ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 เริ่มต้น
Chapter 1
“ิ่วหมิน!” ผมไ้ยินเสียหวานอใรบานมาาอีฟาอฝั่ถนน พบร่าสูบาอลูฮาน เพื่อนสนิทอผมเอ เาำลัยืนยิ้มและโบมือให้ผมอยู่ลาถนน..ห๊ะ ลาถนน..
“ลูฮานระวั!” ผมะโนสุเสีย
ปิ๊นนนนนนนน!
เอี๊ย!
โรมมม !
ผมยืน็อ้าอยู่ที่เิม.. ่อนะรู้สึัวแล้วรีบวิ่ไปูเพื่อนอัวเอ ลูฮานไม่เป็นอะไร ามลำัวแ่มีแผลถลอนิหน่อย แ่สภาพรถนี่แย่มา..เหมือนมีอะไรมานมัน
“ลูฮานนายเป็นยัไบ้า” ผมึลูฮานึ้นาพื้น เพื่อนัวสูอผมสั่นเล็น้อย้วยวามใ แล้วอผมไว้แน่น
“มีนมา่วยันไว้..” ลูฮานพูเบาๆ ผมว่าเา้อบ้าไปแล้วแน่ๆ ไม่มีใรอยู่บริเวนี้เลยสัน มีแ่พวเราเท่านั้น แ่ถ้าที่ลูฮานพูเป็นริ ผม็อยาะอบุเาที่่วยเพื่อนอผมไว้
“ทีหลัอย่าไปยืนลาถนนอีนะลูฮาน”
“ันรู้แล้วน่าิ่วหมิน ทำไมนายเสียทุ้มั” ผมมอหน้าเพื่อนๆ ผมยัไม่ไ้พูอะไร้วย้ำ แล้วผมเนี่ยนะเสียทุ้ม? ลูฮาน้อ็อนเสียสิแล้วแน่ๆ เลย
“หื้ม? อะไรอนายอะ ันยัไม่ไ้พูอะไรเลย” ผมพูบ ลูฮาน็ทำหน้าเป็นห่านาแ(?) เามอไปบนหลัาโบสถ์แล้วาเบิว้า
“เฮุน...”
“ใรหนะ?” ับลูฮานมา - -* ผมมอามไป็ไม่เห็นมีใรสัน ลูฮานเสียสิไปแล้วล้านเปอร์เน ิ่วหมินฟันธ!
“ป..เปล่า ไม่มีอะไร เรารีบไปเ้าเรียนันเทอะ” ลูฮานลาแนผมให้เินามไป ผมเินามลูฮานไปเรื่อยๆ นถึหน้าโบสถ์..
“เป็นไรหนะหมิน? หยุเินทำไม” ผมสะุ้ มอหน้าลูฮานๆ เออ แล้วผมหยุเินทำไมวะ ทำไมรู้สึเหมือนมีนมออยู่ ..
“เอ้อ..เปล่าหรอ ไปเทอะ เี๋ยวูโฮับน้อๆ ะรอนาน” ผมรีบลาลูฮานให้เินห่าออาโบสถ์ ทำไมมันน่าลัวั สภาพ้าหน้าโบสถ์รร้าเ็มไป้วย้นไม้และห้าที่ึ้นสู ทำไมไม่มีนมาูแลนะ ทั้ๆ ที่มันอยู่ในรั้วอมหาวิทยาลัยแท้ๆ ทำอย่าะลัวอะไร เลยไม่ล้าเ้าไปูแลั้นแหละ
“ื่อิ่วหมินหรอ..น่ารััเลยนะ าลาเปาอัน..”
