เพราะมี...

เนื้อเรื่อง

ท่ามกลางแสงจันทร์ยามค่ำคืน     ที่เฝ้ายืนเหม่อมองดูท้องฟ้า
แสงดาวกระพริบระยับตา                  เมฆหมอกจางตาลงทุกที
เมื่อฟ้าโปร่งโล่งตลอดปลอดหมู่เมฆ     ดาวดวงเล็กเปล่งประกายส่องแสงสี
เงาจันทร์พร่ามัวแจ่มชัดในทันที          ทำให้มีภาพดีดีเกิดขึ้นในใจ
ชัดกว่าความมืดกลางแผ่นฟ้า             ยิ่งกว่าหมู่ดาวที่แทบนับไม่ไหว
คมกว่าหมอกควันที่กั้นให้                  แสงสว่างใดใดริบหรี่ในทันตา
เป็นสิ่งเดียวที่เห็นได้ในที่นี้                เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การรักษา
เป็นคนหนึ่งที่ไม่กล้าห่างไกลตา          เพียงเพราะว่า-ฝ่ามือ-ที่ส่งมาให้กัน
ยามแสงอาทิตย์ร้องแรงเข้าแผดเผา     ทำให้เราร้อนรนจนครั้งนั้น
เกิดความรู้สึกกลับไม่ไหวไปไม่ทัน      ย่อท้อต่อสิ่งนั้นจนวันหนึ่ง
เกิดมีใครดีดีเดินเข้ามา                     ลบวันเวลาที่เงียบเหงาด้วยความคิดถึง
ปลอบโยนจิตใจพร้อมยื่นมือมาฉุดดึง   เป็นที่พึ่งแห่งสุดท้ายเคียงข้างกัน
จึงทำให้วันคืนที่เลวร้าย                    ไม่มีความหมายอีกแล้วจากตอนนั้น
ไม่เป็นไรไม่มีอะไรที่สำคัญ               แค่ถูกกั้นด้วยกำแแพงแยกให้ไกล
จากสิ่งที่หวังว่าจะได้เห็น                  สิ่งที่เป็นหลักสำคัญเผื่อวันไหน
เกิดท้อแท้พ่ายแพ้ต่อสิ่งใด               คงทำให้ก้าวเดินไหวในทุกที
กำแพงกั้นสูงชันสุดขอบฟ้า               มองลงมาอาจไม่พบคนตรงนี้
ขอแค่ยังรอกันอยู่อย่างทุกที             คนคนนี้จะปีนไปหาที่ฟ้าไกล
หนทางยากลำบากไม่นึกหวั่น            จะฝ่าฟันเพื่อสิ่งนั้นแม้วันไหน
เกิดบาดเจ็บล้มลงไปในครั้งใด          แต่อย่างไรจะลุกขึ้นใหม่ให้ไหวอย่างทุกที