สาวน้อยเวทมนตร์ที่จะชนะคือพวกเรา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

     การแข่งขันThe best of magical girls จัดขึ้นเป็นครั้งที่40 จัดขึ้นใกล้กับป่าเรลีฟา ป่าแห่งมายา เหล่าสาวน้อยเวทมนตร์จากทั่วทุกสารทิศต่างมาเข้าร่วมการแข่งขัน 
     ที่บอร์ดรายชื่อผู้เข้าแข่งขันมีคนมายืนมุงดูกันแน่นขนัด ด้านหน้าบอร์ด ใครคนหนึ่งฝ่าดงเด็กสาวเพื่อมาด้านหน้า "เฮ้อ นึกว่าจะไม่รอดแล้วสิ" เด็กสาวคนนั้นว่า ตัวเธอรูปร่างเล็กกว่าเด็กสาวคนอื่น จึงเป็นผลดีที่สามารถหลบหลีกเด็กสาวคนอื่นได้ 
     เด็กสาวผมสีบลอนด์ทรงพิกเทลผูกโบว์สีฟ้า ดวงตาสีฟ้าใส ผิวขาวมีสีชมพูระเรื่อ ชุดที่สวมเป็นสีฟ้าอ่อน ถือคทาจันทร์เสี้ยที่มีดาว5แฉก แหงนหน้ามองรายชื่อบนบอร์ด 
     เธอคือ เอมิเลีย สตาร์ไลท์ หรือเอมี่ ตัวละครหลักที่กล่าวไว้ที่บทนำ
    "ชื่อของเราอยู่ไหนกันนะ?" เอมี่รำพึง มองหาไปเรื่อยๆจน.."เจอแล้ว เลขที่97" เด็กสาววิ่งฝ่าออกไปจากกลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์ที่กำลังหาชื่อตัวเอง "ต้องรีบไปรายงานตัว" เอมี่วิ่งไปที่โต๊ะซึ่งมีป้ายคำว่า "รายงานตัว" มีหญิงสาวผมสั้นสีส้มในชุดเครื่องแบบสีดำนั่งอยู่ "หนูมารายงานตัวค่ะ" เอมี่บอกหญิงสาว หล่อนส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู "งั้นเซ็นชื่อตรงนี้เลยค่ะ" บนโต๊ะมีแฟ้มสีดำที่กางหน้าไว้ เป็นรายชื่อของผู้เข้าร่วมการแข่งขัน และท้ายนามสกุลมีช่องว่าง เอมี่หยิบปากกาขนนกมาเซ็นชื่อ "เอมิเลีย สตาร์ไลท์ เลขที่97 งั้นเชิญที่ช่อง33ค่ะ" เอมี่สงสัย "ไหนคะ?" หญิงสาวชี้ไปที่ด้านหลังเด็กสาว เป็นม่านสีม่วง แต่ละม่านมีตัวเลขสีขาว "ขอบคุณค่ะ" เอมี่โค้งตัวขอบคุณและวิ่งไปหาช่องที่33ทันที
    "31..32...33 ที่นี่เอง" เอมี่มองและตัดสินใจเปิดม่าน
     ครืด
     สิ่งที่เห็นสิ่งแรกคือ โต๊ะสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีครีม ที่นั่งสีแดง บนโต๊ะมีชุดน้ำชา และขนมเค้ก 'มีคนอยู่' เด็กสาวคิด 
     เด็กสาวผมสีน้ำตาลผมหางม้า ผูกริบบิ้นสีขาว ดวงตาโตสีทองแต่คม สวมชุดเมด มือถือถ้วยชา "เธอเป็นใครน่ะ? ผู้เข้าแข่งขันรึ?" เด็กสาวชุดเมดถาม ""ค..ค่ะ เอมิเลีย สตาร์ไลท์ หมายเลข97ค่ะ" เด็กสาวแปลกหน้ามองเอมี่ก่อนจะหลับตาลงและลืมตาอีกครั้ง "นั่งสิ จะยืนให้เมื่อยขาทำไมล่ะ" เอมี่เดินไปนั่ง "ฉันโมนา โรสลาเรน หมายเลข98"เด็กสาวผมหางม้าแนะนำตัวบ้าง เอมี่พยักหน้าเพื่อรับข้อมูลเพื่อนใหม่ "เวทย์ของฉันเป็นสายโจมตี เธอล่ะ?" เอมี่ชี้หน้าตัวเองและตอบ "สายรักษาค่ะ" 