“โอ้ย... พวพี่นี่ั้าริๆ เลย พวผมยืนรอนราอแล้วรู้ไหมเนี่ย” แบฮยอนส่เสียเื้อยแ้วทันทีที่พวผมสอนเินมาถึที่โ๊ะหน้าึะ มันเป็นที่สิอลุ่มผมแล้วละรับ ที่โ๊ะมี แบฮยอน ูโฮ และ ีโอ นั่รอพวผมอยู่่อนแล้ว บนโ๊ะเ็มไป้วยเศษถุนม าว่าเ้าพวนี่รอผมนานมา
“เมื่อี้ลูฮานเือบโนรถน” ผมเอ่ยเรียบๆ นทั้โ๊ะ าเบิว้า แล้วรีบลุึ้นมารุมทึ้(?) ลูฮานันให่
“พี่ลูฮานนายเป็นไบ้า”
“พี่ลูฮานเ็บรไหนไหม”
“ทำไมนายไมู่แลลูฮานีๆ”
เอ๊ะ ไอ่สอนแรมัน็ห่วลูฮานี แล้วทำไมูโฮมัน้อว่าผม้วย - - ผมทำไรผิ ผมไม่ไ้สั่ให้ลูฮานยืนลาถนนสัหน่อยนิ
“ันทำอะไรผิ?” ผมมอหน้าูโฮนิ่ๆ
“็นายไมู่แลลูฮานให้ี ลูฮาน็เลยเ็บัว” ผมเ้าในะว่ามันห่วลูฮาน ผม็ห่วเหมือนัน ทำไม้อพูเหมือนว่าผมไม่รัเพื่อน้วย
“อย่าทะเลาะันเลย ันไปยืนลาถนนเอแหละูโฮ หมินไม่ไ้ทำไรผิหรอ” ลูฮานหันมายิ้มใหู้โฮ ็เพราะลูฮานน่ารัแบบนี้ไ ทุนในโ๊ะนี้ถึเฝ้าูแลเป็นอย่าี ยุไม่ให้ไ่ไรไม่อมเลยทีเียว
“่ามันเทอะ ูโฮ็แ่ห่วนายหนะลูฮาน” ผมพูเรียบๆ
“อย่าทะเลาะันเลยนะ ิิ”
ใรพูหนะ.. ผมมอ้ายมอวา ไม่พบใรสัน แ่ผมไ้ยินริๆ นะ เสียแบบนี้ ผมมั่นใว่าไม่ใ่เสียเพื่อนๆ อผมแน่
“พี่มอหาอะไรหนะ” ีโอหันมาถามผมเสียใส
“เปล่า..ไม่มีอะไรหรอ พี่ว่าพวเราแยย้ายันเ้าเรียนไ้แล้วมั้” ผมรีบพูับท ทำไมเ้าวันนี้มันแปลๆ ันะ ทำไมเหมือนไ้ยินเสียอใรผ่านมาามลมลอเวลา หรือผมบ้าามลูฮานไปแล้ว? ้อใ่แน่ๆ =[]=
....
“นี่! พวเธอสามนทำอะไร แอบลอ้อสอบันหรอ !”
=[]= x 3
“ป..เปล่านะรับอาารย์” ผมปิเสธเสียหล อาารย์ับไ้าหนัาเา TT ไอบ้าูโฮ ลอ้าะมั โนับไ้เลย พวผมสามนหน้าียิ่ว่าระาษราับเบิ้ลเอเสียอี!
“ยัะเถียอี ! ไหนๆ ็ไหนๆ แล้ว วันนี้อนเย็นพวเธอ้อไปทำวามสะอาที่โบสถ์หน้ามหาวิทยาลัย!” ็อ! ย๊า โบสถ์นั้นมันน่าลัวะาย ยิ่ไปทำเย็นๆ อี ว่าะเสร็มัน็ึพอีิ TT^TT
“แ่..”
“ไม่มีแ่ ! ั้นไปทำสอวัน็แล้วันนะ !”
=[]= x 10000000
“อ๊า แเพราะแูโฮ๊ TT” ผมฟูมฟาย ลัวไม่อยาไป อ๊า ูโฮไม่ไ้หันมาทะเลาะับผมอย่าเย ผมหันไปมอมันๆ พบศพ(?)อูโฮับลูฮานที่เอาหน้าฟุบโ๊ะ วิาพวมันะออาร่าไปแล้ว..
“ิิ น่าสนุั ิ่วหมินะมาหาันสินะ”
O.O เสีย.. มันมาอีแล้ว ใร..ใรันหนะ TT
....
“ห๊ะ! พวพี่โนทำวามสะอาที่โบสถ์(?)” แบฮยอนะโนเสียั ทำไมไอ่เ้านี่มันอบโวยวายลอเลยหนะ หูผมะหนวเพราะเสียอเ้าหมาน้อยนี่หลายรอบละ - -*
“ใ่!”
