ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
เสียงเครื่องฉายภาพยนตร์ทำงาน
จอหนังขนาดใหญ่ฉายภาพของเด็กสาวผมสีชมพูที่ยิงธนูไปยังศูนย์กลางของวงเวทย์ที่แตกแขนงเหมือนกิ่งไม้บนท้องฟ้า
ภายในโรงหนังมีเพียงเก้าอี้นั่งสีแดงที่เรียงเป็นแถวหลายแถวที่ว่างเปล่า....? ไม่ ไม่ได้ว่างเปล่า ที่นั่งซึ่งอยู่ตรงตำแหน่งแถวกลางๆของแถวที่นั่งหลายสิบแถวมีคนอยู่
ดวงตาสีน้ำเงินมองภาพของสาวน้อยผมดำยาวสลวยซึ่งกางปีก "ดำดิ่งสู่ความมืดมิด...เห.." มือหยิบป๊อบคอร์นรสหวานเข้าปาก ทีละชิ้น
'สำหรับพวกนายแล้วคงไม่มีวันเข้าใจมันหรอก มันคือสิ่งที่ร้อนแรงยิ่งกว่าความหวัง สิ่งที่ล้ำลึกยิ่งกว่าความสิ้นหวัง 'ความรัก'ยังไงล่ะ'
มือที่หยิบป๊อบคอร์นชิ้นต่อไปชะงัก แต่แค่ครู่เดียว ป๊อบคอร์นก็ถูกส่งเข้าปากไปอีกชิ้น "ความรักยังงั้นหรือ?....หืม.."
'เธอคิดว่าโลกใบนี้มีคุณค่ามั้ย? คิดว่าการทำตัวตามกฎเกณฑ์สำคัญกว่าการทำตามใจตัวเองหรือเปล่า?'
'อื้ม ฉันคิดว่ามันมีค่า,แล้วก็การแหกกฎทำตามใจตัวเองนี่มันไม่ดีเอาซะเลย..'
บทสนทนาของเด็กสาวผมยาวสลวยสีดำกับเด็กสาวผมแกละสีชมพูทำให้เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินสนใจทีเดียว "มอบให้ทุกคน...ครอบครองคนเดียว.....แตกต่างแต่เหมือนกัน..."
เมื่อ'ภาพยนตร์'จบลง ไฟทุกดวงก็สว่างขึ้น เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินปรบมือเว้นจังหวะเป็นช่วงๆ "เป็นเนื้อเรื่องที่สนุกดี ไม่เลวเลย" 'หล่อน'เอ่ยชม ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ที่แห่งนี้ไม่มีใครเลยนอกจากเธอคนเดียว "ดูท่าว่าเจ้าตุ๊กตาผ้าที่ฉันโยนลงไปที่มิตากิฮาระจะทำให้เกิดเรื่องที่บันเทิงใจได้ดีทีเดียวเลยนะเนี่ย" หล่อนทาบมือลงที่ตู้กระจก มองเจ้าตุ๊กตาผ้าร่างแม่มดที่ขาดวิ่น มีป้ายเขียนไว้เป็นอักษรรูน(อักษรบอกชื่อแม่มดในเรื่องค่ะ) อักษรรูนสีดำบนป้ายพลาสติกสีขาว
'วัลเพอร์กิส ไนท์'
(เขียนอักษรรูนไม่ได้ก็เลยใช้ภาษาไทยแทนนะคะ)
หล่อนหมุนตัวกลับมา โรงหนังที่มีเก้าอี้เป็นแถวยาวหายไป กลายเป็นห้องสมุดเล็กๆห้องหนึ่งแทน ตรงกลางห้องคือภาพดาวโลก3มิติที่หมุนรอบตัวเอง "ไหนๆ ขอดูข้อมูลของจักรวาลที่ถูกสร้างขึ้นมาล่าสุดทีซิ" ดาวโลกจำลองส่องแสงสว่างวาบ และตัวอักษรเรืองแสงสีม่วงก็ปรากฏออกมา