     จึ๊ๆ
     เด็กสาวที่ชื่อ"โมนา"หมุนนิ้วชี้และส่งเสียงจึ้กจั้ก "ไม่ต้องเติมหางเสียงหรอกน่า ดูๆแล้วเธอก็น่าจะอายุเท่ากับฉัน ห้ามเรียกฉันว่าคุณด้วย อ้อ เอาชาหน่อยมั้ย?" เอมี่พยักหน้าอีกครั้ง เมื่อรับชามาแล้ว เด็กสาวก็ถาม "ทำไมโมนาถึงมาเข้าแข่งล่ะจ๊ะ?" โมนาลุกออกจากโซฟา เดินไปที่ผ้าม่าน "มานี่สิ" เอมี่ตามไปหาเด็กสาวผมหางม้า โมนาเปิดผ้าม่าน ชี้ไปที่หญิงสาวเครื่องแบบสีดำที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ "พี่สาวคนนั้น ทำไมหรอคะ..เอ๊ย..จ๊ะ?" โมนามองหญิงสาวด้วยดวงตาเปล่งประกายและตอบ "พี่สาวคนนั้นคืออัศวินราตรีไงล่ะ" เด็กสาวเอียงคอ "อัศวินราตรี?"
    "อัศวินราตรีคือหน่วยปราบปราบของราชินีไอริส มีหน้าที่ดูแลความสงบ เป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ไงล่ะ สอบเข้าน่ะยากมากๆ" โมนาหันไปหาเอมี่ "และถ้าฉันชนะการแข่งนี้ได้ล่ะก็ ฉันก็จะได้เข้าเรียนการเป็นอัศวินราตรีไง" เด็กสาวพยักหน้า "ฉันเล่าแล้ว เธอล่ะ เข้าแข่งทำไม" เอมี่มองเพดานก่อนจะกลับมามองโมนา "คุณยายของฉันจ้ะ ท่านเข้าร่วมการแข่งนี้ ฉันจึงอยากแข่งบ้าง" เอมี่ตอบตามความจริง แค่ครึ่งเดียว เพราะเธอไม่เล่าความจริงอีกครึ่งหนึ่ง "โอ้ อยากเดินตามรอยคุณยายสินะ" เอมี่ก้มหน้างุด แก้มแดง "น่าอายจัง สาเหตุของฉันมันดูเด็กไปสินะจ๊ะ" โมนาส่ายหน้า "น่าอายตรงไหนกัน เป็นเรื่องดีนะ" เอมี่เงยหน้ามองคนพูด "โมนาไม่หัวเราะหรอคะ?" เด็กสาวถอนหายใจ "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องพูดมีหางเสียง ลืมอีกแล้วนะเธอ"
    "ขอโทษนะคะ" เสียงหวานๆดังขึ้น 2เด็กสาวหันไปมองต้นเสียง ผู้พูดคือเด็กสาวผมสีเทายาวสลวย ปลายผมนั้นหยัก เสื้อแขนยาวสีขาวและกระโปรงยาวคลุมเข่าสีน้ำเงิน ดวงตาสีน้ำเงิน ท่าทางเหนื่อยหอบ "ขอฉันเข้าไปได้ไหมคะ..." พูดจบก็ล้มลง "เฮ้ย!!/ว้าย!!" เอมี่รีบเข้าไปประคองเด็กสาวผู้มาใหม่ขึ้น "เป็นอะไรรึเปล่าคะ!?" ไม่มีเสียงตอบรับ "เดี๋ยวฉันไปตามคนมาช่วย เธอดูอาการยัยนี่ด้วยนะ!"
     โครกกกก
     เสียงท้องร้อง เด็กสาวทั้งสองหยุดการกระทำ "เสียงท้องร้อง ของใคร?" เอมี่กับโมนามองเด็กสาวที่นอนสลบอยู่บนพื้น
     ต่อมา....