“ผมอยู่เป็นเพื่อนไหมฮะ ^[++++]^” ีโอยิ้มหวานให้พวผมสามน โอ้ ทำไมเ้าโโ้ถึใีเ่นนี้ TT อย่าน้อย็ยัมี 4 น ไม่มีอะไรเิึ้นหรอ...มั้
“เฮ้! โ้ไหนนายว่าะลับบ้านับันไ” เ้าหมาน้อยโวยวายอีรั้ ใร็ไ้เอาอะไรอุปาเ้าแสบนี่ที - -!
“็ลับ้วยันไ ลับพร้อมัน 5 นเลย็ไ้นี่” เ้าหมาน้อยทำหน้าเบ้เพราะำอบอน้อรหัสัวเอ แ่เ้าัว็้อยอมเพราะเ้าแบมันไม่ล้าลับบ้านนเียวเนี่ยสิ
เย็นที่หน้าโบสถ์..
พวผมห้านยืนประันหน้าันอยู่ที่หน้าโบสถ์ รู้ไหมรับว่าลั้นใแ่ไหนว่าะล้าเ้ามา ัวสั่นหมแล้วเนี่ย TT^TT นอื่นะลัวหรือไม่ลัวผมไม่สน เพราะผมลัวมา
แวมไพร์พาร์ท..
“โอ้ มีมนุษย์เ้ามาในโบสถ์อเราั้ 5 นนะเนี่ย หึหึ” ริสหัวเราะเบาๆ บนัอเามีร่าอเลย์นอนบไม่ไ้สิอยู่ อนนี้เหล่าแวมไพร์ทั้ 6 นำลัแอบแฝัวอยู่ในมุมมื เฝ้ามอมนุษย์ัวน้อยทั้ห้านเียบๆ
“น่ารัน่าิน..” เินพูเบาๆ เา้อิ่วหมินเม็ ะลัวอะไรนัหนานะ หึหึ น่าสนุั แล้วูท่าทาน่ารัๆ นั่นอี ิะยั่วเาไปไหนนะ..
“น้ำลายหยแล้วเิน” เถาแวเพื่อนที่มีอาารออหน้าเินหว่านอื่น ทำให้สมาิแวมไพร์นอื่นเผลอหัวเราะเสียันปิปาันแทบไม่ทัน
“เสียใรหัวเราะอะ พวนายไ้ยินไหม TT” ิ่วหมินเบะปา เาะร้อไห้เพราะวามลัวอยู่แล้ว แ่มอมอไปรอบๆ เพื่อนๆ อเา็ไม่ไ้อยู่บริเวนี้แล้ว
“าลาเปาอนายเนี่ย ี้ลัวัเนอะ” เฮุนเอ่ยยิ้มๆ เาำลันั่มอลูฮานอยู่ อยาะเ้าไปอ แ่็ทำไม่ไ้ อนนี้ลูฮาน้อำเาไม่ไ้แน่ๆ แ่ไม่เป็นไร..ลูฮานสัาแล้วว่าะลับมาหาเา เพราะั้นลูฮาน้อำไ้..
“หึ มอไ้มอไป แ่อย่าพึ่ปราัวนะ” ริสลุึ้น ในอ้อมแนอเามีร่าอเลย์อยู่ ูท่าอีนานเลยว่าะฟื้น เาูเลือมาไปสินะ หึ
“แ่แล้ไ้ใ่ไหมนะ..หึหึ”
----------------------------------------------------------
อนแรเป็นไบ้า น่าเบื่อไหม่ะ TT
ฝา้วยนะ่ะ อมเม้นิมไ้ะ
ปล.ัวเอียือพวแวมไพร์พูนะ่ะ
(เสียลอบมาามลม ฮ่าๆ)
----------------------------------------------------------
อนแรเป็นไบ้า น่าเบื่อไหม่ะ TT
ฝา้วยนะ่ะ อมเม้นิมไ้ะ
ปล.ัวเอียือพวแวมไพร์พูนะ่ะ
(เสียลอบมาามลม ฮ่าๆ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น