จักรวาลที่ 51 ผู้สร้าง : อาเคมิ โฮมุระ (ปีศาจ)
ดวงตาสีน้ำเงินนั้นกวาดตามองข้อมูลของจักรวาลใหม่ มีข้อมูลของตัวเลขค่าพลังงานที่ทำให้จักรวาลยังคงอยู่ และข้อมูลอีกหลายอย่าง แต่เจ้าหล่อนมองค่าพลังงานอยู่นานกว่าข้อมูลอื่น ค่าพลังงานนั้นลดลงไปเรื่อยๆ
"อืม..." สีหน้านั้นราบเรียบ เงียบครู่หนึ่งก็พูดขึ้น "ขอดูจักรวาลที่50หน่อยซิ" ดาวโลกจำลองเรืองแสง และข้อมูลก็เปลี่ยนไป ตัวอักษรเปลี่ยนเป็นสีชมพู
จักรวาลที่ 50 ผู้สร้าง : คานาเมะ มาโดกะ (กลไกของจักรวาล ใกล้เคียงกับตำแหน่งพระเจ้า)
"จักรวาลนี้ รูปแบบจักรวาลเหมือนกับจักรวาลก่อนๆ หาพลังงานมาทดแทน เป็นระบบหมุนเวียน แต่อันที่51..." หยุดพูดไปและทาบมือลงบนดาวโลกจำลอง "จะอยู่ไปได้นานแค่ไหนกันนะ..." รำพึงเบาๆกับตัวเอง รอยยิ้มน่าขยะแขยงปรากฏบนใบหน้านั้น
"คึหึหึหึ ฮะฮะฮะ (เสียงหัวเราะนั้นราวปีศาจร้าย)" หล่อนหัวเราะด้วยความพอใจ "น่าสนุกดีนี่! จักรวาลที่สร้างมาเพื่ออยู่กับคนที่รักอย่างงั้นเหรอ? (เสียงหัวเราะ) ถ้าอย่างนั้น ขอให้ฉันคนนี้ได้ดูทีเถอะ!!"
เสียงประกาศก้องนั้นคือการเปิดม่านละครที่ไม่มีวันพบจุดจบที่แท้จริงได้....อีกครั้ง
จอหนังขนาดใหญ่ฉายภาพของเด็กสาวผมสีชมพูที่ยิงธนูไปยังศูนย์กลางของวงเวทย์ที่แตกแขนงเหมือนกิ่งไม้บนท้องฟ้า
ภายในโรงหนังมีเพียงเก้าอี้นั่งสีแดงที่เรียงเป็นแถวหลายแถวที่ว่างเปล่า....? ไม่ ไม่ได้ว่างเปล่า ที่นั่งซึ่งอยู่ตรงตำแหน่งแถวกลางๆของแถวที่นั่งหลายสิบแถวมีคนอยู่
ดวงตาสีน้ำเงินมองภาพของสาวน้อยผมดำยาวสลวยซึ่งกางปีก "ดำดิ่งสู่ความมืดมิด...เห.." มือหยิบป๊อบคอร์นรสหวานเข้าปาก ทีละชิ้น
'สำหรับพวกนายแล้วคงไม่มีวันเข้าใจมันหรอก มันคือสิ่งที่ร้อนแรงยิ่งกว่าความหวัง สิ่งที่ล้ำลึกยิ่งกว่าความสิ้นหวัง 'ความรัก'ยังไงล่ะ'
มือที่หยิบป๊อบคอร์นชิ้นต่อไปชะงัก แต่แค่ครู่เดียว ป๊อบคอร์นก็ถูกส่งเข้าปากไปอีกชิ้น "ความรักยังงั้นหรือ?....หืม.."
'เธอคิดว่าโลกใบนี้มีคุณค่ามั้ย? คิดว่าการทำตัวตามกฎเกณฑ์สำคัญกว่าการทำตามใจตัวเองหรือเปล่า?'
'อื้ม ฉันคิดว่ามันมีค่า,แล้วก็การแหกกฎทำตามใจตัวเองนี่มันไม่ดีเอาซะเลย..'