     เค้กสตรอเบอร์รี่ถูกจัดการโดยเด็กสาวผมเทา โมนากับเอมี่มองเด็กสาวที่กำลังทานเค้กอย่างเอร็ดอร่อย "ดูท่าจะหิวจัดนะ" โมนาว่า "นั่นสิคะ" เอมี่พูดอย่างเห็นด้วย เมื่อเค้กหมด เอมี่ก็รินชาให้ "ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวผมเทาดื่มรวดเดียวและเอาผ้าเช็ดปาก "เธอชื่ออะไรเหรอ?" โมนาถาม "ฉันชื่อเบียทริซ หมายเลข99ค่ะ พวกคุณคงจะเป็นหมายเลข97กับ98สินะคะ" ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร เสียงกลองก็ดังขึ้น และมีเสียงประกาศดังขึ้น "ขณะนี้เป็นเวลา9นาฬิกา30นาที20วินาที ขอให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าป่าเรลีฟานะคะ โดยให้ทุกคนอยู่รวมกันตามกลุ่มด้วยนะคะ และขอให้รีบไปโดยด่วน มิฉะนั้น ทางคณะกรรมการจะขอตัดสิทธิ์การเข้าแข่งขันค่ะ" สิ้นการประกาศ เด็กสาวทั้งหมดพร้อมใจกันวิ่งไปที่หน้าป่าโดยไม่ได้นัดหมาย "พวกเธอ ไปเร็วเข้า" โมนาสั่งและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เอมี่วิ่งตามไป ส่วนเบียทริซนั้น วิ่งได้ช้ากว่าเด็กสาวทั้ง2คนเสียอีก
     หลังจากนั้น
     แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
     เด็กสาวทั้งหลายต่างเหนื่อยหอบกับการวิ่งมาที่หน้าป่าเรลีฟา เพราะอะไรน่ะหรือ? ก็เพราะป่าน่ะอยู่ห่างจากที่รายงานตัวตั้งไกลโขน่ะสิ ไหนทางที่วิ่งมายังจะคดเคี้ยวอีก เอมี่นั่งพัก โชคดีที่คว้าคทาติดมาด้วย นี่ถ้าลืมทิ้งไว้ล่ะก็ ตายแน่ "เอมี่ เบียอะไรนั่นอยู่ไหนน่ะ?" โมนาที่มาถึงก่อนแล้วถาม "เอ่อ ไม่เห็นเลยค่ะ ร..หรือว่า เธอจะมาไม่ทัน!?" เด็กสาวผมหางม้าหน้าซีด "อะไรนะ!แบบนี้ก็แย่น่ะสิ ถ้าเกิดยัยนั่นไม่มา พวกเราก็จะหมดสิทธิ์แข่งเลยนะ!"
    "คุณ97 คุณ98" เด็กสาวผมเทาร้องเรียกขณะวิ่งมาอย่างโซซัดโซเซ "ค..คุณเบียทริซ!" เอมี่รีบวิ่งเข้าไปหาเด็กสาวที่กำลังจะล้มลง "ขอโทษนะคะที่ฉันมาช้า" โมนามองเบียทริซ "ไม่แปลกหรอก วิ่งไกลกันขนาดนี้ มันต้องมีเหนื่อยจนวิ่งไม่ไหวบ้างล่ะ" เอมี่เปิดกระเป๋าเป้สีชมพูเข้มที่สะพายมา หยิบขวดน้ำออกมาและส่งให้เบียทริซที่หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม "นี่ค่ะ ฉันเอามาเผื่อด้วย" เด็กสาวรับมา "ขอบคุณนะคะ" เธอกล่าวและเปิดฝาขวดเพื่อดื่ม "จริงสิ ฉันชื่อเอมิเลีย เรียกว่าเอมี่ก็ได้นะคะ" เอมี่แนะนำตัว "ฉันชื่อโมนา" โมนาแนะนำตัวสั้นๆ "อ่ะ..ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" 
