาย ฟังฉันดีดีล่ะ พรุ่งนี้เธอต้องออกเดินทาง.."

พายหันมามองหน้าครีม น้ำตาหยดโตไหลเอ่อ จากดวงตาสวยๆของสองเพื่อนรัก

"ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ครีม ท่านพ่อใช่มั้ยที่สั้งอย่างนี้ ท่านพ่อใช่มั้ย!!!"