บทสนทนาของเด็กสาวผมยาวสลวยสีดำกับเด็กสาวผมแกละสีชมพูทำให้เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินสนใจทีเดียว "มอบให้ทุกคน...ครอบครองคนเดียว.....แตกต่างแต่เหมือนกัน..."
เมื่อ'ภาพยนตร์'จบลง ไฟทุกดวงก็สว่างขึ้น เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินปรบมือเว้นจังหวะเป็นช่วงๆ "เป็นเนื้อเรื่องที่สนุกดี ไม่เลวเลย" 'หล่อน'เอ่ยชม ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ที่แห่งนี้ไม่มีใครเลยนอกจากเธอคนเดียว "ดูท่าว่าเจ้าตุ๊กตาผ้าที่ฉันโยนลงไปที่มิตากิฮาระจะทำให้เกิดเรื่องที่บันเทิงใจได้ดีทีเดียวเลยนะเนี่ย" หล่อนทาบมือลงที่ตู้กระจก มองเจ้าตุ๊กตาผ้าร่างแม่มดที่ขาดวิ่น มีป้ายเขียนไว้เป็นอักษรรูน(อักษรบอกชื่อแม่มดในเรื่องค่ะ) อักษรรูนสีดำบนป้ายพลาสติกสีขาว
'วัลเพอร์กิส ไนท์'
(เขียนอักษรรูนไม่ได้ก็เลยใช้ภาษาไทยแทนนะคะ)
หล่อนหมุนตัวกลับมา โรงหนังที่มีเก้าอี้เป็นแถวยาวหายไป กลายเป็นห้องสมุดเล็กๆห้องหนึ่งแทน ตรงกลางห้องคือภาพดาวโลก3มิติที่หมุนรอบตัวเอง "ไหนๆ ขอดูข้อมูลของจักรวาลที่ถูกสร้างขึ้นมาล่าสุดทีซิ" ดาวโลกจำลองส่องแสงสว่างวาบ และตัวอักษรเรืองแสงสีม่วงก็ปรากฏออกมา
จักรวาลที่ 51 ผู้สร้าง : อาเคมิ โฮมุระ (ปีศาจ)
ดวงตาสีน้ำเงินนั้นกวาดตามองข้อมูลของจักรวาลใหม่ มีข้อมูลของตัวเลขค่าพลังงานที่ทำให้จักรวาลยังคงอยู่ และข้อมูลอีกหลายอย่าง แต่เจ้าหล่อนมองค่าพลังงานอยู่นานกว่าข้อมูลอื่น ค่าพลังงานนั้นลดลงไปเรื่อยๆ
"อืม..." สีหน้านั้นราบเรียบ เงียบครู่หนึ่งก็พูดขึ้น "ขอดูจักรวาลที่50หน่อยซิ" ดาวโลกจำลองเรืองแสง และข้อมูลก็เปลี่ยนไป ตัวอักษรเปลี่ยนเป็นสีชมพู
จักรวาลที่ 50 ผู้สร้าง : คานาเมะ มาโดกะ (กลไกของจักรวาล ใกล้เคียงกับตำแหน่งพระเจ้า)
"จักรวาลนี้ รูปแบบจักรวาลเหมือนกับจักรวาลก่อนๆ หาพลังงานมาทดแทน เป็นระบบหมุนเวียน แต่อันที่51..." หยุดพูดไปและทาบมือลงบนดาวโลกจำลอง "จะอยู่ไปได้นานแค่ไหนกันนะ..." รำพึงเบาๆกับตัวเอง รอยยิ้มน่าขยะแขยงปรากฏบนใบหน้านั้น
"คึหึหึหึ ฮะฮะฮะ (เสียงหัวเราะนั้นราวปีศาจร้าย)" หล่อนหัวเราะด้วยความพอใจ "น่าสนุกดีนี่! จักรวาลที่สร้างมาเพื่ออยู่กับคนที่รักอย่างงั้นเหรอ? (เสียงหัวเราะ) ถ้าอย่างนั้น ขอให้ฉันคนนี้ได้ดูทีเถอะ!!"
เสียงประกาศก้องนั้นคือการเปิดม่านละครที่ไม่มีวันพบจุดจบที่แท้จริงได้....อีกครั้ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น