     อัศวินราตรีหญิงที่เป็นเจ้าหน้าที่การแข่งให้เวลาสาวน้อยเวทมนตร์ที่วิ่งมาถึงได้พักกันสัก10นาทีจากนั้นก็ปรบมือพูดเสียงดังฟังชัดว่า "เอาล่ะค่ะ ทุกคนที่มาถึงที่นี่ ขอยอมรับว่ามีความอดทนสูงมาก แต่จะสูงแค่ไหนนั้น พวกเราจะมาดูกันในการทดสอบแรก ขอเชิญท่านหญิงแคนเดิลมาส ไนท์ค่ะ" ผู้ถูกเรียกชื่อเดินมาด้านหน้าป่า ชุดกระโปรงวันพีซสีฟ้า ผมยาวประบ่าสีน้ำตาลล้อมใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีทองเหมือนเปลวเทียน รอยยิ้มไม่ได้ออกมาในทางลบ เป็นยิ้มที่ดูแล้วรู้สึกว่าเธอคนนี้ดูเป็นคนที่น่าเชื่อถือ ประกายตาคมกล้าเหมือนผู้มีคุณวุฒิ "ขอต้อนรับผู้เข้าแข่งขันทุกท่านสู่การเข้าทดสอบแรก ฉันแคนเดิลมาส ไนท์ ผู้คุมสอบคนแรก ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านค่ะ" ว่าแล้วก็โค้งตัวก้มหัวทักทาย
    "เป็นคนที่มารยาทใช้ได้เลยนี่นา" โมนาเอ่ยชมเบาๆ "สวยมากๆเลยด้วย" เอมี่ชม "....แคนเดิลมาส ไนท์? หรือว่าจะเป็น1ในธิดาแห่งค่ำคืนแม่มด!?" เบียทริซโพล่งออกมา "ธิดาแห่งค่ำคืนแม่มด...." โมนาเอ่ยสิ่งที่เบียทริซพูดและร้องอ๋อ "จำได้แล้ว ธิดาแห่งค่ำคืนแม่มด บุตรีทั้ง4ของพ่อมดแม่มดผู้แกร่งกล้า มีแคนเดิลมาส,วันเพอร์กิส,แรมมาส และก็ฮัลโลวีน ไม่น่าเชื่อเลยว่าลูกสาวคนโตจะเป็นผู้คุมสอบของการแข่งนี้" 
    "ก็การแข่งThe best of magical girlsน่ะ จัดขึ้นโดยธิดาแห่งค่ำคืนแม่มดทั้ง4นี่คะ" เสียงเรียบๆเย็นๆดังขึ้น 3สาวหันไปมองคนพูด คนพูดคือเด็กสาวผมสีฟ้าอ่อนยาวเหยีดตรง ดวงตาใสดุจคริสตัล ผิวขาวราวหิมะ "เอ่อ..การแข่งจัดขึ้นโดยพวกเขาน่ะ จริงหรือจ๊ะ?" เอมี่ถาม เด็กสาวผมฟ้ามองเอมี่และตอบ "ใช่ค่ะ การแข่งนี่น่ะ เกิดขึ้นก็เพราะการต้องการชมมหรสพของแม่มดทั้ง4 โดยมหรสพนั่นคือพวกเราสาวน้อยเวทมนตร์ทุกคนจะต้องมาต่อสู้เพื่อแก่งแย่งชัยชนะที่จะมีแค่3คนเท่านั้นที่จะเป็นผู้ชนะ พูด.."
    "พูดง่ายๆก็คือ เป็นการหาความสนุกใส่ตัวสินะคะ" ผู้พูดแทนคือแคนเดิลมาสซึ่งมาปรากฏตัวด้านหลังเอมี่ สาวน้อยเวทมนตร์คนอื่นก็ตกใจเมื่อแม่มดที่กำลังกล่าวรายละเอียดการแข่งหายตัวไปจากตรงหน้าป่าแล้วมาปรากฏตัวตรงกลางวงผู้เข้าแข่ง "ม..มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?" โมนาโพล่งด้วยความตกใจ 'ความเร็วระดับนั้น สมแล้วที่เป็นTop5ของแม่มดผู้แข็งแกร่งที่สุด' เบียทริซแอบชื่นชมในใจ "สนุกบนความลำบากของคนอื่น เป็นแม่มดที่มีความคิดแปลกดีนะคะ" เด็กสาวผมฟ้ากล่าวเหมือนประชด "หุหุหุ ต้องอ่านตำราทั้งวัน ไม่หาสิ่งบันเทิงเริงใจเสียบ้างก็น่าเบื่อตายนะคะ" แคนเดิลมาสโต้กลับ เหมือนผู้ใหญ่กับเด็ก(จริงๆมันก็ใช่นั่นแหละ)
    "เอาเป็นว่า ฉันจะขอพูดเรื่องการทดสอบรอบแรกเลยก็แล้วกันนะ" แคนเดิลมาสกลับไปอยู่ที่เดิมโดยที่ไม่มีใครรู้ แม้จะสงสัยแต่ก็ต้องฟังรายละเอียดการแข่งรอบแรก มีเสียงฮือฮากัน
     แปะ แปะ
     แคนเดิลมาสปรบมือ2ครั้ง ทุกคนเงียบ "หึหึ การแข่งรอบแรก สิ่งที่ฉันต้องการคือ ให้พวกคุณถ่ายภาพ7สถานที่อันตรายในป่าเรลีฟามา ให้เวลา2อาทิตย์ อาหารการกินก็...หาเอาเองนะคะ และกล้องถ่ายรูป...อืม..." แคนเดิลมาสหมุนนิ้วชี้ไปมาและดีดนิ้ว กล้องถ่ายรูปปรากฏขึ้นในมือของสมาชิกคนหนึ่งในแต่ละกลุ่ม (ในกลุ่ม33 กล้องมาอยู่ในมือเอมี่) "นี่เป็นกล้องที่ทางเราได้จัดเตรียมให้แล้ว 1กลุ่มจะมีกล้อง1ตัว ส่วนสถานที่นั้น บางคนอาจจะไม่รู้ เราก็เลยจัดเตรียมหนังสือภาพกับแผนที่ให้ค่ะ ถึงบางกลุ่มหรือบางคนจะรู้แล้ว แต่ว่าทุกกลุ่มจะต้องมีหนังสือภาพกับแผนที่ ไม่เอาไม่ได้ค่ะ" หญิงสาวปรบมือ2ครั้ง หนังสือภาพกับแผนที่ก็อยู่ในมือสมาชิกของกลุ่ม(กลุ่ม33 หนังสือภาพอยู่ในมือเบียทริซ แผนที่อยู่ในมือโมนา)
    "เดี๋ยวเราจะให้แต่ละกลุ่มเข้าไปในห้องนี้ตามลำดับ ขอให้เตรียมตัวให้พร้อม โชคดีนะคะ" พูดจบก็แยกตัวกลายเป็นอีกาสีดำบินจากไป "เป็นแม่มดที่เข้าถึงยากเนอะ?" โมนาว่าลอยๆ "นั่่นสิ" เอมี่พูดรับ
     ระหว่างที่รอถึงคิวกลุ่มตัวเอง สาวน้อยเวทมนตร์ก็นั่งดูแผนที่และหนังสือภาพฆ่าเวลา "เอาล่ะ ขอดูหน่อยซิว่าสถานที่อันตรายนี่มีที่ไหนบ้าง เบียทริซ ขอดูหน่อยซิ" เบียทริซส่งหนังสือภาพให้ โมนาแกะริบบิ้นที่ผูกหนังสือภาพออก "เห....เป็นภาพถ่ายของกลุ่มที่ได้คะแนนสูงสุดเมื่อครั้งที่แล้วรึเนี่ย" เริ่มแรกเป็นคำนำ สารบัญและก็..."เฮ้ยๆ มันเหมือนรายงานเลยนี่หว่า เดี๋ยวดิ นี่มันหนังสือภาพแน่เรอะ?" แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เปิดมาจนถึงเนื้อหาสถานที่แรก "สถานที่แรก อุทยานกาบหอยแครง..." หน้าหนังสือด้านซ้ายเป็นเนื้อหาสถานที่ ส่วนด้านขวาเป็นภาพ ภาพอุทยานกาบหอยแครงเป็นภาพของป่าเขียวมืดๆ มีต้นกาบหอยแครงสีม่วงๆชมพูๆอยู่หลายต้น แต่ละต้นสูงกว่ายีราฟเสียด้วยซ้ำไป มีฟันแหลมเหมือนฉลาม ในภาพ ต้นกาบหอยแครงกำลังเคี้ยวเนื้ออะไรบางอย่าง มีเลือดสีแดงกระเซ็นด้วย แน่นอน ไม่มีใครถามว่าไอ้เนื้อนั่นคืออะไร "อยู่ตรงไหนของป่ากันนะ.." เอมี่คลี่แผนที่ เพราะโมนากับเบียทริซกำลังสนใจดูภาพอุทยานกาบหอยแครงกันอยู่ แผนที่เป็นกระดาษสีเหลืองกรอบๆซึ่งเหมือนอยู่มานานแล้ว แผนที่ของป่าก็ระบายสีให้ด้วย มีเข็มทิศอยู่ตรงมุมขวาบน มีสีฟ้าขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางป่า เอมี่จิ้มตรงพื้นที่สีฟ้า ตัวอักษรสีดำปรากฏบนพื้นที่สีฟ้า "ทะเลสาบไอวี่" เด็กสาวเอ่ยชื่อ "นี่ๆเอมี่ มาดูนี่สิ" โมนาเรียก "มีอะไรเหรอจ๊ะ?" เด็กสาวกางหนังสือและให้ดูภาพๆหนึ่ง ภาพนี้กินพื้นที่หน้าถึง2หน้า "ปราสาททมิฬ" ปราสาทสีดำขนาดใหญ่ มีสะพานไม้ที่ทอดตัวตั้งแต่ปราสาทมาถึงพื้นดิน แสงจันทร์อาบไล้ปราสาททำให้ดูมีมนต์ขลังมากขึ้น และปราสาทนั้นตั้งอยู่กลางทะเลสาบ! 
    "ปราสาททมิฬ ปราสาทของราชินีคารินีส ราชินีของเหล่าหมาป่า ปราสาทถูกสร้างขึ้นด้วยอำนาจของนาง ซึ่งสร้างเพื่อเป็นที่อยู่ให้กับหมาป่าที่เป็นลูกสมุุน ปกติจะอยู่ใต้ทะเลสาบ แต่เมื่อถึงคืนพระจันทร์เต็มดวง ปราสาทจะโผล่ขึ้นมา...." เบียทริซอ่านประวัติของสถานที่ให้เพื่อนในกลุ่มฟัง  "หืม....เป็นสถานที่ที่เจ๋งไม่ใช่ย่อยนี่นา ถ้าเราเข้าไปในป่าแล้ว เราไปถ่ายรูปปราสาทนี่กันก่อนเลยดีมั้ย?" โมนาเสนอ "แต่มันจะโผล่ขึ้นมาตอนคืนพระจันทร์เต็มดวง นี่คุณไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยรึไงคะ" เบียทริซตำหนิกลายๆ "อ้าวเหรอ งั้นเอาไว้ทีหลังก็ได้"
    "กลุ่มที่33 ได้เวลาแล้วค่ะ" เสียงเรียกดังขึ้น "ไปกันเถอะจ้ะ" เอมี่นำหนังสือภาพกับแผนที่ใส่ในกระเป๋าเป้ตัวเองเพราะโมนาบอกว่า 'พวกเราไม่มีกระเป๋า ช่วยเก็บหนังสือภาพกับแผนที่ไว้ในเป้เธอได้มั้ย?' นั่นแหละ ของที่ได้มาจึงเป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องเก็บมัน "เตรียมตัวพร้อมแล้วใช่มั้ยคะ?" อัศวินราตรีถาม "ค่ะ" เด็กสาวตอบพร้อมกัน "ถ้าอย่างนั้น เชิญเข้าไปด้านในนี้เลยค่ะ" มันเป็นห้องห้องหนึ่ง มีม่านสีม่วงเป็นทางเข้า "เทเลพอร์ต บอกซ์จะพาคุณเข้าไปในป่าแห่งนี้ค่ะ" อัศวินราตรีอธิบายและเปิดม่าน เด็กสาวเข้าไปข้างในจนครบ3คน "คิดว่าในป่าเรลีฟาจะเป็นยังไงคะ?" เบียทริซถาม "อา...นั่นสินะ ฉันหวังว่าการสอบรอบแรกของเรามันจะไม่ยากเกินไปนะ" โมนาพูด เอมี่หลับตาลง กำคทาในมือแน่น 'คุณยายคะ ขอให้การสอบครั้งแรกของหนูผ่านไปได้ด้วยดีทีนะคะ'
     อัศวินราตรีสาวที่อยู่ด้านนอกตั้งเวลาเทเลพอร์ต10วินาที
     10
     9
     8
     7
     6
     5
     4
     3
     2
     1
     ครบ10วินาที ร่างของเด็กสาวทั้ง3ก็หายไปจากเทเลพอร์ต บอกซ์